Kinderen
alle pijlers
Gezinsleven maar meer feeling met zelfstandige types?
woensdag 23 december 2020 om 14:46
Sinds een tijd ben ik moeder en wonen we met ons gezin in een eensgezinswoning. Helemaal huisje, boompje, beestje en dat vind ik heerlijk! Ik houd in die zin wel van dit burgerlijke leventje.
Nu kom ik natuurlijk ook in de wereld van gezinnetjes terecht via de straat/wijk, het kinderdagverblijf en de speeltuin en ik merk dat veel ouders zich helemaal kunnen vinden in deze wereld. Zij zijn helemaal in hun element tussen de andere ouders en kinderen, en trekken dan ook snel naar elkaar toe. Ze staan met elkaar te kletsen, spreken af en de kinderen spelen met elkaar. In de speeltuin drinken ze samen koffie. En ik merk dat ik vaak een wat oncomfortabel, benauwend gevoel bij hen krijg. Ik voel me regelmatig ietwat ongemakkelijk bij deze sfeer, of dat nu hier in de straat, op het kinderdagverblijf of in de speeltuin is.
Ik merk dat ik me veel meer in mijn element voel bij mensen die wat meer hun eigen gang gaan. Ik heb meer met vrienden zonder kinderen, oude buren (jonge mensen zonder kids), of huidige buren die vaak alleenstaand zijn. Al deze mensen leven een wat zelfstandiger leven en ze zijn iets minder "burgerlijk".
Terwijl ik ook weleens een kletspraatje maak met andere ouders en dat dan best gezellig kan vinden. Ook zijn er wel een paar ouders (veelal familie) waar we mee afspreken en waarmee we over kinderkwesties kletsen en waar de kinderen samen spelen. En waarmee we koffie drinken
En dan heb ik het niet, dan vind ik dat gewoon leuk en gezellig.
Ik ben benieuwd of er andere ouders zijn die dit ook hebben? Dus: die meer feeling hebben met zelfstandige types dan met typische ouders zoals hierboven beschreven?
Nu kom ik natuurlijk ook in de wereld van gezinnetjes terecht via de straat/wijk, het kinderdagverblijf en de speeltuin en ik merk dat veel ouders zich helemaal kunnen vinden in deze wereld. Zij zijn helemaal in hun element tussen de andere ouders en kinderen, en trekken dan ook snel naar elkaar toe. Ze staan met elkaar te kletsen, spreken af en de kinderen spelen met elkaar. In de speeltuin drinken ze samen koffie. En ik merk dat ik vaak een wat oncomfortabel, benauwend gevoel bij hen krijg. Ik voel me regelmatig ietwat ongemakkelijk bij deze sfeer, of dat nu hier in de straat, op het kinderdagverblijf of in de speeltuin is.
Ik merk dat ik me veel meer in mijn element voel bij mensen die wat meer hun eigen gang gaan. Ik heb meer met vrienden zonder kinderen, oude buren (jonge mensen zonder kids), of huidige buren die vaak alleenstaand zijn. Al deze mensen leven een wat zelfstandiger leven en ze zijn iets minder "burgerlijk".
Terwijl ik ook weleens een kletspraatje maak met andere ouders en dat dan best gezellig kan vinden. Ook zijn er wel een paar ouders (veelal familie) waar we mee afspreken en waarmee we over kinderkwesties kletsen en waar de kinderen samen spelen. En waarmee we koffie drinken
En dan heb ik het niet, dan vind ik dat gewoon leuk en gezellig.Ik ben benieuwd of er andere ouders zijn die dit ook hebben? Dus: die meer feeling hebben met zelfstandige types dan met typische ouders zoals hierboven beschreven?
donderdag 24 december 2020 om 16:28
Ik herken het tot op zekere hoogte, maar dan dat ik al druk genoeg ben en dus niet zo'n zin in zo'n smalltalk koffiedate. in het begin zijn de kinderen vooral het bindonderwerp, maar pff, op een gegeven moment was ik ook wel klaar met die slaap/eet/driftbui/zindelijkheid praatjes.
Maar nu op de basisschool ken je bepaalde ouders langer en zowaar, het zijn allemaal gewoon mensen met eigen karakter, banen, geschiedenis. En ja, daar zitten ook mensen bij waarmee ik echt een klik heb. Net als in een groep "gewone" mensen, sommige matchen en sommige niet. Nu heb ik 3 vriendinnen die ik dus via de kinderen ken (moeders van) en ook stellen met wie we graag eten/borrelen, heel leuk en interessant om weer eens andere verhalen te horen dan van je 'oude' vrienden. Bovendien: ze wonen om de hoek (itt veel van onze andere vrienden) én de kinderen kunnen het goed vinden. Ideaal
Maar nu op de basisschool ken je bepaalde ouders langer en zowaar, het zijn allemaal gewoon mensen met eigen karakter, banen, geschiedenis. En ja, daar zitten ook mensen bij waarmee ik echt een klik heb. Net als in een groep "gewone" mensen, sommige matchen en sommige niet. Nu heb ik 3 vriendinnen die ik dus via de kinderen ken (moeders van) en ook stellen met wie we graag eten/borrelen, heel leuk en interessant om weer eens andere verhalen te horen dan van je 'oude' vrienden. Bovendien: ze wonen om de hoek (itt veel van onze andere vrienden) én de kinderen kunnen het goed vinden. Ideaal
donderdag 24 december 2020 om 20:24
Ik zie trouwens geen enkele ouder van dochters school buiten het brengen en halen van speelafspraakjes en feestjes, ook geen behoefte aan. Dus ff de gewone, korte smalltalk om het sociale leven van dochter draaiende te houden zo lang ze zelf nog te jong is daarvoor 
Vriendinnen heb ik al genoeg nl en er was/is nooit zo'n klik geweest met andere ouders dat ik daar iets mee wilde, dus het is maar een heel klein onderdeel van mn leven, het is zo groot als jij het maakt.
Vriendinnen heb ik al genoeg nl en er was/is nooit zo'n klik geweest met andere ouders dat ik daar iets mee wilde, dus het is maar een heel klein onderdeel van mn leven, het is zo groot als jij het maakt.
