Kinderen
alle pijlers
(Huil)baby is niet weg te leggen
vrijdag 27 augustus 2021 om 12:25
Ruim drie weken geleden ben ik bevallen van onze dochter. Ze is dus nog maar mega jong.
Onze start was goed ellendig. Tijdens de bevalling had ze meconiumhoudend vruchtwater en was daarvan de eerste 3 dagen erg misselijk, veel spugen en wilde niet drinken, werd dan erg overstuur. Is tot 10% afgevallen. Ik kreeg een levensbedreigende complicatie na de bevalling. Ben een week opgenomen geweest in het ziekenhuis. Kon haar niet zelf optillen, flesje geven, verschonen, niks. Door medicatie mocht ik haar ook niet voeden.
Toen ik haar eenmaal wel weer mocht voeden, lukte het aanleggen niet. Dochter raakte erg overstuur en hapte niet aan. Uiteindelijk gekozen voor fulltime kolven, dit ging goed, maar dochter huilde met de dag meer tot ze op 2 weken leeftijd wel 13 uur op een dag huilde en dus ook amper sliep. CB arts vermoedde koemelkallergie, nu krijgt ze ruim 1 week speciale kunstvoeding.
Ik heb het idee dat deze andere voeding helpt. Drinkt goed, prima luiers, groeit nu ook weer goed. Zolang wij haar vast hebben is ze tevreden, maar anders wel nog steeds urenlang huilen.
Wat blijft spelen is dat dochter niet weg te leggen is. Ze wil constant vast gehouden worden en op je pink zuigen, en meestal werkt alleen de draagzak om haar in slaap te krijgen. In je armen met de pink is ze meestal tevreden maar valt niet in slaap, teveel prikkels denk ik. In de draagzak met de pink valt ze snel in slaap en slaapt dan ook goed. Maar, je kan haar niet weg leggen, je moet haar vast blijven houden. Speentjes hebben we al heel veel verschillende soorten gebruikt, maar die wil ze niet. Spuugt ze uit en huilen.
Dingen die we al geprobeerd hebben:
- in slaap laten vallen tot ze echt diep weg is en dan wegleggen in de box. Ze slaapt dan vaak nog zo'n 5 minuutjes, maar wordt dan wakker en huilen. We hebben al geprobeerd om haar 5 minuutjes te laten huilen, maar het wordt alleen maar heftiger en meer overstuur, neemt zeker niet af. Troosten in de box lukt niet (zingen, sussen, pink aanbieden, heen en weer wiegen). Bij optillen en pink aanbieden is ze direct stil.
- in de box leggen en daar in slaap proberen te krijgen door de pink aan te bieden. Dit is geen optie: huilt dan, wordt steeds hysterischer tot blauw aanlopen aan toe.
- Ook de wandelwagen, maxi cosi in de auto of een andere plek is geen optie. We hebben dit langere tijd geprobeerd (30min), omdat we weten dat veel kinderen zo wel in slaap vallen, maar ook dan raakt ze alleen maar meer overstuur.
Opvallend is dat de nachten wel goed gaan: ze slaapt dan of in haar eigen wieg (dat heeft onze voorkeur) maar als dat niet lukt dan in een babynestje tussen ons in. Ze wordt dan ingebakerd en heeft een geluidsmachine en we hebben rolluiken dus het is pikdonker. We hebben geprobeerd dit na te bootsen voor een dag slaapje, maar dan lukt het gek genoeg niet.
Uiteraard controleren we dat er niet iets anders speelt zoals honger, vieze luier, of krampjes. In onze armen is ze heel tevreden, tot het moment van wegleggen.
Ik heb aan mijn zwangerschap rugklachten overgehouden en haar nonstop in die draagzak is voor mij erg belastend. Bovendien kan ik niet kolven zolang ze erin zit. Toilet gaat ook bijna niet. Ik kan ook de deur niet uit, want dan moet ze in de wandelwagen of maxi cosi en krijst dan alles bij elkaar. Ik neem haar dagelijks een 45min mee in de draagzak als ik de honden uitlaat en dan slaapt ze lekker, maar daardoor is meer wandelen met haar niet te doen ivm mijn rug.
