Kinderen
alle pijlers
Hoe (beste) vriendin helpen met 4-jarige zoon
donderdag 13 januari 2022 om 12:24
Goede middag,
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Ik zal t proberen zo kort en duidelijk mogelijk uit te leggen.
Mijn beste vriendin en ik hebben beide een 4-jarige zoon en die zitten o.a. bij elkaar in de klas. We probeerden hen uiteraard vanaf de geboorte al vriendjes te laten worden, maar dat ging toen al met pieken en dalen. Het zijn 2 compleet tegenovergestelde mannetjes (en dat kan natuurlijk ook gewoon). Mijn zoontje is heel rustig, timide en vaak eerst de kat uit de boom kijken, haar zoontje is druk, aanwezig en super-enthousiast.
Het spelen samen gaat vaak wel gewoon goed en dan is het heel gezellig, maar er komt altijd een breekpunt en dan gaat het helemaal los. Haar zoontje, ik noem hem even A. slaat dan helemaal door en wordt vaak erg brutaal, vooral tegen zijn moeder (niet tegen mij en in een heel stuk mindere mate tegen mijn zoontje).
Hij slaat en schopt haar, geeft haar een elleboog of kopstoot en als het nóg erger uit de hand loopt spuugt hij haar zelfs in haar gezicht.
Ik vind dit dus echt vreselijk om aan te zien en mijn hart breekt dan echt, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken. Ik denk dat zij zelf ook niet weet hoe ze het moet aanpakken, want A. wordt vaak geprobeerd om te kalmeren, maar dat lukt nooit en dan kan het gerust een half uur tot een uur duren.
Het zit namelijk ook zo dat mijn vriendin ons vaak vraagt om langs te komen, samen weg te gaan, om ze samen op een sport te doen en ga zo maar door. Maar dit begint mij langzamerhand steeds meer tegen te staan. Ook merk ik aan mijn eigen zoontje dat hij het niet fijn meer vindt in A. zijn buurt.
Ik hou zielsveel van mijn beste vriendin en wil haar absoluut niet kwijt, maar op deze manier kan het niet langer door gaan.
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Ik zal t proberen zo kort en duidelijk mogelijk uit te leggen.
Mijn beste vriendin en ik hebben beide een 4-jarige zoon en die zitten o.a. bij elkaar in de klas. We probeerden hen uiteraard vanaf de geboorte al vriendjes te laten worden, maar dat ging toen al met pieken en dalen. Het zijn 2 compleet tegenovergestelde mannetjes (en dat kan natuurlijk ook gewoon). Mijn zoontje is heel rustig, timide en vaak eerst de kat uit de boom kijken, haar zoontje is druk, aanwezig en super-enthousiast.
Het spelen samen gaat vaak wel gewoon goed en dan is het heel gezellig, maar er komt altijd een breekpunt en dan gaat het helemaal los. Haar zoontje, ik noem hem even A. slaat dan helemaal door en wordt vaak erg brutaal, vooral tegen zijn moeder (niet tegen mij en in een heel stuk mindere mate tegen mijn zoontje).
Hij slaat en schopt haar, geeft haar een elleboog of kopstoot en als het nóg erger uit de hand loopt spuugt hij haar zelfs in haar gezicht.
Ik vind dit dus echt vreselijk om aan te zien en mijn hart breekt dan echt, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken. Ik denk dat zij zelf ook niet weet hoe ze het moet aanpakken, want A. wordt vaak geprobeerd om te kalmeren, maar dat lukt nooit en dan kan het gerust een half uur tot een uur duren.
Het zit namelijk ook zo dat mijn vriendin ons vaak vraagt om langs te komen, samen weg te gaan, om ze samen op een sport te doen en ga zo maar door. Maar dit begint mij langzamerhand steeds meer tegen te staan. Ook merk ik aan mijn eigen zoontje dat hij het niet fijn meer vindt in A. zijn buurt.
Ik hou zielsveel van mijn beste vriendin en wil haar absoluut niet kwijt, maar op deze manier kan het niet langer door gaan.
donderdag 13 januari 2022 om 14:11
Nee zijn moeder ziet dat dus niet (of wil het niet zien).Attraverso schreef: ↑13-01-2022 14:03Het is toch niet aan jou om dat kind zijn gedrag aan te pakken? Instanties genoeg waar je vriendin professionele hulp kan vragen.
In je OP kwam het op mij toch ook over alsof jij het belangrijker vindt om je vriendin niet te kwetsen dan dat je zoon niet geterroriseerd wordt door zijn ‘vriendje’. Maar dat blijkt dus niet zo te zijn.
Zijn moeder ziet toch ook dat het niet echt werkt tussen die 2 en als vriendinnen onder elkaar kan je toch gewoon zeggen dat zoontje buiten school liever niet ook nog eens hobby’s met hem deelt?
