Kinderen
alle pijlers
Hoogzwanger, nu gaan of blijven?
donderdag 13 maart 2008 om 22:45
hallo, ik ben over 4 weken uitgerekend en bijna 2 jr getrouwd. Gaandeweg de relatie, maar zeker in de zwangerschap ben ik er steeds meer achtergekomen dat een aantal essentiele dingen ontbreken in onze relatie. Hormonen, emoties, niet lekker in je vel zitten is iets wat mijn man niet begrijpt en niet mee om kan gaan. Onzin dat je overneemt omdat er zoveel over geschreven wordt. Niet lekker in je vel zitten is aanstellerij. Ik ben een zelbewuste, gestudeerde vrouw die van plan is haar vaste goede baan op te zeggen om voor ons kindje te gaan zorgen in combi met een studie. Maar na heftige ruzies, zelfs nu nog in deze laatste weken, waarin mijn rust en gezondheid op nr.1 zou moeten staan, verlies ik steeds meer het vertrouwen en fantaseer ik steeds meer over teruggaan naar mijn stad en een eigen leventje opbouwen met mijn kindje. Soms vind ik het zo moeilijk wat is de grens, wanneer ga je weg of betekent een huwelijk doorgaan no matter what??? Hij kan ook enorm lief zijn, zo lang alles rustig is, is het goed. Maar zodra er lastige dingen om de hoek komen kijken, voel ik me volledig in de kou gezet. En hij ervaart ongetwijfeld het zijne ervan. Ook ben ik steeds banger dat mijn schoonfamilie die het allemaal wel goed bedoeld, zich teveel gaan bemoeien met de opvoeding die zij willen/hopen dat marokkaans islamitisch zal verlopen. Ze willen alleen maar marokkaans tegen het babytje gaan praten, terwijl ik de taal te weinig beheers om straks mijn eigen kindje te begrijpen als hij/zij bij opa en oma is. Staan ze straks elke dag voor de deur, terwijl ik lekker in mijn hemdje en rokje met mijn kleintje wil gaan wandelen en moet opletten of ik niet gespot word in onverantwoorde kleding. Soms lijkt het een nachtmerrie, hoogzwanger, maar ongelukkig. Heeft iemand ervaring?
donderdag 13 maart 2008 om 22:52
Als je twijfelt is dit denk ik niet het punt om definitief uit elkaar te gaan... Misschien moeten je een keer een goed gesprek aangaan over wat er van jou kant niet goed zit. Misschien heeft hij wel geen idee dat je datgeen je hierboven opschrijft als iets vervelends ziet!
En je schoonouders: maak ze duidelijk dat het kind opgevoed wordt op de manier die jij en je man zijn overeengekomen. Jij en je man zijn de verantwoordelijke voor je kind, niet je schoonouders.
En je schoonouders: maak ze duidelijk dat het kind opgevoed wordt op de manier die jij en je man zijn overeengekomen. Jij en je man zijn de verantwoordelijke voor je kind, niet je schoonouders.
donderdag 13 maart 2008 om 22:53
Geen ervaring, maar mijn basisgevoel zegt: blijf. In je zwangerschap kunnen dingen er anders uitzien dan je normaal zou denken, die na je zwangerschap in een ander perspectief komen.
Ik snap je stress, en je zorgen: ik ben zelf hoogzwanger van NL naar Belgie verhuisd en als ik er achetraf op terugkijk, denk ik: dat had ik echt anders gedaan of ervaren als ik niet zwanger was geweest. Ik herken je gevoelens van vee dingen alleen moeten doen, die ik nu anders zie.
Je kan altijd nog weg, als je zou willen. Je bent niet voor niets met je man getrouwd en jullie krijgen niet voor niets een kindje. Ik heb het idee dat je meer me je man zou kunnen praten, om er echt achter te komen wat hij voelt en denkt. Dat lijkt me de eerste stap, e dat zou je nu kunnen doen.
Sterkte!
Ik snap je stress, en je zorgen: ik ben zelf hoogzwanger van NL naar Belgie verhuisd en als ik er achetraf op terugkijk, denk ik: dat had ik echt anders gedaan of ervaren als ik niet zwanger was geweest. Ik herken je gevoelens van vee dingen alleen moeten doen, die ik nu anders zie.
