Kinderen
alle pijlers
Dochter 5 jaar weigert te gaan slapen
donderdag 20 mei 2021 om 01:09
Daar zit ik dan weer. Zucht..
Sinds een week of 2 heeft dochter van 5 problemen met slapen. Dit heeft zich in korte tijd opgebouwd. Ze ging altijd zonder problemen naar bed. Ondanks dat ze het altijd het fijnst zou vinden als ze bij ons zou mogen liggen, ging ze zonder problemen slapen in haar eigen bed.
Het begon met in de nacht wakker worden en niet meer durven te slapen. Nu zijn we op het punt dat we bij haar moeten blijven tot ze slaapt en ik niet meer in mijn eigen bed lig, maar op haar kamer op een 1persoons matras. Haar vader en ik slapen slecht als we haar bij ons in bed nemen, daarom zijn we voor deze constructie gegaan. Het duurde namelijk eindeloos in de nacht en ze weigerde te gaan slapen. Even leek het op deze manier goed te gaan ( en ik heb altijd gezegd: dat ga ik noooooooit doen), maar nu wordt ze wakker terwijl ik op haar kamer lig en ze weigert te gaan slapen. Ze gaat huilen en blijft tegen me zeggen dat ze niet durft/kan slapen. Waarom ze dit niet durft of kan, kan ze niet benoemen.
Heel fout, maar ik ben uit frustratie nu met haar naar beneden gegaan. Ik weet het niet meer en ben een beetje ten einde raad..
Iemand hier ervaring mee?
Ter aanvulling: kind lijkt over het algemeen niet goed in haar vel te zitten. Ze vraagt veel negatieve aandacht en is veel boos. Ze is nog te jong aan aan te kunnen geven waar dit aan ligt natuurlijk.
Sinds een week of 2 heeft dochter van 5 problemen met slapen. Dit heeft zich in korte tijd opgebouwd. Ze ging altijd zonder problemen naar bed. Ondanks dat ze het altijd het fijnst zou vinden als ze bij ons zou mogen liggen, ging ze zonder problemen slapen in haar eigen bed.
Het begon met in de nacht wakker worden en niet meer durven te slapen. Nu zijn we op het punt dat we bij haar moeten blijven tot ze slaapt en ik niet meer in mijn eigen bed lig, maar op haar kamer op een 1persoons matras. Haar vader en ik slapen slecht als we haar bij ons in bed nemen, daarom zijn we voor deze constructie gegaan. Het duurde namelijk eindeloos in de nacht en ze weigerde te gaan slapen. Even leek het op deze manier goed te gaan ( en ik heb altijd gezegd: dat ga ik noooooooit doen), maar nu wordt ze wakker terwijl ik op haar kamer lig en ze weigert te gaan slapen. Ze gaat huilen en blijft tegen me zeggen dat ze niet durft/kan slapen. Waarom ze dit niet durft of kan, kan ze niet benoemen.
Heel fout, maar ik ben uit frustratie nu met haar naar beneden gegaan. Ik weet het niet meer en ben een beetje ten einde raad..
Iemand hier ervaring mee?
Ter aanvulling: kind lijkt over het algemeen niet goed in haar vel te zitten. Ze vraagt veel negatieve aandacht en is veel boos. Ze is nog te jong aan aan te kunnen geven waar dit aan ligt natuurlijk.
donderdag 20 mei 2021 om 07:51
Je doet echt al heel veel!
Maar, voor zover je er iets aan hebt, nog wat tip:
Fysiek contact.
Rustig, niet hard pratend, in het donker, terwijl zij in haar bed ligt, kleine 'spelletjes' zoals een tekening met je vingers op haar rug maken (zon, huis e.d.) en zij moet raden wat het is; 'muisje aangelopen' over armen en benen; op haar rug van hals tot en met middel met alle 10 vingers een denkbeeldige trui 'breien'.
Kinderen vinden dat gekriebel vaak fijn en eenmaal ontspannen vallen zij makkelijker in slaap.
Warmte.
Zo'n kleine handenwarmer die zij zelf kan activeren door het metalen deel te knakken, in een washandje bij wijze van 'kruikenzakje' waarmee zij haar bed/voeten kan verwarmen.
Geluid.
Voorleesboek of ontspanningsgeluiden: zij kan zelf het apparaat aanzetten en gaan liggen luisteren.
Maar, voor zover je er iets aan hebt, nog wat tip:
Fysiek contact.
Rustig, niet hard pratend, in het donker, terwijl zij in haar bed ligt, kleine 'spelletjes' zoals een tekening met je vingers op haar rug maken (zon, huis e.d.) en zij moet raden wat het is; 'muisje aangelopen' over armen en benen; op haar rug van hals tot en met middel met alle 10 vingers een denkbeeldige trui 'breien'.
Kinderen vinden dat gekriebel vaak fijn en eenmaal ontspannen vallen zij makkelijker in slaap.
Warmte.
Zo'n kleine handenwarmer die zij zelf kan activeren door het metalen deel te knakken, in een washandje bij wijze van 'kruikenzakje' waarmee zij haar bed/voeten kan verwarmen.
Geluid.
Voorleesboek of ontspanningsgeluiden: zij kan zelf het apparaat aanzetten en gaan liggen luisteren.
donderdag 20 mei 2021 om 07:59
Herkenbaar...
Dochter begon ook met eind 4 begin 5
Wakker worden, niet durven slapen etc.
De eerste keer dat het gebeurde had ik het niet door en leek mijn man een goed idee om de tv voor haar aan te zetten en ze is toen in slaap gevallen.
