Kinderen
alle pijlers
Hoe (beste) vriendin helpen met 4-jarige zoon
donderdag 13 januari 2022 om 12:24
Goede middag,
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Ik zal t proberen zo kort en duidelijk mogelijk uit te leggen.
Mijn beste vriendin en ik hebben beide een 4-jarige zoon en die zitten o.a. bij elkaar in de klas. We probeerden hen uiteraard vanaf de geboorte al vriendjes te laten worden, maar dat ging toen al met pieken en dalen. Het zijn 2 compleet tegenovergestelde mannetjes (en dat kan natuurlijk ook gewoon). Mijn zoontje is heel rustig, timide en vaak eerst de kat uit de boom kijken, haar zoontje is druk, aanwezig en super-enthousiast.
Het spelen samen gaat vaak wel gewoon goed en dan is het heel gezellig, maar er komt altijd een breekpunt en dan gaat het helemaal los. Haar zoontje, ik noem hem even A. slaat dan helemaal door en wordt vaak erg brutaal, vooral tegen zijn moeder (niet tegen mij en in een heel stuk mindere mate tegen mijn zoontje).
Hij slaat en schopt haar, geeft haar een elleboog of kopstoot en als het nóg erger uit de hand loopt spuugt hij haar zelfs in haar gezicht.
Ik vind dit dus echt vreselijk om aan te zien en mijn hart breekt dan echt, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken. Ik denk dat zij zelf ook niet weet hoe ze het moet aanpakken, want A. wordt vaak geprobeerd om te kalmeren, maar dat lukt nooit en dan kan het gerust een half uur tot een uur duren.
Het zit namelijk ook zo dat mijn vriendin ons vaak vraagt om langs te komen, samen weg te gaan, om ze samen op een sport te doen en ga zo maar door. Maar dit begint mij langzamerhand steeds meer tegen te staan. Ook merk ik aan mijn eigen zoontje dat hij het niet fijn meer vindt in A. zijn buurt.
Ik hou zielsveel van mijn beste vriendin en wil haar absoluut niet kwijt, maar op deze manier kan het niet langer door gaan.
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Ik zal t proberen zo kort en duidelijk mogelijk uit te leggen.
Mijn beste vriendin en ik hebben beide een 4-jarige zoon en die zitten o.a. bij elkaar in de klas. We probeerden hen uiteraard vanaf de geboorte al vriendjes te laten worden, maar dat ging toen al met pieken en dalen. Het zijn 2 compleet tegenovergestelde mannetjes (en dat kan natuurlijk ook gewoon). Mijn zoontje is heel rustig, timide en vaak eerst de kat uit de boom kijken, haar zoontje is druk, aanwezig en super-enthousiast.
Het spelen samen gaat vaak wel gewoon goed en dan is het heel gezellig, maar er komt altijd een breekpunt en dan gaat het helemaal los. Haar zoontje, ik noem hem even A. slaat dan helemaal door en wordt vaak erg brutaal, vooral tegen zijn moeder (niet tegen mij en in een heel stuk mindere mate tegen mijn zoontje).
Hij slaat en schopt haar, geeft haar een elleboog of kopstoot en als het nóg erger uit de hand loopt spuugt hij haar zelfs in haar gezicht.
Ik vind dit dus echt vreselijk om aan te zien en mijn hart breekt dan echt, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken. Ik denk dat zij zelf ook niet weet hoe ze het moet aanpakken, want A. wordt vaak geprobeerd om te kalmeren, maar dat lukt nooit en dan kan het gerust een half uur tot een uur duren.
Het zit namelijk ook zo dat mijn vriendin ons vaak vraagt om langs te komen, samen weg te gaan, om ze samen op een sport te doen en ga zo maar door. Maar dit begint mij langzamerhand steeds meer tegen te staan. Ook merk ik aan mijn eigen zoontje dat hij het niet fijn meer vindt in A. zijn buurt.
Ik hou zielsveel van mijn beste vriendin en wil haar absoluut niet kwijt, maar op deze manier kan het niet langer door gaan.
donderdag 13 januari 2022 om 15:41
dan kap je het na 10-15 min af...jij bent de ouder
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 13 januari 2022 om 15:41
Gizmoguppy schreef: ↑13-01-2022 15:22Het was zeker een tijd van momenten dat je hem achter het behang plakken kon op bepaalde momenten. Maar het was niet alleen ellende gelukkig hoor
. Het is verder altijd al een schat van een kind geweest die buitenom dat gedrag een grote knuffelkont is, en ook heel lief kan zijn
. Wel was het een beste periode achter elkaar dat het bijna dagelijks raak was, en dan vooral alleen bij mij.
