Kinderen
alle pijlers
Hoe hebben jullie het verteld?
dinsdag 6 november 2007 om 10:29
Ben benieuwd naar de (leuke) verhalen van hoe jullie het verteld hebben aan je partner, ouders, vrienden dat je zwanger was.
Vrienden van me hadden iedereen uitgenodigd voor een gezellig samenzijn (zomaar), tot we hun zoontje (enig kind) zagen rondlopen met een t-shirt aan waarop stond: 'ik word grote broer'. Het duurde een poosje voor iemand het doorhad, wat het nog leuker maakte natuurlijk.
Vrienden van me hadden iedereen uitgenodigd voor een gezellig samenzijn (zomaar), tot we hun zoontje (enig kind) zagen rondlopen met een t-shirt aan waarop stond: 'ik word grote broer'. Het duurde een poosje voor iemand het doorhad, wat het nog leuker maakte natuurlijk.
dinsdag 6 november 2007 om 10:44
Ik ga ze tegen die tijd een baby album of anderszins leuk foto album sturen met een kaartje ofzo dat het voor de eerste foto's van de baby is. Misschien ga ik er zelfs al een foto van de echo in doen (dan zet ik er natuurlijk op dat de eerste foto er al in zit).
Anyway, ben nog lang niet zwanger. Ook nog geen plannen daartoe. Maar dit idee heb ik al een tijdje.
Anyway, ben nog lang niet zwanger. Ook nog geen plannen daartoe. Maar dit idee heb ik al een tijdje.
flauw he, maar wel leuk 
dinsdag 6 november 2007 om 11:06
Bij de eerste zwangerschap een zelfgeschreven gedichtje in een mooie kaart geschreven.
Bij de tweede zwangerschap hetzelfde gedaan als wat jouw vrienden gedaan hebben: op de verjaardag van mijn man hadden we onze zoon een shirtje aangedaan. Op de achterkant stond: Heb je het al gehoord? En op de voorkant stond: Ik word grote broer. Het duurde ook hier even, voordat ze het door hadden.
Bij de tweede zwangerschap hetzelfde gedaan als wat jouw vrienden gedaan hebben: op de verjaardag van mijn man hadden we onze zoon een shirtje aangedaan. Op de achterkant stond: Heb je het al gehoord? En op de voorkant stond: Ik word grote broer. Het duurde ook hier even, voordat ze het door hadden.
dinsdag 6 november 2007 om 11:35
Nou zal ik dan toch ook maar het echte verhaal vertellen.
We zaten met mijn schoonouders te eten. Toen mijn vriend promptverloren zei; Pa kunt u binnenkort komen behangen?
Hij keek ons dom aan en zei, ja natuurlijk kan ik komen behangen maar jullie gaan toch verhuizen? Is dat niet een beetje onnozel?
Ach nee zegt mijn vriend, er moet gewoon even een leuk roze of blauw behangetje in slaapkamer 3.
Nou het zal wel zegt mijn schoonvader, als jullie dat zo willen dan kom ik wel behangen. En toen viel het gesprek dood.... (haha)
Tot opeens 10 minuten later mijn schoonmoeder zei; Waarom moet die kamer nu nog behangen worden? Dat is toch zonde van het geld?
Tja, zegt lief; dat vinden we gewoon leuk. Maar, we hebben wat voor jullie. Toen moest ik de envelop geven met daarin een kaart met: "Voor de liefste opa en oma" erop. In die kaart hadden we de eerste echo gedaan en een klein verhaaltje gezet.
Schoonmoeder keek mijn vriend aan om vervolgens te vragen: Loop je nu weer geintjes met ons uit te halen? Om vervolgens in huilen uit te barsten, waardoor mijn schoonvader ook moest huilen en vervolgens wij ook....
Hahaha wat een vertoning!
Volgende keer wil ik echt de taart met de bepieste zwangerschapstesten als vorkjes!! Hahaha!
We zaten met mijn schoonouders te eten. Toen mijn vriend promptverloren zei; Pa kunt u binnenkort komen behangen?
Hij keek ons dom aan en zei, ja natuurlijk kan ik komen behangen maar jullie gaan toch verhuizen? Is dat niet een beetje onnozel?
