Kinderen
alle pijlers
Doodvermoeiende fase (peuter)
donderdag 6 januari 2022 om 06:09
Zoontje van 2 jaar en 2 maanden zit echt in een verschrikkelijke fase. Ik ga er maar van uit dat het een fase is maar ik ben gewoon lichamelijk op. Ik ben dus ook opzoek naar wat tips
Zoontje vind echt niks goed. Is heel snel kwaad en de laatste dagen huilt hij bijna de hele dag door. Wilt niet getroost worden en gaat dan met spullen gooien of zijn zusje (11 maanden) omverduwen.
Voorbeeld; Vroeger vond hij een badje heerlijk, nu is het een ramp om hem uberhaupt erin te krijgen. Ik probeer vanalles, hem alleen erin te stoppen, zusje erbij, ik erbij, papa erbij, nieuw badspeelgoed, opa of oma die hem wassen. Het is gewoon een groot huil en schreeuw festijn geworden
Daarna is het dat hij sinds November totaal geen warm avondeten meer wilt. Eerst at hij de aardappeltjes, pasta en stukjes vlees nog wel op en liet hij de groenten staan, nu wilt hij helemaal niks meer terwijl hij voorheen echt ALLES at. Ik vraag me af of hij uberhaupt wel genoeg vitamines binnen krijgt want snoepgroentjes eet die dus ook niet. Fruit gaat er overigens gelukkig wel in maar daar heb ik dan ook alles mee gezegd.
En niet te spreken over die nachten dat ik er minsten 4 a 5x uit mag….
Het klinkt vast als gewoon peuter gedrag en ik kan niet wachten tot de kerstvakantie voorbij is en hij weer naar de peuterspeelzaal toe mag want ik kan wel die ochtenden wat rust gebruiken. Ik ben ook veelste bang dat mijn dochtertje zijn gedrag gaat overnemen want ze hoort niks anders dan alleen maar gehuil vanuit zijn kant
Zoontje vind echt niks goed. Is heel snel kwaad en de laatste dagen huilt hij bijna de hele dag door. Wilt niet getroost worden en gaat dan met spullen gooien of zijn zusje (11 maanden) omverduwen.
Voorbeeld; Vroeger vond hij een badje heerlijk, nu is het een ramp om hem uberhaupt erin te krijgen. Ik probeer vanalles, hem alleen erin te stoppen, zusje erbij, ik erbij, papa erbij, nieuw badspeelgoed, opa of oma die hem wassen. Het is gewoon een groot huil en schreeuw festijn geworden
Daarna is het dat hij sinds November totaal geen warm avondeten meer wilt. Eerst at hij de aardappeltjes, pasta en stukjes vlees nog wel op en liet hij de groenten staan, nu wilt hij helemaal niks meer terwijl hij voorheen echt ALLES at. Ik vraag me af of hij uberhaupt wel genoeg vitamines binnen krijgt want snoepgroentjes eet die dus ook niet. Fruit gaat er overigens gelukkig wel in maar daar heb ik dan ook alles mee gezegd.
En niet te spreken over die nachten dat ik er minsten 4 a 5x uit mag….
Het klinkt vast als gewoon peuter gedrag en ik kan niet wachten tot de kerstvakantie voorbij is en hij weer naar de peuterspeelzaal toe mag want ik kan wel die ochtenden wat rust gebruiken. Ik ben ook veelste bang dat mijn dochtertje zijn gedrag gaat overnemen want ze hoort niks anders dan alleen maar gehuil vanuit zijn kant
donderdag 6 januari 2022 om 06:49
Nou ik vind het heel normaal klinken hoor. Hier een peuter gehad die moord en brand schreeuwde bij douchen. Schaamde me rot voor de buren. Leek echt alsof hij mishandeld werd.
Dat vele huilen, kan dat frustratie zijn mbt (niet) begrepen worden? Praat hjj al? Ook vraag ik me af, gezien het jongere zusje, of hij weleens alleentijd krijgt? Een op een aandacht?
Was jij het niet die het heel zwaar had vanwege het niet slapen van beide kinderen? Hoe is het nu met jou? En op dat gebied?
