Kinderen
alle pijlers
Het is zo pittig…(gedrag kind)
vrijdag 14 april 2023 om 09:45
Soms weet ik het echt even niet meer..het is zo pittig met dochter momenteel.
We zijn al jaren bezig met de juiste hulp krijgen voor onze dochter van bijna 7 jaar. De zoektocht begon toen zij 3 jaar was.
Dochter heeft enorme woede uitbarstingen, alles moet op haar manier gaan en als iets anders gaat dan zij in haar hoofd heeft, ontploft ze. Na de “buien” is er veel schaamte voor wat ze gedaan heeft en heeft ze spijt.
Daarnaast is zij thuis altijd erg afgeleid, aankleden, eten, alles is een strijd.
De laatste maanden wil ze niet meer naar school en doet er iedere ochtend alles aan om er onderuit te komen om naar school te moeten.
Op school is zij de “perfecte” leerling en merken ze behalve vermoeidheid en overprikkeling vrij weinig aan haar.
Ook als er anderen bij zijn vertoont ze nagenoeg altijd sociaal wenselijk gedrag. Er is veel onbegrip uit onze omgeving omdat niemand zich er iets bij voor kan stellen hoe het thuis gaat.
Vorige week had ze een kinderfeestje en daar is ze voor het eerst “ontploft” waar haar vriendinnen bij waren. Met als gevolg dat ze de volgende dag helemaal niet meer naar school wilde omdat ze zich schaamde.
Momenteel lopen er onderzoeken om een diagnose te stellen en vanuit hier gerichte behandeling te starten. Er zijn in ieder geval vermoedens autisme en/of adhd.
Maar ik vind het echt zo pittig..man en ik lopen op onze tenen. Het is iedere dag niet de vraag of het gaat escaleren maar wanneer het gaat escaleren en dit meerdere keren per dag.
Dit onvoorspelbare heeft ook heel veel invloed op haar jongere broertje. Ik vind het voor hem ook zo erg.
Man en ik zijn ook zo moe van de afgelopen jaren dat het voor mij soms echt voelt alsof ik een gevangenis zit en geen kant op kan.
Familie is er wel maar niet in de buurt maar veel steun hebben we hier ook niet van.
Iemand in dezelfde situatie die wellicht nog tips heeft waar we niet aan gedacht hebben?
Ivm herkenbaarheid verwijder ik misschien later een deel van deze tekst.
We zijn al jaren bezig met de juiste hulp krijgen voor onze dochter van bijna 7 jaar. De zoektocht begon toen zij 3 jaar was.
Dochter heeft enorme woede uitbarstingen, alles moet op haar manier gaan en als iets anders gaat dan zij in haar hoofd heeft, ontploft ze. Na de “buien” is er veel schaamte voor wat ze gedaan heeft en heeft ze spijt.
Daarnaast is zij thuis altijd erg afgeleid, aankleden, eten, alles is een strijd.
De laatste maanden wil ze niet meer naar school en doet er iedere ochtend alles aan om er onderuit te komen om naar school te moeten.
Op school is zij de “perfecte” leerling en merken ze behalve vermoeidheid en overprikkeling vrij weinig aan haar.
Ook als er anderen bij zijn vertoont ze nagenoeg altijd sociaal wenselijk gedrag. Er is veel onbegrip uit onze omgeving omdat niemand zich er iets bij voor kan stellen hoe het thuis gaat.
Vorige week had ze een kinderfeestje en daar is ze voor het eerst “ontploft” waar haar vriendinnen bij waren. Met als gevolg dat ze de volgende dag helemaal niet meer naar school wilde omdat ze zich schaamde.
Momenteel lopen er onderzoeken om een diagnose te stellen en vanuit hier gerichte behandeling te starten. Er zijn in ieder geval vermoedens autisme en/of adhd.
Maar ik vind het echt zo pittig..man en ik lopen op onze tenen. Het is iedere dag niet de vraag of het gaat escaleren maar wanneer het gaat escaleren en dit meerdere keren per dag.
Dit onvoorspelbare heeft ook heel veel invloed op haar jongere broertje. Ik vind het voor hem ook zo erg.
Man en ik zijn ook zo moe van de afgelopen jaren dat het voor mij soms echt voelt alsof ik een gevangenis zit en geen kant op kan.
Familie is er wel maar niet in de buurt maar veel steun hebben we hier ook niet van.
