Kinderen
alle pijlers
ik ben zwanger maar mijn vriend wil niet!
dinsdag 20 mei 2008 om 14:00
Dit weekend ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Heb twee zwangerschapstesten gedaan die allebei positief zijn. In eerste instantie was ik blij, het kwam heel onverwacht en we hadden dit zeker niet gepland. Toen ik het mijn vriend vertelde begon hij te huilen en hij vertelde dat hij dit echt heel erg vond.
Hij wil dat ik een overtijdbehandeling laat doen! Het liefst wil ik het kindje houden ook al zijn onze omstandigheden niet gunstig; hij studeert nog, we wonen nog niet samen en hij wil graag kinderen maar liever over twee jaar als alles op orde is. Hij ziet het als zijn toekomst vergooien.
Vanmorgen zijn we bij de huisarts geweest en die heeft me verteld dat het nu nog niet meer is dan een hoopje cellen, dus dan zou het een overtijdbehandeling worden. Eenerzijds heeft me dit toch wel wat gerustgesteld want in mijn ogen is het dan geen echte abortus. Als het kindje al hersenen en een hartje had zou ik dit niet kunnen! We hebben dus wel een afspraak gemaakt bij een kliniek, maar ik twijfel en ben bang.
Als hij over twee jaar wel kinderen wil dan stelt dat me wel gerust, maar wat als dat niet lukt?? Ik voel me schuldig ook gezien mijn leeftijd 28....
Heeft iemand ook in deze situatie gezeten?
En is een overtijdbehandeling echt minder erg dan een abortus?
Hij wil dat ik een overtijdbehandeling laat doen! Het liefst wil ik het kindje houden ook al zijn onze omstandigheden niet gunstig; hij studeert nog, we wonen nog niet samen en hij wil graag kinderen maar liever over twee jaar als alles op orde is. Hij ziet het als zijn toekomst vergooien.
Vanmorgen zijn we bij de huisarts geweest en die heeft me verteld dat het nu nog niet meer is dan een hoopje cellen, dus dan zou het een overtijdbehandeling worden. Eenerzijds heeft me dit toch wel wat gerustgesteld want in mijn ogen is het dan geen echte abortus. Als het kindje al hersenen en een hartje had zou ik dit niet kunnen! We hebben dus wel een afspraak gemaakt bij een kliniek, maar ik twijfel en ben bang.
Als hij over twee jaar wel kinderen wil dan stelt dat me wel gerust, maar wat als dat niet lukt?? Ik voel me schuldig ook gezien mijn leeftijd 28....
Heeft iemand ook in deze situatie gezeten?
En is een overtijdbehandeling echt minder erg dan een abortus?
maandag 26 mei 2008 om 22:56
Hoe zwaar je kinderwens weegt hangt misschien ook af van hoe je op dat moment in het leven staat. Een vriendin van mij was ongepland zwanger, wilde het kindje zelf wel, maar heeft het toch laten weghalen omdat haar vriend zwaar depressief was en het waarschijnlijk nog niet zou aankunnen. Ze zei zelf haar relatie nu belangrijker te vinden, omdat ze hem als vader van haar kinderen wil, maar dan wel als hij het zelf ook aankon. De relatie in stand houden en hem een kans geven een goede vader te kunnen worden wogen voor haar uiteindelijk zwaarder dan het krijgen van een kind, maar dan in een gebroken relatie met een incompetente vader. Dat vond ze niet alleen voor hun kind het beste, maar ook voor zichzelf. Ze dacht zelf op dat moment zelf ook nog niet sterk genoeg te zijn om een goede, alleenstaande moeder te kunnen worden, in zo'n lastige situatie.
Daar kun je verschillend over denken (ik was het er zelf bijvoorbeeld niet helemaal mee eens), maar ik vond wel dat haar argumenten gewicht in de schaal legden.
