Hoofdbonken

Hoi!



Hier ook een hoofdbonker van net een jaar oud. Hij doet het sinds kort, als ie moe is, en loeihard ook. Het helpt niets als ik hem toespreek, maar het valt tegen om het te negeren he!



Ik zal dit topic in de gaten houden, jij succes!

Hoi Jinny,

valt niet mee he?

mijn zoontje (20 mnd) deed het ook uit nijd maar idd gewoon overheen gastapt letterlijk bedoel ik dan genegeerd hoe moeilijk het ook is. als hij het weer deed zei ik ""ow heb je het weer even nou ik hoor het wel als je klaar ben goed?'' dan keek hij me aan alsof hij zoiets had van mens jij bent gek. maar naa een paar keer stond hij op en ging hij spelen.Nu 3-4 mnd verder doet hij het wel eens voor de lol als hij zijn hoofd heeft gestoten dan doet hij het nog eens en nog eens en nog eenms en dan zeg"ik: nee......dat doet au! dan zegt hij ook au en stopt hij ermee maar het is een soort aandacht vragen alleen wel de verkeerde vorm dus negeren en aangeven dat je het wel best vind en wel wacht tot hij ermee klaar is.

werkte bij mij in elk geval wel heel goed

succes ermee!!

groetjes morgana

Afleiden misschien een optie Jinny? Zodra hij begint te bonken heel enthousiast ergens anders op reageren zodat hij stopt?

Hoi,

Hier ook een "hoofdbonker" van bijna 18 maanden oud. Hij doet het gelukkig alleen als ie echt kwaad is, en dat is niet zo vaak Erger is dat hij zijn hoofd dan niet alleen tegen de box of op grond bonkt, maar dat als ik hem oppak hij mij best ook een kopstoot kan geven.:( Ik probeer het ook te negeren, maar als hij het blijft doen pak ik hem toch op en probeer hem af te leiden.

Maar houdt het dan niet het ergste tegen?



Heb je de box niet nog staan?

Uit de Trouw:



Hoofdbonken

Drs. T. de Vos- van der Hoeven

 

De eerste keer is het vreselijk schrikken voor de ouders. Plotseling begint hun kind met zijn of haar hoofdje tegen de bedrand te bonken. Geschrokken gaan ze bij het kind kijken in de hoop het kind er mee te kunnen laten stoppen. Maar het kind lijkt niet echt bereikbaar. Veel ouders wennen er na enige tijd aan, al blijven ze bijna allemaal wel aangeven het vervelend te vinden 

Is dat bonken nou normaal?

Hoofdbonken komt vrij veel voor bij jonge kinderen en is over het algemeen iets waar de ouders zich geen zorgen over te hoeven maken.Bij zo'n vijftien procent van de jonge kinderen komt hoofdbonken voor. Het ontstaat vaak rond de acht/negen maanden. Meestal stopt het gedrag na enkele maanden, sommige kinderen houden het langer vol. Bij kleuters komt het gedrag bijna niet meer voor. De meeste kinderen bonken rond het slapen gaan. Ze schijnen zich er nauwelijks van bewust te zijn. Veel kinderen maken er ook een monotoom geluid bij. Dit brommen zien we ook wel bij kinderen die niet hoofdbonken, maar zichzelf met dit brommen in slaap helpen.

Over het algemeen gaan kinderen niet zo ver dat ze zichzelf werkelijk verwonden. Sommige kinderen krijgen wel blauwe plekken op hun hoofdjes. Maar gek genoeg ervaren deze kinderen ook dan meestal geen pijn. Bij het hoofdbonken is het kind heel erg in zichzelf gekeerd.

Het hoofdbonken bij het slapen gaan heeft dan ook niets te maken met hoofdbonken van een kind wat kwaad of gefrustreerd is. Deze kinderen gaan heel bewust bonken met hun hoofd. Kinderen die bonken bij het slapen doen dit onbewust.

Waarom bonken kinderen?

We zien het gedrag van hoofdbonken soms ook bij kinderen die last hebben van hun hoofd of van hun oren. Zij bonken met hun hoofd om het vervelende gevoel kwijt te raken (wat natuurlijk niet werkt) en om hun frustratie over de pijn te uiten. Medisch onderzoek kan in dit geval dan uitkomst brengen. Wanneer de ouders ook overdag tekenen zien dat het kind last lijkt te hebben van zijn oortjes (rode oortjes, wrijven en duwen tegen oor etcetera) is het altijd verstandig de huisarts te raadplegen..

