Kinderen
alle pijlers
Het is zo pittig…(gedrag kind)
vrijdag 14 april 2023 om 09:45
Soms weet ik het echt even niet meer..het is zo pittig met dochter momenteel.
We zijn al jaren bezig met de juiste hulp krijgen voor onze dochter van bijna 7 jaar. De zoektocht begon toen zij 3 jaar was.
Dochter heeft enorme woede uitbarstingen, alles moet op haar manier gaan en als iets anders gaat dan zij in haar hoofd heeft, ontploft ze. Na de “buien” is er veel schaamte voor wat ze gedaan heeft en heeft ze spijt.
Daarnaast is zij thuis altijd erg afgeleid, aankleden, eten, alles is een strijd.
De laatste maanden wil ze niet meer naar school en doet er iedere ochtend alles aan om er onderuit te komen om naar school te moeten.
Op school is zij de “perfecte” leerling en merken ze behalve vermoeidheid en overprikkeling vrij weinig aan haar.
Ook als er anderen bij zijn vertoont ze nagenoeg altijd sociaal wenselijk gedrag. Er is veel onbegrip uit onze omgeving omdat niemand zich er iets bij voor kan stellen hoe het thuis gaat.
Vorige week had ze een kinderfeestje en daar is ze voor het eerst “ontploft” waar haar vriendinnen bij waren. Met als gevolg dat ze de volgende dag helemaal niet meer naar school wilde omdat ze zich schaamde.
Momenteel lopen er onderzoeken om een diagnose te stellen en vanuit hier gerichte behandeling te starten. Er zijn in ieder geval vermoedens autisme en/of adhd.
Maar ik vind het echt zo pittig..man en ik lopen op onze tenen. Het is iedere dag niet de vraag of het gaat escaleren maar wanneer het gaat escaleren en dit meerdere keren per dag.
Dit onvoorspelbare heeft ook heel veel invloed op haar jongere broertje. Ik vind het voor hem ook zo erg.
Man en ik zijn ook zo moe van de afgelopen jaren dat het voor mij soms echt voelt alsof ik een gevangenis zit en geen kant op kan.
Familie is er wel maar niet in de buurt maar veel steun hebben we hier ook niet van.
Iemand in dezelfde situatie die wellicht nog tips heeft waar we niet aan gedacht hebben?
Ivm herkenbaarheid verwijder ik misschien later een deel van deze tekst.
We zijn al jaren bezig met de juiste hulp krijgen voor onze dochter van bijna 7 jaar. De zoektocht begon toen zij 3 jaar was.
Dochter heeft enorme woede uitbarstingen, alles moet op haar manier gaan en als iets anders gaat dan zij in haar hoofd heeft, ontploft ze. Na de “buien” is er veel schaamte voor wat ze gedaan heeft en heeft ze spijt.
Daarnaast is zij thuis altijd erg afgeleid, aankleden, eten, alles is een strijd.
De laatste maanden wil ze niet meer naar school en doet er iedere ochtend alles aan om er onderuit te komen om naar school te moeten.
Op school is zij de “perfecte” leerling en merken ze behalve vermoeidheid en overprikkeling vrij weinig aan haar.
Ook als er anderen bij zijn vertoont ze nagenoeg altijd sociaal wenselijk gedrag. Er is veel onbegrip uit onze omgeving omdat niemand zich er iets bij voor kan stellen hoe het thuis gaat.
Vorige week had ze een kinderfeestje en daar is ze voor het eerst “ontploft” waar haar vriendinnen bij waren. Met als gevolg dat ze de volgende dag helemaal niet meer naar school wilde omdat ze zich schaamde.
Momenteel lopen er onderzoeken om een diagnose te stellen en vanuit hier gerichte behandeling te starten. Er zijn in ieder geval vermoedens autisme en/of adhd.
Maar ik vind het echt zo pittig..man en ik lopen op onze tenen. Het is iedere dag niet de vraag of het gaat escaleren maar wanneer het gaat escaleren en dit meerdere keren per dag.
Dit onvoorspelbare heeft ook heel veel invloed op haar jongere broertje. Ik vind het voor hem ook zo erg.
Man en ik zijn ook zo moe van de afgelopen jaren dat het voor mij soms echt voelt alsof ik een gevangenis zit en geen kant op kan.
Familie is er wel maar niet in de buurt maar veel steun hebben we hier ook niet van.
Iemand in dezelfde situatie die wellicht nog tips heeft waar we niet aan gedacht hebben?