Dat vele huilen, kan dat frustratie zijn mbt (niet) begrepen worden? Praat hjj al? Ook vraag ik me af, gezien het jongere zusje, of hij weleens alleentijd krijgt? Een op een aandacht?
Was jij het niet die het heel zwaar had vanwege het niet slapen van beide kinderen? Hoe is het nu met jou? En op dat gebied?
donderdag 6 januari 2022 om 07:00
Mijn peuter van 2 jaar / 7 maanden zit in een soort zelfde fase. Makkelijk huilen, graag z’n zin doordrammen en als dat niet lukt heel theatraal op de grond liggen. Slapen gaat dan we goed, eten doet hij al maanden slecht.
We besteden er eigenlijk niet veel aandacht aan. Wil je niet eten? Dan niet. Wil je niet in bad? Dan wassen we je met een washandje. We proberen het negatieve gedrag vooral niet te belonen en aandacht te besteden aan momenten die goed gaan. Gister hebben we samen een cake gebakken, waarin hij de ‘leiding’ had. Even de macht die hij nodig had. En heel veel knuffelen. Als hij boos is, ga ik vaak even bij hem zitten. Nabijheid bieden en vaak komt hij dan wel knuffelen.
Het is een heel pittige fase.
We besteden er eigenlijk niet veel aandacht aan. Wil je niet eten? Dan niet. Wil je niet in bad? Dan wassen we je met een washandje. We proberen het negatieve gedrag vooral niet te belonen en aandacht te besteden aan momenten die goed gaan. Gister hebben we samen een cake gebakken, waarin hij de ‘leiding’ had. Even de macht die hij nodig had. En heel veel knuffelen. Als hij boos is, ga ik vaak even bij hem zitten. Nabijheid bieden en vaak komt hij dan wel knuffelen.
Het is een heel pittige fase.
donderdag 6 januari 2022 om 07:26
dat was ook onze aanpak. Rust brengen. En er hoefde gewoon even niet zoveel.Mommy2018 schreef: ↑06-01-2022 07:00
We besteden er eigenlijk niet veel aandacht aan. Wil je niet eten? Dan niet. Wil je niet in bad? Dan wassen we je met een washandje. We proberen het negatieve gedrag vooral niet te belonen en aandacht te besteden aan momenten die goed gaan. Gister hebben we samen een cake gebakken, waarin hij de ‘leiding’ had. Even de macht die hij nodig had. En heel veel knuffelen. Als hij boos is, ga ik vaak even bij hem zitten. Nabijheid bieden en vaak komt hij dan wel knuffelen.
Ik zetten gedurende de dag stukjes brood op tafel, rauwkost. Ongemerkt ging er dan van alles naar binnen
Wassen kon met een washandje etc
donderdag 6 januari 2022 om 07:31
Hier een kind dat met 1,5 van de 1 op de andere dag met geen mogelijkheid meer in bad of onder de douche wilde. Wassen moet toch, dus 2x per week met een moord en brand schreeuwende peuter onder de douche. Ook ik schaamde mij dood voor de buren. En nu, precies een jaar later, sloeg het van de 1 op de andere dag weer helemaal om. Ze vraagt nu meerdere keren per dag of ze in bad mag. Echt, schiet mij maar lek. Ook het eet-gedrag van jouw peuter is herkenbaar. Wij proberen er geen issue van te maken: dan eet je maar een boterham of niet, ook goed.
Ik vrees dus normaal peutergedrag met misschien een vleugje frustratie van nog net niet kunnen communiceren. Rond de geboorte van mijn peuters broertje heb ik het CJG om wat tips gevraagd over hoe ik haar kon helpen met de nieuwe situatie en het verdelen van de aandacht. Daar heb ik toen goed advies gekregen!