Wat scheelt is als je in je achterhoofd houd dat het onmacht is, pure onmacht. En hoe fel het ook worden kon, en dan bereikte je hem ook niet meer het beste is altijd rustig blijven, emotie er uit houden… hoe moeilijk ook. Daar maak je het erger mee. Niet dat dat me altijd gelukt is hoor, maar elke keer opnieuw toch maar je rust proberen te behouden. En tuurlijk moet je je kind terecht wijzen. Dat probeer je in dat soort momenten eerst, werkte het niet dan bracht ik hem naar boven. Wel met uitleg waarom ik hem boven bracht, van als je zo doet ga je maar even naar boven. En liet ik hem eerst uitrazen. Werd het stil dan ging ik naar hem toe en begon ik een gesprekje met hem. Van dat was niet zo leuk he, en over wat er op dat moment dan ook gebeurde even een praatje maken.
In situaties buiten huis vertrok ik meteen richting huis. Situaties gehad van een schreeuwend, huilend en soms ook slaand (dat laatste gelukkig wel weinig buitenhuis) kind mee moeten trekken. Maar punt uit, dan gingen we naar huis.
En vooral ook kijken naar maak ik het te druk voor mijn kind qua agenda. Met 4 jaar is naar school gaan al een grote verandering. Er moet ook rust en regelmaat in blijven. Chill tijd thuis, niet teveel afspraken. Zodat hij ook tot rust kan komen. In ons geval zeker omdat gevoelig voor geluiden zijn wel de energie weg trekt, gevolg meer buien. Daarom is onze afspraak ook bijna altijd op de zondagen is de dag voor ons gezin zonder afspraken.
En nu hij bijna 5 is over een aantal weken. Als je richting de 5 gaat, is mijn ervaring dat je merkt dat de communicatie steeds een stukje beter gaat. Er valt beter met hem te praten, je krijgt dingen beter uitgelegd.
Wie weet lees je in deze tekst nog wat tips. Hoop dat het met de tijd mee minder erg word voor je vriendin en zoontje
. Maar het was niet alleen ellende gelukkig hoor 
. Het is verder altijd al een schat van een kind geweest die buitenom dat gedrag een grote knuffelkont is, en ook heel lief kan zijn 
. Wel was het een beste periode achter elkaar dat het bijna dagelijks raak was, en dan vooral alleen bij mij. Heftig hoor! Bedankt voor je verhaal en meedenken!
donderdag 13 januari 2022 om 15:48
Ik ga dit topic zo sluiten, iedereen bedankt voor het meedenken en de tips.
Het is overigens verder absoluut niet mijn bedoeling geweest om mijn vriendin als slechte opvoeder o.i.d. neer te zetten, dan is dat verkeerd over gekomen.
Ik wil graag iedereen in zijn of haar waarde laten.
Ik hou veel van mijn beste vriendin en misschien moet ik gewoon wat steviger in mijn schoenen staan en duidelijker zijn.
Het is overigens verder absoluut niet mijn bedoeling geweest om mijn vriendin als slechte opvoeder o.i.d. neer te zetten, dan is dat verkeerd over gekomen.
Ik wil graag iedereen in zijn of haar waarde laten.
Ik hou veel van mijn beste vriendin en misschien moet ik gewoon wat steviger in mijn schoenen staan en duidelijker zijn.
donderdag 13 januari 2022 om 15:51
Je topic titel matcht niet met je posts.
Volgens mij is je vriendin niet op zoek naar hulp om om te gaan met haar 4-jairge zoon. Dus dan kan jij haar niet helpen.
Je vraag is dus:
- hoe ga ik om met de (vervelende) 4-jarige zoon van mijn vriendin?
Of
- hoe maak ik mijn vriendin duidelijk dat ik niet meer zoveel af wil spreken met haar (vervelende) 4-jarige zoon
Het lijkt er uit je laatste post op dat je vraag inderdaad de tweede is. Dan kun je toch zeggen, als ze je uitnodigt: hé ik merk dat A. na een uurtje meestal aan zijn tax zit, dus zullen we het beperkt houden?
