Fysiek straffen in het openbaar; hoe reageer je?

11-07-2020 23:49 109 berichten
Alle reacties Link kopieren
Afgelopen week zag ik een man een "bijzonder" contact met z'n huilerige zoontje hebben. In m'n ooghoeken zag ik 'm richting kind schoppen, hij raakte 'm voor zo ver ik kon zien niet of nauwelijks. Op afstand, in de auto, heb ik het even zonder gezien te worden in de gaten gehouden. De omgang bleef vreemd, maar verder geen duidelijke mishandeling.

Ik merk dat ik in zulke situaties een knoop in m'n maag krijg, m'n hart huilt voor zo'n kind en tegelijkertijd heb ik geen flauw idee hoe ik ermee om moet gaan. Hebben jullie wel eens een kind mishandeld zien worden en hoe ging je ermee om?
Alle reacties Link kopieren
Ja ik zag een keer iemand zijn kind slaan en dat kindje viel met zijn hoofd op de grond. In een reflex riep ik "doe eens normaal". Kreeg een grote bek dat ik me er niet mee moest bemoeien en hij pakte het kind op en liep weg. Was in een drukke winkelstraat en verder zei niemand wat. Was toen ook best geschrokken.
Alle reacties Link kopieren
Instinctief. Dingen komen uit mijn mond zonder na te denken. Gelukkig geen vaak voorkomende situatie.

Een man in de parkeergarage van de Ikea met een dwarse peuter. Hij schreeuwde ineens: “Afgelopen nu!” (Op zo’n toon als zatlappen voordat ze met elkaar op de vuist gaan) en propte dat kind echt met fysiek geweld in die buggy. Mijn zoon was toen een jaar of vijf en die begon keihard te huilen van angst. Het peutertje gilde op hele hoge toon. Daar liep ik ook op af (“Ben jij nog te redden?”). Toen kwam de moeder uit de auto en die vond mij maar een zeikwijf. De peuter gilde nog steeds en toen wees ik haar erop dat die lul de behanger een stukje vel van de buik mee in die gordel had gepropt (kind had het shirtje half om de nek hangen na het geworstel). Zij vonden mij nog steeds een zeikwijf met een ‘halfzacht ei’ (verwijzing naar zoon). Toen ben ik maar doorgelopen voordat het uit de hand zou lopen met wat er allemaal in mij naar boven kwam.

Een andere omstander was slimmer en had het nummerbord genoteerd en ging de politie bellen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het een keer meegemaakt en kreeg hetzelfde gevoel als jij. Het was heel geniepig en geroutineerd, een schop tegen de schenen. Het ging heel snel, ik was vast de enige die het zag. Bah, wat voelde ik me daar naar over. Ik wilde er wel iets van zeggen en ik ben niet bang voor klappen, maar wist wel zeker dat het geen zin zou hebben.

Wat zou je kunnen doen in zo'n situatie?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Alle reacties Link kopieren
Nummerbord noteren is iets wat ik dus heb opgepikt. In een winkel of winkelstraat zou je een melding bij de politie kunnen maken (tijdstip noteren) en wellicht is er iets op camera’s te zien. Weet niet of ze zo intensief gaan zoeken.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Doet de politie er iets mee? En in mijn geval was het een voetganger, dus wat kun je dan...
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Ik ben er weleens bij gaan staan, mooi was dat er een puber ook bij kwam en het kindje achter hem neerzette en heel boos keek.
Er is niks gezegd, die man werd helemaal rood, knikte ons toe en pakte het kind op en liep weg.
Ik heb ook weleens een vrouw gevraagd of ik iets voor haar kon doen, die was zo over haar toeren. Kind even vastgehouden en getroost, moeder stond er ook bij te huilen en maar even buiten op een bankje wat zitten kletsen. Dit was duidelijk een geval van teveel stress, oma werd gebeld en kwam ze halen.
Alle reacties Link kopieren
Tsja ik ken mezelf een beetje :-D dus ik zou me er gelijk mee bemoeien.
Maar dat gezegd hebbende bij een incident op straat kan je niet zóveel... de politie komt niet met loeiende sirenes aan en het kind meenemen.
Hoe schrijnend ook, je weet niet wat er op dat moment precies gebeurde.
Het enige dat je kan hopen is dat de directe omgeving van het kind ( familie, school, buren etc.) alert is én als er signalen zijn dat er iets niet pluis is aan de bel trekken.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet niet of de politie er iets mee doet/kan doen. Misschien weet iemand op het forum dat wel.