Ivm herkenbaarheid verwijder ik misschien later een deel van deze tekst.
vrijdag 14 april 2023 om 13:44
Over ontploffen bij andere kinderen: Dochter was helemaal ontploft toen haar vriendinnetje was komen spelen, het ging echt over niets. Uiteindelijk is vriendinnetje opgehaald terwijl dochter nog op haar kamer aan het huilen was. Ik balen: "Sorry dat het zo gek loopt vandaag." Vriendinnetje. "Geeft niet hoor, zo is ze nou eenmaal." Met zo'n stem alsof het de normaalste zaak van de wereld was, gewoon schouders ophalen en morgen weer spelen.
vrijdag 14 april 2023 om 13:52
Dit is ook zo bij mijn zoon en zijn vriendjes. Ze hebben in de pauze met een spel spelen zelfs iemand aangesteld als scheidsrechter, om te zien of alles eerlijk verloopt. Omdat zoon ontploft als zaken niet eerlijk lopen. Hebben ze zelf met zijn allen bedacht.aliana schreef: ↑14-04-2023 13:44Over ontploffen bij andere kinderen: Dochter was helemaal ontploft toen haar vriendinnetje was komen spelen, het ging echt over niets. Uiteindelijk is vriendinnetje opgehaald terwijl dochter nog op haar kamer aan het huilen was. Ik balen: "Sorry dat het zo gek loopt vandaag." Vriendinnetje. "Geeft niet hoor, zo is ze nou eenmaal." Met zo'n stem alsof het de normaalste zaak van de wereld was, gewoon schouders ophalen en morgen weer spelen.
En het helpt dat hij ouder word en meer kan relativeren. En meer handvatten krijgt om te kunnen omgaan met conflicten. Langzaam krijgen we hem richting een sociaal geaccepteerde manier van boos zijn.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 14 april 2023 om 13:55
Voor de ochtenden werkte het bij ons goed om meer dan genoeg tijd te hebben zodat er geen stress was, ontbijt wat ze lekker vindt (want brood vond ze gruwelijk en daarom duurde het zo lang) en een afstreeplijstje want dan was het visueel en ze moest er fysiek ook iets mee (afstrepen) en dat houdt haar bij de les zeg maar.
Maar we hebben heel veel geprobeerd voor we hier op uit kwamen, het is echt zoeken wat bij jouw kind past.
Iemand schreef hier nog iets over 1-op1 aandacht voor het andere kind en dat is altijd heel fijn natuurlijk, maar als dat het enige is is het wel weinig. Dochter drukt bij ons dagelijks zo’n enorme stempel op de dag , dat we juist ook bewust ruimte voor zusje zijn gaan maken in de dagelijkse dingen.
Maar we hebben heel veel geprobeerd voor we hier op uit kwamen, het is echt zoeken wat bij jouw kind past.
Iemand schreef hier nog iets over 1-op1 aandacht voor het andere kind en dat is altijd heel fijn natuurlijk, maar als dat het enige is is het wel weinig. Dochter drukt bij ons dagelijks zo’n enorme stempel op de dag , dat we juist ook bewust ruimte voor zusje zijn gaan maken in de dagelijkse dingen.
vrijdag 14 april 2023 om 14:07
Allereerst, wat zielig voor je dochter. Wat zal ze zich rot voelen, anders ontploft ze niet zo. En dan achteraf ook nog spijt.
En verder zeker zwaar voor jullie en sibling(s). Goed dat jullie hulp hebben gezocht.
Ik herken voor een groot deel jullie verhaal, hoewel er ook wat zaken anders zijn. Vanaf 7 jaar begon mijn zoon echt vast te lopen. Boos, wilde niet meer leven, en was nergens meer naar toe te bewegen. Ook wij hebben hulp ingeschakeld van de GGz, dat was fijn voor de bevestiging en steun, maar het meeste werk hebben wij toch echt zelf gedaan/gestart.
Wat ons geholpen heeft:
- Een IQ-test, dat gaf handvatten waar hij voor een deel tegenaan liep op school.
- Inlezen in oa hoogbegaafdheid, ASS, ADHD. Ik heb een hoop boeken verslonden, het liefst boeken van ervaringsdeskundigen. En veel op fora over neurodiversiteit rondgeneusd. Ook zonder diagnose, gaf het herkenning en aanknopingspunten hoe verder. Zowel thuis als op school. In die zin deel ik een deel van Paska’s mening (hoewel enorm lomp geformuleerd). Mijn zoon is anders dan gemiddeld, maar er is niet iets met hem “mis”. Hij hoeft niet “gemaakt” te worden, de omgeving moet beter op hem afgestemd zijn. En eigenlijk heeft hij altijd hele duidelijke signalen gegeven wat hij nodig heeft, maar onze radars waren er onvoldoende op afgestemd (dit geldt in het bijzonder voor school).
- echt doorvoelen dat zoon dit gedrag niet vertoont om dwars te zijn, maar op deze manier aangeeft dat het niet goed met hem gaat. Achter boosheid schuilt vaak iets anders; overprikkeling bijv, overvraagd of juist ondergestimuleerd worden, of angst. Boos reageren op boosheid, is in dit soort situaties de plank mislaan.
- De alarmbel luiden op school. Vasthoudend. We zijn heel veel in gesprek gegaan met school, en de koers is daar drastisch omgegooid. Ook zoon hebben we hier bij betrokken. Wat vind hij moeilijk, waar loopt hij tegenaan op school, wat gaat hem helpen?
