Kinderen
alle pijlers
Fris en fruitig na tropenjaren?
maandag 22 maart 2021 om 10:32
Hier nog niet aan de orde, want 22 weken zwanger van de derde 
Maar een vraagje aan de moeders die uit de "tropenjaren" met kleine kinderen zijn: hebben jullie nu weer meer tijd om te sporten? Heb je het gevoel dat je weer fitter bent? Weer helemaal bijgeslapen? Niet meer die vervelende haaruitval na de bevalling maar weer een mooie coupe?
Ik vraag dit omdat ik nieuwsgierig ben of ik na mijn 3 kinderen weer echt fit kan worden. Heb soms een beetje zo'n droombeeld voor me dat als de jongste een jaar of 2 is dat ik dan zelf weer lekker fit een keer op stap kan ofzo. Ben benieuwd of my expectations meet reality
Maar een vraagje aan de moeders die uit de "tropenjaren" met kleine kinderen zijn: hebben jullie nu weer meer tijd om te sporten? Heb je het gevoel dat je weer fitter bent? Weer helemaal bijgeslapen? Niet meer die vervelende haaruitval na de bevalling maar weer een mooie coupe?
Ik vraag dit omdat ik nieuwsgierig ben of ik na mijn 3 kinderen weer echt fit kan worden. Heb soms een beetje zo'n droombeeld voor me dat als de jongste een jaar of 2 is dat ik dan zelf weer lekker fit een keer op stap kan ofzo. Ben benieuwd of my expectations meet reality
maandag 22 maart 2021 om 16:22
Jonesboro schreef: ↑22-03-2021 14:59Oh en vergeet de puberteit nietwe hebben er twee Die aan het begin staan maar man o man... wat als ze alle drie aan t puberen zijn
maar gelukkig kan je dan ook wel eens de deur uitlopen voor tijd voor jezelf
Ik merk nu in ieder geval al wel dat het heeeeel hard binnen kan komen. Echt op de man spelen, (Moeder in mijn geval) en dat doet echt wat met je. Ook al weet zo’n puber niet wat ze doen.
Doe dan maar het gehuil en contant aan staan van een peuter
we hebben er twee Die aan het begin staan maar man o man... wat als ze alle drie aan t puberen zijn 
maar gelukkig kan je dan ook wel eens de deur uitlopen voor tijd voor jezelf
Ja de puberteit kan er behoorlijk inhakken. Het is dan vooral praten als brugman ipv de lichamelijke verzorging wat het soms zwaar maakt.
Nu zijn die van mij 16 (wordt 17 in juli) en 19 (wordt 20 in april) en zijn de pubertijd jaren ook bijna voorbij. Ik kijk nu met weemoed terug naar de lagere en voorschoolse periode!
Maar mijn oudste wil jong moeder worden als alles meezit dus op naar de oma periode
maandag 22 maart 2021 om 18:32
Zo kan het dus ook... fijn! Hier nu al een beginnend puber meisje die zich tegen moeder afzet en vooral door te snauwen, brutaal te doen en zich afzondert.lilalinda schreef: ↑22-03-2021 15:30Mijn pubers hebben dat nooit gehad, gewoon braaf de puberteit door. Ondertussen is de jongste 16 en is het heel relaxed in huis. Leuke gesprekken aan tafel. (Door Corona niet stappen, dus we liggen niet wakker of ze al thuis komen) fikse (politieke) discussies. Grappige anekdotes over schoolstudie/werk. Tegen de tijd dat je er leuke volwassenen van hebt gemaakt, vliegen ze uit!
maandag 22 maart 2021 om 18:33
Wat grappig om te lezen dat veel zo rond een jaar of 4 als een keerpunt ervaren, dat voelde voor mij precies zo! Zoon is inmiddels net 5 en het laatste jaar ben ik fitter, energieker én slanker 
dan ooit. Het voelt echt alsof we de tropenjaren nu gehad hebben.
