Kinderen
alle pijlers
Ik trek het niet meer.....
woensdag 19 december 2007 om 23:35
Terwijl mn dochtertje van 8,5 maand krijsend in bed ligt met dr vader zit ik hier op viva dit bericht te typen.
Het is mn tweede, dus veel dingen gaan makkelijker maar ik ben nu zo ontzettend moe. Ik slaap al 2 maanden snachts niet goed door. Ze sliep vanaf week twee de nachten door totdat ze 6 maanden werd en toen begon ze snachts ook wakker te worden. Naar verhalen van andere op dit forum begreep ik dat dit vaker voorkomt omdat ze dan een sprong maken in hun ontwikkeling en ook vaker om een voeding kunnen vragen. Maar nu begint het me op te breken. Ze hangt ook helemaal aan mij en ik kan door het slaapgebrek geen oplossing vinden wat ik verkeerd doe.
Ik geef borstvoeding, ze krijgt naast borstvoeding ook fruit en groente. Het enige waar ze niet veel van wil hebben is kunstvoeding uit de fles. Er gaat als meest 50 ml in maar dan zet ze het op een krijsen totdat ze de borst krijgt. Ik heb flesvoeding geprobeerd om te kijken of ze wat meer verzadigt raakt maar dat is dus mislukt.
Hoe het al dagen gaat;
Ze is altijd erg moe rond 19.00 en voor 20.00 ligt ze dan ook in bed nadat ze borstvoeding gekregen heeft. Ze krijgt dit altijd op mijn bed en dit is een soort ritueel geworden, dan valt ze een beetje in slaap aan de borst en als ik haar halfwakker in haar eigen bed lig huilt ze 1 minuut waarna ze direct in slaap valt.
Dan rond 23.00 gaat ze huilen en stopt er ook niet mee. Als ik haar pak geef ik haar borstvoeding en doezelt ze aan de borst weer in slaap waarna ik haar weer op bed leg. Dit merkt ze dan direct! En dan is het krijsen, en niet zo'n klein beetje ook. Ze stopt niet voordat ik haar uit bed haal. Ze heeft me nodig denk ik dan en dan pak ik haar en neem haar bij me in bed, omdat ik dan ook vaak al op bed lig.
Aan de borst weer en na paar minuutjes is het geen drinken meer maar sabbelen. Als ik er echt goed de tijd voor geef tot ze echt heeeel erg moe is geworden en goed slaapt leg ik haar weer in bed en blijft ze slapen. Maar dan is het soms al half 1 snachts en ben ik erg moe en soms over mn moeheid heen.
Om 03.00 begint ze weer te huilen en stopt niet dus neem ik haar weer in ons bed en weer stopt ze niet met huilen voordat ze de borst krijgt. Terwijl ze aan de borst is val ik altijd in slaap en ligt ze tot sóchtends tussen ons in bed. Je zou denken dan ligt ze bij mama en huilt ze niet meer. Nee, ze word dan vaak elk uur wel wakker en gaat heeeel hard huilen terwijl ik naast haar lig en stopt pas als ze de borst krijgt.
Je kunt je voorstellen dat ik nu gebroken ben, en bijna geen energie meer over heb.
Wat is er hier nu aan de hand.... moet ik het maar laten doen en gaat het vanzelf weer over zodra ze groter is of doe ik iets niet goed.
Het is mn tweede, dus veel dingen gaan makkelijker maar ik ben nu zo ontzettend moe. Ik slaap al 2 maanden snachts niet goed door. Ze sliep vanaf week twee de nachten door totdat ze 6 maanden werd en toen begon ze snachts ook wakker te worden. Naar verhalen van andere op dit forum begreep ik dat dit vaker voorkomt omdat ze dan een sprong maken in hun ontwikkeling en ook vaker om een voeding kunnen vragen. Maar nu begint het me op te breken. Ze hangt ook helemaal aan mij en ik kan door het slaapgebrek geen oplossing vinden wat ik verkeerd doe.