Iemand in dezelfde situatie die wellicht nog tips heeft waar we niet aan gedacht hebben?
Ivm herkenbaarheid verwijder ik misschien later een deel van deze tekst.
vrijdag 14 april 2023 om 21:04
Wat een herkenbaar verhaal, ik twijfelde even of ik het zelf niet had geschreven. Onze dochter is net 7 en begin dit schooljaar gediagnosticeerd met autisme. Ook al jaren woedeuitbarstingen, alles moet op haar manier, ze is heel rigide, niet te overtuigen dat iets anders kan/moet, zwemles is drama, vooral de overgangen van het ene badje naar het andere. Kleding is drama, ondergoed, sokken, schoenen, alles zit vervelend en moet 10x aan en uit met veel gedoe. Ze durft niet alleen te zijn, niet op haar kamer of op de wc. Kan niet alleen slapen, we blijven er altijd bij tot ze slaapt. Op school gaat het perfect, ze merken niks aan haar. Ze zit in groep 3, lezen op nivo midden groep 5 en rekenen gemiddeld. Ze heeft ook een koptelefoon en 2x per dag 5 minuutjes 'time-out'.
Het is heel pittig en soms voelt het inderdaad alsof we worden gegijzeld in ons eigen huis. Alles is moeilijk of gaat helemaal niet.
Het is heel pittig en soms voelt het inderdaad alsof we worden gegijzeld in ons eigen huis. Alles is moeilijk of gaat helemaal niet.
vrijdag 14 april 2023 om 21:16
Ik lees dat ze impulsbeheersing heeft op school, maar dat ze zich thuis kan laten gaan, omdat 'jullie toch wel van haar houden'. Als ze rustig is zou ik daar op doorvragen. Kan ze zich voorstellen dat jullie liefde ook een deuk kan krijgen, hoe kijkt ze zelf naar haar ontploffingen en die bij anderen? Erover praten en perspectiefverplaatsing oefenen is belangrijk. Dan laat je merken dat je haar gevoelens serieus neemt.
Tijdens de ontploffing zou ik, zo goed als het gaat, koel blijven, feitelijk, duidelijk en rotsvast, zodat ze vertrouwen kan houden in jullie stabiliteit. Dat remt.
Een afleidingstruc is bijvoorbeeld om vragen te stellen aan de ontploffende 'wat denk je, wat wil je bereiken of waar heb je nu behoefte aan'. Dan haal je ze uit de emotie en laat je ze nadenken. Dat dempt.
Veel sterkte TO (en een lange adem). Hopelijk krijg je veel tips hier.
Tijdens de ontploffing zou ik, zo goed als het gaat, koel blijven, feitelijk, duidelijk en rotsvast, zodat ze vertrouwen kan houden in jullie stabiliteit. Dat remt.
Een afleidingstruc is bijvoorbeeld om vragen te stellen aan de ontploffende 'wat denk je, wat wil je bereiken of waar heb je nu behoefte aan'. Dan haal je ze uit de emotie en laat je ze nadenken. Dat dempt.
Veel sterkte TO (en een lange adem). Hopelijk krijg je veel tips hier.
tantejuut wijzigde dit bericht op 15-04-2023 20:20
0.63% gewijzigd
'balans leidt tot glans'
vrijdag 14 april 2023 om 22:09
vrijdag 14 april 2023 om 22:10
Ik stuur je morgen een pb terug, bedankt voor het delen iig!
vrijdag 14 april 2023 om 22:33
Vandaag heb ik het weer verkeerd gedaan. Zoon moet om 5 uur tennissen dus om kwart voor 5 weg (hij kan zelf fietsen)Ik werkte vandaag thuis (geen oppas, hij is al 10 dus normaal gaat dit goed) en zit te bellen van 4 tot 5. Om kwart voor 5 roep ik: zoon, je moet naar tennis!
Heel boos kind want ik had het eerder moeten zeggen. Huilen, boos. (Hij heeft letterlijk 2 min. Nodig om om te kleden en 10 min om te fietsen, dus het past wel, maar eigenlijk had hij nog 10 min nodig om te accepteren dat hij weg moest en aan het idee wennen).
