Kinderen
alle pijlers
Ik durf nog niet te stoppen met de pil ivm werk
zondag 3 februari 2008 om 16:12
Dag allemaal,
Ik heb een dochtertje van 8 maanden op dit moment. Drukke boel naast het werken en mijn man die bezig is een eigen zaak op te starten.
Ik heb een hele makkelijke zwangerschap gehad en bleef tot twee weken voor de bevalling nog fulltime werken en ik was haast nooit ziek.
Ik kreeg daar veel complimenten over van mijn collegas, want het jaar daarvoor hadden we twee zwangere collega gehad waar we nooit op konden rekenen, altijd wel iets had etc etc. Ze (ik ook) grapten in die periode vaak zo van.. de volgende keer nemen we beter iemand die geen kinderen meer kan krijgen of we steriliseren ze voortaan voordat ze in dienst komen.
Dus inderdaad ik voelde me wel een beetje trots dat ik tot zolang fulltime heb kunnen blijven werken.
Toen ik net in dienst was hoorde ik ooit onze coordinatrice eens zeggen tegen een ander dat ze oa voor mij hadden gekozen omdat ik nog zo lekker jong was (ik was toen 25 jaar, nu 27 jaar) en veel ander sollicitanten wilden graag deeltijds werken. Zelfs 4 dagen per week werken was voor haar out of the question want enkel met voldoende FTE kunnen we onze resultaten behalen.
Ik had het gevoel dat ze dacht dat een jonge 20-er nog lang niet aan kindjes zou denken. Ik was er inderdaad nog niet mee bezig. Maar na een tijdje wilden mijn man en ik er toch voor gaan.
Echt enthousiast regeerde ze in het begin niet, pas toen ze zag dat ik er eigenlijk er gewoon wel altijd was begon ze zo stilletjes aan interesse te tonen in de zwangerschap. Vlak voor mijn verlof zei ze nog dat ik het de afgelopen 8,5 maand gewoon voortreffelijk had gedaan.
Maar ja na de bevalling begint het eigenlijk allemaal. Kindje ziek, ik ziek, slapeloze nachten, kindje twee keer in het ziekenhuis opgenomen, ik zit nu by the way ook met eens schimmelinfectie op dit moment die mij enorm belemmert op het werk.
Sinds dat ik terug ben met werken ben ik elke maand wel eens afwezig geweest. Daarom had ik afgelopen week toch voorgesteld om 1 dag per week minder te werken, ik vind fultime werken iets teveel van het goede op dit moment. Plus ik neem in de zomer nog een volle maand ouderschapsverlof op.Ik kreeg akkoord van de directeur en ik lichtte haar in. Goed idee zei ze, want ze zag wel dat ik de laatste maanden zo moe was en inderdaad ik was in elke maand afwezig geweest (steeds met geldige redenen en bewijzen van de dokters en ziekenhuizen).
Maar ondanks de hectische en moeilijke opstart periode met mijn dochtertje geniet ik er enorm van. Eigenlijk wil ik dt voorjaar al weer stoppen met de pil want we willen een tweede. En als ik een tweede zou krijgen dan ben ik van plan om volgende keer ipv 3 maanden zwangerschapsverlof op te nemen er nog 2 of 3 maanden ouderschapsverlof aan te plakken. Ik vond het de vorige keer te kort (3 maanden)
Het enigste probleem is eigenlijk mijn werk, ik durf eigenlijk nog niet te stoppen met de pil ivm reacties van mij collegas en vooral de coordinatrice.
Zij werkt trouwens ook maar drie dagen per week en verteld af en toe hoe heerlijk het is om naast werk ook tijd te hebben voor prive zaken.
Voor de rest zijn we allemaal fulltimers. Dus als zij er niet is -ze doet precies hetzelfde werk als ons, ze is geen leidinggevende, ze doe enkel de communicatie met de directeur) draait de tent zo goed omdat de rest JUIST allemaal fulltimers zijn.
Zij heeft ook in de periode dat ze met kinderen zat deeltijds gewerkt en doet dit nog steeds.