Ik begrijp dat zij het leuk vindt dat haar beste vriendin een zoon heeft van dezelfde leeftijd en dat het in een ideale wereld ook praktisch handig is wanneer ze dezelfde hobby’s hebben en jullie met z’n allen uitjes kunnen doen maar het is nu niet zo. Jammer maar helaas.
Ik denk dat mijn bericht dan wat anders overkomt dan ik bedoel
donderdag 13 januari 2022 om 14:17
Ja dit. Mijn kinderen hebben nooit liefde voor kinderen van ouders die ik leuk vindt. Helaas zo al vele potentiële leuke contacten misgelopen en zit opgescheept met een bont gezelschap vage mensen. Die je tijdens een lockdown meer ziet dan je eigen gekozen vrienden Het is maar zo.
Met je vriendin is apart afspreken, is toch ook leuk.
donderdag 13 januari 2022 om 14:22
als ma geen probleem heeft/ziet, dan kun je aan dus echt niet anders, dan afstand nemen
Je kunt haar niet veranderen, wel hoe je zelf met dit gegeven omgaat
donderdag 13 januari 2022 om 14:29
Moeilijk… en 4 jaar is ook een moeilijke leeftijd. Heb ik ook ervaren met mijn zoontje toen hij net 4 was, nu bijna 5. Zo extreem als dit jongetje was het niet. Maar mijn zoontje is ook nogal pittig van karakter, aan de andere kant kan hij in andere buien weer uren zoet en rustig spelen. Maar ik heb ook te maken gehad met zoontje die mij sloeg, schreeuwen en knijpen ook. In dit geval gaat dat een stap verder dan alleen dat… Denk dat ze hier toch echt hulp bij moet gaan zoeken. Uitzoeken waar het niet lekker zit bij zoontje, bij een goede vriendin zou je dat toch moeten kunnen zeggen denk?… Met het gedrag van mijn kleine hebben wij al hulp gezocht, laat staan bij de problemen die ik hier lees. Ik gun dat jongetje hulp, en die moeder ook.
Het gedrag gebeurd denk ik bijna altijd uit onmacht. In ons geval als ik naar ons zoontje kijk weet ik dat wel zeker. Leeftijd waarop je je nog net niet goed genoeg kan uiten wat je dwars zit, en dan krijg je dit gedrag. Juist daarom ook beter er hulp bij te zoeken. Die mensen hebben ervaring en ervoor geleerd. In mijn geval is mijn zoontje gevoelig voor geluiden, daar kwam zijn gedrag vandaan. Nu nog bezig met ergotherapie, en gaat gelukkig veel beter nu inmiddels. Ik omschrijf even m’n eigen situatie, om een voorbeeld te geven van er moet wat achter zitten…
Maar goed, ook vervelend voor jullie en jullie vriendschap dat het zo loopt. Helemaal geen kinderen meer bij afspraken vind ik ook nogal wat. Ik lees… na een tijd slaat het om. Heel simpel, is het een idee om het met kinderen erbij het bij kortere afspraken te houden? Misschien voorkom je daarmee dat het omslaat. Dat je dat voor bent. En misschien duurt het ook te lang voor haar zoontje, de afspraken. Dat hij overprikkeld raakt en daarom omslaat. En dan gewoon dit zo bespreken met je vriendin. En misschien ook eens een avondje hier en daar samen wat afspreken bij haar thuis. Als zoontje in bed ligt. Ik denk dat het voor een vriendschap ook fijn kan zijn als niet altijd de kinderen erbij zijn. Dan kan je toch even wat beter contact met elkaar hebben. En wie weet geeft dat haar in die setting ruimte om over haar problemen met zoontje te praten. En kan je hier en daar een tip of advies meegeven, of gewoon alleen een luisterend oor zijn
.
Het gedrag gebeurd denk ik bijna altijd uit onmacht. In ons geval als ik naar ons zoontje kijk weet ik dat wel zeker. Leeftijd waarop je je nog net niet goed genoeg kan uiten wat je dwars zit, en dan krijg je dit gedrag. Juist daarom ook beter er hulp bij te zoeken. Die mensen hebben ervaring en ervoor geleerd. In mijn geval is mijn zoontje gevoelig voor geluiden, daar kwam zijn gedrag vandaan. Nu nog bezig met ergotherapie, en gaat gelukkig veel beter nu inmiddels. Ik omschrijf even m’n eigen situatie, om een voorbeeld te geven van er moet wat achter zitten…
Maar goed, ook vervelend voor jullie en jullie vriendschap dat het zo loopt. Helemaal geen kinderen meer bij afspraken vind ik ook nogal wat. Ik lees… na een tijd slaat het om. Heel simpel, is het een idee om het met kinderen erbij het bij kortere afspraken te houden? Misschien voorkom je daarmee dat het omslaat. Dat je dat voor bent. En misschien duurt het ook te lang voor haar zoontje, de afspraken. Dat hij overprikkeld raakt en daarom omslaat. En dan gewoon dit zo bespreken met je vriendin. En misschien ook eens een avondje hier en daar samen wat afspreken bij haar thuis. Als zoontje in bed ligt. Ik denk dat het voor een vriendschap ook fijn kan zijn als niet altijd de kinderen erbij zijn. Dan kan je toch even wat beter contact met elkaar hebben. En wie weet geeft dat haar in die setting ruimte om over haar problemen met zoontje te praten. En kan je hier en daar een tip of advies meegeven, of gewoon alleen een luisterend oor zijn
.