Daar kun je verschillend over denken (ik was het er zelf bijvoorbeeld niet helemaal mee eens), maar ik vond wel dat haar argumenten gewicht in de schaal legden.
maandag 26 mei 2008 om 23:34
Ik ben geheel voor het vrije keuze recht hoor, dat vooropgesteld, maar ik denk ook dat met de vrije keuze het idee een beetje ontstaan is dat alles maakbaar is. Dat is het niet altijd, dus.
Komt het nu niet uit om wat voor reden dan ook, maar over 2 jaar wel, dan, om het maar even oneerbiedig het beestje bij het naampje te noemen) doen we nu een abortus, om, als het plaatje wel compleet is, er alsnog voor te gaan.
Ik denk dat dat het is wat veel vrouwen niet kunnen begrijpen hier. Dat iemand om bepaalde redenen voor abortus kiest, dat wil er vaak nog wel in, maar dat dat om een reden is als: het komt te vroeg, want nog carriere, studie of weet ik veel wat en als dat klaar is dan mag het komen, ik denk dat dat een redenatie is die veel vrouwen niet kunnen begrijpen. Omdat het idee is dat alles maakbaar is. Nou dat is het dus niet. Misschien mislukt je studie, je relatie, ontploft je huis of krijg je een enge ziekte, en is het over 2 jaar te laat. Zoiets dus. Ik wil geen doemdenker zijn ofzo hoor, maar soms komen de dingen nou eenmaal anders dan je dacht, maar is dat achteraf gezien net zo goed, ook al dacht je eerst van niet.
Komt het nu niet uit om wat voor reden dan ook, maar over 2 jaar wel, dan, om het maar even oneerbiedig het beestje bij het naampje te noemen) doen we nu een abortus, om, als het plaatje wel compleet is, er alsnog voor te gaan.
Ik denk dat dat het is wat veel vrouwen niet kunnen begrijpen hier. Dat iemand om bepaalde redenen voor abortus kiest, dat wil er vaak nog wel in, maar dat dat om een reden is als: het komt te vroeg, want nog carriere, studie of weet ik veel wat en als dat klaar is dan mag het komen, ik denk dat dat een redenatie is die veel vrouwen niet kunnen begrijpen. Omdat het idee is dat alles maakbaar is. Nou dat is het dus niet. Misschien mislukt je studie, je relatie, ontploft je huis of krijg je een enge ziekte, en is het over 2 jaar te laat. Zoiets dus. Ik wil geen doemdenker zijn ofzo hoor, maar soms komen de dingen nou eenmaal anders dan je dacht, maar is dat achteraf gezien net zo goed, ook al dacht je eerst van niet.
woensdag 28 mei 2008 om 21:04
zaterdag 31 mei 2008 om 00:24
Iemand in dit topic sugereerde dat Robin weleens Pleun kon zijn op de prikpagina over abortus. Het verhaal daar vertoont zeker sterke overeenkomsten met het topic hier. Misschien niet helemaal correct om iets van daar hier neer te zetten, maar dit is wat ze daar onlangs schreef:
Hallo allemaal,
Na lang wikken en wegen heb ik gisteren middag de overtijdbehandeling ondergaan. Samen met mijn vriend heb ik het hier uitgebreid over gehad. Voor ons is het nu de beste keuze. We willen er in de toekomst samen voor gaan en het kindje bieden wat het verdiend. We moeten eerst maar eens afstuderen en een leuk huisje vinden.....
De ingreep is me 100% meegevallen en heb er geen naar gevoel aan overgehouden. De verpleegster was heel aardig voor me en mijn vriend was erbij. Ik heb het op de echo gezien en ook het vruchtzakje na de ingreep. Dit heeft me heel erg gerustgesteld en ik kijk er heel nuchter tegen aan. Het was 6 mm groot en ongeveer 4 weken oud. Maar er was dan ook niets te vinden wat al op een mensje leek.
tot nu toe kan ik het heel goed verwerken, hoop alleen dat ik er in de toekomst geen problemen mee krijg.