Het lukt hem niet om te stoppen met boos zijn. Gelukkig weten we dat ondertussen en weten we ook dat het hem wel lukt om (heel boos, huilend) naar tennis te fietsen. Eenmaal aangekomen is zijn boosheid gezakt en gaat alles prima. Vroeger moest ik dan natuurlijk meefietsen, maar nu ging het zelfs in zijn 1tje goed.
Ook s ochtends fietsen we wel eens (samen) huilend naar school. Vroeger dacht ik dat ik hem moest troosten tot hij rustig was zodat we weg konden, maar tegenwoordig begrijpen we allebei dat hij ook boos weg kan gaan en dan zakt het tijdens het fietsen. Geeft veel rust dat dat ‘mag’. Je mag boos zijn dat je naar school moet. Je hoeft het niet te willen en je mag flink huilen. Eenmaal op school gaat het dan prima.
Let op: zoon is 10. Jouw dochter is 7. Toen zoon 7 was, was dit wel anders.
Misschien gaat het bij jullie ook wel beter als je dochter ouder wordt, zeker aangezien je al zo goed bezig bent.
Heel boos kind want ik had het eerder moeten zeggen. Huilen, boos. (Hij heeft letterlijk 2 min. Nodig om om te kleden en 10 min om te fietsen, dus het past wel, maar eigenlijk had hij nog 10 min nodig om te accepteren dat hij weg moest en aan het idee wennen).
Het lukt hem niet om te stoppen met boos zijn. Gelukkig weten we dat ondertussen en weten we ook dat het hem wel lukt om (heel boos, huilend) naar tennis te fietsen. Eenmaal aangekomen is zijn boosheid gezakt en gaat alles prima. Vroeger moest ik dan natuurlijk meefietsen, maar nu ging het zelfs in zijn 1tje goed.
Ook s ochtends fietsen we wel eens (samen) huilend naar school. Vroeger dacht ik dat ik hem moest troosten tot hij rustig was zodat we weg konden, maar tegenwoordig begrijpen we allebei dat hij ook boos weg kan gaan en dan zakt het tijdens het fietsen. Geeft veel rust dat dat ‘mag’. Je mag boos zijn dat je naar school moet. Je hoeft het niet te willen en je mag flink huilen. Eenmaal op school gaat het dan prima.
Let op: zoon is 10. Jouw dochter is 7. Toen zoon 7 was, was dit wel anders.
Misschien gaat het bij jullie ook wel beter als je dochter ouder wordt, zeker aangezien je al zo goed bezig bent.
vrijdag 14 april 2023 om 22:34
vrijdag 14 april 2023 om 22:38
[quote=Doreia* post_id=34633650 time=1681497860 user_id=379651
Dus ik zeg nooit: nog 5 minuten!
Ik zeg: wat ben je aan het doen en hoe lang denk je dat het nog duurt?
[/quote]
Grappig, elk kind is anders. Mijn zoon kan letterlijk zeggen: Mam, je moet wel zeggen als ik nog 5 minuten heb hoor!! Dus ja, ik zeg dat altijd
(Behalve vandaag dus en dat was dus verkeerd)
Dus ik zeg nooit: nog 5 minuten!
Ik zeg: wat ben je aan het doen en hoe lang denk je dat het nog duurt?
[/quote]
Grappig, elk kind is anders. Mijn zoon kan letterlijk zeggen: Mam, je moet wel zeggen als ik nog 5 minuten heb hoor!! Dus ja, ik zeg dat altijd
(Behalve vandaag dus en dat was dus verkeerd)
vrijdag 14 april 2023 om 23:05
Mijn zoon, dezelfde leeftijd, kan ook niet zo snel schakelen en zou kortsluiting in zijn hoofd krijgen van zo’n voorval. Hij houdt alleen inmiddels zelf de tijd in de gaten. Door of zelf de klok in de gaten te houden, of door een wekelijks terugkerend alarm op zijn telefoon/horloge. Misschien helpt dat jullie ook?
Alle afspraken anders dan school, zowel eenmalige als terugkerende, zet ik in onze google familie kalender. Inclusief een melding met vooraankondiging en een melding op het moment zelf. Zoon ziet deze meldingen voorbij komen op telefoon/horloge. Wil niet zeggen dat alles nu helemaal soepel verloopt, maar deze werkwijze scheelt toch een hoop gedoe. Voor hem, en voor mij.
vrijdag 14 april 2023 om 23:27
Qua dochter geen toevoegingen denk dat er al goede dingen gezegd zijn. Wel lees ik vaak dat adhd hb of autisme bij meisjes zich vaak anders uit dan bij jongens en daardoor moeilijker vast te stellen is. Misschien goed om in de gaten te houden bij de onderzoeken.
