Kinderen
alle pijlers
Het is zo pittig…(gedrag kind)
vrijdag 14 april 2023 om 09:45
Soms weet ik het echt even niet meer..het is zo pittig met dochter momenteel.
We zijn al jaren bezig met de juiste hulp krijgen voor onze dochter van bijna 7 jaar. De zoektocht begon toen zij 3 jaar was.
Dochter heeft enorme woede uitbarstingen, alles moet op haar manier gaan en als iets anders gaat dan zij in haar hoofd heeft, ontploft ze. Na de “buien” is er veel schaamte voor wat ze gedaan heeft en heeft ze spijt.
Daarnaast is zij thuis altijd erg afgeleid, aankleden, eten, alles is een strijd.
De laatste maanden wil ze niet meer naar school en doet er iedere ochtend alles aan om er onderuit te komen om naar school te moeten.
Op school is zij de “perfecte” leerling en merken ze behalve vermoeidheid en overprikkeling vrij weinig aan haar.
Ook als er anderen bij zijn vertoont ze nagenoeg altijd sociaal wenselijk gedrag. Er is veel onbegrip uit onze omgeving omdat niemand zich er iets bij voor kan stellen hoe het thuis gaat.
Vorige week had ze een kinderfeestje en daar is ze voor het eerst “ontploft” waar haar vriendinnen bij waren. Met als gevolg dat ze de volgende dag helemaal niet meer naar school wilde omdat ze zich schaamde.
Momenteel lopen er onderzoeken om een diagnose te stellen en vanuit hier gerichte behandeling te starten. Er zijn in ieder geval vermoedens autisme en/of adhd.
Maar ik vind het echt zo pittig..man en ik lopen op onze tenen. Het is iedere dag niet de vraag of het gaat escaleren maar wanneer het gaat escaleren en dit meerdere keren per dag.
Dit onvoorspelbare heeft ook heel veel invloed op haar jongere broertje. Ik vind het voor hem ook zo erg.
Man en ik zijn ook zo moe van de afgelopen jaren dat het voor mij soms echt voelt alsof ik een gevangenis zit en geen kant op kan.
Familie is er wel maar niet in de buurt maar veel steun hebben we hier ook niet van.
Iemand in dezelfde situatie die wellicht nog tips heeft waar we niet aan gedacht hebben?
Ivm herkenbaarheid verwijder ik misschien later een deel van deze tekst.
We zijn al jaren bezig met de juiste hulp krijgen voor onze dochter van bijna 7 jaar. De zoektocht begon toen zij 3 jaar was.
Dochter heeft enorme woede uitbarstingen, alles moet op haar manier gaan en als iets anders gaat dan zij in haar hoofd heeft, ontploft ze. Na de “buien” is er veel schaamte voor wat ze gedaan heeft en heeft ze spijt.
Daarnaast is zij thuis altijd erg afgeleid, aankleden, eten, alles is een strijd.
De laatste maanden wil ze niet meer naar school en doet er iedere ochtend alles aan om er onderuit te komen om naar school te moeten.
Op school is zij de “perfecte” leerling en merken ze behalve vermoeidheid en overprikkeling vrij weinig aan haar.
Ook als er anderen bij zijn vertoont ze nagenoeg altijd sociaal wenselijk gedrag. Er is veel onbegrip uit onze omgeving omdat niemand zich er iets bij voor kan stellen hoe het thuis gaat.
Vorige week had ze een kinderfeestje en daar is ze voor het eerst “ontploft” waar haar vriendinnen bij waren. Met als gevolg dat ze de volgende dag helemaal niet meer naar school wilde omdat ze zich schaamde.
Momenteel lopen er onderzoeken om een diagnose te stellen en vanuit hier gerichte behandeling te starten. Er zijn in ieder geval vermoedens autisme en/of adhd.
Maar ik vind het echt zo pittig..man en ik lopen op onze tenen. Het is iedere dag niet de vraag of het gaat escaleren maar wanneer het gaat escaleren en dit meerdere keren per dag.
Dit onvoorspelbare heeft ook heel veel invloed op haar jongere broertje. Ik vind het voor hem ook zo erg.
