Kinderen
alle pijlers
Het is zo pittig…(gedrag kind)
vrijdag 14 april 2023 om 09:45
Soms weet ik het echt even niet meer..het is zo pittig met dochter momenteel.
We zijn al jaren bezig met de juiste hulp krijgen voor onze dochter van bijna 7 jaar. De zoektocht begon toen zij 3 jaar was.
Dochter heeft enorme woede uitbarstingen, alles moet op haar manier gaan en als iets anders gaat dan zij in haar hoofd heeft, ontploft ze. Na de “buien” is er veel schaamte voor wat ze gedaan heeft en heeft ze spijt.
Daarnaast is zij thuis altijd erg afgeleid, aankleden, eten, alles is een strijd.
De laatste maanden wil ze niet meer naar school en doet er iedere ochtend alles aan om er onderuit te komen om naar school te moeten.
Op school is zij de “perfecte” leerling en merken ze behalve vermoeidheid en overprikkeling vrij weinig aan haar.
Ook als er anderen bij zijn vertoont ze nagenoeg altijd sociaal wenselijk gedrag. Er is veel onbegrip uit onze omgeving omdat niemand zich er iets bij voor kan stellen hoe het thuis gaat.
Vorige week had ze een kinderfeestje en daar is ze voor het eerst “ontploft” waar haar vriendinnen bij waren. Met als gevolg dat ze de volgende dag helemaal niet meer naar school wilde omdat ze zich schaamde.
Momenteel lopen er onderzoeken om een diagnose te stellen en vanuit hier gerichte behandeling te starten. Er zijn in ieder geval vermoedens autisme en/of adhd.
Maar ik vind het echt zo pittig..man en ik lopen op onze tenen. Het is iedere dag niet de vraag of het gaat escaleren maar wanneer het gaat escaleren en dit meerdere keren per dag.
Dit onvoorspelbare heeft ook heel veel invloed op haar jongere broertje. Ik vind het voor hem ook zo erg.
Man en ik zijn ook zo moe van de afgelopen jaren dat het voor mij soms echt voelt alsof ik een gevangenis zit en geen kant op kan.
Familie is er wel maar niet in de buurt maar veel steun hebben we hier ook niet van.
Iemand in dezelfde situatie die wellicht nog tips heeft waar we niet aan gedacht hebben?
Ivm herkenbaarheid verwijder ik misschien later een deel van deze tekst.
We zijn al jaren bezig met de juiste hulp krijgen voor onze dochter van bijna 7 jaar. De zoektocht begon toen zij 3 jaar was.
Dochter heeft enorme woede uitbarstingen, alles moet op haar manier gaan en als iets anders gaat dan zij in haar hoofd heeft, ontploft ze. Na de “buien” is er veel schaamte voor wat ze gedaan heeft en heeft ze spijt.
Daarnaast is zij thuis altijd erg afgeleid, aankleden, eten, alles is een strijd.
De laatste maanden wil ze niet meer naar school en doet er iedere ochtend alles aan om er onderuit te komen om naar school te moeten.
Op school is zij de “perfecte” leerling en merken ze behalve vermoeidheid en overprikkeling vrij weinig aan haar.
Ook als er anderen bij zijn vertoont ze nagenoeg altijd sociaal wenselijk gedrag. Er is veel onbegrip uit onze omgeving omdat niemand zich er iets bij voor kan stellen hoe het thuis gaat.
Vorige week had ze een kinderfeestje en daar is ze voor het eerst “ontploft” waar haar vriendinnen bij waren. Met als gevolg dat ze de volgende dag helemaal niet meer naar school wilde omdat ze zich schaamde.
Momenteel lopen er onderzoeken om een diagnose te stellen en vanuit hier gerichte behandeling te starten. Er zijn in ieder geval vermoedens autisme en/of adhd.
Maar ik vind het echt zo pittig..man en ik lopen op onze tenen. Het is iedere dag niet de vraag of het gaat escaleren maar wanneer het gaat escaleren en dit meerdere keren per dag.
Dit onvoorspelbare heeft ook heel veel invloed op haar jongere broertje. Ik vind het voor hem ook zo erg.
Man en ik zijn ook zo moe van de afgelopen jaren dat het voor mij soms echt voelt alsof ik een gevangenis zit en geen kant op kan.
Familie is er wel maar niet in de buurt maar veel steun hebben we hier ook niet van.
