Kinderen
alle pijlers
Hoe hebben jullie het verteld?
dinsdag 6 november 2007 om 10:29
Ben benieuwd naar de (leuke) verhalen van hoe jullie het verteld hebben aan je partner, ouders, vrienden dat je zwanger was.
Vrienden van me hadden iedereen uitgenodigd voor een gezellig samenzijn (zomaar), tot we hun zoontje (enig kind) zagen rondlopen met een t-shirt aan waarop stond: 'ik word grote broer'. Het duurde een poosje voor iemand het doorhad, wat het nog leuker maakte natuurlijk.
Vrienden van me hadden iedereen uitgenodigd voor een gezellig samenzijn (zomaar), tot we hun zoontje (enig kind) zagen rondlopen met een t-shirt aan waarop stond: 'ik word grote broer'. Het duurde een poosje voor iemand het doorhad, wat het nog leuker maakte natuurlijk.
woensdag 7 november 2007 om 15:32
:
[...]
Borodini hahahahahahahaha!!!
Sorry, ik kan me hier echt zo niks bij voorstellen, ik vind het zó mutserig om zoiets op een "leuke" manier te brengen. Vlgs mij is het nieuws al leuk genoeg op zichzelf, daar hoeft verder geen strik omheen wat mij betreft. Ik zou het gewoon vertellen.
(hoewel de optie van Borodini mij toch wel enigszins aanspreekt
)
Het is voor de meesten toch een speciaal iets om te vertellen en veel mensen vinden het nou eenmaal leuk om dat dan ook op een speciale manier te doen. Oftewel: blijkbaar zijn er veel mensen "mutserig", in jouw ogen dan. Waarom lees en reageer je dan op een topic als dit als je het zo mutserig vind. Dat gezeur...
Oh en je kunt wel weer op mijn bericht reageren, maar bespaar je de moeite, want ik vind het nu toch al niet leuk meer om dit topic te lezen, door al die poep-en-pies grapjes van de humoristische mutsloze dames hier op het forum.
Oh ja, ik ben zwanger, dus vergeven jullie me mijn prikkelbaarheid!
Proost.
woensdag 7 november 2007 om 15:55
Tja, ik ben meer van gewoon vertellen: ik ben zwanger. Zo heb ik het ook tegen mijn vader verteld.
Wij hebben overigens wel gewacht tot 12 weken. Het was een erg onverwachte zwangerschap en we wilden er zelf nog aan wennen.
Ikzelf was afgrijselijk beroerd van mijn werk weggegaan. Mijn collega's zeiden: ga alsjeblieft naar huis je ziet er verschrikkelijk uit. Ik wist niet wat ik mankeerde maar was ontzettend beroerd. Ik ging naar huis,linea recta mijn bed in. Heb heel lang geslapen en droomde dat ik hele rare borsten had waar een baby aan hing (haha)
Mijn vriend kwam rond etenstijd langs om soep voor me te maken omdat ik zo beroerd was. We woonden niet samen. Daarna ging hij sporten.
Later op de avond dacht ik opeens weer aan die droom, ik ging denken of het kon. Het zou kunnen, maar onwaarschijnlijk.
Ik durfde geen test te doen,was bang. Ook omdat mijn vriend geen kinderen wilde.
Uiteindelijk na uren moed verzamelen gedaan en ikdurfde hemhet eerste kwartier niet om te draaien. Toch gedaan en ik schrok me lam.
Ik ben naar vriend zijn huis vetrokken, hij was nog niet thuis. Onderweg gebeld met mijn beste vriend en uitgehuild.
Ik zat al klaar met een trechter, whisky en vlugzout toen vriend thuis kwam. Hij was verbaasd: jij hier?
Hij vroeg hoe het ging: ik jankte meteen: KLOTE en straks met jou ook, want ik ben zwanger!
Hij was even dodstil, begon toen te lachen en zei: goh dus we worden ouders?
Hij was er meteen blij mee.En ik uiteraard ook, was alleen bang voor zijn reactie.
Zijn moeder hebben we het met 12 weken verteld. Vriend had zijn huis te koop gezet om een groter huis voor beiden te kopen. Moeder vroeg naar welk huis we gingen bekijken.
We beschreven het huis en opeens zei vriend dat het wel groot genoeg moest zijn voor zijn 3-en. Het duurde even een stilte toen opeens zijn moeder opsprong en an mij vroeg: ben je in verwachting?
Helemaal blij.
Mijn vader heb ik het gewoon verteld,hij reageerde vrijwel niet. Wilde geen opa worden,miste mijn overleden moeder etc. De blijdschap kwam pas later.
Wij hebben overigens wel gewacht tot 12 weken. Het was een erg onverwachte zwangerschap en we wilden er zelf nog aan wennen.
Ikzelf was afgrijselijk beroerd van mijn werk weggegaan. Mijn collega's zeiden: ga alsjeblieft naar huis je ziet er verschrikkelijk uit. Ik wist niet wat ik mankeerde maar was ontzettend beroerd. Ik ging naar huis,linea recta mijn bed in. Heb heel lang geslapen en droomde dat ik hele rare borsten had waar een baby aan hing (haha)
Mijn vriend kwam rond etenstijd langs om soep voor me te maken omdat ik zo beroerd was. We woonden niet samen. Daarna ging hij sporten.
Later op de avond dacht ik opeens weer aan die droom, ik ging denken of het kon. Het zou kunnen, maar onwaarschijnlijk.
Ik durfde geen test te doen,was bang. Ook omdat mijn vriend geen kinderen wilde.
Uiteindelijk na uren moed verzamelen gedaan en ikdurfde hemhet eerste kwartier niet om te draaien. Toch gedaan en ik schrok me lam.
Ik ben naar vriend zijn huis vetrokken, hij was nog niet thuis. Onderweg gebeld met mijn beste vriend en uitgehuild.
Ik zat al klaar met een trechter, whisky en vlugzout toen vriend thuis kwam. Hij was verbaasd: jij hier?
Hij vroeg hoe het ging: ik jankte meteen: KLOTE en straks met jou ook, want ik ben zwanger!
Hij was even dodstil, begon toen te lachen en zei: goh dus we worden ouders?
Hij was er meteen blij mee.En ik uiteraard ook, was alleen bang voor zijn reactie.
Zijn moeder hebben we het met 12 weken verteld. Vriend had zijn huis te koop gezet om een groter huis voor beiden te kopen. Moeder vroeg naar welk huis we gingen bekijken.
We beschreven het huis en opeens zei vriend dat het wel groot genoeg moest zijn voor zijn 3-en. Het duurde even een stilte toen opeens zijn moeder opsprong en an mij vroeg: ben je in verwachting?
Helemaal blij.
Mijn vader heb ik het gewoon verteld,hij reageerde vrijwel niet. Wilde geen opa worden,miste mijn overleden moeder etc. De blijdschap kwam pas later.
