Kinderen
alle pijlers
Hoogzwanger, nu gaan of blijven?
donderdag 13 maart 2008 om 22:45
hallo, ik ben over 4 weken uitgerekend en bijna 2 jr getrouwd. Gaandeweg de relatie, maar zeker in de zwangerschap ben ik er steeds meer achtergekomen dat een aantal essentiele dingen ontbreken in onze relatie. Hormonen, emoties, niet lekker in je vel zitten is iets wat mijn man niet begrijpt en niet mee om kan gaan. Onzin dat je overneemt omdat er zoveel over geschreven wordt. Niet lekker in je vel zitten is aanstellerij. Ik ben een zelbewuste, gestudeerde vrouw die van plan is haar vaste goede baan op te zeggen om voor ons kindje te gaan zorgen in combi met een studie. Maar na heftige ruzies, zelfs nu nog in deze laatste weken, waarin mijn rust en gezondheid op nr.1 zou moeten staan, verlies ik steeds meer het vertrouwen en fantaseer ik steeds meer over teruggaan naar mijn stad en een eigen leventje opbouwen met mijn kindje. Soms vind ik het zo moeilijk wat is de grens, wanneer ga je weg of betekent een huwelijk doorgaan no matter what??? Hij kan ook enorm lief zijn, zo lang alles rustig is, is het goed. Maar zodra er lastige dingen om de hoek komen kijken, voel ik me volledig in de kou gezet. En hij ervaart ongetwijfeld het zijne ervan. Ook ben ik steeds banger dat mijn schoonfamilie die het allemaal wel goed bedoeld, zich teveel gaan bemoeien met de opvoeding die zij willen/hopen dat marokkaans islamitisch zal verlopen. Ze willen alleen maar marokkaans tegen het babytje gaan praten, terwijl ik de taal te weinig beheers om straks mijn eigen kindje te begrijpen als hij/zij bij opa en oma is. Staan ze straks elke dag voor de deur, terwijl ik lekker in mijn hemdje en rokje met mijn kleintje wil gaan wandelen en moet opletten of ik niet gespot word in onverantwoorde kleding. Soms lijkt het een nachtmerrie, hoogzwanger, maar ongelukkig. Heeft iemand ervaring?
vrijdag 14 maart 2008 om 08:57
Moeilijke situatie, maar wat verwacht je straks na de geboorte van je man? Weet je hoe zwaar het is om een kindje te krijgen en dan ook direct weer helemaal fit en gezond te moeten zijn. Je hebt kraamweken niet voor niks. Kan hij de zorg voor jou en jullie kindje aan als jij niet fit bent na de bevalling(wat heel logisch is, want je lichaam is druk aan het werk geweest en heeft een topprestatie geleverd) Misschien ook eens over nadenken?
Ukkie
Ukkie
vrijdag 14 maart 2008 om 09:47
Lieve nicki77 ,
In de zwangerschap van mijn jongste telg heb ik voor dezelfde keuze gestaan. Of alleen doorgaan of ik een relaite blijven hangen die me meer energie kost dan dat ik ervan krijg.
Ik had al 2 dochters en de 3e telg (een zoon) was onderweg.
De zwangerschap liep heel moeizaam , veel vroegtijdige weeën , weeënremmers , opname's enz enz.
Toch heb ik de keuze gemaakt om met de kids alleen door te gaan. Kan je vertellen maar dat is mijn ervaring , dat ik het zwaar heb gehad maar vanaf dat moment tenminste wist waar ik aan toe was. Ik paste zover als dat mogelijk was mijn leven aan , aan het alleen doen. Het heeft me veel energie gekost , maar nooit zoveel als wat ik kwijtraakte binnen mijn relatie .
Heel Veel Sterkte en Liefs van mij
In de zwangerschap van mijn jongste telg heb ik voor dezelfde keuze gestaan. Of alleen doorgaan of ik een relaite blijven hangen die me meer energie kost dan dat ik ervan krijg.
