Kinderen
alle pijlers
Dochter 5 jaar weigert te gaan slapen
donderdag 20 mei 2021 om 01:09
Daar zit ik dan weer. Zucht..
Sinds een week of 2 heeft dochter van 5 problemen met slapen. Dit heeft zich in korte tijd opgebouwd. Ze ging altijd zonder problemen naar bed. Ondanks dat ze het altijd het fijnst zou vinden als ze bij ons zou mogen liggen, ging ze zonder problemen slapen in haar eigen bed.
Het begon met in de nacht wakker worden en niet meer durven te slapen. Nu zijn we op het punt dat we bij haar moeten blijven tot ze slaapt en ik niet meer in mijn eigen bed lig, maar op haar kamer op een 1persoons matras. Haar vader en ik slapen slecht als we haar bij ons in bed nemen, daarom zijn we voor deze constructie gegaan. Het duurde namelijk eindeloos in de nacht en ze weigerde te gaan slapen. Even leek het op deze manier goed te gaan ( en ik heb altijd gezegd: dat ga ik noooooooit doen), maar nu wordt ze wakker terwijl ik op haar kamer lig en ze weigert te gaan slapen. Ze gaat huilen en blijft tegen me zeggen dat ze niet durft/kan slapen. Waarom ze dit niet durft of kan, kan ze niet benoemen.
Heel fout, maar ik ben uit frustratie nu met haar naar beneden gegaan. Ik weet het niet meer en ben een beetje ten einde raad..
Iemand hier ervaring mee?
Ter aanvulling: kind lijkt over het algemeen niet goed in haar vel te zitten. Ze vraagt veel negatieve aandacht en is veel boos. Ze is nog te jong aan aan te kunnen geven waar dit aan ligt natuurlijk.
Sinds een week of 2 heeft dochter van 5 problemen met slapen. Dit heeft zich in korte tijd opgebouwd. Ze ging altijd zonder problemen naar bed. Ondanks dat ze het altijd het fijnst zou vinden als ze bij ons zou mogen liggen, ging ze zonder problemen slapen in haar eigen bed.
Het begon met in de nacht wakker worden en niet meer durven te slapen. Nu zijn we op het punt dat we bij haar moeten blijven tot ze slaapt en ik niet meer in mijn eigen bed lig, maar op haar kamer op een 1persoons matras. Haar vader en ik slapen slecht als we haar bij ons in bed nemen, daarom zijn we voor deze constructie gegaan. Het duurde namelijk eindeloos in de nacht en ze weigerde te gaan slapen. Even leek het op deze manier goed te gaan ( en ik heb altijd gezegd: dat ga ik noooooooit doen), maar nu wordt ze wakker terwijl ik op haar kamer lig en ze weigert te gaan slapen. Ze gaat huilen en blijft tegen me zeggen dat ze niet durft/kan slapen. Waarom ze dit niet durft of kan, kan ze niet benoemen.
Heel fout, maar ik ben uit frustratie nu met haar naar beneden gegaan. Ik weet het niet meer en ben een beetje ten einde raad..
Iemand hier ervaring mee?
Ter aanvulling: kind lijkt over het algemeen niet goed in haar vel te zitten. Ze vraagt veel negatieve aandacht en is veel boos. Ze is nog te jong aan aan te kunnen geven waar dit aan ligt natuurlijk.
donderdag 20 mei 2021 om 12:44
Gekkootje schreef: ↑20-05-2021 12:02Ik heb even nagedacht over wat je schrijft. Want dit is wel waar dochter om vraagt, maar wat ik niet geef.
In mijn optiek had het voldoende moeten zijn om op haar kamer op een meter afstand te liggen, maar voor haar is dat niet genoeg. Ik moet meer gaan 'toegeven' aan haar vraag om nabijheid en fysiek contact. Blijkbaar is het voor mij erg moeilijk om mijn eigen ideeën hierover naast me neer te leggen. Ik worstel met aan de ene kant haar begrenzen (kind is van het type geef haar een vinger en ze pakt je hele arm) en aan de andere kant toegeven aan haar behoeftes. Kon je het naar in 1 keer goed doen.