In geval van zwemlessen, judo, scouting ed zou ik me niet zo druk maken.Tijdens die les zijn ze bezig met de les en als ik je goed begrijp vertoont A dit gedrag dan niet (want dat doet hij alleen richting zijn moeder schreef jij). Mocht je vriendin na zo'n les nog gezellig koffie willen drinken, dan zou ik in de gaten houden hoe lang dat leuk blijft en het anders snel afkappen.
Volgens mij is je vriendin niet op zoek naar hulp om om te gaan met haar 4-jairge zoon. Dus dan kan jij haar niet helpen.
Je vraag is dus:
- hoe ga ik om met de (vervelende) 4-jarige zoon van mijn vriendin?
Of
- hoe maak ik mijn vriendin duidelijk dat ik niet meer zoveel af wil spreken met haar (vervelende) 4-jarige zoon
Het lijkt er uit je laatste post op dat je vraag inderdaad de tweede is. Dan kun je toch zeggen, als ze je uitnodigt: hé ik merk dat A. na een uurtje meestal aan zijn tax zit, dus zullen we het beperkt houden?
In geval van zwemlessen, judo, scouting ed zou ik me niet zo druk maken.Tijdens die les zijn ze bezig met de les en als ik je goed begrijp vertoont A dit gedrag dan niet (want dat doet hij alleen richting zijn moeder schreef jij). Mocht je vriendin na zo'n les nog gezellig koffie willen drinken, dan zou ik in de gaten houden hoe lang dat leuk blijft en het anders snel afkappen.
donderdag 13 januari 2022 om 15:57
hadea1 schreef: ↑13-01-2022 15:51Je topic titel matcht niet met je posts.
Volgens mij is je vriendin niet op zoek naar hulp om om te gaan met haar 4-jairge zoon. Dus dan kan jij haar niet helpen.
Je vraag is dus:
- hoe ga ik om met de (vervelende) 4-jarige zoon van mijn vriendin?
Of
- hoe maak ik mijn vriendin duidelijk dat ik niet meer zoveel af wil spreken met haar (vervelende) 4-jarige zoon
Het lijkt er uit je laatste post op dat je vraag inderdaad de tweede is. Dan kun je toch zeggen, als ze je uitnodigt: hé ik merk dat A. na een uurtje meestal aan zijn tax zit, dus zullen we het beperkt houden?
In geval van zwemlessen, judo, scouting ed zou ik me niet zo druk maken.Tijdens die les zijn ze bezig met de les en als ik je goed begrijp vertoont A dit gedrag dan niet (want dat doet hij alleen richting zijn moeder schreef jij). Mocht je vriendin na zo'n les nog gezellig koffie willen drinken, dan zou ik in de gaten houden hoe lang dat leuk blijft en het anders snel afkappen.
Klopt, ik had een meer passende titel moeten vinden, excuus
donderdag 13 januari 2022 om 16:02
Dat is ook een makkelijk antwoord van je vriendin. En het simpele feit dat het gebeurd is, is gewoon een keer te veel. En daarnaast heb jij het ook vaker gesignaleerd en wil jij je zoon ook niet continue blootstellen aan dit soort gedrag, toch? En vanuit jouw vriendin kan het wel leuk zijn om steeds af te spreken, maar voor jou is het op deze manier toch ook niet leuk?! En natuurlijk zal het voor jouw vriendin misschien ook lastig zijn.Abc-tje schreef: ↑13-01-2022 15:17Zij zegt zelf "dat hij gewoon zo is". Toen ik vorige keer voorzichtig opperde dat ik er een beetje van geschrokken was, antwoordde ze dat het nog nooit zo erg was geweest en dat het nooit ergens anders gebeurd.
Maar dat is niet waar, want het gebeurd vrijwel altijd. En dat vind ik weer makkelijk geantwoord. En dan lacht ze het een beetje weg.
En inderdaad een goed idee om even te minderen.