Ik ben meer het verbaal incontinente type. Bijna al mijn reacties in situaties die mijn adrenaline doen stijgen beginnen met het bijster originele ‘Hey!’ Of ‘Zeg!’. Ik maak mijzelf maar wijs dat het wellicht helpt als dit soort figuren merken dat mensen het wel hebben gezien en er iets van vinden. Of in elk geval het kind merkt dat anderen dit niet oké of normaal vinden.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Het-groepje schreef:
12-07-2020 00:21
Ik ben er weleens bij gaan staan, mooi was dat er een puber ook bij kwam en het kindje achter hem neerzette en heel boos keek.
Er is niks gezegd, die man werd helemaal rood, knikte ons toe en pakte het kind op en liep weg.
Ik heb ook weleens een vrouw gevraagd of ik iets voor haar kon doen, die was zo over haar toeren. Kind even vastgehouden en getroost, moeder stond er ook bij te huilen en maar even buiten op een bankje wat zitten kletsen. Dit was duidelijk een geval van teveel stress, oma werd gebeld en kwam ze halen.
Wel lief van je, bij die laatste situatie.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Paar jaar terug hoorde ik buiten een vreselijk aanhoudend kindergehuil.
Ben gaan kijken waar dat gehuil vandaan kwam.
Zag ik 2 jonge mensen die vreselijk aan het krijsen waren tegen 2 hele jonge kinderen, jaar of 2, 3.
Ik ben toen heel erg tegen ze uitgevaren, hoe ze erbij kwamen om een potje te gaan gillen tegen zulke jonge kinderen die totaal overstuur waren.
Ze zijn bedremmeld afgedropen en ik heb ze nog heel lang na gekeken of het inderdaad wel gestopt was.
Alle reacties Link kopieren
Even een knuppel: soms kom ik een ouder met kind tegen in een winkel... Kind helemaal over de zeik, gillen, schreeuwen, zeikerig huilen...
Of een kind dat echt loopt te drammen...

Ik zou soms willen dat de ouder het kind eens even beetpakt en laat weten dat het nu echt afgelopen is... Dat 'negeren' techniekje werkt bij 90% van de kinderen zichtbaar niet.

De corrigerende tik (lees: nooit met de voet, die kracht is veel te groot) mag van mij echt ingevoerd worden. Sommige kinderen zoudeb er minder ontspoort door raken. Ik heb het hier niet over mishandeling maar gewoon het duidelijk aangeven van een grens als dit verbaal niet meer lukt.
HETISDEWAARHEID schreef:
12-07-2020 00:49


De corrigerende tik (lees: nooit met de voet, die kracht is veel te groot) mag van mij echt ingevoerd worden. Sommige kinderen zoudeb er minder ontspoort door raken. Ik heb het hier niet over mishandeling maar gewoon het duidelijk aangeven van een grens als dit verbaal niet meer lukt.
Jij bent zelf ontspoord als je denkt dat een "corrigerende tik" gaat helpen bij het aangeven van een grens.
Alle reacties Link kopieren
HETISDEWAARHEID schreef:
12-07-2020 00:49
Even een knuppel: soms kom ik een ouder met kind tegen in een winkel... Kind helemaal over de zeik, gillen, schreeuwen, zeikerig huilen...
Of een kind dat echt loopt te drammen...

Ik zou soms willen dat de ouder het kind eens even beetpakt en laat weten dat het nu echt afgelopen is... Dat 'negeren' techniekje werkt bij 90% van de kinderen zichtbaar niet.