- Zoon even “laten zijn”. Weinig tot geen verwachtingen, minder naar school. Hem laten ontprikkelen, het stressniveau naar beneden brengen. Dus ook even geen leeftijdsadequate zaken van hem verwachten, geen visite (daar ziet hij altijd tegenop), etc. En van daar uit, toen hij duidelijk beter in zijn vel zat en er veel aanpassingen op school waren gedaan, stap voor stap weer meer activiteiten plannen en meer van hem verwachten. Daarbij altijd rekening gehouden met hoe het met hem gaat. (Hij is nu 10, en moet bijv regelmatig de hond uitlaten. Maar als merk dat hij veel spanning heeft ivm een rotdag op school, vraag ik dat bij voorbaat niet. Of ik stel voor om het samen te doen.)
Veel sterkte!
Jullie gaan er echt wel komen, maar het kan veel inzet, geduld en vasthoudendheid vragen. Laat je vooral niet zomaar afwimpelen, daarvoor speelt dit al te lang.
En verder zeker zwaar voor jullie en sibling(s). Goed dat jullie hulp hebben gezocht.
Ik herken voor een groot deel jullie verhaal, hoewel er ook wat zaken anders zijn. Vanaf 7 jaar begon mijn zoon echt vast te lopen. Boos, wilde niet meer leven, en was nergens meer naar toe te bewegen. Ook wij hebben hulp ingeschakeld van de GGz, dat was fijn voor de bevestiging en steun, maar het meeste werk hebben wij toch echt zelf gedaan/gestart.
Wat ons geholpen heeft:
- Een IQ-test, dat gaf handvatten waar hij voor een deel tegenaan liep op school.
- Inlezen in oa hoogbegaafdheid, ASS, ADHD. Ik heb een hoop boeken verslonden, het liefst boeken van ervaringsdeskundigen. En veel op fora over neurodiversiteit rondgeneusd. Ook zonder diagnose, gaf het herkenning en aanknopingspunten hoe verder. Zowel thuis als op school. In die zin deel ik een deel van Paska’s mening (hoewel enorm lomp geformuleerd). Mijn zoon is anders dan gemiddeld, maar er is niet iets met hem “mis”. Hij hoeft niet “gemaakt” te worden, de omgeving moet beter op hem afgestemd zijn. En eigenlijk heeft hij altijd hele duidelijke signalen gegeven wat hij nodig heeft, maar onze radars waren er onvoldoende op afgestemd (dit geldt in het bijzonder voor school).
- echt doorvoelen dat zoon dit gedrag niet vertoont om dwars te zijn, maar op deze manier aangeeft dat het niet goed met hem gaat. Achter boosheid schuilt vaak iets anders; overprikkeling bijv, overvraagd of juist ondergestimuleerd worden, of angst. Boos reageren op boosheid, is in dit soort situaties de plank mislaan.
- De alarmbel luiden op school. Vasthoudend. We zijn heel veel in gesprek gegaan met school, en de koers is daar drastisch omgegooid. Ook zoon hebben we hier bij betrokken. Wat vind hij moeilijk, waar loopt hij tegenaan op school, wat gaat hem helpen?
- Zoon even “laten zijn”. Weinig tot geen verwachtingen, minder naar school. Hem laten ontprikkelen, het stressniveau naar beneden brengen. Dus ook even geen leeftijdsadequate zaken van hem verwachten, geen visite (daar ziet hij altijd tegenop), etc. En van daar uit, toen hij duidelijk beter in zijn vel zat en er veel aanpassingen op school waren gedaan, stap voor stap weer meer activiteiten plannen en meer van hem verwachten. Daarbij altijd rekening gehouden met hoe het met hem gaat. (Hij is nu 10, en moet bijv regelmatig de hond uitlaten. Maar als merk dat hij veel spanning heeft ivm een rotdag op school, vraag ik dat bij voorbaat niet. Of ik stel voor om het samen te doen.)
Veel sterkte!
Jullie gaan er echt wel komen, maar het kan veel inzet, geduld en vasthoudendheid vragen. Laat je vooral niet zomaar afwimpelen, daarvoor speelt dit al te lang.
vrijdag 14 april 2023 om 14:19
Volgens mij heb je al veel nuttige dingen waar je hopelijk iets aan hebt, maar nog twee tips: overleg eens met een kinderdiëtist over de gevolgen van voeding en gedrag. Het is niet wetenschappelijk bewezen, maar mijn ervaring is dat bv een voedselintolerantie voor suiker ook een grote invloed kan zijn op gedrag.
Daarnaast zou je eens kunnen informeren naar hoogsensitiviteit en daarbij een ergotherapeut kunnen contacteren. Deze helpt je kind bij prikkelverwerking en ontprikkelen, zodat je emoties meer kunt reguleren en de boze buien verminderen.