Ik geef borstvoeding, ze krijgt naast borstvoeding ook fruit en groente. Het enige waar ze niet veel van wil hebben is kunstvoeding uit de fles. Er gaat als meest 50 ml in maar dan zet ze het op een krijsen totdat ze de borst krijgt. Ik heb flesvoeding geprobeerd om te kijken of ze wat meer verzadigt raakt maar dat is dus mislukt.
Hoe het al dagen gaat;
Ze is altijd erg moe rond 19.00 en voor 20.00 ligt ze dan ook in bed nadat ze borstvoeding gekregen heeft. Ze krijgt dit altijd op mijn bed en dit is een soort ritueel geworden, dan valt ze een beetje in slaap aan de borst en als ik haar halfwakker in haar eigen bed lig huilt ze 1 minuut waarna ze direct in slaap valt.
Dan rond 23.00 gaat ze huilen en stopt er ook niet mee. Als ik haar pak geef ik haar borstvoeding en doezelt ze aan de borst weer in slaap waarna ik haar weer op bed leg. Dit merkt ze dan direct! En dan is het krijsen, en niet zo'n klein beetje ook. Ze stopt niet voordat ik haar uit bed haal. Ze heeft me nodig denk ik dan en dan pak ik haar en neem haar bij me in bed, omdat ik dan ook vaak al op bed lig.
Aan de borst weer en na paar minuutjes is het geen drinken meer maar sabbelen. Als ik er echt goed de tijd voor geef tot ze echt heeeel erg moe is geworden en goed slaapt leg ik haar weer in bed en blijft ze slapen. Maar dan is het soms al half 1 snachts en ben ik erg moe en soms over mn moeheid heen.
Om 03.00 begint ze weer te huilen en stopt niet dus neem ik haar weer in ons bed en weer stopt ze niet met huilen voordat ze de borst krijgt. Terwijl ze aan de borst is val ik altijd in slaap en ligt ze tot sóchtends tussen ons in bed. Je zou denken dan ligt ze bij mama en huilt ze niet meer. Nee, ze word dan vaak elk uur wel wakker en gaat heeeel hard huilen terwijl ik naast haar lig en stopt pas als ze de borst krijgt.
Je kunt je voorstellen dat ik nu gebroken ben, en bijna geen energie meer over heb.
Wat is er hier nu aan de hand.... moet ik het maar laten doen en gaat het vanzelf weer over zodra ze groter is of doe ik iets niet goed.
vrijdag 21 december 2007 om 08:35
Hoi Thirza.
Ik heb je verhaal gelezen en zie dat je al heel veel tips enzo hebt gehad.
Ik wilde je eigenlijk alleen heel veel sterkte wensen. Het is niet niks zeg! Ik kan me voorstellen dat je er helemaal doorheen zit.
Wat ik wel merk/lees uit je verhaal, is dat je dus bijna nooit weggaat, en dat je man er snachts niet uitgaat. Je gaf al aan dat te willen bespreken. Dit lijkt me zeer nuttig, want zo kan het toch niet langer? Je zou borstvoeding kunnen kolven, zodat je man dat snachts kan geven? En ik zou toch wat meer avondjes of dagjes weg plannen (indien mogelijk) want daar ga je enorm van opknappen. Jouw man is toch ook papa van je dochter? Ik snap dat je haar wilt troosten en er voor haar wilt zijn, maar dat kan toch papa ook een keer doen? Denk ook een beetje aan jezelf he! Je moet er niet aan kapot gaan. Je kinderen hebben veel meer aan een moeder die lekker in haar vel zit!
Heel veel sterkte!
Ik heb je verhaal gelezen en zie dat je al heel veel tips enzo hebt gehad.
Ik wilde je eigenlijk alleen heel veel sterkte wensen. Het is niet niks zeg! Ik kan me voorstellen dat je er helemaal doorheen zit.
