Kinderen
alle pijlers
Het drama dat peuterspeelzaal heet...
woensdag 21 mei 2008 om 11:33
Mijn zoontje (wordt in juli 3 jaar) gaat sinds januari 2 ochtenden naar de psz, ruim 5 maand nu dus.
Vanaf dag 1 is het een groot drama.
Hij begint te snikken als we het gebouw binnenlopen en tegen de tijd dat we in de klas komen stromen de tranen rijkelijk: hij wil mee naar huis. Hij lijkt echt intens verdrietig. Ook als ik weg ben, begint hij regelmatig te huilen omdat hij naar mama wil.
Eens hij weer thuis is, is hij vrolijk en vertelt hij honderduit over wat ie gedaan heeft op de psz, welke kinderen er waren, hij zingt liedjes en ik merk dat hij echt heel wat leert op de psz. Hij zegt dan ook vaak: ik hoef niet te huilen want mama komt altijd terug.
1 van de redenen dat hij niet naar de psz wil, is volgens mij dat zijn tweelingbroertjes van 16 maanden wel gewoon thuis 'mogen' blijven. Leg hem dat maar eens uit.
Het afscheid houd ik al zo kort mogelijk. We hebben al vanalles geprobeerd: opbouwen van de tijd dat hij naar psz gaat/dagritmekaarten (dat hij weet wat er gaat komen),...
Helaas zonder resultaat.
Dus...wat is wijsheid? Wel of niet naar psz?
Ik ben enerzijds geneigd te zeggen laat thuis, maar omdat ik in mijn werk (ben onderwijzeres in groep 1/2) toch een verschil merk tussen kinderen die geen psz/kdv gehad hebben tov. zij die wel gegaan zijn, wil ik eigenlijk dat hij gewoon gaat. Ook omdat er in de buurt weinig kinderen van zijn leeftijd zijn en hij zo met anderen kan spelen (wat hij wel leuk vindt).
Thuishouden tot na de zomervakantie lijkt me ook geen goed idee, want dan gaat het feest dan gewoon weer verder. (Hij is wel zo snugger dat hij, als hij nu mag thuisblijven, in de gaten heeft dat hij gewonnen heeft.)
Dus iemand die eens even een ander licht op deze zaak wil werpen? :-)
Vanaf dag 1 is het een groot drama.
Hij begint te snikken als we het gebouw binnenlopen en tegen de tijd dat we in de klas komen stromen de tranen rijkelijk: hij wil mee naar huis. Hij lijkt echt intens verdrietig. Ook als ik weg ben, begint hij regelmatig te huilen omdat hij naar mama wil.
Eens hij weer thuis is, is hij vrolijk en vertelt hij honderduit over wat ie gedaan heeft op de psz, welke kinderen er waren, hij zingt liedjes en ik merk dat hij echt heel wat leert op de psz. Hij zegt dan ook vaak: ik hoef niet te huilen want mama komt altijd terug.
1 van de redenen dat hij niet naar de psz wil, is volgens mij dat zijn tweelingbroertjes van 16 maanden wel gewoon thuis 'mogen' blijven. Leg hem dat maar eens uit.
Het afscheid houd ik al zo kort mogelijk. We hebben al vanalles geprobeerd: opbouwen van de tijd dat hij naar psz gaat/dagritmekaarten (dat hij weet wat er gaat komen),...
Helaas zonder resultaat.
Dus...wat is wijsheid? Wel of niet naar psz?
Ik ben enerzijds geneigd te zeggen laat thuis, maar omdat ik in mijn werk (ben onderwijzeres in groep 1/2) toch een verschil merk tussen kinderen die geen psz/kdv gehad hebben tov. zij die wel gegaan zijn, wil ik eigenlijk dat hij gewoon gaat. Ook omdat er in de buurt weinig kinderen van zijn leeftijd zijn en hij zo met anderen kan spelen (wat hij wel leuk vindt).
Thuishouden tot na de zomervakantie lijkt me ook geen goed idee, want dan gaat het feest dan gewoon weer verder. (Hij is wel zo snugger dat hij, als hij nu mag thuisblijven, in de gaten heeft dat hij gewonnen heeft.)