Daarnaast zou je eens kunnen informeren naar hoogsensitiviteit en daarbij een ergotherapeut kunnen contacteren. Deze helpt je kind bij prikkelverwerking en ontprikkelen, zodat je emoties meer kunt reguleren en de boze buien verminderen.
vrijdag 14 april 2023 om 14:35
Hier overigens een kind zonder label, maar wel met een geschiedenis van woedeaanvallen.
Mijn ervaring is (gelukkig) dat er vaak met school prima afspraken te maken zijn. Mijn kind had de explosies vaak op school en als ze merkte dat het niet ging, mocht ze even een rondje gaan lopen of naar een time-out-ruimte. Op feesten enzo spreken we ook vaak af dat ze zich even terug trekt met een boek (haar ontspanning). Ze vindt zo'n feest geweldig, is ook heel sociaal, maar soms is het even genoeg.
Ze is tegenwoordig zelden meer boos. Een groot voordeel van ouder worden: kinderen voelen frustratie beter aankomen en zijn ook beter in staat maatregelen te nemen.
En haasten in de ochtend was hier ook een trigger. Nu kan ik daar zelf ook niet goed tegen, dus wij namen altijd al voldoende tijd om alles relaxt te doen.
Dochter is nu op de leeftijd dat ze een bijbaan wil, net als haar oudere broer/zus, maar we hebben aangeraden nog zeker een jaartje te wachten, omdat we verwachten dat het haar nu teveel gaat zijn.
Mijn ervaring is (gelukkig) dat er vaak met school prima afspraken te maken zijn. Mijn kind had de explosies vaak op school en als ze merkte dat het niet ging, mocht ze even een rondje gaan lopen of naar een time-out-ruimte. Op feesten enzo spreken we ook vaak af dat ze zich even terug trekt met een boek (haar ontspanning). Ze vindt zo'n feest geweldig, is ook heel sociaal, maar soms is het even genoeg.
Ze is tegenwoordig zelden meer boos. Een groot voordeel van ouder worden: kinderen voelen frustratie beter aankomen en zijn ook beter in staat maatregelen te nemen.
En haasten in de ochtend was hier ook een trigger. Nu kan ik daar zelf ook niet goed tegen, dus wij namen altijd al voldoende tijd om alles relaxt te doen.
Dochter is nu op de leeftijd dat ze een bijbaan wil, net als haar oudere broer/zus, maar we hebben aangeraden nog zeker een jaartje te wachten, omdat we verwachten dat het haar nu teveel gaat zijn.
vrijdag 14 april 2023 om 16:43
vrijdag 14 april 2023 om 16:45
Je faalt niet als je de oplossing als ouder bij jezelf zoekt: hoe ga ik met haar om, hoe kan ik het goed voor haar krijgen.puknijmegen schreef: ↑14-04-2023 16:43wow wat veel reacties en fijne tips! Dank je wel allemaal.
Ik heb nu even geen tijd (en energie) om uitgebreid te reageren maar dit doe ik later vandaag of morgen. Nogmaals dank, de herkenning is fijn want het voelt soms echt als falen als ouder terwijl ik weet dat dit niet het geval is.
Je worstelt als ouder met de handleiding van je dochter, want die is nu nog even half in het Chinees geschreven. Maar je gaat er wel uitkomen met hulp en begeleiding. Want je bent vastbesloten. En alleen al daarom faal je niet!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 14 april 2023 om 16:49
Dank! Het is soms lastig om het niet zo te voelen. We hebben al zoveel geprobeerd en ben soms echt moedeloos.Doreia* schreef: ↑14-04-2023 16:45Je faalt niet als je de oplossing als ouder bij jezelf zoekt: hoe ga ik met haar om, hoe kan ik het goed voor haar krijgen.
Je worstelt als ouder met de handleiding van je dochter, want die is nu nog even half in het Chinees geschreven. Maar je gaat er wel uitkomen met hulp en begeleiding. Want je bent vastbesloten. En alleen al daarom faal je niet!
We willen het beste voor haar (en voor het hele gezin) en willen daar alles voor doen maar soms zitten we dus echt met onze handen in het haar.
En ik hoop inderdaad dat er voor haar snel gerichte hulp komt, dit is voor haar zelfbeeld ook niet goed en voor het hele gezin tips en handvatten om hiermee om te gaan.
vrijdag 14 april 2023 om 16:52
Je bent er op tijd bij. Echt waar. Voor mij persoonlijk is het wéér een bevestiging; in groep 4 is het kantelpunt. Dan is het niet meer uit te houden en moet er iets gebeuren.puknijmegen schreef: ↑14-04-2023 16:49Dank! Het is soms lastig om het niet zo te voelen. We hebben al zoveel geprobeerd en ben soms echt moedeloos.
We willen het beste voor haar (en voor het hele gezin) en willen daar alles voor doen maar soms zitten we dus echt met onze handen in het haar.
En ik hoop inderdaad dat er voor haar snel gerichte hulp komt, dit is voor haar zelfbeeld ook niet goed en voor het hele gezin tips en handvatten om hiermee om te gaan.
