Kinderen
alle pijlers
Geboren in de jaren 70, 80 of 90? Donorkind?
dinsdag 23 januari 2024 om 15:35
Geen idee of ik bij de goede pijler zit.
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
Allereerst een tip:
https://podcastluisteren.nl/pod/De-Kwak-Kwaakt
Een paar jaar geleden kwam ik erachter doordat iemand zich versprak dat ik een donorkind was. De bedoeling was dat dit tot de dood van mijn ouders en ook mijn eigen dood geheim zou blijven. Als de verspreking er niet was geweest was ik er nooit achtergekomen.
Daarom wil ik nu proberen andere volwassenen te helpen. De onzichtbare groep donorkinderen. Die hun levenlang al worden voorgelogen door mensen die jou leerden dat je eerlijk moest zijn.
Eerlijk? Ik had nooit verwacht dat ik een donorkind zou zijn. Mijn moeder kon achteraf gezien bijzonder goed liegen. Ze had een uitgebreid verhaal klaar over zwangerschappen die niet goed gingen en uiteindelijk na jaren die wonderdokter die haar en mijn vader geholpen heeft.
Dat mijn broer en ik niet op mijn ouders of elkaar leken kon ze ook prima verklaren. Er was altijd wel een oma of neef waar de een of ander kennelijk op leek.
Naar schatting weten ongeveer 40.000 volwassenen niet dat ze een andere biologische vader hebben dan dat ze dachten. De ouders zullen het nooit vertellen. Zij hebben nooit hun verantwoordelijkheid genomen wat betreft kans op relaties met halfbroers en zussen. Of ernstige erfelijke ziektes. Overal werd over gelogen.
De ouders komen op een leeftijd dat ze zullen overlijden. Missie geslaagd, zij hun kinderen, de kinderen zelf, en vele anderen levenslang voorgelogen en met de leugens dan sterven.
De donoren worden ook ouder en zijn al vaak niet meer in leven.
Ik hoop dat ik op deze manier mensen wakker kan schudden die denken dit kan weleens over mij gaan.
Iedereen van de 40.000 personen die nog op tijd erachter komt is er één. Op wat kleine campagnes na stopt de overheid alles in de doofpot.
Doe een test bij Ancestry of Myheritage en laat je helpen door mensen die dat goed kunnen.
Ik heb inmiddels 11 halfbroers en zussen gevonden en ben zo blij dat ik niet meer in een leugen leef.
Handige link: https://pzz.to/click?uid=13240&referrer ... %20this%7D
bamboetafeltje wijzigde dit bericht op 02-05-2024 12:48
15.45% gewijzigd
maandag 29 januari 2024 om 15:16
Ik denk er niet 100% zo over, maar ik sta er wel anders in dan jij. De uitspraak daarna heb ik even voor je verwijderd, want daar sta ik dan weer totaal anders in. Kan ook nog.Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 14:20Ok een andere open vraag
Voor de vrouwen die een zaadcel zien als een klein bouwsteentje zonder waarde.
Doneren jullie zelf eicellen en zo nee waarom niet?
Maar waarom ik niet zelf doneer: omdat los van dat het nogal een procedure is waar ik wellicht nog op af zou haken, ik daar niet over hoef na te denken omdat ik niet aan de eisen voldoe om donor te worden.
maandag 29 januari 2024 om 15:17
Nee klopt. Ik zou graag dingen aan mijn moeder vragen maar die wil niet praten.
Je zou toch zeggen dat als bv in 1975 wordt gezegd: geheimhouden en zaadje is niks.
En in 1986 is het advies al het te vertellen.
In 2004 is het verboden.
Dat de nieuwe adviezen worden opgevolgd? Je kan dan toch niet meer zeggen we mogen het niet vertellen want er is inmiddels toch allang gezegd dat het wel verteld moet worden.
Dick Swaab, zoon van Leo Swaab, heeft zelfs opgeroepen om het de kinderen eerlijk te vertellen en ook aan de donoren gevraagd zich te melden.
maandag 29 januari 2024 om 15:19
Volgens mij is het niet verboden om te verzwijgen voor je kind dat het verwekt is met behulp van een donor, het is alleen verboden om anoniem te doneren, als ik het goed heb. Dat het geadviseerd wordt om wel te vertellen is niet hetzelfde als een verplichting,Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 15:17Nee klopt. Ik zou graag dingen aan mijn moeder vragen maar die wil niet praten.