Man en ik zijn ook zo moe van de afgelopen jaren dat het voor mij soms echt voelt alsof ik een gevangenis zit en geen kant op kan.
Familie is er wel maar niet in de buurt maar veel steun hebben we hier ook niet van.
Iemand in dezelfde situatie die wellicht nog tips heeft waar we niet aan gedacht hebben?
Ivm herkenbaarheid verwijder ik misschien later een deel van deze tekst.
zaterdag 15 april 2023 om 14:18
Zelf ben ik het ontploffende kind geweest, bij mij werkte afbakening, emoties toelaten en het bespreken achteraf. En ook wel disciplinering. Mensen moesten mij echt afremmen. Maar dat is al heel lang geleden (jaren 70). Het vervelendste vond ik als ik niet serieus werd genomen of dat mensen spastisch gingen doen om het te voorkomen. Dan kreeg ik het gevoel dat het 'heel erg' was allemaal. Er waren toen ook amper labels of medicatie. Pa zei enkel dat ik een teringjong was en ma ging huilen. Maar 5 minuten briesen op mijn kamer werkte soms ook. Dus ik ben niet de beste spiegel of de helderste van geest, maar de 2 tips die ik gaf zijn meer de dingen die ik graag had willen zien toendertijd.
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 14:23
Heb je autisme en/of add/adhd?TanteJuut schreef: ↑15-04-2023 14:18Zelf ben ik het ontploffende kind geweest, bij mij werkte afbakening, emoties toelaten en het bespreken achteraf. En ook wel disciplinering. Mensen moesten mij echt afremmen. Maar dat is al heel lang geleden (jaren 70). Het vervelendste vond ik als ik niet serieus werd genomen of dat mensen spastisch gingen doen om het te voorkomen. Dan kreeg ik het gevoel dat het 'heel erg' was allemaal. Er waren toen ook amper labels of medicatie. Pa zei enkel dat ik een teringjong was en ma ging huilen. Maar 5 minuten briesen op mijn kamer werkte soms ook. Dus ik ben niet de beste spiegel of de helderste van geest, maar de 2 tips die ik gaf zijn meer de dingen die ik graag had willen zien toendertijd.
Want dan kan zomaar zijn dat wat jij tikt dus helemaal niet gaat werken voor TO's kind.
Ik hoop dat TO maandag de huisarts belt en vraagt naar orthopedagoog.
Jaja.
zaterdag 15 april 2023 om 14:29
Ik denk dat het per kind verschilt. Hier is aanraken op zo'n moment niet functioneel en kind wilde het ook niet. Alleen op een veilige plek tot rust komen (met een boek of boksbal) was het enige dat hielp. Belangrijk is vooral dat je samen met kind iets bedenkt dat helpt en dat dan ook uitvoert (soms is hiervoor het sturing nodig als het kind nog aanspreekbaar is).Frizz schreef: ↑15-04-2023 12:54Dat vind ik toch altijd een hele lastige. Ik weet dat er meer ouders zeggen dat dit bij hun kind werkt. Maar het staat haaks op de autonomie en integriteit van het lijf.
Je wil je kind leren dat aanrakingen alleen met wederzijdse instemming oké zijn, maar als ouder ga je dan toch op dat moment die grens over.
Ikzelf open mijn armen, of vraag eerst toestemming. En als kind dat niet wil, dan niet. Ik perk alleen in bij (zelf)beschadiging.
zaterdag 15 april 2023 om 14:29
Ik ook, maar het sloeg dan weer totaal niet op ons ASS kind, maar op ons niet neurodiverse kindFrizz schreef: ↑15-04-2023 11:53Ik heb nog niet verder gelezen, maar ik vind het een erg fijn boek.
Vooral omdat het lekker makkelijk wegleest, met humor en relativeringsvermogen.
En herkenning natuurlijk.
Het is dus een boek wat je óók makkelijk kan lezen als je overbelast bent door je temperamentvolle kind.
zaterdag 15 april 2023 om 14:35
Helemaal dit. Werkt(e) ook echt totaal niet bij onze dochter trouwens.Frizz schreef: ↑15-04-2023 12:54Dat vind ik toch altijd een hele lastige. Ik weet dat er meer ouders zeggen dat dit bij hun kind werkt. Maar het staat haaks op de autonomie en integriteit van het lijf.