Dus iemand die eens even een ander licht op deze zaak wil werpen? :-)
woensdag 21 mei 2008 om 14:45
logisch dat een klein mannetje het naar vind om naar een psz te gaan! Hij zit daar tussen allerlei 'vreemde' kinderen, terwijl zijn broertjes/zusjes en zijn mama thuis zitten in een veilige omgeving..
Toch vind ik dat je hem op de psz moet laten blijven. Je schrijft dat hij het toch wel naar zijn zin heeft en er veel leert.
Hij heeft het duidelijk moeilijk mee, maar juist dit is een goede leerweg! Als hij straks naar de basisschool zal gaan, wordt de stap minder groot.. en zal hij er waarschijnlijk beter mee om kunnen gaan
Toch vind ik dat je hem op de psz moet laten blijven. Je schrijft dat hij het toch wel naar zijn zin heeft en er veel leert.
Hij heeft het duidelijk moeilijk mee, maar juist dit is een goede leerweg! Als hij straks naar de basisschool zal gaan, wordt de stap minder groot.. en zal hij er waarschijnlijk beter mee om kunnen gaan
woensdag 21 mei 2008 om 15:55
Ik ga nu even uit mijn eigen persoonlijke peuterervaring putten, aangezien ik nog geen kinderen heb, maar ik weet maar al te goed hoe het is voor je zoontje. Hoewel ik op de psz alles nog wel prima vond (daar had ik het best naar mijn zin). Toen ik echter naar het eerste kleuterklasje ging, begonnen de drama's. Ik blèrde iedere ochtend alles bij elkaar en klampte me als een aapje aan mijn moeder vast omdat ik wilde dat ze me mee terug naar huis nam. Uiteindelijk bleek waarom: ik was doodsbang van de juf. Ookal was ze geen kwaad mens ofzo, ik vond haar gewoon héél eng!
Zou het ook zoiets kunnen zijn bij je zoontje?
Zou het ook zoiets kunnen zijn bij je zoontje?
Always look for the silver lining
woensdag 21 mei 2008 om 15:58
Waarom zou je in godsnaam doorzetten? Ik vind 5 maanden hysterisch huilen bij het afscheid persoonlijk echt veel te lang (een paar weken oké, maar 5 maanden, mèn, dat is echt lang).
Waarom niet gewoon een paar maanden proberen te stoppen en dan opnieuw eens kijken hoe het gaat (in het ergste geval wil hij dan nog steeds niet, maar die situatie heb je nu ook al)?
Het klinkt mij gewoon in de oren alsof je zoon er nog niet aan toe is.
Wat zegt de peuterspeelzaal erover? Mijn vriendin werkt op een peuterspeelzaal en volgens haar komt het heel erg vaak voor dat ze ouders aanraadt even nog een paar maanden te wachten als het niet lekker gaat met jonge kinderen op de peuterspeelzaal. Vaak gaat het daarna probleemloos, een paar maanden maakt op deze leeftijd nog heel veel uit.
Waarom niet gewoon een paar maanden proberen te stoppen en dan opnieuw eens kijken hoe het gaat (in het ergste geval wil hij dan nog steeds niet, maar die situatie heb je nu ook al)?
Het klinkt mij gewoon in de oren alsof je zoon er nog niet aan toe is.
Wat zegt de peuterspeelzaal erover? Mijn vriendin werkt op een peuterspeelzaal en volgens haar komt het heel erg vaak voor dat ze ouders aanraadt even nog een paar maanden te wachten als het niet lekker gaat met jonge kinderen op de peuterspeelzaal. Vaak gaat het daarna probleemloos, een paar maanden maakt op deze leeftijd nog heel veel uit.
woensdag 21 mei 2008 om 16:47
Lastige kwestie. Ik kan niet zeggen of ik zou doorzetten of niet, het ligt zó aan het kind.
Mijn eerste gevoel zegt: nu stoppen en na de zomervakantie de draad weer oppikken. Hij is dan weer een paar maanden ouder. Ik zou ook sterk benadrukken dat de peuterspeelzaal voor 'grote kinderen' is. MIjn jongste gaat er sinds een paar maanden naartoe en vindt zich nu een hele piet, want hij gaat ook 'naar school'. Ik noem de speelzaal ook altijd de peuterschool.
Tot maart ging hij naar een kinderdagverblijf, maar dat was in het begin drama, later wat minder maar nooit écht favoriet, hij ging niet graag, ook al vermaakte hij zich daar op zich prima. Hij vond het gewoon te lang duren en dan bracht ik 'm nog niet eens hele dagen. De speelzaal is maar 2,5 uur en dat vindt hij helemaal goed.
