Kinderen
alle pijlers
Help! Mijn (terror) dreumes van 16 maanden
vrijdag 27 augustus 2021 om 05:56
Goede morgen,
Ik zit echt al maaaaaanden met mijn handen in het haar. Mijn dreumes van 16 maanden is echt een terrordreumes en ik weet het allemaal even niet meer. Ik heb nog een zoon van 4 (die de liefheid zelve is!).
Mijn dreumes doet niet anders dan huilen, de hele dag door en nu tegenwoordig ook weer 's nachts. Ik heb werkelijk alles al geprobeerd, kamertje ombouwen, "de 5 minuten-regel" toegepast, osteopaten, huisarts, sleepzz slaapmiddel, preventief zetpil, kinderarts, ziekenhuis in en uit, laten huilen (houdt hij gerust 1,5uur vol), in bed bij ons wil hij niet, tandjes of kiezen zijn het niet (al compleet) enz enz. En nu ben ik gewoon op het punt dat de maat vol is. Ik trek het niet meer.
Ze zeggen veel over dat alles een "fase" is, of een "sprongetje", maar dit duurt gewoon al 16 maanden! Is altijd al een huilbaby geweest. Hij heeft o.a. koemelkallergie, maar daar hebben we allang op ingespeeld. (Overigens heeft mn oudste zoontje nooit last van fases of sprongetjes gehad, tandjes of kiezen enz)
Hij wil ook alleen mama, papa wil hij alleen wanneer hij mama niet gezien heeft (en vaak is hij dan wel lief!!).
Ik begin de vrije dagen die ik met hem ben steeds meer tegen te staan en tel de uren af dat hij naar het kinderdagverblijf of oppas gaat. Hij verpest werkelijk elk dagje uit en zelfs een volledige 2 weken durende vakantie met mijn ouders heeft hij volledig om zeep geholpen met zijn gehuil en gezeur.
Wij willen rust!!!! Wie heeft er enig idee wat we nog kunnen proberen of doen??
Ik zit echt al maaaaaanden met mijn handen in het haar. Mijn dreumes van 16 maanden is echt een terrordreumes en ik weet het allemaal even niet meer. Ik heb nog een zoon van 4 (die de liefheid zelve is!).
Mijn dreumes doet niet anders dan huilen, de hele dag door en nu tegenwoordig ook weer 's nachts. Ik heb werkelijk alles al geprobeerd, kamertje ombouwen, "de 5 minuten-regel" toegepast, osteopaten, huisarts, sleepzz slaapmiddel, preventief zetpil, kinderarts, ziekenhuis in en uit, laten huilen (houdt hij gerust 1,5uur vol), in bed bij ons wil hij niet, tandjes of kiezen zijn het niet (al compleet) enz enz. En nu ben ik gewoon op het punt dat de maat vol is. Ik trek het niet meer.
Ze zeggen veel over dat alles een "fase" is, of een "sprongetje", maar dit duurt gewoon al 16 maanden! Is altijd al een huilbaby geweest. Hij heeft o.a. koemelkallergie, maar daar hebben we allang op ingespeeld. (Overigens heeft mn oudste zoontje nooit last van fases of sprongetjes gehad, tandjes of kiezen enz)
Hij wil ook alleen mama, papa wil hij alleen wanneer hij mama niet gezien heeft (en vaak is hij dan wel lief!!).
Ik begin de vrije dagen die ik met hem ben steeds meer tegen te staan en tel de uren af dat hij naar het kinderdagverblijf of oppas gaat. Hij verpest werkelijk elk dagje uit en zelfs een volledige 2 weken durende vakantie met mijn ouders heeft hij volledig om zeep geholpen met zijn gehuil en gezeur.
Wij willen rust!!!! Wie heeft er enig idee wat we nog kunnen proberen of doen??
vrijdag 27 augustus 2021 om 10:29
Oh en nog over zijn ontwikkelingen.. hij ging super snel en liep motorisch een heel stuk voor. Stond al met 6 maanden aan de tafel en praatte heel snel...