Wat ik wel merk/lees uit je verhaal, is dat je dus bijna nooit weggaat, en dat je man er snachts niet uitgaat. Je gaf al aan dat te willen bespreken. Dit lijkt me zeer nuttig, want zo kan het toch niet langer? Je zou borstvoeding kunnen kolven, zodat je man dat snachts kan geven? En ik zou toch wat meer avondjes of dagjes weg plannen (indien mogelijk) want daar ga je enorm van opknappen. Jouw man is toch ook papa van je dochter? Ik snap dat je haar wilt troosten en er voor haar wilt zijn, maar dat kan toch papa ook een keer doen? Denk ook een beetje aan jezelf he! Je moet er niet aan kapot gaan. Je kinderen hebben veel meer aan een moeder die lekker in haar vel zit!
Heel veel sterkte!
vrijdag 21 december 2007 om 08:39
Thirza, 
Ik hoop dat je nog een beetje geslapen hebt?
Probeer het gewoon een keer, laat je man/vriend bij haar blijven, kolf melk af en ga uit. Dat flesvoeden met afgekolfde melk gaat vast veel beter als jij niet in de buurt bent en, als je niet te ver weg uitgaat, ben je zo weer thuis mocht het echt niet lukken. En inderdaad, laat hem vaker de nachtvoedingen doen en laat hem haar op bed leggen, zodat ze dan in slaap valt zonder BV. Je mag er echt nog steeds voor haar zijn en ze zal je vast nog wel het meeste nodig hebben, maar dan heb je iets meer lucht en meer rust. Dit is slopend voor je en voor haar trouwens ook.
Ik hoop dat je nog een beetje geslapen hebt?
Probeer het gewoon een keer, laat je man/vriend bij haar blijven, kolf melk af en ga uit. Dat flesvoeden met afgekolfde melk gaat vast veel beter als jij niet in de buurt bent en, als je niet te ver weg uitgaat, ben je zo weer thuis mocht het echt niet lukken. En inderdaad, laat hem vaker de nachtvoedingen doen en laat hem haar op bed leggen, zodat ze dan in slaap valt zonder BV. Je mag er echt nog steeds voor haar zijn en ze zal je vast nog wel het meeste nodig hebben, maar dan heb je iets meer lucht en meer rust. Dit is slopend voor je en voor haar trouwens ook.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
vrijdag 21 december 2007 om 08:47
Thirza, ik heb helaas geen tips voor je. Maar ik zat een half jaar geleden in dezelfde situatie als jij. Ik dacht echt dat ik letterlijk gek werd. Maar het is over gegaan en mijn zoontje slaapt nu door. Hij accepteerde het vanaf negen maanden opeens om op zijn buik te slapen (maar of dat het nou geweest is?). Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen en leef met je mee maar hoop vooral dat je weer heel snel je welverdiende rust krijgt!!!!!!!!
groetjes
groetjes
vrijdag 21 december 2007 om 09:14
Lichtbron, (sorry To dat ik even je topic gebruik) dank je voor je reactie. Ik denk niet dat het probleem bij ons zo groot is (gelukkig!!!). Mijn zoon slaapt ongeveer van 19 tot 7 en het gaat echt steeds beter. Gemiddeld wordt hij nog 2 nachten in de week een keertje wakker. Laatst sliep hij ineens ruim een week door, waarbij we dachten dat het wel een doorbraak was. Helaas is hij nu flink verkouden en dan gaat hij spoken. Doordat hij 's nachts wakker wordt met een dicht neusje, niet lekker kan ademen, dus ook zijn speen niet in kan houden... raakt hij een beetje in paniek. Vroeger kreeg ik hem altijd direct stil met een speen, maar tegenwoordig gaat hij vaak in bed staan en dan wil hij dat ik hem uit bed til. Dat gebeurt dus niet en ik laat hem tegenwoordig ook vaak wel een tijdje huilen. Dat laatste is zwaar, maar lijkt wel goed te werken. Als het echt te erg is, dan zwicht ik en dan mag hij bij ons slapen... liever van niet, maar soms is het de enige manier waarop wijzelf ook nog kunnen pitten. Dat gebeurt niet zo vaak, dus dan vind ik het niet zo erg.