Haar zelfbeeld komt wel goed. Kijk naar wat je kind nodig heeft en handel daarnaar. Niet naar wat de buitenwereld zegt dat zou moeten. Laat dat maar los. Hoe het hoort, past niet op je kind. Dus ga je doen wat past bij je kind, óók als dat betekent dat je vreemd word aangekeken.
Lees lekker bij!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 14 april 2023 om 16:56
Het straalt er heel erg vanaf dat je graag het beste wil en het op wil lossen. Je klinkt heel lief over je dochter en de rest van je gezin.puknijmegen schreef: ↑14-04-2023 16:49Dank! Het is soms lastig om het niet zo te voelen. We hebben al zoveel geprobeerd en ben soms echt moedeloos.
We willen het beste voor haar (en voor het hele gezin) en willen daar alles voor doen maar soms zitten we dus echt met onze handen in het haar.
En ik hoop inderdaad dat er voor haar snel gerichte hulp komt, dit is voor haar zelfbeeld ook niet goed en voor het hele gezin tips en handvatten om hiermee om te gaan.
Neem maar rustig de tijd voor lezen en reageren.
Het is zoals het is
vrijdag 14 april 2023 om 16:59
Ik herken heel veel van wat jij schrijft, zo was mijn kind ook. Mijn kind bleek
een autisme spectrum stoornis (ASS) te hebben.
Sinds wij weten wat mijn kind heeft en er anders op reageren gaat alles veel beter thuis. Stap 1 is onderzoeken en die stap hebben jullie al gezet, heel goed van jullie.
Mijn kind reageerde ook altijd heel
impulsief op dingen en had minuten later altijd ontzettend veel spijt en huilde daarna van frustratie. Mijn motto is ‘mijn kind is niet moeilijk maar mijn kind heeft het moeilijk’. Dit helpt mij om kalm te blijven want jemig wat kan het pittig zijn soms. Sterkte.
een autisme spectrum stoornis (ASS) te hebben.
Sinds wij weten wat mijn kind heeft en er anders op reageren gaat alles veel beter thuis. Stap 1 is onderzoeken en die stap hebben jullie al gezet, heel goed van jullie.
Mijn kind reageerde ook altijd heel
impulsief op dingen en had minuten later altijd ontzettend veel spijt en huilde daarna van frustratie. Mijn motto is ‘mijn kind is niet moeilijk maar mijn kind heeft het moeilijk’. Dit helpt mij om kalm te blijven want jemig wat kan het pittig zijn soms. Sterkte.
vrijdag 14 april 2023 om 18:39
Naast dat ik snel hoop dat jullie hulp krijgen en ik het heel zwaar vind klinken, sla ik alleen op het schaamte deel aan.
Wij hebben onze jongste veel boeken over emoties laten lezen. Dat iedere emotie er mag zijn en iedereen anders is.
Wij hebben bijv heel veel lol gehad van een boek van toon Tellegen 'word er dan niemand boos?'.
Over de dieren in een bos die allerlei emoties, dus ook woede, jaloezie etc ervaren en de andere dieren reageren daar net iets anders op dan je verwacht.
En boeken over de kracht van gedachtes.
Ik heb er wel veel energie ingestoken hem niet het gevoel te geven dat hij raar is of zijn gedrag af te keuren.
Elke dag benoemen wat er goed ging, dat we zo trots waren, ook momenten benoemen dat je zag dat het lastig was en er ander gedrag werd geprobeerd etc.
Wij hebben onze jongste veel boeken over emoties laten lezen. Dat iedere emotie er mag zijn en iedereen anders is.
Wij hebben bijv heel veel lol gehad van een boek van toon Tellegen 'word er dan niemand boos?'.
Over de dieren in een bos die allerlei emoties, dus ook woede, jaloezie etc ervaren en de andere dieren reageren daar net iets anders op dan je verwacht.
En boeken over de kracht van gedachtes.
Ik heb er wel veel energie ingestoken hem niet het gevoel te geven dat hij raar is of zijn gedrag af te keuren.
Elke dag benoemen wat er goed ging, dat we zo trots waren, ook momenten benoemen dat je zag dat het lastig was en er ander gedrag werd geprobeerd etc.
vrijdag 14 april 2023 om 19:01
Mijn zoon (10 jr, groep 7, prikkelverwerkingstornis) ontploft juist tijdens pauzes.
Iemand doet iets waar hij boos om wordt, zijn vrienden houden hem dan tegen door hem vast te pakken/klem te zetten waardoor hij nog bozer wordt.
Zo sneu
Er lopen nu onderzoeken voor de juiste hulp
Iemand doet iets waar hij boos om wordt, zijn vrienden houden hem dan tegen door hem vast te pakken/klem te zetten waardoor hij nog bozer wordt.
Zo sneu
Er lopen nu onderzoeken voor de juiste hulp
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 14 april 2023 om 19:32
Svp niet quoten want ik zal ivm herkenbaarheid (een deel van) de tekst later verwijderen.
