Kinderen
alle pijlers
Hoe (beste) vriendin helpen met 4-jarige zoon
donderdag 13 januari 2022 om 12:24
Goede middag,
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Ik zal t proberen zo kort en duidelijk mogelijk uit te leggen.
Mijn beste vriendin en ik hebben beide een 4-jarige zoon en die zitten o.a. bij elkaar in de klas. We probeerden hen uiteraard vanaf de geboorte al vriendjes te laten worden, maar dat ging toen al met pieken en dalen. Het zijn 2 compleet tegenovergestelde mannetjes (en dat kan natuurlijk ook gewoon). Mijn zoontje is heel rustig, timide en vaak eerst de kat uit de boom kijken, haar zoontje is druk, aanwezig en super-enthousiast.
Het spelen samen gaat vaak wel gewoon goed en dan is het heel gezellig, maar er komt altijd een breekpunt en dan gaat het helemaal los. Haar zoontje, ik noem hem even A. slaat dan helemaal door en wordt vaak erg brutaal, vooral tegen zijn moeder (niet tegen mij en in een heel stuk mindere mate tegen mijn zoontje).
Hij slaat en schopt haar, geeft haar een elleboog of kopstoot en als het nóg erger uit de hand loopt spuugt hij haar zelfs in haar gezicht.
Ik vind dit dus echt vreselijk om aan te zien en mijn hart breekt dan echt, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken. Ik denk dat zij zelf ook niet weet hoe ze het moet aanpakken, want A. wordt vaak geprobeerd om te kalmeren, maar dat lukt nooit en dan kan het gerust een half uur tot een uur duren.
Het zit namelijk ook zo dat mijn vriendin ons vaak vraagt om langs te komen, samen weg te gaan, om ze samen op een sport te doen en ga zo maar door. Maar dit begint mij langzamerhand steeds meer tegen te staan. Ook merk ik aan mijn eigen zoontje dat hij het niet fijn meer vindt in A. zijn buurt.
Ik hou zielsveel van mijn beste vriendin en wil haar absoluut niet kwijt, maar op deze manier kan het niet langer door gaan.
Ik zit een beetje met mijn handen in het haar. Ik zal t proberen zo kort en duidelijk mogelijk uit te leggen.
Mijn beste vriendin en ik hebben beide een 4-jarige zoon en die zitten o.a. bij elkaar in de klas. We probeerden hen uiteraard vanaf de geboorte al vriendjes te laten worden, maar dat ging toen al met pieken en dalen. Het zijn 2 compleet tegenovergestelde mannetjes (en dat kan natuurlijk ook gewoon). Mijn zoontje is heel rustig, timide en vaak eerst de kat uit de boom kijken, haar zoontje is druk, aanwezig en super-enthousiast.
Het spelen samen gaat vaak wel gewoon goed en dan is het heel gezellig, maar er komt altijd een breekpunt en dan gaat het helemaal los. Haar zoontje, ik noem hem even A. slaat dan helemaal door en wordt vaak erg brutaal, vooral tegen zijn moeder (niet tegen mij en in een heel stuk mindere mate tegen mijn zoontje).
Hij slaat en schopt haar, geeft haar een elleboog of kopstoot en als het nóg erger uit de hand loopt spuugt hij haar zelfs in haar gezicht.
Ik vind dit dus echt vreselijk om aan te zien en mijn hart breekt dan echt, maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet aanpakken. Ik denk dat zij zelf ook niet weet hoe ze het moet aanpakken, want A. wordt vaak geprobeerd om te kalmeren, maar dat lukt nooit en dan kan het gerust een half uur tot een uur duren.
Het zit namelijk ook zo dat mijn vriendin ons vaak vraagt om langs te komen, samen weg te gaan, om ze samen op een sport te doen en ga zo maar door. Maar dit begint mij langzamerhand steeds meer tegen te staan. Ook merk ik aan mijn eigen zoontje dat hij het niet fijn meer vindt in A. zijn buurt.
Ik hou zielsveel van mijn beste vriendin en wil haar absoluut niet kwijt, maar op deze manier kan het niet langer door gaan.
donderdag 13 januari 2022 om 12:34
Jullie dwingen 2 kinderen om vriendjes te zijn, omwille van jullie eigen vriendschap en dromen.