Ik voel gewoon aan dat ze zich eigenlijk een beetje beet genomen voelt omdat er een fulltimer zo snel al in dienst zwanger is geworden, minder gaat werken en nu ook nog opnieuw zwanger gaat worden.
Het is een hele dominante vrouw, ze werkt al jaren met dezelfde collega s, ik was de nieuwe.
Ik durf eigenlijk omwille van haar -en de anderen-nog niet te stoppen met de pil, terwijl ik heel graag wil, maar ik wil ook geen rotsfeer op het werk.
Ik weet natuurlijk niet of ik de volgende keer ook zo een goede zwangerschap zal krijgen, want ik wil hen zo min mogelijk tot last zijn.
Ik wil ook niet dat ze denken.. die wil graag in deze baan al haar kinderen krijgen en zoveel mogelijk verlof en rechten opnemen en ons hier een beetje laten gaan.
Op een andere afdeling werkt ook een collega die pas bevallen is en om de haverklap ziek is. Zij is van fulltime werken naar 2 dagen per week gegaan.Ik heb zo mijn best gedaan om er zoveel mogelijk te zijn, maar je hebt niets in de hand.
Maar daarentegen wij vrouwen hebben toch wel het recht om kinderen te krijgen ook al werken we of niet...?
Al die verloven etc die zijn er toch niet voor niets, ik weet dat ik daar allemaal recht op heb en als zwangere beschermd zou zijn, maar ik durf gewoon niet....Laatst dacht ik nog in bed, wanneer gaan ze het niet te snel vinden, pas tegen december? Maar dan denk ik weer, ik moet dit toch zelf bepalen?
Wie herkent dit ook?
Groetjes Fatimaaa
Ik heb een dochtertje van 8 maanden op dit moment. Drukke boel naast het werken en mijn man die bezig is een eigen zaak op te starten.
Ik heb een hele makkelijke zwangerschap gehad en bleef tot twee weken voor de bevalling nog fulltime werken en ik was haast nooit ziek.
Ik kreeg daar veel complimenten over van mijn collegas, want het jaar daarvoor hadden we twee zwangere collega gehad waar we nooit op konden rekenen, altijd wel iets had etc etc. Ze (ik ook) grapten in die periode vaak zo van.. de volgende keer nemen we beter iemand die geen kinderen meer kan krijgen of we steriliseren ze voortaan voordat ze in dienst komen.
Dus inderdaad ik voelde me wel een beetje trots dat ik tot zolang fulltime heb kunnen blijven werken.
Toen ik net in dienst was hoorde ik ooit onze coordinatrice eens zeggen tegen een ander dat ze oa voor mij hadden gekozen omdat ik nog zo lekker jong was (ik was toen 25 jaar, nu 27 jaar) en veel ander sollicitanten wilden graag deeltijds werken. Zelfs 4 dagen per week werken was voor haar out of the question want enkel met voldoende FTE kunnen we onze resultaten behalen.
Ik had het gevoel dat ze dacht dat een jonge 20-er nog lang niet aan kindjes zou denken. Ik was er inderdaad nog niet mee bezig. Maar na een tijdje wilden mijn man en ik er toch voor gaan.
Echt enthousiast regeerde ze in het begin niet, pas toen ze zag dat ik er eigenlijk er gewoon wel altijd was begon ze zo stilletjes aan interesse te tonen in de zwangerschap. Vlak voor mijn verlof zei ze nog dat ik het de afgelopen 8,5 maand gewoon voortreffelijk had gedaan.
Maar ja na de bevalling begint het eigenlijk allemaal. Kindje ziek, ik ziek, slapeloze nachten, kindje twee keer in het ziekenhuis opgenomen, ik zit nu by the way ook met eens schimmelinfectie op dit moment die mij enorm belemmert op het werk.
Sinds dat ik terug ben met werken ben ik elke maand wel eens afwezig geweest. Daarom had ik afgelopen week toch voorgesteld om 1 dag per week minder te werken, ik vind fultime werken iets teveel van het goede op dit moment. Plus ik neem in de zomer nog een volle maand ouderschapsverlof op.Ik kreeg akkoord van de directeur en ik lichtte haar in. Goed idee zei ze, want ze zag wel dat ik de laatste maanden zo moe was en inderdaad ik was in elke maand afwezig geweest (steeds met geldige redenen en bewijzen van de dokters en ziekenhuizen).