Je kan altijd nog weg, als je zou willen. Je bent niet voor niets met je man getrouwd en jullie krijgen niet voor niets een kindje. Ik heb het idee dat je meer me je man zou kunnen praten, om er echt achter te komen wat hij voelt en denkt. Dat lijkt me de eerste stap, e dat zou je nu kunnen doen.
Sterkte!
donderdag 13 maart 2008 om 22:55
Ik begrijp niet precies wat er niet goed zit tussen jullie hoor. Ik vind het een wazig verhaal, sorry. En hoe gaat dat nu dan? als je gaat wandelen en je schoonfamilie tegenkomt?? moet je nu niet ook al op letten op je kleding dan?? of is dat alleen een issue als er een kind is??
Als je man marokkaans is en zijn familie ook dan zat het er toch ook aan te komen dat je kind die taal waarschijnlijk ook gaat leren? of heb je daar van te voren niet over nagedacht?
Als je man marokkaans is en zijn familie ook dan zat het er toch ook aan te komen dat je kind die taal waarschijnlijk ook gaat leren? of heb je daar van te voren niet over nagedacht?
donderdag 13 maart 2008 om 22:56
Meisje toch.... dat is niet mis waar je nu midden inzit en ik heb ook geen oplossing voor handen.
Ja misschien 1: zoek proffesionele hulp en wel zo snel mogelijk.
Ik kan alleen mijn negatief verhaal doen en daar ben jij niet meegeholpen. Maar even in het kort; ik heb een relatie gehad met een Marrokaan en als we het over kinderen krijgen hadden dan stond voor hem 100% vast dat het een Marrokaanse naam MOEST hebben. Ik vond dat 'lekker handig'in deze maatschappij omdat zo'n kind dan meteen al bij geboorte een achterstand had. Tja, daar konden wij uren over ruzie maken want hij was het daar natuurlijk helemaal niet mee eens.
Op den duur ben ik bij hem weggegaan en ook dat was drama, want een Marrokaanse man die de bons krijgt is heel erg in zn eer aangetast.
Hoe denk jij in godsnaam zonder proffesionele hulp aan hem en zijn familie te ontkomen? Heb je uberhaubt een plan?
Als het nu al niet goed zit, het zal nooit beter worden.
Dat is mijn mening.
Ja misschien 1: zoek proffesionele hulp en wel zo snel mogelijk.
Ik kan alleen mijn negatief verhaal doen en daar ben jij niet meegeholpen. Maar even in het kort; ik heb een relatie gehad met een Marrokaan en als we het over kinderen krijgen hadden dan stond voor hem 100% vast dat het een Marrokaanse naam MOEST hebben. Ik vond dat 'lekker handig'in deze maatschappij omdat zo'n kind dan meteen al bij geboorte een achterstand had. Tja, daar konden wij uren over ruzie maken want hij was het daar natuurlijk helemaal niet mee eens.
Op den duur ben ik bij hem weggegaan en ook dat was drama, want een Marrokaanse man die de bons krijgt is heel erg in zn eer aangetast.
Hoe denk jij in godsnaam zonder proffesionele hulp aan hem en zijn familie te ontkomen? Heb je uberhaubt een plan?
Als het nu al niet goed zit, het zal nooit beter worden.
Dat is mijn mening.
donderdag 13 maart 2008 om 23:04
Ik begrijp dat je twee problemen ervaart, nl. de relatie met je man en de relatie met je schoonfamilie.
Ten eerste denk ik dat het belangrijk is de problemen/moeite met je schoonfamilie je man in eerste niet aan te rekenen. Hij zou wel achter je moeten staan, dus dat je mag zijn zoals jij bent en dat je schoonfamilie dat zal moeten leren accepteren als vrouw van hun zoon. Dat is wederzijds respect. Als je man daar anders instaat (en dus loyaal is naar zijn familie en niet naar jou), kan ik begrijpen dat er extra problemen spelen.
En dat wat je ook voelt naar je man, daar zul je toch eerst met hem een goed gesprek over moeten voeren. In alle eerlijkheid durven vertellen wat je voelt, denkt, waar je bang voor bent, etc. Want hoe moet hij nou weten wat er in je koppie speelt als de dat voor je houdt. Hou je verder nog wel van hem, los van die dingen. Of voel je ook geen liefde meer? Wat heeft jullie ooit gebonden dan? Is dat helemaal weg en niet te herstellen?