Waarom ervaar jij het als problematisch om je kind die fysieke nabijheid te geven?
donderdag 20 mei 2021 om 13:03
Ja dat zou wellicht kunnen helpen om meer te accepteren dat het nu even zo is en niet steeds die strijd te voelen. Dank je.alouette schreef: ↑20-05-2021 12:18Herkenbaar hoor, die worsteling! Zou het helpen om voor jezelf vooraf een periode te bepalen (bv 2 of 3 weken) waarin je wel toegeeft aan haar behoefte tot fysiek contact, om zo hopelijk de cirkel te doorbreken, en dat je dan met jezelf afspreekt om na die periode met jezelf en je partner te kijken of het nog steeds nodig is of dat jullie het kunnen gaan afbouwen? Zo zit er toch een grens op en hoef je ook niet elke nacht de afweging te maken of je wel/niet bij haar in bed gaat liggen en hoe je daar dan ooit weer mee gaat stoppen.
donderdag 20 mei 2021 om 13:05
Het is niet dat ik haar behoefte als problematisch ervaar. Het is meer dat ik me afvraag wanneer het genoeg is voor haar en waar wij grenzen stellen. Zoals ik al zei, het is het type kind die je een vinger geeft en je hele arm pakt. Ze is goed in claimen (niet alleen naar ons, ook naar vriendjes/onze vrienden/opa's en oma's) en wil heel graag zaken naar haar hand zetten.
donderdag 20 mei 2021 om 13:06
Meer in het algemeen, dus niet specifiek voor TO, dit artikel vandaag in de NRC over verandering bij 5 jarigen m.b.t. hoe ze anderen en zichzelf zien en waarderen.
Dacht gelijk aan dit topic.
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/05/19/on ... r-a4044129
Dacht gelijk aan dit topic.
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/05/19/on ... r-a4044129
Alles sal reg kom
donderdag 20 mei 2021 om 13:09
Gekkootje schreef: ↑20-05-2021 13:05Het is niet dat ik haar behoefte als problematisch ervaar. Het is meer dat ik me afvraag wanneer het genoeg is voor haar en waar wij grenzen stellen. Zoals ik al zei, het is het type kind die je een vinger geeft en je hele arm pakt. Ze is goed in claimen (niet alleen naar ons, ook naar vriendjes/onze vrienden/opa's en oma's) en wil heel graag zaken naar haar hand zetten.
Is dat erg? Kan je op een andere manier grenzen stellen?
Ken je “onvoorwaardelijk Ouderschap”?
donderdag 20 mei 2021 om 13:23
Tja, is dat erg. Ja ik vind dat een kind in sommige situaties moet leren dat er grenzen zijn. Lijkt mij ook een goede voorbereiding op het volwassen leven. Onvoorwaardelijk ouderschap ken ik niet nee.
donderdag 20 mei 2021 om 13:26
Lastig to! Ik was als kind ook zo, maakte mijn moeder om de haverklap wakker om te kijken of ze nog wel leefde. Die angst kwam doordat mijn moeder vertelde aan de buurvrouw dat ze 5 was toen mijn oma overleed.
Wat mij hielp (en misschien ook wel voor jouw dochter), was dat ik voor het slapen gaan iedere avond een glaasje warme melk met honing dronk. Dit wonderdrankje zou ervoor zorgen dat iedereen leuk droomde en de volgende ochtend weer vrolijk wakker werd. Daarna ging ik tegen mijn moeder aan in het bed van mijn ouders slapen terwijl mijn moeder een boekje las. We mochten dan niet praten, want anders zou het drankje niet meer werken. Als ik sliep ging ze naar beneden. Mijn moeder sliep altijd met mij en soms schoof mijn vader erbij. Als dat niet lukte omdat ik dwars lag, dan sliep hij op de bank. Misschien niet pedagogisch verantwoord, maar mijn ouders zorgden er zo wel voor dat zij en ik een goede nachtrust hadden.
In een apart bed in een andere kamer slapen als kind, is iets heel westers. Dat is niet goed of fout, maar je kan en mag daar best van afwijken als dat niet bij de gezinssituatie past.