Je zou toch zeggen dat als bv in 1975 wordt gezegd: geheimhouden en zaadje is niks.
En in 1986 is het advies al het te vertellen.
In 2004 is het verboden.
Dat de nieuwe adviezen worden opgevolgd? Je kan dan toch niet meer zeggen we mogen het niet vertellen want er is inmiddels toch allang gezegd dat het wel verteld moet worden.
Dick Swaab, zoon van Leo Swaab, heeft zelfs opgeroepen om het de kinderen eerlijk te vertellen en ook aan de donoren gevraagd zich te melden.
maandag 29 januari 2024 om 15:21
Wat wil je nou van ons??Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 15:17Nee klopt. Ik zou graag dingen aan mijn moeder vragen maar die wil niet praten.
Je zou toch zeggen dat als bv in 1975 wordt gezegd: geheimhouden en zaadje is niks.
En in 1986 is het advies al het te vertellen.
In 2004 is het verboden.
Dat de nieuwe adviezen worden opgevolgd? Je kan dan toch niet meer zeggen we mogen het niet vertellen want er is inmiddels toch allang gezegd dat het wel verteld moet worden.
Dick Swaab, zoon van Leo Swaab, heeft zelfs opgeroepen om het de kinderen eerlijk te vertellen en ook aan de donoren gevraagd zich te melden.
...
maandag 29 januari 2024 om 15:24
Ja dat klopt het is verboden anoniem te doneren met de bijbehorende redenen. Oa dat een kind recht heeft om te weten van wie hij dna heeft. Etc. Net zozeer als dat de kinderen na 2004 daar recht op hebben, hebben de kinderen van voor 2004 daar ook recht op. Dus waar de donortsen eerder zeiden alles geheim houden is dat later veranderd. Een vrouw die in 1975 tegen de arts zei ja hoor ik ga alles geheim houden zal in 1989 van haar huisarts te horen hebben gekregen dat dat juist niet goed is voor het kind en dat het kind recht heeft op de waarheid.
maandag 29 januari 2024 om 15:27
Precies! Mijn man en ik hadden ook opengestaan voor adoptie destijds. Sterker nog, voordat wij een IVF traject overwogen keken we naar adoptie. Maar dat bleek veel lastiger in de praktijk dan gedacht.Lila-Linda schreef: ↑29-01-2024 13:29deze poster had ook willen adopteren, dus ik denk dat je opmerkingen slaan als een
Tang op een varken?
Kut op Dirk?
ik noem eens wat mogelijkheden
Ik heb zelf twee geadopteerde neven uit Bogota (geen verwantschap tussen de broers). Mijn oom en inmiddels overleden tante hadden ook 3 biologische kinderen, maar een groot huis en de ruimte om kinderen op te vangen. Ik kan je eerlijk zeggen dat een van mijn neven net een broer is (gevoelsmatig) en ik meer met hem heb dan met mijn biologische neven/nichten. Dus voor mij zat de liefde niet in DNA. Maar goed, ik zal nog even reageren op TO.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 29 januari 2024 om 15:30
Het ging niet om adoptie. Het ging om het verwisselen van eigen zaad of eicellen bij een ivf behandeling. Per ongeluk.. Als nature toch niks is. Waarom zou zoiets dan een probleem zijn. Ik heb het hele woord adoptie niet genoemd.Baggal schreef: ↑29-01-2024 15:27Precies! Mijn man en ik hadden ook opengestaan voor adoptie destijds. Sterker nog, voordat wij een IVF traject overwogen keken we naar adoptie. Maar dat bleek veel lastiger in de praktijk dan gedacht.