Dat hebben we na overleg
niet meer gedaan. Toen hebben we afgesproken dat ze even een knuffel mag komen halen, we haar weer in bed leggen en dat ze een boekje mag pakken om te lezen.
Dat is overgegaan in ze komt geen knuffel halen maar gaat lezen als ze wakker is.
Bleek ook dat ze soms overdag op ipad fimpljes keek die wel voor haar leeftijd waren maar ze toch blijkbaar wel eng vond dus die kijkt ze niet meer en helpt ook.
Het gaat periodes goed en periodes minder en inmiddels 7.
De tweede is net een paar maanden 5 die heeft echt nooit problemen gehad en begint nu ook sinds twee weken....
Het niet lekker in vel zitten merk ik ook bij beiden. Zelf denk ik dat ze op school gewoon ook veel doen, sowiso zijn ze merk ik einde schooljaar wel wat moeier enzo en dan met wel/niet/wel niet naar school vanwege lockdown ook wel meespeelt.
Zou ook op school vragen hoe het gaat.
Dochter begon ook met eind 4 begin 5
Wakker worden, niet durven slapen etc.
De eerste keer dat het gebeurde had ik het niet door en leek mijn man een goed idee om de tv voor haar aan te zetten en ze is toen in slaap gevallen.
Dat hebben we na overleg
niet meer gedaan. Toen hebben we afgesproken dat ze even een knuffel mag komen halen, we haar weer in bed leggen en dat ze een boekje mag pakken om te lezen.Dat is overgegaan in ze komt geen knuffel halen maar gaat lezen als ze wakker is.
Bleek ook dat ze soms overdag op ipad fimpljes keek die wel voor haar leeftijd waren maar ze toch blijkbaar wel eng vond dus die kijkt ze niet meer en helpt ook.
Het gaat periodes goed en periodes minder en inmiddels 7.
De tweede is net een paar maanden 5 die heeft echt nooit problemen gehad en begint nu ook sinds twee weken....
Het niet lekker in vel zitten merk ik ook bij beiden. Zelf denk ik dat ze op school gewoon ook veel doen, sowiso zijn ze merk ik einde schooljaar wel wat moeier enzo en dan met wel/niet/wel niet naar school vanwege lockdown ook wel meespeelt.
Zou ook op school vragen hoe het gaat.
donderdag 20 mei 2021 om 08:02
Wegduwen? Dat schrijf ik dus helemaal niet. Lezen is ook een kunst.Winterland schreef: ↑20-05-2021 06:59Echt echt echt niet akkoord. Stel u nu eens de kans voor dat er écht iets negatief gebeurd is waardoor er een gedragsverandering is. Dit kan gelukkig in onze ogen klein zijn en in haar ogen groot (vb vriendinnetje dat haar stevig heeft weg geduwd wat een indruk heeft nagelaten)
Op zo een moment heeft ze net zo hard jou als ouder nodig. Ze is nog zo klein. Maar dan op je strepen staan en grenzen stellen? ‘Nou, sop het zelf maar op! Succes!’ Neen, niet mijn aanpak.
Gedrag = taal. Zeker bij een kind.
To, als het puur moeilijk inslapen is door overprikkeling, kan je ook een verzwaard deken proberen.
donderdag 20 mei 2021 om 09:04
Hier zijn we er net doorheen. Vanaf 3 jr was ons tot dan toe voorbeeldige kind ook ineens een slechte slaper. S nachts keer op keer wakker worden huilend gillend bang. We hebben 1,5 jaar lang of haar bij ons op kamer op een eigen bedje of wij bij haar met matras gedaan.
Nu is het over gegaan en slaapt ze ineens door.
Cjg kun je altijd vragen
En zij bij jou in twee persoonsbed en man ergens anders tijdelijk? Zodat ze tegen je aan kan liggen.
Bij slaap geld hier maar een opvoed regels
We doen wat iedereen de meeste slaap geeft
Nu is het over gegaan en slaapt ze ineens door.
Cjg kun je altijd vragen
En zij bij jou in twee persoonsbed en man ergens anders tijdelijk? Zodat ze tegen je aan kan liggen.
Bij slaap geld hier maar een opvoed regels
We doen wat iedereen de meeste slaap geeft
where ever you go, go with your heart
donderdag 20 mei 2021 om 09:06
Al duw voornemens altijd om kind niet tussenin te leggen of ernaast te gaan liggen op een matras..ik heb het allemaal gedaan, al had ik op mijn kop moeten hangen ik wilde gewoon slapen.
Dus voel het niet als falen alsjeblieft.
Hou jezelf voor dat het een fase is..al lijkt het eindeloos het gaat over.
Wat bij ons echt wel heeft geholpen zijn luister cd's, ja toen hadden we nog cd's.
Met simpele vriendelijke verhaaltjes als Jip en Janneke.
En hun matrasje naast ons bed hebben we ook een poos gedaan.
Dus voel het niet als falen alsjeblieft.
Hou jezelf voor dat het een fase is..al lijkt het eindeloos het gaat over.
Wat bij ons echt wel heeft geholpen zijn luister cd's, ja toen hadden we nog cd's.
Met simpele vriendelijke verhaaltjes als Jip en Janneke.
En hun matrasje naast ons bed hebben we ook een poos gedaan.
donderdag 20 mei 2021 om 09:26
Biologisch gezien zijn mensen geprogrammeerd om samen te slapen. Tegenwoordig vinden we dat kinderen op hun eigen kamer moeten. Daar is op zich niks mis mee, maar ook niet met het samen met je kind op een kamer slapen. Dus voel je daar niet schuldig over. Je verpest haar er niet mee. Ook niet met alleen op een kamer laten slapen.