Maar bij de meeste kinderen is het hoofdbonken een manier is om tot rust te komen, eventuele spanning af te reageren en een methode om in slaap te komen. Het is te vergelijken met schommelen of in de wagen rijden, iets waar jonge baby's heel positief op kunnen reageren.

Maar waarom gaat het ene kind nou wel bonken en de ander niet? Dit lijkt gedeeltelijk afhankelijk te zijn van in hoeverre het kind andere manieren heeft om eventuele spanning af te reageren en hoe gevoelig het kind is voor spanning.

Hoofdbonken is een tic net als duimzuigen, nagelbijten, plukje haar draaien, met de vingers trommelenetcetera. En tics zijn over het algemeen een uiting van spanning. Vaak zien we ook een toename in het bonken vlak voor dat het kind een nieuwe stap in ontwikkeling maakt.

Steeds vaker wordt er ook gedacht dat het te maken heeft met de rijping van de hersenen. Naarmate de hersenen meer rijpen stopt het bonken vanzelf.

Uit onderzoek is gebleken dat jongens twee keer zo vaak met hun hoofdbonken dan meisjes.

We zien vele verschillende verschijningsvormen van het hoofdbonken. Het bonken verschilt met name, flink in sterkte. Het ene kind schud alleen met het hoofd heen en weer, terwijl een ander beweegt met het hele lichaam, half liggend met de knieën op getrokken, bonkend met hoofd ergens tegen aan.

Wanneer is het wel een probleem?

Wanneer een ouder kind (boven de zes/zeven) het nog doet, kan dat wijzen op een problemen in de ontwikkeling. Maar in dat geval zal er veel meer aan de hand zijn en zal er ook veel andere problematiek bij het kind te zien zijn . Enkel hoofdbonken op deze leeftijd hoeft absoluut geen probleem te zijn. Wanneer er problemen zijn is het hoofdbonken enkel een van een aantal symptomen. Zo zien we hard hoofdbonken regelmatig bij kinderen met een autistische stoornis. Deze kinderen bonken ook vaak overdag.

Een ouder kind bij wie het hoofdbonken geen onderdeel is van een groter probleem, kan er op een gegeven moment toch graag van af willen. In dat geval kan een arts proberen met een gedragstraining het kind het bonken af te leren.

Wat is er te doen aan het hoofdbonken?

Over het algemeen hoeft er niets gedaan te worden aan het hoofdbonken. Wanneer het kind zichzelf geen pijn doet of beschadigd hoeft er niets te gebeuren.

Maar veel ouders vinden het bonken, volkomen begrijpelijk erg naar en willen graag iets ondernemen om het bonken minder te maken. Het kind minder laten bonken is moeilijk, maar er kan wel voor gezorgd worden dat het kind minder hard kan bonken.

Vaak helpt het voldoende om de bedrand te bekleden zodat het bonken geen pijn doet. En wanneer dit niet voldoende werkt kan overwogen worden het kind tijdelijk in een campingbedje te leggen. Tegen deze stoffen zijkanten kan het kind zich niet bezeren en heeft het bonken ook minder effect.

Wat soms ook kan helpen is de dag heel rustig afbouwen. Een half uur voor het slapen gaan al de lichten wat lager, rustig op schoot naar een liedje luisteren of een verhaaltje en zo het kind helpen tot rust te komen Het rustgevende effect van het bonken is dan niet altijd meer nodig. Ook kan gekeken worden of het kind te veel spanning in de dag ervaart. Door wat meer regelmaat en minder spanning in de dag te brengen kan het hoofdbonken soms ook afnemen

Verder moet het hoofdbonken toch zoveel mogelijk op zijn beloop gelaten worden Belangrijk is dat er zeker niet teveel aandacht gegeven wordt aan het hoofdbonken. Wanneer het kind aandacht krijgt wanneer het bonkt zal het dit ervaren als een beloning voor het hoofdbonken en dit houdt het enkel in stand.

Niets doen toch vaak het beste

Bijna in alle gevallen verdwijnt het hoofdbonken naarmate het kind ouder wordt. Gewoon geduld hebben lijkt in dit geval dan ook het beste advies.

jinny, dat artikel is heel goed. Ik wou ook al iets soortgelijks schrijven want ben er bekend mee, maar zo goed kan ik het natuurlijk niet.:P



Denk dat het wel goed is om uit te zoeken of er iets lichamelijks aan de hand is zoals idd oorpijn en anders is het echt een vorm van spanning kwijtraken.