Ik vrees dus normaal peutergedrag met misschien een vleugje frustratie van nog net niet kunnen communiceren. Rond de geboorte van mijn peuters broertje heb ik het CJG om wat tips gevraagd over hoe ik haar kon helpen met de nieuwe situatie en het verdelen van de aandacht. Daar heb ik toen goed advies gekregen!
donderdag 6 januari 2022 om 07:45
Klinkt inderdaad als een fase, en het lijkt mij wel normaal tweejarigengedrag. Maar zeer vermoeiend, inderdaad. Het kan trouwens best zijn dat hijzelf de PSZ inmiddels ook begint te missen 
.
Sommige tweejarigen groeien echt van de lucht, dus probeer je niet te veel zorgen te maken over het eten. Zeker zo lang hij nog wel fruit eet. Het komt de sfeer aan tafel vaak niet ten goede, omdat peuter zit te jammeren, zeuren of wegloopt terwijl je eindelijk net zelf even zit en rustig wilt eten. Daarnaast ontstaan er vaak discussies tussen papa en mama over de aanpak. Super irritant allemaal.
Vindt hij het lastig dat zijn zusje groter en mobieler wordt? Voor sommige kinderen (maar vaak wel iets ouder) is het lastig dat dat schattige nieuwe baby'tje ineens gaat rondkruipen, dingen afpakt, torens omgooit, etc. Is er nog ruimte en tijd alleen voor hem? Kan lastig zijn hoor, maar eventueel iets om naar te kijken.
Met dat bad denk ik vooral aan 'pick your battles'. Gaat hij nu bijvoorbeeld iedere dag in bad, en is dat echt nodig? Hebben jullie een douche, en zou hij dat misschien fijner of interessanter vinden? Gaat het hele ritueel eventueel beter als papa het doet? Van de andere kant zou ik hem als hij wel in bad moet niet teveel keuzes bieden. Je kunt zeker kijken naar wat het voor hem leuker of makkelijker maakt, maar uiteindelijk is het ook een kwestie van doorpakken. Oordopjes in en gáán, maar dan wel zo snel mogelijk en van jouw kant zo rustig mogelijk. Je ziet dat hij het vervelend vindt, maar sommige dingen moeten gewoon even.
En inderdaad: Hoe gaat het nu met het slapen van alle partijen? Je schrijft al dat je er 4-5x uit moet, dat is sowieso slopend. En zitten hun vader en jij een beetje op dezelfde lijn qua aanpak?
Edit: Ik zie dat hun vader in december drie weken weg geweest is. Hoe is dat gegaan voor jou? En hoe was het voor hem om weer terug te komen? Ben jijzelf wel eens een nacht of twee ergens anders gaan slapen om even bij te komen? (Misschien mag jijzelf wel een keer bij opa en oma logeren?
?)
.Sommige tweejarigen groeien echt van de lucht, dus probeer je niet te veel zorgen te maken over het eten. Zeker zo lang hij nog wel fruit eet. Het komt de sfeer aan tafel vaak niet ten goede, omdat peuter zit te jammeren, zeuren of wegloopt terwijl je eindelijk net zelf even zit en rustig wilt eten. Daarnaast ontstaan er vaak discussies tussen papa en mama over de aanpak. Super irritant allemaal.
Vindt hij het lastig dat zijn zusje groter en mobieler wordt? Voor sommige kinderen (maar vaak wel iets ouder) is het lastig dat dat schattige nieuwe baby'tje ineens gaat rondkruipen, dingen afpakt, torens omgooit, etc. Is er nog ruimte en tijd alleen voor hem? Kan lastig zijn hoor, maar eventueel iets om naar te kijken.
Met dat bad denk ik vooral aan 'pick your battles'. Gaat hij nu bijvoorbeeld iedere dag in bad, en is dat echt nodig? Hebben jullie een douche, en zou hij dat misschien fijner of interessanter vinden? Gaat het hele ritueel eventueel beter als papa het doet? Van de andere kant zou ik hem als hij wel in bad moet niet teveel keuzes bieden. Je kunt zeker kijken naar wat het voor hem leuker of makkelijker maakt, maar uiteindelijk is het ook een kwestie van doorpakken. Oordopjes in en gáán, maar dan wel zo snel mogelijk en van jouw kant zo rustig mogelijk. Je ziet dat hij het vervelend vindt, maar sommige dingen moeten gewoon even.