Iedereen die me heeft geholpen hier: bedankt hiervoor.
Denk niet dat TO hier nog komt om je vraag te beantwoorden.
Hallo allemaal,
Na lang wikken en wegen heb ik gisteren middag de overtijdbehandeling ondergaan. Samen met mijn vriend heb ik het hier uitgebreid over gehad. Voor ons is het nu de beste keuze. We willen er in de toekomst samen voor gaan en het kindje bieden wat het verdiend. We moeten eerst maar eens afstuderen en een leuk huisje vinden.....
De ingreep is me 100% meegevallen en heb er geen naar gevoel aan overgehouden. De verpleegster was heel aardig voor me en mijn vriend was erbij. Ik heb het op de echo gezien en ook het vruchtzakje na de ingreep. Dit heeft me heel erg gerustgesteld en ik kijk er heel nuchter tegen aan. Het was 6 mm groot en ongeveer 4 weken oud. Maar er was dan ook niets te vinden wat al op een mensje leek.
tot nu toe kan ik het heel goed verwerken, hoop alleen dat ik er in de toekomst geen problemen mee krijg.
Iedereen die me heeft geholpen hier: bedankt hiervoor.
Denk niet dat TO hier nog komt om je vraag te beantwoorden.
zaterdag 31 mei 2008 om 10:43
Ik heb er GEEN woorden voor!!!
Zij komt zichzelf wel tegen over een paar jaar als ze WEL toen is aan kinderen. Geen haar op mijn hoofd die zo'n stap zou nemen wat zij ook heeft gedaan. Ben ook tot voor kort zwanger geweest (helaas met een miskraam geeindigd) en ik moest er niet aan denken om "dat klompje cellen" weg te laten halen. Afgelopen donderdag een curettage gehad en dat was al behoorlijk zwaar
Maar er zijn helaas mensen die er anders over denken..
Zij komt zichzelf wel tegen over een paar jaar als ze WEL toen is aan kinderen. Geen haar op mijn hoofd die zo'n stap zou nemen wat zij ook heeft gedaan. Ben ook tot voor kort zwanger geweest (helaas met een miskraam geeindigd) en ik moest er niet aan denken om "dat klompje cellen" weg te laten halen. Afgelopen donderdag een curettage gehad en dat was al behoorlijk zwaar
Maar er zijn helaas mensen die er anders over denken..
zaterdag 31 mei 2008 om 11:10
Naar aanleiding van het bericht van Carlice ben ik eens gaan neuzen op die pagina waar Pleun heeft gepost.
Hier vond ik ook een bericht van haar, dat ze abortus wilde plegen omdat ze een 'slechte leefstijl' had toen ze zwanger werd:
Ik overweeg een abortus omdat ik onverwacht zwanger ben geworden. Ik maak me zorgen om de grote hoeveelheden alcohol die ik gedronken heb tijdens een vakantie (toen ik nog helemaal niet wist dat ik zwanger was) en de medicijnen die ik in heb moeten nemen voor hevige migraine aanvallen.Ben bang dat het kindje schade op gelopen heeft, is het beter om dan nu voor abortus te gaan???
Als je dit leest, samen met haar andere postings................. Pleun/Robin is duidelijk niet aan de verantwoordelijkheid voor een kind toe.........
Hier vond ik ook een bericht van haar, dat ze abortus wilde plegen omdat ze een 'slechte leefstijl' had toen ze zwanger werd:
Ik overweeg een abortus omdat ik onverwacht zwanger ben geworden. Ik maak me zorgen om de grote hoeveelheden alcohol die ik gedronken heb tijdens een vakantie (toen ik nog helemaal niet wist dat ik zwanger was) en de medicijnen die ik in heb moeten nemen voor hevige migraine aanvallen.Ben bang dat het kindje schade op gelopen heeft, is het beter om dan nu voor abortus te gaan???