Vergeet niet dat je onder invloed van de hormonen en de onzekere (kindje krijgen) situatie jezelf in het nauw kan voelen, die misschien in de practijk niet terecht blijken.
Weggaan kan echt altijd nog! Praat eens met hem. Misschien kan hij je toch beter begrijpen dan je denkt?
Heel veel sterkte, het zal niet makkelijk zijn om met die gevoelens te worstelen.
Ten eerste denk ik dat het belangrijk is de problemen/moeite met je schoonfamilie je man in eerste niet aan te rekenen. Hij zou wel achter je moeten staan, dus dat je mag zijn zoals jij bent en dat je schoonfamilie dat zal moeten leren accepteren als vrouw van hun zoon. Dat is wederzijds respect. Als je man daar anders instaat (en dus loyaal is naar zijn familie en niet naar jou), kan ik begrijpen dat er extra problemen spelen.
En dat wat je ook voelt naar je man, daar zul je toch eerst met hem een goed gesprek over moeten voeren. In alle eerlijkheid durven vertellen wat je voelt, denkt, waar je bang voor bent, etc. Want hoe moet hij nou weten wat er in je koppie speelt als de dat voor je houdt. Hou je verder nog wel van hem, los van die dingen. Of voel je ook geen liefde meer? Wat heeft jullie ooit gebonden dan? Is dat helemaal weg en niet te herstellen?
Vergeet niet dat je onder invloed van de hormonen en de onzekere (kindje krijgen) situatie jezelf in het nauw kan voelen, die misschien in de practijk niet terecht blijken.
Weggaan kan echt altijd nog! Praat eens met hem. Misschien kan hij je toch beter begrijpen dan je denkt?
Heel veel sterkte, het zal niet makkelijk zijn om met die gevoelens te worstelen.
donderdag 13 maart 2008 om 23:09
Sorry, misschien is mijn simpele gedachtengang niet toepasbaar op een marokaanse situatie. Maar ik heb eigenlijk nul verstand van marokaanse tradities en waarden enzo. Ik redeneer meer vanuit hoe ik ben opgegroeid en dat is dan ook het enige wat ik je kan adviseren. Want ik wil niet op voorhand al zeggen dat ik niet zou weten wat te doen omdat je marokaanse bent. Communicatieproblemen en relatieproblemen zijn universele problemen, dus hoeft echt niet altijd met een etnische pet bekeken te worden toch?
donderdag 13 maart 2008 om 23:11
donderdag 13 maart 2008 om 23:11
Euh, is het mogelijk voor jou of je man om eens te praten met je schoonfamilie? Want het klinkt alsof ook zij een verkeerd beeld hebben van jou/jullie en hoe jullie in het leven staan (kledingideeen bijvoorbeeld) of willen opvoeden? Hebben ze je dan nooit eerder in rokjes gezien vraag ik me af? Dat zal dan ook wel even schrikken/wennen zijn voor hen toch?
donderdag 13 maart 2008 om 23:12
maddy a, Praten doen we regelmatig, ik ben wel meer een prater dan hij. Ik probeer dan zonder te verwijten duidelijk te maken wat dingen met mijn doen. Na veel dieptepunten, ruzies en gesprekken, lijkt het meestal wel ergens naar toe te gaan. Maar een tijd later, herhaald zich het weer en slaat bij mij de twijfel toe dat we te essentieel verschillen.
tialalia2, ik heb het idee nu een een kruispunt te staan. als ik blijf en het kindje hecht aan zijn omgeving hier en pappa dagelijks bij hem. als ik dan ooit weg wil is het voor het kindje en ook de vader zo moeilijk. Worden de problemen dan niet alleen groter vraag ik me af?
citronelia, het is natuurlijk heel lastig om in een paar zinnen goed duidelijk te maken wat voor dingen er allemaal spelen. Ik wel geprobeerd dat een beetje op papier te zetten zoals het feit dat hij totaal geen begrip of steun biedt op momenten dat ik me minder goed voel. Ipv dat hij me steunt voelt hij zich slachtoffer omdat hij geen vrouw heeft die zich altijd goed voelt. Ja ik wist wel van de marokkaanse consequenties, ik ben zelf deels marokkaans, maar dingen in het leven kan je niet altijd van te voren precies inschatten.