Iemand in dezelfde situatie die wellicht nog tips heeft waar we niet aan gedacht hebben?
Ivm herkenbaarheid verwijder ik misschien later een deel van deze tekst.
zaterdag 15 april 2023 om 10:36
zaterdag 15 april 2023 om 10:47
Lieve TO, ik herken ook heel veel van wat je schrijft . Onze zoon van 5 is net gediagnostiseerd met ernstige ADHD. Vanaf zijn geboorte was hij een huilbaby en helaas konden ze niets vinden. Vanaf een jaar of 2 werd hij elke nacht gillend wakker en was niet tot bedaren te brengen. Hij had woede uitbarstingen om de meeste kleine dingen, slaan en schoppen.
In corona tijd weer hulp gezocht, het leger waar je door heen moet breken voor hulp is niet mis. Terwijl je al kapot bent van de extra zorg. Het zou vast allemaal goed komen op school en hij had gewoon uitdaging nodig.
Op school bleef hetzelfde gedrag, wel eens waar iets afgezwakt maar op school zagen ze het ook. Maarja hij is nog maar 4 dus de huisarts vindt het toch wat vroeg voor onderzoek allemaal. De tijd tikt door, kind valt 2 keer een gat in z'n koppie, ontsnapt van het schoolplein en als klap op de vuurplein een gecompliceerde breuk tijdens zijn eerste schoolreisje. Toen hij in de kerstvakantie iets naar zijn zusje gooide in woede en zij haar wond moest laten lijmen was ik er zo ontzettend klaar mee.
Inmiddels dus diagnose ADHD, het intelligentieonderzoek liet een normale intelligentie zien. Vertrouw op je gevoel, zorg voor contact met een kinderpsycholoog en eventueel kinderpsychiater. Raak niet verstrikt in het HBO Pedagogen spel-therapie traject. Hbo- Pedagogiek is een flut opleiding en pedagogen zijn opgeleid om problemen te zoeken in de opvoeding (ik mag het zeggen want in heb dit diploma en ook de universitaire variant gedaan, mega verschil). De meeste opvoed problemen zijn ouder problemen. Net zoals huisartsen zoeken naar een meer voorkomende verklaring voor ze naar ernstigere zaken gaan kijken. Is niet direct verkeerd maar voor jou niet van toepassing.
Wij kunnen nog zo optimaal opvoeden, het zal helpend zijn maar in het geval van onze zoon zal dit de klachten gewoon niet weg laten gaan, wij gaan binnenkort medicatie proberen. Structuur is voor hem heel helpend, veel knuffels, ondertitelen zoals ze dat noemen, dus zijn gevoelens beschrijven. Verder is het gewoon zien wat de dag brengt
Mocht je een diagnose krijgen, dan zijn de problemen niet opgelost, je krijgt er allemaal problemen bij. Meestal buiten je gezin ook, wees daar op voorbereid. Mensen die het belachelijk vinden dat je je kind laat testen, mensen die de medicatie verschrikkelijk vinden. Het zwembad als je een aanvraag doet voor 1 op 1 lessen die je gewoon zelf betaalt want hoeveel last heeft hij er nou eigenlijk van? Terwijl de vorige juf hem bij hetzelfde zwembad niet aan kon en hem in een andere groep heeft laten plaatsen. Mensen die je kind wel zullen heropvoeden, mensen die het ideale dieet hebben dat alles gaat oplossen. Zet jezelf maar schrap! Iedereen die nooit iets te maken heeft gehad met ADHD/ASS of hoogbegaafdheid hebben een mening.
In corona tijd weer hulp gezocht, het leger waar je door heen moet breken voor hulp is niet mis. Terwijl je al kapot bent van de extra zorg. Het zou vast allemaal goed komen op school en hij had gewoon uitdaging nodig.
Op school bleef hetzelfde gedrag, wel eens waar iets afgezwakt maar op school zagen ze het ook. Maarja hij is nog maar 4 dus de huisarts vindt het toch wat vroeg voor onderzoek allemaal. De tijd tikt door, kind valt 2 keer een gat in z'n koppie, ontsnapt van het schoolplein en als klap op de vuurplein een gecompliceerde breuk tijdens zijn eerste schoolreisje. Toen hij in de kerstvakantie iets naar zijn zusje gooide in woede en zij haar wond moest laten lijmen was ik er zo ontzettend klaar mee.