Mijn beide dochters hebben periodes gehad dat ze heel slecht sliepen. Bij de oudste was dat met 3 wel over, maar de jongste is nu 8 en sinds een jaar of misschien iets langer gaat het beter. Rond 5 had zij ook een hele slechte periode. Wat er vaak in resulteerde dat of één van ons op een matras naast haar sliep, maar vaker ging man in haar bed en sliep ik met haar in ons bed. Dan was er niks aan de hand. Ook het inslapen is lang een drama geweest. We hebben heel wat avonden bij haar gezeten. Dat hebben we uiteindelijk af weten te bouwen door steeds verder weg te gaan zitten. Dus eerst ging een van ons op de overloop zitten en daarna in onze slaapkamer en later hebben we afgesproken dat we na een kwartiertje nog even komen kijken. Dat kwartiertje is er nog steeds niet af (soms slaapt ze al, maar meestal niet), ze heeft een nachtlampje en het licht op de overloop mag pas uit als ze slaapt. Gelukkig is dat tegenwoordig vrij vlot en ze wordt 's nachts nog maar sporadisch wakker en dan is er meestal wel iets (deken op de grond gevallen of ze moet plassen) en gaat ze vrij vlot weer slapen.
Dus ik zou haar angst niet voeden, maar ook niet ontkennen en zoals iemand hierboven al zei: doe wat het meeste slaap oplevert voor iedereen.
Mijn beide dochters hebben periodes gehad dat ze heel slecht sliepen. Bij de oudste was dat met 3 wel over, maar de jongste is nu 8 en sinds een jaar of misschien iets langer gaat het beter. Rond 5 had zij ook een hele slechte periode. Wat er vaak in resulteerde dat of één van ons op een matras naast haar sliep, maar vaker ging man in haar bed en sliep ik met haar in ons bed. Dan was er niks aan de hand. Ook het inslapen is lang een drama geweest. We hebben heel wat avonden bij haar gezeten. Dat hebben we uiteindelijk af weten te bouwen door steeds verder weg te gaan zitten. Dus eerst ging een van ons op de overloop zitten en daarna in onze slaapkamer en later hebben we afgesproken dat we na een kwartiertje nog even komen kijken. Dat kwartiertje is er nog steeds niet af (soms slaapt ze al, maar meestal niet), ze heeft een nachtlampje en het licht op de overloop mag pas uit als ze slaapt. Gelukkig is dat tegenwoordig vrij vlot en ze wordt 's nachts nog maar sporadisch wakker en dan is er meestal wel iets (deken op de grond gevallen of ze moet plassen) en gaat ze vrij vlot weer slapen.
Dus ik zou haar angst niet voeden, maar ook niet ontkennen en zoals iemand hierboven al zei: doe wat het meeste slaap oplevert voor iedereen.
donderdag 20 mei 2021 om 09:34
Bedankt voor al jullie reacties. Op de een of andere manier doet de herkenning me goed. Ik zal proberen al jullie vragen te beantwoorden.
Ja dochter gaat naar school.
Bij ons avondritueel hoort al een hele tijd dat we haar leuke dromen 'geven'. Dit is ooit in het leven geroepen zodat ze aan leuke dingen kan denken op momenten dat slapen niet goed lukt of ze eng gedroomd heeft. Man heeft met haar een soort van zelfverzonnen verhaal dat iedere dag verder gaat en het verhaal heet dromenland. Daar geniet ze van en dat vindt ze heel fijn. Haar de ruimte geven om boekjes te lezen dat doen we al heel lang. Ze heeft een nachtlampje dat ze zelf aan kan doen en er zijn boekjes binnen handbereik. Daar heeft ze ook altijd gebruik van gemaakt voor het slapen gaan. Haar aangeven dat ze mag lezen en dat ik dan ga slapen geeft haar geen rust. Ze gaat dan jammeren/huilen en ze wil dan niet dat ik ga slapen.
We hebben ervoor gekozen om een matras op haar kamer te leggen en er vervolgens zelf op te gaan liggen, zodat zij in ieder geval in haar eigen bed blijft. Hier willen we ook aan vast houden. Ik vermoed niet dat het matras verplaatsen naar onze kamer hier verschil in gaat maken.
Ze kan enigszins aangeven wat ze wel wil en dat is bij ons liggen. Maar goed, ik lig natuurlijk al bij haar. Het belang van slaap daar praten we met haar over, maar ik denk dat dit nog te abstract is voor haar.
Iemand vraagt of er recent veranderingen zijn geweest. 15 maanden geleden is haar zusje geboren. Dit vindt kleuter helemaal het einde. Maar het zorgt natuurlijk ook wel voor jaloezie vanuit haar kant. Maar ik heb niet het idee dat dit abnormaal is of zo, ik denk dat dit er met momenten bij hoort. We proberen haar genoeg 1 op 1 aandacht te geven en dat vindt ze fijn.
Zelf heb ik het idee dat corona hier wel een rol in heeft. Het is natuurlijk een heel raar jaar geweest voor iedereen en ook voor haar. Zelf is ze ook besmet geweest, dit is nu een aantal weken achter de rug. Ze heeft het hier niet meer over, maar wellicht speelt dit wel door in haar koppie.
