Kinderen
alle pijlers
Hoe (beste) vriendin helpen met 4-jarige zoon
donderdag 13 januari 2022 om 12:24
Goede middag,
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Ik zal t proberen zo kort en duidelijk mogelijk uit te leggen.
Mijn beste vriendin en ik hebben beide een 4-jarige zoon en die zitten o.a. bij elkaar in de klas. We probeerden hen uiteraard vanaf de geboorte al vriendjes te laten worden, maar dat ging toen al met pieken en dalen. Het zijn 2 compleet tegenovergestelde mannetjes (en dat kan natuurlijk ook gewoon). Mijn zoontje is heel rustig, timide en vaak eerst de kat uit de boom kijken, haar zoontje is druk, aanwezig en super-enthousiast.
Het spelen samen gaat vaak wel gewoon goed en dan is het heel gezellig, maar er komt altijd een breekpunt en dan gaat het helemaal los. Haar zoontje, ik noem hem even A. slaat dan helemaal door en wordt vaak erg brutaal, vooral tegen zijn moeder (niet tegen mij en in een heel stuk mindere mate tegen mijn zoontje).
Hij slaat en schopt haar, geeft haar een elleboog of kopstoot en als het nóg erger uit de hand loopt spuugt hij haar zelfs in haar gezicht.
Ik vind dit dus echt vreselijk om aan te zien en mijn hart breekt dan echt, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken. Ik denk dat zij zelf ook niet weet hoe ze het moet aanpakken, want A. wordt vaak geprobeerd om te kalmeren, maar dat lukt nooit en dan kan het gerust een half uur tot een uur duren.
Het zit namelijk ook zo dat mijn vriendin ons vaak vraagt om langs te komen, samen weg te gaan, om ze samen op een sport te doen en ga zo maar door. Maar dit begint mij langzamerhand steeds meer tegen te staan. Ook merk ik aan mijn eigen zoontje dat hij het niet fijn meer vindt in A. zijn buurt.
Ik hou zielsveel van mijn beste vriendin en wil haar absoluut niet kwijt, maar op deze manier kan het niet langer door gaan.
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Ik zal t proberen zo kort en duidelijk mogelijk uit te leggen.
Mijn beste vriendin en ik hebben beide een 4-jarige zoon en die zitten o.a. bij elkaar in de klas. We probeerden hen uiteraard vanaf de geboorte al vriendjes te laten worden, maar dat ging toen al met pieken en dalen. Het zijn 2 compleet tegenovergestelde mannetjes (en dat kan natuurlijk ook gewoon). Mijn zoontje is heel rustig, timide en vaak eerst de kat uit de boom kijken, haar zoontje is druk, aanwezig en super-enthousiast.
Het spelen samen gaat vaak wel gewoon goed en dan is het heel gezellig, maar er komt altijd een breekpunt en dan gaat het helemaal los. Haar zoontje, ik noem hem even A. slaat dan helemaal door en wordt vaak erg brutaal, vooral tegen zijn moeder (niet tegen mij en in een heel stuk mindere mate tegen mijn zoontje).
Hij slaat en schopt haar, geeft haar een elleboog of kopstoot en als het nóg erger uit de hand loopt spuugt hij haar zelfs in haar gezicht.
Ik vind dit dus echt vreselijk om aan te zien en mijn hart breekt dan echt, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken. Ik denk dat zij zelf ook niet weet hoe ze het moet aanpakken, want A. wordt vaak geprobeerd om te kalmeren, maar dat lukt nooit en dan kan het gerust een half uur tot een uur duren.
Het zit namelijk ook zo dat mijn vriendin ons vaak vraagt om langs te komen, samen weg te gaan, om ze samen op een sport te doen en ga zo maar door. Maar dit begint mij langzamerhand steeds meer tegen te staan. Ook merk ik aan mijn eigen zoontje dat hij het niet fijn meer vindt in A. zijn buurt.