Wat mij hielp (en misschien ook wel voor jouw dochter), was dat ik voor het slapen gaan iedere avond een glaasje warme melk met honing dronk. Dit wonderdrankje zou ervoor zorgen dat iedereen leuk droomde en de volgende ochtend weer vrolijk wakker werd. Daarna ging ik tegen mijn moeder aan in het bed van mijn ouders slapen terwijl mijn moeder een boekje las. We mochten dan niet praten, want anders zou het drankje niet meer werken. Als ik sliep ging ze naar beneden. Mijn moeder sliep altijd met mij en soms schoof mijn vader erbij. Als dat niet lukte omdat ik dwars lag, dan sliep hij op de bank. Misschien niet pedagogisch verantwoord, maar mijn ouders zorgden er zo wel voor dat zij en ik een goede nachtrust hadden.
In een apart bed in een andere kamer slapen als kind, is iets heel westers. Dat is niet goed of fout, maar je kan en mag daar best van afwijken als dat niet bij de gezinssituatie past.
donderdag 20 mei 2021 om 13:29
Er zijn zeker grenzen, maar die kunnen op heel veel verschillende manieren “aangeboden” worden. Onvoorwaardelijk ouderschap gaat over de behoeftes van een kind. Gedrag van kinderen komt voort uit een bepaalde behoefte. In dit geval is er onwenselijk gedrag, maar is niet duidelijk waar dit door komt. Het gedrag is voor jou (heel begrijpelijk!!) grensoverschrijdend. In de theorie van OO ga je dan kijken hoe je aan de behoefte kan voldoen. Dit betekent trouwens niet dat jij “dan maar” over jouw grenzen heen moet gaan. Jullie leven samen als gezin, en jouw grenzen zijn ook belangrijk! Wel kan jij, omdat je al volwassen bent, soms wat flexibeler kan zijn met jouw grenzen (bijvoorbeeld omdat je weet waar je het voor doet, omdat iets tijdelijk is, etc). Je kijkt ook naar je gedrag, behoeften en opvoedingskeuzes.
Ik heb daar zelf altijd veel steun aan, merk ik. Het voelt voor mij alsof ik dan met de oorzaak van iets bezig ben, ipv het gevolg. Misschien heb jij er ook wat aan?
donderdag 20 mei 2021 om 13:33
Ik heb nog niet alles gelezen maar wij hebben hetzelfde probleem gehad en het ging van kwaad tot erger.
Wat hier heel erg hielp was haar het zelfvertrouwen geven dat ze het zelf kon. En dat begon met heel duidelijk aangeven dat we dus niet meer bij haar gingen blijven zitten. Dat de dokter (in ons geval) had gezegd dat ze een hele knappe slimme meid was en dat die had gezegd dat dat niet nodig was. Met een stickersysteem met een sticker voor elke keer dat het goed ging en elke ochtend luid applaus als ze goed geslapen had. De eerste nacht was het pittig maar het gaat nu echt goed. En ze is zelf ook heel trots erop. Door er zo mee om te gaan ga je ook weg uit het negatieve dat hielp ook. Onze dochter is er zoeen van geef je een vinger dan pakt ze de hele hand. Dus heldere kaders werken voor haar (en voor ons).
Wat hier heel erg hielp was haar het zelfvertrouwen geven dat ze het zelf kon. En dat begon met heel duidelijk aangeven dat we dus niet meer bij haar gingen blijven zitten. Dat de dokter (in ons geval) had gezegd dat ze een hele knappe slimme meid was en dat die had gezegd dat dat niet nodig was. Met een stickersysteem met een sticker voor elke keer dat het goed ging en elke ochtend luid applaus als ze goed geslapen had. De eerste nacht was het pittig maar het gaat nu echt goed. En ze is zelf ook heel trots erop. Door er zo mee om te gaan ga je ook weg uit het negatieve dat hielp ook. Onze dochter is er zoeen van geef je een vinger dan pakt ze de hele hand. Dus heldere kaders werken voor haar (en voor ons).
donderdag 20 mei 2021 om 13:51
Ow ja ik snap dat als je als kind van 5 je moeder zoiets hoort zeggen, dit angst kan triggeren en dat dit een eigen leven gaat leiden in het hoofd van een kind.hoii schreef: ↑20-05-2021 13:26Lastig to! Ik was als kind ook zo, maakte mijn moeder om de haverklap wakker om te kijken of ze nog wel leefde. Die angst kwam doordat mijn moeder vertelde aan de buurvrouw dat ze 5 was toen mijn oma overleed.
