Kinderen
alle pijlers
Dingen die je pas deed / voelde toen je een kind kreeg
woensdag 28 april 2021 om 11:52
ik ook.En ik realiseer dat m'n ouders het écht niet zo slecht hebben gedaan en dat ze ook maar roeiden met de riemen die ze hadden. Ik heb het heel lang door een kinderlijk bril bekeken....
yastra wijzigde dit bericht op 29-04-2021 07:26
40.13% gewijzigd
woensdag 28 april 2021 om 11:53
Ik heb dat al met een loszittende tandwolkewitje schreef: ↑28-04-2021 11:43Als een van mijn kinderen gewond is, een klein sneetje of een schaafwond, dan voel ik dat in mijn buik als ik het zie. Een soort krampende vlinders.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 28 april 2021 om 12:19
Ik kan echt geraakt worden als zoon ineens iets kan. Of zo heerlijk uitbundig enthousiast kan zijn over dingen.
Door de ogen van m’n kind zien hoe onhandig of onlogisch de wereld soms in elkaar zit. Of vragen krijgen over dingen waar ik nog nooit over heb nagedacht.
Ik word ook veel heftiger geraakt door leed bij anderen, voornamelijk kinderen. Dat ongeluk met die stint heb ik echt een paar dagen door m’n hele lijf gevoeld.
Op vakantie speeltuintjes zoeken ipv terras. Zoals iemand het mij ooit zo treffend omschreef toen ik nog zwanger was: er bestaat echt een compleet parallel universum voor mensen mét kinderen, waar je zonder kinderen vrijwel geen notie van hebt.
Door de ogen van m’n kind zien hoe onhandig of onlogisch de wereld soms in elkaar zit. Of vragen krijgen over dingen waar ik nog nooit over heb nagedacht.
Ik word ook veel heftiger geraakt door leed bij anderen, voornamelijk kinderen. Dat ongeluk met die stint heb ik echt een paar dagen door m’n hele lijf gevoeld.
Op vakantie speeltuintjes zoeken ipv terras. Zoals iemand het mij ooit zo treffend omschreef toen ik nog zwanger was: er bestaat echt een compleet parallel universum voor mensen mét kinderen, waar je zonder kinderen vrijwel geen notie van hebt.
woensdag 28 april 2021 om 12:34
Ik heb echt niks met kinderen, maar hier kreeg ik tranen van in mijn ogen! Wauw...sprankelend schreef: ↑28-04-2021 09:34Een soort woeste woede voelen die ik niet eerder kende. Niet zo heel erg gunstig voor de rammelende eierstokken, maar een docent stuurde mijn (net publiek uit de kast) zoon van 16 een foto vanuit zijn badkuip met een superrr fout berichtje erbij. Ik heb nog net mijn tent niet opgeslagen voor de school om er in de ochtend als eerste bij te zijn maar het scheelde niet veel. Lang verhaal kort, hij werkt er niet meer. Ik vind het nog steeds een wonder dat ik hem alleen verbaal alle hoeken van de kamer heb laten zien.
woensdag 28 april 2021 om 12:36
[quote=Ttroeteltje post_id=32813839 time=1619594043 user_id=370792
De wetenschap dat het leven eindig is en dat ik verantwoordelijk ben voor de allerbelangrijkste opgave van mijn leven, namelijk mijn kind de basis bieden die het nodig heeft om zo zelfstandig mogelijk vol zelfvertrouwen een gelukkig, gezond en prettig eigen leven te leiden.
Mijn kind de vleugels schenken die het nodig heeft om uit te kunnen vliegen wanneer de tijd daar rijp voor is. Niet vanuit eigenbelang, wel vanuit kindsbelang.
[/quote]
Mooi, wist iedere moeder dit maar!
De wetenschap dat het leven eindig is en dat ik verantwoordelijk ben voor de allerbelangrijkste opgave van mijn leven, namelijk mijn kind de basis bieden die het nodig heeft om zo zelfstandig mogelijk vol zelfvertrouwen een gelukkig, gezond en prettig eigen leven te leiden.
Mijn kind de vleugels schenken die het nodig heeft om uit te kunnen vliegen wanneer de tijd daar rijp voor is. Niet vanuit eigenbelang, wel vanuit kindsbelang.
[/quote]
Mooi, wist iedere moeder dit maar!
woensdag 28 april 2021 om 12:41
woensdag 28 april 2021 om 12:43
Voorheen vond ik feestdagen, incl eigen verjaardag, geen hol aan. Nu is het allemaal een stuk gezelliger.
Plus dat ik nu al dat coole en snoezige speelgoed kan kopen, en dat er niemand met opgetrokken wenkbrauwen kijkt als ik mee doe met spelen, kinderachtige spelletjes, op de trampoline spring enz. En bijvoorbeeld zoals met pasen, paaseitjes verstoppen.
Als je jarig bent staan ze gniffelend te vertellen dat ze een verrassing hebben, en dat het dit en dit is en daar verstopt ligt maar dat het geheim is.
Die ontzettende vreugde op de gezichtjes, om hele kleine dingetjes.
Plus dat ik nu al dat coole en snoezige speelgoed kan kopen, en dat er niemand met opgetrokken wenkbrauwen kijkt als ik mee doe met spelen, kinderachtige spelletjes, op de trampoline spring enz. En bijvoorbeeld zoals met pasen, paaseitjes verstoppen.
Als je jarig bent staan ze gniffelend te vertellen dat ze een verrassing hebben, en dat het dit en dit is en daar verstopt ligt maar dat het geheim is.