Nogmaals bedankt voor alle fijne reacties en tips, doet mij goed.
Ik kan niet op alle berichten reageren maar zal hieronder wat antwoorden/uitleg geven.
- dochter heeft inderdaad ook problemen met de prikkelverwerking, dit heeft de vorige psycholoog aangegeven. De oorzaak wordt nu dus verder onderzocht.
- Vermoeidheid speelt ook een grote rol, nu het bijna vakantie is, heeft ze vaker en extremere buien.
- Tijdens een bui/explosie krijgen we geen contact met haar. Er komt dan niets binnen. We laten haar nu maar en zorgen ervoor dat ze zichzelf geen pijn doet. Ze probeert dan helaas wel vaak om ons of haar broertje pijn te doen, dit accepteren we uiteraard echt niet en dit wordt wel gecorrigeerd (voor zover mogelijk). En echt, ze is zo’n ongelofelijk lief, gevoelig en zorgzaam meisje. De dualiteit in haar gedrag is vaak echt bizar.
- Het gaat altijd mis als ze iets moet of wanneer er iets van haar gevraagd wordt. Dit ook alleen thuis want elders doet ze dit wel. Dit kan iets zijn van; kom je uit bed, eet je je boterham op want we gaan zo naar school. Het kan eigenlijk alles zijn.
- Ze vindt alles spannend en is hier zenuwachtig voor. Op zaterdagavond begint ze al op te zien tegen het feit dat ze maandag naar school moet. De wekelijkse zwemles is ook een drama. Ze is hier erg zenuwachtig voor en probeert er altijd onderuit te komen. Hier is ook geen sprake van lerend vermogen. Het is iedere week hetzelfde verhaal, zeggen dat het vorige week toch heel goed ging, heeft geen enkel effect.
- ze heeft op school een hoofdtelefoon en daarnaast mag ze op school naar een rustig plekje buiten de klas om te kleuren/tekenen. Ze mag zelf aangeven wanneer dit nodig is, ze doet die meestal 2 keer per dag. Op school staan de vermoeidheidsklachten op de voorgrond.
- Ze geeft inderdaad ook weleens aan dat ze het saai vindt op school. Bij het onderzoek zit ook een intelligentieonderzoek dus ben benieuwd wat daar uitkomt. Ze zit nu in groep 3 maar met lezen op het niveau van eind groep 4. Rekenen zit ze wel gemiddeld.
- Verder hebben we de afgelopen jaren wel inzichten gekregen en hebben zelf ook dingen aangepast; dagjes weg doen we af en toe maar minder dan we eigenlijk zouden willen. We gaan niet naar een pretpark omdat ze de prikkels niet aan kan, wel gaan we dan bv op een studiedag maar de dierentuin. Museumbezoek doen we op een studiedag maar niet tijdens een vakantie want dit is veel te druk. Ook de zomervakantie hebben we aangepast, van een druk vakantiepark met groot zwembad naar een huisje ergens op een berg in Zwitserland.
- Opstaan in de ochtend gaat altijd moeizaam, we hebben een wake up light gekocht, geprobeerd met een visueel stappenplan, luisterboek tijdens het ontbijt, apart zitten tijdens het ontbijt maar niets heeft echt effect. Als ze iets in haar hoofd heeft, is ze daar niet vanaf te brengen en in de ochtend is dit tijd rekken in de hoop dat ze niet naar school hoeft. In de schoolvakanties gaat dit wel beter omdat de dan haar eigen tempo kan bepalen omdat er geen tijdsdruk op zit.
- Wat betreft het thuis exploderen en elders op haar tenen lopen om sociaal wenselijk gedrag te vertonen, ze zei laatst; bij jullie gebeurt dit omdat ik weet dat jullie toch wel van mij blijven houden.
- Het aanpassen gaat heel ver. Laatst was er een vriendinnetje bij ons aan het spelen. Het ging redelijk maar het vriendinnetje was de oprit nog niet af en ze was al geëxplodeerd.
- Geefmede5 kende ik nog niet, dank voor de tip.
- We gebruiken de boeken van draakje vurig en de draakje vurig spanningsmeter. Dit ook ivm de schaamte. In het onlangs verschenen boek van draakje vurig wordt ook de kracht van “het vuur” benadrukt en wordt er dus naar de positieve kanten gekeken.
- Iedere avond schrijft ze (of wij) de 3 leukste dingen van de dag of de dingen waar ze trots op was in haar dagboek. Dit om hoe moeilijk de dag soms ging, de dag voor het slapengaan toch positief af te sluiten
- We proberen inderdaad om regelmatig 1 op 1 met de kinderen iets te doen. Tijd voor onszelf schiet er wel bij in maar hier gaan we ook beter op letten en dit echt inplannen.
Nogmaals bedankt voor alle fijne reacties en tips, doet mij goed.
Ik kan niet op alle berichten reageren maar zal hieronder wat antwoorden/uitleg geven.