De corrigerende tik (lees: nooit met de voet, die kracht is veel te groot) mag van mij echt ingevoerd worden. Sommige kinderen zoudeb er minder ontspoort door raken. Ik heb het hier niet over mishandeling maar gewoon het duidelijk aangeven van een grens als dit verbaal niet meer lukt.
Jij denkt echt dat een kind dat al helemaal over de flos gaat, kalmeert van een tik op de billen of eens ‘stevig’ vastgegrepen te worden? Misschien twee seconden vanwege shock, daarna luchtalarm tot de macht 10.
Als het zo simpel was als ‘even’ zeggen dat het nu ‘echt is afgelopen’, dan zag je nergens meer peuters/kleuters gestrekt in de gangpaden van een supermarkt krijsen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Ik zat een keer in de trein en vlakbij me zat een moeder die haar jonge kind een corrigerende tik gaf. Daar heb ik me niet mee bemoeit. De aanleiding was me duidelijk. En alhoewel ik een kind zelf op een andere manier zou corrigeren (zeker in het openbaar), vind ik niet dat ik anderen zomaar kan vertellen hoe zij het met hun kind moeten aanpakken. Iedere opvoeding is anders. Per cultuur kan de opvatting over fysiek straffen ook anders zijn. Als ik het voorval als mishandeling had gezien of de tik echt buitenproportioneel had gevonden, zou ik er zeker wat van gezegd hebben.
hannaa46 schreef:
12-07-2020 00:55
Jij bent zelf ontspoord als je denkt dat een "corrigerende tik" gaat helpen bij het aangeven van een grens.
Ik weet het nog zo net niet. De zachte hand jeugd doet het niet best anders. Inbraken, berovingen, ketting trekken van de nek van oudere dames. En je messen op je 15e schijnt niet meer een unicum te zijn.
De generatie die wel hier en daar een tikje op de billen kregen zijn beduidend beter opgevoed en deden het stukken beter.
Ik durf te zeggen dat de tijd ons duidelijk heeft gemaakt dat die tik zo slecht nog niet was.
Ik kan mezelf op zo'n moment niet inhouden. Zowel bij dieren als bij kinderen.

Als 13 jarige heb ik ooit 2 jagers die trots stonden met ieder een dode eend bij de nek even flink met de grond gelijk gemaakt. Ik was ZO boos, hoe ze daar trots stonden met hun geweertjes en dood beest bij de nek. Niet dat het zin had.

Of toen ik 19 was en in een hele slechte buurt woonde en compleet uit mn slof schoot tegen een dronken eikel die zn hond een schop gaf. Dat liep minder goed af voor me.

Of een moeder die in de winkel zei: waarom ga je niet gewoon dood dan is iedereen van je af.
Dat triggerde mijn jeugd enorm en ik had bijna het kind opgepakt en weggerend. Ging niet, had mijn 2 kinderen bij me en ben rustig het gesprek aangegaan. Ze schrok er enorm van en bleek depressief.
Blij dat ik niet te hard had gereageerd.

En nog veel meer voorbeelden. Ik resgeer vaak instinctief. Ik zie iets en er komt en HE of DOE NORMAAL oF STOP uit. Dat heeft ook met mijn eigen traumas te maken.

Als ik angst zie in de ogen van zo'n kind, zo'n angst die ik maar al te goed herken, dan ben ik niet te stoppen. Ik kan dan niet wegkijken. Je kind hoort niet bang te zijn van je, klaar.
Omdat een andere forummer zei dat een corrigerende tik wel mag... Ik heb daar veel moeite mee.
Angst en pijn hoort een kimd niet te voelen door toedoen van de ouder. De persoon waar ze van op aan horen te kunnen. Je kunt ook corrigeren zonder pijn hoor. Gaat prima. Beter zelfs. Want vsn pijn leren ze alleen dat ze x niet moeten doen want anders pijn/angst.
En ze leren daarmee verder geen ene kut.
Alle reacties Link kopieren
blablamana schreef:
12-07-2020 02:12
Omdat een andere forummer zei dat een corrigerende tik wel mag... Ik heb daar veel moeite mee.
Angst en pijn hoort een kimd niet te voelen door toedoen van de ouder. De persoon waar ze van op aan horen te kunnen. Je kunt ook corrigeren zonder pijn hoor. Gaat prima. Beter zelfs. Want vsn pijn leren ze alleen dat ze x niet moeten doen want anders pijn/angst.
En ze leren daarmee verder geen ene kut.
Ik vind dat altijd maar een beetje een rare argumentatie. De wereld draait niet om het kind. Het maakt toch niet uit HOE ze leren dat ze x niet moeten doen? Als ze door een tik leren dat ze geen hond mogen schoppen, geen grote bek mogen geven, niet mogen stelen of wat-dan-ook, is dat toch prima? Daar heeft de samenleving direct wat aan. De achterliggende reden leg je later maar aan je kind uit.
Alle reacties Link kopieren
Lotus90 schreef:
12-07-2020 00:59
Ik zat een keer in de trein en vlakbij me zat een moeder die haar jonge kind een corrigerende tik gaf. Daar heb ik me niet mee bemoeit. De aanleiding was me duidelijk.
Daarom ben ik met dit soort dingen erg voorzichtig. Vaak kom je ergens halverwege het gebeuren “binnen vallen” en weet je niet wat de aanleiding is. Je kijkt pas als je gekrijs hoort en ziet niet wat eraan vooraf gegaan is en wat de omstandigheden zijn (zoals in 1 van de reacties hierboven een depressief persoon).