En inderdaad: Hoe gaat het nu met het slapen van alle partijen? Je schrijft al dat je er 4-5x uit moet, dat is sowieso slopend. En zitten hun vader en jij een beetje op dezelfde lijn qua aanpak?
Edit: Ik zie dat hun vader in december drie weken weg geweest is. Hoe is dat gegaan voor jou? En hoe was het voor hem om weer terug te komen? Ben jijzelf wel eens een nacht of twee ergens anders gaan slapen om even bij te komen? (Misschien mag jijzelf wel een keer bij opa en oma logeren?
?)
lariba wijzigde dit bericht op 06-01-2022 08:03
12.39% gewijzigd
donderdag 6 januari 2022 om 08:12
Je zou langs de huisarts kunnen en vragen of ze willen prikken op coeliakie. Kan prima gewoon peuter gedrag zijn, maar onze drama king is na de diagnose en dus het volgen van het dieet een totaal ander kind geworden. Bij hem was er dus een hele goede reden voor het, in onze ogen, vervelende/lastige gedrag.
donderdag 6 januari 2022 om 08:15
Ik lees niets geks. Gaat hier al een jaar zo.
Dochtertje is 2 jaar en 8 maanden.
Wel zou ik even na laten kijken of er toevallig toch geen oorontsteking in het spel is.
Ik vraag me soms ook af hoe lang duurt die fase. Niets willen en alles moet op haar manier. Anders uren lang driftbui. Niet mee willen in de auto , niet in bad, geen kleding aan willen , niet willen eten , niet naar de opvang willen enz enz.
Ze wil alleen in bad want ze is bang voor de douche. En iedere dag in bad doe ik haar niet. Om de dag of ze moet extreem vies zijn geworden ergens van.
Sinds een paar weken gaat s'nachts slapen ook beter. Ik hoef er nog maar 1x uit in plaatst van 3 a 4 keer.
Het is allemaal ontzettend vermoeiend.
Het ergste vind ik de momenten dat ik haar niet de auto in krijg. Of als ik door de wijk met haar ga en ze wil niet naar huis en ze alles bij elkaar schreeuwt. De mensen komen dan naar buiten om te kijken wat er aan de hand is.
Dochtertje is 2 jaar en 8 maanden.
Wel zou ik even na laten kijken of er toevallig toch geen oorontsteking in het spel is.
Ik vraag me soms ook af hoe lang duurt die fase. Niets willen en alles moet op haar manier. Anders uren lang driftbui. Niet mee willen in de auto , niet in bad, geen kleding aan willen , niet willen eten , niet naar de opvang willen enz enz.
Ze wil alleen in bad want ze is bang voor de douche. En iedere dag in bad doe ik haar niet. Om de dag of ze moet extreem vies zijn geworden ergens van.
Sinds een paar weken gaat s'nachts slapen ook beter. Ik hoef er nog maar 1x uit in plaatst van 3 a 4 keer.
Het is allemaal ontzettend vermoeiend.
Het ergste vind ik de momenten dat ik haar niet de auto in krijg. Of als ik door de wijk met haar ga en ze wil niet naar huis en ze alles bij elkaar schreeuwt. De mensen komen dan naar buiten om te kijken wat er aan de hand is.
Blijf in jezelf geloven !
donderdag 6 januari 2022 om 08:33
Eten hoefde hier niet, proeven wel en dat accepteerde ze (omdat ze na het proeven wél toetje kreeg) ons kind heeft die jaren op vla en hagelslag geleefd geloof ik. Douchen deden we samen, 1 of 2x pw, meer hoefde niet. Slapen deed ze bij ons in bed.
En dan deed ze soms nog onmogelijk, tandenpoetsen heb ik in de houdgreep geforceerd bv, maar als het de spuigaten uitliep vermorzelde ik haar met liefde (op andere momenten) en dan draaide ze wel redelijk snel bij.
Maar tussen 2 en 4 vond ik ook heftig qua leeftijd hoor. Ons kind had enorme bakken met aandacht nodig.