Nu is mijn man nog thuis, maar over een dikke 2 weken gaat die weer werken en dan ben ik alleen met haar. Dan wordt het wel heel erg belastend allemaal.
Ze is ons eerste kindje dat we zo jong al moeten verzorgen en ik weet niet of het realistisch is dat kindjes van deze leeftijd al in de box kunnen slapen, of dat dit normaal gedrag is. Ze zat natuurlijk tot recentelijk in mijn buik dus kan me voorstellen dat de wereld best alleen aanvoelt voor haar.
De kinderarts in het ziekenhuis en de CB arts kunnen verder niks bijzonders ontdekken aan haar lichamelijk. De CB arts gaf als advies om haar 5 minuten te laten huilen, maar daar vind ik haar nog te jong voor en bovendien helpt het niet.
Verwacht ik teveel van haar?
Onze start was goed ellendig. Tijdens de bevalling had ze meconiumhoudend vruchtwater en was daarvan de eerste 3 dagen erg misselijk, veel spugen en wilde niet drinken, werd dan erg overstuur. Is tot 10% afgevallen. Ik kreeg een levensbedreigende complicatie na de bevalling. Ben een week opgenomen geweest in het ziekenhuis. Kon haar niet zelf optillen, flesje geven, verschonen, niks. Door medicatie mocht ik haar ook niet voeden.
Toen ik haar eenmaal wel weer mocht voeden, lukte het aanleggen niet. Dochter raakte erg overstuur en hapte niet aan. Uiteindelijk gekozen voor fulltime kolven, dit ging goed, maar dochter huilde met de dag meer tot ze op 2 weken leeftijd wel 13 uur op een dag huilde en dus ook amper sliep. CB arts vermoedde koemelkallergie, nu krijgt ze ruim 1 week speciale kunstvoeding.
Ik heb het idee dat deze andere voeding helpt. Drinkt goed, prima luiers, groeit nu ook weer goed. Zolang wij haar vast hebben is ze tevreden, maar anders wel nog steeds urenlang huilen.
Wat blijft spelen is dat dochter niet weg te leggen is. Ze wil constant vast gehouden worden en op je pink zuigen, en meestal werkt alleen de draagzak om haar in slaap te krijgen. In je armen met de pink is ze meestal tevreden maar valt niet in slaap, teveel prikkels denk ik. In de draagzak met de pink valt ze snel in slaap en slaapt dan ook goed. Maar, je kan haar niet weg leggen, je moet haar vast blijven houden. Speentjes hebben we al heel veel verschillende soorten gebruikt, maar die wil ze niet. Spuugt ze uit en huilen.
Dingen die we al geprobeerd hebben:
- in slaap laten vallen tot ze echt diep weg is en dan wegleggen in de box. Ze slaapt dan vaak nog zo'n 5 minuutjes, maar wordt dan wakker en huilen. We hebben al geprobeerd om haar 5 minuutjes te laten huilen, maar het wordt alleen maar heftiger en meer overstuur, neemt zeker niet af. Troosten in de box lukt niet (zingen, sussen, pink aanbieden, heen en weer wiegen). Bij optillen en pink aanbieden is ze direct stil.
- in de box leggen en daar in slaap proberen te krijgen door de pink aan te bieden. Dit is geen optie: huilt dan, wordt steeds hysterischer tot blauw aanlopen aan toe.
- Ook de wandelwagen, maxi cosi in de auto of een andere plek is geen optie. We hebben dit langere tijd geprobeerd (30min), omdat we weten dat veel kinderen zo wel in slaap vallen, maar ook dan raakt ze alleen maar meer overstuur.
Opvallend is dat de nachten wel goed gaan: ze slaapt dan of in haar eigen wieg (dat heeft onze voorkeur) maar als dat niet lukt dan in een babynestje tussen ons in. Ze wordt dan ingebakerd en heeft een geluidsmachine en we hebben rolluiken dus het is pikdonker. We hebben geprobeerd dit na te bootsen voor een dag slaapje, maar dan lukt het gek genoeg niet.