Dat meisje met de ontwikkelingsachterstand zou ik ook niet zo snel meer uitnodigen voor iets binnen in ons huis. Dobbelstenen en cake beslag dat door het huis vliegt, vind ik geen aanbeveling (en kan ik ook echt niet zo goed tegen eerlijk gezegd). Als mijn dochter het leuk vindt, mag ze best af en toe met haar buiten spelen, maar alleen als zij dat zelf wil. Ik ga dat meisje niet (meer) aan haar opdringen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 13 januari 2022 om 16:15
Maar waarom kun je dit niet gewoon tegen je vriendin zeggen, zoals je het hier verwoord? Met de duidelijke boodschap dat je haar echt niet wilt kwetsen. Als het je beste vriendin is, dan kun je dit soort dingen toch bespreken? Ik zou juist de angel eruit halen, voordat het gaat etteren en wellicht tussen jullie in komt te staan. Ze voelt heus wel aan dat je je stoort aan het gedrag van haar kind en de manier waarop zij ermee omgaat. Je moet niet gaan preken natuurlijk, en ik zou ook geen ongevraagd advies geven over kind laten testen of opvoedcursus ofzo. Maar gewoon je grens aangeven en dan een nieuwe vorm voor jullie contact zoeken. Zoals anderen ook al aangaven is het echt niet raar om een keer voor te stellen zonder kinderen af te spreken. Naarmate je zoon ouder wordt, zal hij ook duidelijker zijn voorkeur uitspreken als het gaat om kinderen waarmee hij wil spelen.Abc-tje schreef: ↑13-01-2022 15:36Ik wil het liever niet, omdat ik het gedrag van A. niet tolereer en het absoluut geen goed voorbeeld vindt voor mijn eigen kind(eren).
Ook wil mijn zoon, op de momenten dat A. in zo'n bui komt, niet meer met hem spelen, terwijl het daarvoor (voordat de stoppen doorslaan) gewoon heel leuk gaat tussen de jongens. Dus voor mijn zoon ook gewoon heel moeilijk, want in het begin zijn ze gezellig aan het spelen en hebben ze het naar hun zin en dan ineens slaat het om.
Maar wat ik al zei in een eerder berichtje, mijn vriendin vraagt ons vaak om langs te komen etc. dus hoe kan ik daar het beste mee omgaan zonder te kwetsen.
(Bedankt al voor de vele tips!)
donderdag 13 januari 2022 om 16:18
oei, dit vind ik gevaarlijk advies.cassata schreef: ↑13-01-2022 16:15Maar waarom kun je dit niet gewoon tegen je vriendin zeggen, zoals je het hier verwoord? Met de duidelijke boodschap dat je haar echt niet wilt kwetsen. Als het je beste vriendin is, dan kun je dit soort dingen toch bespreken? Ik zou juist de angel eruit halen, voordat het gaat etteren en wellicht tussen jullie in komt te staan. Ze voelt heus wel aan dat je je stoort aan het gedrag van haar kind en de manier waarop zij ermee omgaat. Je moet niet gaan preken natuurlijk, en ik zou ook geen ongevraagd advies geven over kind laten testen of opvoedcursus ofzo. Maar gewoon je grens aangeven en dan een nieuwe vorm voor jullie contact zoeken. Zoals anderen ook al aangaven is het echt niet raar om een keer voor te stellen zonder kinderen af te spreken. Naarmate je zoon ouder wordt, zal hij ook duidelijker zijn voorkeur uitspreken als het gaat om kinderen waarmee hij wil spelen.
We weten niet zeker, of TO het goed ziet. We weten niet zeker of dit kind altijd druk is.
We weten niet zeker, of het misschien in d wisselwerking zit tussen de beide jongetjes.
Als TO nu aan vriendin gaat zeggen, dat er een opvoedcursus nodig is, kan de hele boel uit elkaar klappen
wijzer is, om gewoon voortaan in de avond zonder de koters af te spreken
donderdag 13 januari 2022 om 17:05
jij laat TO aan haar vriendin zeggen, dat haar zoon een probleem heeft en dat ze daarom niet meer wil afspreken
wedden, dat dat fout gaat?
donderdag 13 januari 2022 om 18:25
Misschien kan je met haar wat afleveringen kijken van The Three Day Nanny? Is heel verhelderend en leuk om naar te kijken. https://www.youtube.com/watch?v=I7r7KVgu6TA
Ze is heel jong, van jouw leeftijd.
Draait momenteel op CBS Reality in de namiddag.
Ze is heel jong, van jouw leeftijd.
