Kinderen
alle pijlers
Geboren in de jaren 70, 80 of 90? Donorkind?
dinsdag 23 januari 2024 om 15:35
Geen idee of ik bij de goede pijler zit.
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
bamboetafeltje wijzigde dit bericht op 02-05-2024 12:48
15.45% gewijzigd
woensdag 24 januari 2024 om 14:01
Napiejapie schreef: ↑24-01-2024 13:41Hier wil ik even op reageren (rest nog niet gelezen);
Ik ben zelf pleegouder. Je wilt niet weten hoe vaak mij nog gevraagd is of pleegdochter wel weet dat ze biologisch niet ons kind is. Zelfs het advies dit bewust te verzwijgen. Het is dus niet alleen iets van vroeger, maar ook van nu dat er soms nog gedacht wordt dat verzwijgen in het belang is van het kind.
Ik vind het oprecht verdrietig voor je dat je zoveel emoties ervaart. Tegelijkertijd vind ik dat je boos overkomt, terwijl je niet lijkt te kunnen zien waarom destijds deze keuzes gemaakt zijn. Hoe kun je boos zijn op mensen die jou zo ontzettend graag wilden en dachten in jouw belang te handelen? Daar zit toch 0 slechte intentie achter? Soms heb je in de loop der jaren voortschrijdende inzichten. Maar daar kun je het gedrag van toen toch niet op veroordelen? Misschien was het verdriet en angst van geen kinderen kunnen krijgen voor jouw ouders wel veel emotioneler dan jouw verdriet nu. Probeer elkaar te steunen, gesprekken aan te gaan, naar elkaar te luisteren. Dan komt er wellicht begrip ipv verwijding van elkaar.
bamboetafeltje wijzigde dit bericht op 24-01-2024 14:05
4.78% gewijzigd
woensdag 24 januari 2024 om 14:06
En je vergelijkt nu twee dingen die niet hetzelfde zijn.Bamboetafeltje schreef: ↑24-01-2024 13:35Ja je kan bij iedereen zeggen dat is een zusje ja misschien biologisch niet maar voelt wel of andersom, biologisch gezien wel een broer maar slechte band mee dus ik noem hem niet zo. Dat moet iedereen zelf weten. Ik noem het gewoon zoals het is. Stel mijn ouders waren gescheiden en mn moeder was hertrouwd dan had ik wel kunnen zeggen de 2e man van mijn moeder voelt als een vader. En mijn biologische vader veel minder. Maar ik ga heus niet in een ziekenhuis liegen en als ik een lijst in moet vullen dan bv een erfelijke ziekte van die stiefvader invullen omdat hij toch zo als mijn vader voelt. Nee dan kijk ik echt naar de kenmerken en achtergrond van mijn biologische vader of daar ziektes zijn.
Overigens zijn mijn ouders niet gescheiden geweest hoor t is een voorbeeld
Want gegevens invullen in het ziekenhuis omtrent medische familiegegevens, is niet hetzelfde als een familieband voelen.
Maar misschien dat voor jou gevoelsband hetzelfde is als biologische band?
Maar elkaar halfjes noemen, ken ik alleen van halfsiblings die niet samen opgegroeid zijn. Die elkaar later 'gevonden' hebben.
dianaf wijzigde dit bericht op 24-01-2024 14:08
5.40% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 24 januari 2024 om 14:08
oh geheidnerdopviva schreef: ↑24-01-2024 13:18En wie weet hoe we daar over 20/30/40 jaar naar kijken. Of naar andere aspecten van de opvoeding waarvan we nu zeggen dat het goed is.
Maar het wel gemeend SORRY zeggen, is wel vrij nieuw
(ook in relaties trouwens)
woensdag 24 januari 2024 om 14:11
Mijn halfbroer en ik zijn juist enorm blij dat we een streep konden halen door alle leugens. Dat we open kunnen praten over hoe alles zit. We zijn halfbroer en zus. Donorkinderen. Van verschillende donoren. En dan onze eigen verhalen over onze donoren etc. Eerlijk kunnen zeggen hoe het zit. Eerlijk kunnen zijn over onze identiteit. Iets mooiers is er niet voor ons.