Maar ondanks de hectische en moeilijke opstart periode met mijn dochtertje geniet ik er enorm van. Eigenlijk wil ik dt voorjaar al weer stoppen met de pil want we willen een tweede. En als ik een tweede zou krijgen dan ben ik van plan om volgende keer ipv 3 maanden zwangerschapsverlof op te nemen er nog 2 of 3 maanden ouderschapsverlof aan te plakken. Ik vond het de vorige keer te kort (3 maanden)
Het enigste probleem is eigenlijk mijn werk, ik durf eigenlijk nog niet te stoppen met de pil ivm reacties van mij collegas en vooral de coordinatrice.
Zij werkt trouwens ook maar drie dagen per week en verteld af en toe hoe heerlijk het is om naast werk ook tijd te hebben voor prive zaken.
Voor de rest zijn we allemaal fulltimers. Dus als zij er niet is -ze doet precies hetzelfde werk als ons, ze is geen leidinggevende, ze doe enkel de communicatie met de directeur) draait de tent zo goed omdat de rest JUIST allemaal fulltimers zijn.
Zij heeft ook in de periode dat ze met kinderen zat deeltijds gewerkt en doet dit nog steeds.
Ik voel gewoon aan dat ze zich eigenlijk een beetje beet genomen voelt omdat er een fulltimer zo snel al in dienst zwanger is geworden, minder gaat werken en nu ook nog opnieuw zwanger gaat worden.
Het is een hele dominante vrouw, ze werkt al jaren met dezelfde collega s, ik was de nieuwe.
Ik durf eigenlijk omwille van haar -en de anderen-nog niet te stoppen met de pil, terwijl ik heel graag wil, maar ik wil ook geen rotsfeer op het werk.
Ik weet natuurlijk niet of ik de volgende keer ook zo een goede zwangerschap zal krijgen, want ik wil hen zo min mogelijk tot last zijn.
Ik wil ook niet dat ze denken.. die wil graag in deze baan al haar kinderen krijgen en zoveel mogelijk verlof en rechten opnemen en ons hier een beetje laten gaan.
Op een andere afdeling werkt ook een collega die pas bevallen is en om de haverklap ziek is. Zij is van fulltime werken naar 2 dagen per week gegaan.Ik heb zo mijn best gedaan om er zoveel mogelijk te zijn, maar je hebt niets in de hand.
Maar daarentegen wij vrouwen hebben toch wel het recht om kinderen te krijgen ook al werken we of niet...?
Al die verloven etc die zijn er toch niet voor niets, ik weet dat ik daar allemaal recht op heb en als zwangere beschermd zou zijn, maar ik durf gewoon niet....Laatst dacht ik nog in bed, wanneer gaan ze het niet te snel vinden, pas tegen december? Maar dan denk ik weer, ik moet dit toch zelf bepalen?
Wie herkent dit ook?
Groetjes Fatimaaa
zondag 3 februari 2008 om 17:05
Voor mij is een baan nooit een reden om wel of niet te stoppen met de pil. Ontdekte in mijn proeftijd dat ik zwanger was van onze tweede. Verteld bij het gesprek en het was geen probleem.
En als het wel een probleem was geweest, had ik daar niet willen werken. Werken vind ik leuk en belangrijk, maar privé staat toch echt op 1.
En als het wel een probleem was geweest, had ik daar niet willen werken. Werken vind ik leuk en belangrijk, maar privé staat toch echt op 1.
zondag 3 februari 2008 om 17:13
En als ik een tweede zou krijgen dan ben ik van plan om volgende keer ipv 3 maanden zwangerschapsverlof op te nemen er nog 2 of 3 maanden ouderschapsverlof aan te plakken. Ik vond het de vorige keer te kort (3 maanden)
Denk je nou echt dat je een half jaar kunt stoppen met werken, en dat ze dan nog op je zitten te wachten? Het mag allemaal arbeidsjuridisch afgedekt zijn, maar als je dan terugkomt ontdek je dat men je heeft kunnen missen. Ik vind het een heel riant verlof, 6 maanden, nadat je al 3 maanden uit de running bent. Ik denk dat je even een pas op de plaats moet maken. Ik kan me heel goed indenken dat een werkgever hier geen zin in heeft.