2 weken geleden ging ik het graf van mijn oma verzorgen. Mijn schoonouders waren op dat moment bij ons op bezoek. Kleuter stelde wat vragen over het begraven worden als je dood bent. Ze vroeg toen aan haar oma of zij ook begraven zouden worden als zij dood gingen. Oma antwoordde toen dat zij de oven in zouden gaan
Oma heeft hiermee zeker geen verkeerde intenties gehad, maar kleuter is hier wel van geschrokken. Een paar dagen geleden is ze hierop terug gekomen en gaf ze aan dat ze niet wilde dat zij dood zouden gaan, en al helemaal niet wilde dat haar opa en oma de oven in zouden gaan. We hebben geprobeerd om op haar niveau uit te leggen wat cremeren betekent. Ik denk wel dat dit ook iets is wat in haar omgaat.
In het hele verhaal zit ook echt een stuk van mij. Ik merk dat ik heel snel geïrriteerd ben in de nacht, het lukt me slecht om haar de rust te bieden. Ik begin rustig en begripvol, maar zodra ik merk dat niets merkt en zij mij gaat 'verbieden' om te slapen, dan verlies ik echt mijn geduld en word ik boos. Ik weet dat ik het hiermee alleen maar erger maak, maar heb mezelf slecht in de hand op deze momenten. Vannacht legde ik de deken nogal ruw terug over haar heen, waardoor ik haar ook nog ongewild pijn deed
Waarom man niet bij haar ligt? Ik had ervoor gekozen om bij haar te gaan liggen. Man is erg lang en bungelt met zijn voeten buiten boord bij een reguliere maat matras. Ik slaap prima op dat 1 persoons matras. Wij hebben dan zelf ook een extra lang bed. Maar goed, hij is op dit moment een stuk beter in het bewaren van de rust dan is. We hebben dan ook afgesproken dat hij vannacht bij haar gaat liggen om te kijken of dat verschil maakt. Hij is is daartoe absoluut niet beroerd en voelt zich net zo verantwoordelijk als ik.
Hulp hebben we al gezocht, ik vind het niet nodig dat ze hiermee langer rondloopt dan nodig. Eind volgende week hebben we een intake en op basis daarvan wordt bepaald of zij er geholpen kan worden.
Ja dochter gaat naar school.
Bij ons avondritueel hoort al een hele tijd dat we haar leuke dromen 'geven'. Dit is ooit in het leven geroepen zodat ze aan leuke dingen kan denken op momenten dat slapen niet goed lukt of ze eng gedroomd heeft. Man heeft met haar een soort van zelfverzonnen verhaal dat iedere dag verder gaat en het verhaal heet dromenland. Daar geniet ze van en dat vindt ze heel fijn. Haar de ruimte geven om boekjes te lezen dat doen we al heel lang. Ze heeft een nachtlampje dat ze zelf aan kan doen en er zijn boekjes binnen handbereik. Daar heeft ze ook altijd gebruik van gemaakt voor het slapen gaan. Haar aangeven dat ze mag lezen en dat ik dan ga slapen geeft haar geen rust. Ze gaat dan jammeren/huilen en ze wil dan niet dat ik ga slapen.
We hebben ervoor gekozen om een matras op haar kamer te leggen en er vervolgens zelf op te gaan liggen, zodat zij in ieder geval in haar eigen bed blijft. Hier willen we ook aan vast houden. Ik vermoed niet dat het matras verplaatsen naar onze kamer hier verschil in gaat maken.
Ze kan enigszins aangeven wat ze wel wil en dat is bij ons liggen. Maar goed, ik lig natuurlijk al bij haar. Het belang van slaap daar praten we met haar over, maar ik denk dat dit nog te abstract is voor haar.
Iemand vraagt of er recent veranderingen zijn geweest. 15 maanden geleden is haar zusje geboren. Dit vindt kleuter helemaal het einde. Maar het zorgt natuurlijk ook wel voor jaloezie vanuit haar kant. Maar ik heb niet het idee dat dit abnormaal is of zo, ik denk dat dit er met momenten bij hoort. We proberen haar genoeg 1 op 1 aandacht te geven en dat vindt ze fijn.
Zelf heb ik het idee dat corona hier wel een rol in heeft. Het is natuurlijk een heel raar jaar geweest voor iedereen en ook voor haar. Zelf is ze ook besmet geweest, dit is nu een aantal weken achter de rug. Ze heeft het hier niet meer over, maar wellicht speelt dit wel door in haar koppie.
2 weken geleden ging ik het graf van mijn oma verzorgen. Mijn schoonouders waren op dat moment bij ons op bezoek. Kleuter stelde wat vragen over het begraven worden als je dood bent. Ze vroeg toen aan haar oma of zij ook begraven zouden worden als zij dood gingen. Oma antwoordde toen dat zij de oven in zouden gaan
Oma heeft hiermee zeker geen verkeerde intenties gehad, maar kleuter is hier wel van geschrokken. Een paar dagen geleden is ze hierop terug gekomen en gaf ze aan dat ze niet wilde dat zij dood zouden gaan, en al helemaal niet wilde dat haar opa en oma de oven in zouden gaan. We hebben geprobeerd om op haar niveau uit te leggen wat cremeren betekent. Ik denk wel dat dit ook iets is wat in haar omgaat.In het hele verhaal zit ook echt een stuk van mij. Ik merk dat ik heel snel geïrriteerd ben in de nacht, het lukt me slecht om haar de rust te bieden. Ik begin rustig en begripvol, maar zodra ik merk dat niets merkt en zij mij gaat 'verbieden' om te slapen, dan verlies ik echt mijn geduld en word ik boos. Ik weet dat ik het hiermee alleen maar erger maak, maar heb mezelf slecht in de hand op deze momenten. Vannacht legde ik de deken nogal ruw terug over haar heen, waardoor ik haar ook nog ongewild pijn deed
Waarom man niet bij haar ligt? Ik had ervoor gekozen om bij haar te gaan liggen. Man is erg lang en bungelt met zijn voeten buiten boord bij een reguliere maat matras. Ik slaap prima op dat 1 persoons matras. Wij hebben dan zelf ook een extra lang bed. Maar goed, hij is op dit moment een stuk beter in het bewaren van de rust dan is. We hebben dan ook afgesproken dat hij vannacht bij haar gaat liggen om te kijken of dat verschil maakt. Hij is is daartoe absoluut niet beroerd en voelt zich net zo verantwoordelijk als ik.