En dan deed ze soms nog onmogelijk, tandenpoetsen heb ik in de houdgreep geforceerd bv, maar als het de spuigaten uitliep vermorzelde ik haar met liefde (op andere momenten) en dan draaide ze wel redelijk snel bij.
Maar tussen 2 en 4 vond ik ook heftig qua leeftijd hoor. Ons kind had enorme bakken met aandacht nodig.
donderdag 6 januari 2022 om 08:36
ik ben eens naar een lezing geweest over peuters en voeding. En dat was zo geruststellend. Ze hebben amper iets nodig op een dag. Niet veel meer (in totaal, dus ontbijt, lunch, avondeten) dan een half bordje vol.
Maak er vooral geen drama van, en laat het ze ongemerkt naar binnen knabbelen gedurende de dag
en je zet ze wel aan tafel, maar als ze niet eten, dan lekker niet.
Maak er vooral geen drama van, en laat het ze ongemerkt naar binnen knabbelen gedurende de dag
en je zet ze wel aan tafel, maar als ze niet eten, dan lekker niet.
donderdag 6 januari 2022 om 08:37
Oh, die momenten!05-2019 schreef: ↑06-01-2022 08:15Ik lees niets geks. Gaat hier al een jaar zo.
Dochtertje is 2 jaar en 8 maanden.
Wel zou ik even na laten kijken of er toevallig toch geen oorontsteking in het spel is.
Ik vraag me soms ook af hoe lang duurt die fase. Niets willen en alles moet op haar manier. Anders uren lang driftbui. Niet mee willen in de auto , niet in bad, geen kleding aan willen , niet willen eten , niet naar de opvang willen enz enz.
Ze wil alleen in bad want ze is bang voor de douche. En iedere dag in bad doe ik haar niet. Om de dag of ze moet extreem vies zijn geworden ergens van.
Sinds een paar weken gaat s'nachts slapen ook beter. Ik hoef er nog maar 1x uit in plaatst van 3 a 4 keer.
Het is allemaal ontzettend vermoeiend.
Het ergste vind ik de momenten dat ik haar niet de auto in krijg. Of als ik door de wijk met haar ga en ze wil niet naar huis en ze alles bij elkaar schreeuwt. De mensen komen dan naar buiten om te kijken wat er aan de hand is.
Ik heb dochter eens boos foeterend aan haar step naar huis getrokken toen de buren langskwamen, en die zeiden op strenge toon: Wel naar je moeder luisteren hoor, Marietje.
Haha, toen moest ze wel.
donderdag 6 januari 2022 om 08:41
Het is verschrikkelijk.
Ik een tijd geleden nog op de driewieler omgekeerd achter me aan getrokken aan de duwstang. Ze wilde niet naar huis en schreeuwde alles bij elkaar. Kwam zelfs een vrouw naar buiten die zei dit is echt niet normaal hoe dat meisje te keer gaat. (Ze heeft enorm veel volume ).Wat doe je haar aan misschien moet ik veilig thuis bellen.
Nou je gaat door de grond.
Blijf in jezelf geloven !
donderdag 6 januari 2022 om 08:53
Erg is dat. Ik was heel blij dat de buren de situatie gewoon herkenden.05-2019 schreef: ↑06-01-2022 08:41Het is verschrikkelijk.
Ik een tijd geleden nog op de driewieler omgekeerd achter me aan getrokken aan de duwstang. Ze wilde niet naar huis en schreeuwde alles bij elkaar. Kwam zelfs een vrouw naar buiten die zei dit is echt niet normaal hoe dat meisje te keer gaat. (Ze heeft enorm veel volume ).Wat doe je haar aan misschien moet ik veilig thuis bellen.
Nou je gaat door de grond.