Je wil je kind leren dat aanrakingen alleen met wederzijdse instemming oké zijn, maar als ouder ga je dan toch op dat moment die grens over.
Ikzelf open mijn armen, of vraag eerst toestemming. En als kind dat niet wil, dan niet. Ik perk alleen in bij (zelf)beschadiging.
zaterdag 15 april 2023 om 14:40
LuciFee2023 schreef: ↑15-04-2023 14:23Heb je autisme en/of add/adhd?
Want dan kan zomaar zijn dat wat jij tikt dus helemaal niet gaat werken voor TO's kind.
Ik hoop dat TO maandag de huisarts belt en vraagt naar orthopedagoog.
Ik ben er nooit op getest, en mijn getiep is wat ik toen had gewild. En wat voor mij werkt hoeft helemaal niet te werken voor een ander, inderdaad.
Wil gewoon meedenken en behulpzaam zijn vanuit mijn eigen perspectief.
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 17:04
TanteJuut schreef: ↑15-04-2023 14:18Zelf ben ik het ontploffende kind geweest, bij mij werkte afbakening, emoties toelaten en het bespreken achteraf. En ook wel disciplinering. Mensen moesten mij echt afremmen. Maar dat is al heel lang geleden (jaren 70). Het vervelendste vond ik als ik niet serieus werd genomen of dat mensen spastisch gingen doen om het te voorkomen. Dan kreeg ik het gevoel dat het 'heel erg' was allemaal. Er waren toen ook amper labels of medicatie. Pa zei enkel dat ik een teringjong was en ma ging huilen. Maar 5 minuten briesen op mijn kamer werkte soms ook. Dus ik ben niet de beste spiegel of de helderste van geest, maar de 2 tips die ik gaf zijn meer de dingen die ik graag had willen zien toendertijd.
Ik vind het veel belangrijker te weten wat er achter het gedrag steekt. Nu kan dat deels karakter/gevoeligheid/intensiteit zijn, maar vaak zijn er ook externe invloeden.
Hier was het gebrek aan passend aanbod op het KDV en school (en kind die daar compleet van in de war raakte en dat als extreem onveilig ervoer) de voornaamste oorzaak.
Ik heb dus vooral DAAR m’n energie in gestoken, om dat te veranderen.
En vervolgens hulp op die gevoelens van onveiligheid/trauma-reacties van het lichaam.
En op de symptomen deden we eigenlijk niet zoveel, behalve dat thuis zo goed mogelijk begeleiden. Een kind vind het zelf al allemaal erg genoeg, doorgaans.
•
zaterdag 15 april 2023 om 17:09
Het is natuurlijk ook een boek voor ‘gewoon’ kinderen met erg veel temperament.
Voor mij was het een boek vol open deuren (en ik denk zelfs dat ik hem heb gelezen omdat jij het had genoemd in een topic) maar toch zó lekker om te lezen.
Heb daarna ook erg genoten van een ander boek van Eva ea; van achter het behang tot over je oren. Dat was het eerste boek dat ik kon lezen als kind wakker was, met 4,5 jaar kon hij eindelijk soms 10 minuten zelf spelen.
Zie je nog zitten op de camping, grinnikend met dit boek op schoot.
•
zaterdag 15 april 2023 om 17:17
Gique schreef: ↑15-04-2023 14:29Ik denk dat het per kind verschilt. Hier is aanraken op zo'n moment niet functioneel en kind wilde het ook niet. Alleen op een veilige plek tot rust komen (met een boek of boksbal) was het enige dat hielp. Belangrijk is vooral dat je samen met kind iets bedenkt dat helpt en dat dan ook uitvoert (soms is hiervoor het sturing nodig als het kind nog aanspreekbaar is).
Natuurlijk verschilt dat per kind. Hier is het altijd zoeken geweest. Maar tegen de wil vasthouden, ik vrees dat dat iets doet met de relatie en met de band die een kind opbouwt met het eigen lijf. Ik zou dat risico gewoon niet nemen.
Los daarvan wil je een kind ook leren dat het zichzelf kan reguleren, in plaats van alleen met lichamelijke inperking.