Hulp hebben we al gezocht, ik vind het niet nodig dat ze hiermee langer rondloopt dan nodig. Eind volgende week hebben we een intake en op basis daarvan wordt bepaald of zij er geholpen kan worden.
gekkootje wijzigde dit bericht op 20-05-2021 09:36
Reden: tikfoutje
Reden: tikfoutje
0.02% gewijzigd
donderdag 20 mei 2021 om 09:49
Misschien toch maar eens proberen haar matras op jullie kamer te leggen. Als ze zo sterk aangeeft bij jullie te willen liggen, ze wil dus niet in haar eigen bed/kamer blijven. Werkt hier bij kleuter van 5 perfect als ze 's nachts wakker wordt, matras naast m'n bed, handje vasthouden en we slapen zo weer verder allemaal.Gekkootje schreef: ↑20-05-2021 09:34Bedankt voor al jullie reacties. Op de een of andere manier doet de herkenning me goed. Ik zal proberen al jullie vragen te beantwoorden.
We hebben ervoor gekozen om een matras op haar kamer te leggen en er vervolgens zelf op te gaan liggen, zodat zij in ieder geval in haar eigen bed blijft. Hier willen we ook aan vast houden. Ik vermoed niet dat het matras verplaatsen naar onze kamer hier verschil in gaat maken.
Ze kan enigszins aangeven wat ze wel wil en dat is bij ons liggen. Maar goed, ik lig natuurlijk al bij haar. Het belang van slaap daar praten we met haar over, maar ik denk dat dit nog te abstract is voor haar.
donderdag 20 mei 2021 om 09:58
Ze bedoelt hiermee dat ze in ons bed wil liggen, niet op onze kamer. En met haar bij ons in bed doen we geen oog dicht helaas.Chica-1983 schreef: ↑20-05-2021 09:49Misschien toch maar eens proberen haar matras op jullie kamer te leggen. Als ze zo sterk aangeeft bij jullie te willen liggen, ze wil dus niet in haar eigen bed/kamer blijven. Werkt hier bij kleuter van 5 perfect als ze 's nachts wakker wordt, matras naast m'n bed, handje vasthouden en we slapen zo weer verder allemaal.
donderdag 20 mei 2021 om 10:06
Hier was het ook een tijdje pet toen onze dochter niet goed in haar vel zat.
Als ze nog niet kan uiten wat er mis is, kan je vooral goed luisteren naar wat er bij haar speelt. Soms worden er dingen terloops verteld waar toch iets in zit dat niet leuk is.
Hier was dat een jongetje dat op school sloeg en schopte, niet mijn dochter, maar ze was wel bang voor hem.
Ik kwam daar achter omdat ik zijn naam heel vaak voorbij hoorde komen in een niet positieve manier, dus ben ik eens door gaan vragen en toen kwam er ineens heel erg huilend het verhaal uit dat ze dus bang voor hem is op school.
Dag daarna de juf aangesproken en met haar een plan gemaakt om het op te lossen. En sindsdien is het hebben van nachtmerries, bang zijn en ander drama (boos, schelden, slaan en geen kleren aan willen in de ochtend) voorbij.
Het hoeft dus niet een heel groot ding voor ons te zijn, maar voor die kleintjes is een klein ding al groot genoeg om dit soort dingen te veroorzaken.
Wellicht dus even luisteren naar wat ze meemaakt op school, eens doorvragen over klasgenootjes, wat was er stom vandaag op school, wat was er leuk. Wie is er stom op school, wie is er leuk. Open vragen stellen. En dat kan je ook doortrekken naar andere vlakken van haar leven. Wellicht dat er inderdaad iets is waar ze mee zit.
Als ze nog niet kan uiten wat er mis is, kan je vooral goed luisteren naar wat er bij haar speelt. Soms worden er dingen terloops verteld waar toch iets in zit dat niet leuk is.
Hier was dat een jongetje dat op school sloeg en schopte, niet mijn dochter, maar ze was wel bang voor hem.
Ik kwam daar achter omdat ik zijn naam heel vaak voorbij hoorde komen in een niet positieve manier, dus ben ik eens door gaan vragen en toen kwam er ineens heel erg huilend het verhaal uit dat ze dus bang voor hem is op school.
Dag daarna de juf aangesproken en met haar een plan gemaakt om het op te lossen. En sindsdien is het hebben van nachtmerries, bang zijn en ander drama (boos, schelden, slaan en geen kleren aan willen in de ochtend) voorbij.
Het hoeft dus niet een heel groot ding voor ons te zijn, maar voor die kleintjes is een klein ding al groot genoeg om dit soort dingen te veroorzaken.