Ik heb zelf twee geadopteerde neven uit Bogota (geen verwantschap tussen de broers). Mijn oom en inmiddels overleden tante hadden ook 3 biologische kinderen, maar een groot huis en de ruimte om kinderen op te vangen. Ik kan je eerlijk zeggen dat een van mijn neven net een broer is (gevoelsmatig) en ik meer met hem heb dan met mijn biologische neven/nichten. Dus voor mij zat de liefde niet in DNA. Maar goed, ik zal nog even reageren op TO.
maandag 29 januari 2024 om 15:31
Ik vind het oprecht verdrietig voor je dat je moeder er niet met je over wil praten. En denk ook dat daarmee jouw situatie (jouw gevoelens, jouw onmacht, je felheid) in stand gehouden wordt. Ik denk oprecht dat als je moeder met jou zou praten, en jij met je moeder en jullie echt naar elkaar konden luisteren, dat je een behoorlijk verlicht gevoel zou hebben. Verdrietig dat dat niet lukt!Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 15:17Nee klopt. Ik zou graag dingen aan mijn moeder vragen maar die wil niet praten.
Je zou toch zeggen dat als bv in 1975 wordt gezegd: geheimhouden en zaadje is niks.
En in 1986 is het advies al het te vertellen.
In 2004 is het verboden.
Dat de nieuwe adviezen worden opgevolgd? Je kan dan toch niet meer zeggen we mogen het niet vertellen want er is inmiddels toch allang gezegd dat het wel verteld moet worden.
Dick Swaab, zoon van Leo Swaab, heeft zelfs opgeroepen om het de kinderen eerlijk te vertellen en ook aan de donoren gevraagd zich te melden.
Daarnaast wil ik nog even zeggen; als er lange tijd tegen iemand gezegd is dat die zijn mond moet houden, vanwege een groot belang (namelijk je kind), dan krijg je dat proces niet zomaar omgedraaid. Ook al weet je moeder misschien ondertussen dat geheimhouding niet meer hoeft, en zelfs onwenselijk is, je krijgt die gedachte niet zomaar meer omgedraaid. Dat heeft ook met haar leeftijd te maken. Haar hersenen zijn niet meer zo flexibel om van "verzwijgen" over te stappen naar "je mag erover praten". Maar ik denk dat er nog iets meer meespeelt. Jouw moeder heeft zo te lezen erg geleden onder de manier waarop ze zwanger werd. Ze wilde jou dolgraag, ze wilde alleen niet de manier waarop dat tot stand kwam. Dat kan traumatisch, of in ieder geval zeer emotioneel, voor haar zijn. Daarover praten lukt dan niet zomaar. Dat mag je haar niet zomaar kwalijk nemen, vind ik. Ik heb hier zelf met een getraumatiseerd kind te maken, en zelfs met hulp die ze krijgt is het soms hartverscheurend. Laat staan als je moeder een trauma heeft die ze al 40/50/????jaar met zich meedraagt. Ontkennen van de bijbehorende emoties (je bent niks van de donor, je halfbroers/-zussen zijn niks van jou) is een overlevingsstrategie.
Misschien kun je je eens daarin verdiepen en zo begrip krijgen waarom je moeder mogelijk reageert zoals ze reageert.
Dat maakt niet dat jij krijgt waar jij behoefte aan hebt, maar misschien helpt begrip in deze situatie wel voor wat meer mildheid bij jou. Want ik ervaar in bijna elke reactie van jou een stuk zware emotie, en dat lijkt me oprecht heel naar voor jou om dat elke dag met je mee te moeten dragen. Ik zou voor jou willen dat het wat lichter zou zijn.
maandag 29 januari 2024 om 15:37
In 1986 is haar al geadviseerd het te vertellen. Dus het is niet zo dat ze nu ineens om zou moeten schakelen. Al tientallen jaren is het zo dat men het de kinderen vertelt, het wordt geadviseerd. Het is niet iets nieuws. Ze had het toen ik nog vrij jong was kunnen vertellen. Immers: doktersadvies en beter voor het kind. Haar ouders leefden toen nog dus die had ze het ook kunnen vertellen. Nee, niet gedaan. Maar het is niet zo dat pas sinds vandaag het advies is het te vertellen of dat het nu pas mag. Het mag al bijna 40 jaar.apiejapie schreef: ↑29-01-2024 15:31Ik vind het oprecht verdrietig voor je dat je moeder er niet met je over wil praten. En denk ook dat daarmee jouw situatie (jouw gevoelens, jouw onmacht, je felheid) in stand gehouden wordt. Ik denk oprecht dat als je moeder met jou zou praten, en jij met je moeder en jullie echt naar elkaar konden luisteren, dat je een behoorlijk verlicht gevoel zou hebben. Verdrietig dat dat niet lukt!