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
donderdag 13 januari 2022 om 14:32
P.s. Dat je vriendin jou volgt in hobby’s/sporten van je zoontje. Dat zou ik zeker wel bespreken. Dat je dat niet wilt. Ieder z’n eigen pad daarin volgen lijkt me het beste. Want als de jongens elkaar niet helemaal liggen. Dan moet het zeker niet meer worden dan alleen af en toe een afspraakje hier en daar. Maar wie weet veranderd dat weer als ze ouder worden
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
donderdag 13 januari 2022 om 14:42
Waarom is dit nogal wat? Vrienden heb je toch vooral voor jezelf, niet om je kinderen op te zadelen met de kinderen van die vriend, of vriendin? Ik spreek 9 van de 10 keer alleen af met mijn vrienden, of ze nou kinderen hebben, of niet en dat gaat prima. Soms klikt het tussen de kinderen en met die vrienden spreek ik vaker met de kinderen erbij af, maar dat hoeft toch absoluut niet?Gizmoguppy schreef: ↑13-01-2022 14:29Maar goed, ook vervelend voor jullie en jullie vriendschap dat het zo loopt. Helemaal geen kinderen meer bij afspraken vind ik ook nogal wat.
donderdag 13 januari 2022 om 14:47
Ik lees dat ze ook leuk samen kunnen spelen, maar dat het ergens steeds omslaat. Misschien ligt dat aan de tijdsduur. Kijk als ze elkaar nou echt vanaf begin de tent uitvechten en helemaal niet leuk samen kunnen spelen is het een ander verhaal. Maar dat lees ik hier niet tot zover. Dat ze het helemaal niet leuk samen kunnen hebben. Vandaar dat ik denk nou dat is ook nogal wat. Om kinderen bij alle afspraken uit te sluiten. Misschien is kortere duur van afspraken al de oplossing. En is dat probleem daarmee opgelost.Avelie schreef: ↑13-01-2022 14:42Waarom is dit nogal wat? Vrienden heb je toch vooral voor jezelf, niet om je kinderen op te zadelen met de kinderen van die vriend, of vriendin? Ik spreek 9 van de 10 keer alleen af met mijn vrienden, of ze nou kinderen hebben, of niet en dat gaat prima. Soms klikt het tussen de kinderen en met die vrienden spreek ik vaker met de kinderen erbij af, maar dat hoeft toch absoluut niet?
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
donderdag 13 januari 2022 om 14:53
Parella schreef: ↑13-01-2022 12:54Huh? Wij werken gewoon hoor doordeweeks.Ik sport op zaterdagochtend, dan is partner bij de kinderen. Daarna gaat hij zijn ding doen en heb ik de kinderen. Moet ik dan de hele zaterdag met de kids thuis gaan zitten om dan in de avond met mijn vriendin af te spreken
Snap ik niet hoor.
Ik heb nog meer bezigheden waarvoor ik al moet afstemmen met partner, zoals sport en hobby's en afspraken met kinderloze vriendinnen (dan neem ik geen kinderen mee). En dat heeft mijn vriendin ook, die wil en kan ook niet altijd zonder kinderen afspreken. Als ik met vriendinnen met kinderen afspreek dan doen we dat bij voorkeur gecombineerd met de kids. Op zaterdagmiddag, of op zondag.
Echt, je bent er zelf ook nog hè. Kind loopt geen trauma op van af en toe in een ruimte of een speeltuin zijn met een kind dat 'ie niet zo leuk vindt.
Vandaar de ALS je vrije uren hebt en anders avonden en weekenden. ALS.
Moeilijk he lezen?
Ik heb zelf inderdaad wel wat beters te doen dan in mijn vrije tijd in een speeltuin te gaan zitten met kinderen die elkaar niet aardig vinden en gedoe van komt.