Misschien is de tijd dat-ie van huis is voor je zoontje nog te lang? Dat-ie dat nog net niet kan overzien. Dat kan zomaar over een paar maanden anders zijn.
xx lisa.
Mijn eerste gevoel zegt: nu stoppen en na de zomervakantie de draad weer oppikken. Hij is dan weer een paar maanden ouder. Ik zou ook sterk benadrukken dat de peuterspeelzaal voor 'grote kinderen' is. MIjn jongste gaat er sinds een paar maanden naartoe en vindt zich nu een hele piet, want hij gaat ook 'naar school'. Ik noem de speelzaal ook altijd de peuterschool.
Tot maart ging hij naar een kinderdagverblijf, maar dat was in het begin drama, later wat minder maar nooit écht favoriet, hij ging niet graag, ook al vermaakte hij zich daar op zich prima. Hij vond het gewoon te lang duren en dan bracht ik 'm nog niet eens hele dagen. De speelzaal is maar 2,5 uur en dat vindt hij helemaal goed.
Misschien is de tijd dat-ie van huis is voor je zoontje nog te lang? Dat-ie dat nog net niet kan overzien. Dat kan zomaar over een paar maanden anders zijn.
xx lisa.
donderdag 22 mei 2008 om 07:40
Tja... heel moeilijk. Je zegt zelf al dat als je nu stopt en het over een paar maanden probeert, je het gevoel hebt dat het niet beter zal gaan, en mogelijk erger, omdat hij zal denken dat hij het eenmaal 'gewonnen' heeft en dat nogmaals zal proberen (zo haal ik het een beetje uit je verhaal tenminste).
Als hij wel met leuke verhalen thuis komt en het na het afscheiddrama wel naar zijn zin heeft (wat blijkt uit de verhalen die je van hem terugkrijgt) zou ik er toch mee doorgaan. Inderdaad om wat anderen ook al zeggen: als hij straks naar school gaat krijg je, als je nu stopt, misschien hetzelfde. Dat hij graag thuis wil blijven is voor jou een groot compliment natuurlijk, maar ik denk dat kinderen van deze leeftijd ook al moeten leren dat niet alles gaat zoals zij dat zouden willen (dat klinkt een beetje hard, maar zo is het nu eenmaal). Al is peuterspeelzaal niet een 'moeten'... jeetje, moeilijk hoor... sterkte met je beslissing!
Als hij wel met leuke verhalen thuis komt en het na het afscheiddrama wel naar zijn zin heeft (wat blijkt uit de verhalen die je van hem terugkrijgt) zou ik er toch mee doorgaan. Inderdaad om wat anderen ook al zeggen: als hij straks naar school gaat krijg je, als je nu stopt, misschien hetzelfde. Dat hij graag thuis wil blijven is voor jou een groot compliment natuurlijk, maar ik denk dat kinderen van deze leeftijd ook al moeten leren dat niet alles gaat zoals zij dat zouden willen (dat klinkt een beetje hard, maar zo is het nu eenmaal). Al is peuterspeelzaal niet een 'moeten'... jeetje, moeilijk hoor... sterkte met je beslissing!
Om een kort verhaal lang te maken...
donderdag 22 mei 2008 om 08:59
Dat idee van dat je zoon "gewonnen' heeft als hij een tijdje niet hoeft, snap ik niet zo. Hij is oud genoeg, jij kunt hem prima uitleggen dat hij niet even niet meer hoeft en dat hij dan over een tijdje weer naar de peuterspeelzaal gaat en dat hij dan misschien niet meer zo hoeft te huilen. Gewoon zo uitleggen als je het zelf ziet en niet denken aan winnen/verliezen.
Ik zou in zo'n geval gewoon zeggen dat ik het hartstikke vervelend vind dat hij elke keer zo moet huilen, dat hij een tijdje thuis mag blijven en dat we het nog een keer proberen als hij iets groter is. En dat hij dan waarschijnlijk niet meer zo hoeft te huilen.
Maar zoals ik al eerder aangaf: wat zeggen de leidsters er van? Die kunnen als beste inschatten hoe je zoon het doet.