Daarnaast wil ik nog even zeggen; als er lange tijd tegen iemand gezegd is dat die zijn mond moet houden, vanwege een groot belang (namelijk je kind), dan krijg je dat proces niet zomaar omgedraaid. Ook al weet je moeder misschien ondertussen dat geheimhouding niet meer hoeft, en zelfs onwenselijk is, je krijgt die gedachte niet zomaar meer omgedraaid. Dat heeft ook met haar leeftijd te maken. Haar hersenen zijn niet meer zo flexibel om van "verzwijgen" over te stappen naar "je mag erover praten". Maar ik denk dat er nog iets meer meespeelt. Jouw moeder heeft zo te lezen erg geleden onder de manier waarop ze zwanger werd. Ze wilde jou dolgraag, ze wilde alleen niet de manier waarop dat tot stand kwam. Dat kan traumatisch, of in ieder geval zeer emotioneel, voor haar zijn. Daarover praten lukt dan niet zomaar. Dat mag je haar niet zomaar kwalijk nemen, vind ik. Ik heb hier zelf met een getraumatiseerd kind te maken, en zelfs met hulp die ze krijgt is het soms hartverscheurend. Laat staan als je moeder een trauma heeft die ze al 40/50/????jaar met zich meedraagt. Ontkennen van de bijbehorende emoties (je bent niks van de donor, je halfbroers/-zussen zijn niks van jou) is een overlevingsstrategie.
Misschien kun je je eens daarin verdiepen en zo begrip krijgen waarom je moeder mogelijk reageert zoals ze reageert.
Dat maakt niet dat jij krijgt waar jij behoefte aan hebt, maar misschien helpt begrip in deze situatie wel voor wat meer mildheid bij jou. Want ik ervaar in bijna elke reactie van jou een stuk zware emotie, en dat lijkt me oprecht heel naar voor jou om dat elke dag met je mee te moeten dragen. Ik zou voor jou willen dat het wat lichter zou zijn.
maandag 29 januari 2024 om 15:38
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik kan je volgen in het gevoel dat je als kind duidelijkheid wilt in wie jouw biologische ouders zijn. En dat je daarmee anoniem doneren afkeurt.Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 15:24Ja dat klopt het is verboden anoniem te doneren met de bijbehorende redenen. Oa dat een kind recht heeft om te weten van wie hij dna heeft. Etc. Net zozeer als dat de kinderen na 2004 daar recht op hebben, hebben de kinderen van voor 2004 daar ook recht op. Dus waar de donortsen eerder zeiden alles geheim houden is dat later veranderd. Een vrouw die in 1975 tegen de arts zei ja hoor ik ga alles geheim houden zal in 1989 van haar huisarts te horen hebben gekregen dat dat juist niet goed is voor het kind en dat het kind recht heeft op de waarheid.
Maar om met terugwerkende kracht iets wat anoniem gedoneerd werd, terug te draaien door te zeggen dat omdat kinderen recht hebben op duidelijkheid dat daardoor anoniem nu ineens niet meer anoniem is, vind ik niet oké. Die mannen hebben het voor hun gevoel goed gedaan door anoniem te doneren. Dat was de afspraak. Wellicht hadden ze helemaal niet gedoneerd als ze wisten dat het niet anoniem was en dat er over X aantal jaar ineens een kind op de stoep zou staan. Je kunt in mijn ogen niet ineens deze groep mannen opzadelen met de angst dat er ineens x aantal kinderen op de stoep staan, omdat jij in de jaren 70/80 iets goeds wilde doen.