Augeo heeft wel een mooie nieuwe animatie over zelfregulatie overigens:
https://www.augeo.nl/nl-nl/psycho-educatie/
•
zaterdag 15 april 2023 om 17:51
Ik vind het nog steeds lastig om te typen maar als kind had ik vrijwel hetzelfde als jouw dochter. Ik had thuis woede-uitbarstingen en op school was ik de perfecte leerling die altijd luisterde. Nu 35 jaar geleden word ik binnenkort getest op ADHD (specifiek de ADD vorm). Sinds ik weet dat ik waarschijnlijk ADHD heb zijn veel dingen een stuk verklaarbaarder. Overprikkeld zijn en een vol hoofd hebben was ook altijd een probleem dus muziek op en me afzonderen werkte wel.
Ik weet hoe moeilijk het als ouder geweest moet zijn, ook doordat ik m’n eigen gedrag zelf niet snapte en de woede-uitbarstingen gewoon gebeurden. Als het kan zou ik de testen afwachten en ondertussen helpt het misschien om alvast te kijken naar hulpmiddelen voor kinderen met ADHD/Autisme.
Ik weet hoe moeilijk het als ouder geweest moet zijn, ook doordat ik m’n eigen gedrag zelf niet snapte en de woede-uitbarstingen gewoon gebeurden. Als het kan zou ik de testen afwachten en ondertussen helpt het misschien om alvast te kijken naar hulpmiddelen voor kinderen met ADHD/Autisme.
zaterdag 15 april 2023 om 17:53
het feit dat kind weet dat haar ouders van haar blijven houden ondanks de woedeuitbarstingen,geeft het kind veiligheid. Door te gaan zeggen dat die liefde niet onvoorwaardelijk is, zorgt er voor dat die veiligheid minder wordt. Dat is het laatste wat je wil.TanteJuut schreef: ↑15-04-2023 12:02Niets tegen in te brengen. We weten nog niet of er sprake is van ASS of ADHD. En ik weet zeker dat TO het aangenaam wilt maken.
En de dubbele of driedubbele belasting is idd zwaar voor neurodiverse mensen. Maar dan nog blijf ik optimistisch over het leervermogen, vooral omdat het kind aangeeft inzicht te hebben in de gevoelens van de familie met de opmerking 'dat ze toch wel van mij houden'. En ik ben al helemaal optimistisch, omdat ze het op school wel kan.
Daar moet je dan mee verder, in mijn ogen. Maar in de opvoeding zijn er meerdere manieren mogelijk. En zoals meerdere mensen hier al aangegeven hebben zal TO veel adviezen gaan krijgen van professionals, zelfverklaarde professionals en andere ouders die diametraal tegenover elkaar kunnen staan. Ga er maar aan staan.
Aanpassingen aan de omgeving of het individu, medicatie ja/nee, wortel of stok? Interveniëren of uit laten razen? Ik gaf enkel 2 voorbeelden hoe ik met ontploffingen omga.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 15 april 2023 om 18:27
Dat heb ik niet zo geformuleerd. Dat zijn jouw woorden.
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 18:45
zaterdag 15 april 2023 om 19:05
Nogmaals, dat zeg ik niet.Een deukje is geen total loss. En ook kinderen moeten leren inzien dat ontploffingen effect hebben. De dochter zegt zelf dat ze inziet dat 'ze toch wel van haar blijven houden'. Dus de basis is goed en veilig. Daar kun je mee verder gaan.
Heb jij nog tips voor TO?
'balans leidt tot glans'
zaterdag 15 april 2023 om 20:11
dat is mijn tip, er voor zorgen dat kind altijd die veiligheid houdt. En verder worden hier heel veel goede adviezen gegeven waar ik niks aan toe te voegen hebTanteJuut schreef: ↑15-04-2023 19:05Nogmaals, dat zeg ik niet.Een deukje is geen total loss. En ook kinderen moeten leren inzien dat ontploffingen effect hebben. De dochter zegt zelf dat ze inziet dat 'ze toch wel van haar blijven houden'. Dus de basis is goed en veilig. Daar kun je mee verder gaan.