Uiteraard controleren we dat er niet iets anders speelt zoals honger, vieze luier, of krampjes. In onze armen is ze heel tevreden, tot het moment van wegleggen.
Ik heb aan mijn zwangerschap rugklachten overgehouden en haar nonstop in die draagzak is voor mij erg belastend. Bovendien kan ik niet kolven zolang ze erin zit. Toilet gaat ook bijna niet. Ik kan ook de deur niet uit, want dan moet ze in de wandelwagen of maxi cosi en krijst dan alles bij elkaar. Ik neem haar dagelijks een 45min mee in de draagzak als ik de honden uitlaat en dan slaapt ze lekker, maar daardoor is meer wandelen met haar niet te doen ivm mijn rug.
Nu is mijn man nog thuis, maar over een dikke 2 weken gaat die weer werken en dan ben ik alleen met haar. Dan wordt het wel heel erg belastend allemaal.
Ze is ons eerste kindje dat we zo jong al moeten verzorgen en ik weet niet of het realistisch is dat kindjes van deze leeftijd al in de box kunnen slapen, of dat dit normaal gedrag is. Ze zat natuurlijk tot recentelijk in mijn buik dus kan me voorstellen dat de wereld best alleen aanvoelt voor haar.
De kinderarts in het ziekenhuis en de CB arts kunnen verder niks bijzonders ontdekken aan haar lichamelijk. De CB arts gaf als advies om haar 5 minuten te laten huilen, maar daar vind ik haar nog te jong voor en bovendien helpt het niet.
Verwacht ik teveel van haar?
-
vrijdag 1 oktober 2021 om 20:00
Wat een fijne update Phloxx. Zo knap hoe jullie dit hebben gedaan en doen.
Het is heel erg herkenbaar van hoe het bij ons ging tijdens de zkh opname. Er was geen medische oorzaak, maar inderdaad heel alert en prikkelgevoelig. Zelfs wrijven over de buik was al te veel zei de KA destijds.
En misschien ga je thuis momenten krijgen dat het even wat minder gaat. Maar je weet nu dat jullie het kunnen!
Het is heel erg herkenbaar van hoe het bij ons ging tijdens de zkh opname. Er was geen medische oorzaak, maar inderdaad heel alert en prikkelgevoelig. Zelfs wrijven over de buik was al te veel zei de KA destijds.
En misschien ga je thuis momenten krijgen dat het even wat minder gaat. Maar je weet nu dat jullie het kunnen!
vrijdag 1 oktober 2021 om 20:23
vrijdag 1 oktober 2021 om 20:58
Wat goed om te horen Phloxx!
En wat iedereen al zegt: het feit dat het jullie zelf niet (meer) lukte, zegt niks over je vaardigheden als moeder, maar alleen over dat de omstandigheden er helaas niet waar waren.
En voor degene die daar ook over schreef: het advies mag dan zijn om kind bij je op de kamer te laten slapen, dat geldt voor kinderen als groep. Een sterk oververmoeide moeder is namelijk óók een risicofactor voor wiegendood (daar gaat dat advies om). Dus dan is het soms kiezen of delen.
Ik sliep nauwelijks met kind bij me op de kamer, en kind zelf werd voortdurend wakker als ik bewoog en geluid maakte. Die kleintjes slapen overal doorheen? Nou, die van mij niet hoor. Dat was voor ons allebei niet lekker, dus kind is zo snel als het kon naar haar eigen kamertje gegaan. Allebei fatsoenlijk uitgeslapen is echt voor allebei beter.
En wat iedereen al zegt: het feit dat het jullie zelf niet (meer) lukte, zegt niks over je vaardigheden als moeder, maar alleen over dat de omstandigheden er helaas niet waar waren.
En voor degene die daar ook over schreef: het advies mag dan zijn om kind bij je op de kamer te laten slapen, dat geldt voor kinderen als groep. Een sterk oververmoeide moeder is namelijk óók een risicofactor voor wiegendood (daar gaat dat advies om). Dus dan is het soms kiezen of delen.