Ik doneer bloed. Doe ik met de beste bedoelingen. Zou wat zijn als mensen me over x aantal jaar ineens persoonlijk op gaan zoeken omdat mijn bloed x, y, z bevat. Ik doneer met het idee dat ik iets goed doe en daarmee klaar. Rest is voor de ontvanger, niet voor mij.
maandag 29 januari 2024 om 15:43
Ik heb nergens geschreven dat een zaadcel geen waarde heeft. Ik wilde bij voorkeur een kind van mijn man en mij (nadat adoptie werd afgeslagen) en dat was mij heel veel waard. Dat staat ook zo in de vorige post.Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 13:17Een paar vragen
- Als een zaadcel puur ern bouwsteen is zonder waarde waarom dan uberhaupt nog proberen met het zaad van je man?
- hoe had je het gevonden als de embryo's met het zaad van je man per ongeluk bij andere vrouwen was ingebracht en daar bijvoorbeeld 3 kinderen uit waren gekomen en jullie hadden een embryo met het donorzaad gekregen. Of nog voor de bevruchting, dat joyw eicellen met het zaad van een andere man waren bevrucht en bij een andere vrouw was ingebracht. Ik neem aan dat dat dan ook geen enkele waarde zou hebben? Dat er dan kinderen zouden rondlopen die volledig genetisch van jouw partner en jou zouden zijn of alleen van jou of je partner met een ander en jullie een kind via donorzaad? Immers we hebben het puur over wat bouwstenen zonder enige waarde?
Echter, men kon niet garanderen dat het met het gefragmenteerde zaad van mijn man zou lukken. Na twee miskramen en 3 rondes IVF (inclusief cryo terugplaatsingen) werd ons door een van de artsen donorzaad ter overweging gegeven. Dat was zeker geen optie A. Maar het alternatief was mogelijk om nooit ouders te worden. Wanneer je overgaat tot donor materiaal neem je natuurlijk een beslissing namens het ongeboren kind. En wij vonden na lang wikken en wegen dat wij een kind een volwaardig en gelukkig leven konden bieden (of dat daadwerkelijk het geval is en een kind blij is met zijn of haar bestaan weet je natuurlijk niet) ook als dat zou zijn ontstaan door donormateriaal.
Mijn man heeft (volwassen) kinderen met zijn ex - en dat vond ik destijds best lastig. Ik wist natuurlijk al van nu bestaan, maar toen het bij ons niet wilde lukken schuurde dat best.
Ik had het ongetwijfeld ook lastig gevonden als er kinderen waren ontstaan door fouten in een lab. Dat was ongetwijfeld reuze pijnlijk geweest voor alle partijen. Voor de liefde voor ons kind (of het met donormateriaal zou zijn ontstaan of niet, in juridische zin zou het “ons” kind zijn) zou het ongetwijfeld niets af doen.
Ik denk overigens dat je mijn woorden anders interpreteert dan dat ik bedoel: ik ben DOLBLIJ en ontzettend DANKBAAR dat wij uiteindelijk in staat bleken een genetisch eigen kind te krijgen. Dus eigen materiaal is optie A en de kers op de taart.
Maar als eigen materiaal geen optie is, snap ik wel heel goed (door mijn eigen ervaring) dat je kijkt naar andere opties. Dat hebben jouw ouders ook gedaan en ik krijg de indruk dat je jouw ouders je bestaan, of de totstandkoming daarvan kwalijk neemt.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 29 januari 2024 om 15:44
En toch is er iets waardoor ze dat niet kon of niet wilde. Dat krijg je niet veranderd. En heel zwart wit: haar keuze wanneer ze haar mond open doet. Hoe pijnlijk ook voor jou. Dat jij andere behoeftes hebt, is duidelijk en begrijpelijk. Op welke manier zou je hieraan tegemoet kunnen komen? Wat heb jij nodig om dit stuk (wat) los(ser) te kunnen laten?Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 15:37In 1986 is haar al geadviseerd het te vertellen. Dus het is niet zo dat ze nu ineens om zou moeten schakelen. Al tientallen jaren is het zo dat men het de kinderen vertelt, het wordt geadviseerd. Het is niet iets nieuws. Ze had het toen ik nog vrij jong was kunnen vertellen. Immers: doktersadvies en beter voor het kind. Haar ouders leefden toen nog dus die had ze het ook kunnen vertellen. Nee, niet gedaan. Maar het is niet zo dat pas sinds vandaag het advies is het te vertellen of dat het nu pas mag. Het mag al bijna 40 jaar.