Wat mij hielp (en misschien ook wel voor jouw dochter), was dat ik voor het slapen gaan iedere avond een glaasje warme melk met honing dronk. Dit wonderdrankje zou ervoor zorgen dat iedereen leuk droomde en de volgende ochtend weer vrolijk wakker werd. Daarna ging ik tegen mijn moeder aan in het bed van mijn ouders slapen terwijl mijn moeder een boekje las. We mochten dan niet praten, want anders zou het drankje niet meer werken. Als ik sliep ging ze naar beneden. Mijn moeder sliep altijd met mij en soms schoof mijn vader erbij. Als dat niet lukte omdat ik dwars lag, dan sliep hij op de bank. Misschien niet pedagogisch verantwoord, maar mijn ouders zorgden er zo wel voor dat zij en ik een goede nachtrust hadden.
In een apart bed in een andere kamer slapen als kind, is iets heel westers. Dat is niet goed of fout, maar je kan en mag daar best van afwijken als dat niet bij de gezinssituatie past.
Creatief opgelost door je moeder. Iedere avond op de bank slapen lijkt me toch niet zo fijn. Man is hier 2 meter en past daarom niet goed op het 1 persoons matras, maar ook niet goed in het bed van kleuter of op de bank. Maar goed, het samen slapen is nu eenmaal haar behoefte op dit moment. Misschien dat het wonderdrankje iets is om te onthouden als het iets beter gaat. Ik denk dat het er op dit moment niet voor gaat zorgen dat zij zich in de nacht zelfverzekerd genoeg gaat voelen om alleen te slapen.
donderdag 20 mei 2021 om 13:53
Met een stickersysteem waren we bezig, voordat het erger werd. We hadden afgesproken dat ze na iedere nacht goed slapen een sticker kreeg en dat ze bij een bepaald aantal sticker een kanootje mocht uitzoeken. Hier is ze normaal gesproken erg gevoelig voor, maar lijkt haar nu niet te deren.Ikeakrukje schreef: ↑20-05-2021 13:33Ik heb nog niet alles gelezen maar wij hebben hetzelfde probleem gehad en het ging van kwaad tot erger.
Wat hier heel erg hielp was haar het zelfvertrouwen geven dat ze het zelf kon. En dat begon met heel duidelijk aangeven dat we dus niet meer bij haar gingen blijven zitten. Dat de dokter (in ons geval) had gezegd dat ze een hele knappe slimme meid was en dat die had gezegd dat dat niet nodig was. Met een stickersysteem met een sticker voor elke keer dat het goed ging en elke ochtend luid applaus als ze goed geslapen had. De eerste nacht was het pittig maar het gaat nu echt goed. En ze is zelf ook heel trots erop. Door er zo mee om te gaan ga je ook weg uit het negatieve dat hielp ook. Onze dochter is er zoeen van geef je een vinger dan pakt ze de hele hand. Dus heldere kaders werken voor haar (en voor ons).
donderdag 20 mei 2021 om 13:54
Ja wellicht. Ik ga er eens naar kijken. bedankt voor de tip.Pergamon schreef: ↑20-05-2021 13:29Er zijn zeker grenzen, maar die kunnen op heel veel verschillende manieren “aangeboden” worden. Onvoorwaardelijk ouderschap gaat over de behoeftes van een kind. Gedrag van kinderen komt voort uit een bepaalde behoefte. In dit geval is er onwenselijk gedrag, maar is niet duidelijk waar dit door komt. Het gedrag is voor jou (heel begrijpelijk!!) grensoverschrijdend. In de theorie van OO ga je dan kijken hoe je aan de behoefte kan voldoen. Dit betekent trouwens niet dat jij “dan maar” over jouw grenzen heen moet gaan. Jullie leven samen als gezin, en jouw grenzen zijn ook belangrijk! Wel kan jij, omdat je al volwassen bent, soms wat flexibeler kan zijn met jouw grenzen (bijvoorbeeld omdat je weet waar je het voor doet, omdat iets tijdelijk is, etc). Je kijkt ook naar je gedrag, behoeften en opvoedingskeuzes.