- dochter heeft inderdaad ook problemen met de prikkelverwerking, dit heeft de vorige psycholoog aangegeven. De oorzaak wordt nu dus verder onderzocht.
- Vermoeidheid speelt ook een grote rol, nu het bijna vakantie is, heeft ze vaker en extremere buien.
- Tijdens een bui/explosie krijgen we geen contact met haar. Er komt dan niets binnen. We laten haar nu maar en zorgen ervoor dat ze zichzelf geen pijn doet. Ze probeert dan helaas wel vaak om ons of haar broertje pijn te doen, dit accepteren we uiteraard echt niet en dit wordt wel gecorrigeerd (voor zover mogelijk). En echt, ze is zo’n ongelofelijk lief, gevoelig en zorgzaam meisje. De dualiteit in haar gedrag is vaak echt bizar.
- Het gaat altijd mis als ze iets moet of wanneer er iets van haar gevraagd wordt. Dit ook alleen thuis want elders doet ze dit wel. Dit kan iets zijn van; kom je uit bed, eet je je boterham op want we gaan zo naar school. Het kan eigenlijk alles zijn.
- Ze vindt alles spannend en is hier zenuwachtig voor. Op zaterdagavond begint ze al op te zien tegen het feit dat ze maandag naar school moet. De wekelijkse zwemles is ook een drama. Ze is hier erg zenuwachtig voor en probeert er altijd onderuit te komen. Hier is ook geen sprake van lerend vermogen. Het is iedere week hetzelfde verhaal, zeggen dat het vorige week toch heel goed ging, heeft geen enkel effect.
- ze heeft op school een hoofdtelefoon en daarnaast mag ze op school naar een rustig plekje buiten de klas om te kleuren/tekenen. Ze mag zelf aangeven wanneer dit nodig is, ze doet die meestal 2 keer per dag. Op school staan de vermoeidheidsklachten op de voorgrond.
- Ze geeft inderdaad ook weleens aan dat ze het saai vindt op school. Bij het onderzoek zit ook een intelligentieonderzoek dus ben benieuwd wat daar uitkomt. Ze zit nu in groep 3 maar met lezen op het niveau van eind groep 4. Rekenen zit ze wel gemiddeld.
- Verder hebben we de afgelopen jaren wel inzichten gekregen en hebben zelf ook dingen aangepast; dagjes weg doen we af en toe maar minder dan we eigenlijk zouden willen. We gaan niet naar een pretpark omdat ze de prikkels niet aan kan, wel gaan we dan bv op een studiedag maar de dierentuin. Museumbezoek doen we op een studiedag maar niet tijdens een vakantie want dit is veel te druk. Ook de zomervakantie hebben we aangepast, van een druk vakantiepark met groot zwembad naar een huisje ergens op een berg in Zwitserland.
- Opstaan in de ochtend gaat altijd moeizaam, we hebben een wake up light gekocht, geprobeerd met een visueel stappenplan, luisterboek tijdens het ontbijt, apart zitten tijdens het ontbijt maar niets heeft echt effect. Als ze iets in haar hoofd heeft, is ze daar niet vanaf te brengen en in de ochtend is dit tijd rekken in de hoop dat ze niet naar school hoeft. In de schoolvakanties gaat dit wel beter omdat de dan haar eigen tempo kan bepalen omdat er geen tijdsdruk op zit.
- Wat betreft het thuis exploderen en elders op haar tenen lopen om sociaal wenselijk gedrag te vertonen, ze zei laatst; bij jullie gebeurt dit omdat ik weet dat jullie toch wel van mij blijven houden.
- Het aanpassen gaat heel ver. Laatst was er een vriendinnetje bij ons aan het spelen. Het ging redelijk maar het vriendinnetje was de oprit nog niet af en ze was al geëxplodeerd.
- Geefmede5 kende ik nog niet, dank voor de tip.
- We gebruiken de boeken van draakje vurig en de draakje vurig spanningsmeter. Dit ook ivm de schaamte. In het onlangs verschenen boek van draakje vurig wordt ook de kracht van “het vuur” benadrukt en wordt er dus naar de positieve kanten gekeken.
- Iedere avond schrijft ze (of wij) de 3 leukste dingen van de dag of de dingen waar ze trots op was in haar dagboek. Dit om hoe moeilijk de dag soms ging, de dag voor het slapengaan toch positief af te sluiten
- We proberen inderdaad om regelmatig 1 op 1 met de kinderen iets te doen. Tijd voor onszelf schiet er wel bij in maar hier gaan we ook beter op letten en dit echt inplannen.
vrijdag 14 april 2023 om 20:26
Wat zijn jullie goed bezig! Het klinkt zo liefdevol allemaal. En dat weet en zegt zij zelf dus ook 
In het kader van het jezelf makkelijker maken zou ik denk ik stoppen met zwemles. Snap dat dat raar voelt maar ik denk dat dat wat rust zou geven.