sandra, ik ben inderdaad bang dat wat er niet is misschien nooit zal komen.Ook al ben ik van marokkaanse afkomst, ben ik heel vrij en weinig echt islamitisch. Vroeger moest ik niet denken aan het idee van alleenstaande moeder, nu spreekt het me soms steeds meer aan en wil ik het graag doen zoals ik denk dat goed is. Ik vind het wel goed hoor dat hij bepaalde tradities meekrijgt en ik hoop dat ik hem dat evenwicht kan geven. Mijn schoonfamilie is lief, maar toch erg traditioneel en gelovig.
bedankt voor jullie eerste reacties!
tialalia2, ik heb het idee nu een een kruispunt te staan. als ik blijf en het kindje hecht aan zijn omgeving hier en pappa dagelijks bij hem. als ik dan ooit weg wil is het voor het kindje en ook de vader zo moeilijk. Worden de problemen dan niet alleen groter vraag ik me af?
citronelia, het is natuurlijk heel lastig om in een paar zinnen goed duidelijk te maken wat voor dingen er allemaal spelen. Ik wel geprobeerd dat een beetje op papier te zetten zoals het feit dat hij totaal geen begrip of steun biedt op momenten dat ik me minder goed voel. Ipv dat hij me steunt voelt hij zich slachtoffer omdat hij geen vrouw heeft die zich altijd goed voelt. Ja ik wist wel van de marokkaanse consequenties, ik ben zelf deels marokkaans, maar dingen in het leven kan je niet altijd van te voren precies inschatten.
sandra, ik ben inderdaad bang dat wat er niet is misschien nooit zal komen.Ook al ben ik van marokkaanse afkomst, ben ik heel vrij en weinig echt islamitisch. Vroeger moest ik niet denken aan het idee van alleenstaande moeder, nu spreekt het me soms steeds meer aan en wil ik het graag doen zoals ik denk dat goed is. Ik vind het wel goed hoor dat hij bepaalde tradities meekrijgt en ik hoop dat ik hem dat evenwicht kan geven. Mijn schoonfamilie is lief, maar toch erg traditioneel en gelovig.
bedankt voor jullie eerste reacties!
donderdag 13 maart 2008 om 23:32
Nicky, mijn ex was ook altijd van goede wil, alleen kwam het er nooit van. 'Veel geschreeuw maar weinig wol'.
Over hun tradities en geloof wil ik geen kwaad woord zeggen, wel hoe ze er zelf mee omgaan en dat terwijl hun de gezegde kennen van: 'luister naar de verhalen van de Imam, maar doe hem niet na'. Godsdienstige 'lijders'maken immers bij hun de dienst uit.
En hier in Nederland, zo ver weg van hun vaderland houden ze zich vaak vast aan de ideeen die ze op het moment nog waren bij vertrek.
Het lijkt er een beetje op dat ik generaliseer, dat is niet mijn bedoeling, tis slechts wat ik heb meegemaakt. Zal voor velen weer anders zijn.
Maar als je zelf niet verder durft, ga je dan proffesionele hulp zoeken?
Over hun tradities en geloof wil ik geen kwaad woord zeggen, wel hoe ze er zelf mee omgaan en dat terwijl hun de gezegde kennen van: 'luister naar de verhalen van de Imam, maar doe hem niet na'. Godsdienstige 'lijders'maken immers bij hun de dienst uit.
En hier in Nederland, zo ver weg van hun vaderland houden ze zich vaak vast aan de ideeen die ze op het moment nog waren bij vertrek.
Het lijkt er een beetje op dat ik generaliseer, dat is niet mijn bedoeling, tis slechts wat ik heb meegemaakt. Zal voor velen weer anders zijn.
Maar als je zelf niet verder durft, ga je dan proffesionele hulp zoeken?
donderdag 13 maart 2008 om 23:39
om de verwarring op te helderen, in eerste instantie plaatste ik de topic bij kinderen/zwanger. En bedacht dat het ook wel goed zou zijn om het onderwerp bij relaties te zetten, omdat het zowel de zwangerschap als de relatie betreft. Nadat ik mijn verhaal gekopieerd had van 'kinderen' naar 'relaties', heb ik het nog nagelezen en heb er toen ook in vermeld van die hoogtepunten, omdat dat eigenlijk nog miste.
