Kinderen
alle pijlers
Help! Mijn (terror) dreumes van 16 maanden
vrijdag 27 augustus 2021 om 05:56
Goede morgen,
Ik zit echt al maaaaaanden met mijn handen in het haar. Mijn dreumes van 16 maanden is echt een terrordreumes en ik weet het allemaal even niet meer. Ik heb nog een zoon van 4 (die de liefheid zelve is!).
Mijn dreumes doet niet anders dan huilen, de hele dag door en nu tegenwoordig ook weer 's nachts. Ik heb werkelijk alles al geprobeerd, kamertje ombouwen, "de 5 minuten-regel" toegepast, osteopaten, huisarts, sleepzz slaapmiddel, preventief zetpil, kinderarts, ziekenhuis in en uit, laten huilen (houdt hij gerust 1,5uur vol), in bed bij ons wil hij niet, tandjes of kiezen zijn het niet (al compleet) enz enz. En nu ben ik gewoon op het punt dat de maat vol is. Ik trek het niet meer.
Ze zeggen veel over dat alles een "fase" is, of een "sprongetje", maar dit duurt gewoon al 16 maanden! Is altijd al een huilbaby geweest. Hij heeft o.a. koemelkallergie, maar daar hebben we allang op ingespeeld. (Overigens heeft mn oudste zoontje nooit last van fases of sprongetjes gehad, tandjes of kiezen enz)
Hij wil ook alleen mama, papa wil hij alleen wanneer hij mama niet gezien heeft (en vaak is hij dan wel lief!!).
Ik begin de vrije dagen die ik met hem ben steeds meer tegen te staan en tel de uren af dat hij naar het kinderdagverblijf of oppas gaat. Hij verpest werkelijk elk dagje uit en zelfs een volledige 2 weken durende vakantie met mijn ouders heeft hij volledig om zeep geholpen met zijn gehuil en gezeur.
Wij willen rust!!!! Wie heeft er enig idee wat we nog kunnen proberen of doen??
Ik zit echt al maaaaaanden met mijn handen in het haar. Mijn dreumes van 16 maanden is echt een terrordreumes en ik weet het allemaal even niet meer. Ik heb nog een zoon van 4 (die de liefheid zelve is!).
Mijn dreumes doet niet anders dan huilen, de hele dag door en nu tegenwoordig ook weer 's nachts. Ik heb werkelijk alles al geprobeerd, kamertje ombouwen, "de 5 minuten-regel" toegepast, osteopaten, huisarts, sleepzz slaapmiddel, preventief zetpil, kinderarts, ziekenhuis in en uit, laten huilen (houdt hij gerust 1,5uur vol), in bed bij ons wil hij niet, tandjes of kiezen zijn het niet (al compleet) enz enz. En nu ben ik gewoon op het punt dat de maat vol is. Ik trek het niet meer.
Ze zeggen veel over dat alles een "fase" is, of een "sprongetje", maar dit duurt gewoon al 16 maanden! Is altijd al een huilbaby geweest. Hij heeft o.a. koemelkallergie, maar daar hebben we allang op ingespeeld. (Overigens heeft mn oudste zoontje nooit last van fases of sprongetjes gehad, tandjes of kiezen enz)
Hij wil ook alleen mama, papa wil hij alleen wanneer hij mama niet gezien heeft (en vaak is hij dan wel lief!!).
Ik begin de vrije dagen die ik met hem ben steeds meer tegen te staan en tel de uren af dat hij naar het kinderdagverblijf of oppas gaat. Hij verpest werkelijk elk dagje uit en zelfs een volledige 2 weken durende vakantie met mijn ouders heeft hij volledig om zeep geholpen met zijn gehuil en gezeur.
Wij willen rust!!!! Wie heeft er enig idee wat we nog kunnen proberen of doen??
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:05
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:09
... en los van dat je kindje vaak onrustig is, hoe hou je dit zelf vol? Kan je zelf ook af en toe eruit? Een weekend weg? Ik ging ook weleens ergens anders slapen om de vicieuze cirkel te doorbreken. Wie weet helpt het een beetje... en veel sterkte, het is slopend om je kind zoveel te horen huilen. Voor je kind niet fijn maar voor jou ook niet!
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:11
Dit bedoelde ik ook. Laat ik voorop stellen: dat hij huilt ligt niet aan jou!! Maar soms zit daar ook een kleine sleutel tot succes in. Als je alle medische dingen al hebt geprobeerd.