Wellicht dus even luisteren naar wat ze meemaakt op school, eens doorvragen over klasgenootjes, wat was er stom vandaag op school, wat was er leuk. Wie is er stom op school, wie is er leuk. Open vragen stellen. En dat kan je ook doortrekken naar andere vlakken van haar leven. Wellicht dat er inderdaad iets is waar ze mee zit.
donderdag 20 mei 2021 om 10:12
Oh en wat we hier doen is dat dochter soms bij ons in bed slaapt, dan verhuist de ander naar het logeerbed of haar bed. (Meestal man)
Dan ligt dochter dus wel in het grote bed en aangezien zij dan ook haar eigen kant heeft slapen we allemaal goed in de nacht. Met z'n drieën in bed is niet te doen, want dochter trapt, draait en schopt de dekens van zich af waardoor wij het koud hebben.
Dan ligt dochter dus wel in het grote bed en aangezien zij dan ook haar eigen kant heeft slapen we allemaal goed in de nacht. Met z'n drieën in bed is niet te doen, want dochter trapt, draait en schopt de dekens van zich af waardoor wij het koud hebben.
donderdag 20 mei 2021 om 10:13
Griebus67 schreef: ↑20-05-2021 05:35Ik zou twee dingen proberen te doen.
Ten eerste zou ik toch echt willen weten waar deze plotselinge gedragsverandering vandaan komt. De school bellen lijkt me een eerste belangrijke stap.
Ten tweede: ook bij een bang kind mag je grenzen stellen. Dat is zelfs heel belangrijk, want anders maak je haar nog angstiger. En vermoeider, wat ook niet helpt. Zeg dat je best bij haar wilt slapen, maar dat jullie dan ook wel echt gaan slapen.
Spreek bijvoorbeeld af dat ze tien minuutjes tegen je mag praten (natuurlijk kan dat langer worden als er echt iets naar boven komt, maar dat hoef je er niet bij te zeggen). Daarna kun je nog tien minuutjes iets ontspannends doen, zoals haar hoofd en handjes masseren, en dan gaan jullie slapen. Dat betekent licht uit en mondje dicht. Hou wel fysiek contact als je merkt dat ze nog erg gespannen is.
Oh, en veel sterkte. Het lijkt me echt heel naar om je kind zo van slag te zien.
Goede tips. Zo zou ik het ook doen (en heb ik ook gedaan). Duidelijkheid is voor kinderen heel belangrijk. Dat biedt ook houvast, juist in moeilijke tijden. Een slechte gewoonte is zo gecreëerd, waarbij de aanleiding soms futiel was en alweer vergeten.
Ik zou dus vooral kijken wat er overdag niet lekker gaat, waar vervelende gevoelens zitten, en tijd en rust en aandacht hebben voor gevoelens zodat ze 's nachts niet dwars zitten.
donderdag 20 mei 2021 om 10:20
Mijn kinderen slapen bij tijden ook slecht. Dan slapen ze in het grote bed en slapen mijn man of ik in het logeerbed. Ik heb geen principes meer als het gaat om slaap; in het eigen bed, ouders niet uit bed jagen, dat soort dingen vind ik niet belangrijk. Als we maar slapen, dan maakt het me niet uit waar of hoe. En dus doen we het zo, want dan slapen we tenminste.
donderdag 20 mei 2021 om 10:29
ik zou haar ook op een (liefdevolle) manier proberen wat meer te begrenzen. Mijn oudste kan ook erg dwingend zijn en heeft periodes gehad dat het moeilijk ging met slapen.
als je bij haar op de kamer ligt en ze houd je wakker, zou ik zeggen: mama wil wel bij je blijven, maar dan moet je wel stil zijn want mama gaat slapen.
wil ze niet stil zijn, dan ga je weg.
ik heb tegen mijn kinderen ook wel eens gezegd (na uitgebreid troosten en uitvragen): nu moet je ophouden met huilen (en dan niet op een kwade manier).
vooral als ze zo moe zijn, kunnen ze zich helemaal opdraaien.
ik zou op zulke late tijdstippen ook zo min mogelijk het gesprek nog aan gaan. gewoon steeds de boodschap herhalen: stil zijn, we gaan nu slapen.
uiteraard wil dat niet zeggend at je niet eerst met je kind praat en probeert uit te vogelen wat er aan de hand is. maar op een gegeven moment houdt het op, bij mij is dat na een bepaald tijdstip en als ik duidelijk merk dat kind alleen nog maar oververmoeid aan het dreinen is.
als je bij haar op de kamer ligt en ze houd je wakker, zou ik zeggen: mama wil wel bij je blijven, maar dan moet je wel stil zijn want mama gaat slapen.
wil ze niet stil zijn, dan ga je weg.
ik heb tegen mijn kinderen ook wel eens gezegd (na uitgebreid troosten en uitvragen): nu moet je ophouden met huilen (en dan niet op een kwade manier).
vooral als ze zo moe zijn, kunnen ze zich helemaal opdraaien.
ik zou op zulke late tijdstippen ook zo min mogelijk het gesprek nog aan gaan. gewoon steeds de boodschap herhalen: stil zijn, we gaan nu slapen.
uiteraard wil dat niet zeggend at je niet eerst met je kind praat en probeert uit te vogelen wat er aan de hand is. maar op een gegeven moment houdt het op, bij mij is dat na een bepaald tijdstip en als ik duidelijk merk dat kind alleen nog maar oververmoeid aan het dreinen is.
donderdag 20 mei 2021 om 10:38
Dankjewel voor je reactie. Ik probeer hier bewust mee om te gaan, maar wat jij schrijft kan ik hier zeker eens in meenemen.Parella schreef: ↑20-05-2021 10:24TO, praten jullie wel over gevoelens met haar? Ik lees dat jullie het over de dood hebben gehad. Heb je het dan ook over dat ze dat eng vindt en dat je dat zelf verdrietig vindt en hoe je daar mee om moet gaan (er laten zijn, zeggen waar jij troost uit haalt, bijvoorbeeld dat jij het fijn vindt om te denken aan die persoon en dat die er dan toch nog een beetje is in jouw gedachten).