De titel noemde ik anders omdat ik in de topic relaties dacht dat de titel hoogzwanger misschien geen reacties zou opleveren. Hoop dat het zo duidelijk is, verder geen bedoelingen mee gehad ofzo.
Intiem; dank je voor je reactie, nee het probleem hoeft zeker niet cultureel bekenen te worden. Het is meer een angst van mezelf dat mijn schoonfamilie een grote vinger in de pap zullen krijgen, wat van hun kant nogmaals heel goed bedoeld is. Maar ben bang dat mijn eigen normen en waarden ondergesneeuw worden. Ik zit hier alleen met mijn familie ver weg en mijn schoonfamilie om de hoek, vandaar.
Ze hebben met inderdaad nooit in een rokje gezien, als ik ze zie kleed ik me altijd enigzins bedekt.
De titel noemde ik anders omdat ik in de topic relaties dacht dat de titel hoogzwanger misschien geen reacties zou opleveren. Hoop dat het zo duidelijk is, verder geen bedoelingen mee gehad ofzo.
Intiem; dank je voor je reactie, nee het probleem hoeft zeker niet cultureel bekenen te worden. Het is meer een angst van mezelf dat mijn schoonfamilie een grote vinger in de pap zullen krijgen, wat van hun kant nogmaals heel goed bedoeld is. Maar ben bang dat mijn eigen normen en waarden ondergesneeuw worden. Ik zit hier alleen met mijn familie ver weg en mijn schoonfamilie om de hoek, vandaar.
Ze hebben met inderdaad nooit in een rokje gezien, als ik ze zie kleed ik me altijd enigzins bedekt.
donderdag 13 maart 2008 om 23:48
Nicki, tijd om e.e.a voor jezelf eens heeeeeeel goed op een rijtje te gaan zetten. Ik ben tegen geweld, maar ik zal zelf nooit meteen over een situatie die ik niet ken gaan zeggen dat je dan de benen moet nemen. Het is een risico waar goed naar gekeken moet worden, maar in sommige gevallen is het echt mogelijk dat een escalatie eenmalig is (los van hoe een blauw oog is ontstaan. Iemand kan je vol in je gezicht gemept hebben of per ongeluk via duw en trekwerk geval). Nou ja, wees er uiterst kritsch op. Want ook al ben je onhandig in het uiten en omgaan van gevoel. Dat is geen vrijbrief voor vrijpostigheid op gebeid van slaan.
Bedenk voor jezelf in alle eerlijkheid of jij kan zijn wie je bent in die relatie. Hoopt je man eigenlijk dat je iemand (misschien wel veel traditioneler) bent die je niet bent en dat je wel bijdraait zodra het kind er is? Of heb je jezelf mogen zijn en zal dat ook blijven, ook als zijn familie zich ermee gaat bemoeien?
Mijn god, als je een eerlijk gesprek wilt hebben met je man over je gevoelens, maar je moet vrezen dat hij daar niet mee om kan gaan en dat er dan een risico (hoe klein ook) aanwezig is dat hij weer uithaalt...nee, dan kan je NIET jezelf zijn bij hem. Dan zou je jouw gevoelens moeten wegstoppen om hem te pleasen. Ongezonde Situatie!!!
Zet het eens allemaal rustig op een rijtje. Heb je geen vertrouwenspersoon met wie je kunt praten en die jouw/jullie situatie kent of je achtergrond begrijpt? Iemand die meer kan adviseren over jullie, omdat die iemand jou/je man/zijn familie kent? Een goeie vriendin ofzo?
Bedenk voor jezelf in alle eerlijkheid of jij kan zijn wie je bent in die relatie. Hoopt je man eigenlijk dat je iemand (misschien wel veel traditioneler) bent die je niet bent en dat je wel bijdraait zodra het kind er is? Of heb je jezelf mogen zijn en zal dat ook blijven, ook als zijn familie zich ermee gaat bemoeien?