Tegen de puberteit zie ik niet zo op, die hebben we met mijn drie stiefzoons al vrij goed doorstaan. Ik vind het vooral heerlijk dat je daar geen rekening meer mee hoeft te houden en gewoon (zoals iemand hierboven al schreef) op zaterdagmiddag samen een terrasje kunt gaan pakken. (In ons geval nog even met 5-jarige erbij, dan )
dan ooit. Het voelt echt alsof we de tropenjaren nu gehad hebben. Tegen de puberteit zie ik niet zo op, die hebben we met mijn drie stiefzoons al vrij goed doorstaan. Ik vind het vooral heerlijk dat je daar geen rekening meer mee hoeft te houden en gewoon (zoals iemand hierboven al schreef) op zaterdagmiddag samen een terrasje kunt gaan pakken. (In ons geval nog even met 5-jarige erbij, dan
)
maandag 22 maart 2021 om 18:43
Na een dag of 2?
maandag 22 maart 2021 om 18:44
Ik heb ook niet echt een favoriete periode. Alles heeft zijn charme. Pubers vind ik ontzettend leuk en gezellig, maar ik vind de zorgen soms zwaar en ik vind het moeilijk om te zien hoe ze soms met zichzelf worstelen. En hun problemen zijn soms zo verborgen voor ouders. Dat vind ik echt lastig, de angst dat je niet op de hoogte bent van grote problemen.
maandag 22 maart 2021 om 19:03
Mijn oudste is16 en de jongste 8. In principe heb ik veel vrijheid en kan ik uitslapen, maar mijn zoontje heeft een aandoening waardoor ik hem niet te lang uit het oog kan verliezen. Maar anders had ik in een walhalla geleefd. Mijn oudste kan op de jongste passen als ze wil en dan kunnen wij samen de hort op. Uitslapen doe ik tot een uur of 8,9, dat is voldoende. Al moet ik zeggen dat ik steeds later naar bed ga in het weekend, dus dan is 9 uur nog vroeg. Ik zie er vast niet fruitiger uit want ik ben ouder geworden natuurlijk. Sporten doe ik ook al weer een tijd. De tropenjaren zijn hier pas echt voorbij als zoon zelf zijn aandoening kan reguleren. Moet er regelmatig voor mijn bed uit.
maandag 22 maart 2021 om 20:06
Tel je zegeningen zeg ik dan maar.lilalinda schreef: ↑22-03-2021 15:30Mijn pubers hebben dat nooit gehad, gewoon braaf de puberteit door. Ondertussen is de jongste 16 en is het heel relaxed in huis. Leuke gesprekken aan tafel. (Door Corona niet stappen, dus we liggen niet wakker of ze al thuis komen
Hier ziet de jongste (bijna 17) nu, na een behoorlijk schokkend incident, dat hij vooruit moet en iets van zijn toekomst moet gaan maken.
Hij is altijd al temperamentvol geweest maar vanaf zijn 14de ging hij zijn "experimentele fase" in. De hele apotheek heeft ie geslikt en gesnoven, geen land mee te bezeilen, dealen, scooters en fietsen jatten, inbreken en het verdommen om naar school te gaan, de hele shizzle hebben we gehad.
Gelukkig heeft hij 2 oudere broers want anders zouden we zwaar gaan twijfelen aan onze eigen opvoedkundige kwaliteiten.
Godzijdank gaan we nu de goede kant weer op en wordt het hier ook weer relaxed en gezellig.
Ik gun wat wij hebben meegemaakt echt helemaal niemand. En ik vraag me af of ik ooit weer fris en fruitig wordt.
maandag 22 maart 2021 om 21:01
Nou geef mij die pubers maar, veel gezelliger en minder druk. Er is heus wel eens wat maar die van ons zijn goed te hebben. Dat altijd aan staan de eerste 10 jaar, nee geef mij de tweede 10 jaar maar. Ben weer fris en fruitig en sport meer als ooit te voren en de kilo’s zijn ook weer van bijna 20 jaar geleden.Jonesboro schreef: ↑22-03-2021 14:59Oh en vergeet de puberteit niet
Ik merk nu in ieder geval al wel dat het heeeeel hard binnen kan komen. Echt op de man spelen, (Moeder in mijn geval) en dat doet echt wat met je. Ook al weet zo’n puber niet wat ze doen.
Doe dan maar het gehuil en contant aan staan van een peuter
dinsdag 23 maart 2021 om 10:23
SEM72 schreef: ↑22-03-2021 21:01Nou geef mij die pubers maar, veel gezelliger en minder druk. Er is heus wel eens wat maar die van ons zijn goed te hebben. Dat altijd aan staan de eerste 10 jaar, nee geef mij de tweede 10 jaar maar. Ben weer fris en fruitig en sport meer als ooit te voren en de kilo’s zijn ook weer van bijna 20 jaar geleden.
Goed om horen! Ik kijk er naar uit!! Nog 2 jaar dus.
dinsdag 23 maart 2021 om 11:03
Mijn oudste staat nu op de drempel van de puberteit. De basisschooltijd was een regelrechte hel. Van iedere nacht nachtmerries, zindelijksheidterugvallen, en kind iedere dag huilend naar school slepen, naar boosheid, woedeaanvallen en algehele lethargie. Ik hoop echt heel erg dat de puberteit beter wordt.
dinsdag 23 maart 2021 om 11:45
Als ik dit topic lees rammelen mijn eierstokken voor een derde echt veel minder hard in ene. 