Ik hou zielsveel van mijn beste vriendin en wil haar absoluut niet kwijt, maar op deze manier kan het niet langer door gaan.
donderdag 13 januari 2022 om 13:10
Parella schreef: ↑13-01-2022 13:04Wij hebben er niet zo'n moeite mee als onze kinderen elkaar niet liggen en kaderen de situatie vantevoren goed af met de kinderen. Dan kan je prima quality time met elkaar hebben.
Daarbij: mijn vriendin (en die van TO ook proef ik) wil helemaal niet altijd zonder kinderen afspreken. Als je beiden werkt en hobby's hebt en sport, dan ontkom je er niet aan, qua aantal beschikbare uren in de week, om met kinderen af te spreken. Of ik moet mijn kids de hele week en weekend elders onder brengen maar dat lijkt me ook niet wenselijk.
Maar dan neem je dus noodgedwongen altijd je kinderen mee naar vriendinnen met kinderen en naar vriendinnen zonder kinderen nooit?
persoonlijk vind ik dat je dan je vriendin met kinderen tekort doet. En jezelf en de vriendschap ook. Want je kunt nog zo heerlijk ontspannen de kinderen voor een film zetten, je bent op dat moment altijd de moeder, naast de vriendin. En je vriendin kan dus in het geval van TO nooit eens zorgeloos over eventuele opvoedproblemen praten, want het onderwerp zit erbij in de kamer.
Ondertussen krijgen kinderloze vriendinnen alle vriendinnenaandacht, zonder kind als afleiding.
Later is nu
donderdag 13 januari 2022 om 13:13
Ik schrijf al in mijn eerste post dat TO daar nee tegen moet zeggen als ze dat niet wil.
Lijkt me volstrekt logisch. Ze moet hierover praten met die vriendin dat ze dat niet ziet zitten natuurlijk.
Ik reageer enkel op de mensen die hier schrijven dat ze helemaal niet meer met de kinderen samen moet afspreken. Ten eerste is dat praktisch niet altijd haalbaar en ten tweede vind ik dat onzin, als twee volwassenen samen willen afspreken dan moeten kinderen soms mee en zichzelf vermaken met (of naast) elkaar.
donderdag 13 januari 2022 om 13:19
Mijn moeder en haar beste vriendin hebben dit vroeger ook geprobeerd met mij en haar dochter.
Dit ging door tot ver in onze pubertijd.
Wij moesten verplicht samen spelen, zij werd op dezelfde sport gezet als waar ik op zat.
Als ik op een zomerkamp ging met mijn vriendinnen moest zij ook mee en ik moest haar in mijn groepje opnemen op dat kamp.
Deed ik dat niet, dan mocht ik niet naar dat kamp.
Grootste probleem was dat ik geen klik met dat meisje voelde, maar zij wel richting mij.
En was ik dus steeds de boeman omdat ik hiertegen rebelleerde.
Echt, een vriendschap forceren is voor een kind niet prettig.
Waar je niets aan kan veranderen blijft niet perse hetzelfde.
donderdag 13 januari 2022 om 13:28
Het lijkt me vreselijk, vriendschap moeten sluiten omdat de moeders dat zo graag willen.cowandchicken schreef: ↑13-01-2022 13:19Mijn moeder en haar beste vriendin hebben dit vroeger ook geprobeerd met mij en haar dochter.
Dit ging door tot ver in onze pubertijd.
Wij moesten verplicht samen spelen, zij werd op dezelfde sport gezet als waar ik op zat.
Als ik op een zomerkamp ging met mijn vriendinnen moest zij ook mee en ik moest haar in mijn groepje opnemen op dat kamp.
Deed ik dat niet, dan mocht ik niet naar dat kamp.
Grootste probleem was dat ik geen klik met dat meisje voelde, maar zij wel richting mij.
En was ik dus steeds de boeman omdat ik hiertegen rebelleerde.
Echt, een vriendschap forceren is voor een kind niet prettig.
Ook heb ik medelijden met zoon van TO. Het lijkt me niet makkelijk voor hem om steed gedwongen te worden tot iets wat hij niet wil.
donderdag 13 januari 2022 om 13:36
Onze beste vrienden en wij hebben kinderen in dezelfde leeftijd en dat heeft altijd leuk gekliktCreatieveling schreef: ↑13-01-2022 13:28Het lijkt me vreselijk, vriendschap moeten sluiten omdat de moeders dat zo graag willen.