Voor jezelf. Lukt het om even wat voor jezelf te doen als de kinderen op school zijn? Massage boeken, koffie met een vriendin, even winkelen.
Misschien 1x p maand oppas en even eruit met je man? Oppas is misschien lastig met haar buien maar dat zou ook kunnen als ze al slaapt bv.
Voor jezelf. Lukt het om even wat voor jezelf te doen als de kinderen op school zijn? Massage boeken, koffie met een vriendin, even winkelen.
Misschien 1x p maand oppas en even eruit met je man? Oppas is misschien lastig met haar buien maar dat zou ook kunnen als ze al slaapt bv.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
zaterdag 15 april 2023 om 00:08
Ok bij mij heel veel herkenning! Onze dochter heeft inmiddels bijna 2 haar de ASS diagnose. Wat is het moeilijk geweest, en nog, omdat niemand in onze omgeving de omvang van de problematiek zag. Ook vanwege de kunst van mijn dochter om zich totaal sociaal wenselijk te gedragen, maar thuis barstte de bom. De opmerkingen die wij van school kregen, dat het vast aan ons ligt als ze 'het op school wel goed kan' hebben bij mij echt veel onzekerheid nagelaten waar ik nu nog mee worstel. Gelukkig is er intussen wel passend onderwijs voor haar, maar nog zijn de zorgen groot en heeft ons gezin het zwaar. Ik lees hierboven al veel goede tips. Zorg voor jezelf om de situatie aan te kunnen, zorg voor tijd apart met je zoontje. Probeer te kijken of je onrealistische verwachtingen hebt over het gezinsleven die wellicht omgebogen kunnen worden. Zo heb ik bv heel lang vastgehouden aan activiteiten met zijn allen, terwijl opsplitsen voor alle betrokkenen vaak beter werkt. Het is een proces en het is zwaar.
Dikke knuffel voor je moederhart!
Dikke knuffel voor je moederhart!
zaterdag 15 april 2023 om 01:18
Dit is wel het laatste wat ik nu (of ooit) tegen een kind zou zeggen. Ouderlijke liefde hoort onvoorwaardelijk te zijn, lijkt me enorm onveilig als je dit soort uitspraken doet.TanteJuut schreef: ↑14-04-2023 21:16Ik lees dat ze impulsbeheersing heeft op school, maar dat ze zich thuis kan laten gaan, omdat 'jullie toch wel van haar houden'. Als ze rustig is zou ik daar op doorvragen. Kan ze zich voorstellen dat jullie liefde ook een kan deuk krijgen, hoe kijkt ze zelf naar haar ontploffingen en die bij anderen? Erover praten en perspectiefverplaatsing oefenen is belangrijk. Dan laat je merken dat je haar gevoelens serieus neemt.
Maar wellicht interpreteer/begrijp ik het verkeerd.
zaterdag 15 april 2023 om 08:43
Het is educatief bedoeld voor het kind om zich te leren verplaatsen in anderen. Ook de gevoelens van de familie moet zij leren respecteren. Grenzen aangeven. Je moet wel op de woordkeuze letten. Daarom 'deuk in de liefde' en niet 'jij bent slecht oid,'
tantejuut wijzigde dit bericht op 15-04-2023 08:47
9.77% gewijzigd
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 08:44
Ik heb al eerder gereageerd omdat ik het zo herken wat je beschrijft. Ook je aanvulling, de meeste punten zou je ook precies zo over mijn dochter kunnen zeggen.
Echt, dit is een topic naar m’n hart. Wat doet het ontzettend goed om al die herkenning te lezen. Te weten dat we niet de enigen zijn en dat het ook niet aan ons ligt dat we het zo loodzwaar vinden. Want wat voelt het soms inderdaad als falen. Ik heb al vaker geroepen (niet tegen kind zelf uiteraard) dat ik ontslag neem als ouder wegens volledige ongeschiktheid. Mooi wat iemand zei, dat haar gebruiksaanwijzing half in het Chinees geschreven is. En wat ik inderdaad ook bij velen lees: het onbegrip van de buitenwereld omdat ze dit gedrag buiten de deur niet laat zien.