Deels zat er een stuk frustratie in, omdat het hem maar niet lukte om te lopen, maar dat is uiteindelijk gelukt, maar het gedrag is nog niet over
Deels zat er een stuk frustratie in, omdat het hem maar niet lukte om te lopen, maar dat is uiteindelijk gelukt, maar het gedrag is nog niet over
vrijdag 27 augustus 2021 om 10:36
Wordt hij wellicht overschat/overvraagd gezien zijn voorsprong op motorisch en taalgebied? Hij is natuurlijk wel echt nog erg jong! Kinderen die makkelijk praten worden daardoor al snel gezien als ouder dan hun ontwikkelingsleeftijd. Verder zou ik idd hulp vragen. Nummer 3 op komst zal namelijk vast geen goed doen aan zijn huilbuien! Succes!
vrijdag 27 augustus 2021 om 10:37
“Doorslaan door te schreeuwen of iets”
Daar zou ik eerst eens mee beginnen. En ook in je tweede post is je taalgebruik ontzettend negatief over je tweede zoon, vreselijk. Dat hij op het kdv en bij papa rustiger is, komt door afleiding zeg je. Dat anderen hem “ook niet normaal” vinden zeg je ook. Het is een kind van 16 maanden, die voelen alles aan, ook jouw negatieve houding ten opzichte van hem. Dat je hem een terror kind noemt, is echt niet oke. Ga daarmee aan de slag, het is je kind en die wil alleen maar liefde en acceptatie van zijn moeder.
Dat je op bent is logisch met 2 kinderen en de 3e onderweg, je bent echter de enige die dit patroon kan doorbreken. Ik wens je veel wijsheid.
Daar zou ik eerst eens mee beginnen. En ook in je tweede post is je taalgebruik ontzettend negatief over je tweede zoon, vreselijk. Dat hij op het kdv en bij papa rustiger is, komt door afleiding zeg je. Dat anderen hem “ook niet normaal” vinden zeg je ook. Het is een kind van 16 maanden, die voelen alles aan, ook jouw negatieve houding ten opzichte van hem. Dat je hem een terror kind noemt, is echt niet oke. Ga daarmee aan de slag, het is je kind en die wil alleen maar liefde en acceptatie van zijn moeder.
Dat je op bent is logisch met 2 kinderen en de 3e onderweg, je bent echter de enige die dit patroon kan doorbreken. Ik wens je veel wijsheid.
vrijdag 27 augustus 2021 om 10:46
Als alles medisch is uitgesloten, dan opvoedondersteuning aanvragen. Wij hebben de cursus van howtotalk2kids gevolgd, wellicht dat zo iemand ook bij je mee kan kijken thuis ivm de interactie.
En als je nog meer alternatief zoekt, je hebt osteopathie al geprobeerd, chiropractie ook? Die kunnen ook veel voor kinderen beteken. En anders bioresonantie voor gevoeligheden qua eten?
En als je nog meer alternatief zoekt, je hebt osteopathie al geprobeerd, chiropractie ook? Die kunnen ook veel voor kinderen beteken. En anders bioresonantie voor gevoeligheden qua eten?
vrijdag 27 augustus 2021 om 10:59
Heb je (en andere forummers hier) verder nog iets constructiefs toe te voegen, of tips misschien, behalve TO een schuldgevoel aanpraten?
Het is verdomde zwaar, zo’n kindje dat constant huilt en dreint. TO weet zelf ook heus wel dat kind niet huilt om niks. Maar constant die herrie en onrust trekt ook een flinke wissel op je eigen geestelijke gesteldheid. Ik lees een vrouw die aan het eind van haar Latijn is. En begrijpelijk.