Ook heb ik medelijden met zoon van TO. Het lijkt me niet makkelijk voor hem om steed gedwongen te worden tot iets wat hij niet wil.
Als het lukt, dat je kinderen de kinderen van vrienden ook vrienden worden, geeft dat wel leuke kansen hoor
donderdag 13 januari 2022 om 13:39
Heel even alvast een korte reactie,
Vanuit mijn kant is er absoluut geen dwingen op een vriendschap tussen de jongens. Mij is ook allang duidelijk dat ze te ver uit elkaar liggen. Inderdaad wat de andere zeggen, ze hoeven zeker geen vriendjes te zijn, maar zullen alsnog vaak in elkaars buurt zijn (school, zwemles, etc.)
A. Heeft wel wat meer vriendjes, maar daar durft mijn vriendin vaak niet over de vloer te komen, omdat ze zich schaamt voor zijn gedrag.
Zonder kids afspreken zou voor mij wel kunnen, maar voor haar vrijwel niet, aangezien de vader niet in beeld is. (Ja s avonds zou dan kunnen, wanneer A. op bed ligt)
Vanuit mijn kant is er absoluut geen dwingen op een vriendschap tussen de jongens. Mij is ook allang duidelijk dat ze te ver uit elkaar liggen. Inderdaad wat de andere zeggen, ze hoeven zeker geen vriendjes te zijn, maar zullen alsnog vaak in elkaars buurt zijn (school, zwemles, etc.)
A. Heeft wel wat meer vriendjes, maar daar durft mijn vriendin vaak niet over de vloer te komen, omdat ze zich schaamt voor zijn gedrag.
Zonder kids afspreken zou voor mij wel kunnen, maar voor haar vrijwel niet, aangezien de vader niet in beeld is. (Ja s avonds zou dan kunnen, wanneer A. op bed ligt)
donderdag 13 januari 2022 om 13:45
Fijn, daar hebben we kliko weer die altijd alleen het negatieve uit berichtjes zuivert en opslaat.
Er staat niks beschreven over dat de jongens gedwongen worden om met elkaar te spelen.
donderdag 13 januari 2022 om 13:47
Dan zou ik toch de koe bij de hoorns vatten en zeggen, hoe moeilijk ook, dat jullie kinderen elkaar niet liggen. En je dus niets ziet in verdere vermenging van hun levens. En dat je vanaf nu inderdaad gewoon in de avond langs komt.Abc-tje schreef: ↑13-01-2022 13:39Heel even alvast een korte reactie,
Vanuit mijn kant is er absoluut geen dwingen op een vriendschap tussen de jongens. Mij is ook allang duidelijk dat ze te ver uit elkaar liggen. Inderdaad wat de andere zeggen, ze hoeven zeker geen vriendjes te zijn, maar zullen alsnog vaak in elkaars buurt zijn (school, zwemles, etc.)
A. Heeft wel wat meer vriendjes, maar daar durft mijn vriendin vaak niet over de vloer te komen, omdat ze zich schaamt voor zijn gedrag.
Zonder kids afspreken zou voor mij wel kunnen, maar voor haar vrijwel niet, aangezien de vader niet in beeld is. (Ja s avonds zou dan kunnen, wanneer A. op bed ligt)
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 13 januari 2022 om 13:48
Nee, dit klopt dus niet. Mijn vriendin "volgt" mij gewoon in dat soort zaken. En dát vind ik dus moeilijk, want dát wil ik dus op deze manier niet
donderdag 13 januari 2022 om 13:50
Dan begrijp je mijn bericht verkeerd, zie mijn reacties hierboven.Creatieveling schreef: ↑13-01-2022 13:28Het lijkt me vreselijk, vriendschap moeten sluiten omdat de moeders dat zo graag willen.
Ook heb ik medelijden met zoon van TO. Het lijkt me niet makkelijk voor hem om steed gedwongen te worden tot iets wat hij niet wil.