En ik zie ook telkens dezelfde diagnoses terugkomen: ADHD, ASS en hoogbegaafdheid of een combinatie daarvan. Precies de hoek waar wij ook zoeken (maar nog geen duidelijkheid over hebben).
Ik las ook nog iemand een heel mooi motto delen (mijn kind is niet moeilijk, mijn kind heeft het moeilijk). Die wil ik vasthouden! Want wat scheelt dat al enorm voor je geduld op het moment dat ze weer door het lint gaat.
Echt, dit is een topic naar m’n hart. Wat doet het ontzettend goed om al die herkenning te lezen. Te weten dat we niet de enigen zijn en dat het ook niet aan ons ligt dat we het zo loodzwaar vinden. Want wat voelt het soms inderdaad als falen. Ik heb al vaker geroepen (niet tegen kind zelf uiteraard) dat ik ontslag neem als ouder wegens volledige ongeschiktheid. Mooi wat iemand zei, dat haar gebruiksaanwijzing half in het Chinees geschreven is. En wat ik inderdaad ook bij velen lees: het onbegrip van de buitenwereld omdat ze dit gedrag buiten de deur niet laat zien.
En ik zie ook telkens dezelfde diagnoses terugkomen: ADHD, ASS en hoogbegaafdheid of een combinatie daarvan. Precies de hoek waar wij ook zoeken (maar nog geen duidelijkheid over hebben).
Ik las ook nog iemand een heel mooi motto delen (mijn kind is niet moeilijk, mijn kind heeft het moeilijk). Die wil ik vasthouden! Want wat scheelt dat al enorm voor je geduld op het moment dat ze weer door het lint gaat.
zaterdag 15 april 2023 om 08:50
Mijn dochter heeft ADHD. Ze is nu bijna 14 en af en toe is er nog geen land mee te bezeilen. Ze heeft wel medicatie maar daarmee is t echt nog niet opgelost. Dat werkt vooral voor school.
Wat hier het beste werkt is structuur en regelmatig. Maar ja... Ik heb zelf ook ADHD dus structuur en regelmaat zijn niet echt mijn sterkste punt. Dus wij hebben maar gewoon geaccepteerd dat het is zoals het is. Als dochter ontploft (dat gebeurde vroeger wel vaker dan nu) dan kan ze lekker op haar kamertje ontploffen (dat is vaak overprikkeling).
Wat hier het beste werkt is structuur en regelmatig. Maar ja... Ik heb zelf ook ADHD dus structuur en regelmaat zijn niet echt mijn sterkste punt. Dus wij hebben maar gewoon geaccepteerd dat het is zoals het is. Als dochter ontploft (dat gebeurde vroeger wel vaker dan nu) dan kan ze lekker op haar kamertje ontploffen (dat is vaak overprikkeling).
zaterdag 15 april 2023 om 09:02
Daar flipt mijn 10-jarige ook van. Heel makkelijk kind, maar wil wel weten waar hij aan toe is en wat er moet gebeuren. Ik moet met hem altijd even van te voren de dag doornemen en dan gaat het prima.aliana schreef: ↑14-04-2023 22:33Vandaag heb ik het weer verkeerd gedaan. Zoon moet om 5 uur tennissen dus om kwart voor 5 weg (hij kan zelf fietsen)Ik werkte vandaag thuis (geen oppas, hij is al 10 dus normaal gaat dit goed) en zit te bellen van 4 tot 5. Om kwart voor 5 roep ik: zoon, je moet naar tennis!
Heel boos kind want ik had het eerder moeten zeggen. Huilen, boos. (Hij heeft letterlijk 2 min. Nodig om om te kleden en 10 min om te fietsen, dus het past wel, maar eigenlijk had hij nog 10 min nodig om te accepteren dat hij weg moest en aan het idee wennen).
Het lukt hem niet om te stoppen met boos zijn. Gelukkig weten we dat ondertussen en weten we ook dat het hem wel lukt om (heel boos, huilend) naar tennis te fietsen. Eenmaal aangekomen is zijn boosheid gezakt en gaat alles prima. Vroeger moest ik dan natuurlijk meefietsen, maar nu ging het zelfs in zijn 1tje goed.