Hetzelfde met de jaloezie naar haar zusje. Zeg je wel eens dat het soms rot is om een zusje te hebben, dat ze best af en toe verdrietig mag zijn omdat papa en mama voor zusje moeten zorgen. Kortom: benoem je haar (mogelijke) gevoelens en mogen die er ook echt zijn? Of wordt het al snel afleiden of 'goedmaken'? door mooie dromen, leuke verhalen. Je rot voelen hoort er ook gewoon bij.
Wij hebben het boekje 'kleuterklets', dat helpt hier goed om een beeld te krijgen bij haar dag en gevoelens (vooral als je er bij vraagt: en werd je daar blij of boos, bang of verdrietig van? Dat hoor je dan neutraal aan dus niet zeggen van "oh je was verdrietig, maar morgen gaan we naar oma dat is leuk!" gewoon zeggen "oh wat vervelend" is genoeg.
Zo voelt je kind zich gehoord en leer je je kind met emoties omgaan. Misschien helpt dat.
donderdag 20 mei 2021 om 10:45
Het probleem met weggaan is dat er nog een kind van 15 maanden slaapt. Kleuter gaat dan achter me aan rennen en hysterisch huilen en dan ben ik bang dat de kleinste ook wakker wordt. Als ze enig kind was dan zou ik dit wat makkelijker vinden.lexis schreef: ↑20-05-2021 10:29ik zou haar ook op een (liefdevolle) manier proberen wat meer te begrenzen. Mijn oudste kan ook erg dwingend zijn en heeft periodes gehad dat het moeilijk ging met slapen.
als je bij haar op de kamer ligt en ze houd je wakker, zou ik zeggen: mama wil wel bij je blijven, maar dan moet je wel stil zijn want mama gaat slapen.
wil ze niet stil zijn, dan ga je weg.
ik heb tegen mijn kinderen ook wel eens gezegd (na uitgebreid troosten en uitvragen): nu moet je ophouden met huilen (en dan niet op een kwade manier).
vooral als ze zo moe zijn, kunnen ze zich helemaal opdraaien.
ik zou op zulke late tijdstippen ook zo min mogelijk het gesprek nog aan gaan. gewoon steeds de boodschap herhalen: stil zijn, we gaan nu slapen.
uiteraard wil dat niet zeggend at je niet eerst met je kind praat en probeert uit te vogelen wat er aan de hand is. maar op een gegeven moment houdt het op, bij mij is dat na een bepaald tijdstip en als ik duidelijk merk dat kind alleen nog maar oververmoeid aan het dreinen is.
Ik vind het zelf slap klinken, maar ik heb geen idee hoe ik haar (tijdens die nachtelijke momenten) nog meer kan begrenzen. Zodra ik aangeef dat het echt klaar is en er geslapen moet worden, gaat ze door. De consequentie eraan verbinden door dan weg te gaan is dus lastig ivm ander slapend kind. Vannacht hebben we allemaal weer kunnen slapen na een uurtje of 2 wakker zijn. Ik kan niet zeggen wat nou maakt dat ze uiteindelijk wel is gaan slapen. Haar vader is met haar aan de slag gegaan en zoals ik eerder zei lukt het hem beter om de rust te bewaren. ik denk dat ze uiteindelijk zo uitgeput is dat ze vanzelf in slaap valt.
donderdag 20 mei 2021 om 11:09
Gekkootje schreef: ↑20-05-2021 10:45Het probleem met weggaan is dat er nog een kind van 15 maanden slaapt. Kleuter gaat dan achter me aan rennen en hysterisch huilen en dan ben ik bang dat de kleinste ook wakker wordt. Als ze enig kind was dan zou ik dit wat makkelijker vinden.
Ik vind het zelf slap klinken, maar ik heb geen idee hoe ik haar (tijdens die nachtelijke momenten) nog meer kan begrenzen. Zodra ik aangeef dat het echt klaar is en er geslapen moet worden, gaat ze door. De consequentie eraan verbinden door dan weg te gaan is dus lastig ivm ander slapend kind. Vannacht hebben we allemaal weer kunnen slapen na een uurtje of 2 wakker zijn. Ik kan niet zeggen wat nou maakt dat ze uiteindelijk wel is gaan slapen. Haar vader is met haar aan de slag gegaan en zoals ik eerder zei lukt het hem beter om de rust te bewaren. ik denk dat ze uiteindelijk zo uitgeput is dat ze vanzelf in slaap valt.
dat is superlastig. is het mogelijk dat papa een paar daagjes uit logeren gaat met jongste kind?
bij ons ook een jonger kind, en idd om de rust te bewaren geef je dan vaak toe. maar kind voelt ook aan dat ze het dan altijd op een schreeuwen kan zetten om haar zin te krijgen.
wij hebben een slot op de deur, wat ik wel eens heb gebruikt. dat doe ik dan alleen 's avonds als ik zelf nog wakker ben en draai de deur van het slot als ik ga slapen.
probeer in ieder geval zo weinig mogelijk aandacht te geven wanneer je bij haar bent. Dus niet meer in gesprek gaan en steeds dezelfde boodschap blijven herhalen: stil zijn, we gaan slapen. hou het kort en laat je niet verleiden tot discussie.
donderdag 20 mei 2021 om 11:15
heb je al eens de Jo Frost methode geporbeert? Dus na het naar-bed-breng ritueel ga je 's avonds voor de deur zitten. laat kind weten dat jij in de buurt bent en wacht tot zij slaapt. iedere keer als ze eruit komt, leg je haar op een liefdevolle manier terug met zo weinig mogelijk aandacht en steeds dezelfde boodschap. je laat zo merken dat je er bent maar dat het wel de bedoeling is dat ze gaat slapen.Gekkootje schreef: ↑20-05-2021 10:45Het probleem met weggaan is dat er nog een kind van 15 maanden slaapt. Kleuter gaat dan achter me aan rennen en hysterisch huilen en dan ben ik bang dat de kleinste ook wakker wordt. Als ze enig kind was dan zou ik dit wat makkelijker vinden.