Ik sliep nauwelijks met kind bij me op de kamer, en kind zelf werd voortdurend wakker als ik bewoog en geluid maakte. Die kleintjes slapen overal doorheen? Nou, die van mij niet hoor. Dat was voor ons allebei niet lekker, dus kind is zo snel als het kon naar haar eigen kamertje gegaan. Allebei fatsoenlijk uitgeslapen is echt voor allebei beter.
vrijdag 1 oktober 2021 om 21:08
Misschien helpt het om te weten dat bij mijn oudste (17 jaar nu) het advies van kind bij je op de kamer laten slapen nog helemaal niet bestond. Ik heb haar dus zonder enig schuldgevoel op haar eigen kamer laten slapen.laylalala schreef: ↑01-10-2021 19:49Hallo Phloxx,
Ik werd getriggerd door je topic omdat ik in dezelfde week ben bevallen als jij.
Ik heb enorm met jullie te doen, wat hebben jullie een lastige start gehad.
Wij hebben weliswaar een makkelijker start gehad, toch heb ik veel aan je berichtjes. Ik herken heel erg wat je zegt van snel de draagzak en de pink aanbieden om maar het huilen te stoppen, want babygehuil gaat zo recht je zenuwen in.
Ook slaapt onze baby bij ons op de kamer. Zelf slaap ik hierdoor erg licht. Op een gegeven moment was ons mannetje erg verkouden en hebben we hem een paar nachtjes op z'n eigen kamertje gelegd omdat we anders echt niet sliepen. En stiekem was dat heerlijk.. maar toen las ik op internet dat aangeraden werd om ze tot 3-6 maanden bij je op de kamer te leggen en toen voelde ik me een slechte, egoïstische moeder dus nu ligt hij weer bij ons op de kamer. En ga ik ironisch genoeg soms een stukje tussen 2 voedingen op het logeerbed liggen om even diep bij te kunnen slapen.
Dat ga ik heroverwegen. Want bij je op de kamer is dus helemaal niet per definitie beter.
Ook herinner ik me gek genoeg nu ineens dat we bij onze 1e er na een tijd pas achter kwamen dat onze zoon veel beter sliep overdag als we hem in z'n slaapkamertje legden. Dat deden we eigenlijk niet omdat mijn hormonen dan voelden dat ik hem weg stopte om zelf rust te hebben. En ik zelf het gevoel had dat ik veel meer met hem moest spelen en interacteren en liedjes zingen en oefenen met tummytime anders was ik een slechte, luie moeder. Terwijl het voor hem veel beter was om ook overdag regelmatig terug in bed gelegd te worden.
En stom genoeg realiseer ik me nu dat we de tweede nu ook eigenlijk nooit wegleggen maar altijd bij ons houden overdag. Of in de kamer in de kinderwagen of in de box, maar eigenlijk slaapt hij alleen in de draagzak.
Door jouw topic te lezen, zie ik ook m'n eigen acties weer scherper en met minder hormonale saus.
Ik wens jullie veel geluk en liefde met jullie dametje.
zaterdag 2 oktober 2021 om 04:41
Wat geweldig om te lezen! Je bent juist een goede moeder voor je dochter geweest, ook door door te gaan met hulpnzoeken terwijl jullie niet goed gehoord werden. En door die moeilijke stap te zetten van de opname. Door niet mee te gaan in 'er is niks aan de hand, ze zal ons wel nodig hebben' maar door goed te voelen dat jullie dochter hulp nodig had.
Jullie zijn doorgegaan met de nexium schrijf je, dan heeft ze dus denk ik echt wel last van reflux.. je merkte het al aan de reacties van andere ouders, maar dat is zo zwaar. En dan een alerte baby.. heel herkenbaar.
En wat je zelf al schrijft kan ik uit eigrn ervaring beamen: het zal echt niet altijd makkelijk zijn. Maar je weet nu wat je kunt doen om haar te helpen.