Van mij hoeven ze geen vriendjes te zijn...
donderdag 13 januari 2022 om 13:52
Ze schuift het af op "ze denken dat hij adhd heeft", maar dan alsnog, naar mijn idee, hoeft A. zich dan niet zo te gedragen, ook al heeft hij adhd. Maar daar kan ik niet over oordelen, daar heb ik niet genoeg verstand van.
donderdag 13 januari 2022 om 13:53
Dan zul je je vriendin daar als moeder van je kind op aan moeten spreken.
Dat je haar graag als vriendin wil houden, het een prachtige droom was ooit, maar dat jullie kinderen niet zo klikken dat ze boezemvrienden zijn die alles samen moeten gaan doen.
Je wilde het al tactvol doen, maar dat pikt ze niet op.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 13 januari 2022 om 13:55
Ai.
Adhd kun je niet even uitzetten natuurlijk. Of doen in je vrije tijd of zo.
Tegelijkertijd is het ook niet aan jou of aan je kind om hem te helpen. Moeder zal zelf via huisarts en begeleiding op zoek moeten naar de beste aanpak.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 13 januari 2022 om 13:55
en welke "ze" denken dat dan?
is het een idee om jullie vriendschap even op een lager pitje te zetten? Of elkaar echt even alleen te zien, bijvoorbeeld bij haar thuis, na kinderbedtijd?
Zoals het nu gaat, kan het jullie vriendschap kapot maken
donderdag 13 januari 2022 om 13:56
Maar goed, wat gaat hier precies mis?
De jongens zijn verschillend, maar spelen wel leuk samen. Ineens slaat de stemming om, maar niet richting jou of zoon. Kind gaat tekeer tegen zijn moeder. Waarom? Overprikkeld?
Dit lijkt me niet iets wat perse te maken heeft met dat ze even samen moeten spelen, maar dat er met dit jongetje iets is, waardoor hij dit normale contactmoment niet trekt. Lijkt me niet dat dit alleen bij jullie speelafspraakjes gebeurd.
De jongens zijn verschillend, maar spelen wel leuk samen. Ineens slaat de stemming om, maar niet richting jou of zoon. Kind gaat tekeer tegen zijn moeder. Waarom? Overprikkeld?
Dit lijkt me niet iets wat perse te maken heeft met dat ze even samen moeten spelen, maar dat er met dit jongetje iets is, waardoor hij dit normale contactmoment niet trekt. Lijkt me niet dat dit alleen bij jullie speelafspraakjes gebeurd.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 13 januari 2022 om 13:56
Je klinkt als een lieve vriendin. Ik zou er zelf op den duur denk ik best moeite mee hebben als een kind zich steeds zo gedraagt, in die mate in elk geval. Tuurlijk, elk kind is weleens vervelend of heeft dwarse buien, maar telkens dat hysterische en slaan en spugen gaat me te ver, daar zou ik zelf erg onrustig van worden.
donderdag 13 januari 2022 om 13:57
De dochter van mijn moeders beste vriendin en ik konden elkaar niet uitstaan. Wij trokken letterlijk de haren uit elkaars hoofd en hadden altijd gillende en slaande ruzie.
Mijn eigen zoon kon echt niks met de zoon van een viendin en daar ben ik toen gewoon gestopt samen af te spreken met de kinderen erbij. Nu was dit geen hele goede vriendin, maar een partner van een goede vriend van man, dus dat was wat makkelijker geregeld zonder een gesprek aan te gaan.
Met een andere vriendin klikte het goed tot ze een jaar of 8 waren, toen niet meer. Ik heb dat toen gewoon besproken, maar dit is ook een vriendschap waarbij we sowieso heel eerlijk naar elkaar zijn. Dus dat bespreken was geen enkel probleem. Ook dat we alletwee heel anders in de opvoeding staan (ik vind haar te ver gaan in haar liefdevolle verwaarlozing, zij vindt mij een helikoptermoeder) is geen probleem. Kinderen zijn ondertussen pubers en hebben echt niks met elkaar, dus wij spreken nooit meer met zijn allen af (en doen ook geen vakanties meer samen om deze reden).