Ik zou in zo'n geval gewoon zeggen dat ik het hartstikke vervelend vind dat hij elke keer zo moet huilen, dat hij een tijdje thuis mag blijven en dat we het nog een keer proberen als hij iets groter is. En dat hij dan waarschijnlijk niet meer zo hoeft te huilen.
Maar zoals ik al eerder aangaf: wat zeggen de leidsters er van? Die kunnen als beste inschatten hoe je zoon het doet.
donderdag 22 mei 2008 om 09:10
Ik krijg van de juffen weinig tot geen reactie. Zij geven aan dat ze nog nooit hebben meegemaakt dat een kind zo lang moet wennen. Toen ik het er gisteren met hen over had, kwam er van hun kant de reactie dat ze het ook niet zo goed weten.
(Heb al gedacht over andere psz, maar dat is in ander dorp en dat gaat niet lukken met halen en brengen omdat de tweeling in wandelwagen ook mee moet. En helaas geen buren die even op de tweeling kunnen passen want die zijn allemaal werken).
(Heb al gedacht over andere psz, maar dat is in ander dorp en dat gaat niet lukken met halen en brengen omdat de tweeling in wandelwagen ook mee moet. En helaas geen buren die even op de tweeling kunnen passen want die zijn allemaal werken).
donderdag 22 mei 2008 om 09:14
Risico daarvan is dat je benadrukt dat het huilen de reden is waarom hij thuis mag blijven. Als hij dan over een paar maanden nog geen zin heeft dan is het even huilen en ik mag lekker weer bij mama blijven. Of huilen bij een andere gelegenheid waar hij niet zo'n zin in heeft.
Ik denk dat je als ouder voor hem moet beslissen of het hem meer goed of meer kwaad doet. En aan de hand daarvan een beslissing nemen. En het daar dan verder ook niet met hem over hebben, het is nog maar een peuter.
donderdag 22 mei 2008 om 09:20
Ik vind 5 maanden lang huilen bij afscheid een hele goede reden om thuis te blijven. Kom op zeg, het kind moet nog 3 worden: het is geen kleuter die schoolziek is.
Toevallig sprak ik mijn vriendin gisterenavond nog en zij gaf aan dat het met verreweg de meeste kinderen na een pauze van een paar maanden veel beter gaat (in 9 van de 10 gevallen gaat het dan zonder problemen, zei ze letterlijk).
Toevallig sprak ik mijn vriendin gisterenavond nog en zij gaf aan dat het met verreweg de meeste kinderen na een pauze van een paar maanden veel beter gaat (in 9 van de 10 gevallen gaat het dan zonder problemen, zei ze letterlijk).
donderdag 22 mei 2008 om 09:21
Net dochter naar KDV gebracht, en daar ook een jongetje die ALTIJD huilt als hij weggebracht wordt. Ik heb de vader in de gang eens aangeschoten, en gevraagd wat hij daar nou van vond, of hij er moeite mee heeft etc. Hij gaf aan dat hij en zijn vrouw het er goed over gehad hebben, en dat ze besloten hebben dat het kind in dit geval er (toevallig zoals hierboven aangegeven) meer plezier dan verdriet heeft. Bij het afscheid inderdaad drama, maar de rest van de dag heeft hij het over het algemeen prima naar zijn zin, op de momenten na dat hij toch weer naar papa of mama vraagt en dan weer even verdrietig is. Ze hebben het er ook moeilijk mee gehad, maar hebben het idee dat zoon er niet beter van wordt als hij thuis gehouden wordt. Leert veel op het KDV, zoals omgaan met andere kinderen, wachten op je beurt etc. Ze vinden het wel heel jammer dat hij steeds bij het afscheid zo veel verdriet heeft, en vooral moeder heeft daar veel moeite mee, maar horen van het KDV én van zoon steeds leuke verhalen over hoe de dag verlopen is. Buiten dat kind wel naar KDV móét vanwege werk, vinden ze de voordelen opwegen tegen de nadelen. Ze hebben wel besloten dat hij naast het KDV niet naar de peuterspeelzaal gaat, omdat het daar hoogstwaarschijnlijk hetzelfde gaat....
Om een kort verhaal lang te maken...
donderdag 22 mei 2008 om 09:25
Zou het een idee zijn om hem te belonen na een dag peuterspeelzaal? Dus bijvoorbeeld 's ochtends al zeggen: vandaag mag je weer naar de peuterspeelzaal en als mama je dan komt halen, dan gaan we samen lekker een ijsje eten (oid).