Ik had al 2 dochters en de 3e telg (een zoon) was onderweg.
De zwangerschap liep heel moeizaam , veel vroegtijdige weeën , weeënremmers , opname's enz enz.
Toch heb ik de keuze gemaakt om met de kids alleen door te gaan. Kan je vertellen maar dat is mijn ervaring , dat ik het zwaar heb gehad maar vanaf dat moment tenminste wist waar ik aan toe was. Ik paste zover als dat mogelijk was mijn leven aan , aan het alleen doen. Het heeft me veel energie gekost , maar nooit zoveel als wat ik kwijtraakte binnen mijn relatie .
Heel Veel Sterkte en Liefs van mij
vrijdag 14 maart 2008 om 09:51
Waarom zou je het risico lopen om weer een klap te krijgen. Je geeft aan dat hij na dat blauwe oog beterschap beloofde maar nu een maand later is alles weer terug bij af (zie relatiepijler)
En wat ik niet begrijp, JE BENT GVD ZWANGER!!!! Jij bent ook verantwoordelijk voor je kind in je buik, jij loopt niet alleen risico maar die kleine ook. Kies voor jezelf en je kind.
En wat ik niet begrijp, JE BENT GVD ZWANGER!!!! Jij bent ook verantwoordelijk voor je kind in je buik, jij loopt niet alleen risico maar die kleine ook. Kies voor jezelf en je kind.
vrijdag 14 maart 2008 om 10:07
Tja om nu meteen de benen na een blauw oog vind ik zelf wat heftig.... al zou ik er absoluut niet van gediend zijn uiteraard dat wel!
Maar was het eenmalig?
Wat voor 'reden' had de klap?
Hoe is de klap verwerkt tussen beiden?
Tja en verder weet ik eigenlijk niet wat ik hierover moet zeggen.
Ik zou gewoon eens aankaarten bij je man dat je je niet happy voelt zo ver bij je familie vandaan en dat je graag een tussenweg zou willen zoeken.
Aan de andere kant lees ik tussen de regels door dat je volgens mij gewoon van je man af wilt?
En dán wordt het weer een heel ander verhaal!
Beetje vaag allemaal.....
Maar was het eenmalig?
Wat voor 'reden' had de klap?
Hoe is de klap verwerkt tussen beiden?
Tja en verder weet ik eigenlijk niet wat ik hierover moet zeggen.
Ik zou gewoon eens aankaarten bij je man dat je je niet happy voelt zo ver bij je familie vandaan en dat je graag een tussenweg zou willen zoeken.
Aan de andere kant lees ik tussen de regels door dat je volgens mij gewoon van je man af wilt?
En dán wordt het weer een heel ander verhaal!
Beetje vaag allemaal.....
vrijdag 14 maart 2008 om 10:09
Een goede vriendin van me vond een trap ook niet een rede om meteen weg te gaan.
Nu, 3 jaar later, ligt ze in scheiding en heeft ze drie jaar vergooit met een controlefreak die hardstikke lief was, zolang alles op zijn manier ging.
Soms zat er een half jaar tussen, en soms maar een paar dagen...Maar als een man eenmaal slaat of schopt, blijft dat in 99% van de gevallen zo.
Mijn vriendin is weggegaan toen ze hoorde dat haar zoon een veel grotere kans heeft zelf ook later zo te worden en haar dochter een grotere kans om later zelf in zo'n relatie terecht te komen.
Dus mijn mening is... Blijven bij een man die je slaat (ook al is het maar 1 keertje) moet je lekker zelf weten als er geen kinderen zijn. Zodra er een kind in het spel is WEGWEZEN!!!!
Dat ben je aan hem of haar verplicht.
Nu, 3 jaar later, ligt ze in scheiding en heeft ze drie jaar vergooit met een controlefreak die hardstikke lief was, zolang alles op zijn manier ging.