Zo’n veroordelend vingertje heeft nog nooit iets nuttigs gebracht
phloxx wijzigde dit bericht op 27-08-2021 11:04
9.11% gewijzigd
-
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:01
Kan het zijn dat hij nog steeds erg gefrustreerd is omdat andere nieuwe dingen nog niet lukken?Abc-tje schreef: ↑27-08-2021 10:29Oh en nog over zijn ontwikkelingen.. hij ging super snel en liep motorisch een heel stuk voor. Stond al met 6 maanden aan de tafel en praatte heel snel...
Deels zat er een stuk frustratie in, omdat het hem maar niet lukte om te lopen, maar dat is uiteindelijk gelukt, maar het gedrag is nog niet over
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:05
Ik zou echt de noodklok luiden voor hulp bij het centrum jeugd en gezin in je woonplaats. Doordat jij nu zo op bent is het tij alleen maar lastiger te keren.
Is er in jullie netwerk ondersteuning? Anders via buurtgezinnen wat regelen ontlasting voor jou en dan inderdaad werken aan de interactie en hechting tussen jullie.
Begint bij het Cjg. Sterkte To ik had zes maanden lang een huil baby en draaide al bijna door
Is er in jullie netwerk ondersteuning? Anders via buurtgezinnen wat regelen ontlasting voor jou en dan inderdaad werken aan de interactie en hechting tussen jullie.
Begint bij het Cjg. Sterkte To ik had zes maanden lang een huil baby en draaide al bijna door
where ever you go, go with your heart
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:08
Veel tips zijn al genoemd. Ik wil nog even ingaan op dat je kind van 16 maanden jullie vakantie heeft verpest.
16 maanden is bijna nog een baby. Is echt heel jong. Ik heb inmiddels 2 pubers en als ik terugkijk naar de vakanties vraag ik mezelf af waarom ik op vakantie ging toen mn kinderen zo jong waren!
Ik kan me een vakantie herinneren waarin mijn jongste steeds wegliep. We hadden geen moment rust. Eten, slapen alles was een drama en lukte niet.
Besef je dat een andere omgeving, ander huis, andere kamer, opa en oma mee, heel veel indrukken maken op een jong kind. Geen houvast van thuis, minder vaste tijden. En dat twee weken lang.
Als ik nu terugkijk heb je met zo n jong kind eigenlijk geen vakantie. Een kind heeft rust en regelmaat nodig en dat lukte niet.
Mijn jongste was erg druk en ik weet nog dat ik dacht hoe komt dit goed? Ik verwachtte dat ze altijd zo zou blijven. Nu denk ik daar nog wel eens aan terug. Het is een leuke, rustige meid geworden!
Als belangrijkste tip: verander je mindset! Hij is niet jouw vervelende terror peuter. Vreselijk woord. Hij is je zoontje die jouw hulp hard nodig heeft.
Probeer jezelf op te laden door bv een weekend alleen weg te gaan.
Benader hem daarna anders. Hij voelt aan dat hij je terror peuter is en gedraagt zich daarnaar.
Benader hem zo positief mogelijk en geef hem complimenten. Zelf vrolijk zijn!
Ga je ergens met hem heen. Vooraf benoemen wat jullie gaan doen. Hoe het er daar uit ziet en wat hij kan doen. Dat hielp hier enorm.
Hou je aan vaste tijden. Ook al is het geen baby meer.
16 maanden is bijna nog een baby. Is echt heel jong. Ik heb inmiddels 2 pubers en als ik terugkijk naar de vakanties vraag ik mezelf af waarom ik op vakantie ging toen mn kinderen zo jong waren!
Ik kan me een vakantie herinneren waarin mijn jongste steeds wegliep. We hadden geen moment rust. Eten, slapen alles was een drama en lukte niet.
Besef je dat een andere omgeving, ander huis, andere kamer, opa en oma mee, heel veel indrukken maken op een jong kind. Geen houvast van thuis, minder vaste tijden. En dat twee weken lang.