Gefeliciteerd aan jullie alledrie met deze nieuwe balans en heel veel geluk samen. Dat er maar veel mooie momenten mogen volgen
Jullie zijn doorgegaan met de nexium schrijf je, dan heeft ze dus denk ik echt wel last van reflux.. je merkte het al aan de reacties van andere ouders, maar dat is zo zwaar. En dan een alerte baby.. heel herkenbaar.
En wat je zelf al schrijft kan ik uit eigrn ervaring beamen: het zal echt niet altijd makkelijk zijn. Maar je weet nu wat je kunt doen om haar te helpen.
Gefeliciteerd aan jullie alledrie met deze nieuwe balans en heel veel geluk samen. Dat er maar veel mooie momenten mogen volgen
justforonce wijzigde dit bericht op 02-10-2021 04:43
Reden: Typo
Reden: Typo
0.11% gewijzigd
zondag 3 oktober 2021 om 12:37
Snap ik hoor, dat gevoel van op een andere kamer vond ik ook echt een ding. Maar we waren haar nu maar liefst 10 dagen 'kwijt' waardoor die overgang naar enkel een andere slaapkamer in ons eigen huis opeens niet zo heftig voelde. Bovendien heb ik zelf kunnen ondervinden dat dochter echt een stuk beter inslaapt zonder anderen op de kamer, ze is dan namelijk niet in slaap te krijgen. Veel te interessant en gezellig voor haar.
Uit het ziekenhuis krijgen wij nu heel duidelijke instructies (we hadden aan het einde een gesprek waarin ik al mijn vragen kon stellen en aan de hand daarvan een soort richtlijn voor onszelf opgesteld): slapen gebeurt in de kinderwagen of bedje, waarbij een 'slaapblok' per dag de kinderwagen verruild kan worden voor de draagzak. In mijn geval is dat het blok tussen 14 en 17.30u wanneer ik met de honden naar het bos ga. In de box niet slapen, alleen spelen als ze goed wakker is, en bij eerste tekenen van vermoeidheid uit de box en in bed. Misschien heb jij er ook iets aan.
phloxx wijzigde dit bericht op 03-10-2021 12:58
Reden: Quote ingekort ivm scrollen
Reden: Quote ingekort ivm scrollen
41.72% gewijzigd
-
zondag 3 oktober 2021 om 12:54
Ja, dat zeker. De eerste nacht kon ik heel moeilijk slapen, maar toen ik eenmaal sliep heb ik bijna 12u geslapen, ik was doodop. De tweede nacht was ik wat bijgetankt en heb toen uren liggen malen en denken. Bang dat dochter alleen lag te huilen etc. De dag erna kreeg ik het directe nummer van de nachtverpleging. Dat was heel fijn. Dan belde ik gewoon meermaals als ik me zorgen maakte.
Dat blijf ik ook tegen mezelf zeggen: in het ziekenhuis lukte het me telkens, dus thuis gaat dat ook gewoon lukken! Ik merk wel dat nog steeds de stress toe wil slaan als ze gaat huilen, maar ik probeer kalm en rustig te blijven en de handvatten toe te passen die we mee hebben gekregen. Heb dochter tot op heden nog elke keer zo in slaap in bed gekregen en dat voelt elke keer als een overwinning en mega goed voor het zelfvertrouwen als moeder!
Het gaat eigenlijk heel goed! De eerste dag heeft dochter geslapen als een roos. Gisteren moesten we van 12.30-14.00u even weg, erna bleef ze bij het slaapje tussen 14-17.30u wat huilerig, moesten vaak naar boven om te troosten. Ze had wel ook wat darmkrampjes, misschien ook iets teveel prikkels gehad. We merken wel ook dat ze de neiging heeft om soms op te huilen, maar sukkelt dan zelf binnen 30 seconden weer in slaap.