Soms zat er een half jaar tussen, en soms maar een paar dagen...Maar als een man eenmaal slaat of schopt, blijft dat in 99% van de gevallen zo.
Mijn vriendin is weggegaan toen ze hoorde dat haar zoon een veel grotere kans heeft zelf ook later zo te worden en haar dochter een grotere kans om later zelf in zo'n relatie terecht te komen.
Dus mijn mening is... Blijven bij een man die je slaat (ook al is het maar 1 keertje) moet je lekker zelf weten als er geen kinderen zijn. Zodra er een kind in het spel is WEGWEZEN!!!!
Dat ben je aan hem of haar verplicht.
vrijdag 14 maart 2008 om 10:13
Kan je in deze situatie de bevalling rustig afwachten? Dat vraag ik mij af.
Ik zeg niet dat er na de 1e klap altijd een 2e volgt, alhoewel in de praktijk dit vaak wel zo is.. Maar laat de partner eerst heel goed aan zich zelf werken, zoals z'n zelfbeheersing bewaren bv, en dan kijken of de relatie nog een kans heeft.
Gezien de TO situatie, als ik dat hier en op relatie pijler lees, lijkt het mij voor haar nu het beste om (tijdelijk) afstand te nemen en zich nu alleen op de bevalling en de baby te concentreren.
Ik zeg niet dat er na de 1e klap altijd een 2e volgt, alhoewel in de praktijk dit vaak wel zo is.. Maar laat de partner eerst heel goed aan zich zelf werken, zoals z'n zelfbeheersing bewaren bv, en dan kijken of de relatie nog een kans heeft.
Gezien de TO situatie, als ik dat hier en op relatie pijler lees, lijkt het mij voor haar nu het beste om (tijdelijk) afstand te nemen en zich nu alleen op de bevalling en de baby te concentreren.
vrijdag 14 maart 2008 om 10:52
Nicky, zo vier weken voor je uitgerekende datum weggaan lijkt me niet het meest verstandige dat je kunt doen voor je eigen fysieke conditie en dat van je kindje. Ik zou het in ieder geval uitzingen tot na je bevalling.
Verder: ben je al eens duidelijk geweest naar je man toe over jouw intenties als de situatie niet verandert? Dus niet zozeer wat betreft hoe je in je vel zit, maar concreter, dat je weggaat als de communicatie tussen jullie beiden niet verbetert, of als hij het waagt nog één keer zijn vingers naar je uit te steken? Beseft hij op dit moment hoe diep jouw gevoel van onvrede is?
Ik heb je topic bij Relaties niet gelezen, maar een klap zou ik 'm op z'n zachtst gezegd zeer kwalijk nemen. Wat zijn de omstandigheden waaronder dat is gebeurd, en wat was zijn intentie? Schrok hij er zelf van en was daarna zijn woede bekoeld, of moest hij zich inhouden om niet nog meer te slaan?
Hoe staat jouw familie ten opzichte van je schoonfamilie? Gaan ze met elkaar om? Zou jouw familie je schoonfamilie indirect kunnen sturen? Is het een idee als je je moeder vraagt om in jouw kraamperiode te komen helpen, om zo de bemoeizucht van je schoonouders een beetje te beperken?
Het is moeilijk om een oordeel te geven over een situatie die je niet kent, maar het lijkt erop dat je toch in een cultuurconflict terecht bent gekomen, al kom je deels uit dezelfde cultuur. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat je schoonfamilie zal veranderen als het in de Marokkaanse cultuur is ingeburgerd dat iedereen zich met de opvoeding van een kind bemoeit of dat een man zijn vrouw slaat (of dat zo is, weet ik niet hoor). Als dat zo is en jij kunt daar niet in meegaan, en je man wordt er meer door beïnvloed dan je in eerste instantie dacht, dan kun je inderdaad de keuze maken om weg te gaan. Maar zorg er wel voor dat het een weloverwogen keuze is waar je 100% achter staat, want je schoonfamilie zou het je de eerste tijd best wel eens moeilijk kunnen maken.