Ook s ochtends fietsen we wel eens (samen) huilend naar school. Vroeger dacht ik dat ik hem moest troosten tot hij rustig was zodat we weg konden, maar tegenwoordig begrijpen we allebei dat hij ook boos weg kan gaan en dan zakt het tijdens het fietsen. Geeft veel rust dat dat ‘mag’. Je mag boos zijn dat je naar school moet. Je hoeft het niet te willen en je mag flink huilen. Eenmaal op school gaat het dan prima.
Let op: zoon is 10. Jouw dochter is 7. Toen zoon 7 was, was dit wel anders.
Misschien gaat het bij jullie ook wel beter als je dochter ouder wordt, zeker aangezien je al zo goed bezig bent.
zaterdag 15 april 2023 om 09:13
Ik zou hier heel voorzichtig mee zijn. Er is een mogelijkheid (een zeer grote zelfs) dat kind dit overkomt en het (nog) niet kan sturen. Dan moet je zeker niet over een deuk in de liefde beginnen. Dat is dé manier om een kind zich nog rotter te laten voelen.
zaterdag 15 april 2023 om 09:31
Onze dochter is inmiddels 16 en een aantal zaken “ontgroeid” (maar wees gerust, er komen andere zaken voor in de plaats.. 
) maar wij hebben lang met een whiteboard gewerkt waar we elke avond samen opschreven wat haar programma was voor de volgende dag en vooral hoeveel tijd ze had om zich voor te bereiden, wat dat was altijd een enorm ding en leidde steevast tot een woedeaanval als ze voor haar gevoel opgejaagd werd.
We hadden ook vanuit de psycho-educatie een groen-oranje-rood-systeem om te voorkomen dat ze in het rood schoot, wat dus een niet meer te keren woedeaanval opleverde. Zij moest aangeven als de temperatuur omhoog schoot en dan gingen we even afschakelen door even een paar minuten iets volkomen anders te doen.
Op school hebben ze ook nooit iets aan haar gemerkt. Toen we de diagnose kregen geloofden ze het eigenlijk ook niet en dat terwijl haar oudere broer met ASS er ook op zat en ze daar echt heel goed met hem omgingen. Maar hij vertoonde als basisschoolkind ook veel stereotieper gedrag. Pas toen haar psycholoog met ons meekwam om uit te leggen dat autisme bij meisjes vaak gemist wordt werden we serieuzer genomen. Maar toen zat ze inmiddels al in groep 8 en werd begeleiding door een IB-er, wat zoon zijn hele basisschooltijd heeft gehad, niet als zinvol gezien, ze deed het immers al die tijd al zonder.
) maar wij hebben lang met een whiteboard gewerkt waar we elke avond samen opschreven wat haar programma was voor de volgende dag en vooral hoeveel tijd ze had om zich voor te bereiden, wat dat was altijd een enorm ding en leidde steevast tot een woedeaanval als ze voor haar gevoel opgejaagd werd.We hadden ook vanuit de psycho-educatie een groen-oranje-rood-systeem om te voorkomen dat ze in het rood schoot, wat dus een niet meer te keren woedeaanval opleverde. Zij moest aangeven als de temperatuur omhoog schoot en dan gingen we even afschakelen door even een paar minuten iets volkomen anders te doen.
Op school hebben ze ook nooit iets aan haar gemerkt. Toen we de diagnose kregen geloofden ze het eigenlijk ook niet en dat terwijl haar oudere broer met ASS er ook op zat en ze daar echt heel goed met hem omgingen. Maar hij vertoonde als basisschoolkind ook veel stereotieper gedrag. Pas toen haar psycholoog met ons meekwam om uit te leggen dat autisme bij meisjes vaak gemist wordt werden we serieuzer genomen. Maar toen zat ze inmiddels al in groep 8 en werd begeleiding door een IB-er, wat zoon zijn hele basisschooltijd heeft gehad, niet als zinvol gezien, ze deed het immers al die tijd al zonder.
zaterdag 15 april 2023 om 09:34
Voorzichtig zijn qua woordkeuze kan ik begrijpen. Bovendien gaf ik al eerder aan dat je dit moet bespreken op een rustig moment. Maar een kind moet ook leren inzien wat anderen voelen. Dat is te oefenen.
En ik denk dat kinderen niet van suiker zijn. Ik weet niet welke woorden ze gebruikt tijdens een ontploffing, maar op dat punt, qua taalgebruik kun je wel inspringen als ouder.
