Kinderen
alle pijlers
Een goede tip? Heb er mijn vraagtekens bij...
donderdag 24 januari 2008 om 15:00
Hallo!
Mijn zoontje is bijna 3 jaar, een heel lief mannetje en ook goedlachs. Wel kan hij op zijn tijd enorme driftbuien hebben, dan lijkt het net of er een klein duiveltje op zijn schouder zit, die hem verteld dat ie moet tieren, krijsen, bijten en slaan.
Meestal komt die driftbui voort als hij zijn zin niet krijgt, bijvoorbeeld; geen snoep voor het eten. Of door ongeduld, als ik iets niet snel genoeg naar zijn zin pak voor hem (bijvoorbeeld een spelletje)
Ik had het er met mijn zanglerares over, een hele oude wijze vrouw. Haar kind had ook driftbuien maar die waren zo over, toen ze een methode toepaste. Ik schrok me rot toen ze daarover vertelde; Als haar kind driftig werd, tilde ze het kind op onder haar arm en liep naar de wasbak. Daar zette ze de koude kraan aan, en hield zoonlief er een paar seconden onder (alleen het schrikeffect zei ze) dus totaal niet langer. Daarna zette ze hem weer neer, gaf 'm een handdoek, en liet hem 'even alleen' zodat hij 'even tot zichzelf' kon komen.
Ze zei er nog zo mooi bij dat hij dan even een moment voor zichzelf moest hebben.
Haar ervaring was dat het kind dan in totale kalmte/rust verkeerde, en rustig was. Dit heeft bij haar nog 3x gevolgd, daarna heeft het kind nooit meer een driftbui gehad.
Ze zei dat het haar ook moeite heeft gekost om dat te doen, maar uiteindelijk heeft ze er baat bij gehad en zoonlief ook. Als ze dat deed liet ze ook geen emotie los, en zo zorgde ze dat het niet haar energie kostte.
Ik vertelde haar dat ik het wel een hele drastische manier vond. Bedoel wie kent de verhalen nou niet van kindermishandeling, koude douche etc. Maar daarna zei ze gelijk: 'Nee, het gaat om het schrikeffect, dat het kind weer even tot zichzelf komt, een 2 seconde'
Ik heb hier mijn vraagtekens bij, ben erg voorzichtig met dit soort dingen. Vind het nogal wat. Denk niet eens dat ik het zou kunnen! Volgens mij blijft dat heel zijn leven bij, dat wil je als ouder toch niet! Of stel ik me aan?
Wat doen jullie als je kind een driftbui heeft en hoe ga je daarmee om? En wat vinden jullie van haar tip? Vind het persoonlijk best drastisch en erg. Een andere oplossing zou welkom zijn, wie weet raad?
Groetjes Femme
Mijn zoontje is bijna 3 jaar, een heel lief mannetje en ook goedlachs. Wel kan hij op zijn tijd enorme driftbuien hebben, dan lijkt het net of er een klein duiveltje op zijn schouder zit, die hem verteld dat ie moet tieren, krijsen, bijten en slaan.
Meestal komt die driftbui voort als hij zijn zin niet krijgt, bijvoorbeeld; geen snoep voor het eten. Of door ongeduld, als ik iets niet snel genoeg naar zijn zin pak voor hem (bijvoorbeeld een spelletje)
Ik had het er met mijn zanglerares over, een hele oude wijze vrouw. Haar kind had ook driftbuien maar die waren zo over, toen ze een methode toepaste. Ik schrok me rot toen ze daarover vertelde; Als haar kind driftig werd, tilde ze het kind op onder haar arm en liep naar de wasbak. Daar zette ze de koude kraan aan, en hield zoonlief er een paar seconden onder (alleen het schrikeffect zei ze) dus totaal niet langer. Daarna zette ze hem weer neer, gaf 'm een handdoek, en liet hem 'even alleen' zodat hij 'even tot zichzelf' kon komen.
Ze zei er nog zo mooi bij dat hij dan even een moment voor zichzelf moest hebben.
Haar ervaring was dat het kind dan in totale kalmte/rust verkeerde, en rustig was. Dit heeft bij haar nog 3x gevolgd, daarna heeft het kind nooit meer een driftbui gehad.