Is er iemand bij wie je haar vertrouwd achter kan laten? Speelt ze wel een bij vriendinnetjes? Als ze een leuk vriendinnetje heeft met lieve ouders kun je misschien vragen of ze daar een keer een zaterdagmiddag mag zijn. Hebben jij, man en zoon even een rustig moment.
Dan ontploft ze daarna vast, maar dat weet je dan van te voren.
In het kader van het jezelf makkelijker maken zou ik denk ik stoppen met zwemles. Snap dat dat raar voelt maar ik denk dat dat wat rust zou geven.
Is er iemand bij wie je haar vertrouwd achter kan laten? Speelt ze wel een bij vriendinnetjes? Als ze een leuk vriendinnetje heeft met lieve ouders kun je misschien vragen of ze daar een keer een zaterdagmiddag mag zijn. Hebben jij, man en zoon even een rustig moment.
Dan ontploft ze daarna vast, maar dat weet je dan van te voren.
Het is zoals het is
vrijdag 14 april 2023 om 20:35
Ik zou ook even stoppen met zwemles. Zwemmen moet leuk zijn, dat is het nu niet. Ga wekelijks met haar recreatief zwemmen, of gewoon even niet meer. Ze kan het later altijd alsnog leren.
Klinkt alsof op dit moment alles haar even teveel is.
Overleg met school en de ib-er wat zij signaleren. Ik ben benieuwd wat er uit de intelligentietest van school komt, waar ze nu staat op dat vlak.
En als je ergens echt niet naartoe wilt, dan ga je natuurlijk ook niet opschieten om er op tijd te zijn.....
Ik hoop dat jullie 2 weken meivakantie hebben. Tijd om op te laden.
Klinkt alsof op dit moment alles haar even teveel is.
Overleg met school en de ib-er wat zij signaleren. Ik ben benieuwd wat er uit de intelligentietest van school komt, waar ze nu staat op dat vlak.
En als je ergens echt niet naartoe wilt, dan ga je natuurlijk ook niet opschieten om er op tijd te zijn.....
Ik hoop dat jullie 2 weken meivakantie hebben. Tijd om op te laden.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 14 april 2023 om 20:39
Je beschrijving is precies mijn kind van 5. We krijgen ook hulp, voor nu hebben we dat even op pauze gezet. Niks werkt echt, ik lees dus mee. Bij ons speelt een grote gevoeligheid mee, hij kan ook moeilijk accepteren als iets anders gaat dan dat hij wil.
Winst is te behalen in structuur bieden en geen abrupte overgangen ( stoppen met spelen bijvoorbeeld). Veel liefde en boos worden, hoe menselijk ook, maakt het allemaal nog erger.
Helemaal rustig krijgen we het niet in ons gezin en volgens de psycholoog is dat ook iets wat we moeten accepteren. Maar oh wat vind ik het lastig dat het zo een impact op ons gezin heeft. Het is zo complex.
Winst is te behalen in structuur bieden en geen abrupte overgangen ( stoppen met spelen bijvoorbeeld). Veel liefde en boos worden, hoe menselijk ook, maakt het allemaal nog erger.
Helemaal rustig krijgen we het niet in ons gezin en volgens de psycholoog is dat ook iets wat we moeten accepteren. Maar oh wat vind ik het lastig dat het zo een impact op ons gezin heeft. Het is zo complex.
vrijdag 14 april 2023 om 20:44
Stoppen met spelen, blueroosje, hadden wij hier ook.
De basis is 'autonomie'. Baas over eigen agenda. Want dat is er al heel weinig met die kleintjes.
Dus ik zeg nooit: nog 5 minuten!
Ik zeg: wat ben je aan het doen en hoe lang denk je dat het nog duurt?
In jou geval kun je zeggen: wil je de toren nog even afmaken, de puzzel nog even in elkaar zetten, de auto's nog even parkeren, etc... dan gaan we daarna de jas en schoenen aandoen en naar buiten.
Het werd beter toen met name mijn oudste ouder werd, leerde klokkijken en goed kon melden wat hij wilde. En ik terug kon geven waarom er een routine was zoals hij was. En dat hij leerde inschatten hoe lang iets reistijd had en daarmee terug kon rekenen.
De basis is 'autonomie'. Baas over eigen agenda. Want dat is er al heel weinig met die kleintjes.
Dus ik zeg nooit: nog 5 minuten!
Ik zeg: wat ben je aan het doen en hoe lang denk je dat het nog duurt?
In jou geval kun je zeggen: wil je de toren nog even afmaken, de puzzel nog even in elkaar zetten, de auto's nog even parkeren, etc... dan gaan we daarna de jas en schoenen aandoen en naar buiten.
Het werd beter toen met name mijn oudste ouder werd, leerde klokkijken en goed kon melden wat hij wilde. En ik terug kon geven waarom er een routine was zoals hij was. En dat hij leerde inschatten hoe lang iets reistijd had en daarmee terug kon rekenen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 14 april 2023 om 20:54
. 
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