woensdag 24 januari 2024 om 14:18
Hoe is dit voor je ouders? Hoe gaan zij met deze situatie om?Bamboetafeltje schreef: ↑24-01-2024 14:11Mijn halfbroer en ik zijn juist enorm blij dat we een streep konden halen door alle leugens. Dat we open kunnen praten over hoe alles zit. We zijn halfbroer en zus. Donorkinderen. Van verschillende donoren. En dan onze eigen verhalen over onze donoren etc. Eerlijk kunnen zeggen hoe het zit. Eerlijk kunnen zijn over onze identiteit. Iets mooiers is er niet voor ons.
woensdag 24 januari 2024 om 14:19
? Wat bedoel je?
woensdag 24 januari 2024 om 14:19
Lila-Linda schreef: ↑24-01-2024 11:24Vergeven is helemaal niet belangrijk
Vergeven draait vaak om de ander, de 'dader'.
Ik zou vooral gaan werken aan mijn boosheid, als ik TO was
Je vergeeft juist mensen voor jezelf. Net als jij bij jouw ouders gedaan hebt.
woensdag 24 januari 2024 om 14:21
Vraag je dat aan mij? Volwassenen die horen dat ik pleegmoeder heb. Dat er een klein baby'tje bij ons is komen wonen destijds. Er zijn verschillende mensen geweest die vonden dat ik echt mijn mond moest houden tegen haar over hoe het echt zit. Terwijl wij juist het contact met haar biologische familie zo belangrijk vinden.
woensdag 24 januari 2024 om 14:23
O ok, random mensen dus, ik dacht de huisarts ofzo.apiejapie schreef: ↑24-01-2024 14:21Vraag je dat aan mij? Volwassenen die horen dat ik pleegmoeder heb. Dat er een klein baby'tje bij ons is komen wonen destijds. Er zijn verschillende mensen geweest die vonden dat ik echt mijn mond moest houden tegen haar over hoe het echt zit. Terwijl wij juist het contact met haar biologische familie zo belangrijk vinden.
woensdag 24 januari 2024 om 14:25
woensdag 24 januari 2024 om 14:25
Dat gesprek is toch al geweest? TO is ook een volwassene dus er moet ook ruimte zijn om de andere kant eens te horen.Lila-Linda schreef: ↑24-01-2024 10:57Dat kan allemaal, maar eerst luisteren de ouders naar het kind
De ouders hebben als volwassene keuzes gemaakt, waar het kind last van heeft.
Of er ruimte is om ook hun kant te belichten? geen idee. Dat is aan het kind.
Maar daar is TO nu zeker nog niet klaar voor
woensdag 24 januari 2024 om 14:26
Hoezo huisarts? Wat heeft deze te maken met pleegouderschap?
Ik wilde laten weten dat het verzwijgen van biologische achtergrond echt niet alleen iets van vroeger was. Ook nu nog. Toch denk ik dat dit bijna nooit slecht bedoeld is.
woensdag 24 januari 2024 om 14:26
Bamboetafeltje schreef: ↑24-01-2024 14:11Mijn halfbroer en ik zijn juist enorm blij dat we een streep konden halen door alle leugens. Dat we open kunnen praten over hoe alles zit. We zijn halfbroer en zus. Donorkinderen. Van verschillende donoren. En dan onze eigen verhalen over onze donoren etc. Eerlijk kunnen zeggen hoe het zit. Eerlijk kunnen zijn over onze identiteit. Iets mooiers is er niet voor ons.
Maar je klinkt helemaal niet alsof je het mooi vindt.
woensdag 24 januari 2024 om 14:30
Ik bedoelde meer: hoe is dit NU voor je ouders? Hoe voelen zij zich?Bamboetafeltje schreef: ↑24-01-2024 14:25Ja die zwijgen de boel dood eigenlijk. Hun plan was over een aantal jaar iedereen overleden zonder dat het was uitgekomen. Dat nu na zoveel jaar hun leugen uit is gekomen ha dat was niet de bedoeling.
woensdag 24 januari 2024 om 14:30
woensdag 24 januari 2024 om 14:31
Dat is voor iedereen anders. Voor mij is dat absoluut zo. Ik heb een vriendin die echt vele malen meer 'zus' is dan mijn eigen 'bloed zusjes' zijn. I heb een 'bloed' hekel aan mijn 'echte' zusjes. Bloedverwant of niet maar er is gewoon helemaal niets tussen ons.Bamboetafeltje schreef: ↑24-01-2024 14:09Ja maar dan zou je dus kunnen zeggen een broer of een zus is iemand waarmee je het heel goed kan vinden? Is dat dan voor sommigen de definitie van een broer of zus?