Ze zei dat het haar ook moeite heeft gekost om dat te doen, maar uiteindelijk heeft ze er baat bij gehad en zoonlief ook. Als ze dat deed liet ze ook geen emotie los, en zo zorgde ze dat het niet haar energie kostte.
Ik vertelde haar dat ik het wel een hele drastische manier vond. Bedoel wie kent de verhalen nou niet van kindermishandeling, koude douche etc. Maar daarna zei ze gelijk: 'Nee, het gaat om het schrikeffect, dat het kind weer even tot zichzelf komt, een 2 seconde'
Ik heb hier mijn vraagtekens bij, ben erg voorzichtig met dit soort dingen. Vind het nogal wat. Denk niet eens dat ik het zou kunnen! Volgens mij blijft dat heel zijn leven bij, dat wil je als ouder toch niet! Of stel ik me aan?
Wat doen jullie als je kind een driftbui heeft en hoe ga je daarmee om? En wat vinden jullie van haar tip? Vind het persoonlijk best drastisch en erg. Een andere oplossing zou welkom zijn, wie weet raad?
Groetjes Femme
donderdag 24 januari 2008 om 15:08
"Bedoel wie kent de verhalen nou niet van kindermishandeling, koude douche etc." zeg jij. Ik vind het nogal dramatisch dat je een koude douche in 1 adem bij kindermishandeling noemt. Hoe kom je tot die conclusie?
"Ik heb hier mijn vraagtekens bij, ben erg voorzichtig met dit soort dingen. Vind het nogal wat. Denk niet eens dat ik het zou kunnen! Volgens mij blijft dat heel zijn leven bij, dat wil je als ouder toch niet! Of stel ik me aan?" zegt TO.
Ja, ik vind dat je je aanstelt.
Voor mijn dochter van inmiddels 7 heb ik ook een paar keer de NIET IJSKOUWE douchemethode gebruikt. Het kan een manier zijn om je kind uit een hysterische bui te helpen. Een kind kan dat soms zelf niet meer, als ie te ver heen is.
"Ik heb hier mijn vraagtekens bij, ben erg voorzichtig met dit soort dingen. Vind het nogal wat. Denk niet eens dat ik het zou kunnen! Volgens mij blijft dat heel zijn leven bij, dat wil je als ouder toch niet! Of stel ik me aan?" zegt TO.
Ja, ik vind dat je je aanstelt.
Voor mijn dochter van inmiddels 7 heb ik ook een paar keer de NIET IJSKOUWE douchemethode gebruikt. Het kan een manier zijn om je kind uit een hysterische bui te helpen. Een kind kan dat soms zelf niet meer, als ie te ver heen is.
donderdag 24 januari 2008 om 15:12
donderdag 24 januari 2008 om 15:13
Nijntje,
Daarom zeg ik; wie kent de verhalen niet van......
Ik doel er niet op dat ik dat kindermishandeling vind, maar wel drastisch. Misschien ben ik daarin wat gevoeliger.
Die conclusie trek ik dus niet, dat zijn dingen die je gewoon hoort, op de creche, op school, van sommige ouders, leidsters...dingen die je opvangt.
Val niemand erop aan die dat wel doet, maar graag wil graag ervaringen van mensen horen, misschien helpt het inderdaad...
Nijntje, het was niet mijn bedoeling dat dit zo overkwam.
Verder wil ik hier niemand op aan vallen, wil alleen raad..
Daarom zeg ik; wie kent de verhalen niet van......
Ik doel er niet op dat ik dat kindermishandeling vind, maar wel drastisch. Misschien ben ik daarin wat gevoeliger.
Die conclusie trek ik dus niet, dat zijn dingen die je gewoon hoort, op de creche, op school, van sommige ouders, leidsters...dingen die je opvangt.
Val niemand erop aan die dat wel doet, maar graag wil graag ervaringen van mensen horen, misschien helpt het inderdaad...
Nijntje, het was niet mijn bedoeling dat dit zo overkwam.
Verder wil ik hier niemand op aan vallen, wil alleen raad..
donderdag 24 januari 2008 om 15:13
donderdag 24 januari 2008 om 15:14
Tja, een linkse directe of 3 dagen eenzame opsluiting in het kolenhok zullen ook best helpen tegen driftbuien, maar wat mij betreft stel jij jezelf terecht de vraag of de methode van deze wijze, oude dame in deze tijd nog verantwoord is.