maandag 29 januari 2024 om 15:45
In 1989 werd al geadviseerd open kaart te spelen naar de kinderen. Dat heeft de staat bepaald. Ja sommigen vergelijken bloed met dna waar je voor de helft uit bestaat. Het is echter veel meer dan dat. Echt veel meer.apiejapie schreef: ↑29-01-2024 15:38Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik kan je volgen in het gevoel dat je als kind duidelijkheid wilt in wie jouw biologische ouders zijn. En dat je daarmee anoniem doneren afkeurt.
Maar om met terugwerkende kracht iets wat anoniem gedoneerd werd, terug te draaien door te zeggen dat omdat kinderen recht hebben op duidelijkheid dat daardoor anoniem nu ineens niet meer anoniem is, vind ik niet oké. Die mannen hebben het voor hun gevoel goed gedaan door anoniem te doneren. Dat was de afspraak. Wellicht hadden ze helemaal niet gedoneerd als ze wisten dat het niet anoniem was en dat er over X aantal jaar ineens een kind op de stoep zou staan. Je kunt in mijn ogen niet ineens deze groep mannen opzadelen met de angst dat er ineens x aantal kinderen op de stoep staan, omdat jij in de jaren 70/80 iets goeds wilde doen.
Ik doneer bloed. Doe ik met de beste bedoelingen. Zou wat zijn als mensen me over x aantal jaar ineens persoonlijk op gaan zoeken omdat mijn bloed x, y, z bevat. Ik doneer met het idee dat ik iets goed doe en daarmee klaar. Rest is voor de ontvanger, niet voor mij.
Als er in 1989 al dna testen waren geweest hadden de kinderen die al kunnen doen.
En wat is er zo erg aan dat een donorkind op de stoep staat. Die komt heus niet vragen om een erfenis.
maandag 29 januari 2024 om 15:50
Nee, dit was in antwoord op LilaLinda. En jij trekt de conclusie dat “natuur toch niks is” hetgeen ik pertinent niet geschreven heb.Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 15:30Het ging niet om adoptie. Het ging om het verwisselen van eigen zaad of eicellen bij een ivf behandeling. Per ongeluk.. Als nature toch niks is. Waarom zou zoiets dan een probleem zijn. Ik heb het hele woord adoptie niet genoemd.
Wat ben jij overigens aanvallend in je posts tegen iemand die de andere kant heeft gestaan - die van ongewenste kinderloosheid - en haar persoonlijke ervaring met jou deelt in de hoop dat het je een beetje helpt inzicht te krijgen in de beweegredenen van stellen die alsnog overgaan op donormateriaal. Echt ongelofelijk…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 29 januari 2024 om 15:53
Klopt, alleen kun je met terugwerkende kracht niet meer rechtbreien, wat er voor 2004 fout gingBamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 15:24Ja dat klopt het is verboden anoniem te doneren met de bijbehorende redenen. Oa dat een kind recht heeft om te weten van wie hij dna heeft. Etc. Net zozeer als dat de kinderen na 2004 daar recht op hebben, hebben de kinderen van voor 2004 daar ook recht op. Dus waar de donortsen eerder zeiden alles geheim houden is dat later veranderd. Een vrouw die in 1975 tegen de arts zei ja hoor ik ga alles geheim houden zal in 1989 van haar huisarts te horen hebben gekregen dat dat juist niet goed is voor het kind en dat het kind recht heeft op de waarheid.
en daar boos over blijven heeft ook geen zin
En ik snap je, want je ouders pakken het heel erg fout aan.
Maar in je gelijk blijven hangen, en blijven trappen op alles wat met donors te maken heeft, gaat je echt niet helpen.