Daar moeten we nog onze draai in vinden, om niet direct daarop te reageren, omdat ze van die prikkels weer juist wakkerder wordt. Ik denk dat we dat gisteren iets teveel deden. In het ziekenhuis verbleven wij in de familiekamer en riep de verpleegster ons als dochter ging huilen, maar wij waren niet degene met de babyfoon op zak dus mogelijk dat ze het daar ook al zo doet maar dat er pas gereageerd wordt als ze echt vol overtuiging ging huilen. Dus wij hebben nu gezegd dat we minimaal 60sec wachten voor we naar boven gaan, en dit lijkt goed te werken tot dusver.
Superlief alle reacties, ik waardeer ze zo.
-
zondag 3 oktober 2021 om 14:31
Fijn om te lezen dat het beter gaat. Jullie zijn goed bezig! Onze kinderen sliepen ook beter alleen.. ik hoorde alleen verhalen over lekker bij je op de kamer slapen. Maar mijn kinderen sliepen dan niet.
Ze slapen ook echt nooit bij ons in bed. We hebben gewoon kinderen die rustig op hun eigen kamertjes willen slapen, prima toch
Het gaat de goede kant op en nu kun je zelf ook wat beter herstellen omdat je meer rust hebt.
Ze slapen ook echt nooit bij ons in bed. We hebben gewoon kinderen die rustig op hun eigen kamertjes willen slapen, prima toch
Het gaat de goede kant op en nu kun je zelf ook wat beter herstellen omdat je meer rust hebt.
maandag 4 oktober 2021 om 21:52
Dit laatste stuk klinkt al zoveel beter dan je openingspost Phloxx! Wat een verademing zeg.
Wij hebben zelf geen huilbaby’s gehad maar wel baby’s die niet altijd goed in slaap konden vallen en snel wakker werden.
Die eerste avonden dat het ‘opeens’ zomaar goed ging als we ze in bed hadden gelegd en we gewoon de hele avond op de bank konden blijven:
Het zal vast weer eens moeilijker gaan, maar bedenk dan dat heel veel baby’s af en toe door zo’n fase gaan en dat het helemaal niet met haar start te maken hoeft te hebben. En geniet ondertussen van elke keer dat ze zomaar in slaap valt! Dat hebben jullie maar mooi gefixt samen
Wij hebben zelf geen huilbaby’s gehad maar wel baby’s die niet altijd goed in slaap konden vallen en snel wakker werden.
Die eerste avonden dat het ‘opeens’ zomaar goed ging als we ze in bed hadden gelegd en we gewoon de hele avond op de bank konden blijven:
Het zal vast weer eens moeilijker gaan, maar bedenk dan dat heel veel baby’s af en toe door zo’n fase gaan en dat het helemaal niet met haar start te maken hoeft te hebben. En geniet ondertussen van elke keer dat ze zomaar in slaap valt! Dat hebben jullie maar mooi gefixt samen
maandag 4 oktober 2021 om 22:52
Wat een fijn bericht weer 
Over op de kamer slapen: de eerste wilde ik de eerste nacht bij me houden, dus werd in de kinderwagenbak bij ons op bed gelegd. Na een paar nachten moest hij echt van de kamer af, ik deed geen oog dicht. Bij elk zuchtje zat ik stijf in bed. Het is dus echt niet altijd de beste optie.
Over op de kamer slapen: de eerste wilde ik de eerste nacht bij me houden, dus werd in de kinderwagenbak bij ons op bed gelegd. Na een paar nachten moest hij echt van de kamer af, ik deed geen oog dicht. Bij elk zuchtje zat ik stijf in bed. Het is dus echt niet altijd de beste optie.
maandag 11 oktober 2021 om 13:03
Je doet het goed hoor, Phloxx, gelukkig dat het iets beter gaat en persoonlijk vind ik je opmerking over zelfvertrouwen rondom in slaap krijgen heel herkenbaar. Ga zo door. De lachjes en het ontdekken komen er aan. Hier zegt mijn schoonzus dat het telkens leuker wordt en dat kan ik zo langzamerhand beamen.