Uiteraard moet het niet de spuigaten uitlopen of naar mishandeling neigen, dan zeg ik er wel wat van. Maar het is nu ook weer niet zo, dat ik bij elke kik die ik een kind in een winkel hoor geven gelijk het gezag van de ouders hoef te ondermijnen.

Zo heb ik eens bij Intratuin gelopen waar ik een kindje alleen maar heb zien etteren: rond rennen, blaadjes/bloemen van planten af trekken etc. Op een goed moment is hij (na 300x waarschuwen) door z’n moeder tamelijk hardhandig in het kinderzitje van het wagentje gepropt en toen was het krijsen..iemand die alleen dat ziet en niet het kwartier ervoor zou daar misschien ook wat van zeggen. Ik vond dat ze nog heel veel geduld had gehad.
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
Alle reacties Link kopieren
Intimidatie en dreigen is ook mishandeling...hoezo vind je het geen mishandeling?

De aanleiding maakt niet uit. Je bent als ouder de weg kwijt wanneer je zo met je kind omgaat.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
HETISDEWAARHEID schreef:
12-07-2020 00:49
Even een knuppel: soms kom ik een ouder met kind tegen in een winkel... Kind helemaal over de zeik, gillen, schreeuwen, zeikerig huilen...
Of een kind dat echt loopt te drammen...

Ik zou soms willen dat de ouder het kind eens even beetpakt en laat weten dat het nu echt afgelopen is... Dat 'negeren' techniekje werkt bij 90% van de kinderen zichtbaar niet.

De corrigerende tik (lees: nooit met de voet, die kracht is veel te groot) mag van mij echt ingevoerd worden. Sommige kinderen zoudeb er minder ontspoort door raken. Ik heb het hier niet over mishandeling maar gewoon het duidelijk aangeven van een grens als dit verbaal niet meer lukt.
Compleet mee eens!

In mijn tijd was dat normaal. Je wist ook dat als er 'n opmerking kwam van 'als je nú niet ophoudt!!!' er 'n tik kwam. Dus je luisterde dan meestal ook wel. Nu weten kinderen dat er in het openbaar doorgaans géén tik meer komt doordat het officieel verboden is. Dus kunnen ze door blijven etteren. Wie weet krijgen ze thuis dan het opgekropte pak rammel als mensen zich er in het openbaar mee bemoeien?
strings-attached schreef:
12-07-2020 01:58
Ik weet het nog zo net niet. De zachte hand jeugd doet het niet best anders. Inbraken, berovingen, ketting trekken van de nek van oudere dames. En je messen op je 15e schijnt niet meer een unicum te zijn.
De generatie die wel hier en daar een tikje op de billen kregen zijn beduidend beter opgevoed en deden het stukken beter.
Ik durf te zeggen dat de tijd ons duidelijk heeft gemaakt dat die tik zo slecht nog niet was.
Ook helemaal mee eens!
Alle reacties Link kopieren
Niet. Daar is voor niemand iets mee te winnen. Stel je maar eens voor dat je kind je de hele dag al je bloed onder je nagels vandaan haalt en na uren is het helemaal op en roep je hem hardhandig tot de orde. Ben jij (of zijn jullie) dan geholpen met commentaren van een arrogante bemoeial die helemaal niet gezien heeft wat er speelde?

Wel kan je als je herhaaldelijk in je woonomgeving mishandeling ziet dit anoniem aan de gemeente doorgeven. Maar dat is totaal iets anders dan een hardhandige correctie ergens ver van huis.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Op geregelde tijden proberen kinderen uit waar grenzen liggen. Bij ouders met natuurlijk autoriteit zal dit minder nodig zijn dan bij inconsequente, slappe, onzekere ouders die zich gauw ongeliefd en ongerespecteerd voelen. Het kind móet dit gewoon doen om te testen of hij in moeilijke tijden op je leiderschap kan vertrouwen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven