Kinderen
alle pijlers
Dingen die je pas deed / voelde toen je een kind kreeg
woensdag 28 april 2021 om 15:34
Huh? Echt??
Tsjee... daar kan ik me dan niets bij voorstellen.
Maar ik huilde wel toen de jongste voor de eerste keer naar school ging... dus ben niet helemaal emotieloos.
woensdag 28 april 2021 om 15:49
Dat je zit te snotteren als je kleine meisje op school een rolletje heeft in een groot toneelstuk. Echt, dat had ik vroeger echt niet kunnen bedenken.CHL schreef: ↑28-04-2021 10:33Huilen van geluk. Had ik nog nooit gedaan, maar toen mijn zoontje na de geboorte op mijn borst werd gelegd was het net of de grond onder mijn voeten vandaan werd geslagen, ik was gewoon helemaal overdonderd en kon alleen maar huilen. Ik ben ook echt weken euforisch geweest na de geboorte.
woensdag 28 april 2021 om 15:54
Hoogtevrees.
Echt waar, nooit last van gehad totdat ik met mijn driejarige op de Euromast stond. Ik stond met mijn rug tegen de betonnen centrale kolom gedrukt terwijl mijn moeder met de kleine aan de hand van het uitzicht stond te genieten.
Het is ook niet meer over gegaan.
Een soort overlevingsdrang?
Echt waar, nooit last van gehad totdat ik met mijn driejarige op de Euromast stond. Ik stond met mijn rug tegen de betonnen centrale kolom gedrukt terwijl mijn moeder met de kleine aan de hand van het uitzicht stond te genieten.
Het is ook niet meer over gegaan.
Een soort overlevingsdrang?
woensdag 28 april 2021 om 16:36
Bulbul
woensdag 28 april 2021 om 13:40
Voor mij was het juist de bevestiging dat mijn ouders inderdaad slechte ouders waren. Dat was erg confronterend.
VANTA schreef: ↑28-04-2021 12:46
Dit. Mijn moeder viel ineens van haar voetstuk toen ik zelf moeder werd. Wel heel veel van geleerd!
Dit. Zeer confronterend, pijnlijk en heftig.
woensdag 28 april 2021 om 13:40
Voor mij was het juist de bevestiging dat mijn ouders inderdaad slechte ouders waren. Dat was erg confronterend.
VANTA schreef: ↑28-04-2021 12:46
Dit. Mijn moeder viel ineens van haar voetstuk toen ik zelf moeder werd. Wel heel veel van geleerd!
Dit. Zeer confronterend, pijnlijk en heftig.
woensdag 28 april 2021 om 16:41
Ik hoop dat je begrijpt wat ik zeg: en dan hier op uitkomen! Wat ben je dan gegroeid als mens....Ttroeteltje schreef: ↑28-04-2021 16:36Bulbul
woensdag 28 april 2021 om 13:40
Voor mij was het juist de bevestiging dat mijn ouders inderdaad slechte ouders waren. Dat was erg confronterend.
VANTA schreef: ↑28-04-2021 12:46
Dit. Mijn moeder viel ineens van haar voetstuk toen ik zelf moeder werd. Wel heel veel van geleerd!
Dit. Zeer confronterend, pijnlijk en heftig.
De wetenschap dat het leven eindig is en dat ik verantwoordelijk ben voor de allerbelangrijkste opgave van mijn leven, namelijk mijn kind de basis bieden die het nodig heeft om zo zelfstandig mogelijk vol zelfvertrouwen een gelukkig, gezond en prettig eigen leven te leiden. Mijn kind de vleugels schenken die het nodig heeft om uit te kunnen vliegen wanneer de tijd daar rijp voor is. Niet vanuit eigenbelang, wel vanuit kindsbelang.
woensdag 28 april 2021 om 17:37
Ja, dat ook. Ik kon me niet voorstellen dat ik minder van mijn beesten zou gaan houden. Dat is ook niet gebeurd, maar het valt helemaal weg tegen de liefde voor mijn kinderen.
woensdag 28 april 2021 om 17:52
Dingen ervaren waarvan ik dacht dat mensen ze overdreven zoals:
- verliefde gevoelens voor je eigen kind (vooral toen ie nog ieniemiemi was)
Maar ook:
- kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Als moeder van een zoon van 20 weet ik dat dit echt waar is....
Ervaren dat ik veel meer aan kan dan dat ik had gedacht. Echter ook dat ik met een wat angstiger blik naar de wereld kijk met toekomst zoon (en eventuele kleinkinderen) in achterhoofd.
- verliefde gevoelens voor je eigen kind (vooral toen ie nog ieniemiemi was)
Maar ook:
- kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen.
Als moeder van een zoon van 20 weet ik dat dit echt waar is....
Ervaren dat ik veel meer aan kan dan dat ik had gedacht. Echter ook dat ik met een wat angstiger blik naar de wereld kijk met toekomst zoon (en eventuele kleinkinderen) in achterhoofd.
woensdag 28 april 2021 om 18:07
Stop hou op, precies dit!TiumPerfectum schreef: ↑28-04-2021 08:59Het plezier wat ik beleef door hun ogen. Zo ontzettend blij en enthousiast ze kunnen zijn in bijvoorbeeld de Efteling, met Sinterklaas etcetera.
De wereld door hun ogen bekijken, met al hun gekke vragen en weetjes.
Onvoorwaardelijke liefde, een liefde die ik nooit kende voor ik kinderen kreeg en ik heb al 16 jaar een hele lieve man waar ik veel van hou maar dit is echt anders.
Dat je de belangrijkste baan in je leven erbij krijgt, het ouderschap.
Dat is ik gewoon echt kan genieten in een centerparcs omdat mijn kinderen dat doen.
woensdag 28 april 2021 om 20:16
Ik vond de zwemlessen al niet te doen. Die bibberende kindertjes die door het gat moesten zwemmen en dan trots boven kwamen als het gelukt was. Ik zat me daar een partij trots te wezen op die guppies, terwijl er maar eentje van mezelf was
woensdag 28 april 2021 om 20:19
Same. Vanuit hun vorm van liefde, maar zo niet hoe ik het nodig had. En nog snappen ze het niet, maar zijn ze gelukkig wel lief genoeg voor mijn dochter. Als het er niet in zit, kan ik het ze ook niet kwalijk nemen, al was het wel heftig.Lucieanders schreef: ↑28-04-2021 16:34Maar ik kon wel zien dat zij hun best deden en meer zat er niet in. Toen kreeg ik rust.
woensdag 28 april 2021 om 21:00
Dit, heel erg. Ik ben een stuk zelfverzekerder geworden sinds ik twee kinderen heb. Alsof iets ineens wakker werd en riep 'Hallo, laat je stem eens horen, kom eens voor jezelf en voor de belangen van je gezin op, dat mag en kan best. Niet iedereen hoeft je altijd maar aardig te vinden' En voila, het leven is iets simpeler geworden
Daarnaast heb ik ongelooflijk veel respect voor mijn ouders gekregen ( naast wat ik altijd al voor ze heb gehad) en neem ik echt m'n petje af voor hen hoe fijn, veilig en goed ze ons door onze kinderjaren hebben geloodst.
Ik hoop heel erg dat mijn dochters over 30 jaar op dezelfde wijze naar hun eigen jeugd kunnen kijken en we het goed hebben gedaan samen, man en ik.
Ik was, voordat ik kinderen kreeg, voornamelijk aan het huilen bij films waar dieren doodgingen. Reclames met zielige hondjes, katjes, ezeltjes, vreselijk. Heel eerlijk, dat is wel wat veranderd. Nog steeds vind ik het sneu, verdrietig en oneerlijk voor die dieren, maar reclames met arme uitgehongerde kinderen doet me nu meer, idem films of docu's waar zieke/mishandelde/overleden kinderen in naar voren komen. Vreselijk.. Janken. Ik kan me daar nu meer mee indentificeren denk ik, daar waar dat 5 jaar geleden nog niet het geval was.
En ja, ik heb een ander soort liefde voor mijn dochters, voor hen ga ik een stapje verder denk ik dan voor man en overige familie. Alleen al omdat ze nu hulpeloos zjin en afhankelijk zijn van mij. Maar ik durf niet te zeggen dat dit meer liefde is dan voor mijn man, ouders, broers en zussen, het is anders.
Keerzijde van die ander soortige liefde, is dat ze ook 24 uur per dag in mijn hoofd zitten. Dat is niet het geval bij mijn man, ouders oid. Maar elk moment dat ik even 'niets 'heb om over na te denken, plopt er wel iets in me op wat met een van de meiden te maken heeft. Dat vind ik wel een dingetje
woensdag 28 april 2021 om 22:36
Belle73 schreef: ↑28-04-2021 08:52
Onbegrensde en onvoorwaardelijke liefde voelde ik. En nu ze ouder zijn, zorgen dat ze iets kan over komen etc.
Oh, ik las “zorgen dat ze iets kan overkomen” en dacht dat je bedoelde dat je wilde zorgen dat ze niets zou overkomen. Maar je bedoelde; je maakt je zorgen dat ze iets kan overkomen.
woensdag 28 april 2021 om 23:01
Als ik in de auto zit enthousiast alle treinen, brandweerwagens, politie auto's, ambulances en graafmachines die we zien aanwijzen. 
Zo cliche, maar van mijn peuter en kleuter leer ik enorm om te genieten van kleine simpele dingen in het leven.
En ook wat chantilly zegt: ik ben me minder druk gaan maken over wat mensen van me (zouden kunnen) denken. Simpelweg ook omdat ik daar ook veel minder tijd voor had.
Zo cliche, maar van mijn peuter en kleuter leer ik enorm om te genieten van kleine simpele dingen in het leven.
En ook wat chantilly zegt: ik ben me minder druk gaan maken over wat mensen van me (zouden kunnen) denken. Simpelweg ook omdat ik daar ook veel minder tijd voor had.
donderdag 29 april 2021 om 17:27
Mijn poezen waren mijn kindjes. Na de geboorte van mijn mensenkindjes werden ze dieren die ik moest voederen.
Het lijkt wel of er een chip in mijn zat die slapend was al die tijd en pas actief werd toen ik moeder werd.