Da's nou het lastige van 3-jarigen. Enorm schattig, maar ook een eigen wil die om de hoek komt kijken. 'Ik wil een snoepje en wel NU!'
Ook mijn prinses kon op die leeftijd bij vlagen behoorlijk uit d'r plaat gaan. Acceptatie dat het er bij hoort, voet bij stuk en niet mee gaan in de emotie (desnoods de vingers in de oren en de radio wat harder) zijn wat mij betreft iets humanere omgangsvormen
Da's nou het lastige van 3-jarigen. Enorm schattig, maar ook een eigen wil die om de hoek komt kijken. 'Ik wil een snoepje en wel NU!'
Ook mijn prinses kon op die leeftijd bij vlagen behoorlijk uit d'r plaat gaan. Acceptatie dat het er bij hoort, voet bij stuk en niet mee gaan in de emotie (desnoods de vingers in de oren en de radio wat harder) zijn wat mij betreft iets humanere omgangsvormen
donderdag 24 januari 2008 om 15:17
Gelukkig snap je een beetje wat ik bedoel, wilde ook niemand aanvallen die die tactiek wel heeft, totaal niet. Alleen wat raad....en gewoon wat meerdere suggesties aanhoren.
@Elen; nu zet ik hem op zijn kamer, maar dat helpt niet echt. Ook negeren helpt niet, weet op zo'n moment niet van ophouden. Vandaar dat ik hier raad vroeg...
donderdag 24 januari 2008 om 15:31
Ik kan me nog herinneren dat als ik toen ik klein was een hysterische driftbui kreeg mijn moeder me onder de douche zettte..ook voor het schik effect. Driftbui was dan zo over.
Daar heb ik verder niets aan over gehouden :-) (en mijn broers en zussen ook niet)
Ze heeft me later wel eens ( toen ik een extreem onuitstaanbare puber was) ook wel een tijdens een hysterische schreeuw en huilbui een emmertje koud water over mijn hoofd gekiept.. was de bui ook zo over! ( en mijn haar waar ik net uren aan had gezeten geruineerd)
We hebben daar later heel hard om gelachen. :-)
Daar heb ik verder niets aan over gehouden :-) (en mijn broers en zussen ook niet)
Ze heeft me later wel eens ( toen ik een extreem onuitstaanbare puber was) ook wel een tijdens een hysterische schreeuw en huilbui een emmertje koud water over mijn hoofd gekiept.. was de bui ook zo over! ( en mijn haar waar ik net uren aan had gezeten geruineerd)
We hebben daar later heel hard om gelachen. :-)
donderdag 24 januari 2008 om 15:32
Femme, mijn ervaring is dat zo min mogelijk aandacht schenken en dus inderdaad het even apart zetten op termijn het beste werkt. Tenminste als je net als ik de boodschap uit wilt dragen; 'Hoe boos je ook bent, hier in huis blijf je met je handen van elkaar af. Klaar!'
Ik heb mijn dochter op die manier geleerd dat zulk gedrag geen enkel resultaat opleverd. Geen snoep, geen aandacht enz.
Dat vraagt soms best een lange adem en je moet er wel verder voor kunnen tellen dan 10.
Beetje humor en relativeringsvermogen maken een dergelijke driftbui wellicht ook iets draagelijker.
Succes in ieder geval!
En @ de rest; ook ik wil niemand aanvallen of bepaalde opvoedingstechnieken in twijfel trekken.
Ik heb mijn dochter op die manier geleerd dat zulk gedrag geen enkel resultaat opleverd. Geen snoep, geen aandacht enz.
Dat vraagt soms best een lange adem en je moet er wel verder voor kunnen tellen dan 10.
Beetje humor en relativeringsvermogen maken een dergelijke driftbui wellicht ook iets draagelijker.
Succes in ieder geval!