Anyway... het heeft een tijd geduurd maar tegenwoordig gaat het echt beter!
Anyway... het heeft een tijd geduurd maar tegenwoordig gaat het echt beter!
vrijdag 21 december 2007 om 09:15
Ik vind het eerlijk gezegd idioot dat je man niet alleen met zijn dochter durft te zijn en voorstelt om haar maar uit logeren te doen als jij weg bent. Híj is toch de vader? Het is nu opeens alleen jóuw probleem dat ze zo moeilijk slaapt en zo aan je hangt en hij helpt bepaald niet om dat op te lossen.
Waarom zou je man er niet uitkunnen 's nachts ookal geef jij borstvoeding? Ik geef ook borstvoeding, maar manlief haalde mijn dochter en nu mijn zoon altijd uit bed, verschoonde ze en gaf ze dan aan mij. Hij sliep dan lekker verder en ik voedde half slapend en legde ze weer terug.
En ik zou inderdaad toch nog eens proberen om te kolven en dan gewoon weggaan. Je gaat toch niet meteen 24 uur weg? Dus zelfs al wíl ze geen gekolfde melk drinken, als je terug bent haalt ze die schade wel weer in. En de kans is groot dat als jij niet in de buurt bent ze het gewoon accepteert.
Je zegt dat je er voor je dochter wilt zijn, en dat is prachtig en ook heel nodig. Maar er voor haar zijn wil niet zeggen dat je ook daadwerkelijk 24 uur per dag, 7 dagen per week beschikbaar bent. Ze hebben ook nog een vader om op terug te vallen. En daarbij kun je er niet goed voor je dochter zijn als je niet goed voor jezelf zorgt.
vrijdag 21 december 2007 om 09:16
Fijn dat jullie me begrijpen. Het kolven van melk gaat niet meer zo goed zoals ik al eerder zei, er komt niet veel meer uit, alleen als ze zelf drinkt aan de borst komt er wel melk in overlvoed. En ook al kwam er wat uit, we hebben het al vaak geprobeerd met afgekolvde melk toen het nog wel lukte en dat ik dan een middagje weg ging maar dan hing manlief na een uur al aan de lijn dat ze krijst en niks helpt.
Ja, eigenlijk moet ik gewoon weg gaan, en geloof me dat wil ik ook zo ontzettend graag. Maar het zit gewoon tot in mn tenen dat gevoel dat als ik weg ben dat ik super ongerust ben en hoor haar in mn gedachten al janken en dan voel ik me zo verschikkelijk schuldig. Ik weet in gedachten hoe het dan gaat, en dat beinvloed mij zodat ik niet kan genieten als ik weg ben.
Ik kan pas genieten als ik weet dat het met vader en dochter prima thuis gaat.
Bij mijn eerste dochter heb ik maar twee weken bv gegeven omdat ik veel pijn had ook van de keizersnede. Zij kreeg daarna ook van papa veel de fles en het is dan ook echt papa's kindje. De kleine is echt mama's kindje zie ik en mn man maakt zich soms wel eens zorgen dat we te hecht zijn.
Ze kan echt niet zonder mij, hij speelt vaak met haar maar daar blijft het ook bij. Als hij haar vast heeft en ze is huilerig dan geeft ie haar snel over aan mij. Hij zegt dan ook aan te voelen dat ze naar mij wil en dat vind hij ook wel jammer dat hij het niet zelf kan oplossen.
Hij gooit het ook heel vaak op; ze wil de borst , of ze wil melk dus hier heb je haar.
Ik denk dat als we het de eerste maanden anders hadden aangepakt, dus sneller begonnen waren met kolven en hij wat meer zn best deed om met haar een band op te bouwen door haar niet snel aan mij af te geven, dat het misschien nu iets beter zou gaan. Ik weet het niet of dat het is..