Ik heb een andere buurvrouw (voor ikzelf een kind had) zichzelf van te voren maar horen verdedigen, toen heb ik haar ook maar gerustgesteld (ik had veel jongere broertjes met een behoorlijk heftig temperament, dus was wel wat gewend van schreeuwende kinderen).
donderdag 6 januari 2022 om 08:58
De mijne heeft 4 jaar lang geleefd op poedermelk, Olvarit/zelfgemaakte stamppot en broodkorst. Zo ongeveer.lilalinda schreef: ↑06-01-2022 08:36ik ben eens naar een lezing geweest over peuters en voeding. En dat was zo geruststellend. Ze hebben amper iets nodig op een dag. Niet veel meer (in totaal, dus ontbijt, lunch, avondeten) dan een half bordje vol.
Maak er vooral geen drama van, en laat het ze ongemerkt naar binnen knabbelen gedurende de dag
en je zet ze wel aan tafel, maar als ze niet eten, dan lekker niet.
Misschien heel af en toe een stukje appel bij de crèche, maar dat was het. Of plakje kaas.
Enige wat we erin kregen. Is nu een reus van een 7 jarige (qua lengte kan hij door voor een 8 jarige) Dus ze hebben denk ik over het algemeen niet veel nodig:)
Laatst was ik bij een vriendin met een 2 jarige. Toen zag ik opeens weer hoe vermoeiend dat ook alweer was. Je vergeet het gelukkig ook weer snel
Ik deed veel afleiden en soms het ook gewoon maar laten (waslap i.p.v. bad/douche en “dan laat je die vieze pyjama trui overdag gewoon maar even aan”)
Sterkte. Kunnen draakjes zijn op deze leeftijd.
donderdag 6 januari 2022 om 09:12
Hier in dezelfde fase, nog net geen 2 dus hopelijk is het geen voorbode van de komende maanden. Niks is goed of leuk, eten is hier trouwens altijd al een probleem geweest. Pick your battles gaat me prima af, bijna niks moet echt van mij, go with the flow. Maar aankleden/luier verschonen is hier het allergrootste drama. Ze staat harstikke vrolijk op, maar voordat ze in haar stoel gaat om te eten moet er toch echt minimaal een nieuwe luier om en dan slaat de sfeer helemaal om en dat komt ook niet meer goed. Moord en brand en alles er op en er aan. Ik vind het verschrikkelijk lastig, ik probeer af te leiden etc., maar soms schiet ik toch uit mijn slof, vooral omdat haar veiligheid in gevaar komt door al het worstelen en gedoe.
Ik vind het heel erg uitdagend.
Ik vind het heel erg uitdagend.
donderdag 6 januari 2022 om 09:13
Feest der herkenning hier. Ik woon in een kinderrijke buurt en niemand kijkt raar op of om als er een tweejarige een terrorbui midden op de stoep krijgt. Eerder een knipoog of bemoedigende woorden of een opmerking tussendoor om de peuter misschien op andere ideeën te brengen. Dat helpt niet altijd. "Zo hee, wat heb jij een mooie fiets!" "NEE IK HEB GEEN MOOIE FIETSMevrouw75 schreef: ↑06-01-2022 08:53Erg is dat. Ik was heel blij dat de buren de situatie gewoon herkenden.
Ik heb een andere buurvrouw (voor ikzelf een kind had) zichzelf van te voren maar horen verdedigen, toen heb ik haar ook maar gerustgesteld (ik had veel jongere broertjes met een behoorlijk heftig temperament, dus was wel wat gewend van schreeuwende kinderen).
" om dan vervolgens maar samen in lachen uit te barsten.