Zelf zoveel mogelijk rust nemen en af en toe wat afstand kan in sommige gevallen wat helpen. Ook aan jezelf denken in deze situatie, jij moet ook kunnen opladen.
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:18
Poeh, wat heftig zeg. Die kleine voelt de spanning bij jou waarschijnlijk ook en dat maakt het er natuurlijk ook niet beter op. Heel lastig om te doorbreken denk ik. Is het een idee om een klein dagboekje bij te houden. Dan kun je kort noteren wanneer het per definitie mis gaat en wanneer het beter gaat. Misschien ontdek je dan toch een een patroon wat je eerder gemist hebt.
In ieder geval heel veel sterkte en neem het jezelf niet kwalijk he!
In ieder geval heel veel sterkte en neem het jezelf niet kwalijk he!
Keep on dreaming!
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:19
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:24
Mijn huilbaby/dreumes/peuter bleek een enorme behoefte aan duidelijkheid en het idee van zelfbeschikking te hebben.
Dus een keuze tussen twee dingen was beter dan een bevel tot één van beide. En eerst 4x aankondigen dat iets ging gebeuren werkte beter dan ineens iets gaan doen (voor zijn gevoel). En emoties benoemen, zodat hij begreep dat ik hem begreep hielp ook. Dus: volgens mij ben jij heel erg boos/verdrietig omdat dit of dat, klopt dat? maar het moet wel, want, zus en zo. Maar ik snap wel dat jij er boos/verdrietig van raakt.
En een belangrijke factor bij een kind in nood is onrust bij de moeder. Dus eerst aan jezelf werken en dan aan de rest.
Dus een keuze tussen twee dingen was beter dan een bevel tot één van beide. En eerst 4x aankondigen dat iets ging gebeuren werkte beter dan ineens iets gaan doen (voor zijn gevoel). En emoties benoemen, zodat hij begreep dat ik hem begreep hielp ook. Dus: volgens mij ben jij heel erg boos/verdrietig omdat dit of dat, klopt dat? maar het moet wel, want, zus en zo. Maar ik snap wel dat jij er boos/verdrietig van raakt.
En een belangrijke factor bij een kind in nood is onrust bij de moeder. Dus eerst aan jezelf werken en dan aan de rest.
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:36
Huilt hij ook zoveel bij zijn vader? Of de opvang?
Hoe is je eigen gedrag ten opzichte van hem? Kun je dingen een beetje loslaten en de boel de boel laten?
Wat bij mijn eerste werkte, werkte bij mijn tweede echt averechts. Die moest echt veel geknuffeld en gepamperd worden. Mijn oudste wordt daar,nog steeds, alleen maar dwars van.
Hoe is je eigen gedrag ten opzichte van hem? Kun je dingen een beetje loslaten en de boel de boel laten?
Wat bij mijn eerste werkte, werkte bij mijn tweede echt averechts. Die moest echt veel geknuffeld en gepamperd worden. Mijn oudste wordt daar,nog steeds, alleen maar dwars van.
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:37
zo was het bij ons ook, al mijn trucjes uit de eerste babytijd misluktenCaramelfudge schreef: ↑27-08-2021 09:36Wat bij mijn eerste werkte, werkte bij mijn tweede echt averechts. Die moest echt veel geknuffeld en gepamperd worden. Mijn oudste wordt daar,nog steeds, alleen maar dwars van.
het zijn nu (semi)volwassenen met heel eigen karakters
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:38
vrijdag 27 augustus 2021 om 09:49
Jeetje wat negatieve woorden gebruik je en wat een positieve woorden over het oudere kind. Ik denk dat de jongste dat dondersgoed aanvoelt. Je geeft je kind de schuld van het verpesten van de vakantie, ik vind dat nogal een uitspraak. Jullie wilden hem op de wereld zetten, hij heeft daarvoor niet gekozen.
Wat anderen ook zeggen, het kan ook de interactie zijn. Hoe is die bij papa, het kdv en alleen bij opa of oma?
Zijn andere allergieën of overgevoeligheden uitgesloten?
Wat anderen ook zeggen, het kan ook de interactie zijn. Hoe is die bij papa, het kdv en alleen bij opa of oma?
Zijn andere allergieën of overgevoeligheden uitgesloten?
vrijdag 27 augustus 2021 om 10:25
Ben ik weer!
Dank voor jullie vele berichten!
Medisch is alles uitgesloten, hij is op van alles getest, bloed nagekeken, onderzocht, foto's etc. Niks kwam hier uit.
Vandaar mijn hulpeloze gevoel.