Inmiddels dus diagnose ADHD, het intelligentieonderzoek liet een normale intelligentie zien. Vertrouw op je gevoel, zorg voor contact met een kinderpsycholoog en eventueel kinderpsychiater. Raak niet verstrikt in het HBO Pedagogen spel-therapie traject. Hbo- Pedagogiek is een flut opleiding en pedagogen zijn opgeleid om problemen te zoeken in de opvoeding (ik mag het zeggen want in heb dit diploma en ook de universitaire variant gedaan, mega verschil). De meeste opvoed problemen zijn ouder problemen. Net zoals huisartsen zoeken naar een meer voorkomende verklaring voor ze naar ernstigere zaken gaan kijken. Is niet direct verkeerd maar voor jou niet van toepassing.
Wij kunnen nog zo optimaal opvoeden, het zal helpend zijn maar in het geval van onze zoon zal dit de klachten gewoon niet weg laten gaan, wij gaan binnenkort medicatie proberen. Structuur is voor hem heel helpend, veel knuffels, ondertitelen zoals ze dat noemen, dus zijn gevoelens beschrijven. Verder is het gewoon zien wat de dag brengt
Mocht je een diagnose krijgen, dan zijn de problemen niet opgelost, je krijgt er allemaal problemen bij. Meestal buiten je gezin ook, wees daar op voorbereid. Mensen die het belachelijk vinden dat je je kind laat testen, mensen die de medicatie verschrikkelijk vinden. Het zwembad als je een aanvraag doet voor 1 op 1 lessen die je gewoon zelf betaalt want hoeveel last heeft hij er nou eigenlijk van? Terwijl de vorige juf hem bij hetzelfde zwembad niet aan kon en hem in een andere groep heeft laten plaatsen. Mensen die je kind wel zullen heropvoeden, mensen die het ideale dieet hebben dat alles gaat oplossen. Zet jezelf maar schrap! Iedereen die nooit iets te maken heeft gehad met ADHD/ASS of hoogbegaafdheid hebben een mening.
zaterdag 15 april 2023 om 10:47
Ik wil je heel veel sterkte wensen, ik weet uit ervaring hoe zwaar het is. Hopelijk ben je bij de hulpverlening snel aan de beurt.
Mijn tip: Om niet geheel opgebrand te raken en vooral onze andere twee kinderen voldoende aandacht te geven hebben we de kinderen per ouder verdeeld. Dus de een hield zich bezig met onze druktemaker en de ander met de andere twee. Deze verdeling kon ook heel spontaan wisselen, zodra ik het niet meer trok noemde ik ons codewoord en wisselden we van rol.
Mijn tip: Om niet geheel opgebrand te raken en vooral onze andere twee kinderen voldoende aandacht te geven hebben we de kinderen per ouder verdeeld. Dus de een hield zich bezig met onze druktemaker en de ander met de andere twee. Deze verdeling kon ook heel spontaan wisselen, zodra ik het niet meer trok noemde ik ons codewoord en wisselden we van rol.
Ze zeiden dat het niet kon. Toen kwam er iemand die dat niet wist en die deed het gewoon.
zaterdag 15 april 2023 om 10:55
Eens, een kind wil zelf geen woedeaanval krijgen. Voor het kind is dit ook niet leuk. Kinderen met 'iets' hebben vaak al heel weinig zelfvertrouwen omdat er constant op ze gemopperd wordt, vaak niet alleen binnen het gezin maar ook erbuiten. Er worden dingen van ze verwacht die voor hen zoveel moeilijker zijn.Gique schreef: ↑15-04-2023 09:44Kind is 6 jaar hè. Jezelf in anderen verplaatsen is op die leeftijd nog best veel gevraagd. Dat is gewoon ontwikkelingspsychologie. Dan heb je het nog niet eens over mogelijk ASS.
Je kunt met een kind afspreken te helpen met het beheersen van woedeaanvallen, maar begin niet over deuken in liefde en wederzijds vertrouwen. Dat is echt volkomen misplaatst.