Eventueel met de afspraak dat hij dan niet moet huilen bij het afscheid? Misschien is het wel een gewoonte geworden bij hem, die je moet doorbreken met het een of ander.
Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het voor hem vervelend is als zijn verdriet niet erkend wordt. Stel je voor dat je zelf elke dag met tegenzin naar je werk gaat, en je man zegt dan steeds: 'Werken is voor grote mensen, je gaat allemaal leuke dingen doen vandaag en straks mag je weer naar huis.'
En dat 5 maanden lang. Daar zou ik ook wel gefrustreerd van raken, ik zou namelijk zelf behoefte hebben aan iemand die naar me luistert en begrip toont.
Lastig hoor!
Eventueel met de afspraak dat hij dan niet moet huilen bij het afscheid? Misschien is het wel een gewoonte geworden bij hem, die je moet doorbreken met het een of ander.
Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat het voor hem vervelend is als zijn verdriet niet erkend wordt. Stel je voor dat je zelf elke dag met tegenzin naar je werk gaat, en je man zegt dan steeds: 'Werken is voor grote mensen, je gaat allemaal leuke dingen doen vandaag en straks mag je weer naar huis.'
En dat 5 maanden lang. Daar zou ik ook wel gefrustreerd van raken, ik zou namelijk zelf behoefte hebben aan iemand die naar me luistert en begrip toont.
Lastig hoor!
die onthou ik voor als mijn man een keer een offday heeft hahaha
donderdag 22 mei 2008 om 11:50
Laluna, lastig lastig. Ik denk dat je de opluchting van S. als hij weer thuis is, niet moet verwarren met pure vreugde over zijn verblijf op de PSZ. Zelf had ik vroeger als tiener een bijbaantje waar ik al dagen van te voren buikpijn van had, zo naar vond ik het eigenlijk. Als ik dan op zaterdag weer had gewerkt, was ik na afloop altijd heel enthousiast. Dus dachten mijn ouders dat ik het er geweldig naar mijn zin had. En omdat ik in de zaak van goede kennissen werkte en zij claimden mij echt nodig te hebben, was van stoppen geen sprake, al vroeg ik daar wel vaak om. Als ik er nu op terugkijk, baal ik van het feit dat ik het kennelijk niet goed genoeg heb aangegeven, dat ik dat baantje echt niet meer wilde doen. Mijn opluchting dat ik bijna een week niet hoefde te werken, werd verward met enthousiasme voor het baantje-zelf en dus bleef de situatie zoals die was.
Misschien kun je de leidsters eens vragen een video-opname te maken, zodat jij kunt zien hoe het hem vergaat (en hoe zijn lichaamstaal is als hij daar zonder jou is). Ook kan hij dan thuis zelf meekijken en dingen aanwijzen/"uitleggen" wat hij daar allemaal doet. Bemerk je dan toch enthousiasme, dan kun je misschien beter doorzetten (en zelfs een dagdeel extra proberen te regelen, zodat hij sneller en beter went?) Indien niet, zou ik hem er misschien toch vanaf halen en dan gewoon onder het mom dat hij niet meer naar de PSZ gaat omdat het maar tot zijn derde verjaardag was (of iets dergelijks). Ik zou zeker in zijn hoofdje niet de link "ik moest steeds huilen en toen mocht ik er van af" laten ontstaan.
Misschien kun je de leidsters eens vragen een video-opname te maken, zodat jij kunt zien hoe het hem vergaat (en hoe zijn lichaamstaal is als hij daar zonder jou is). Ook kan hij dan thuis zelf meekijken en dingen aanwijzen/"uitleggen" wat hij daar allemaal doet. Bemerk je dan toch enthousiasme, dan kun je misschien beter doorzetten (en zelfs een dagdeel extra proberen te regelen, zodat hij sneller en beter went?) Indien niet, zou ik hem er misschien toch vanaf halen en dan gewoon onder het mom dat hij niet meer naar de PSZ gaat omdat het maar tot zijn derde verjaardag was (of iets dergelijks). Ik zou zeker in zijn hoofdje niet de link "ik moest steeds huilen en toen mocht ik er van af" laten ontstaan.
donderdag 22 mei 2008 om 14:35
Jeetje, een kind moet vanaf zijn vierde al de rest van z'n leven van alles.. moet dat nu ook al op zo'n jonge leeftijd?