Een laatste tip: bewaar je zelfstandigheid gedeeltelijk en blijf werken.
Verder: ben je al eens duidelijk geweest naar je man toe over jouw intenties als de situatie niet verandert? Dus niet zozeer wat betreft hoe je in je vel zit, maar concreter, dat je weggaat als de communicatie tussen jullie beiden niet verbetert, of als hij het waagt nog één keer zijn vingers naar je uit te steken? Beseft hij op dit moment hoe diep jouw gevoel van onvrede is?
Ik heb je topic bij Relaties niet gelezen, maar een klap zou ik 'm op z'n zachtst gezegd zeer kwalijk nemen. Wat zijn de omstandigheden waaronder dat is gebeurd, en wat was zijn intentie? Schrok hij er zelf van en was daarna zijn woede bekoeld, of moest hij zich inhouden om niet nog meer te slaan?
Hoe staat jouw familie ten opzichte van je schoonfamilie? Gaan ze met elkaar om? Zou jouw familie je schoonfamilie indirect kunnen sturen? Is het een idee als je je moeder vraagt om in jouw kraamperiode te komen helpen, om zo de bemoeizucht van je schoonouders een beetje te beperken?
Het is moeilijk om een oordeel te geven over een situatie die je niet kent, maar het lijkt erop dat je toch in een cultuurconflict terecht bent gekomen, al kom je deels uit dezelfde cultuur. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat je schoonfamilie zal veranderen als het in de Marokkaanse cultuur is ingeburgerd dat iedereen zich met de opvoeding van een kind bemoeit of dat een man zijn vrouw slaat (of dat zo is, weet ik niet hoor). Als dat zo is en jij kunt daar niet in meegaan, en je man wordt er meer door beïnvloed dan je in eerste instantie dacht, dan kun je inderdaad de keuze maken om weg te gaan. Maar zorg er wel voor dat het een weloverwogen keuze is waar je 100% achter staat, want je schoonfamilie zou het je de eerste tijd best wel eens moeilijk kunnen maken.
Een laatste tip: bewaar je zelfstandigheid gedeeltelijk en blijf werken.
vrijdag 14 maart 2008 om 11:13
ik heb niet het idee dat ik vragen over het fysiek geweld ontwijk overigens. Misschien niet zo handig geweest om in 2 forums de topic te openen. Dit was voor mij de eerste keer...
Wat ik op de ander t.p heb geschreven is dat die keer van geweld voor mij de eerste keer was dat ik weg wilde. Hij is daar toen erg van geschokken en heeft zichzelf een enorme spiegel voorgehouden en is wel door het stof gegaan. Ik vond het ook heftig. Mijn overweging had ook te maken met het feit dat hij geen agressief testesteron man is die maar te pas en te onpas mij slaat. Ok een keer is te ver, maar dan gelijk weg gaan, na alle afwegingen en zijn inzicht besloot ik te blijven. Nu 4wkn later weer ruzie, maar geen fysiek geweld. Ik vind het meer naar dat hij mijn rust ikv bevalling niet op nr. 1 zet en zichzelf dus niet een beetje op de achtergrond kan plaatsen. Hij realiseert zich niet wat het allemaal met mij doet en hoe zeker fysiek zwaar deze laatste lootjes zijn.