Mijn god, als je een eerlijk gesprek wilt hebben met je man over je gevoelens, maar je moet vrezen dat hij daar niet mee om kan gaan en dat er dan een risico (hoe klein ook) aanwezig is dat hij weer uithaalt...nee, dan kan je NIET jezelf zijn bij hem. Dan zou je jouw gevoelens moeten wegstoppen om hem te pleasen. Ongezonde Situatie!!!
Zet het eens allemaal rustig op een rijtje. Heb je geen vertrouwenspersoon met wie je kunt praten en die jouw/jullie situatie kent of je achtergrond begrijpt? Iemand die meer kan adviseren over jullie, omdat die iemand jou/je man/zijn familie kent? Een goeie vriendin ofzo?
donderdag 13 maart 2008 om 23:56
intiem; dank je. Er spelen inderdaad allerlei dingen mee en ik denk wat jij zegt ik heel eerlijk naar mezelf moet kijken, wat ik echt wil. Ik ben zelf halfmarokkaans en wilde altijd met een m man trouwen. Hij is relatief gezien heel vrij en zag hem als de ideale match. Snel getrouwd, snel zwanger geraakt. En nu ik hem steeds beter leer kennen en weet wie ik zelf ben, loop ik steeds meer op tegen de vraag hebben we wel genoeg basis voor een gelukkig leven, en een gelukkig leven voor ons kindje. En nog even los van de cultuur, op emotioneel gebied zitten we vooral heel verschillend in elkaar.
vrijdag 14 maart 2008 om 00:00
vrijdag 14 maart 2008 om 00:21
Nicki, ik ga nu slapen. Maar doen! Praat met je moeder. Ik snap dat je moeder het heel erg zal vinden (voor jou) en daar misschien zelf ook wel zorgen van zal krijgen. Maar ik weet zeker dat je moeder het nog erger zal vinden als ze van dit alles niets wist.
Je moet toch met iemand (die je ook IRL kan steunen in je beslissingen) kunnen praten?!
En blijf ook vooral hier/relatiepijler praten. Wie weet hoeveel wijze woorden er nog meer komen (maar ik zou als ik jou was -puur practisch bekeken) ook je baan nog even niet opzeggen.
Nou, genoeg om over na te denken he.
Ik hoop dat je toch lekker slaapt. Trusten
Je moet toch met iemand (die je ook IRL kan steunen in je beslissingen) kunnen praten?!
En blijf ook vooral hier/relatiepijler praten. Wie weet hoeveel wijze woorden er nog meer komen (maar ik zou als ik jou was -puur practisch bekeken) ook je baan nog even niet opzeggen.
Nou, genoeg om over na te denken he.
Ik hoop dat je toch lekker slaapt. Trusten
vrijdag 14 maart 2008 om 01:09
Voor een Marokkaanse naam kiezen is van 'hogerhand' bepaald. De koning van Marokko heeft een lijst met namen uitgegeven en alleen die namen die oip die lijst staan zijn goedgekeurd. Om gezeik, verwarring en gedoe te voorkomen bij het aangeven van kind bij de burgerlijke stand van Marokko is dus eigenlijk een Marokkaansse naam kiezen min of meer verplicht. Het kind krijgt anders nl geen Marokkaanse nationaliteit.
---------------------
Lieve Nicki,
Respect hebben voor iemand anders mening of zienswijze houdt op bij een bewuste klap krijgen van diegene.
Over lijfelijk geweld mag je niet en nooit zwijgen, anders geef jij geen grens aan aan je man, en kan het van kwaad tot erger worden.
Nu lijkt het misschien dat je evt anderen met jouw relatie belast, maar je moet moet moet er met iemand over praten, het in het spotlicht zetten.
Alleen dan heeft je relatie een kans van slagen. En kun je op een beter manier tot een keus komen.
---------------------
Lieve Nicki,
Respect hebben voor iemand anders mening of zienswijze houdt op bij een bewuste klap krijgen van diegene.
Over lijfelijk geweld mag je niet en nooit zwijgen, anders geef jij geen grens aan aan je man, en kan het van kwaad tot erger worden.
Nu lijkt het misschien dat je evt anderen met jouw relatie belast, maar je moet moet moet er met iemand over praten, het in het spotlicht zetten.
Alleen dan heeft je relatie een kans van slagen. En kun je op een beter manier tot een keus komen.