Ach nee zegt mijn vriend, er moet gewoon even een leuk roze of blauw behangetje in slaapkamer 3.
Nou het zal wel zegt mijn schoonvader, als jullie dat zo willen dan kom ik wel behangen. En toen viel het gesprek dood.... (haha)
Tot opeens 10 minuten later mijn schoonmoeder zei; Waarom moet die kamer nu nog behangen worden? Dat is toch zonde van het geld?
Tja, zegt lief; dat vinden we gewoon leuk. Maar, we hebben wat voor jullie. Toen moest ik de envelop geven met daarin een kaart met: "Voor de liefste opa en oma" erop. In die kaart hadden we de eerste echo gedaan en een klein verhaaltje gezet.
Schoonmoeder keek mijn vriend aan om vervolgens te vragen: Loop je nu weer geintjes met ons uit te halen? Om vervolgens in huilen uit te barsten, waardoor mijn schoonvader ook moest huilen en vervolgens wij ook....
Hahaha wat een vertoning!
Volgende keer wil ik echt de taart met de bepieste zwangerschapstesten als vorkjes!! Hahaha!
dinsdag 6 november 2007 om 11:36
Borodini hahahahahahahaha!!!
Sorry, ik kan me hier echt zo niks bij voorstellen, ik vind het zó mutserig om zoiets op een "leuke" manier te brengen. Vlgs mij is het nieuws al leuk genoeg op zichzelf, daar hoeft verder geen strik omheen wat mij betreft. Ik zou het gewoon vertellen.
(hoewel de optie van Borodini mij toch wel enigszins aanspreekt
)
Happiness is nothing more than good health and a bad memory - Albert Schweitzer.
dinsdag 6 november 2007 om 11:37
Bij onze eerste was ik ongepland zwager. Min of meer. Een paar maanden eerder was ik wel al tot de conclusie gekomen dat ik zeer waarschijnlijk toch wel kinderen wilde. We waren er dan ook blij mee.
We gingen op koopzondag voor kerst naar het winkelcentrum en daar werd ik beroerd van de stank van uitlaatgassen in een parkeerkelder. Ik was vier dagen overtijd ook, voor mij niet normaal, maar ik dacht aan mijn buik te voelen dat ik het elk moment kon worden. Zeurend gevoel enzo. Maar dat beroerd worden... meteen een test gekocht en thuis samen gedaan. Hartstikke zwanger!
Dat was echt raar. Want een paar uur later hadden we het huis vol vrienden die bij ons 'min-derde-kerstdag' kwamen vieren met een groot diner. En wij konden niks zeggen. Onze ouders wisten nog van niks, er zat ook een stel bij dat al jaren zonder resultaat probeerde zwanger te raken... ik heb het als surrealistisch ervaren. Vantevoren had ik wel gebeld met mijn beste vriendinnen, die toevallig allebei niet bij het diner zouden zijn. Tijdens het diner zag één vriendin dat er iets was, en toen ze me even alleen te pakken kon krijgen, boven, vroeg ze het.
Twee dagen later zouden we kerstavond vieren met een flinke groep familieleden, zoals elk jaar. Het was allemaal nog zo pril, maar toch hebben we diezelfde dag mijn ouders ingelicht. Want stel dat er 's avonds, aan het diner, iemand zou opmerken dat ik opeens geen wijn dronk en niet rookte? Met name mijn jongste tante zou dat meteen zien en zou ook direct doorhebben wat er speelde. Het leek me niet leuk als mijn ouders het dan, te midden van iedereen, dan ook voor het eerst zouden horen. Bovendien wist ik niet zeker hoe mijn moeder het zou vinden. Ik dacht eigenlijk dat ze het niet zo leuk zou vinden. Stiekem vindt ze het maar het beste als mensen helemaal geen kinderen krijgen. Mijn ouders hebben we het gewoon verteld, zonder iets aparts erbij.
En mijn moeder vond het gelukkig wél leuk. Heel raar, maar leuk. (ik heb nog een zus en die heeft geen kinderen, dus ik was de eerste)
Voor mijn zus, die later ook kwam, had ik een rebus getekend die ze moest oplossen.