Een psz is toch eventueel aanvullend voor het plezier... en als een kind daar altijd met verdriet naar toe gaat waarom zou je dat in godsnaam doen?
Legio mensen hebben later een leuk sociaal bestaan opgebouwd zonder twee ochtenden peuterspeelzaal hoor :-)
School is niet voor niets vanaf vier, en niet eerder, omdat kinderen op die leeftijd er meer aan toe zijn. Bovendien heb je dan weinig keuze meer. Dus daar zou ik dit niet mee vergelijken en niet op anticiperen.
En een kwestie van ' winnen' van het kind.. pff het is een peuter.. laat 'm toch lekker bij jou als ie dat graag wil, die paar jaar van zijn bestaan.
Een psz is toch eventueel aanvullend voor het plezier... en als een kind daar altijd met verdriet naar toe gaat waarom zou je dat in godsnaam doen?
Legio mensen hebben later een leuk sociaal bestaan opgebouwd zonder twee ochtenden peuterspeelzaal hoor :-)
School is niet voor niets vanaf vier, en niet eerder, omdat kinderen op die leeftijd er meer aan toe zijn. Bovendien heb je dan weinig keuze meer. Dus daar zou ik dit niet mee vergelijken en niet op anticiperen.
En een kwestie van ' winnen' van het kind.. pff het is een peuter.. laat 'm toch lekker bij jou als ie dat graag wil, die paar jaar van zijn bestaan.
donderdag 22 mei 2008 om 15:00
Peuterspeelzaal is een soort van voorbereiding op het basisonderwijs. Maar als een kind vanaf zijn derde verjaardag gaat, dan heeft hij nog een jaar de tijd om voor te bereiden. Dat lijkt me in principe lang genoeg.
Ik woon in Duitsland en mijn zoon mag per 1 augustus ook elke dag naar de Kindergarten (hij is dan 2.5). Nou verwacht ik met hem geen problemen (hij wil dolgraag, komt er regelmatig met het halen en brengen van zus), maar als hij na een maand nog steeds niet gewend is, dan wacht ik gewoon nog een half jaartje totdat hij 3 jaar is. Ik ben (en blijf) van mening dat een leeftijd van 2 jaar nog erg jong om allerlei dingen te moeten, met name omdat de TO ook schrijft dat haar zoontje op de PSZ regelmatig huilt (dus niet alleen 5 min bij afscheid, wat heel veel kinderen doen).
Ik woon in Duitsland en mijn zoon mag per 1 augustus ook elke dag naar de Kindergarten (hij is dan 2.5). Nou verwacht ik met hem geen problemen (hij wil dolgraag, komt er regelmatig met het halen en brengen van zus), maar als hij na een maand nog steeds niet gewend is, dan wacht ik gewoon nog een half jaartje totdat hij 3 jaar is. Ik ben (en blijf) van mening dat een leeftijd van 2 jaar nog erg jong om allerlei dingen te moeten, met name omdat de TO ook schrijft dat haar zoontje op de PSZ regelmatig huilt (dus niet alleen 5 min bij afscheid, wat heel veel kinderen doen).
donderdag 22 mei 2008 om 15:04
Formeel gezien is dat onderscheid er wel min of meer Morrie. Maar ik moet zeggen dat het in de praktijk bijster weinig uitmaakt (uitgaande van een 'normale' peuterspeelzaal, en niet een voor bijvoorbeeld kinderen met een taalachterstand). Dingen die ze leren zoals aan tafel of in de kring met elkaar wat eten/drinken, samen verhaaltje luisteren of liedjes zingen, samen buiten spelen, knutselen en tekenen etc., gebeuren bij allebei, als het goed is.
Als je als kind geen van beide bezocht hebt is school wel extra wennen ja. En merk je het als juf, omdat het betreffende kind niet meteen doorheeft dat het moet komen zitten of aan vergelijkbare dingen. Maar bij de gemiddelde vierjarige is dat verschil binnen een paar weken weg, vind ik.