Ik vind het zelf slap klinken, maar ik heb geen idee hoe ik haar (tijdens die nachtelijke momenten) nog meer kan begrenzen. Zodra ik aangeef dat het echt klaar is en er geslapen moet worden, gaat ze door. De consequentie eraan verbinden door dan weg te gaan is dus lastig ivm ander slapend kind. Vannacht hebben we allemaal weer kunnen slapen na een uurtje of 2 wakker zijn. Ik kan niet zeggen wat nou maakt dat ze uiteindelijk wel is gaan slapen. Haar vader is met haar aan de slag gegaan en zoals ik eerder zei lukt het hem beter om de rust te bewaren. ik denk dat ze uiteindelijk zo uitgeput is dat ze vanzelf in slaap valt.
donderdag 20 mei 2021 om 11:25
Heb je al geprobeerd op moeilijke momenten (bang wakker worden in de nacht) echt bij haar in bed te kruipen?
Mijn kinderen hadden op die angstige momenten echt behoefte aan huidcontact. Vaak als ik dan een kwartiertje lepeltje lepeltje bij ze ging liggen, vielen ze toch weer in slaap.
Jij kan dan daarna weer terug op het losse matras, of na een tijdje als het goed gaat naar je eigen bed.
Mijn kinderen hadden op die angstige momenten echt behoefte aan huidcontact. Vaak als ik dan een kwartiertje lepeltje lepeltje bij ze ging liggen, vielen ze toch weer in slaap.
Jij kan dan daarna weer terug op het losse matras, of na een tijdje als het goed gaat naar je eigen bed.
donderdag 20 mei 2021 om 12:00
Dit is wellicht iets om later te proberen. Het zal voor nu niet voldoende zijn.lexis schreef: ↑20-05-2021 11:15heb je al eens de Jo Frost methode geporbeert? Dus na het naar-bed-breng ritueel ga je 's avonds voor de deur zitten. laat kind weten dat jij in de buurt bent en wacht tot zij slaapt. iedere keer als ze eruit komt, leg je haar op een liefdevolle manier terug met zo weinig mogelijk aandacht en steeds dezelfde boodschap. je laat zo merken dat je er bent maar dat het wel de bedoeling is dat ze gaat slapen.
donderdag 20 mei 2021 om 12:02
Ik heb even nagedacht over wat je schrijft. Want dit is wel waar dochter om vraagt, maar wat ik niet geef.Protocol schreef: ↑20-05-2021 11:25Heb je al geprobeerd op moeilijke momenten (bang wakker worden in de nacht) echt bij haar in bed te kruipen?
Mijn kinderen hadden op die angstige momenten echt behoefte aan huidcontact. Vaak als ik dan een kwartiertje lepeltje lepeltje bij ze ging liggen, vielen ze toch weer in slaap.
Jij kan dan daarna weer terug op het losse matras, of na een tijdje als het goed gaat naar je eigen bed.
In mijn optiek had het voldoende moeten zijn om op haar kamer op een meter afstand te liggen, maar voor haar is dat niet genoeg. Ik moet meer gaan 'toegeven' aan haar vraag om nabijheid en fysiek contact. Blijkbaar is het voor mij erg moeilijk om mijn eigen ideeën hierover naast me neer te leggen. Ik worstel met aan de ene kant haar begrenzen (kind is van het type geef haar een vinger en ze pakt je hele arm) en aan de andere kant toegeven aan haar behoeftes. Kon je het naar in 1 keer goed doen.
donderdag 20 mei 2021 om 12:05
donderdag 20 mei 2021 om 12:18
Herkenbaar hoor, die worsteling! Zou het helpen om voor jezelf vooraf een periode te bepalen (bv 2 of 3 weken) waarin je wel toegeeft aan haar behoefte tot fysiek contact, om zo hopelijk de cirkel te doorbreken, en dat je dan met jezelf afspreekt om na die periode met jezelf en je partner te kijken of het nog steeds nodig is of dat jullie het kunnen gaan afbouwen? Zo zit er toch een grens op en hoef je ook niet elke nacht de afweging te maken of je wel/niet bij haar in bed gaat liggen en hoe je daar dan ooit weer mee gaat stoppen.Gekkootje schreef: ↑20-05-2021 12:02Ik heb even nagedacht over wat je schrijft. Want dit is wel waar dochter om vraagt, maar wat ik niet geef.
In mijn optiek had het voldoende moeten zijn om op haar kamer op een meter afstand te liggen, maar voor haar is dat niet genoeg. Ik moet meer gaan 'toegeven' aan haar vraag om nabijheid en fysiek contact. Blijkbaar is het voor mij erg moeilijk om mijn eigen ideeën hierover naast me neer te leggen. Ik worstel met aan de ene kant haar begrenzen (kind is van het type geef haar een vinger en ze pakt je hele arm) en aan de andere kant toegeven aan haar behoeftes. Kon je het naar in 1 keer goed doen.