Denk je nou echt dat je een half jaar kunt stoppen met werken, en dat ze dan nog op je zitten te wachten? Het mag allemaal arbeidsjuridisch afgedekt zijn, maar als je dan terugkomt ontdek je dat men je heeft kunnen missen. Ik vind het een heel riant verlof, 6 maanden, nadat je al 3 maanden uit de running bent. Ik denk dat je even een pas op de plaats moet maken. Ik kan me heel goed indenken dat een werkgever hier geen zin in heeft.
zondag 3 februari 2008 om 17:34
Goed, dat was echt de reactie van een man...
Fatimaaa, ik vind dat je je veel te verantwoordelijk opstelt, kijk eens hoe veel tekst je al nodig hebt om ons uit te leggen dat je met goede reden afwezig bent geweest. Je komt zelfs met bewijzen van doktersbezoek aan? Please, dat moet niet nodig zijn.
Je collega's moeten niet zo zeuren, het is heel normaal dat je minder productief bent als je zwanger bent, of net bevallen bent. Misschien zou het wel fijner zijn om een werkgever te hebben die daar begrip voor heeft?
Hup maken die baby!
Fatimaaa, ik vind dat je je veel te verantwoordelijk opstelt, kijk eens hoe veel tekst je al nodig hebt om ons uit te leggen dat je met goede reden afwezig bent geweest. Je komt zelfs met bewijzen van doktersbezoek aan? Please, dat moet niet nodig zijn.
Je collega's moeten niet zo zeuren, het is heel normaal dat je minder productief bent als je zwanger bent, of net bevallen bent. Misschien zou het wel fijner zijn om een werkgever te hebben die daar begrip voor heeft?
Hup maken die baby!
zondag 3 februari 2008 om 19:29
Doorgewerkt tot 2 weken voor de bevalling?
Is je kindje te vroeg geboren want wettelijk gezien mag je 6 weken voor de uitgerekende datum stoppen met werken en moet je 4 weken voor de uitgerekende datum stoppen.
Dat jij complimentjes krijgt van je collega's omdat je zo lang hebt doorgewerkt is dus raar. Je brengt dan doelbewust je eigen gezondheid / gezondheid van het kind in gevaar. Vind ik nou niets om complimentjes voor te krijgen.
Bovendien 3 maanden zwangerschapsverlof?
Je hebt nog altijd recht op 16 weken en dat is dus 4 maanden.
Je bent wel erg slecht op de hoogte voor iemand die zegt een kind te hebben gehad.
Bovendien vind ik dat je de keus om wel of geen kind te krijgen niet van je werkgever kunt laten afhangen. Als het slecht gaat met het bedrijf ben je ook in no time ontslagen hoor. Dan houden ze er ook geen rekening mee dat dit in jouiw privesituatie van dat moment misschien slecht uitkomt.
Is je kindje te vroeg geboren want wettelijk gezien mag je 6 weken voor de uitgerekende datum stoppen met werken en moet je 4 weken voor de uitgerekende datum stoppen.
Dat jij complimentjes krijgt van je collega's omdat je zo lang hebt doorgewerkt is dus raar. Je brengt dan doelbewust je eigen gezondheid / gezondheid van het kind in gevaar. Vind ik nou niets om complimentjes voor te krijgen.
Bovendien 3 maanden zwangerschapsverlof?
Je hebt nog altijd recht op 16 weken en dat is dus 4 maanden.
Je bent wel erg slecht op de hoogte voor iemand die zegt een kind te hebben gehad.