TO: Laat je ook niet van de wijs brengen door het gedrag op school. Bij meisjes is het gedrag sowieso anders dan bij jongens. Meisje internaliseren veel meer. Bovendien kan het ook zijn dat je een hele goede docent hebt die heel veel aandacht en structuur heeft voor je dochter en het daardoor minder opvalt binnen school. Het kan ook zijn dat je docent zegt dat ze op school niks merken maar dat ze tijdens het onderzoek gerichte vragen gaat beantwoorden die wel afwijkend gedrag laten zien. Een beetje zoals dat je zelf denkt dat je niet beïnvloedt wordt door reclame maar toch iets gaat kopen dat je in de reclame zag.
zaterdag 15 april 2023 om 11:16
Overduidelijk een reactie van iemand die niet erg bekend is met kinderen met eventueel een diagnose. Want als je kind een diagnose ASS heeft, bijvoorbeeld, dan ligt het dus niet (enkel) aan de gezinsdynamiek. Echt niet. Je zou er nog een schuldgevoel van krijgen zo.
zaterdag 15 april 2023 om 11:34
Kinderen met ASS moeten al heel veel sociaal gewenst aangeleerd gedrag vertonen. Ze zijn dubbel zo hard bezig met leren als een gemiddeld kind op dat gebied is mijn persoonlijke opvatting. En dat kost ze bakken met energie. Het heeft niets te maken met optimistisch blijven over het leervermogen van Kinderen.
In plaats van deze Kinderen thuis ook nog te leren dat ze zich moeten inleven in gevoelens van anderen, kun je je als ouders beter richten op hoe je de tijd thuis voor iedereen zo aangenaam mogelijk te maken.
zaterdag 15 april 2023 om 11:49
AmenFlipflop schreef: ↑15-04-2023 11:34Kinderen met ASS moeten al heel veel sociaal gewenst aangeleerd gedrag vertonen. Ze zijn dubbel zo hard bezig met leren als een gemiddeld kind op dat gebied is mijn persoonlijke opvatting. En dat kost ze bakken met energie. Het heeft niets te maken met optimistisch blijven over het leervermogen van Kinderen.
In plaats van deze Kinderen thuis ook nog te leren dat ze zich moeten inleven in gevoelens van anderen, kun je je als ouders beter richten op hoe je de tijd thuis voor iedereen zo aangenaam mogelijk te maken.
zaterdag 15 april 2023 om 11:53
Ik heb nog niet verder gelezen, maar ik vind het een erg fijn boek.
Vooral omdat het lekker makkelijk wegleest, met humor en relativeringsvermogen.
En herkenning natuurlijk.
Het is dus een boek wat je óók makkelijk kan lezen als je overbelast bent door je temperamentvolle kind.
•
zaterdag 15 april 2023 om 12:01
Ik vermoed dat dit werkt bij instrumentele boosheid/agressie. Dus bij ingezette agressie.
Wat ik lees bij TO, en wat ik hier thuis ervaar, is dat de ontploffingen van kind vallen in de categorie overlevingsstand: vechten, bevriezen of vluchten.
Dat betekent dat een kind op dat moment alleen nog toegang heeft tot het zogenaamde reptielenbrein.
De vragen die jij noemt kunnen dan helemaal niet beantwoord worden en roepen dan juist nóg meer stress op. Er is immers op dat moment geen toegang voor het kind tot het mensenbrein.
Op dergelijke momenten is vooral co-regulatie nodig; zelf rustig blijven, als je praat zacht praten, eventueel als kind eraan toe is wiegen, aaien, gevoelens erkennen etc.
•
zaterdag 15 april 2023 om 12:02
Flipflop schreef: ↑15-04-2023 11:34Kinderen met ASS moeten al heel veel sociaal gewenst aangeleerd gedrag vertonen. Ze zijn dubbel zo hard bezig met leren als een gemiddeld kind op dat gebied is mijn persoonlijke opvatting. En dat kost ze bakken met energie. Het heeft niets te maken met optimistisch blijven over het leervermogen van Kinderen.
In plaats van deze Kinderen thuis ook nog te leren dat ze zich moeten inleven in gevoelens van anderen, kun je je als ouders beter richten op hoe je de tijd thuis voor iedereen zo aangenaam mogelijk te maken.
Niets tegen in te brengen. We weten nog niet of er sprake is van ASS of ADHD. En ik weet zeker dat TO het aangenaam wilt maken.
En de dubbele of driedubbele belasting is idd zwaar voor neurodiverse mensen. Maar dan nog blijf ik optimistisch over het leervermogen, vooral omdat het kind aangeeft inzicht te hebben in de gevoelens van de familie met de opmerking 'dat ze toch wel van mij houden'. En ik ben al helemaal optimistisch, omdat ze het op school wel kan.