Wat ik op de ander t.p heb geschreven is dat die keer van geweld voor mij de eerste keer was dat ik weg wilde. Hij is daar toen erg van geschokken en heeft zichzelf een enorme spiegel voorgehouden en is wel door het stof gegaan. Ik vond het ook heftig. Mijn overweging had ook te maken met het feit dat hij geen agressief testesteron man is die maar te pas en te onpas mij slaat. Ok een keer is te ver, maar dan gelijk weg gaan, na alle afwegingen en zijn inzicht besloot ik te blijven. Nu 4wkn later weer ruzie, maar geen fysiek geweld. Ik vind het meer naar dat hij mijn rust ikv bevalling niet op nr. 1 zet en zichzelf dus niet een beetje op de achtergrond kan plaatsen. Hij realiseert zich niet wat het allemaal met mij doet en hoe zeker fysiek zwaar deze laatste lootjes zijn.
vrijdag 14 maart 2008 om 11:17
onze beide families gaan ip niet met elkaar om, geen onenigheid, gewoon de afstand en het verschil van soort families. Ik had het veel erger kunnen treffen met mijn s.fam ze zijn heel lief voor me, maar dit kan juist ook heel benauwend zijn. Het eerste klein kind zal door hen op handen gedragen worden. Maar goed, dat zijn dingen die ik van te voren had kunnen weten. Mijn baan ben ik van plan op te zeggen omdat ik dgs heen en terug 3 uur in het verkeer zat. Met een kleine is dat gewoon geen doen. Ik wil wel iets in de buurt gaan zoeken, maar het zal een minder goede baan zijn met minder vastigheid, omdat ik iets met freelance wil doen. Maar twijfel dus om mijn vaste contract bij het bedrijf waar ik al jrn werk nu op te zeggen, omdat de groeiende afhankelijk van hem me aanvliegt. Bedankt vooralsnog voor jullie reacties!
vrijdag 14 maart 2008 om 11:44
Ik begrijp je onvrede met zijn houding naar jou toe met de laatste loodjes. Maar geloof me, er zijn meer horken die niet begrijpen wat een zwangerschap met een vrouw kan doen, en de mentale en fysieke situatie waarin hun partner verkeert, bagatelliseren. Heel irritant, dat onbegrip, maar dat alleen mag geen reden zijn om het relatiebijltje erbij neer te gooien, vind ik. Dan moet er meer spelen. Zo te lezen heeft je man in ieder geval geleerd van zijn actie, dat pleit wel voor hem.
Overigens kunnen Nederlandse families ook behoorlijk bemoeizuchtig zijn hoor, er zijn genoeg opa's en oma's die het liefst hun (schoon)dochter bij het handje zouden nemen en alles wat ze zelf weten over verzorging en opvoeding op hen overbrengen. Als jij dat niet wilt en niet accepteert, moet je daar duidelijk in zijn, vanaf het begin, en daarin liefst één lijn met je man trekken.
Wat betreft je werk, je hebt zowiezo 10 weken bevallingsverlof, je zou ook nog ouderschapsverlof daar direct achteraan kunnen plannen, dan heb je wat tijd om aan de situatie te wennen en in de buurt te solliciteren. Die afhankelijkheid zou mij ook naar de keel vliegen, zeker als je ideeën over weggaan niet veranderen.
Overigens kunnen Nederlandse families ook behoorlijk bemoeizuchtig zijn hoor, er zijn genoeg opa's en oma's die het liefst hun (schoon)dochter bij het handje zouden nemen en alles wat ze zelf weten over verzorging en opvoeding op hen overbrengen. Als jij dat niet wilt en niet accepteert, moet je daar duidelijk in zijn, vanaf het begin, en daarin liefst één lijn met je man trekken.
Wat betreft je werk, je hebt zowiezo 10 weken bevallingsverlof, je zou ook nog ouderschapsverlof daar direct achteraan kunnen plannen, dan heb je wat tijd om aan de situatie te wennen en in de buurt te solliciteren. Die afhankelijkheid zou mij ook naar de keel vliegen, zeker als je ideeën over weggaan niet veranderen.
vrijdag 14 maart 2008 om 13:03
Nicki, ik denk dat het advies van Dropje heel wijs is. Ik zou als ik jou was nu nog geen beslissing nemen over je relatie maar de bevalling en kraamtijd afwachten. Het is voor een man sowieso moeilijk om zich in de gevoelens van een zwangere vrouw te verplaatsen. De hormonen gieren nog door je lichaam etc.