Dochters zijn net net 2 (2 jaar en 2 maanden) en net 1 (13 maanden) en ik vind dit wel echt tropenjaren. Volop lichamelijke verzorging nog nodig, de deur uitgaan vraagt om een strakke planning en voorbereiding en het opvoeden gaat niet beginnen.
'Nee Claire, niet bovenop Sophie gaan liggen'
'Claire wat zeg ik nu net?'
'Kijk nu moet Sophie huilen, hup ga eraf'
'Claire NU'
En dat 20 keer per dag. Lang leve mijn werk, daar kan ik lekker bijkomen.
Maar eerlijk: man heeft een zesdaagse werkweek dus ik doe veel alleen.
Nu met corona is er 6 uur reistijd in de week weggevallen en dat is mega fijn. Ik heb gewoon tijd om zelfs even een uurtje te slapen overdag na een slechte nacht. Of lang in bad, of vooruit te koken. Dat scheelt de wereld.
Dochters zijn net net 2 (2 jaar en 2 maanden) en net 1 (13 maanden) en ik vind dit wel echt tropenjaren. Volop lichamelijke verzorging nog nodig, de deur uitgaan vraagt om een strakke planning en voorbereiding en het opvoeden gaat niet beginnen.
'Nee Claire, niet bovenop Sophie gaan liggen'
'Claire wat zeg ik nu net?'
'Kijk nu moet Sophie huilen, hup ga eraf'
'Claire NU'
En dat 20 keer per dag. Lang leve mijn werk, daar kan ik lekker bijkomen.
Maar eerlijk: man heeft een zesdaagse werkweek dus ik doe veel alleen.
Nu met corona is er 6 uur reistijd in de week weggevallen en dat is mega fijn. Ik heb gewoon tijd om zelfs even een uurtje te slapen overdag na een slechte nacht. Of lang in bad, of vooruit te koken. Dat scheelt de wereld.
dinsdag 23 maart 2021 om 11:55
Maar dan heb je heel veel zorgen (gehad). Dat doet veel met je!Anyco schreef: ↑22-03-2021 20:06Tel je zegeningen zeg ik dan maar.
Hier ziet de jongste (bijna 17) nu, na een behoorlijk schokkend incident, dat hij vooruit moet en iets van zijn toekomst moet gaan maken.
Hij is altijd al temperamentvol geweest maar vanaf zijn 14de ging hij zijn "experimentele fase" in. De hele apotheek heeft ie geslikt en gesnoven, geen land mee te bezeilen, dealen, scooters en fietsen jatten, inbreken en het verdommen om naar school te gaan, de hele shizzle hebben we gehad.
Gelukkig heeft hij 2 oudere broers want anders zouden we zwaar gaan twijfelen aan onze eigen opvoedkundige kwaliteiten.
Godzijdank gaan we nu de goede kant weer op en wordt het hier ook weer relaxed en gezellig.
Ik gun wat wij hebben meegemaakt echt helemaal niemand. En ik vraag me af of ik ooit weer fris en fruitig wordt.
dinsdag 23 maart 2021 om 12:00
Eisen dat je man minder gaat werken. Kinderen krijg je samen. Anders had je net zo goed een zaaddonor kunnen nemen.ClaireSophie schreef: ↑23-03-2021 11:45Als ik dit topic lees rammelen mijn eierstokken voor een derde echt veel minder hard in ene.
Dochters zijn net net 2 (2 jaar en 2 maanden) en net 1 (13 maanden) en ik vind dit wel echt tropenjaren. Volop lichamelijke verzorging nog nodig, de deur uitgaan vraagt om een strakke planning en voorbereiding en het opvoeden gaat niet beginnen.
'Nee Claire, niet bovenop Sophie gaan liggen'
'Claire wat zeg ik nu net?'
'Kijk nu moet Sophie huilen, hup ga eraf'
'Claire NU'
En dat 20 keer per dag. Lang leve mijn werk, daar kan ik lekker bijkomen.
Maar eerlijk: man heeft een zesdaagse werkweek dus ik doe veel alleen.
Nu met corona is er 6 uur reistijd in de week weggevallen en dat is mega fijn. Ik heb gewoon tijd om zelfs even een uurtje te slapen overdag na een slechte nacht. Of lang in bad, of vooruit te koken. Dat scheelt de wereld.
dinsdag 23 maart 2021 om 15:05
Mij viel het op dat juist moeders wier jongste in groep 7 begon, weer een studie oppakten of op een andere manier wat meer voor zichzelf gingen organiseren.