Daar moet je dan mee verder, in mijn ogen. Maar in de opvoeding zijn er meerdere manieren mogelijk. En zoals meerdere mensen hier al aangegeven hebben zal TO veel adviezen gaan krijgen van professionals, zelfverklaarde professionals en andere ouders die diametraal tegenover elkaar kunnen staan. Ga er maar aan staan.
Aanpassingen aan de omgeving of het individu, medicatie ja/nee, wortel of stok? Interveniëren of uit laten razen? Ik gaf enkel 2 voorbeelden hoe ik met ontploffingen omga.
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 12:06
Frizz schreef: ↑15-04-2023 12:01Ik vermoed dat dit werkt bij instrumentele boosheid/agressie. Dus bij ingezette agressie.
Wat ik lees bij TO, en wat ik hier thuis ervaar, is dat de ontploffingen van kind vallen in de categorie overlevingsstand: vechten, bevriezen of vluchten.
Dat betekent dat een kind op dat moment alleen nog toegang heeft tot het zogenaamde reptielenbrein.
De vragen die jij noemt kunnen dan helemaal niet beantwoord worden en roepen dan juist nóg meer stress op. Er is immers op dat moment geen toegang voor het kind tot het mensenbrein.
Op dergelijke momenten is vooral co-regulatie nodig; zelf rustig blijven, als je praat zacht praten, eventueel als kind eraan toe is wiegen, aaien, gevoelens erkennen etc.
Zou goed kunnen. Misschien is de analyse die jij geeft kloppend. Uiteindelijk willen we wel hetzelfde qua uitkomst, en de ontploffing dempen. Bedankt voor de aanvulling. Hopelijk heeft TO hier iets aan.
tantejuut wijzigde dit bericht op 15-04-2023 12:09
1.71% gewijzigd
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 12:08
Zo is het ons ook uitgelegd bij psycho-educatie inderdaad. En als dochter eenmaal zo ver was, had het absoluut geen nut om haar op die manier te benaderen, er kwam dan toch niets meer binnen.Frizz schreef: ↑15-04-2023 12:01Ik vermoed dat dit werkt bij instrumentele boosheid/agressie. Dus bij ingezette agressie.
Wat ik lees bij TO, en wat ik hier thuis ervaar, is dat de ontploffingen van kind vallen in de categorie overlevingsstand: vechten, bevriezen of vluchten.
Dat betekent dat een kind op dat moment alleen nog toegang heeft tot het zogenaamde reptielenbrein.
De vragen die jij noemt kunnen dan helemaal niet beantwoord worden en roepen dan juist nóg meer stress op. Er is immers op dat moment geen toegang voor het kind tot het mensenbrein.
Op dergelijke momenten is vooral co-regulatie nodig; zelf rustig blijven, als je praat zacht praten, eventueel als kind eraan toe is wiegen, aaien, gevoelens erkennen etc.
zaterdag 15 april 2023 om 12:09
Je kan natuurlijk wel een kind wijzen op effecten van hun gedrag op jezelf. Maar hou het dan feitelijk;
- oei als je zo schreeuwt doet dat heel zeer aan onze oren
- als jij tegen mijn been schopt doet dat pijn
Liefde blijft toch even groot, ook als je kind moeilijk gedrag laat zien?
Dat is nu juist iets wat ik dagelijks benadruk; ik hou ALTIJD van jou. Ook als je boos bent.
•
zaterdag 15 april 2023 om 12:13
Frizz schreef: ↑15-04-2023 12:09Je kan natuurlijk wel een kind wijzen op effecten van hun gedrag op jezelf. Maar hou het dan feitelijk;
- oei als je zo schreeuwt doet dat heel zeer aan onze oren
- als jij tegen mijn been schopt doet dat pijn
Liefde blijft toch even groot, ook als je kind moeilijk gedrag laat zien?
Dat is nu juist iets wat ik dagelijks benadruk; ik hou ALTIJD van jou. Ook als je boos bent.
Dat is een beter alternatief. Bedankt. Had trouwens feitelijk in mijn oorspronkelijke reactie staan.
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 12:18
Heb geen zin om alle reacties te lezen maar eigen ervaring qua hulp:
Er is altijd na test en uitslag/diagnose een psycho-educatie en hulp traject voor kind maar ook voor de ouders, mits deze daar interesse in hebben.
Word niet aangeboden, vraag ernaar. Is niet iets wat zij boeden, zoek een betere hulpverlener.