donderdag 6 januari 2022 om 09:17
Oh dit is ook zo herkenbaar. Toen de jongste geboren werd heeft de oudste ook een tijd zo'n fase gehad. Op een gegeven moment mochten we 's ochtends alleen nog beneden aankleden op een aankleedkussen op de grond. Eerst heb ik me er nog tegen verzet want ik vond dat aankleden boven op de slaapkamer hoorde te gebeuren, maar al snel heb ik me er maar aan overgegeven. En na een paar weken was die fase weer voorbij en was het omkleden boven in de ochtend geen enkel probleem meer. Vaak hingen zulke fases/buien bij ons samen met de mentale ontwikkelingen en behoefte aan autonomie. Dus dan lieten we peuter zelf 5 minuten stuntelen bij het aankleden en zat alles half aan, nog open en/of achterstevoren. Maar wel supertrots dat het (deels) zelf was gelukt. Diep adem halen, geduld hebben en hopen dat zulke periodes snel voorbij zijn, zo komen wij er doorheen. Maar dat is zeker niet altijd makkelijk.Patatje15 schreef: ↑06-01-2022 09:12Hier in dezelfde fase, nog net geen 2 dus hopelijk is het geen voorbode van de komende maanden. Niks is goed of leuk, eten is hier trouwens altijd al een probleem geweest. Pick your battles gaat me prima af, bijna niks moet echt van mij, go with the flow. Maar aankleden/luier verschonen is hier het allergrootste drama. Ze staat harstikke vrolijk op, maar voordat ze in haar stoel gaat om te eten moet er toch echt minimaal een nieuwe luier om en dan slaat de sfeer helemaal om en dat komt ook niet meer goed. Moord en brand en alles er op en er aan. Ik vind het verschrikkelijk lastig, ik probeer af te leiden etc., maar soms schiet ik toch uit mijn slof, vooral omdat haar veiligheid in gevaar komt door al het worstelen en gedoe.
Ik vind het heel erg uitdagend.
donderdag 6 januari 2022 om 09:19
Bij ons begon dat ook rond die leeftijd. Ook dat slechte eten. Er komt gewoon meer van de persoonlijkheid zichtbaar aan de oppervlakte. Een eigen willetje, temperament. Zwaar, ontzettend zwaar soms. Maar wel een kindje, dat goed weet wat het wil, en dat ook goed kan aangeven. Dus aan de andere kant, ook wel weer goed. Bij die van ons, is het niet meer anders geworden. Het hoort bij haar. Gewoon ontzettend pittig.
Ik pas me behoorlijk aan, en merk, dat compromissen sluiten, het beste effect lijkt te hebben. Als ik haar voor elk dingetje streng zou bijschaven, zouden we de hele dag ruzie hebben.
En wat me gewoon ook even heel zwaar lijkt nu, is het feit dat jouw kleintjes zo kort op elkaar gekomen zijn. Dat is niet niks, hoor.
Ik pas me behoorlijk aan, en merk, dat compromissen sluiten, het beste effect lijkt te hebben. Als ik haar voor elk dingetje streng zou bijschaven, zouden we de hele dag ruzie hebben.
En wat me gewoon ook even heel zwaar lijkt nu, is het feit dat jouw kleintjes zo kort op elkaar gekomen zijn. Dat is niet niks, hoor.
donderdag 6 januari 2022 om 09:38
Ik ben twee en ik zeg nee - fase?
Zo te lezen wel.
Hij merkt dat hij controle kan uitoefen op wat er met hem gebeurt - eten, douchen enzovoorts.
Wat vaak helpt is keuzes geven: Hij krijgt een koekje, wil hij dat vóór of na het douchen? Wat cool, hij mag zelf kiezen!
Wil hij eerst zijn gezicht of eerst zijn haar gewassen hebben?
Deel alles op in hele kleine keuzes, dat gaat vaak goed.
Wel echt superkleine keuzes die onmiddellijk effect hebben. Wil hij in het supermarktwagentje of zelf zo'n kinderwagentje?
Niet: Wil je nu dit dan mag je volgende week dat.
Zo te lezen wel.
Hij merkt dat hij controle kan uitoefen op wat er met hem gebeurt - eten, douchen enzovoorts.
Wat vaak helpt is keuzes geven: Hij krijgt een koekje, wil hij dat vóór of na het douchen? Wat cool, hij mag zelf kiezen!
Wil hij eerst zijn gezicht of eerst zijn haar gewassen hebben?
Deel alles op in hele kleine keuzes, dat gaat vaak goed.
Wel echt superkleine keuzes die onmiddellijk effect hebben. Wil hij in het supermarktwagentje of zelf zo'n kinderwagentje?
Niet: Wil je nu dit dan mag je volgende week dat.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
donderdag 6 januari 2022 om 09:45
En je niet op je kop laten zitten als dat keuzegedoe niet echt werktKooktMetKnoflook schreef: ↑06-01-2022 09:38Ik ben twee en ik zeg nee - fase?