Dan spreek ik liever lekker wat af zonder die kinderen.
donderdag 13 januari 2022 om 15:00
Gizmoguppy schreef: ↑13-01-2022 14:29Moeilijk… en 4 jaar is ook een moeilijke leeftijd. Heb ik ook ervaren met mijn zoontje toen hij net 4 was, nu bijna 5. Zo extreem als dit jongetje was het niet. Maar mijn zoontje is ook nogal pittig van karakter, aan de andere kant kan hij in andere buien weer uren zoet en rustig spelen. Maar ik heb ook te maken gehad met zoontje die mij sloeg, schreeuwen en knijpen ook. In dit geval gaat dat een stap verder dan alleen dat… Denk dat ze hier toch echt hulp bij moet gaan zoeken. Uitzoeken waar het niet lekker zit bij zoontje, bij een goede vriendin zou je dat toch moeten kunnen zeggen denk?… Met het gedrag van mijn kleine hebben wij al hulp gezocht, laat staan bij de problemen die ik hier lees. Ik gun dat jongetje hulp, en die moeder ook.
Het gedrag gebeurd denk ik bijna altijd uit onmacht. In ons geval als ik naar ons zoontje kijk weet ik dat wel zeker. Leeftijd waarop je je nog net niet goed genoeg kan uiten wat je dwars zit, en dan krijg je dit gedrag. Juist daarom ook beter er hulp bij te zoeken. Die mensen hebben ervaring en ervoor geleerd. In mijn geval is mijn zoontje gevoelig voor geluiden, daar kwam zijn gedrag vandaan. Nu nog bezig met ergotherapie, en gaat gelukkig veel beter nu inmiddels. Ik omschrijf even m’n eigen situatie, om een voorbeeld te geven van er moet wat achter zitten…
Maar goed, ook vervelend voor jullie en jullie vriendschap dat het zo loopt. Helemaal geen kinderen meer bij afspraken vind ik ook nogal wat. Ik lees… na een tijd slaat het om. Heel simpel, is het een idee om het met kinderen erbij het bij kortere afspraken te houden? Misschien voorkom je daarmee dat het omslaat. Dat je dat voor bent. En misschien duurt het ook te lang voor haar zoontje, de afspraken. Dat hij overprikkeld raakt en daarom omslaat. En dan gewoon dit zo bespreken met je vriendin. En misschien ook eens een avondje hier en daar samen wat afspreken bij haar thuis. Als zoontje in bed ligt. Ik denk dat het voor een vriendschap ook fijn kan zijn als niet altijd de kinderen erbij zijn. Dan kan je toch even wat beter contact met elkaar hebben. En wie weet geeft dat haar in die setting ruimte om over haar problemen met zoontje te praten. En kan je hier en daar een tip of advies meegeven, of gewoon alleen een luisterend oor zijn
Fijn dat je jouw situatie deelde, zo krijg ik ook een beter inzicht.
Wat een vervelende tijd zal je gehad hebben en goed dat jullie hulp hebben gezocht! Ik zal dit zeker met haar op deze manier kunnen bespreken, bedankt!
donderdag 13 januari 2022 om 15:03
Snel de ADHD kaart trekken omdat ze zelf onmachtig is in de opvoeding is wel heel makkelijk. Want zelfs als hij dat heeft (en dat is maar zeer de vraag) rust de behandeling toch echt op gedragstherapie en daarbij worden ouders ook zeker betrokken.
Maar ik lees nergens dat hij tegenover iedereen zo doet. Ook op school en bij zijn vader?
Probeer te praten met je vriendin. Ze schaamt zich (wat wel terecht is gezien dit gedrag). Maar zou juist in actie moeten komen. Want nu is hii nog maar 4 en goed te corrigeren. Maar met 13 of 18 is het een probleemjongere die uitvalt op school thuis niet meer te hanteren is.
Heeft ze al hulp gezocht? Kan hij zijn en energie wel goed kwijt? Sport zou daar zeker bij helpen. Een teamsport voor het sociale aspect en bijvoorbeeld judo is heel streng qua discipline en regels en respect.
Daarnaast moet ze zelf duidelijker en harder worden. En als hij tegen jou of jouw kind tekeer gaat zou ik absoluut ingrijpen! Jij hoeft je niet te laten slaan. Zeg met een duidelijke stem "ophouden dat doet pijn", "niet springen op de bank dan gaat het kapot" of "die woorden gebruiken wij hier niet".
Natuurlijk zijn dit goede voorbeelden om met je eigen zoon te praten over slecht gedrag en stoute woorden. En hoe hij zijn grenzen aan moet geven.
Maar ik lees nergens dat hij tegenover iedereen zo doet. Ook op school en bij zijn vader?
Probeer te praten met je vriendin. Ze schaamt zich (wat wel terecht is gezien dit gedrag). Maar zou juist in actie moeten komen. Want nu is hii nog maar 4 en goed te corrigeren. Maar met 13 of 18 is het een probleemjongere die uitvalt op school thuis niet meer te hanteren is.
Heeft ze al hulp gezocht? Kan hij zijn en energie wel goed kwijt? Sport zou daar zeker bij helpen. Een teamsport voor het sociale aspect en bijvoorbeeld judo is heel streng qua discipline en regels en respect.