Ik heb daar zelf altijd veel steun aan, merk ik. Het voelt voor mij alsof ik dan met de oorzaak van iets bezig ben, ipv het gevolg. Misschien heb jij er ook wat aan?
donderdag 20 mei 2021 om 14:34
Dat snap ik. Ik schreef dat vooral omdat TO schreef dat kind niet goed in haar vel zit. Het kan zijn dat wanneer je hiermee bezig gaat het slapen ook beter gaat.Andersom schreef: ↑20-05-2021 06:47Dat lukt misschien nooit. Dochter hier veranderde op haar bijna derde van een goede slaper in wat hierboven beschreven wordt. Ze is nu drieëntwintig en we weten het nog niet. Gelukkig maakt ze ons sinds haar negende niet meer wakker als ze niet kan slapen.
Voor TO
Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk. Matras voor dochter op de grond naast jouw bed kan helpen om iedereen wat beter te laten slapen.
donderdag 20 mei 2021 om 14:49
Ik begrijp dit. Alleen denk ik dat je dochter nu niet per se bezig is met manipuleren of de grenzen opzoeken. Dat zou het wel kunnen zijn als ze 's avonds niet in wil gaan slapen. Maar 's nachts wakker worden en dan heel angstig zijn en daarbij ook niet lekker in haar vel zitten... Ik denk dat ze nu je steun nodig heeft. En blijkbaar zoekt ze die in fysiek contact.Gekkootje schreef: ↑20-05-2021 13:05Het is niet dat ik haar behoefte als problematisch ervaar. Het is meer dat ik me afvraag wanneer het genoeg is voor haar en waar wij grenzen stellen. Zoals ik al zei, het is het type kind die je een vinger geeft en je hele arm pakt. Ze is goed in claimen (niet alleen naar ons, ook naar vriendjes/onze vrienden/opa's en oma's) en wil heel graag zaken naar haar hand zetten.
Als dat werkt en jij wilt er niet teveel in toegeven, zou ik idd voor jezelf een korte periode het op deze manier proberen op te lossen, dan slaapt iedereen in ieder geval bij, dat is ook belangrijk. En daarna dat dan weer afbouwen.
donderdag 20 mei 2021 om 19:51
Zit je in een machtsstrijd met dochter? Mogelijk heb je wat aan dit artikel:
https://www.cjg043.nl/6-keer-zo-voorkom ... t-je-kind/
https://www.cjg043.nl/6-keer-zo-voorkom ... t-je-kind/
donderdag 20 mei 2021 om 20:38
De crux zat hier niet in het stickersysteem maar in het haar het zelfvertrouwen geven dat ze het zelf kan. We hebben er zelfs professionele hulp bij gezocht want het ging echt van kwaad tot erger. Door het haar telkens steunen als ze niet kon slapen door erbij te blijven etc gaven we haar ook niet de kans om te leren dat ze het heel goed zelf kon.Gekkootje schreef: ↑20-05-2021 13:53Met een stickersysteem waren we bezig, voordat het erger werd. We hadden afgesproken dat ze na iedere nacht goed slapen een sticker kreeg en dat ze bij een bepaald aantal sticker een kanootje mocht uitzoeken. Hier is ze normaal gesproken erg gevoelig voor, maar lijkt haar nu niet te deren.
donderdag 20 mei 2021 om 20:48
Ik ben nog steeds zo blij dat dochter meteen een uitschuifbed heeft gekregen na haar ledikant. Dochter is een slimme (net) 5 jarige. Haar koppie maakt overuren, vooral 's avonds. Dus is haar bed soms wekenlang uitgeklapt en liggen wij er naast tot ze in slaap valt. Regel is wel: jij bent stil en rust uit. Daar zit wel ruimte als er dingen uit komen die in haar koppie rondgaan. Uiteraard. 'S nachts wordt ze ook regelmatig wakker. Vaak kruipt ze dan bij ons en als we er last van hebben legt man haar slapend weg. Of een van ons kruipt in haar (uitgeschoven, dus tweepersoons) bed.