Ik denk dat je daar heel erg snel mee moet stoppen en elk kind in zijn eigen waarde moet laten. Helaas is er geen klik en kun je dat ook niet forceren.
Ik denk dat je daar heel erg snel mee moet stoppen en elk kind in zijn eigen waarde moet laten. Helaas is er geen klik en kun je dat ook niet forceren.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 13 januari 2022 om 12:35
Ik zou haar wijzen op een Gordon training (werkt wonderen bij het gedrag dat je beschrijft).
Maar ik zou ook aangeven dat jij en je zoontje niet altijd blij worden van de speeldates omdat het nu niet zo natuurlijk klikt tussen die twee, en dat je liever even wil wachten tot ze beiden wat ouder zijn voor je veel meer wil gaan afspreken.
Grote kans dat het vanzelf beter gaat als de jongens ouder zijn en sociaal wat verder ontwikkeld. Met 4 jaar zijn sommige kinderen echt nog in de driftbui fase en dat ze meer naast, dan mét anderen spelen, terwijl andere 4-jarigen al heel sociaal zijn en zich goed verwoorden. Als ze 5-6 zijn dan is de ontwikkeling veel meer gelijk getrokken.
Maar ik zou ook aangeven dat jij en je zoontje niet altijd blij worden van de speeldates omdat het nu niet zo natuurlijk klikt tussen die twee, en dat je liever even wil wachten tot ze beiden wat ouder zijn voor je veel meer wil gaan afspreken.
Grote kans dat het vanzelf beter gaat als de jongens ouder zijn en sociaal wat verder ontwikkeld. Met 4 jaar zijn sommige kinderen echt nog in de driftbui fase en dat ze meer naast, dan mét anderen spelen, terwijl andere 4-jarigen al heel sociaal zijn en zich goed verwoorden. Als ze 5-6 zijn dan is de ontwikkeling veel meer gelijk getrokken.
donderdag 13 januari 2022 om 12:40
Heeft A. eigen vriendjes? Of is dit voor jouw vriendin ook een poging het jochie aan sociale contacten te helpen?
Ik snap dat jullie oorspronkelijk als beste vriendinnen die tegelijk zwanger waren van een jongen ook het idee hadden om gezellig te gaan 'dubbeldaten' met jullie mannetjes, maar zoals al gezegd, dat werkt kennelijk niet. Dan niet, dus.
Haar helpen bij het opvoeden van haar eigen kind is erg lastig. Vooral als ze niet actief om advies vraagt zou ik dat ook niet gaan geven. Weet je of hij dit gedrag thuis, alleen bij mama (en papa), ook laat zien?
Ik snap dat jullie oorspronkelijk als beste vriendinnen die tegelijk zwanger waren van een jongen ook het idee hadden om gezellig te gaan 'dubbeldaten' met jullie mannetjes, maar zoals al gezegd, dat werkt kennelijk niet. Dan niet, dus.
Haar helpen bij het opvoeden van haar eigen kind is erg lastig. Vooral als ze niet actief om advies vraagt zou ik dat ook niet gaan geven. Weet je of hij dit gedrag thuis, alleen bij mama (en papa), ook laat zien?
lariba wijzigde dit bericht op 13-01-2022 12:41
1.34% gewijzigd
donderdag 13 januari 2022 om 12:40
Een kind van 4 alleen thuis laten? Of altijd moeten afstemmen met je partner? Dat lijkt me ook wat overdreven. Mijn beste vriendin en ik hebben beiden 2 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd. Als wij af willen spreken dan gaan ze geregeld mee en dan zoeken ze het maar uit met elkaar. Als het niet hoeft kunnen ze uiteraard thuisblijven maar ik ga me niet in bochten draaien om de kinderen uit elkaar te houden.