Draait momenteel op CBS Reality in de namiddag.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 13 januari 2022 om 18:29
Ik begrijp het probleem niet. Je bent toch vaak zat zonder je kind? 's Avonds slapen kinderen van 4, overdag zijn ze heel de dag op school. Ze zullen ook nog tijd doorbrengen met hun vaders, familieleden en vrienden. Waarom dan per se altijd met die kiddo' s erbij afspreken, terwijl dat niet lekker loopt?
donderdag 13 januari 2022 om 18:53
uhm... nee? Dat zeg ik nergens. Dat is jouw invulling. Ik vraag alleen waarom TO niet tegen haar vriendin zegt wat ze hier in dit topic zegt. En ze zegt toch nergens dat het kind een probleem heeft? Ze noemt het buien. En volgens mij zegt ze ook niet dat ze helemaal niet meer wil afspreken met kind erbij. Ze wil de frequentie omlaag hebben.
Waarom zou je niet tegen iemand kunnen zeggen "ik merk aan Pietje dat hij niet zo goed om kan gaan met de uitbarstingen van A. Ik wil daarom even geen speelafspraakjes meer. Zullen wij 's avonds afspreken als de kinderen op bed liggen?" Want denk je niet dat vriendin gaat vragen waarom, als TO ineens graag in de avond wil afspreken zonder kinderen. Dan zal ze toch antwoord moeten geven.
Ik vind het bijzonder dat jij aanhaalt dat als TO nu aan vriendin gaat zeggen, dat er een opvoedcursus nodig is, de hele boel uit elkaar kan klappen. Want ik stel juist dat ze dat dus niet moet doen.
donderdag 13 januari 2022 om 19:56
Hoe lief je vriendin ook is. Hier is natuurlijk wel sprake van een slechte opvoeder. En als ze blijft wegkijken zal het alleen maar erger worden. Want een ouder kind wordt niet meer geaccepteerd bij wangedrag.
Ik zou de afspraken voorlopig beperken. Richt je op andere vriendinnen en bezigheden. En als ze jou toch vraagt spreek dan af onder schooltijd of in de avond want "dat komt mij beter uit" of zeg gewoon dat jullie dan rustig kunnen kletsen. Ik spreek zo vaak af zonder kinderen!
En als jullie toch met de kinderen gaan en het loopt uit de hand vertrek dan. Ook als je ziet dat jouw kind geen zin meer heeft. X is moe hij heeft een drukke dag/week gehad. We gaan richting huis. Tot de volgende keer hè.
Verder kan je vervelend gedrag richting jouw kind ook benoemen. Maar dan moet ze daar wel voor openstaan.
Ik zou de afspraken voorlopig beperken. Richt je op andere vriendinnen en bezigheden. En als ze jou toch vraagt spreek dan af onder schooltijd of in de avond want "dat komt mij beter uit" of zeg gewoon dat jullie dan rustig kunnen kletsen. Ik spreek zo vaak af zonder kinderen!
En als jullie toch met de kinderen gaan en het loopt uit de hand vertrek dan. Ook als je ziet dat jouw kind geen zin meer heeft. X is moe hij heeft een drukke dag/week gehad. We gaan richting huis. Tot de volgende keer hè.
Verder kan je vervelend gedrag richting jouw kind ook benoemen. Maar dan moet ze daar wel voor openstaan.
donderdag 13 januari 2022 om 20:26
Precies…
Ik ben zelf wel streng maar ook liefdevol. Gelukkig hebben wij een dochter die prima functioneert, over het algemeen aardig gevonden wordt en op pre-school heel erg goed kan meekomen. Is iets om ontzettend dankbaar voor te zijn en komt heus niet alleen maar door de opvoeding. Is ook een kwestie van geluk hebben.
Ik weet wel dat ik best wel van de regels ben. Eerst huiswerk maken dan spelen, meehelpen opruimen, etc. Maar als ze dat ook doet, kan er best veel. Zou het echt niet waarderen als iemand iets zou zeggen over mijn opvoeding of tips zou geven oid, tenzij ik daar zelf om vraag. En ook dat heb ik wel eens gedaan hoor: als mijn dochter haar hakken in het zand zette en ik na twee keer waarschuwen verder liep. Zo van: was ik nou te hard?! Dan vraag ik om een antwoord en is het helemaal prima als iemand het er niet mee eens is. Maar als iemand er niet om vraagt is het wel heel delicaat om opvoedtips uit te delen of om iets over de vaardigheden van de ouder te zeggen of zelfs het gedrag van het kind.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 13 januari 2022 om 20:57
Deels eens, deels ook niet. Natuurlijk hoor je wangedrag te sanctioneren. Maar sommige kinderen laten zich ook gewoon makkelijker opvoeden dan andere kinderen.evelien2010 schreef: ↑13-01-2022 19:56Hoe lief je vriendin ook is. Hier is natuurlijk wel sprake van een slechte opvoeder. En als ze blijft wegkijken zal het alleen maar erger worden. Want een ouder kind wordt niet meer geaccepteerd bij wangedrag.