Bovendien vind ik dat je de keus om wel of geen kind te krijgen niet van je werkgever kunt laten afhangen. Als het slecht gaat met het bedrijf ben je ook in no time ontslagen hoor. Dan houden ze er ook geen rekening mee dat dit in jouiw privesituatie van dat moment misschien slecht uitkomt.
zondag 3 februari 2008 om 19:53
zondag 3 februari 2008 om 19:53
Sorry voor de onvolledigheid. Ik ben sinds een paar jaar verhuisd naar Belgie en hier mag je doorwerken tot 1 week voor de uitgerekende datum. Veel vrouwen doen dat hier. Je hebt hier recht op 14 weken zwangerscapsverlof.Ik heb er dus twee opgenomen en had er nog 12 over (plus wat vakantiedagen eraan geplakt)
Daarnaast heb je nog recht op 3 maanden ouderschapsverlof die je er volledig achter mag plakken (wel minder betaald) of later opneemt om minder te werken. In mijn geval neem ik een dag per week ouderschapsverlof tot het einde van het jaar en plus 1 maand volledig en dan is het op.
Ik had een vlotte zwangerschap, als het niet meer zou gaan dan was ik eerder gestopt, maar ik wilde liever langer verlof na de bevalling
Het gaat dus in dit geval om mijn directe collegas en
Daarnaast heb je nog recht op 3 maanden ouderschapsverlof die je er volledig achter mag plakken (wel minder betaald) of later opneemt om minder te werken. In mijn geval neem ik een dag per week ouderschapsverlof tot het einde van het jaar en plus 1 maand volledig en dan is het op.
Ik had een vlotte zwangerschap, als het niet meer zou gaan dan was ik eerder gestopt, maar ik wilde liever langer verlof na de bevalling
Het gaat dus in dit geval om mijn directe collegas en
zondag 3 februari 2008 om 21:25
Volgens mij werk je in het onderwijs of niet?
Ik merk bij ons op het werk (ik werk in het voortgezet onderwijs) een te grote betrokkenheid of een te groot veranwoordelijkheidsgevoel richting de baas. Ik heb dat zelf ook hoor. Voel me al schuldig als ik een dag ziek ben.
Ik zou zeggen: houd er geen rekening mee. Denk je echt dat ze je aangenomen hebben omdat ze zo graag iemand wilden die niet op korte termijn kinderen zou krijgen? Dan hadden ze wel een man genomen of een vrouw van boven de 40. Je hebt ook andere kwaliteiten waardoor je aan deze baan gekomen bent.
Tijdens mijn sollicitatiegesprek had ik ook een streepje voor omdat ik graag fulltime wilde werken maar als ik niet geschikt was geweest hadden ze me vast niet aangenomen.
Je weet nooit hoe het loopt, misschien stop je met de pil en duurt het langer voor je zwanger bent. Bovendien, als je wel wacht en over een jaar (of langer) stopt wil je ook graag langer verlof. Of denk je dat je dan ineens wel meteen na je zwangerschapsverlof wilt gaan werken? Gewoon je eigen plan trekken en niet te veel aan de baas denken. Voor je werk zal het nooit goed uitkomen dat je zwanger bent.
Ik merk bij ons op het werk (ik werk in het voortgezet onderwijs) een te grote betrokkenheid of een te groot veranwoordelijkheidsgevoel richting de baas. Ik heb dat zelf ook hoor. Voel me al schuldig als ik een dag ziek ben.
Ik zou zeggen: houd er geen rekening mee. Denk je echt dat ze je aangenomen hebben omdat ze zo graag iemand wilden die niet op korte termijn kinderen zou krijgen? Dan hadden ze wel een man genomen of een vrouw van boven de 40. Je hebt ook andere kwaliteiten waardoor je aan deze baan gekomen bent.
Tijdens mijn sollicitatiegesprek had ik ook een streepje voor omdat ik graag fulltime wilde werken maar als ik niet geschikt was geweest hadden ze me vast niet aangenomen.