Daar gaat jouw verdriet niet van over
maandag 29 januari 2024 om 15:56
Ik vergelijk dna niet met bloed, ik vergelijk anoniem doneren met elkaar. Een cursus begrijpend lezen is misschien nog niet zo'n verkeerd idee?Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 15:45In 1989 werd al geadviseerd open kaart te spelen naar de kinderen. Dat heeft de staat bepaald. Ja sommigen vergelijken bloed met dna waar je voor de helft uit bestaat. Het is echter veel meer dan dat. Echt veel meer.
Als er in 1989 al dna testen waren geweest hadden de kinderen die al kunnen doen.
En wat is er zo erg aan dat een donorkind op de stoep staat. Die komt heus niet vragen om een erfenis.
Ik zou het ongewenst vinden als mijn man anoniem zaad had gedoneerd (nog los van of ik dat zou weten of niet) en er zou opeens een kind van hem op de stoep staan. Ik zou dat kind absoluut niks kwalijk nemen, maar contract wat er was (zaad in ruil voor anonimiteit) is geschonden. En dat zou ik inderdaad een slechte zaak vinden. Nogmaals, ik snap dat anoniem doneren niet meer mag met zaadcellen, maar dat maakt niet dat je met terugwerkende kracht de afspraken eenzijdig kunt veranderen. Het zet het leven van een anonieme zaaddonor toch ook op zijn kop? Waarom zou dat wenselijk zijn voor de zaaddonor? Als hij destijds niet anoniem wilde doneren, had hij dat niet gedaan. Maar gekozen voor anoniem en ineens een kind op de stoep zal vast veel onrust geven. Hopelijk kun je je wel voorstellen dat niet iedereen dit wil?
maandag 29 januari 2024 om 15:58
Niet normaal he. En ook post van iemand die haar kinderen verloren is. Ook daar reageert ze totaal niet op.Baggal schreef: ↑29-01-2024 15:50Nee, dit was in antwoord op LilaLinda. En jij trekt de conclusie dat “natuur toch niks is” hetgeen ik pertinent niet geschreven heb.
Wat ben jij overigens aanvallend in je posts tegen iemand die de andere kant heeft gestaan - die van ongewenste kinderloosheid - en haar persoonlijke ervaring met jou deelt in de hoop dat het je een beetje helpt inzicht te krijgen in de beweegredenen van stellen die alsnog overgaan op donormateriaal. Echt ongelofelijk…
maandag 29 januari 2024 om 15:58
Helemaal eens. Maar blijkbaar moeten voor to alle ouders die niet op een manier zonder hulp zwanger kunnen worden, maar kindloos door het leven. Stukje empathie vanuit to naar degene die zo persoonlijk schrijft, zou haar sieren.Baggal schreef: ↑29-01-2024 15:50Nee, dit was in antwoord op LilaLinda. En jij trekt de conclusie dat “natuur toch niks is” hetgeen ik pertinent niet geschreven heb.
Wat ben jij overigens aanvallend in je posts tegen iemand die de andere kant heeft gestaan - die van ongewenste kinderloosheid - en haar persoonlijke ervaring met jou deelt in de hoop dat het je een beetje helpt inzicht te krijgen in de beweegredenen van stellen die alsnog overgaan op donormateriaal. Echt ongelofelijk…
maandag 29 januari 2024 om 16:04
TO, mijn therapeut zei eens (ongeveer): je kunt nog meer voorbeelden aanhalen, van hoe belachelijk je ouders waren. Maar dat hoeft niet. Dat weten we nu wel
TO, jouw ouders hebben de dingen, met wat we nu weten, verkeerd aangepakt. En dat zien zij nog steeds niet in.
Maar dat wil niet zeggen, dat ALLE donorkinderen hetzelfde zijn. Of alle donorouders fout.
Dit draait om jou en jouw verdriet. En hoe eerder je eindelijk het echte probleem wil zien, hoe sneller je aan verwerking toekomt.
Sterkte
TO, jouw ouders hebben de dingen, met wat we nu weten, verkeerd aangepakt. En dat zien zij nog steeds niet in.
Maar dat wil niet zeggen, dat ALLE donorkinderen hetzelfde zijn. Of alle donorouders fout.
Dit draait om jou en jouw verdriet. En hoe eerder je eindelijk het echte probleem wil zien, hoe sneller je aan verwerking toekomt.