Voor de overbrugging kan je bij de HA een orthopedagoog vragen, meestal valt dat onder ketenzorg en is redelijk kort qua wachtlijsten. 2/3 weken vaak.
Die heeft vaak al zoveel fijne tips mbt add/adhd oa en kan ook goed met kind praten en handvatten geven, ook voor die ontploffingen. Hoe kan je dat gedeeltelijk voor zijn?
En deze kan ook met school overleggen voor de eerste aanpassingen, die ze dan per direct kunnen doorvoeren.
Er is altijd na test en uitslag/diagnose een psycho-educatie en hulp traject voor kind maar ook voor de ouders, mits deze daar interesse in hebben.
Word niet aangeboden, vraag ernaar. Is niet iets wat zij boeden, zoek een betere hulpverlener.
Voor de overbrugging kan je bij de HA een orthopedagoog vragen, meestal valt dat onder ketenzorg en is redelijk kort qua wachtlijsten. 2/3 weken vaak.
Die heeft vaak al zoveel fijne tips mbt add/adhd oa en kan ook goed met kind praten en handvatten geven, ook voor die ontploffingen. Hoe kan je dat gedeeltelijk voor zijn?
En deze kan ook met school overleggen voor de eerste aanpassingen, die ze dan per direct kunnen doorvoeren.
lucifee2023 wijzigde dit bericht op 15-04-2023 12:20
17.41% gewijzigd
Jaja.
zaterdag 15 april 2023 om 12:18
TO, mag ik vragen wat jullie al hebben gepoogd betreft boosheid/ontploffingen? Want ik lees hoe jullie deze pogen te voorkomen, wat natuurlijk key is.
Maar praten jullie ook over emoties, hoe dat werkt in een (overspannen) kinderbrein?
Dit is een helpend boek (ook voor ouders zelf):
https://www.bruna.nl/boeken/hersenen-en ... iatedomain!!!
Hebben jullie weleens opties besproken; wat is wél een goede/veilige manier om je boosheid te uiten?
Ik ging voorheen dan met zoon zitten en dan maakten we hier een tekening van; als je je zó voelt, wat helpt jou dan? Dan tekenden we wat we al wisten, bv iets stuk maken. En al pratend en tekenend bedachten we meer; hard de trap op en af rennen, een verstopplek in de huiskamer, hard met een bal gooien etc.
In die tijd stond er standaard een oude doos klaar en lagen er kranten om te verscheuren. We maakten een fijne veilige plek in de kamer met een schapenvacht.
Werkte het meteen, en altijd? Nee, maar het maakte wel verschil. Vlak voor een uitbarsting kon zoon stiekem wel lachen als ik gauw de tekening pakte en op z’n kop hield en het zogenaamd niet kon lezen.
En het gaf hem een gevoel van regie, en dat het normaal is dat je nog geen volledige zeggenschap hebt over je eigen gedrag. Dat oefenen we gewoon samen.
Maar praten jullie ook over emoties, hoe dat werkt in een (overspannen) kinderbrein?
Dit is een helpend boek (ook voor ouders zelf):
https://www.bruna.nl/boeken/hersenen-en ... iatedomain!!!
Hebben jullie weleens opties besproken; wat is wél een goede/veilige manier om je boosheid te uiten?
Ik ging voorheen dan met zoon zitten en dan maakten we hier een tekening van; als je je zó voelt, wat helpt jou dan? Dan tekenden we wat we al wisten, bv iets stuk maken. En al pratend en tekenend bedachten we meer; hard de trap op en af rennen, een verstopplek in de huiskamer, hard met een bal gooien etc.
In die tijd stond er standaard een oude doos klaar en lagen er kranten om te verscheuren. We maakten een fijne veilige plek in de kamer met een schapenvacht.
Werkte het meteen, en altijd? Nee, maar het maakte wel verschil. Vlak voor een uitbarsting kon zoon stiekem wel lachen als ik gauw de tekening pakte en op z’n kop hield en het zogenaamd niet kon lezen.
En het gaf hem een gevoel van regie, en dat het normaal is dat je nog geen volledige zeggenschap hebt over je eigen gedrag. Dat oefenen we gewoon samen.
•
zaterdag 15 april 2023 om 12:42
Dat is hier ook zo.Frizz schreef: ↑15-04-2023 12:01Ik vermoed dat dit werkt bij instrumentele boosheid/agressie. Dus bij ingezette agressie.