woensdag 24 januari 2024 om 14:31
Dat is voor iedereen anders. Voor mij is dat absoluut zo. Ik heb een vriendin die echt vele malen meer 'zus' is dan mijn eigen 'bloed zusjes' zijn. I heb een 'bloed' hekel aan mijn 'echte' zusjes. Bloedverwant of niet maar er is gewoon helemaal niets tussen ons. We hebben dus ook in het geheel geen contact.Bamboetafeltje schreef: ↑24-01-2024 14:09Ja maar dan zou je dus kunnen zeggen een broer of een zus is iemand waarmee je het heel goed kan vinden? Is dat dan voor sommigen de definitie van een broer of zus?
buzziebee wijzigde dit bericht op 24-01-2024 14:37
4.33% gewijzigd
woensdag 24 januari 2024 om 14:31
We vinden het mooi dat de leugens klaar zijn en dat we open en bloot kunnen zeggen wie we zijn. Zo hebben we in ons leven honderden keren moeten horen huh zijn jullie familie jullie lijken totaal niet op elkaar. Nu kunnen we zeggen ja dat klopt, we zijn donorkinderen van verschillende donoren.
Dus over het verbreken van de leugens zijn we blij. Dat we donorkinderen zijn en zo voorgelogen zijn dat vinden we wel vreselijk.
woensdag 24 januari 2024 om 14:34
Kun je uitleggen waarom je het vreselijk vindt om een donorkind te zijn? De leugens begrijp ik. Maar dat je ouders je zó graag wilden en daarvoor een (voor de tijdsgeest begrijpelijke) manier gebruikten, is in mijn ogen normaal. Maar wat maakt dat jij dit anders ziet? Zou je het me uit willen leggen zodat ik je beter begrijp?Bamboetafeltje schreef: ↑24-01-2024 14:31We vinden het mooi dat de leugens klaar zijn en dat we open en bloot kunnen zeggen wie we zijn. Zo hebben we in ons leven honderden keren moeten horen huh zijn jullie familie jullie lijken totaal niet op elkaar. Nu kunnen we zeggen ja dat klopt, we zijn donorkinderen van verschillende donoren.
Dus over het verbreken van de leugens zijn we blij. Dat we donorkinderen zijn en zo voorgelogen zijn dat vinden we wel vreselijk.
woensdag 24 januari 2024 om 14:36
Lila-Linda schreef: ↑24-01-2024 14:08oh geheid
Maar het wel gemeend SORRY zeggen, is wel vrij nieuw
(ook in relaties trouwens)
Mijn ouders hebben in elk geval nog nooit hun onvoorwaardelijke excuses aangeboden voor het geheimhouden. Het gaat altijd over in “maar het was voor ons zo erg..” “maar dit was wat de dokter zei..”
Ze hebben ook nog nooit initiatief genomen om het over mijn ontstaansgeschiedenis en afkomst te hebben. Letterlijk nooit.
Wat ik zo raar vind, ouders hebben al 30, 40, 50 jaar gehad om hun verdriet over hun onvruchtbaarheid te verwerken. Daar hadden ze allang zelf iets mee kunnen en moeten doen en dan was er nu veel meer wederzijdse ruimte en begrip geweest.
woensdag 24 januari 2024 om 14:38
Dat heb ik al eerder uitgelegd. Het voelt in elkaar geknutseld en leeg. Van een wildvreemde een zaadje krijgen en er een kind van krijgen. Niet respectvol naar de kinderen.apiejapie schreef: ↑24-01-2024 14:34Kun je uitleggen waarom je het vreselijk vindt om een donorkind te zijn? De leugens begrijp ik. Maar dat je ouders je zó graag wilden en daarvoor een (voor de tijdsgeest begrijpelijke) manier gebruikten, is in mijn ogen normaal. Maar wat maakt dat jij dit anders ziet? Zou je het me uit willen leggen zodat ik je beter begrijp?
woensdag 24 januari 2024 om 14:40
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