En @ de rest; ook ik wil niemand aanvallen of bepaalde opvoedingstechnieken in twijfel trekken.
donderdag 24 januari 2008 om 15:33
Grappig, het onderwerp is hier al eens eerder ter sprake gekomen en toen waren de opmerkingen over kindermishandeling niet van de lucht, terwijl degenen die totnogtoe gereageerd hebben er een gematigd positief oordeel over hebben. Ik heb de methode nog nooit toe hoeven passen, maar de vader van een vriend van mij wel. Toen hij klein was, had 'ie ook wel eens van die hysterische krijsbuien en de enige manier om hem kalm te krijgen, was met kleren en al onder de douche zetten. Heeft absoluut een ontnuchterend effect, en ik zou die methode ook zeker prefereren boven een klap geven o.i.d. (ter vergelijking: bij hysterische volwassenen helpt een klap in het gezicht om tot bedaren te komen, dus niet om pijn te doen maar ter 'afleiding').
donderdag 24 januari 2008 om 15:35
Mijn zusje had vroeger ook van die driftbuien waarbij niets hielp. Mijn vader pakte haar dan bij kop en kont en mijn moeder draaide de kraan in de keuken open en dan werd ze daar even onder gehouden.
Het is voor mij echt een teken van: tot hier en niet verder!
Voor mij heeft het helemaal niks met kindermishandeling te maken. Sommige kinderen weten ahw niet meer hoe ze uit zo'n aanval moeten komen en door het schrikeffect lukt het dan wel.
En misschien een troost: die extreme driftbuien gaan ook weer over. Het is over het algemeen een uiting van frustratie, waarbij een kind niet de handvatten heeft om het op een andere manier te handelen.
Als ze wat ouder worden, krijg je te horen: Ik vind jou ECHT WEL STOM!!
Het is voor mij echt een teken van: tot hier en niet verder!
Voor mij heeft het helemaal niks met kindermishandeling te maken. Sommige kinderen weten ahw niet meer hoe ze uit zo'n aanval moeten komen en door het schrikeffect lukt het dan wel.
En misschien een troost: die extreme driftbuien gaan ook weer over. Het is over het algemeen een uiting van frustratie, waarbij een kind niet de handvatten heeft om het op een andere manier te handelen.
Als ze wat ouder worden, krijg je te horen: Ik vind jou ECHT WEL STOM!!
donderdag 24 januari 2008 om 15:37
Drastisch? Ja! Erg? Nee hoor!
M'n broer had vroeger een jongen in de klas die ook driftaanvallen kreeg. Die ging dan resoluut met z'n kop onder de kraan door de leerkracht, met goedvinden en op aanraden van zijn ouders....
Hij is nu 38 en een leuke aardige jongen geworden.
Het is misschien wat Spartaans, die methode, maar helpt dus wel!
M'n broer had vroeger een jongen in de klas die ook driftaanvallen kreeg. Die ging dan resoluut met z'n kop onder de kraan door de leerkracht, met goedvinden en op aanraden van zijn ouders....
Hij is nu 38 en een leuke aardige jongen geworden.
Het is misschien wat Spartaans, die methode, maar helpt dus wel!
donderdag 24 januari 2008 om 15:38
Mijn moeder schijnt op zulke momenten gewoon vergelijkbaar gedrag te hebben vertoond als ik. Dus ook schreeuwen en stampen en jengelen dat ze zo graag een Chanel mantelpakje wou. Dat schijnt me zo verbijsterd te hebben dat ik alleen maar sprakeloos toekeek met zo'n blik van: 'Waar heeft die last van, joh.'
donderdag 24 januari 2008 om 15:43
Ik heb dit bij de kinderen ook gedaan, in het geval van een ernstige driftbui. Maar alleen dán. Hoorde later van mijn vriendin dat ze het kindermishandeling vond. Daar schrok ik best van. Zo heb ik het nooit gezien, het was een afdoende middel als ze bleven krijsen nadat je van alles geprobeerd had; negeren, op de gang zetten, praten, en eerst nog waarschuwen voor een koude douche..... Hoppekee, met kleding en al onder de douche.
Het was gewoon een laatste "redmiddel" voor mijn gevoel, en eerlijk is eerlijk het hielp goed.
Bij de jongste is het nog nooit nodig geweest, is niet zo temperamentvol.
Het was gewoon een laatste "redmiddel" voor mijn gevoel, en eerlijk is eerlijk het hielp goed.
Bij de jongste is het nog nooit nodig geweest, is niet zo temperamentvol.
donderdag 24 januari 2008 om 15:50
Ik zou het zelf noooit doen, vind het persoonlijk veel te ver gaan.