Daarnaast moet ze zelf duidelijker en harder worden. En als hij tegen jou of jouw kind tekeer gaat zou ik absoluut ingrijpen! Jij hoeft je niet te laten slaan. Zeg met een duidelijke stem "ophouden dat doet pijn", "niet springen op de bank dan gaat het kapot" of "die woorden gebruiken wij hier niet".
Natuurlijk zijn dit goede voorbeelden om met je eigen zoon te praten over slecht gedrag en stoute woorden. En hoe hij zijn grenzen aan moet geven.
donderdag 13 januari 2022 om 15:04
Gizmoguppy schreef: ↑13-01-2022 14:47Ik lees dat ze ook leuk samen kunnen spelen, maar dat het ergens steeds omslaat. Misschien ligt dat aan de tijdsduur. Kijk als ze elkaar nou echt vanaf begin de tent uitvechten en helemaal niet leuk samen kunnen spelen is het een ander verhaal. Maar dat lees ik hier niet tot zover. Dat ze het helemaal niet leuk samen kunnen hebben. Vandaar dat ik denk nou dat is ook nogal wat. Om kinderen bij alle afspraken uit te sluiten. Misschien is kortere duur van afspraken al de oplossing. En is dat probleem daarmee opgelost.
Klopt, ze kunnen ook leuk met elkaar spelen. Om een voorbeeld te geven waar het dan mis gaat;
A. Wil een snoepje en mijn zoontje dus ook. Mijn antwoord is nee (want we gaan bijna eten, o.i.d.) en mijn kind is daar oke mee. A. niet. En dan slaan de stoppen door.
Om zo maar even een voorbeeld te geven.
donderdag 13 januari 2022 om 15:07
Tja: wat zegt je vriendin er zelf van? Het moet haar toch ook opvallen dat haar 4 jarige zoon nogal heftig gedrag vertoont? Hoewel het jouw vriendin is, hoeven jullie zoontjes natuurlijk geen vriendjes te worden en ik vind ook dat las het niet goed gaat tijdens het spelen en jouw zoon wordt blootgesteld aan dit gedrag, jij daar ook paal en perk aan mag stellen.
Mijn dochter is ook geen allemansvriend en ik vind dat ik dat ook een beetje moet respecteren. Zo heeft mijn dochter twee kennissen van de nursery. Een meisje heeft een (zware) ontwikkelingsachterstand en het andere meisje is 10 maanden jonger. Ik beide gevallen vind ik de moeders heel erg leuk en vond ik ook dat iedereen gewoon welkom is, maar daar ben ik toch een beetje van teruggekomen. Mijn dochter wordt heel erg druk van het meisje met de ontwikkelingsachterstand. Zij snapt een spelletje niet en gaat dan met de dobbelsteen door mijn huis gooien. Of opeens heel hard gillen. Dat werkt dus gewoon niet (meer) helaas. Buitenspelen misschien nog wel, maar in huis wil ik dat niet en mijn dochter vroeg ook tijdens de play date wanneer ze weer naar hun eigen huis gingen. Tja… Hoe duidelijk wil je het hebben. Met het andere meisje dat 10 maanden jonger is matched het gewoon niet zo. Ondanks het feit dat ik de moeder echt super leuk vind, heeft het geen zin om play dates te organiseren. Mijn dochter zit in een andere fase. Dus dat doe ik gewoon ook niet. Ik zou als ik in jouw schoenen zou staan de play dates tussen de jongetjes ook wat minderen.
Mijn dochter is ook geen allemansvriend en ik vind dat ik dat ook een beetje moet respecteren. Zo heeft mijn dochter twee kennissen van de nursery. Een meisje heeft een (zware) ontwikkelingsachterstand en het andere meisje is 10 maanden jonger. Ik beide gevallen vind ik de moeders heel erg leuk en vond ik ook dat iedereen gewoon welkom is, maar daar ben ik toch een beetje van teruggekomen. Mijn dochter wordt heel erg druk van het meisje met de ontwikkelingsachterstand. Zij snapt een spelletje niet en gaat dan met de dobbelsteen door mijn huis gooien. Of opeens heel hard gillen. Dat werkt dus gewoon niet (meer) helaas. Buitenspelen misschien nog wel, maar in huis wil ik dat niet en mijn dochter vroeg ook tijdens de play date wanneer ze weer naar hun eigen huis gingen. Tja… Hoe duidelijk wil je het hebben. Met het andere meisje dat 10 maanden jonger is matched het gewoon niet zo. Ondanks het feit dat ik de moeder echt super leuk vind, heeft het geen zin om play dates te organiseren. Mijn dochter zit in een andere fase. Dus dat doe ik gewoon ook niet. Ik zou als ik in jouw schoenen zou staan de play dates tussen de jongetjes ook wat minderen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 13 januari 2022 om 15:10
evelien2010 schreef: ↑13-01-2022 15:03Snel de ADHD kaart trekken omdat ze zelf onmachtig is in de opvoeding is wel heel makkelijk. Want zelfs als hij dat heeft (en dat is maar zeer de vraag) rust de behandeling toch echt op gedragstherapie en daarbij worden ouders ook zeker betrokken.