Als het je nog helpt: wij hadden wat familiebezoekjes op de planning staan. De dag voor vertrek was baby hier weer erg huilerig , meer dan normaal, en zag ik het niet zitten om baby mee te slepen want natuurlijk megaveel prikkels. Maar warempel: hij heeft de hele visite al zijn slaapjes op de arm in de woonkamer gedaan, ja, weliswaar nadat man zijn maaiende armpjes in een soort houdgreep nam tijdens de huilbui na het autorijden. Sport op tv, samen eten, hij sliep over doorheen. Wonderbaarlijk. Dus van tijd tot tijd kan er misschien toch iets meer met de baby ter ontspanning dan jullie en kinderarts nu denken.
Als het je nog helpt: wij hadden wat familiebezoekjes op de planning staan. De dag voor vertrek was baby hier weer erg huilerig , meer dan normaal, en zag ik het niet zitten om baby mee te slepen want natuurlijk megaveel prikkels. Maar warempel: hij heeft de hele visite al zijn slaapjes op de arm in de woonkamer gedaan, ja, weliswaar nadat man zijn maaiende armpjes in een soort houdgreep nam tijdens de huilbui na het autorijden. Sport op tv, samen eten, hij sliep over doorheen. Wonderbaarlijk. Dus van tijd tot tijd kan er misschien toch iets meer met de baby ter ontspanning dan jullie en kinderarts nu denken.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
dinsdag 12 oktober 2021 om 13:57
Met onze dochter gaat het gelukkig heel goed. Natuurlijk huilt ze nog weleens (heeft momenteel een buik virus dus veel geborrel krampjes en wel 4 spuitluiers op een dag hoe snel ik er ook bij ben) maar over het algemeen is ze vrolijk, tevreden en slaapt goed. S Ochtends word ik begroet met een big smile en dat is genieten.
Met mij zelf gaat het helaas niet zo goed als ik gehoopt had, ik dacht dat als het beter ging met dochter dat ik wel zou volgen maar ik vind alles teveel moeite en de kleinste tegenslag is me al teveel en raak ik compleet van in paniek. Ik merk dit ook bij dochter; als ze wat huilerig is raak ik er compleet van in de stress, of als ze al (te) lang wakker is, ben ik overdreven bang dat we weer in de slapeloze spiraal terecht komen.
Morgen is mijn eerste afspraak met de psych dus hopelijk gaat dat verbetering geven.
Met mij zelf gaat het helaas niet zo goed als ik gehoopt had, ik dacht dat als het beter ging met dochter dat ik wel zou volgen maar ik vind alles teveel moeite en de kleinste tegenslag is me al teveel en raak ik compleet van in paniek. Ik merk dit ook bij dochter; als ze wat huilerig is raak ik er compleet van in de stress, of als ze al (te) lang wakker is, ben ik overdreven bang dat we weer in de slapeloze spiraal terecht komen.
Morgen is mijn eerste afspraak met de psych dus hopelijk gaat dat verbetering geven.
-
dinsdag 12 oktober 2021 om 14:11
Goed dat je hulp zoekt, dat deed ik niet. Met als gevolg, dat ik nog lange tijd stress kreeg van willekeurige huilende babies in supermarkten etc.Phloxx schreef: ↑12-10-2021 13:57Met onze dochter gaat het gelukkig heel goed. Natuurlijk huilt ze nog weleens (heeft momenteel een buik virus dus veel geborrel krampjes en wel 4 spuitluiers op een dag hoe snel ik er ook bij ben) maar over het algemeen is ze vrolijk, tevreden en slaapt goed. S Ochtends word ik begroet met een big smile en dat is genieten.
Met mij zelf gaat het helaas niet zo goed als ik gehoopt had, ik dacht dat als het beter ging met dochter dat ik wel zou volgen maar ik vind alles teveel moeite en de kleinste tegenslag is me al teveel en raak ik compleet van in paniek. Ik merk dit ook bij dochter; als ze wat huilerig is raak ik er compleet van in de stress, of als ze al (te) lang wakker is, ben ik overdreven bang dat we weer in de slapeloze spiraal terecht komen.
Morgen is mijn eerste afspraak met de psych dus hopelijk gaat dat verbetering geven.