In ieder geval sterkte met de laatste loodjes, probeer toch zoveel mogelijk te rusten en hopelijk kan de gedachte aan de komst van je kindje je situatie wat verlichten!
In ieder geval sterkte met de laatste loodjes, probeer toch zoveel mogelijk te rusten en hopelijk kan de gedachte aan de komst van je kindje je situatie wat verlichten!
vrijdag 14 maart 2008 om 13:12
Omdat jullie samen hebben gekozen voor een kind zou ik het toch zeker een kans geven om samen een gezin te vormen.
Het is voor jullie allebei lastig in te schatten hoe het straks zal gaan. Dat het nu even niet zo goed gaat hoeft niet te betekenen dat dat straks ook zo is. Ik denk zowiezo dat het zeker in het voordeel van het kind is als zijn ouders samen zijn (met een goede verstandhouding dan).
Mishandeling is natuurlijk een heel ander verhaal maar je komt over alsof je het idee hebt dat het eenmalig was. Het is wel iets om alert op te zijn, zeker straks met een kleintje in huis.
Ik zou wel met je man goede afspraken maken over je schoonouders zodat je daar vanaf het begin af aan samen duidelijk in kunt zijn naar hun toe.
En misschien zie je dit helemaal niet zitten maar misschien is het een leuk idee om marokkaans te leren als je bang bent dat je je kind straks niet kunt verstaan als het tegen zijn opa en oma praat.
Succes met de laatste loodjes en straks veel geluk met je baby.
Het is voor jullie allebei lastig in te schatten hoe het straks zal gaan. Dat het nu even niet zo goed gaat hoeft niet te betekenen dat dat straks ook zo is. Ik denk zowiezo dat het zeker in het voordeel van het kind is als zijn ouders samen zijn (met een goede verstandhouding dan).
Mishandeling is natuurlijk een heel ander verhaal maar je komt over alsof je het idee hebt dat het eenmalig was. Het is wel iets om alert op te zijn, zeker straks met een kleintje in huis.
Ik zou wel met je man goede afspraken maken over je schoonouders zodat je daar vanaf het begin af aan samen duidelijk in kunt zijn naar hun toe.
En misschien zie je dit helemaal niet zitten maar misschien is het een leuk idee om marokkaans te leren als je bang bent dat je je kind straks niet kunt verstaan als het tegen zijn opa en oma praat.
Succes met de laatste loodjes en straks veel geluk met je baby.
vrijdag 14 maart 2008 om 13:32
Stuur die bemoeizuchtige schoon ouders maar deze kant op.
Het lijkt mij geweldig dat er nog meer mensen zijn die mijn kinderen de aller leukste kinderen vind. Ik heb ze zelf namelijk niet. Allebei al overleden, en ook mijn ouders.
Mischien kan je eens met je schoonmoeder gaan praten dat jouw man niet snapt dat de laatste loodjes van een zwangerschap niet meevallen, maar ga nog niet weg bij je man. Voor jullie beiden veranderd er binnenkort een hoop. Jullie worden ouders. Mischien benauwd hem dat wel een beetje.
Probeer er nog van te genieten, en praat er goed over met je man.
Het lijkt mij geweldig dat er nog meer mensen zijn die mijn kinderen de aller leukste kinderen vind. Ik heb ze zelf namelijk niet. Allebei al overleden, en ook mijn ouders.
Mischien kan je eens met je schoonmoeder gaan praten dat jouw man niet snapt dat de laatste loodjes van een zwangerschap niet meevallen, maar ga nog niet weg bij je man. Voor jullie beiden veranderd er binnenkort een hoop. Jullie worden ouders. Mischien benauwd hem dat wel een beetje.
Probeer er nog van te genieten, en praat er goed over met je man.