Ze hoeven echt geen vrienden ze worden en van mijn part spelen ze niet eens samen, maar ze moeten wel met elkaar in een ruimte kunnen zijn en zich leren verwoorden over wat ze dan wel of niet willen met die andere kinderen. Als ze niet samen willen spelen dan moeten ze dat netjes zeggen en de ander zal dat moeten accepteren. Juist een goede oefening in sociale omgang. Mijn ervaring is dat ze met wat begeleiding in eerste instantie altijd wel een vorm vinden waarin ze zich samen toch vermaken.
Edit: ik moet wel zeggen dat mijn vriendin en ik een zelfde opvoedstijl hebben en daar ook goed over kunnen praten. Als je daar veel in verschilt dan lijkt het me lastiger.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 13-01-2022 12:44
13.58% gewijzigd
donderdag 13 januari 2022 om 12:43
Waarom? Ik laat ze hier bijna altijd thuis, bij mijn vriend dan natuurlijk. Vind ik zelf namelijk ook leuker, komen we ook nog eens aan een echt gesprek toe. (Edit: Dat dan natuurlijk wel voornamelijk over de kinderen gaat
)
lariba wijzigde dit bericht op 13-01-2022 12:56
10.26% gewijzigd
donderdag 13 januari 2022 om 12:44
oh ik niet hoor, ik had een vriendin met een terrorkleuter, mijn kind vond haar kind niet leuk, mijn katten vonden haar kind niet leuk, mijn bank vond haar kind niet leuk.Parella schreef: ↑13-01-2022 12:40Een kind van 4 alleen thuis laten? Of altijd moeten afstemmen met je partner? Dat lijkt me ook wat overdreven. Mijn beste vriendin en ik hebben beiden 2 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd. Als wij af willen spreken dan gaan ze geregeld mee en dan zoeken ze het maar uit met elkaar. Als het niet hoeft kunnen ze uiteraard thuisblijven maar ik ga me niet in bochten draaien om de kinderen uit elkaar te houden.
Ze hoeven echt geen vrienden ze worden en van mijn part spelen ze niet eens samen, maar ze moeten we gewoon met elkaar in een ruimte kunnen zijn en zich leren verwoorden over wat ze dan wel of niet willen met die andere kinderen. Als ze niet samen willen spelen dan moeten ze dat netjes zeggen en de ander zal dat moeten accepteren. Juiste een goede oefening in sociale omgang. Mijn ervaring is dat ze met wat begeleiding in eerste instantie altijd wel een vorm vinden waarin ze zich samen toch vermaken.
Dus ik sprak alleen nog maar elders met haar af.
donderdag 13 januari 2022 om 12:44
En als je kind van 4 geen zin heeft in die ander, kan je ook onder schooltijd afspreken als je vrije uren hebt en anders zonder kinderen mits er nog andere ouders in het spel zijn.Parella schreef: ↑13-01-2022 12:40Een kind van 4 alleen thuis laten? Of altijd moeten afstemmen met je partner? Dat lijkt me ook wat overdreven. Mijn beste vriendin en ik hebben beiden 2 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd. Als wij af willen spreken dan gaan ze geregeld mee en dan zoeken ze het maar uit met elkaar. Als het niet hoeft kunnen ze uiteraard thuisblijven maar ik ga me niet in bochten draaien om de kinderen uit elkaar te houden.
Ze hoeven echt geen vrienden ze worden en van mijn part spelen ze niet eens samen, maar ze moeten we gewoon met elkaar in een ruimte kunnen zijn en zich leren verwoorden over wat ze dan wel of niet willen met die andere kinderen. Als ze niet samen willen spelen dan moeten ze dat netjes zeggen en de ander zal dat moeten accepteren. Juiste een goede oefening in sociale omgang. Mijn ervaring is dat ze met wat begeleiding in eerste instantie altijd wel een vorm vinden waarin ze zich samen toch vermaken.
donderdag 13 januari 2022 om 12:47
Dit!
Ik neem mijn kinderen ook niet meer mee naar mijn vriendin en andersom ook niet meer.