Maar ik lees nergens dat hij tegenover iedereen zo doet. Ook op school en bij zijn vader?
Probeer te praten met je vriendin. Ze schaamt zich (wat wel terecht is gezien dit gedrag). Maar zou juist in actie moeten komen. Want nu is hii nog maar 4 en goed te corrigeren. Maar met 13 of 18 is het een probleemjongere die uitvalt op school thuis niet meer te hanteren is.
Heeft ze al hulp gezocht? Kan hij zijn en energie wel goed kwijt? Sport zou daar zeker bij helpen. Een teamsport voor het sociale aspect en bijvoorbeeld judo is heel streng qua discipline en regels en respect.
Daarnaast moet ze zelf duidelijker en harder worden. En als hij tegen jou of jouw kind tekeer gaat zou ik absoluut ingrijpen! Jij hoeft je niet te laten slaan. Zeg met een duidelijke stem "ophouden dat doet pijn", "niet springen op de bank dan gaat het kapot" of "die woorden gebruiken wij hier niet".
Natuurlijk zijn dit goede voorbeelden om met je eigen zoon te praten over slecht gedrag en stoute woorden. En hoe hij zijn grenzen aan moet geven.
Ja dat ben ik dus helemaal met je eens.
Qua opvoeding zijn wij ook wel heel verschillend, maar ik wil niet degene zijn die zich met haar opvoeding wil bemoeien, want een ieder doet dat gewoon anders.
Het gaat mij er gewoon om, dat ik in dit geval, liever niet meer met haar (en A.) wil afspreken op deze manier, maar hed het advies nodig om op welke manier dat te brengen, zonder onze vriendschap kapot te maken.
Wanneer het tegen mijn kind is, dan grijp ik uiteraard in.
donderdag 13 januari 2022 om 15:11
Nou precies helemaal mee eens!
In ons geval ziet de moeder van het meisje met de ontwikkelingsachterstand wel het probleem, maar vindt dat mijn dochter een goede invloed op haar kind heeft. Dat zal best, maar dat is niet de “taak” van mijn dochter als mijn dochter zelf niet graag meer met het meisje speelt (voorheen wel, maar het verschil wordt gewoon steeds groter). Dat is sneu voor dat andere meisje, maar ik ga haar niet veroordelen tot een play date waar ze geen zin heeft.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
donderdag 13 januari 2022 om 15:11
"heee annelies, zal ik maandagavond langskomen? Uur of half negen, als Arnootje in bed ligt?"
donderdag 13 januari 2022 om 15:16
To, je kan gaan draaien dat die vriendschap tussen de kids niet hoeft: maar je doet het zelf hé. Neem je kind dan een keer niet mee en stop met pushen, spreek tegen je vriendin uit dat je liever wil dat je kind zijn eigen vriendjes kiest.
Jullie lijken te veel op elkaar, jullie zijn vermijders en doen sociaal wenselijk tegen elkaar. Kom op zeg: zij laat zich meppen door haar kind en gaat dan kalmeren ipv grenzen stellen, dan wordt zij in haar gezicht gespuigd: haar 4 jarige is jullie alle 3 de baas omdat niemand duidelijk is over wat er wel en niet kan.
Neem wat meer afstand en laat je kind thuis wanneer je je mond niet open durft te doen.
viva-amber wijzigde dit bericht op 13-01-2022 15:17
7.20% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 13 januari 2022 om 15:17
Baggal schreef: ↑13-01-2022 15:07Tja: wat zegt je vriendin er zelf van? Het moet haar toch ook opvallen dat haar 4 jarige zoon nogal heftig gedrag vertoont? Hoewel het jouw vriendin is, hoeven jullie zoontjes natuurlijk geen vriendjes te worden en ik vind ook dat las het niet goed gaat tijdens het spelen en jouw zoon wordt blootgesteld aan dit gedrag, jij daar ook paal en perk aan mag stellen.
Mijn dochter is ook geen allemansvriend en ik vind dat ik dat ook een beetje moet respecteren. Zo heeft mijn dochter twee kennissen van de nursery. Een meisje heeft een (zware) ontwikkelingsachterstand en het andere meisje is 10 maanden jonger. Ik beide gevallen vind ik de moeders heel erg leuk en vond ik ook dat iedereen gewoon welkom is, maar daar ben ik toch een beetje van teruggekomen. Mijn dochter wordt heel erg druk van het meisje met de ontwikkelingsachterstand. Zij snapt een spelletje niet en gaat dan met de dobbelsteen door mijn huis gooien. Of opeens heel hard gillen. Dat werkt dus gewoon niet (meer) helaas. Buitenspelen misschien nog wel, maar in huis wil ik dat niet en mijn dochter vroeg ook tijdens de play date wanneer ze weer naar hun eigen huis gingen. Tja… Hoe duidelijk wil je het hebben. Met het andere meisje dat 10 maanden jonger is matched het gewoon niet zo. Ondanks het feit dat ik de moeder echt super leuk vind, heeft het geen zin om play dates te organiseren. Mijn dochter zit in een andere fase. Dus dat doe ik gewoon ook niet. Ik zou als ik in jouw schoenen zou staan de play dates tussen de jongetjes ook wat minderen.