Als ik nu terugkijk heb je met zo n jong kind eigenlijk geen vakantie. Een kind heeft rust en regelmaat nodig en dat lukte niet.
Mijn jongste was erg druk en ik weet nog dat ik dacht hoe komt dit goed? Ik verwachtte dat ze altijd zo zou blijven. Nu denk ik daar nog wel eens aan terug. Het is een leuke, rustige meid geworden!
Als belangrijkste tip: verander je mindset! Hij is niet jouw vervelende terror peuter. Vreselijk woord. Hij is je zoontje die jouw hulp hard nodig heeft.
Probeer jezelf op te laden door bv een weekend alleen weg te gaan.
Benader hem daarna anders. Hij voelt aan dat hij je terror peuter is en gedraagt zich daarnaar.
Benader hem zo positief mogelijk en geef hem complimenten. Zelf vrolijk zijn!
Ga je ergens met hem heen. Vooraf benoemen wat jullie gaan doen. Hoe het er daar uit ziet en wat hij kan doen. Dat hielp hier enorm.
Hou je aan vaste tijden. Ook al is het geen baby meer.
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:09
Wat lijkt me dit vermoeiend, en je bent nog zwanger ook! Ik begrijp heel goed dat je helemaal uitgeput bent en klaar met het gedrag van je terrorpeuter. En natuurlijk houd je van hem en weet je ook dat hij er niets aan kan doen, maar ik kan me zo voorstellen dat je soms bijna op de rand staat hem letterlijk achter het behang te plakken. Ik vind het dapper zoals je het beschrijft zonder allerlei pedagogisch hurkengedoe erbij.
Maar jullie zitten er mooi mee. Het is duidelijk een temperamentvol baasje en ik kan je geen tips geven. Een vriendin van mij had ook zo'n peuter en die liep echt op haar tandvlees. Vanaf zo'n jaar of anderhalf, twee, ging het geleidelijk beter. Ik hoop dat jouw zoontje nu ook in een periode zit waarin hij zich steeds beter positief kan uiten.
Sommige kinderen zijn gewoon niet gemakkelijk, al dan niet tijdelijk. Sterkte!
Maar jullie zitten er mooi mee. Het is duidelijk een temperamentvol baasje en ik kan je geen tips geven. Een vriendin van mij had ook zo'n peuter en die liep echt op haar tandvlees. Vanaf zo'n jaar of anderhalf, twee, ging het geleidelijk beter. Ik hoop dat jouw zoontje nu ook in een periode zit waarin hij zich steeds beter positief kan uiten.
Sommige kinderen zijn gewoon niet gemakkelijk, al dan niet tijdelijk. Sterkte!
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:11
Heb je het CJG al gebeld? Ik zat met een soortgelijk ' probleem ' en het contact met CJG was erg laagdrempelig. Het is sowieso al fijn om met iemand te kunnen spreken ( man jij en professional). Alleen dat heeft de lucht al een beetje geklaard bij ons. Neuzen dezelfde kant op en her en der wat aanpassingen in het opvoeden, heeft bij ons voor meer rust gezorgd. Echt een aanrader hoor.
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:11
spacescooter schreef: ↑27-08-2021 11:08Veel tips zijn al genoemd. Ik wil nog even ingaan op dat je kind van 16 maanden jullie vakantie heeft verpest.
16 maanden is bijna nog een baby. Is echt heel jong. Ik heb inmiddels 2 pubers en als ik terugkijk naar de vakanties vraag ik mezelf af waarom ik op vakantie ging toen mn kinderen zo jong waren!
Ik kan me een vakantie herinneren waarin mijn jongste steeds wegliep. We hadden geen moment rust. Eten, slapen alles was een drama en lukte niet.
Besef je dat een andere omgeving, ander huis, andere kamer, opa en oma mee, heel veel indrukken maken op een jong kind. Geen houvast van thuis, minder vaste tijden. En dat twee weken lang.