En toen hebben we het 's avonds, bij het kerstdiner, ook maar tegen de daar aanwezigen verteld. Dat was wel grappig. We doen meestal een spel en die avond was het een spel met vragen. Mijn nichtje was spelleidster. Ik heb haar vantevoren even apart genomen en overlegd dat zij als een van de finale-vragen deze zou stellen: wie aan deze tafel is... zwanger?
Hahaha, het sloeg in als een bom.
De volgende dag eten bij mijn schoonfamilie. Voor mijn schoonmoeder hadden we een puzzeltje gemaakt dat ze in elkaar moest leggen en dan stond daar 'je wordt (waarschijnlijk) weer oma!'
(altijd slag om de arm hè, het was nog maar 5 weken)
Dat was wel even raar trouwens. Mijn schoonzus en zwager kunnen zelf geen kinderen krijgen. Inmiddels hadden ze een zoontje geadopteerd, hij was toen ruim een jaar. Maar toch is er natuurlijk het verdriet dat het zelf zwanger worden nooit gelukt is, ondanks alle behandelingen en IVF-pogingen etc.
Wij hadden het puzzeltje bij mijn schoonmoeder thuis, aan haar alleen, willen geven. En dan bepalen of we het later, bij mijn schoonzus, al tegen hen zouden vertellen of nog wachten. Maar toen we bij mijn schoonmoeder's huis kwamen, bleek ze al naar mijn schoonzus. Wij zaten er zo vol van en konden het niet laten het puzzeltje toch te geven. Sloeg ook in als een bom natuurlijk.
Achteraf denk ik dat de schok voor mijn schoonzus te groot was, al heeft ze er nooit iets van gezegd of laten merken.
Bij onze jongste hebben we het wat minder spectaculair aangepakt. We hadden toen ook meer behoefte het een tijdje voor onszelf te houden. Dat hebben we toch niet lang gedaan, want we waren ons net gekochte huis aan het verbouwen en mijn ouders en schoonmoeder hielpen heel veel. Ik was verschrikkelijk prikkelbaar en wilde ook niet met bepaalde verf werken. Na een paar dagen proberen dat niet te laten opvallen, hebben we het toch maar verteld. Ik had een positieve test ingepakt als cadeau'tje en overhandigd. Maar zowel mijn schoonmoeder als mijn ouders wisten niet direct wat het was! In hun tijd ging je naar de dokter, waren er nog geen thuistesten.
Ze waren wel verrast, onze oudste was nog maar 10 maanden.
Sorry, wat een lang gezwets is het weer geworden. Maar zo hebben wij het dus gedaan.
xx lisa.
We gingen op koopzondag voor kerst naar het winkelcentrum en daar werd ik beroerd van de stank van uitlaatgassen in een parkeerkelder. Ik was vier dagen overtijd ook, voor mij niet normaal, maar ik dacht aan mijn buik te voelen dat ik het elk moment kon worden. Zeurend gevoel enzo. Maar dat beroerd worden... meteen een test gekocht en thuis samen gedaan. Hartstikke zwanger!
Dat was echt raar. Want een paar uur later hadden we het huis vol vrienden die bij ons 'min-derde-kerstdag' kwamen vieren met een groot diner. En wij konden niks zeggen. Onze ouders wisten nog van niks, er zat ook een stel bij dat al jaren zonder resultaat probeerde zwanger te raken... ik heb het als surrealistisch ervaren. Vantevoren had ik wel gebeld met mijn beste vriendinnen, die toevallig allebei niet bij het diner zouden zijn. Tijdens het diner zag één vriendin dat er iets was, en toen ze me even alleen te pakken kon krijgen, boven, vroeg ze het.