Ja, eigenlijk moet ik gewoon weg gaan, en geloof me dat wil ik ook zo ontzettend graag. Maar het zit gewoon tot in mn tenen dat gevoel dat als ik weg ben dat ik super ongerust ben en hoor haar in mn gedachten al janken en dan voel ik me zo verschikkelijk schuldig. Ik weet in gedachten hoe het dan gaat, en dat beinvloed mij zodat ik niet kan genieten als ik weg ben.
Ik kan pas genieten als ik weet dat het met vader en dochter prima thuis gaat.
Bij mijn eerste dochter heb ik maar twee weken bv gegeven omdat ik veel pijn had ook van de keizersnede. Zij kreeg daarna ook van papa veel de fles en het is dan ook echt papa's kindje. De kleine is echt mama's kindje zie ik en mn man maakt zich soms wel eens zorgen dat we te hecht zijn.
Ze kan echt niet zonder mij, hij speelt vaak met haar maar daar blijft het ook bij. Als hij haar vast heeft en ze is huilerig dan geeft ie haar snel over aan mij. Hij zegt dan ook aan te voelen dat ze naar mij wil en dat vind hij ook wel jammer dat hij het niet zelf kan oplossen.
Hij gooit het ook heel vaak op; ze wil de borst , of ze wil melk dus hier heb je haar.
Ik denk dat als we het de eerste maanden anders hadden aangepakt, dus sneller begonnen waren met kolven en hij wat meer zn best deed om met haar een band op te bouwen door haar niet snel aan mij af te geven, dat het misschien nu iets beter zou gaan. Ik weet het niet of dat het is..
vrijdag 21 december 2007 om 09:24
Thirza, ik vind het nog steeds erg raar dat je man jou gaat bellen om weer thuis te komen. Mijn kinderen huilen ook weleens als ik er niet ben, maar dat is dan zíjn probleem. Klinkt heel qru, maar je voorkomt het niet altijd. En je lost het al helemaal niet op door dan maar snel naar huis te gaan.
Uiteindelijk zal je dochter er toch gewoon aan moeten wennen dat papa ook voor haar kan zorgen en dat mama er niet altijd is. Ik denk echt dat het op dit moment belangrijker is dat jíj wat tijd voor jezelf krijgt.
Het klopt inderdaad dat je kind meer van jou afhankelijk is als je BV geeft dan van je man, maar dan zal papa dus creatief moeten zijn en zijn éigen manier verzinnen om haar te troosten. Altijd maar een huilend kind snel weggeven met de woorden 'ze wil melk' is een béétje makkelijk.
Uiteindelijk zal je dochter er toch gewoon aan moeten wennen dat papa ook voor haar kan zorgen en dat mama er niet altijd is. Ik denk echt dat het op dit moment belangrijker is dat jíj wat tijd voor jezelf krijgt.
Het klopt inderdaad dat je kind meer van jou afhankelijk is als je BV geeft dan van je man, maar dan zal papa dus creatief moeten zijn en zijn éigen manier verzinnen om haar te troosten. Altijd maar een huilend kind snel weggeven met de woorden 'ze wil melk' is een béétje makkelijk.
vrijdag 21 december 2007 om 09:33
ik lees dat ze ook fruit en groente eet. Waarom laat je dit niet geven als jij weg bent en ze weigert de melk. Ze krijgt dan wel voeding binnen en in fruit zit behoorlijk wat vocht. Als je een avond weg bent moet ze het daar ook op redden. En een lepel wordt niet zo met mama geascioceerd, dus misschien wil ze dat wel.
Verder zou ik proberen langzaam overdag op te bouwen, dat ze bij huilen door papa getroost wordt. Of door jou op een andere manier dan door te drinken. Mijn ervaring is dat overdag alles toch een beetje makkelijker is dan s nachts ( voor jezelf dan he).
En verder herken ik zeker het gevoel van onrust, als je weet dat je kleine het niet haar haar zin heeft. Je weet echter dat ze in goede handen is bij je vriend. Verhongeren zal ze niet. En begin dan gewoon met korte periodes van een uur of anderhalf. Zo went je dochter er langzaam aan, zonder hartverscheurende taferelen.