Mijn dochter heeft een pittig karakter, is “advanced”, heeft enorm veel zelfvertrouwen en een sterke wil. Toen ze twee jaar vond ik het af en toe echt heel erg moeilijk dat ze niet wat meer meegaand was hoor. Nu is ze 4 en gaat het goed, zijn de “regels” duidelijk, maar dat is ook pas echt sinds het laatste 1,5 jaar. Ik schijn vroeger zelf ook zo’n bokkige dreumes te zijn geweest als ik mijn moeder mag geloven.
Toegegeven: dit ging nooit zo ver als het gedrag van de zoon van vriendin van TO (want dat klinkt echt grensoverschrijdend en super heftig), maar het ligt heus niet alleen maar aan de opvoeding. En als ik dit gedrag zo lees, is het ook goed mogelijk dat er andere, mogelijk erfelijke, factoren meespelen waardoor hij dit gedrag laat zien.
De vriendin van TO zou anders moeten handelen, eens, maar weet misschien ook niet helemaal wat ze met de situatie aan moet en heeft een minder makkelijk te hanteren kind. Als je dan als buitenstaander daar iets over zegt is een ruzie snel geboren, omdat kritiek daarover je in je ziel kan krenken.
Ik zeg ook niets van de opvoeding van andere ouders. Sterker nog, het lijkt mij al moeilijk genoeg als ouder wanneer je kind onaangepast gedrag vertoont. De moeder van dat meisje met de ontwikkelingsachterstand is bijvoorbeeld geen slechte moeder, integendeel. Ze heeft ontzettend veel geduld met haar dochter en daar heb ik heel veel respect voor. Ik word na een speelmiddag in ons huis al gillend gek. Kortom, je kan niet alles toeschrijven aan opvoeding.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 13 januari 2022 om 21:01
Veel ouders zijn op dit punt extra gevoeligcassata schreef: ↑13-01-2022 18:53uhm... nee? Dat zeg ik nergens. Dat is jouw invulling. Ik vraag alleen waarom TO niet tegen haar vriendin zegt wat ze hier in dit topic zegt. En ze zegt toch nergens dat het kind een probleem heeft? Ze noemt het buien. En volgens mij zegt ze ook niet dat ze helemaal niet meer wil afspreken met kind erbij. Ze wil de frequentie omlaag hebben.
Waarom zou je niet tegen iemand kunnen zeggen "ik merk aan Pietje dat hij niet zo goed om kan gaan met de uitbarstingen van A. Ik wil daarom even geen speelafspraakjes meer. Zullen wij 's avonds afspreken als de kinderen op bed liggen?" Want denk je niet dat vriendin gaat vragen waarom, als TO ineens graag in de avond wil afspreken zonder kinderen. Dan zal ze toch antwoord moeten geven.
Ik vind het bijzonder dat jij aanhaalt dat als TO nu aan vriendin gaat zeggen, dat er een opvoedcursus nodig is, de hele boel uit elkaar kan klappen. Want ik stel juist dat ze dat dus niet moet doen.
Ik zou gewoon voorstellen voortaan in de avond te komen, zonder de schild bij de uitbarstingen van A te leggen.
En de reden is eenvoudig: dan kunnen we weer eens lekker kletsen, vriendinnen onder elkaar
donderdag 13 januari 2022 om 22:27
Ieder kind is anders. Maar als ouder weet je daarmee om te gaan en pas je de opvoeding daarop aan. En indien iemand dat niet kan zoek je hulp. Of sta je op zijn minst open voor mensen die dichtbij staan en oprecht bezorgd zijn. Daarbij is er een groot verschil tussen een opgevoed kind en een kind met een daadwerkelijke achterstand (waar ouders waarschijnlijk ook openstaan voor hulp).Baggal schreef: ↑13-01-2022 20:57Deels eens, deels ook niet. Natuurlijk hoor je wangedrag te sanctioneren. Maar sommige kinderen laten zich ook gewoon makkelijker opvoeden dan andere kinderen.