Als je dit leest, samen met haar andere postings................. Pleun/Robin is duidelijk niet aan de verantwoordelijkheid voor een kind toe.........
zaterdag 31 mei 2008 om 11:18
OMG...... ik was nog even verder aan het lezen, en wat ze daar allemaal schrijft............
Het is wel duidelijk dat ze daar wel de reacties en antwoorden krijgt waarop ze hoopt (ach, een abortus valt wel mee joh; heb je gedronken? meteen weghalen je kindje, want die houdt daar een ontwikkelingsachterstand aan over!).
Vreselijk om te lezen hoe de meeste daar praten over een mens in wording.
Het is wel duidelijk dat ze daar wel de reacties en antwoorden krijgt waarop ze hoopt (ach, een abortus valt wel mee joh; heb je gedronken? meteen weghalen je kindje, want die houdt daar een ontwikkelingsachterstand aan over!).
Vreselijk om te lezen hoe de meeste daar praten over een mens in wording.
zaterdag 31 mei 2008 om 19:23
:
Ik heb er GEEN woorden voor!!!
Zij komt zichzelf wel tegen over een paar jaar als ze WEL toen is aan kinderen. Geen haar op mijn hoofd die zo'n stap zou nemen wat zij ook heeft gedaan. Ben ook tot voor kort zwanger geweest (helaas met een miskraam geeindigd) en ik moest er niet aan denken om "dat klompje cellen" weg te laten halen. Afgelopen donderdag een curettage gehad en dat was al behoorlijk zwaar
Maar er zijn helaas mensen die er anders over denken..
ja met her risico dat mijn hoofd er virtueel voor de tweede/derde keer wordt afgetrokken, al dan niet een bak stront die weer over mee heen moet worden uitgestort wil ik toch het volgende zeggen: Robin/Pleun (als zij daadwerkelijk een en dezelfde persoon is) heeft hier en daar nogal wat tegenstrijdige posts neergezet, wekt bij mij toch nergens die indruk dat dit makkelijk voor haar was. Ik lees echt nergens dat zij fluitend naar die kliniek is gegaan, noch dat ze makkelijk tot een besluit is gekomen. Hoe men oordeelt over hoe ze tot dat besluit komt is een ander verhaal (en kan hier uitgebreid over gelezen worden). En @ vivilina, ik lees daar toch over het algemeen posts waarin met voorzichtigheid en nuance over abortus wordt gesproken, nergens lees ik: oh ik overweeg een abortus, met als reactie: oh meid moet je doen, echt een eitje. Ik lees overwegingen, overpeinzingen, dilemma's, uitwisseling van ervaringen, medische vragen. Niet vrouwen die elkaar lopen aanmoedigen. Dus je opmerking dat het vreselijk is om te lezen hoe daar gesproken wordt over een mens in wording is naar mijn smaak een beetje ongegrond.
Pleun/Robin heeft daar niet de aanmoediging en bevestiging gekregen die ze hier zocht (weet niet of ze dat nou wel zocht), sterker nog men adviseert haar om eerst eens goed met de artsen te gaan praten voordat ze uberhaupt een keuze maakt. Dat ze het misschien maar niet moet doen, omdat ze het eigenlijk niet wilt.
zaterdag 31 mei 2008 om 20:47
Shit zeg, en dan volgend jaar wel vrolijk voor een kindje gaan zeker..
Maar goed, ik ga maar gauw op mijn handen zitten.