Discussie ga ik ook niet aan, maar liet mijn driftige peuter gewoon even afkoelen op de gang. Als hij er niet zelf uitkwam, nam ik hem bij me. Onder de koude douche is voor mij geen optie. Als een juf het op school zou doen, zou ik een klacht indienen.
Discussie ga ik ook niet aan, maar liet mijn driftige peuter gewoon even afkoelen op de gang. Als hij er niet zelf uitkwam, nam ik hem bij me. Onder de koude douche is voor mij geen optie. Als een juf het op school zou doen, zou ik een klacht indienen.
donderdag 24 januari 2008 om 15:52
Normaal negeer ik de driftbuien van onze dochter (2 jaar oud) en meestal is dat afdoende. Een keer echter was ze, zoals ze wel vaker doet, met haar hoofd op de grond aan het slaan tijdens zo'n driftbui, maar besloot toen in haar 2-jarige wijsheid dat de rand van de tafel ook een leuke was om op te gaan slaan met haar hoofd. Na 1 bonk was het open, na 2 bonken zat er een flinke smeer bloed op haar voorhoofd, en de 3de bonk heeft ze niet gehaald omdat ik toen mijn glas water over haar hoofd gekiept heb. Het is niet hetzelfde, maar de volgende keer als ze dat weer doet, en ik heb geen water bij de hand, is het toch echt bij kop en kont pakken en onder de kraan met die handel, hoor. Klinkt hard, maar als ze zo ver gaat dat ze zichzelf serieus pijn doet, is de grens bereikt, en denk ik dat de kraan minder schade doet dan haar bonken....
Ik weet ook dat het weer over gaat, het is de frustratie van zich niet kunnen uiten in combinatie met een behoorlijk temperamentvol karakter. Gelukkig heb ik mijn moeder als informatiebron die mij wist te vertellen dat ik precies hetzelfde deed rond deze leeftijd, en dat het over was toen ik mijn emoties wat beter verbaal kon uiten. Maar dat heeft dus wel tot toen ik een jaar of 4 was geduurt, en ook ik blijk dus wel eens onder de douche gezet te zijn. Heeft zo veel indruk gemaakt dat ik het me niet eens meer kan herinneren...
Ik weet ook dat het weer over gaat, het is de frustratie van zich niet kunnen uiten in combinatie met een behoorlijk temperamentvol karakter. Gelukkig heb ik mijn moeder als informatiebron die mij wist te vertellen dat ik precies hetzelfde deed rond deze leeftijd, en dat het over was toen ik mijn emoties wat beter verbaal kon uiten. Maar dat heeft dus wel tot toen ik een jaar of 4 was geduurt, en ook ik blijk dus wel eens onder de douche gezet te zijn. Heeft zo veel indruk gemaakt dat ik het me niet eens meer kan herinneren...
donderdag 24 januari 2008 om 16:00
Ik denk dat hier ook duidelijk onderscheid gemaakt moet worden tussen een flinke driftbui, en zo hysterisch boos dat een kind er hetzij niet zelf uit komt, hetzij zichzelf verwond. Deze discussie is een tijdje geleden inderdaad ook al langsgekomen, en ook toen schrokken sommigen HOE boos en hysterisch sommige kindjes kunnen zijn.Een hysterisch kind is echt niet te vergelijken met een 'normale' driftbui. Gelukkig heeft onze dochter nog hooguit een of twee keer per maand zo'n hysterische driftbui, verder alleen 'normale' driftbuien.
donderdag 24 januari 2008 om 16:02
Mijn broertje had dit soort buien, soms zowat dagelijks. Ik ben 6 jaar ouder dan hij, dus ik herinner me het nog goed. Hij werd dan helemaal paars/blauw en alle aders in z'n nek en hoofd werden dik zeg maar. Maar de dokter zei altijd dat we 'm gewoon moesten laten gaan. Negeren, maar wel zorgen dat hij zich niet kan bezeren. Ze gaan namelijk altijd wel weer ademhalen. En dat blijkt ook zo te zijn.
Hij is inmiddels 17 en heeft nergens meer last van. Het was (denk ik) toch een soort truc om wél z'n zin te krijgen, want je kan veel van 'm zeggen, maar het is absoluut geen driftig type.