Ik vind 5 maanden ook lang Laluna. Zeker omdat hij gedurende de ochtend blijft huilen. Mijn middelste went ook altijd moeilijk. Die heb ik ook ruim twee maanden lang elke keer met drama's weggebracht, waarbij ik voor mezelf in gedachten elke keer alle argumenten bleef herhalen waarom het goed was om het door te zetten, want wat was ze zielig -ik had haar zo weer mee terug willen nemen.
Maar bij haar was er wel snel verbetering merkbaar: van de hele ochtend huilen de eerste keer, via af en toe even huilen en daarna af en toe even naar mij vragen zonder te huilen naar gewoon lekker spelen. Alleen het afscheid nemen bleef moeilijk, maar ook dat was na een krappe drie maanden vrijwel over. Dan ging het meestal goed en moest ze heel af en toe nog even huilen.
Als ik die verbetering niet had opgemerkt had ik haar ook een paar maanden thuisgehouden. Wat Anky al zegt; vaak is het daarna echt over. Maar ik kan me ook voorstellen dat het voor jou wel lekker is om even 'alleen' Ben en Jerry thuis te hebben, en dat je bang bent dat het bij hem nou net geen verschil oplevert.
Misschien kun je er een heeeele lange zomervakantie van maken? Dan hoef je hem niet te vertellen waarom het is en sluit je eventueel 'gewonnen hebben'-gevoel uit?
Als je als kind geen van beide bezocht hebt is school wel extra wennen ja. En merk je het als juf, omdat het betreffende kind niet meteen doorheeft dat het moet komen zitten of aan vergelijkbare dingen. Maar bij de gemiddelde vierjarige is dat verschil binnen een paar weken weg, vind ik.
Ik vind 5 maanden ook lang Laluna. Zeker omdat hij gedurende de ochtend blijft huilen. Mijn middelste went ook altijd moeilijk. Die heb ik ook ruim twee maanden lang elke keer met drama's weggebracht, waarbij ik voor mezelf in gedachten elke keer alle argumenten bleef herhalen waarom het goed was om het door te zetten, want wat was ze zielig -ik had haar zo weer mee terug willen nemen.
Maar bij haar was er wel snel verbetering merkbaar: van de hele ochtend huilen de eerste keer, via af en toe even huilen en daarna af en toe even naar mij vragen zonder te huilen naar gewoon lekker spelen. Alleen het afscheid nemen bleef moeilijk, maar ook dat was na een krappe drie maanden vrijwel over. Dan ging het meestal goed en moest ze heel af en toe nog even huilen.
Als ik die verbetering niet had opgemerkt had ik haar ook een paar maanden thuisgehouden. Wat Anky al zegt; vaak is het daarna echt over. Maar ik kan me ook voorstellen dat het voor jou wel lekker is om even 'alleen' Ben en Jerry thuis te hebben, en dat je bang bent dat het bij hem nou net geen verschil oplevert.
Misschien kun je er een heeeele lange zomervakantie van maken? Dan hoef je hem niet te vertellen waarom het is en sluit je eventueel 'gewonnen hebben'-gevoel uit?
donderdag 22 mei 2008 om 15:32
Ik zou je kind zeker thuishouden als het ook in die paar uurtjes op de PSZ huilend om mama roept. De ochtend op de PSZ is al zo kort, als zelfs dat al te lang is om zonder huilen door te komen.
Wat doe je je kind dan aan? Je kan het na de zomervakantie weer opnieuw proberen (inderdaad, maak er een lange zomervakantie van). Die sociale contacten komen heus wel en in het ergste geval moet ie wat langer wennen op de basisschool. Het argument dat je dat dan nu alvast maar gehad hebt, vind ik een kulargument. Zo van 'wees nu maar zielig, want anders ben je het straks'. Maar wat maakt het nu uit wanneer een kind zielig is, straks of nu. Zeker omdat je niet eens zeker weet of je kind met vier jaar nog steeds niet van mama weg wil.
Wat doe je je kind dan aan? Je kan het na de zomervakantie weer opnieuw proberen (inderdaad, maak er een lange zomervakantie van). Die sociale contacten komen heus wel en in het ergste geval moet ie wat langer wennen op de basisschool. Het argument dat je dat dan nu alvast maar gehad hebt, vind ik een kulargument. Zo van 'wees nu maar zielig, want anders ben je het straks'. Maar wat maakt het nu uit wanneer een kind zielig is, straks of nu. Zeker omdat je niet eens zeker weet of je kind met vier jaar nog steeds niet van mama weg wil.