Als ik nu terugkijk heb je met zo n jong kind eigenlijk geen vakantie. Een kind heeft rust en regelmaat nodig en dat lukte niet.
Mijn jongste was erg druk en ik weet nog dat ik dacht hoe komt dit goed? Ik verwachtte dat ze altijd zo zou blijven. Nu denk ik daar nog wel eens aan terug. Het is een leuke, rustige meid geworden!
Als belangrijkste tip: verander je mindset! Hij is niet jouw vervelende terror peuter. Vreselijk woord. Hij is je zoontje die jouw hulp hard nodig heeft.
Probeer jezelf op te laden door bv een weekend alleen weg te gaan.
Benader hem daarna anders. Hij voelt aan dat hij je terror peuter is en gedraagt zich daarnaar.
Benader hem zo positief mogelijk en geef hem complimenten. Zelf vrolijk zijn!
Ga je ergens met hem heen. Vooraf benoemen wat jullie gaan doen. Hoe het er daar uit ziet en wat hij kan doen. Dat hielp hier enorm.
Hou je aan vaste tijden. Ook al is het geen baby meer.
Dit vind ik een goede bijdrage. Waarom zou je een klein kind dat toch al wat issues heeft uit zijn vaste omgeving weghalen. Dat wordt een ramp voor iedereen!
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:14
Verder geen bijdragen. Je hebt gelijk. Excuses. Ik projecteer waarschijnlijk teveel.Phloxx schreef: ↑27-08-2021 10:59Heb je (en andere forummers hier) verder nog iets constructiefs toe te voegen, of tips misschien, behalve TO een schuldgevoel aanpraten?
Het is verdomde zwaar, zo’n kindje dat constant huilt en dreint. TO weet zelf ook heus wel dat kind niet huilt om niks. Maar constant die herrie en onrust trekt ook een flinke wissel op je eigen geestelijke gesteldheid. Ik lees een vrouw die aan het eind van haar Latijn is. En begrijpelijk.
Zo’n veroordelend vingertje heeft nog nooit iets nuttigs gebracht
anoniem_402201 wijzigde dit bericht op 27-08-2021 11:18
4.20% gewijzigd
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:14
Ik zie geen veroordelende vingertjes, ik zie tips van mensen die het zelf ook meegemaakt hebben en uiteindelijk een oplossing hebben gevonden in hun eigen benadering.Phloxx schreef: ↑27-08-2021 10:59Heb je (en andere forummers hier) verder nog iets constructiefs toe te voegen, of tips misschien, behalve TO een schuldgevoel aanpraten?
Het is verdomde zwaar, zo’n kindje dat constant huilt en dreint. TO weet zelf ook heus wel dat kind niet huilt om niks. Maar constant die herrie en onrust trekt ook een flinke wissel op je eigen geestelijke gesteldheid. Ik lees een vrouw die aan het eind van haar Latijn is. En begrijpelijk.
Zo’n veroordelend vingertje heeft nog nooit iets nuttigs gebracht
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:21
Ik krijg gewoon kriebels van sommige (vast goed bedoelde) posts hier!
TO, je verhaal is heel herkenbaar voor mij. Natuurlijk is je kind gewenst en natuurlijk houd je van hem, maar op een gegeven moment ben je gewoon op en kun je alleen nog maar negatief denken.
Dat maakt je geen slechte moeder, je bent ook maar mens!!!
Ga aub niet aan jezelf twijfelen, je doet het goed!
Onze oudste was ook de meest makkelijke baby/peuter/kleuter en was 5 jaar toen de jongste kwam.
Al direct was duidelijk, de 2e heeft een heel ander (en veel pittiger) karakter.
Wat hebben wij de afgelopen jaren geworsteld, van huilbaby naar huildreumes naar huilpeuter. Nu is hij inmiddels een kleuter van 5 jaar en is hij nog steeds een ontzettend pittig kind, met een uitgebreide gebruiksaanwijzing en een diagnose.