Zij zegt zelf "dat hij gewoon zo is". Toen ik vorige keer voorzichtig opperde dat ik er een beetje van geschrokken was, antwoordde ze dat het nog nooit zo erg was geweest en dat het nooit ergens anders gebeurd.
Maar dat is niet waar, want het gebeurd vrijwel altijd. En dat vind ik weer makkelijk geantwoord. En dan lacht ze het een beetje weg.
En inderdaad een goed idee om even te minderen.
donderdag 13 januari 2022 om 15:20
Waarom wil je dan liever niet dat ze jou volgt qua zwemles, sportles, etcetera? Voor haar is het blijkbaar vooral prettig om tegelijk met jou op te trekken, misschien heeft ze het idee dat jij weet hoe de vork in de steel zit met die woede-uitbarstingen en voelt ze dat bij andere ouders niet. Maar haar zoontje wordt niet boos op jou of je zoon, dus is het erg genoeg om te zeggen: liever niet meer samen? Zo ja, dan zou ik dat toch wel bespreekbaar maken met haar en proberen vaker zonder haar kind af te spreken.
donderdag 13 januari 2022 om 15:22
Het was zeker een tijd van momenten dat je hem achter het behang plakken kon op bepaalde momenten
. Maar het was niet alleen ellende gelukkig hoor . Het is verder altijd al een schat van een kind geweest die buitenom dat gedrag een grote knuffelkont is, en ook heel lief kan zijn 
. Wel was het een beste periode achter elkaar dat het bijna dagelijks raak was, en dan vooral alleen bij mij. Wat scheelt is als je in je achterhoofd houd dat het onmacht is, pure onmacht. En hoe fel het ook worden kon, en dan bereikte je hem ook niet meer het beste is altijd rustig blijven, emotie er uit houden… hoe moeilijk ook. Daar maak je het erger mee. Niet dat dat me altijd gelukt is hoor, maar elke keer opnieuw toch maar je rust proberen te behouden. En tuurlijk moet je je kind terecht wijzen. Dat probeer je in dat soort momenten eerst, werkte het niet dan bracht ik hem naar boven. Wel met uitleg waarom ik hem boven bracht, van als je zo doet ga je maar even naar boven. En liet ik hem eerst uitrazen. Werd het stil dan ging ik naar hem toe en begon ik een gesprekje met hem. Van dat was niet zo leuk he, en over wat er op dat moment dan ook gebeurde even een praatje maken.
In situaties buiten huis vertrok ik meteen richting huis. Situaties gehad van een schreeuwend, huilend en soms ook slaand (dat laatste gelukkig wel weinig buitenhuis) kind mee moeten trekken. Maar punt uit, dan gingen we naar huis.
En vooral ook kijken naar maak ik het te druk voor mijn kind qua agenda. Met 4 jaar is naar school gaan al een grote verandering. Er moet ook rust en regelmaat in blijven. Chill tijd thuis, niet teveel afspraken. Zodat hij ook tot rust kan komen. In ons geval zeker omdat gevoelig voor geluiden zijn wel de energie weg trekt, gevolg meer buien. Daarom is onze afspraak ook bijna altijd op de zondagen is de dag voor ons gezin zonder afspraken.
En nu hij bijna 5 is over een aantal weken. Als je richting de 5 gaat, is mijn ervaring dat je merkt dat de communicatie steeds een stukje beter gaat. Er valt beter met hem te praten, je krijgt dingen beter uitgelegd.
Wie weet lees je in deze tekst nog wat tips. Hoop dat het met de tijd mee minder erg word voor je vriendin en zoontje
.
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
donderdag 13 januari 2022 om 15:22
Niet alles gelezen maar stop idd met dubbeldaten.
Ik heb ook zo'n vriendin wiens kind van begin af aan niet matchte met de mijne. Heel jammer, maar zowel voor ons als voor de kids was samen afspreken niet leuk dus daar zijn we vrij snel mee gestopt. Inmiddels zijn de jongens 8 en gaat het een stuk beter, ze kunnen samen spelen zonder ruzie/gamen/over pokemon praten maar zonder ons zouden ze niet afspreken.