TO, slaaptekort is killing en je klinkt alsof je het allemaal gewoon even niet meer ziet zitten. Je kan kan er zo te horen meer mee, heeft er meer ruimte en geduld voor. Ik zou daarom zorgen voor een praktische oplossing waarbij papa juist kan inspringen. Dus een beter/langer/ander matras, een eenpersoonsbed naast jullie bed, dochter in een groter bed zodat jullie er comfortabel bij kunnen liggen.
Dat fysieke contact is zo belangrijk voor kinderen. Bij baby's stijgt hun stress niveau direct aantoonbaar als er geen fysiek contact is. Mensen zijn biologisch gezien ingesteld op: bij elkaar blijven, de groep zorgt voor veiligheid. Dus die behoefte van haar is helemaal niet gek.
TO, slaaptekort is killing en je klinkt alsof je het allemaal gewoon even niet meer ziet zitten. Je kan kan er zo te horen meer mee, heeft er meer ruimte en geduld voor. Ik zou daarom zorgen voor een praktische oplossing waarbij papa juist kan inspringen. Dus een beter/langer/ander matras, een eenpersoonsbed naast jullie bed, dochter in een groter bed zodat jullie er comfortabel bij kunnen liggen.
Dat fysieke contact is zo belangrijk voor kinderen. Bij baby's stijgt hun stress niveau direct aantoonbaar als er geen fysiek contact is. Mensen zijn biologisch gezien ingesteld op: bij elkaar blijven, de groep zorgt voor veiligheid. Dus die behoefte van haar is helemaal niet gek.
vrijdag 21 mei 2021 om 08:34
Ik denk bij jou de 'angst' te herkennen die ik ook had: stopt het ooit nog als ik nu toegeef aan wat kind wil? Het antwoord: ja dat stopt, want de behoeften van je kind veranderen ook weer... Echt, ga voor slaap voor jullie allemaal, dat maakt het leven een stuk aangenamer. Er komen andere tijden, ooit... 
vrijdag 21 mei 2021 om 12:58
Klinkt eigenlijk heel logisch wat je zegt. Ik ga er eens iets over lezen.Pergamon schreef: ↑20-05-2021 13:29Er zijn zeker grenzen, maar die kunnen op heel veel verschillende manieren “aangeboden” worden. Onvoorwaardelijk ouderschap gaat over de behoeftes van een kind. Gedrag van kinderen komt voort uit een bepaalde behoefte. In dit geval is er onwenselijk gedrag, maar is niet duidelijk waar dit door komt. Het gedrag is voor jou (heel begrijpelijk!!) grensoverschrijdend. In de theorie van OO ga je dan kijken hoe je aan de behoefte kan voldoen. Dit betekent trouwens niet dat jij “dan maar” over jouw grenzen heen moet gaan. Jullie leven samen als gezin, en jouw grenzen zijn ook belangrijk! Wel kan jij, omdat je al volwassen bent, soms wat flexibeler kan zijn met jouw grenzen (bijvoorbeeld omdat je weet waar je het voor doet, omdat iets tijdelijk is, etc). Je kijkt ook naar je gedrag, behoeften en opvoedingskeuzes.
Ik heb daar zelf altijd veel steun aan, merk ik. Het voelt voor mij alsof ik dan met de oorzaak van iets bezig ben, ipv het gevolg. Misschien heb jij er ook wat aan?