Maar ik kan nu eindelijk na 5 jaar zeggen: we zijn in staat om met zijn karakter om te gaan, in alle rust die hij ook verdient en we hebben met z'n allen onze draai gevonden.
Maar owww, het gevoel dat ik heb als ik denk aan hoe ik me voelde in die tijden, wat een onmacht en niemand lijkt je te begrijpen en iedereen heeft tips waar je helemaal niets mee kan.
Wij hebben overigens wel op meerdere plekken aan de bel getrokken op verschillende momenten: osteopaat en fysio in de 1e maanden na geboorte, na 5 maanden opname in ziekenhuis ivm huilprotocol, meerdere keren een gezinscoach gehad en nu bij een kinderpsycholoog.
Ik wil je alleen heel erg veel sterkte wensen en ik hoop dat je lieve mensen met begrip om je heen hebt.
TO, je verhaal is heel herkenbaar voor mij. Natuurlijk is je kind gewenst en natuurlijk houd je van hem, maar op een gegeven moment ben je gewoon op en kun je alleen nog maar negatief denken.
Dat maakt je geen slechte moeder, je bent ook maar mens!!!
Ga aub niet aan jezelf twijfelen, je doet het goed!
Onze oudste was ook de meest makkelijke baby/peuter/kleuter en was 5 jaar toen de jongste kwam.
Al direct was duidelijk, de 2e heeft een heel ander (en veel pittiger) karakter.
Wat hebben wij de afgelopen jaren geworsteld, van huilbaby naar huildreumes naar huilpeuter. Nu is hij inmiddels een kleuter van 5 jaar en is hij nog steeds een ontzettend pittig kind, met een uitgebreide gebruiksaanwijzing en een diagnose.
Maar ik kan nu eindelijk na 5 jaar zeggen: we zijn in staat om met zijn karakter om te gaan, in alle rust die hij ook verdient en we hebben met z'n allen onze draai gevonden.
Maar owww, het gevoel dat ik heb als ik denk aan hoe ik me voelde in die tijden, wat een onmacht en niemand lijkt je te begrijpen en iedereen heeft tips waar je helemaal niets mee kan.
Wij hebben overigens wel op meerdere plekken aan de bel getrokken op verschillende momenten: osteopaat en fysio in de 1e maanden na geboorte, na 5 maanden opname in ziekenhuis ivm huilprotocol, meerdere keren een gezinscoach gehad en nu bij een kinderpsycholoog.
Ik wil je alleen heel erg veel sterkte wensen en ik hoop dat je lieve mensen met begrip om je heen hebt.
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:32
Ik vind de opsomming van alles dat jullie tot nog toe gedaan hebben inderdaad vrij medisch.
Heb je al eens met het CB / CJG gesproken hierover? Die hebben echt een scala aan laagdrempelige én intensievere ondersteuningsmogelijkheden, juist ook dingen die gericht zijn op de interactie tussen jou / jullie en hem zoals videointeractiebegeleiding. Soms confronterend, maar vaak heel nuttig. En ze hebben contact met een orthopedagoog, die kan kijken naar zijn specifieke behoeften. Misschien overvragen jullie hem of verveelt hij zich juist? Heeft hij behoefte aan meer of minder regelmaat en regels?
En @Eenhoorn, het is inderdaad alleen maar heel menselijk dat je op een gegeven moment doodmoe bent en nauwelijks nog de leuke kanten van je kind kunt zien. Dat is alleen ook wel een extra signaal dat het belangrijk is om hulp te zoeken op het gebied van opvoeding etc., en niet alleen maar bij kinderartsen en osteopaten. Niet omdat je als ouder iets fout doet, maar omdat je erachter moet komen wat je kind én jijzelf nodig hebben. Net zoals jullie hebben gedaan.