Heb nog even rondgeneusd op die abortusstartpagina. Vreselijk, die verhalen, zoals:
allo,
ik heb de grootste fout van mijn leven begaan...
ik ben een jonge vrouw van 20 en was voor tot geen 2 weken geleden 12 weken zwanger, mijn vriend, of eigenlijk nu ex vriend heeft aangedrongen op een abortus, met dreigen van hij gaat bij me weg en mooie praatjes als je het weg laat halen kunnen wij nog genieten van ons leven,, ik dacht in hem echt mijn grote liefde gevonden te hebben. als ik alles had geweten had ik MIJN kindje niet weg gedaan ik wou het niet kwijt, maar heb het toch gedaan omdat ik hem ook niet kwijt wou ik weet nu dat dat heel stom was nog geen twee weken later, 2 dagen terug heeft hij het uitgemaakt, en ben ik er achter gekomen dat hij al die tijd bij mij is gebleven om er zeker van te zijn dat ik het echt weg zou laten halen, zelfs zijn ouders hebben geprobeerd op mij in te praten toen ik zei dat ik dat niet wilden hebben ze gezegd dat ze mij nooit meer wilden zien, ik zou nooit meer bij hun binnen mogen komen ze zouden nooit meer met mij praten, aan de ene kant denk ik bij mezelf dan is het maar goed dat ik mijn kind niet zo'n vader heb gegeven.. maar toch doet het zo veel pijn ik ben kapot ik weet niet meer wat ik moet doen. ik ga elke dag naar me werk en denk er dan gewoon aan om gewoon weg te rennen en nooit meer terug te komen, ik heb de grootste fout van mijn leven begaan en kan het nooit meer terug draaien, er is weinig wat ik hier mee kan vertellen maar wou gewoon mijn verhaal kwijt, alsjeblieft als je over een abortus nadnkt zorg dan dat t echt 100000% JOUW keuze is en als die jongen je wil verlaten als je het kindje houd laat m dan maar gaan, vroeg of laat zal hij het dan toch wel doen. maar maak alskeblieft niet dezelfde fout als ik, ik weet niet hoe ik verder zal gaan ik weet niet wat er van me terrecht komt of ik er mee zal kunnen leven, ik zl wel moeten maar het doet pijn.
zaterdag 31 mei 2008 om 21:15
Robin, als jij inderdaad de Pleun bent van die andere website, hoop ik maar dat dit echt de juiste keuze is geweest voor jou. Als ik nu teruglees hoe intens je twijfelde, hoe je met je ratio probeerde alles "goed" te praten, terwijl je eigenlijk zo verlangt naar kinderen..
Maar goed, het VBOK heb je niet gebeld voor deze belangrijke afweging. Nu is het voor je kindje-in-wording te laat, maar ook voor nazorg is het VBOK te bereiken.
Toch sterkte.
Maar goed, het VBOK heb je niet gebeld voor deze belangrijke afweging. Nu is het voor je kindje-in-wording te laat, maar ook voor nazorg is het VBOK te bereiken.
Toch sterkte.
zondag 1 juni 2008 om 10:55
uh?? Heb toch uit nieuwsgierigheid een aantal pagina's gelezen.. en dit was allemaal fake??
Haar laatste posting:
Jee... dit is echt niet te geloven! Snap nu waarom het maar bij
Ik red me verder wel!!!
Weet nu in ieder geval hoe het er op een forum aan toe gaat! Onderzoek geslaagd!
Wat een trutje zeg....
Haar laatste posting:
Jee... dit is echt niet te geloven! Snap nu waarom het maar bij
Ik red me verder wel!!!
Weet nu in ieder geval hoe het er op een forum aan toe gaat! Onderzoek geslaagd!
Wat een trutje zeg....
zondag 1 juni 2008 om 11:43
Het lijkt ook wel alsof hier 2 verschillende personen aan het posten waren. Als ik de openingspost zie, dan zie ik iemand die onverwacht zwanger is geraakt, er toch wel blij mee is en die door haar vriend onder druk gezet wordt om een abortus te doen, maar lees ik wat verder: dan lijkt het gewoon alsof ik een verwende 20-er voor me hebt bij wie een zwangerschap even niet uitkomt vanwege haar modellen carriere. Het kan aan mij liggen, maar ik vind de manier waarop TO dit topic is gestart hemelsbreed verschillen met wat ze later allemaal schrijft.