Kinderen verplicht met elkaar laten spelen werkt niet en dat jullie vriendinnen zijn betekent niet automatisch dat de kinderen ook vrienden zijn of überhaupt worden.
donderdag 13 januari 2022 om 12:52
Ik zou beginnen om eens een aantal keren zonder kinderen af te spreken. Zo komen jullie zelf toe aan een gesprek. Misschien opent ze dan op over problemen met opvoeden, misschien niet, maar dan zijn jullie er in elk geval lekker uit zonder steeds 'moeder' te moeten zijn en als politiemensen tussen jullie kinderen te staan. En dat kan al opluchten.
Als het niet werkt, dan werkt het niet.
Als het niet werkt, dan werkt het niet.
Later is nu
donderdag 13 januari 2022 om 12:54
Huh? Wij werken gewoon hoor doordeweeks.
Ik sport op zaterdagochtend, dan is partner bij de kinderen. Daarna gaat hij zijn ding doen en heb ik de kinderen. Moet ik dan de hele zaterdag met de kids thuis gaan zitten om dan in de avond met mijn vriendin af te spreken 
Snap ik niet hoor.Ik heb nog meer bezigheden waarvoor ik al moet afstemmen met partner, zoals sport en hobby's en afspraken met kinderloze vriendinnen (dan neem ik geen kinderen mee). En dat heeft mijn vriendin ook, die wil en kan ook niet altijd zonder kinderen afspreken. Als ik met vriendinnen met kinderen afspreek dan doen we dat bij voorkeur gecombineerd met de kids. Op zaterdagmiddag, of op zondag.
Echt, je bent er zelf ook nog hè. Kind loopt geen trauma op van af en toe in een ruimte of een speeltuin zijn met een kind dat 'ie niet zo leuk vindt.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 13-01-2022 12:56
5.54% gewijzigd
donderdag 13 januari 2022 om 12:55
Maar TO ervaart dat kennelijk inmiddels wel als storend. Dus is afspreken zonder kinderen misschien een idee.Parella schreef: ↑13-01-2022 12:54Huh? Wij werken gewoon hoor doordeweeks.
Ik heb nog meer bezigheden waarvoor ik al moet afstemmen met partner, zoals sport en hobby's en afspraken met kinderloze vriendinnen (dan neem ik geen kinderen mee). En dat heeft mijn vriendin ook, die wil en kan ook niet altijd zonder kinderen afspreken. Als ik met vriendinnen met kinderen afspreek dan doen we dat bij voorkeur gecombineerd met de kids. Op zaterdagmiddag, of op zondag.
Echt, je bent er zelf ook nog hè. Kind loopt geen trauma op van af en toe in een ruimte of een speeltuin zijn met een kind dat 'ie niet zo leuk vindt.
Sowieso, als de vriendin problemen heeft met de opvoeding, lijkt me dat niet te bespreken met een schreeuwend kind naast je. Waarom alleen met kinderloze vriendinnen afspreken zonder kinderen? Is je beste vriendin mét kind die één op één aandacht niet waard?
dreamer wijzigde dit bericht op 13-01-2022 12:56
6.25% gewijzigd
Later is nu
donderdag 13 januari 2022 om 12:55
Ik zou in ieder geval beginnen om af te spreken zonder kinderen erbij.
Soms matchen kinderen niet mbt energie. Het is voor je zoontje veel fijner wanneer hij zelf zijn vriendjes mag kiezen en geen vrienden hoeft te zijn omdat de mama's vriendinnen zijn.
Wanneer je 1 op 1 contact hebt dan zou je eens voorzichtig een balletje kunnen opgooien en ook aangeven dat je graag even zonder kinderen afspreekt. Een keer aangeven: het valt mij op de je zoontje...geweld tegen je gebruikt. Haar vragen hoe het met haar gaat, hoe zij er mee om gaat....vooral eerst luisteren.
Soms matchen kinderen niet mbt energie. Het is voor je zoontje veel fijner wanneer hij zelf zijn vriendjes mag kiezen en geen vrienden hoeft te zijn omdat de mama's vriendinnen zijn.