Ik zou het gewoon bespreken met je vriendin. Dat je je zorgen maakt, je graag zou helpen, of het geen idee is dat ze hulp gaat zoeken bij de agressie van haar kind. En dat je niet meer de kinderen samen wil dwingen, omdat jouw zoon dat niet leuk vindt. Kom in deze ook gewoon op voor je kind, het is echt niet OK om hem de dupe te laten zijn van de agressie van een ander jochie (al dan niet rechtstreeks tegen jouw kind gericht) alleen maar omdat jij de lieve vrede met je vriendin wil bewaren.
Aankaarten dus, hoe lastig ook.
Mijn eigen zoon kon echt niks met de zoon van een viendin en daar ben ik toen gewoon gestopt samen af te spreken met de kinderen erbij. Nu was dit geen hele goede vriendin, maar een partner van een goede vriend van man, dus dat was wat makkelijker geregeld zonder een gesprek aan te gaan.
Met een andere vriendin klikte het goed tot ze een jaar of 8 waren, toen niet meer. Ik heb dat toen gewoon besproken, maar dit is ook een vriendschap waarbij we sowieso heel eerlijk naar elkaar zijn. Dus dat bespreken was geen enkel probleem. Ook dat we alletwee heel anders in de opvoeding staan (ik vind haar te ver gaan in haar liefdevolle verwaarlozing, zij vindt mij een helikoptermoeder) is geen probleem. Kinderen zijn ondertussen pubers en hebben echt niks met elkaar, dus wij spreken nooit meer met zijn allen af (en doen ook geen vakanties meer samen om deze reden).
Ik zou het gewoon bespreken met je vriendin. Dat je je zorgen maakt, je graag zou helpen, of het geen idee is dat ze hulp gaat zoeken bij de agressie van haar kind. En dat je niet meer de kinderen samen wil dwingen, omdat jouw zoon dat niet leuk vindt. Kom in deze ook gewoon op voor je kind, het is echt niet OK om hem de dupe te laten zijn van de agressie van een ander jochie (al dan niet rechtstreeks tegen jouw kind gericht) alleen maar omdat jij de lieve vrede met je vriendin wil bewaren.
Aankaarten dus, hoe lastig ook.
donderdag 13 januari 2022 om 13:58
En dat maakt het dus juist zo moeilijk inderdaad. En ik voel me ook niet de persoon (omdat ik daar inderdaad geen verstand van heb), om daarbij te helpen. Ik wilde graag een advies om hoe ermee om te gaan vanuit mijn oogpunt.
donderdag 13 januari 2022 om 14:02
Ik weet niet of dit over mij gaat, maar ik heb gezegd "een aantal keren". Ik kan me voorstellen dat het wel eens zo uitkomt dat je met kinderen bij elkaar komt, maar dat zou ik dus niet altijd doen. Wissel het af.Parella schreef: ↑13-01-2022 13:13Ik schrijf al in mijn eerste post dat TO daar nee tegen moet zeggen als ze dat niet wil.
Lijkt me volstrekt logisch. Ze moet hierover praten met die vriendin dat ze dat niet ziet zitten natuurlijk.
Ik reageer enkel op de mensen die hier schrijven dat ze helemaal niet meer met de kinderen samen moet afspreken. Ten eerste is dat praktisch niet altijd haalbaar en ten tweede vind ik dat onzin, als twee volwassenen samen willen afspreken dan moeten kinderen soms mee en zichzelf vermaken met (of naast) elkaar.
Later is nu
donderdag 13 januari 2022 om 14:03
Het is toch niet aan jou om dat kind zijn gedrag aan te pakken? Instanties genoeg waar je vriendin professionele hulp kan vragen.
In je OP kwam het op mij toch ook over alsof jij het belangrijker vindt om je vriendin niet te kwetsen dan dat je zoon niet geterroriseerd wordt door zijn ‘vriendje’. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
Zijn moeder ziet toch ook dat het niet echt werkt tussen die 2 en als vriendinnen onder elkaar kan je toch gewoon zeggen dat zoontje buiten school liever niet ook nog eens hobby’s met hem deelt?