Heb jij nog tips voor TO?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 15 april 2023 om 20:23
Helemaal mee eens, als mijn zoon ontploft dan helpt geen enkele trucje of vraag. Het enige wat wij nog kunnen doen is hem afzonderen van de andere kinderen en dan hem in veiligheid helemaal los laten gaan. Zo min mogelijk zeggen, behalve uitstralen dat je er voor hem bent en grenzen stellen.Frizz schreef: ↑15-04-2023 12:01Ik vermoed dat dit werkt bij instrumentele boosheid/agressie. Dus bij ingezette agressie.
Wat ik lees bij TO, en wat ik hier thuis ervaar, is dat de ontploffingen van kind vallen in de categorie overlevingsstand: vechten, bevriezen of vluchten.
Dat betekent dat een kind op dat moment alleen nog toegang heeft tot het zogenaamde reptielenbrein.
De vragen die jij noemt kunnen dan helemaal niet beantwoord worden en roepen dan juist nóg meer stress op. Er is immers op dat moment geen toegang voor het kind tot het mensenbrein.
Op dergelijke momenten is vooral co-regulatie nodig; zelf rustig blijven, als je praat zacht praten, eventueel als kind eraan toe is wiegen, aaien, gevoelens erkennen etc.
Ik zeg dan. Boos zijn mag, maar als je me slaat dan wacht ik op een veilige afstand. Pas als hij weer wat bedaard, dan een knuffel en uithuilen op schoot ( alleen als hij dat wil) en dan kunnen we weer naar beneden. Het is heel heftig, want mijn zoon schreeuwt heel hard en gooit met spullen, rent en loopt in zijn boosheid tegen dingen op. Het voelt voor mij als extreem onveilig, maar ik ben de enige die het kan doen. Mijn man kan het niet, het triggert van alles bij hem.
zaterdag 15 april 2023 om 23:43
Off topic maar ik vind dit zo fijn om te lezen. Mijn kind is ook 4.5 en kan nog steeds nauwelijks zelf spelen. Dank voor de herkenning.Frizz schreef: ↑15-04-2023 17:09Het is natuurlijk ook een boek voor ‘gewoon’ kinderen met erg veel temperament.
Voor mij was het een boek vol open deuren (en ik denk zelfs dat ik hem heb gelezen omdat jij het had genoemd in een topic) maar toch zó lekker om te lezen.
Heb daarna ook erg genoten van een ander boek van Eva ea; van achter het behang tot over je oren. Dat was het eerste boek dat ik kon lezen als kind wakker was, met 4,5 jaar kon hij eindelijk soms 10 minuten zelf spelen.
Zie je nog zitten op de camping, grinnikend met dit boek op schoot.
zondag 16 april 2023 om 00:01
Positive_vibes schreef: ↑15-04-2023 23:43Off topic maar ik vind dit zo fijn om te lezen. Mijn kind is ook 4.5 en kan nog steeds nauwelijks zelf spelen. Dank voor de herkenning.
Ik dacht echt dat het NOOIT zou gebeuren. Doorslapen begon in dezelfde periode. Beiden in de vakantie. Ik help je hopen dat het jou ook gauw gegund is!
•
zondag 16 april 2023 om 00:21
Inderdaad. Mij werd dat boek van Eva Bronsveld ook aangeraden maar het werkte helemaal niet met onze jongste zoon, die later de diagnose autisme kreeg. Vond het ook bestveel 'standaard adviezen' bevatten, die je ontgetwijfeld allemaal al hebt uitgeprobeerd tegen de tijd dat je zo wanhopig bent dat je hulp gaat zoeken. Het ligt dus niet aan jouw aanpak (of de gezinsdynamiek), maar kind is gewoon anders. Ik vind trouwens ook dat in het boek onvoldoende belicht wordt dat er achter 'temperamentvol' ook iets anders kan schuilen, waarvoor professionele hulp nodig is.Frizz schreef: ↑15-04-2023 17:09Het is natuurlijk ook een boek voor ‘gewoon’ kinderen met erg veel temperament.
Voor mij was het een boek vol open deuren (en ik denk zelfs dat ik hem heb gelezen omdat jij het had genoemd in een topic) maar toch zó lekker om te lezen.