Misschien is het ook wel goed als je in B bent om iets met hem te doen dat hij wat energie kwijtraakt want zo te lezen is het wel een boefje soms O+ maar wat je zelf al eens schreef naar dreumesgym oid.



Ik hoop dat het snel ophoudt want het is geen fijn gezicht en je maakt je dan toch zorgen.

Sorry, ik ben een beetje mosterd, want je hebt zijn oortjes al na laten kijken, ik las dat later...!



Ik ben er bekend mee omdat ik het als ouder kind heb gedaan, nu is dat wel uitzonderlijker maar ik deed het als ik hoofdpijn had of mijn gedachtes en gevoelens niet op een rijtje kreeg. Het is vanzelf weer over gegaan. En idd niet teveel aandacht aan besteden hoe moeilijk het ook is.

Jin, ik heb net verschillende websites gelezen en het komt allemaal op hetzelfe neer:



* Driftbuien horen er nu bij, grenzen aan het verkennen, emotie kwijt raken

* Hoofdbonken negeren, aandacht geven werkt averechts

* Na het hoofdbonken even wachten en dan wel positieve aandacht geven

Misschien bieden wat andere fora een uitkomst (even googlen op hoofdbonken en forum).



Negeren zou ik denk ik ook niet kunnen, zeker niet als je ziet dat je dreumes zichzelf pijn doet.

Hoi allemaal,





Ook mijn dreumes van 19 maanden is een hoofdbonker. Eerst was het

alleen als hij zijn zin niet kreeg, honger had of moe was, maar nu is

het bijna de hele dag door en vooral als ik hem in bed leg. De

kinderarts denkt dat bij mijn kindje de waterpokken zijn door aan het

komen (en hij heeft ook al net een oorontsteking achter de rug) en dat

hij reageert op de jeuk dmv hoofdbonken. Sinds de laatste week

beschadigt hij zichzelf dus ook echt, want hij heeft nu een grote

blauwe bult op zijn voorhoofd.



Kan me voorstellen dat je je zorgen maakt als je echt blauwe plekken

ziet, dat heb ik ook vanaf het moment dat hij dus die bult heeft. Echt

bruikbare tips zodat hij zichzelf minder beschadigt tijdens het bonken

heb ik tot nu toe nog niet gekregen van artsen. Wel denk ik dat ik hem

vannacht maar in een campingbedje laat slapen. Misschien ook een tip

voor jou?





Negeren gaat hier helaas niet, die van mij gaat er dus gewoon mee door

en ik ben echt bang dat hij zich een hersenschudding bonkt dus van

aandacht is hij sowieso verzekerd.





Groetjes, Muis

Mijn zoon van 22 maanden bonkt ook nog steeds (wat klinkt dat stom :P). Maar niet zoals die van jou TO, Mans doet het in bedje om spanning van de dag kwijt te raken. Ik dacht in het begin ook dat het iets heel vreemds was, maar gelukkig is het volkomen normaal.

Heel vervelend lijkt me, als je kindje zich echt bezeert hiermee. Genoemd campingbedje zou iets kunnen oplossen idd, maar tegen de punt van de vensterbank is wel heel naar. Negeren is dan ook geen optie meer.

Jin ik schijn het vroeger ook altijd gedaan te hebben en dan vooral als ik mijn zin niet kreeg. Zou het geen onmacht van hem kunnen zijn, dat hij niet weet hoe hij zich uiten moet? Jammer dat je niet even in die koppies kan kijken om te zien wat daar in omgaat he.



Succes ermee!

Wij hebben een dameshoofdbonker.. en bij een meisje zien die blauwe plekker er ook afschuwelijk uit...



Ze is nu twintig maanden, en heeft gelukkig wel geleerd om het niet meer zo hard te doen dat ze zich blauwe plekken slaat, maar helaas doet ze het nog steeds... op de grond, tafel, tegen de stoelleuning, op de bank (mijn favoplek, want doet echt geen pijn...).



Bij mijn dochter is het voornamelijk onmacht. Niet kunnen zeggen wat er is, bonken. Niet een puzzeltje in elkaar krijgen, bonken. Niet ergens door kunnen, bonken. Ze begint nu langzamerhand steeds vaker eerst naar andere oplossingen te zoeken, maar vooral als ze moe is, is de eerste oplossing toch bonken..