Wat betreft gedrag van A. Daar zou ik me niet mee bemoeien, als vriendin hulp nodig heeft moet ze dat zelf zoeken. Praten jullie daar nooit over, vindt zij het acceptabel? Mijn jongste had rond 4 jaar ook nog zulk gedrag, dat lag niet aan de opvoeding maar hij kreeg later een etiketje.
Bewust samen op sport doen etc zou ik aangeven dat je dar niet ziet zitten, maar je kunt haar natuurlijk niet verbieden om van dezelfde clubs lid te worden.
Ik heb ook zo'n vriendin wiens kind van begin af aan niet matchte met de mijne. Heel jammer, maar zowel voor ons als voor de kids was samen afspreken niet leuk dus daar zijn we vrij snel mee gestopt. Inmiddels zijn de jongens 8 en gaat het een stuk beter, ze kunnen samen spelen zonder ruzie/gamen/over pokemon praten maar zonder ons zouden ze niet afspreken.
Wat betreft gedrag van A. Daar zou ik me niet mee bemoeien, als vriendin hulp nodig heeft moet ze dat zelf zoeken. Praten jullie daar nooit over, vindt zij het acceptabel? Mijn jongste had rond 4 jaar ook nog zulk gedrag, dat lag niet aan de opvoeding maar hij kreeg later een etiketje.
Bewust samen op sport doen etc zou ik aangeven dat je dar niet ziet zitten, maar je kunt haar natuurlijk niet verbieden om van dezelfde clubs lid te worden.
donderdag 13 januari 2022 om 15:25
viva-amber schreef: ↑13-01-2022 15:16To, je kan gaan draaien dat die vriendschap tussen de kids niet hoeft: maar je doet het zelf hé. Neem je kind dan een keer niet mee en stop met pushen, spreek tegen je vriendin uit dat je liever wil dat je kind zijn eigen vriendjes kiest.
Jullie lijken te veel op elkaar, jullie zijn vermijders en doen sociaal wenselijk tegen elkaar. Kom op zeg: zij laat zich meppen door haar kind en gaat dan kalmeren ipv grenzen stellen, dan wordt zij in haar gezicht gespuigd: haar 4 jarige is jullie alle 3 de baas omdat niemand duidelijk is over wat er wel en niet kan.
Neem wat meer afstand en laat je kind thuis wanneer je je mond niet open durft te doen.
Ik denk dat je mij verkeerd begrijpt, ik push namelijk absoluut niet. Van mij hoeft het allemaal niet, maar ze zullen elkaar alsnog tegen komen (bij gemeenschappelijke vrienden, zwemles, scouting etc.)
donderdag 13 januari 2022 om 15:26
donderdag 13 januari 2022 om 15:28
Jammer dat ze in de ontkenning gaat zitten. Daar helpt ze haar kind niet mee. Hopelijk gaan haar ogen snel open dat er wel iets moet gebeuren qua aanpak. Anders verander je niks…Abc-tje schreef: ↑13-01-2022 15:17Zij zegt zelf "dat hij gewoon zo is". Toen ik vorige keer voorzichtig opperde dat ik er een beetje van geschrokken was, antwoordde ze dat het nog nooit zo erg was geweest en dat het nooit ergens anders gebeurd.
Maar dat is niet waar, want het gebeurd vrijwel altijd. En dat vind ik weer makkelijk geantwoord. En dan lacht ze het een beetje weg.
En inderdaad een goed idee om even te minderen.
Give a man a fish and you feed him for a day; teach a man to fish and you feed him for a lifetime
donderdag 13 januari 2022 om 15:36
ZoeyMaar schreef: ↑13-01-2022 15:20Waarom wil je dan liever niet dat ze jou volgt qua zwemles, sportles, etcetera? Voor haar is het blijkbaar vooral prettig om tegelijk met jou op te trekken, misschien heeft ze het idee dat jij weet hoe de vork in de steel zit met die woede-uitbarstingen en voelt ze dat bij andere ouders niet. Maar haar zoontje wordt niet boos op jou of je zoon, dus is het erg genoeg om te zeggen: liever niet meer samen? Zo ja, dan zou ik dat toch wel bespreekbaar maken met haar en proberen vaker zonder haar kind af te spreken.
Ik wil het liever niet, omdat ik het gedrag van A. niet tolereer en het absoluut geen goed voorbeeld vindt voor mijn eigen kind(eren).
Ook wil mijn zoon, op de momenten dat A. in zo'n bui komt, niet meer met hem spelen, terwijl het daarvoor (voordat de stoppen doorslaan) gewoon heel leuk gaat tussen de jongens. Dus voor mijn zoon ook gewoon heel moeilijk, want in het begin zijn ze gezellig aan het spelen en hebben ze het naar hun zin en dan ineens slaat het om.
Maar wat ik al zei in een eerder berichtje, mijn vriendin vraagt ons vaak om langs te komen etc. dus hoe kan ik daar het beste mee omgaan zonder te kwetsen.
(Bedankt al voor de vele tips!)