Heb daarna ook erg genoten van een ander boek van Eva ea; van achter het behang tot over je oren. Dat was het eerste boek dat ik kon lezen als kind wakker was, met 4,5 jaar kon hij eindelijk soms 10 minuten zelf spelen.
Zie je nog zitten op de camping, grinnikend met dit boek op schoot.
Ik herken alles wat TO beschrijft, en vind het ook fijn om hier ervaringen en (h)erkenning van andere ouders te lezen. Ook in het dagelijks leven helaas nog veel mensen die denken dat het ligt aan 'gezinsdynamiek' of gebrek aan discipline. Gelukkig kan ik dat goed van me af laten glijden, maar mede daarom was ik eigenlijk blij met de diagnose, er is gewoon een verklaring voor dit gedrag.
De tips en hulpmiddelen voor ASS helpen hier ook echt, dus het voelt ook alsof we met deze diagnose een stukje van zijn handleiding hebben gevonden. Het blijft vaak onvoorspelbaar en zwaar maar de uitbarstingen zijn naar ons idee wel minder frequent en sneller voorbij. Ook voor kind zelf en zijn broer is er nu meer acceptatie van de situatie, ze vervloeken nu samen 'zijn autisme' in plaats van de persoon.
Kan natuurlijk dat kind van TO een andere diagnose krijgt, maar ik hoop voor je dat je iig meer inzicht krijgt in je kind en hoe ermee om te gaan, daar is het hele gezin bij gebaat.
zondag 16 april 2023 om 00:29
zondag 16 april 2023 om 08:24
Ik kwam zojuist deze podcast tegen en moest aan dit topic denken. Dus bij deze:
https://open.spotify.com/show/50gvz0w1i ... 6CXbT_0OZg
https://open.spotify.com/show/50gvz0w1i ... 6CXbT_0OZg
zondag 16 april 2023 om 08:52
Ons kind heeft ADHD en ODD. Wij zijn op een rustig moment over de explosies gaan praten met kind. Wat gebeurt er in je lijf? Wat voel je in je hoofd? En voor ons de belangrijkste vraag: Voel je het aankomen? Dat was inderdaad het geval. Hij voelde de woede aankomen. Toen hebben we afgesproken dat hij weg zou gaan uit de situatie. Ga weg, ga rennen, fietsen, tegen een boom schoppen, maar weg uit de situatie.
Dat hield de buien niet tegen natuurlijk, maar gaf hem weer wat meer controle over zijn gedrag en daardoor zelfvertrouwen. Op school inderdaad een stil hoekje waar hij mocht gaan zitten. De hulpverlening heeft ons niet zo veel gebracht, maar daarvoor was het gedrag van ons kind misschien ook te extreem.
Voor allen die het herkennen
Dat hield de buien niet tegen natuurlijk, maar gaf hem weer wat meer controle over zijn gedrag en daardoor zelfvertrouwen. Op school inderdaad een stil hoekje waar hij mocht gaan zitten. De hulpverlening heeft ons niet zo veel gebracht, maar daarvoor was het gedrag van ons kind misschien ook te extreem.
Voor allen die het herkennen
Ze zeiden dat het niet kon. Toen kwam er iemand die dat niet wist en die deed het gewoon.
zondag 16 april 2023 om 09:19
Wat heftig zeg.blueroosje schreef: ↑15-04-2023 20:23Helemaal mee eens, als mijn zoon ontploft dan helpt geen enkele trucje of vraag. Het enige wat wij nog kunnen doen is hem afzonderen van de andere kinderen en dan hem in veiligheid helemaal los laten gaan. Zo min mogelijk zeggen, behalve uitstralen dat je er voor hem bent en grenzen stellen.
Ik zeg dan. Boos zijn mag, maar als je me slaat dan wacht ik op een veilige afstand. Pas als hij weer wat bedaard, dan een knuffel en uithuilen op schoot ( alleen als hij dat wil) en dan kunnen we weer naar beneden. Het is heel heftig, want mijn zoon schreeuwt heel hard en gooit met spullen, rent en loopt in zijn boosheid tegen dingen op. Het voelt voor mij als extreem onveilig, maar ik ben de enige die het kan doen. Mijn man kan het niet, het triggert van alles bij hem.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