Wanneer je 1 op 1 contact hebt dan zou je eens voorzichtig een balletje kunnen opgooien en ook aangeven dat je graag even zonder kinderen afspreekt. Een keer aangeven: het valt mij op de je zoontje...geweld tegen je gebruikt. Haar vragen hoe het met haar gaat, hoe zij er mee om gaat....vooral eerst luisteren.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 13 januari 2022 om 12:57
Dat jongentje gebruikt geweld en de volwassenen weten dat niet te begrenzen: waarom moet een kind die dat niet wil dan mee?Parella schreef: ↑13-01-2022 12:40Een kind van 4 alleen thuis laten? Of altijd moeten afstemmen met je partner? Dat lijkt me ook wat overdreven. Mijn beste vriendin en ik hebben beiden 2 kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd. Als wij af willen spreken dan gaan ze geregeld mee en dan zoeken ze het maar uit met elkaar. Als het niet hoeft kunnen ze uiteraard thuisblijven maar ik ga me niet in bochten draaien om de kinderen uit elkaar te houden.
Ze hoeven echt geen vrienden ze worden en van mijn part spelen ze niet eens samen, maar ze moeten wel met elkaar in een ruimte kunnen zijn en zich leren verwoorden over wat ze dan wel of niet willen met die andere kinderen. Als ze niet samen willen spelen dan moeten ze dat netjes zeggen en de ander zal dat moeten accepteren. Juist een goede oefening in sociale omgang. Mijn ervaring is dat ze met wat begeleiding in eerste instantie altijd wel een vorm vinden waarin ze zich samen toch vermaken.
Edit: ik moet wel zeggen dat mijn vriendin en ik een zelfde opvoedstijl hebben en daar ook goed over kunnen praten. Als je daar veel in verschilt dan lijkt het me lastiger.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 13 januari 2022 om 13:02
Dreamer schreef: ↑13-01-2022 12:55Maar TO ervaart dat kennelijk inmiddels wel als storend. Dus is afspreken zonder kinderen misschien een idee.
Sowieso, als de vriendin problemen heeft met de opvoeding, lijkt me dat niet te bespreken met een schreeuwend kind naast je. Waarom alleen met kinderloze vriendinnen afspreken zonder kinderen? Is je beste vriendin mét kind die één op één aandacht niet waard?
Ja, dat is waar. TO ervaart het als storend. Ik zou vooral bij mezelf blijven als ik TO was. Als ze geen zin heeft om allerlei sporten en activiteiten samen met vriendin en dat kind te doen, dan moet ze dat vooral niet doen. Maar ik zou als ik TO was ook geen verwachtingen hebben over vriendschap tussen de jongens.
Ik zou er wat nuchterder in gaan staan. Vrienden worden hoeft niet, elkaar helemaal vermijden hoeft ook niet. Accepteer wat het is: 2 jongens in een andere fase die elkaar (nu) niet zo liggen. Dan kan je nog steeds afspreken maar dan kan je ook vantevoren met de kinderen bespreken dat ze niet samen hoeven te spelen, of hoe ze hun grenzen netjes aan kunnen geven. Of ze achter een filmpje zetten samen terwijl je koffie drinkt met je vriendin.
donderdag 13 januari 2022 om 13:03
ik kan het niet beter verwoorden..
donderdag 13 januari 2022 om 13:04
Dreamer schreef: ↑13-01-2022 12:55Maar TO ervaart dat kennelijk inmiddels wel als storend. Dus is afspreken zonder kinderen misschien een idee.
Sowieso, als de vriendin problemen heeft met de opvoeding, lijkt me dat niet te bespreken met een schreeuwend kind naast je. Waarom alleen met kinderloze vriendinnen afspreken zonder kinderen? Is je beste vriendin mét kind die één op één aandacht niet waard?
Wij hebben er niet zo'n moeite mee als onze kinderen elkaar niet liggen en kaderen de situatie vantevoren goed af met de kinderen. Dan kan je prima quality time met elkaar hebben.
Daarbij: mijn vriendin (en die van TO ook proef ik) wil helemaal niet altijd zonder kinderen afspreken. Als je beiden werkt en hobby's hebt en sport, dan ontkom je er niet aan, qua aantal beschikbare uren in de week, om met kinderen af te spreken. Of ik moet mijn kids de hele week en weekend elders onder brengen maar dat lijkt me ook niet wenselijk.
donderdag 13 januari 2022 om 13:08
