Kinderen
alle pijlers
Een tweede kind net zo leuk als de eerste?
vrijdag 14 augustus 2020 om 18:04
Onze zoon is nu 8 maanden. Omdat hij met hulp van het ziekenhuis is ontstaan hebben we al vroeg gesproken over een eventuele tweede. Iets dat we beide graag willen. Deze week heb ik contact gezocht met het ziekenhuis en huisarts voor de doorverwijzing. Vanwege Corona is er een wachtlijst van 6 maanden, dus voorlopig zijn we nog niet aan de beurt.
Nou liep ik vanmiddag door het park zodat zoon een slaapje kon doen (het was binnen nog zo heet en in de wagen gaat het ook goed). Een passerende mevrouw was helemaal verrukt van hem. Terecht natuurlijk, want hij is ook het leukste kind ooit
Maar opeens bedacht ik me, leuker dan dit kind kan het toch nooit worden? Wat nou als het lukt voor een tweede (dat is immers nog maar eens goed afwachten) en dat er dan een 'meh' baby geboren wordt? We hebben nu zo onwijs de hoofdprijs, is een tweede ook altijd zo leuk?
(Onze hoofdprijs heeft nu trouwens honger en hij gaat voor het Viva forum, dus ik kom later reageren)
Nou liep ik vanmiddag door het park zodat zoon een slaapje kon doen (het was binnen nog zo heet en in de wagen gaat het ook goed). Een passerende mevrouw was helemaal verrukt van hem. Terecht natuurlijk, want hij is ook het leukste kind ooit
Maar opeens bedacht ik me, leuker dan dit kind kan het toch nooit worden? Wat nou als het lukt voor een tweede (dat is immers nog maar eens goed afwachten) en dat er dan een 'meh' baby geboren wordt? We hebben nu zo onwijs de hoofdprijs, is een tweede ook altijd zo leuk?
(Onze hoofdprijs heeft nu trouwens honger en hij gaat voor het Viva forum, dus ik kom later reageren)
zondag 23 augustus 2020 om 22:49
Ik ken zelf 1 verhaal van een stel dat uit elkaar ging vanwege het tweede kind, teveel stress op het gezin of zoiets. Dit verhaal is van eeuwen geleden, voor de tijd dat ik zelf ook maar aan kind (eren) krijgen dacht. Voor de rest lijkt iedereen wel blij met nummer twee. Over nummer drie weet ik meer verhalen die niet zo positief zijn.mandylion schreef: ↑23-08-2020 19:31Hmm, ik betwijfel dit toch sterk. Ik weet niet precies wat voor beroep je hebt, maar ik gok dat ik in dezelfde hoek zit. Nog nooit heb ik het gehoord; wel dat ze het zwaar vonden, wat niet gek is, gezien het feit dat ze bij ons terecht komen....
En ja spijt kan, maar dat ligt meestal niet aan het pure feit dat het een tweede kind is.
Ik zie bij kinderen ook veel liefde tussen broers en zussen, hoewel de ouders dan anders beweren: straks, als jullie weer weg zijn, vliegen ze elkaar weer aan ( zoon werkt als bliksem afleider) of: veel vriendjes van oudste sluiten jongste buiten ( dit doet zoon niet, hij is enig kind dus hoeft zelf nooit thuis een zusje of broertje buiten de deur te houden als er een vriendje komt spelen. Volgens mij vindt hij het wel gezellig...
maandag 24 augustus 2020 om 07:14
Ken je het gezegde ‘liefde is het enige dat vermenigvuldigt als je het deelt’ niet?
Is echt zo! Ik was als de dood dat ik minder van de tweede zou kunnen houden omdat ik zo enorm dol op de eerste was. Maar op het moment dat kind 2 geboren werd wist ik al dat dat helemaal goed zou komen. Voelde gewoon meteen al net zoveel liefde als voor de eerste!
Is echt zo! Ik was als de dood dat ik minder van de tweede zou kunnen houden omdat ik zo enorm dol op de eerste was. Maar op het moment dat kind 2 geboren werd wist ik al dat dat helemaal goed zou komen. Voelde gewoon meteen al net zoveel liefde als voor de eerste!
maandag 24 augustus 2020 om 08:01
Wat ik wel bijzonder vind, is dat hoe jezelf naar je kinderen kijkt, heel anders is, dan dat je dacht, dat je ouders naar jou keken.
Of hoe je zelf naar je ouders kijkt. Dat is echt een ander soort liefde
En dat voel ik nog steeds, ook nu mijn kinderen "groot"zijn, dus het licht niet aan, de afhankelijkheid
Of hoe je zelf naar je ouders kijkt. Dat is echt een ander soort liefde
En dat voel ik nog steeds, ook nu mijn kinderen "groot"zijn, dus het licht niet aan, de afhankelijkheid
maandag 24 augustus 2020 om 12:00
Denk je niet dat ze meer bedoelen dat ze wel eens spijt hebben van 2 kinderen, al dan niet kort op elkaar?
Dat 2 kinderen hebben erg zwaar kan zijn of tegen kan vallen qua heftigheid is natuurlijk iets anders dan dat dat specificiek aan het 2e kind ligt
(Hetzelfde geldt overigens natuurlijk uberhaupt voor het krijgen van je eerste kind).
In deze vorm herken ik namelijk wel dat bijna iedereen die ik ken met heel weinig leeftijdsverschil soms wel eens zegt spijt te hebben dat ze niet wat langer hebben gewacht.
maandag 24 augustus 2020 om 12:10
Ik heb een vriendin die, als ze het over zou kunnen doen, niet nog een keer voor een tweede zou gaan. Ze is natuurlijk gek op haar tweede kind, dus van 'spijt' kun je niet spreken. Maar ze zou het niet nog een keer doen. Ze vindt de wissel die het trekt op de relatie en het leven, te heftig. Met eentje, een makkelijke ook nog eens, konden ze gemakkelijker erop uit, vonden opa en oma het oppassen veel minder zwaar en wilden ze het dus ook vaker/langer doen, had ze tussendoor meer momenten voor zichzelf. Nu staat alles veel meer in het teken van de beide kinderen, bij één kind kon ze nog wat meer haar eigen leven houden.
Maar je houdt volgens mij (bijna) altijd van beiden evenveel. Liefde is geen taart die op kan, maar oneindig.
Maar je houdt volgens mij (bijna) altijd van beiden evenveel. Liefde is geen taart die op kan, maar oneindig.