Heb je al eens met het CB / CJG gesproken hierover? Die hebben echt een scala aan laagdrempelige én intensievere ondersteuningsmogelijkheden, juist ook dingen die gericht zijn op de interactie tussen jou / jullie en hem zoals videointeractiebegeleiding. Soms confronterend, maar vaak heel nuttig. En ze hebben contact met een orthopedagoog, die kan kijken naar zijn specifieke behoeften. Misschien overvragen jullie hem of verveelt hij zich juist? Heeft hij behoefte aan meer of minder regelmaat en regels?
En @Eenhoorn, het is inderdaad alleen maar heel menselijk dat je op een gegeven moment doodmoe bent en nauwelijks nog de leuke kanten van je kind kunt zien. Dat is alleen ook wel een extra signaal dat het belangrijk is om hulp te zoeken op het gebied van opvoeding etc., en niet alleen maar bij kinderartsen en osteopaten. Niet omdat je als ouder iets fout doet, maar omdat je erachter moet komen wat je kind én jijzelf nodig hebben. Net zoals jullie hebben gedaan.
lariba wijzigde dit bericht op 27-08-2021 11:37
28.83% gewijzigd
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:36
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:46
Niet alle vingers, maar ik lees inderdaad ook wel verwijten, bijvoorbeeld over het feit dat TO überhaupt met haar dreumes op vakantie is gegaan. Je weet van tevoren niet hoe zoiets gaat lopen. Misschien was hij juist rustiger geworden met meer aandacht en een hele nieuwe omgeving om te ontdekken. Daarnaast zijn er nog meer gezinsleden voor wie een vakantie wél leuk is.
Het woord 'verpest' vind ik ook wel vrij hard voor een kindje van 16 maanden (hij doet het inderdaad ook niet expres!), maar ik kan me vanuit TO's frustratie en wanhoop wel voorstellen dat ze dit eruit flapt, en waarschijnlijk ook wel echt zo voelt.
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:51
Hele goede tip, maar ik zou het niet als eerste stap zien. Ik denk in het algemeen dat er ook nog 'lichtere' mogelijkheden zijn. Maar we weten niet of TO die andere dingen al geprobeerd heeft.
(IMH = Infant Mental Health)
vrijdag 27 augustus 2021 om 11:58
Dat klinkt heel zwaar. Echt tips om het huilen te laten stoppen ga je misschien niet krijgen, het klinkt alsof je op dat gebied wel zo'n beetje alles hebt geprobeerd. Misschien kun je nog wel meer op gebied van zelfzorg doen, dus een dagje weg, weekendje weg, omgeving inschakelen op de zwaarste momenten, alle hulp die wordt aangeboden aannemen en jezelf blijven vertellen dat je het goed doet en dat het niet perfect hoeft.
Ik zeg niet dat je dreumes rustiger wordt als jij het bent (dat is helaas niet altijd zo) maar het kan jou wel helpen om het überhaupt vol te houden.
Ik zeg niet dat je dreumes rustiger wordt als jij het bent (dat is helaas niet altijd zo) maar het kan jou wel helpen om het überhaupt vol te houden.
vrijdag 27 augustus 2021 om 12:03
Het feit dat je weinig positiefs meer kan bedenken over je kind geeft aan dat je er enorm doorheen zit. Dat is geen schande: sommige kinderen zijn enorm intensief en kunnen je compleet leeg zuigen. Dat is niet de schuld van het kind, maar wel iets waar je een balans in moet vinden.
Ik herken het van mijn jongste: het meest geweldige kind van de wereld (naast mijn andere kinderen uiteraard), maar hij vraagt soms meer energie van mij dan ik heb. Dat is al sinds hij een baby is, toen was hij al enorm gefrustreerd en wou hij altijd meer dan hij kon.
Hij is nu 8 jaar en nog steeds even leuk, maar wel een kind waarvan anderen zeggen: "word je nooit moe van hem?"of "Is hij altijd zo?".