Wat ik lees bij TO, en wat ik hier thuis ervaar, is dat de ontploffingen van kind vallen in de categorie overlevingsstand: vechten, bevriezen of vluchten.
Dat betekent dat een kind op dat moment alleen nog toegang heeft tot het zogenaamde reptielenbrein.
De vragen die jij noemt kunnen dan helemaal niet beantwoord worden en roepen dan juist nóg meer stress op. Er is immers op dat moment geen toegang voor het kind tot het mensenbrein.
Op dergelijke momenten is vooral co-regulatie nodig; zelf rustig blijven, als je praat zacht praten, eventueel als kind eraan toe is wiegen, aaien, gevoelens erkennen etc.
Sinds ik dat begrijp en weet, kan ik er meer mee en kan ik mijn zoon er ook weer sneller uithalen.
Hoe?
In zijn geval door hem, tegen wil en dank, te knuffelen. Dan stopt de woede en het rennen.
Dan ga ik hem door zijn haren strijken, heel veel en heel lang. Door zijn lijf te laten weten dat het veilig is om uit het reptielenbrein te komen. Dus door lieve aanrakingen, repeterend.
En ja, dan moet ik ervoor naar school, want leerkracht kan dit niet. Dat doe ik dan. En de laatste keer wilde leerkracht kijken wat het deed. En leerkracht zag de schouders ontspannen, de lucht ontsnappen en hij begon weer te bewegen. En daarna te praten en toen keek hij ook weer de wereld in.
Praten, het verstand aanspreken zogezegd, dat is in dit stadium totáál niet aan de orde. Dan schiet hij pijlsnel terug het reptielenbrein in en komt hij er niet vandaan.
We zetten echt stappen hierin. Ze zijn klein, maar het gaat. En daar zijn we heel blij mee.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 15 april 2023 om 12:54
Dat vind ik toch altijd een hele lastige. Ik weet dat er meer ouders zeggen dat dit bij hun kind werkt. Maar het staat haaks op de autonomie en integriteit van het lijf.
Je wil je kind leren dat aanrakingen alleen met wederzijdse instemming oké zijn, maar als ouder ga je dan toch op dat moment die grens over.
Ikzelf open mijn armen, of vraag eerst toestemming. En als kind dat niet wil, dan niet. Ik perk alleen in bij (zelf)beschadiging.
•
zaterdag 15 april 2023 om 13:17
zaterdag 15 april 2023 om 13:20
Ik vond dat ook héél lastig om te doen in het begin.Frizz schreef: ↑15-04-2023 12:54Dat vind ik toch altijd een hele lastige. Ik weet dat er meer ouders zeggen dat dit bij hun kind werkt. Maar het staat haaks op de autonomie en integriteit van het lijf.
Je wil je kind leren dat aanrakingen alleen met wederzijdse instemming oké zijn, maar als ouder ga je dan toch op dat moment die grens over.
Ikzelf open mijn armen, of vraag eerst toestemming. En als kind dat niet wil, dan niet. Ik perk alleen in bij (zelf)beschadiging.
Maar dit doe ik dus alleen als hij in zijn reptielenbrein in fight modus zit. Dit heeft dan op dat moment meer te maken met veiligheid en bijna het inbakeren van baby dan van aanrakingen tegen je wil. Om hem op zijn plek te houden en zo zijn lijf te laten weten dat het veilig is. Het is inderdaad heel tegennatuurlijk, maar het werkt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 15 april 2023 om 13:46
En dat kun je bij die kleintjes minder goed dan wanneer ze wat ouder worden.
Op eieren lopen om maar geen driftbui te ontketenen is natuurlijk ook geen goede leefomstandigheid.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 15 april 2023 om 13:49
Ja soms is dat ook niet te doen. Wij hebben periodes gehad met tot 10 woedeaanvallen per dag. Die dan ook rustig een half tot anderhalf uur konden duren.
Ik vond dat echt een eye opener toen mijn zoon nog een peuter was; collega’s die vertelden dat ze gewoon nee zeiden tegen hun kind, 5 minuutjes boos en dan ging het leven weer door. Hemels leek mij dat, haha!
Ik vond dat echt een eye opener toen mijn zoon nog een peuter was; collega’s die vertelden dat ze gewoon nee zeiden tegen hun kind, 5 minuutjes boos en dan ging het leven weer door. Hemels leek mij dat, haha!
•
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in