Hij was absoluut gewenst! Sterker nog, wij hadden problemen met het natuurlijk zwanger worden (pcos, eerste kindje 3 jaar over gedaan, voor nr2 ruim 2,5jaar).
Zijn papa staat er precies hetzelfde in en ook mijn ouders vonden het gedrag op vakantie niet normaal.
Negeren heeft ook geen zin, het is nogal een volhouder en blijft gerust doorhuilen.
Zelf zit ik er op dit moment mentaal compleet doorheen, ik ben op. Helpt niet mee dat ik ook nog eens ruim 6 maanden zwanger ben van baby nummer3 (overigens super gewenst, maar zoals hierboven al beschreven, zwanger worden ging bij ons niet vanzelf, dus hadden dit niet zo snel verwacht!)
Ik denk inderdaad dat er een kern van waarheid in zit dat het in de interactie tussen mij en mijn kind zit, maar wat zou ik daar aan kunnen doen?
Ik blijf hem positief benaderen (en ja, sla zeker ook af en toe een beetje door, door te schreeuwen of iets, en laat ik ajb duidelijk zijn dat ik hem noooit zou slaan of fysiek geweld gebruiken!!), maar ook hierin heb ik het idee dat ik al zo'n beetje allemaal geprobeerd heb!
Op de opvang gaat het met pieken en dalen, daar kan hij ook wel flink tekeergaan, maar over t algemeen lijkt hij daar wat meer afgeleid (denk?) en kan hij zich wat beter vermaken.
Overigens de "rollen" tussen de broers is niet zo als hoe het nu gezegd wordt hoor, grote broer is ook echt wel eens stout en behandelen we gewoon hetzelfde en wordt niet "voorgetrokken". Ik meldde datgeen er alleen bij, om te zeggen dat we dus totaal geen ervaring hebben met dit gedrag. 2 compleet tegenovergestelde karakters.
Ik merk nu vooral dat ik het steeds slechter kan loslaten, omdat ik gewoon zo graag wil dat het weer leuk en gezellig wordt. En ook omdat we heeeeel graag nog 2,5 maand rust (en regelmaat en ritme) willen creeën voordat nr3 komt.
Dank voor jullie vele berichten!
Medisch is alles uitgesloten, hij is op van alles getest, bloed nagekeken, onderzocht, foto's etc. Niks kwam hier uit.
Vandaar mijn hulpeloze gevoel.
Hij was absoluut gewenst! Sterker nog, wij hadden problemen met het natuurlijk zwanger worden (pcos, eerste kindje 3 jaar over gedaan, voor nr2 ruim 2,5jaar).
Zijn papa staat er precies hetzelfde in en ook mijn ouders vonden het gedrag op vakantie niet normaal.
Negeren heeft ook geen zin, het is nogal een volhouder en blijft gerust doorhuilen.
Zelf zit ik er op dit moment mentaal compleet doorheen, ik ben op. Helpt niet mee dat ik ook nog eens ruim 6 maanden zwanger ben van baby nummer3 (overigens super gewenst, maar zoals hierboven al beschreven, zwanger worden ging bij ons niet vanzelf, dus hadden dit niet zo snel verwacht!)
Ik denk inderdaad dat er een kern van waarheid in zit dat het in de interactie tussen mij en mijn kind zit, maar wat zou ik daar aan kunnen doen?
Ik blijf hem positief benaderen (en ja, sla zeker ook af en toe een beetje door, door te schreeuwen of iets, en laat ik ajb duidelijk zijn dat ik hem noooit zou slaan of fysiek geweld gebruiken!!), maar ook hierin heb ik het idee dat ik al zo'n beetje allemaal geprobeerd heb!
Op de opvang gaat het met pieken en dalen, daar kan hij ook wel flink tekeergaan, maar over t algemeen lijkt hij daar wat meer afgeleid (denk?) en kan hij zich wat beter vermaken.
Overigens de "rollen" tussen de broers is niet zo als hoe het nu gezegd wordt hoor, grote broer is ook echt wel eens stout en behandelen we gewoon hetzelfde en wordt niet "voorgetrokken". Ik meldde datgeen er alleen bij, om te zeggen dat we dus totaal geen ervaring hebben met dit gedrag. 2 compleet tegenovergestelde karakters.
Ik merk nu vooral dat ik het steeds slechter kan loslaten, omdat ik gewoon zo graag wil dat het weer leuk en gezellig wordt. En ook omdat we heeeeel graag nog 2,5 maand rust (en regelmaat en ritme) willen creeën voordat nr3 komt.