Ik zou je echt aan willen raden om hulp in te schakelen via de huisarts of het consultatiebureau. Al is het maar alleen om je verhaal even kwijt te kunnen en uit de negatieve spiraal te komen. Soms kunnen kleine tips en een objectieve blik al enorm helpen om de sfeer te verbeteren.
Dat je af en toe schreeuwt geeft aan dat jullie hulp nodig hebben, want ook schreeuwen is schadelijk voor een kind. Belangrijkste is om je de realiseren dat niet alles aan opvoeding ligt: sommige kinderen vreten gewoon energie en soms blijken er op latere leeftijd ook andere dingen te spelen.
Ik herken het van mijn jongste: het meest geweldige kind van de wereld (naast mijn andere kinderen uiteraard), maar hij vraagt soms meer energie van mij dan ik heb. Dat is al sinds hij een baby is, toen was hij al enorm gefrustreerd en wou hij altijd meer dan hij kon.
Hij is nu 8 jaar en nog steeds even leuk, maar wel een kind waarvan anderen zeggen: "word je nooit moe van hem?"of "Is hij altijd zo?".
Ik zou je echt aan willen raden om hulp in te schakelen via de huisarts of het consultatiebureau. Al is het maar alleen om je verhaal even kwijt te kunnen en uit de negatieve spiraal te komen. Soms kunnen kleine tips en een objectieve blik al enorm helpen om de sfeer te verbeteren.
Dat je af en toe schreeuwt geeft aan dat jullie hulp nodig hebben, want ook schreeuwen is schadelijk voor een kind. Belangrijkste is om je de realiseren dat niet alles aan opvoeding ligt: sommige kinderen vreten gewoon energie en soms blijken er op latere leeftijd ook andere dingen te spelen.
vrijdag 27 augustus 2021 om 12:18
De reden dat ik hem "uit zijn veilige zone" heb gehaald, en dus met hem op vakantie ben gegaan incl opa en oma is omdat mijn moeder ook nog eens ongeneeslijk ziek is, dit kon dus zomaar haar laatste zijn...
Het was haar wens om nog eens met zn allen op vakantie te gaan...
Ik reageer later uitgebreider op alles!
Al heel erg bedankt voor de tips!
Sommige reacties die idd met t vingertje naar mij wijzen, dat weet ik nu wel, ik voel me al gefaald als moeder dus hoef dat er ook niet nog bij.
Ik ben gewoon compleet gebroken,16 maanden gehuil om je heen 24/7 doet meer dan je denkt
Het was haar wens om nog eens met zn allen op vakantie te gaan...
Ik reageer later uitgebreider op alles!
Al heel erg bedankt voor de tips!
Sommige reacties die idd met t vingertje naar mij wijzen, dat weet ik nu wel, ik voel me al gefaald als moeder dus hoef dat er ook niet nog bij.
Ik ben gewoon compleet gebroken,16 maanden gehuil om je heen 24/7 doet meer dan je denkt
vrijdag 27 augustus 2021 om 12:31
[quote=Abc-tje post_id=33232541 time=1630059532 user_id=407136
Sommige reacties die idd met t vingertje naar mij wijzen, dat weet ik nu wel, ik voel me al gefaald als moeder dus hoef dat er ook niet nog bij.
Ik ben gewoon compleet gebroken,16 maanden gehuil om je heen 24/7 doet meer dan je denkt
[/quote]
dat klopt en toch zwanger van nummer 3
onvoorstelbaar
Sommige reacties die idd met t vingertje naar mij wijzen, dat weet ik nu wel, ik voel me al gefaald als moeder dus hoef dat er ook niet nog bij.
Ik ben gewoon compleet gebroken,16 maanden gehuil om je heen 24/7 doet meer dan je denkt
[/quote]
dat klopt en toch zwanger van nummer 3
onvoorstelbaar
anoniem_406345 wijzigde dit bericht op 27-08-2021 12:31
Reden: Origineel bericht
Reden: Origineel bericht
0.00% gewijzigd