En qua spenen. Mijn zoon wilde ook geen enkele speen, behalve de aventspeen. Deze wil hij wel. Ik ken nog een paar kindjes die alleen dit speentje accepteerden.
Verder zou ik proberen langzaam overdag op te bouwen, dat ze bij huilen door papa getroost wordt. Of door jou op een andere manier dan door te drinken. Mijn ervaring is dat overdag alles toch een beetje makkelijker is dan s nachts ( voor jezelf dan he).
En verder herken ik zeker het gevoel van onrust, als je weet dat je kleine het niet haar haar zin heeft. Je weet echter dat ze in goede handen is bij je vriend. Verhongeren zal ze niet. En begin dan gewoon met korte periodes van een uur of anderhalf. Zo went je dochter er langzaam aan, zonder hartverscheurende taferelen.
En qua spenen. Mijn zoon wilde ook geen enkele speen, behalve de aventspeen. Deze wil hij wel. Ik ken nog een paar kindjes die alleen dit speentje accepteerden.
vrijdag 21 december 2007 om 10:12
Ik heb (gelukkig) geen ervaring met niet slapende kindjes s'nachts.
Wel ervaring met kindje wat in eerste instantie geen fles blieft, zowel met borst-als met kunst voeding. We kregen de tip om een "vreemde" de fles te latne geven, dus we hebben vrienden, buren en familie opgetrommeld om in ieder geval 1 fles per dag te kunnen geven. Lief heeft het daarna overgenomen, omdat ik toen nog steeds werd geassocieerd met mama= borst=lekkerder. Ook hebben we verschillende soorten kunstvoeding uitgeprobeerd, verschillende spenen. We zijn uiteindelijk op de Friso normaal uitgekomen en de zgn kers speen.In eerste instantie dus de bv uit de fles, en daarna langzaam maar zeker naar kv.
Uiteindelijk is ze het gaan accepteren (weet niet of ze het lekker vind) en drinkt nu zoet 2 keer per dag haar fles (is ondertussen 11 mnd)
en ik denk dat je man idd zich meer zou kunnen bemoeien met de zorg voor je kleintje. Hij voelt zich er niet mee vertrouwd en je dochter ook niet bij je man. Lekker makklijk om niets te doen, omdat jij bv geeft. (vind het eerlijk gezegd een beetje slap) Heel veel sterkte en succes
(ps heb alleen de 1e blz gelezen dus geen idee of dit allemaal al mosterd is)
Wel ervaring met kindje wat in eerste instantie geen fles blieft, zowel met borst-als met kunst voeding. We kregen de tip om een "vreemde" de fles te latne geven, dus we hebben vrienden, buren en familie opgetrommeld om in ieder geval 1 fles per dag te kunnen geven. Lief heeft het daarna overgenomen, omdat ik toen nog steeds werd geassocieerd met mama= borst=lekkerder. Ook hebben we verschillende soorten kunstvoeding uitgeprobeerd, verschillende spenen. We zijn uiteindelijk op de Friso normaal uitgekomen en de zgn kers speen.In eerste instantie dus de bv uit de fles, en daarna langzaam maar zeker naar kv.
Uiteindelijk is ze het gaan accepteren (weet niet of ze het lekker vind) en drinkt nu zoet 2 keer per dag haar fles (is ondertussen 11 mnd)
en ik denk dat je man idd zich meer zou kunnen bemoeien met de zorg voor je kleintje. Hij voelt zich er niet mee vertrouwd en je dochter ook niet bij je man. Lekker makklijk om niets te doen, omdat jij bv geeft. (vind het eerlijk gezegd een beetje slap) Heel veel sterkte en succes
(ps heb alleen de 1e blz gelezen dus geen idee of dit allemaal al mosterd is)
vrijdag 21 december 2007 om 10:17
Bouw het weggaan inderdaad op, maar doe het, alsjeblieft.