Die ontzettende vreugde op de gezichtjes, om hele kleine dingetjes.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
woensdag 28 april 2021 om 12:46
Voor mij was het juist de bevestiging dat mijn ouders inderdaad slechte ouders waren. Dat was erg confronterend.
woensdag 28 april 2021 om 12:48
Vanuit geluk overspoeld worden door emotie. Soms, als mijn zoontje iets liefs of grappigs zegt of doet, dan word ik echt overspoeld door een gevoel van liefde, waardoor ik tranen in m'n ogen krijg (en de tranen soms zelfs over mijn wangen lopen). Dat heb ik voordat mijn zoontje geboren werd nooit eerder ervaren. En biologisch gezien is hij niet eens mijn kind 
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 28 april 2021 om 13:28
Naast alle eerdergenoemde ‘grootse’ dingen, kan ik nu ook echt genieten van leuke kleren voor mijn kind uitzoeken, lekker de hele dag in de tuin bezig zijn (vond ik zonder kind niks aan), gewoon ergens gaan zitten in het bos en een beetje kijken hoe kind speelt en genieten daarvan, lekker veel boeken (die ik zelf ook leuk vindt uiteraard 
voorlezen, samen bakken, samen schoonmaken (vind ik ook een stuk leuker nu er ‘geholpen’ wordt), kletsen met andere ouders en knutselen enzo. Van die dingen waarvan je zegt, “nee, maar kind vindt dat heel leuk, daarom doe ik dat...”, terwijl je die stiekem vooral zelf leuk vindt. Moet wel zeggen dat ik het geluk heb, dat kind goed bij mijn karakter en hobbies past, dus dat maakt bovenstaande ook makkelijker
voorlezen, samen bakken, samen schoonmaken (vind ik ook een stuk leuker nu er ‘geholpen’ wordt), kletsen met andere ouders en knutselen enzo. Van die dingen waarvan je zegt, “nee, maar kind vindt dat heel leuk, daarom doe ik dat...”, terwijl je die stiekem vooral zelf leuk vindt. Moet wel zeggen dat ik het geluk heb, dat kind goed bij mijn karakter en hobbies past, dus dat maakt bovenstaande ook makkelijker
woensdag 28 april 2021 om 13:40
Dit. Mijn moeder viel ineens van haar voetstuk toen ik zelf moeder werd. Wel heel veel van geleerd!
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 28 april 2021 om 14:37
Ik ervaar een verrijking van relaties. Mijn vriend en ik waren bijvoorbeeld twee individuen met deels overlappende/gezamenlijk interesses. Met de kinderen zijn we gewoon een team, en best een heel goed team al zeg ik het zelf. Dat is een nieuwe kant van 'ons'. En ik begrijp mijn ouders nu op een ande level, omdat ik nu hun rol beter begrijp.
Eerder werkte ik altijd over. Met plezier ook, want ik vind/vond mijn werk heel leuk, maar ik denk dat het op langere termijn gezonder is dat werk niet altijd wint van privé.
Je bekijkt de wereld opnieuw lijkt het wel, en daar zitten best bijzondere dingen tussen.
En kinderen zijn echt enorm grappig met hun rare uitspraken, en idiote plannen.
Eerder werkte ik altijd over. Met plezier ook, want ik vind/vond mijn werk heel leuk, maar ik denk dat het op langere termijn gezonder is dat werk niet altijd wint van privé.
Je bekijkt de wereld opnieuw lijkt het wel, en daar zitten best bijzondere dingen tussen.
En kinderen zijn echt enorm grappig met hun rare uitspraken, en idiote plannen.
woensdag 28 april 2021 om 14:39
Dit is hier ook herkenbaar. Maar dat is deels omdat ik zelf moeder werd en deels omdat ik (vrijwel tegelijkertijd) in therapie ging
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
woensdag 28 april 2021 om 14:49
Wat lilalinda zegt over beter voor jezelf zorgen en opkomen, herken ik ook. En ook ik wist niet dat ik zo trots kon zijn - en andere mensen maar verbijsterd toekijken omdat ik helemaal sta te glunderen dat mijn peuter een puzzel van 4 stukjes goed in elkaar heeft gezet.
Verder hier ook een extra dosis zelfvertrouwen gekregen; ik voelde me echt een superheld in de maanden na mijn bevalling.
En misschien wat minder: ik ben ook materialistischer geworden. Ik gaf altijd 0,0 om geld en status - nu voelt het toch belangrijker omdat ik mijn zoontje kansen wil bieden.
Verder hier ook een extra dosis zelfvertrouwen gekregen; ik voelde me echt een superheld in de maanden na mijn bevalling.
En misschien wat minder: ik ben ook materialistischer geworden. Ik gaf altijd 0,0 om geld en status - nu voelt het toch belangrijker omdat ik mijn zoontje kansen wil bieden.
woensdag 28 april 2021 om 14:53
Ja hier ook iets soortgelijks. Tenminste, ze hebben het wél slecht gedaan, maar ik heb dus tot mijn 30e ofzo gedacht dat dat kwam omdat ze niet van me hielden. Nu zie ik wel dat dat niet waar is, maar dat het een kwestie van onvermogen is.
woensdag 28 april 2021 om 15:31
ben blij dat ik er ben hoor, maar ik heb ook wel gezegd/gedacht, dat mijn ouders beter geen kinderen hadden kunnen krijgen.
Ze zijn echt lief, maar het zit er net niet echt goed in. En dan ben ik niet eens echt mishandeld, maar meer gewoon verkeerd behandeld.