Je weet nooit hoe het loopt, misschien stop je met de pil en duurt het langer voor je zwanger bent. Bovendien, als je wel wacht en over een jaar (of langer) stopt wil je ook graag langer verlof. Of denk je dat je dan ineens wel meteen na je zwangerschapsverlof wilt gaan werken? Gewoon je eigen plan trekken en niet te veel aan de baas denken. Voor je werk zal het nooit goed uitkomen dat je zwanger bent.
zondag 3 februari 2008 om 21:54
Ik heb bij zo'n beetje alles wat maar mogelijk was altijd rekening gehouden met de baasjes, en wat kreeg ik er voor terug ? Mij werd dringend aangeraden om een baan buiten de organisatie te gaan zoeken, want dan zou ik vast veel gelukkiger worden. Ik werkte daar al bijna 10 jaar, zonder problemen, heb niet verzuimd tijdens de zwangerschap en was keurig na 16 weken terug op het werk, zonder te spijbelen, ziek te melden of wat-dan-ook. Wat een vreugde dat deze baasjes na twee jaar gezeik werden "opgeheven" en zelf op zoek konden naar iets nieuws. Ik zit er lekker nog steeds. \\:-)//
Ik heb nu duidelijk voor mezelf gekozen. Druk op het werk ? Probleem van de baas, niet het mijne. Ik ga niet extra kinderopvang zoeken en betalen omdat hij te traag/laks is met het regelen van voorzieningen als ruim van te voren bekend is dat een andere collega langdurig afwezig zal zijn. Bovendien is dit een verschuiving van het probleem, want die teveel gewerkte uren moet ik ergens anders weer opnemen, uitbetaald worden ze niet.
En raad eens ? Alles en iedereen leeft en werkt gewoon door. De wereld is nog steeds niet vergaan, en zal dat ook niet doen.
Ik heb nu duidelijk voor mezelf gekozen. Druk op het werk ? Probleem van de baas, niet het mijne. Ik ga niet extra kinderopvang zoeken en betalen omdat hij te traag/laks is met het regelen van voorzieningen als ruim van te voren bekend is dat een andere collega langdurig afwezig zal zijn. Bovendien is dit een verschuiving van het probleem, want die teveel gewerkte uren moet ik ergens anders weer opnemen, uitbetaald worden ze niet.
En raad eens ? Alles en iedereen leeft en werkt gewoon door. De wereld is nog steeds niet vergaan, en zal dat ook niet doen.
maandag 4 februari 2008 om 09:07
Hoi Fatimaa. Gevoelsmatig snap ik je "probleem" heel goed, maar ik vind het niet reeel. De reacties van je collega's/baas etc zijn tot nu toe positief alleen maar omdat zij geen last van je hebben oftewel dat is een egoistische reactie. Ook heel begrijpelijk natuurlijk we zijn tenslotte maar mensen. Maar ik denk wel dat je dat moet beseffen. Je kunt nooit iedereen tevreden houden dus kies wat jij wil. Ook zul jij vast de verhalen kennen van mensen die heel wat jaren trouwe dienst achter de rug hebben en dan toch de laan uit worden gestuurd om wat voor reden dan ook. Ik denk dat je je werk altijd zakelijk moet zien: jij doet je best en je baas moet aan je verdienen. Dat is jullie relatie. En natuurlijk is het fijn als die relatie persoonlijk ook goed is. Misschien helpt het jou als je anderom denkt. Zodra jij niet meer genoeg oplevert voor je baas is hij ook zakelijk en neemt hij ook een beslissing die goed voor hem is en dus zijn bedrijf. De emoties worden dan aan de kant gezet, want anders kan je geen gezond bedrijf runnen. Ik ben jaren lang meer ziek geweest dan op mijn werk oftewel ik was niet echt een fijne werknemer voor mijn baas. dit heb ik me nooit persoonlijk aangetrokken. Ik kon er niets aan doen en snapt dat het voor een werkgever en collegaas echt niet leuk was dat is logisch. Toen ik eindelijk beter was ben ik na een klein jaar werken zwanger geworden. Ik vond het ook eng ivm de reacties, maar besefte dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. De reacties waren trouwens heel positief, maar dat wist ik van tevoren natuurlijk niet. En ik ben zoooooooo blij dat ik die keus heb gemaakt. Heel veel succes met je beslissing!