Te voorzichtig zijn kan ook. Dan draai je om de pot heen en geef je het signaal af dat het 'heel ernstig is allemaal'. En dan stimuleer je indirect het ontremmende gedrag.
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 09:44
Kind is 6 jaar hè. Jezelf in anderen verplaatsen is op die leeftijd nog best veel gevraagd. Dat is gewoon ontwikkelingspsychologie. Dan heb je het nog niet eens over mogelijk ASS.TanteJuut schreef: ↑15-04-2023 09:34Voorzichtig zijn qua woordkeuze kan ik begrijpen. Bovendien gaf ik al eerder aan dat je dit moet bespreken op een rustig moment. Maar een kind moet ook leren inzien wat anderen voelen. Dat is te oefenen.
En ik denk dat kinderen niet van suiker zijn. Ik weet niet welke woorden ze gebruikt tijdens een ontploffing, maar op dat punt, qua taalgebruik kun je wel inspringen als ouder.
Te voorzichtig zijn kan ook. Dan draai je om de pot heen en geef je het signaal af dat het 'heel ernstig is allemaal'. En dan stimuleer je indirect het ontremmende gedrag.
Je kunt met een kind afspreken te helpen met het beheersen van woedeaanvallen, maar begin niet over deuken in liefde en wederzijds vertrouwen. Dat is echt volkomen misplaatst.
zaterdag 15 april 2023 om 09:58
Klinkt heftig TO.
Volgens mij zijn jullie heel goed bezig en gaan heel liefdevol met elkaar om. Ook super lief ergens, dat dochter aangeeft dat ze zich bij jullie zo op haar gemak voelt dat ze die buien toelaat. Maar dat maakt t niet gemakkelijker natuurlijk.
Volgens mij zijn er al heel veel goeie tips gegeven en is hulp zoeken en diagnostiek wel de juiste weg om in te slaan nu.
Ik zou voorlopig zoveel mogelijk stressprikkels weghalen. Wil dochter niet naar zwemles, soit. Je kunt inderdaad ook samen met dochter gaan zwemmen met zn 2tjes als dochter er de energie voor heeft. En heeft ze die niet, dan niet.
Sterkte hoor, knap hoe jullie ermee omgaan!
Volgens mij zijn jullie heel goed bezig en gaan heel liefdevol met elkaar om. Ook super lief ergens, dat dochter aangeeft dat ze zich bij jullie zo op haar gemak voelt dat ze die buien toelaat. Maar dat maakt t niet gemakkelijker natuurlijk.
Volgens mij zijn er al heel veel goeie tips gegeven en is hulp zoeken en diagnostiek wel de juiste weg om in te slaan nu.
Ik zou voorlopig zoveel mogelijk stressprikkels weghalen. Wil dochter niet naar zwemles, soit. Je kunt inderdaad ook samen met dochter gaan zwemmen met zn 2tjes als dochter er de energie voor heeft. En heeft ze die niet, dan niet.
Sterkte hoor, knap hoe jullie ermee omgaan!
Zwetser
zaterdag 15 april 2023 om 10:07
Gique schreef: ↑15-04-2023 09:44Kind is 6 jaar hè. Jezelf in anderen verplaatsen is op die leeftijd nog best veel gevraagd. Dat is gewoon ontwikkelingspsychologie. Dan heb je het nog niet eens over mogelijk ASS.
Je kunt met een kind afspreken te helpen met het beheersen van woedeaanvallen, maar begin niet over deuken in liefde en wederzijds vertrouwen. Dat is echt volkomen misplaatst.
Ik respecteer je visie, maar kan mij niet vinden in 'misplaatst'. Ik sta achter mijn woordkeuze. Misschien komen er betere alternatieven in dit topic langs en dan ga ik die gebruiken.
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 10:22
Ik wil je heel veel sterkte wensen, ik weet uit ervaring hoe zwaar het is. Onze oudste is nu 14 en ik ben echt opgebrand van al die jaren constant aan staan. Maar het wordt hier wel makkelijker. Als er eenmaal een diagnose is, kan er gerichte hulp ingezet worden, dus ik hoop voor jullie dat er wel iets uitkomt.
pauliene wijzigde dit bericht op 01-06-2023 21:41
40.00% gewijzigd
zaterdag 15 april 2023 om 10:32
Mocht het kindje van TO ASS hebben, dan is dit een nogal zinloze actie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