Ik heb wel Facebook, maar ivm mijn werk is het niet heel wenselijk om met zulke persoonlijke zaken herkend te kunnen worden. Denk dat ik die helaas oversla.
vrijdag 21 mei 2021 om 13:01
Ik denk dat zelfvertrouwen hier ook meespeelt. Ik probeer vooral te benoemen wat goed gaat. Vannacht ging ze alleen plassen en dat heb ik uiteraard toegejuigd. Daarna hield ze me wel flink wakkerIkeakrukje schreef: ↑20-05-2021 13:33Ik heb nog niet alles gelezen maar wij hebben hetzelfde probleem gehad en het ging van kwaad tot erger.
Wat hier heel erg hielp was haar het zelfvertrouwen geven dat ze het zelf kon. En dat begon met heel duidelijk aangeven dat we dus niet meer bij haar gingen blijven zitten. Dat de dokter (in ons geval) had gezegd dat ze een hele knappe slimme meid was en dat die had gezegd dat dat niet nodig was. Met een stickersysteem met een sticker voor elke keer dat het goed ging en elke ochtend luid applaus als ze goed geslapen had. De eerste nacht was het pittig maar het gaat nu echt goed. En ze is zelf ook heel trots erop. Door er zo mee om te gaan ga je ook weg uit het negatieve dat hielp ook. Onze dochter is er zoeen van geef je een vinger dan pakt ze de hele hand. Dus heldere kaders werken voor haar (en voor ons).
Maar goed, het is me vannacht wel een stuk beter gelukt om mijn geduld en rust te bewaren. Dat is toch iets wat ik in de nacht erg lastig vind. Maar goed, kleine stapjes.
Vandaag hebben we een nieuw onderlaken met allemaal bloemetjes en een mooi nieuw dekbedovertrek uitgezocht. Daar is ze dol op. Hopelijk helpt dat een klein beetje mee om haar bedje weer een fijne plek te maken.
vrijdag 21 mei 2021 om 13:03
Welk bed hebben jullie? Dat klinkt ontzettend handig!gsleutel schreef: ↑20-05-2021 20:48Ik ben nog steeds zo blij dat dochter meteen een uitschuifbed heeft gekregen na haar ledikant. Dochter is een slimme (net) 5 jarige. Haar koppie maakt overuren, vooral 's avonds. Dus is haar bed soms wekenlang uitgeklapt en liggen wij er naast tot ze in slaap valt. Regel is wel: jij bent stil en rust uit. Daar zit wel ruimte als er dingen uit komen die in haar koppie rondgaan. Uiteraard. 'S nachts wordt ze ook regelmatig wakker. Vaak kruipt ze dan bij ons en als we er last van hebben legt man haar slapend weg. Of een van ons kruipt in haar (uitgeschoven, dus tweepersoons) bed.
TO, slaaptekort is killing en je klinkt alsof je het allemaal gewoon even niet meer ziet zitten. Je kan kan er zo te horen meer mee, heeft er meer ruimte en geduld voor. Ik zou daarom zorgen voor een praktische oplossing waarbij papa juist kan inspringen. Dus een beter/langer/ander matras, een eenpersoonsbed naast jullie bed, dochter in een groter bed zodat jullie er comfortabel bij kunnen liggen.
Dat fysieke contact is zo belangrijk voor kinderen. Bij baby's stijgt hun stress niveau direct aantoonbaar als er geen fysiek contact is. Mensen zijn biologisch gezien ingesteld op: bij elkaar blijven, de groep zorgt voor veiligheid. Dus die behoefte van haar is helemaal niet gek.
vrijdag 21 mei 2021 om 13:07
Klopt helemaal, die ‘angst’. Maar ergens ben ik er ook wel van overtuigd hoor, dat dit een fase is die ooit over gaat. Bedankt voor de opbeurende woordenStokkie schreef: ↑21-05-2021 08:34Ik denk bij jou de 'angst' te herkennen die ik ook had: stopt het ooit nog als ik nu toegeef aan wat kind wil? Het antwoord: ja dat stopt, want de behoeften van je kind veranderen ook weer... Echt, ga voor slaap voor jullie allemaal, dat maakt het leven een stuk aangenamer. Er komen andere tijden, ooit...
vrijdag 21 mei 2021 om 13:39
Alfie Kohn heeft er een boek over, daar heb je vast wat aan!