Zo te lezen wel.
Hij merkt dat hij controle kan uitoefen op wat er met hem gebeurt - eten, douchen enzovoorts.
Wat vaak helpt is keuzes geven: Hij krijgt een koekje, wil hij dat vóór of na het douchen? Wat cool, hij mag zelf kiezen!
Wil hij eerst zijn gezicht of eerst zijn haar gewassen hebben?
Deel alles op in hele kleine keuzes, dat gaat vaak goed.
Wel echt superkleine keuzes die onmiddellijk effect hebben. Wil hij in het supermarktwagentje of zelf zo'n kinderwagentje?
Niet: Wil je nu dit dan mag je volgende week dat.
De mijne ging daar alsnog mee aan de haal. Wil je a of b? Ik wil C!!!!
Optie 1) herhaal: Wil je a of b? IK WIL CCCCC!!!
Optie 2) goed, doen we C. Nee, ik wil tóch a! Prima, doen we a. Nee, toch C!! Keer zoveel en het tóch strijd is óf: Prima, kom ik terug als je er uit bent. NEE! Niet weggaan!!!!! En aan je been gaan hangen enzo. En nog gedoe maken.
Anyway: gedoe. Haha, ik kan het nu ze 7 is, keihard tegen haar gebruiken.
donderdag 6 januari 2022 om 09:46
Och ik lees heel veel herkenbaarheid. Hoe makkelijk mijn peuter as baby sliep en at, hoe moeilijk het nu ineens is. Avondeten is per dag maar weer bekijken hoe z’n pet staat. Lust ie 1 avond wél couscous, dag later smijt ie het bord weg. En die nachten ineens.. dan word ie wakker en is het ‘mama zitten’ en zodra ik dan denk weg te sneaken begint het drama weer. Oftewel; meenemen in ons bed en eigenlijk slaapt niemand goed 
en om het nog leuker te maken; baby 2 is onderweg dus ben sowieso al extra vermoeid.
Maar er zijn -gelukkig- een heleboel goeie momenten en dan vergeet je het ook zo weer… houd ook maar vol door te zeggen ‘het is een fase, het is een fase…’ maar zo af en toe zit je er zó doorheen! Sterkte!
en om het nog leuker te maken; baby 2 is onderweg dus ben sowieso al extra vermoeid. Maar er zijn -gelukkig- een heleboel goeie momenten en dan vergeet je het ook zo weer… houd ook maar vol door te zeggen ‘het is een fase, het is een fase…’ maar zo af en toe zit je er zó doorheen! Sterkte!
donderdag 6 januari 2022 om 09:49
Is dit niet toch honger dan? Dat ze eigenlijk liefst direct na het opstaan wil eten/drinken, zonder ook maar enig oponthoud? Mijn oudste had dit ook (en heeft het bij vlagen nog). Als hij een bekertje (lauwe) melk mag vóór het aankleden -- gewoon even boven op z'n kamer -- is er niets aan de hand. Ken je die snickers-reclame, "you're not yourself een you're hungry"? Hij kan er zo in meedoen.Patatje15 schreef: ↑06-01-2022 09:12Ze staat harstikke vrolijk op, maar voordat ze in haar stoel gaat om te eten moet er toch echt minimaal een nieuwe luier om en dan slaat de sfeer helemaal om en dat komt ook niet meer goed. Moord en brand en alles er op en er aan. Ik vind het verschrikkelijk lastig, ik probeer af te leiden etc., maar soms schiet ik toch uit mijn slof, vooral omdat haar veiligheid in gevaar komt door al het worstelen en gedoe.
Ik vind het heel erg uitdagend.
Verder wel herkenbaar hoor TO. Waar mogelijk een autonome keuze geven, waar niet mogelijk (tandenpoetsen) snel en beslist handelen, driftbuien en getier negeren, en benoemen wanneer het wel gezellig gaat. En dat eten wordt meestal vanzelf weer beter. Maar het is wel vermoeiend, ja...