Sterkte
maandag 29 januari 2024 om 16:04
TO je doet het overkomen alsof het ging over "oh de Douwe Egberts is op, dan ga ik wel voor huismerk, wat maakt het ook uit het is allebei koffie"
Maar je snapt toch hopelijk zelf wel dat hier heel veel emotie, verdriet, twijfel over het juiste doen, druk van buitenaf, schuldgevoel etc. bij te pas kwam.
Dat het hele nature/nurture verhaal iets is waar men zich mogelijk zélf van heeft overtuigd omdat dit de vigerende opvatting was in die tijd én omdat het alternatief zo pijnlijk is dat je daar liever niet bij stil staat?
Uiteraard: verkeerd, onjuist, hadden ze niet moeten doen. Maar een alternatieve werkelijkheid voor jezelf creëren uit zelfbescherming is van alle dag en ook menselijk. Sta jij boven deze menselijke maat?
Maar je snapt toch hopelijk zelf wel dat hier heel veel emotie, verdriet, twijfel over het juiste doen, druk van buitenaf, schuldgevoel etc. bij te pas kwam.
Dat het hele nature/nurture verhaal iets is waar men zich mogelijk zélf van heeft overtuigd omdat dit de vigerende opvatting was in die tijd én omdat het alternatief zo pijnlijk is dat je daar liever niet bij stil staat?
Uiteraard: verkeerd, onjuist, hadden ze niet moeten doen. Maar een alternatieve werkelijkheid voor jezelf creëren uit zelfbescherming is van alle dag en ook menselijk. Sta jij boven deze menselijke maat?
maandag 29 januari 2024 om 16:04
Dit is totaal geen reactie op wat ik zeg.Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 14:00Maar waarom is donorzaad een tweede keus als een zaadcel niks voorstelt? Ik heb een orgineel filmpje gezien van een jonge meid die in de jaren 70 letterlijk zei waarom zou ik me druk maken om iets wat je niet kan zien?
Als een zaadcel volgens jou niks voorstelt, waarom maak je je dan zo druk?
maandag 29 januari 2024 om 16:09
Maar vanaf 89 roepen artsen al op het te vertellen. Waarom dan nog blijven hangen in ja we mochten het niet vertellen. Nee misschien niet op de dag van inseminatie. Maar het is allang teruggedraaid. Zelfs de zoon van Swaab heeft het aan de donoren en ouders gevraagd.Browniedoc schreef: ↑29-01-2024 16:04TO je doet het overkomen alsof het ging over "oh de Douwe Egberts is op, dan ga ik wel voor huismerk, wat maakt het ook uit het is allebei koffie"
Maar je snapt toch hopelijk zelf wel dat hier heel veel emotie, verdriet, twijfel over het juiste doen, druk van buitenaf, schuldgevoel etc. bij te pas kwam.
Dat het hele nature/nurture verhaal iets is waar men zich mogelijk zélf van heeft overtuigd omdat dit de vigerende opvatting was in die tijd én omdat het alternatief zo pijnlijk is dat je daar liever niet bij stil staat?
Uiteraard: verkeerd, onjuist, hadden ze niet moeten doen. Maar een alternatieve werkelijkheid voor jezelf creëren uit zelfbescherming is van alle dag en ook menselijk. Sta jij boven deze menselijke maat?
maandag 29 januari 2024 om 16:10
Ik vind juist dat het wel waarde heeft. Het is DNA en juist geen n drupje bloed.Reisverslaafde schreef: ↑29-01-2024 16:04Dit is totaal geen reactie op wat ik zeg.
Als een zaadcel volgens jou niks voorstelt, waarom maak je je dan zo druk?
maandag 29 januari 2024 om 16:13
Maakt het echt uit, waarom individuele donorouders dat deden??Bamboetafeltje schreef: ↑29-01-2024 16:09Maar vanaf 89 roepen artsen al op het te vertellen. Waarom dan nog blijven hangen in ja we mochten het niet vertellen. Nee misschien niet op de dag van inseminatie. Maar het is allang teruggedraaid. Zelfs de zoon van Swaab heeft het aan de donoren en ouders gevraagd.
wordt de situatie daar anders van?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