Maar het viel me ook op hoeveel moeders (net als ik) nu grijze plukken krijgen. Dus ja: de tijd heeft niet stil gestaan en je krijgt niet terug hoe het was voor je aan kinderen begon, maar er komt wel een andere balans.
Maar het viel me ook op hoeveel moeders (net als ik) nu grijze plukken krijgen. Dus ja: de tijd heeft niet stil gestaan en je krijgt niet terug hoe het was voor je aan kinderen begon, maar er komt wel een andere balans.
dinsdag 23 maart 2021 om 17:53
Haha, is een optie maar man bouwt op dag zes ons toekomstige huis eigenhandig. En we hebben nogal wat wensen voor dat huis dus die andere vijf dagen worden er gewerkt om dat te bekostigen.ExodusRedux schreef: ↑23-03-2021 12:00Eisen dat je man minder gaat werken. Kinderen krijg je samen. Anders had je net zo goed een zaaddonor kunnen nemen.
We redden het hoor, geen zorgen!
dinsdag 23 maart 2021 om 19:57
Oh zeg dat dan. Dan valt het mee en is het tijdelijk.ClaireSophie schreef: ↑23-03-2021 17:53Haha, is een optie maar man bouwt op dag zes ons toekomstige huis eigenhandig. En we hebben nogal wat wensen voor dat huis dus die andere vijf dagen worden er gewerkt om dat te bekostigen.
We redden het hoor, geen zorgen!
dinsdag 23 maart 2021 om 20:40
Valt mij wel op dat ik veel uitgebluste moeders tref op het schoolplein. Tenminste zo zien sommigen eruit. Blijft bij mij wat aan de oppervlakte met contacten daar. Praat en babbel wel en speelafspraken etc, maar niet de diepzinnigheid die ik met “echte” vrienden ervaar. Toch vaak het idee dat velen moe en uitgeblust zijn.
dinsdag 23 maart 2021 om 21:32
dinsdag 23 maart 2021 om 21:36
Nou ja, daar wen je wel aan hoor. Ik heb twee kinderen die slecht sliepen en tot een jaar nachtvoedingen hadden die ik deed (want borstvoeding). En ik was ook moe, maar ik was wel verbaasd hoe moe je kan zijn en toch nog redelijk functioneren.
Voor het huishouden heb ik de schoonmaakster. Dus dat hoefde ik niet te doen.
Vind je het trouwens ook knap van al die mannen die er een baan bij hebben?
dinsdag 23 maart 2021 om 21:37
Ik heb ook de indruk dat de vaders (van diezelfde kinderen) dat minder hebben of zo.zurematten1988 schreef: ↑23-03-2021 20:40Valt mij wel op dat ik veel uitgebluste moeders tref op het schoolplein. Tenminste zo zien sommigen eruit. Blijft bij mij wat aan de oppervlakte met contacten daar. Praat en babbel wel en speelafspraken etc, maar niet de diepzinnigheid die ik met “echte” vrienden ervaar. Toch vaak het idee dat velen moe en uitgeblust zijn.
dinsdag 23 maart 2021 om 21:57
Ha ik vond mijn baan heerlijk!
Mijn oudste was een huilbaby (is inmiddels bijna 12 jaar) en sliep heel slecht en op mijn werk als hij op het kdv was, was een oorverdovende stilte waar ik echt intens van genoot. Ik werkte 3 dagen (2 dagen kdv en 1 dag oma als oppas) en zo ben ik mezelf in die moeilijke fase niet kwijtgeraakt. Ik moet wel zeggen dat ik 'makkelijk' werk deed met veel routine dus ik kon het met mn ogen dicht zegmaar
. Zwaar werd het pas met een kleuter met night terror, een baby met reflux, een zwaar depressieve partner met ptss en een nieuwe baan voor 32u
die tijd vond ik echt heel zwaar en heb ik definitief afscheid genomen van mijn wens voor een 3e kind. Ik zou nog voor geen 100 miljoen die tijd overdoen. En vraag mij nu wel eens af hoe ik dat uiteindelijk gered heb.
Not my circus, not my monkeys
dinsdag 23 maart 2021 om 22:02
Dat is je eigen referentiekader.
Toen mijn kind lekker gesetteld was op het KDV en ik weer ging werken werd alles juist vele malen makkelijker. Thuiszitten met verlof vond ik de hel.