Mijn dochter heeft een pittig karakter, is “advanced”, heeft enorm veel zelfvertrouwen en een sterke wil. Toen ze twee jaar vond ik het af en toe echt heel erg moeilijk dat ze niet wat meer meegaand was hoor. Nu is ze 4 en gaat het goed, zijn de “regels” duidelijk, maar dat is ook pas echt sinds het laatste 1,5 jaar. Ik schijn vroeger zelf ook zo’n bokkige dreumes te zijn geweest als ik mijn moeder mag geloven.
Toegegeven: dit ging nooit zo ver als het gedrag van de zoon van vriendin van TO (want dat klinkt echt grensoverschrijdend en super heftig), maar het ligt heus niet alleen maar aan de opvoeding. En als ik dit gedrag zo lees, is het ook goed mogelijk dat er andere, mogelijk erfelijke, factoren meespelen waardoor hij dit gedrag laat zien.
De vriendin van TO zou anders moeten handelen, eens, maar weet misschien ook niet helemaal wat ze met de situatie aan moet en heeft een minder makkelijk te hanteren kind. Als je dan als buitenstaander daar iets over zegt is een ruzie snel geboren, omdat kritiek daarover je in je ziel kan krenken.
Ik zeg ook niets van de opvoeding van andere ouders. Sterker nog, het lijkt mij al moeilijk genoeg als ouder wanneer je kind onaangepast gedrag vertoont. De moeder van dat meisje met de ontwikkelingsachterstand is bijvoorbeeld geen slechte moeder, integendeel. Ze heeft ontzettend veel geduld met haar dochter en daar heb ik heel veel respect voor. Ik word na een speelmiddag in ons huis al gillend gek. Kortom, je kan niet alles toeschrijven aan opvoeding.
De vriendin van to ziet ook wel dat haar zoontje een soort ongeleid projectiel is. Maar staat gewoon toe dat ze, als moeder!, wordt geslagen en geschopt of zelfs gespugd. Als er iets totaal respectloos is.... En haar kind misdraagt zich ook nog eens naar To en haar kind.
donderdag 13 januari 2022 om 23:22
Helemaal eens met je tweede alinea. Ik zou dat als ouder ook niet accepteren of weg lachen zoals de vriendin van TO. Sterker nog, ik geloof dat ik hier ook externe hulp bij zou vragen, omdat dit gedrag mij vreemd voorkomt en ook om te kijken of er niet meer aan de hand is dan alleen “buien” zoals de moeder het noemt. Hij is immers al 4 en dan mag je verwachten dat het reguleren van emoties meestal beter gaat.evelien2010 schreef: ↑13-01-2022 22:27Ieder kind is anders. Maar als ouder weet je daarmee om te gaan en pas je de opvoeding daarop aan. En indien iemand dat niet kan zoek je hulp. Of sta je op zijn minst open voor mensen die dichtbij staan en oprecht bezorgd zijn. Daarbij is er een groot verschil tussen een opgevoed kind en een kind met een daadwerkelijke achterstand (waar ouders waarschijnlijk ook openstaan voor hulp).
De vriendin van to ziet ook wel dat haar zoontje een soort ongeleid projectiel is. Maar staat gewoon toe dat ze, als moeder!, wordt geslagen en geschopt of zelfs gespugd. Als er iets totaal respectloos is.... En haar kind misdraagt zich ook nog eens naar To en haar kind.
Je kan sturen (tot op zekere hoogte). Maar daarnaast zijn er ook kinderen waar je als ouder moeilijk vat op krijgt. Wanneer een ander, hoe goed en oprecht de intentie ook is, daar wat van zegt, kun je een enorm gevoelige snaar raken. Zeker wanneer dat uit de koker komt van een vriendin wiens zoontje wel leuk en normaal gedrag vertoont. Dat op zichzelf is al een pijnlijke constatering.
Ik denk echt niet dat het op de weg van TO ligt om daar iets van te zeggen, juist omdat het zo vreselijk gevoelig ligt. Ik zou in zo’n geval het contact wat beperken tussen de kinderen en een op een met vriendin afspreken. En als er gevraagd wordt om een speel afspraak hoogstens zeggen dat je zoontje was geschrokken van het schoppen en slaan (maar zeker niet meer dan dat en zeker geen opmerkingen over de opvoeding).
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