Ik begrijp dat zij het leuk vindt dat haar beste vriendin een zoon heeft van dezelfde leeftijd en dat het in een ideale wereld ook praktisch handig is wanneer ze dezelfde hobby’s hebben en jullie met z’n allen uitjes kunnen doen maar het is nu niet zo. Jammer maar helaas.
In je OP kwam het op mij toch ook over alsof jij het belangrijker vindt om je vriendin niet te kwetsen dan dat je zoon niet geterroriseerd wordt door zijn ‘vriendje’. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
Zijn moeder ziet toch ook dat het niet echt werkt tussen die 2 en als vriendinnen onder elkaar kan je toch gewoon zeggen dat zoontje buiten school liever niet ook nog eens hobby’s met hem deelt?
Ik begrijp dat zij het leuk vindt dat haar beste vriendin een zoon heeft van dezelfde leeftijd en dat het in een ideale wereld ook praktisch handig is wanneer ze dezelfde hobby’s hebben en jullie met z’n allen uitjes kunnen doen maar het is nu niet zo. Jammer maar helaas.
donderdag 13 januari 2022 om 14:07
Abc-tje schreef: ↑13-01-2022 13:39Heel even alvast een korte reactie,
Vanuit mijn kant is er absoluut geen dwingen op een vriendschap tussen de jongens. Mij is ook allang duidelijk dat ze te ver uit elkaar liggen. Inderdaad wat de andere zeggen, ze hoeven zeker geen vriendjes te zijn, maar zullen alsnog vaak in elkaars buurt zijn (school, zwemles, etc.)
A. Heeft wel wat meer vriendjes, maar daar durft mijn vriendin vaak niet over de vloer te komen, omdat ze zich schaamt voor zijn gedrag.
Zonder kids afspreken zou voor mij wel kunnen, maar voor haar vrijwel niet, aangezien de vader niet in beeld is. (Ja s avonds zou dan kunnen, wanneer A. op bed ligt)
Misschien dan 's avonds zonder kinderen eens afwisselen met overdag met kinderen?
En als ze groter worden, wordt het misschien ook weer anders.
Ze hoeven geen dikke vrienden te worden, maar het is wel fijn als ze wat met elkaar kunnen spelen. Als dat moeizaam gaat, kun je die momenten misschien wat minderen. Of, wanneer het voor A. teveel wordt (ze beginnen wel met samen spelen begrijp ik) dat je ze dan even voor een tv zet ofzo. Even rust.
Later is nu
donderdag 13 januari 2022 om 14:07
Het probleem is, dat mijn vriendin wel heel graag een vriendschap ziet tussen de jongen, omdat ze zich bij mij op haar gemak voelt en mij dus volgt in de activiteiten van mijn zoon (zwemles, scouting, etc)Maleficent schreef: ↑13-01-2022 13:56Maar goed, wat gaat hier precies mis?
De jongens zijn verschillend, maar spelen wel leuk samen. Ineens slaat de stemming om, maar niet richting jou of zoon. Kind gaat tekeer tegen zijn moeder. Waarom? Overprikkeld?
Dit lijkt me niet iets wat perse te maken heeft met dat ze even samen moeten spelen, maar dat er met dit jongetje iets is, waardoor hij dit normale contactmoment niet trekt. Lijkt me niet dat dit alleen bij jullie speelafspraakjes gebeurd.
donderdag 13 januari 2022 om 14:09
Niets proberen te kalneren !Abc-tje schreef: ↑13-01-2022 12:24
Hij slaat en schopt haar, geeft haar een elleboog of kopstoot en als het nóg erger uit de hand loopt spuugt hij haar zelfs in haar gezicht.
Ik vind dit dus echt vreselijk om aan te zien en mijn hart breekt dan echt, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken. Ik denk dat zij zelf ook niet weet hoe ze het moet aanpakken, want A. wordt vaak geprobeerd om te kalmeren, maar dat lukt nooit en dan kan het gerust een half uur tot een uur duren.
Gewoon opvoeden en op zeer strenge toon zeggen stop hou op dit doet pijn en wil ik absoluut niet hebben.
Kom nou je laat je toch niet mishandelen door een 4 jarige snotneus.
Dit doet hij bij de juf op school vader ook niet.