Wij hebben wel gemerkt dat negeren echt het enige is wat helpt. Aandacht geven maakt het echt erger, dan gaat ze namelijk NOG harder bonken, nu blijft het meestal bij een of twee keer. Bij aandacht gaat ze door tot ze opgepakt wordt. Dus negeren wij het. Ook het huilen wat er direct op volgt. Pas als ze gestopt is met huilen krijgt ze weer aandacht. Ook door ondervinding geleerd, want als we meteen op het huilen reageren, gaat de frequentie van bonken binnen mum van tijd omhoog. Nu is het zo'n drie, vier keer per dag, tijdens de 'hoogtijdagen' was het soms wel elke tien minuten dat ze wakker was.. en dan was haar hele voorhoofd beurs. Heel zielig. Maar op het CB werd gezegd dat het bij deze kindjes vaak de onmacht van zich niet kunnen uiten is, dus daar hoop ik dan maar op. Ze begint nu een beetje te babbelen en veel meer van ons te begrijpen, en ik heb het idee dat het bonken ook iets minder wordt, nu ik kan uitleggen hoe ze iets ook anders kan doen zodat het wel lukt.

Wat ze trouwens wel in de loop der tijd geleerd heeft, is om het niet op scherpe uitsteeksels te doen (las net even terug, en zag dat hij de punt van de radiator had verkoren...). Dat deed dochter ook, maar dat is nu echt niet meer zo. Ze doet het alleen nog op plekken waar het vlak is. Denk dat die puntige plekken toch echt te pijnlijk waren...



Wat me trouwens ook opvalt bij mijn dochter, is dat ze, als ze het uit frustratie doet, ze vaak daarna wel de oplossing heeft. Laatst wilde ze met een grote speelgoedbak tussen de tafel en de stoel door, past normaal, maar doordat de stoel naar voren geschoven was nu niet, ze werd boos, bonkte met haar hoofd op de grond, even huilen, keek naar de stoel, schoof deze weg en ging haar gang met de speelgoedbak... misschien is het wel om de briljante ideeen los te schudden;)



Ik doe er nu luchtig over, maar dat komt omdat zij nu de fase waarin ze zichzelf serieus pijn deed gehad heeft. Destijds wist ik echt niet waar ik het zoeken moest, hoor. Liep mijn dochter met blauwe plekken en soms wondjes op haar voorhoofd, leek net alsof ik haar mishandelde... Vond het VRESELIJK, vond mezelf ook een slechte moeder omdat ze zich dit aandeed omdat ik blijkbaar op dat moment niet te bieden had wat ze nodig had. Ik had een collega met een zoon die hetzelfde had gehad. En die gaf me het advies NEGEREN. In het begin leek het zelfs alleen maar erger te worden, omdat ik ook het huilen nadien moest negeren, maar wat ik hierboven al zei, het is van om de tien minuten naar hooguit vier keer per dag gegaan, en van bonken op onveilige plekken naar bonken op alleen veilige plekken. En da's een FLINKE vooruitgang.

Onze zoon deed het ook, nu bijna 15mnd uit.

Ik heb, klinkt echt heeeeellll gemeen, een pannetje koud water over zijn hoofdje gegoten toen hij aan het bonken was. Was meteen de laatste keer dat hij het deed. (niet steen koud water natuurlijk, en hoeft ook geen pan vol te zijn)

Klinkt echt heel gemeen, maar het hielp wel.

Had deze "tip" van mijn moeder, mijn broertje deed het vroeger ook en bij hem hielp het toen ook. Dus dacht wie niet waagt wie niet wint.



Succes!!

ik ben nu 31 en heb zeker tot mijn 14de gebonkt dus vandaar dat ik dacht even lezen wat erover geschreven wordt. Ik keek daar wel van op hoor.

Ik bonkte om in slaap te komen, had vaak nog teveel energie en werd moe door het bonken. en ik vond het ook heerlijk om te doen. Ik heb een heerlijke jeugd gehad dus het had bij mij niets met spanningen te maken of iets anders om je zorgen om te maken. Ik zou het vreselijk hebben gevonden als mijn ouders er moeilijk over hadden gedaan. Dit wilde ik even kwijt, misschien dat er iemand is die zich hierdoor minder zorgen maakt. Wat trouwens wel grappig is: mijn vader heeft tot zijn 40ste met zijn hoofd geschut en mijn dochterje van 13 weken, schud ook. Misschien zit het wel in de genen.