Twee dagen later zouden we kerstavond vieren met een flinke groep familieleden, zoals elk jaar. Het was allemaal nog zo pril, maar toch hebben we diezelfde dag mijn ouders ingelicht. Want stel dat er 's avonds, aan het diner, iemand zou opmerken dat ik opeens geen wijn dronk en niet rookte? Met name mijn jongste tante zou dat meteen zien en zou ook direct doorhebben wat er speelde. Het leek me niet leuk als mijn ouders het dan, te midden van iedereen, dan ook voor het eerst zouden horen. Bovendien wist ik niet zeker hoe mijn moeder het zou vinden. Ik dacht eigenlijk dat ze het niet zo leuk zou vinden. Stiekem vindt ze het maar het beste als mensen helemaal geen kinderen krijgen. Mijn ouders hebben we het gewoon verteld, zonder iets aparts erbij.
En mijn moeder vond het gelukkig wél leuk. Heel raar, maar leuk. (ik heb nog een zus en die heeft geen kinderen, dus ik was de eerste)
Voor mijn zus, die later ook kwam, had ik een rebus getekend die ze moest oplossen.
En toen hebben we het 's avonds, bij het kerstdiner, ook maar tegen de daar aanwezigen verteld. Dat was wel grappig. We doen meestal een spel en die avond was het een spel met vragen. Mijn nichtje was spelleidster. Ik heb haar vantevoren even apart genomen en overlegd dat zij als een van de finale-vragen deze zou stellen: wie aan deze tafel is... zwanger?
Hahaha, het sloeg in als een bom.
De volgende dag eten bij mijn schoonfamilie. Voor mijn schoonmoeder hadden we een puzzeltje gemaakt dat ze in elkaar moest leggen en dan stond daar 'je wordt (waarschijnlijk) weer oma!'
(altijd slag om de arm hè, het was nog maar 5 weken)
Dat was wel even raar trouwens. Mijn schoonzus en zwager kunnen zelf geen kinderen krijgen. Inmiddels hadden ze een zoontje geadopteerd, hij was toen ruim een jaar. Maar toch is er natuurlijk het verdriet dat het zelf zwanger worden nooit gelukt is, ondanks alle behandelingen en IVF-pogingen etc.
Wij hadden het puzzeltje bij mijn schoonmoeder thuis, aan haar alleen, willen geven. En dan bepalen of we het later, bij mijn schoonzus, al tegen hen zouden vertellen of nog wachten. Maar toen we bij mijn schoonmoeder's huis kwamen, bleek ze al naar mijn schoonzus. Wij zaten er zo vol van en konden het niet laten het puzzeltje toch te geven. Sloeg ook in als een bom natuurlijk.
Achteraf denk ik dat de schok voor mijn schoonzus te groot was, al heeft ze er nooit iets van gezegd of laten merken.
Bij onze jongste hebben we het wat minder spectaculair aangepakt. We hadden toen ook meer behoefte het een tijdje voor onszelf te houden. Dat hebben we toch niet lang gedaan, want we waren ons net gekochte huis aan het verbouwen en mijn ouders en schoonmoeder hielpen heel veel. Ik was verschrikkelijk prikkelbaar en wilde ook niet met bepaalde verf werken. Na een paar dagen proberen dat niet te laten opvallen, hebben we het toch maar verteld. Ik had een positieve test ingepakt als cadeau'tje en overhandigd. Maar zowel mijn schoonmoeder als mijn ouders wisten niet direct wat het was! In hun tijd ging je naar de dokter, waren er nog geen thuistesten.
Ze waren wel verrast, onze oudste was nog maar 10 maanden.
Sorry, wat een lang gezwets is het weer geworden. Maar zo hebben wij het dus gedaan.
xx lisa.
dinsdag 6 november 2007 om 11:43
Nee, erger is nog als je nog helemaal niet zwanger bent, je ook nog niet aan het proberen bent, en je dan al met dit soort dingen bezig te houden. Hoezo vertrutting van de Nederlandse vrouw.:
[...]
Borodini hahahahahahahaha!!!
Sorry, ik kan me hier echt zo niks bij voorstellen, ik vind het zó mutserig om zoiets op een "leuke" manier te brengen. Vlgs mij is het nieuws al leuk genoeg op zichzelf, daar hoeft verder geen strik omheen wat mij betreft. Ik zou het gewoon vertellen.
(hoewel de optie van Borodini mij toch wel enigszins aanspreekt
dinsdag 6 november 2007 om 11:55
)!