Je hoeft niet meteen iets geweldigs sociaals of leuks te doen, ga een uur of middag bij een vriendin/ buurvrouw/ je moeder zitten, iemand aan wie je de situatie hebt uitgelegd, die gewoon snapt dat jij niet relaxed op de koffie bent, maar nagelbijtend dat uur afwacht tot je weer naar je man en dochter mag ( en die je tegenhoud om na 30 minuten niet terug te stormen).
Desnoods ga je een uur in een internet cafe zitten en op het vivaforum posten.
Zet je telefoon uit!!! Ga niet bellen, ze verhongert echt niet, en je man overleeft het ook wel hoor.
Ik weet uit ervaring dat je hier echt gek van kunt worden, slaapgebrek is verschrikkelijk, ik liep maanden half te spacen met een baby in mijn armen.
Uiteindelijk het door laten huilen verhaal gedaan ( baby krijsend in bed en ik huilend op de gang) maar het werkte wel. Na een week.
Heel erg veel succes, maar doe er wel wat aan, want je dochter gaat dit patroon niet doorbreken, dat kunnen alleen jullie doen.
Je hoeft niet meteen iets geweldigs sociaals of leuks te doen, ga een uur of middag bij een vriendin/ buurvrouw/ je moeder zitten, iemand aan wie je de situatie hebt uitgelegd, die gewoon snapt dat jij niet relaxed op de koffie bent, maar nagelbijtend dat uur afwacht tot je weer naar je man en dochter mag ( en die je tegenhoud om na 30 minuten niet terug te stormen).
Desnoods ga je een uur in een internet cafe zitten en op het vivaforum posten.
Zet je telefoon uit!!! Ga niet bellen, ze verhongert echt niet, en je man overleeft het ook wel hoor.
Ik weet uit ervaring dat je hier echt gek van kunt worden, slaapgebrek is verschrikkelijk, ik liep maanden half te spacen met een baby in mijn armen.
Uiteindelijk het door laten huilen verhaal gedaan ( baby krijsend in bed en ik huilend op de gang) maar het werkte wel. Na een week.
Heel erg veel succes, maar doe er wel wat aan, want je dochter gaat dit patroon niet doorbreken, dat kunnen alleen jullie doen.
vrijdag 21 december 2007 om 10:19
die laatste zin is zo waar!
je moet het zelf aanpakken, voor je echt gillend gek wordt en je dochter is bij haar vader in goede handen en ook al is ze boos en wil ze de borst, tja, hard gezegd, jammer dan, ze krijgt niks van een uurtje gillen en gaat ook niet dood van de honger. En ze moet ook gewoon leren dat mama niet altijd voor haar klaar staat. Dat is voor haar beter en voor jou ook. Sterkte, want het is natuurlijk een rot situatie, dat snap ik ook wel.
je moet het zelf aanpakken, voor je echt gillend gek wordt en je dochter is bij haar vader in goede handen en ook al is ze boos en wil ze de borst, tja, hard gezegd, jammer dan, ze krijgt niks van een uurtje gillen en gaat ook niet dood van de honger. En ze moet ook gewoon leren dat mama niet altijd voor haar klaar staat. Dat is voor haar beter en voor jou ook. Sterkte, want het is natuurlijk een rot situatie, dat snap ik ook wel.
vrijdag 21 december 2007 om 11:00
Thirza, jeetje zeg wat moet jij moe zijn ondertussen. Ik sluit me aan bij de andere dames. Neem die tijd voor jezelf.
Het is begrijpelijk dat je dochtertje zich bij jou veel fijner en vertrouwder voelt dan bij je man, want jij hebt tot nu toe altijd de troostende rol op je genomen. Je man en je dochtertje zijn geen van beiden gewend dat hij ook degene kan zijn die troost biedt en dat zullen ze dus samen moeten leren. Tja en dat leren ze nou eenmaal het beste als ze het samen uit moeten zoeken doordat jij niet als veilige optie voorhanden bent. Dat betekend dus toch de deur uit gaan en niet terugrennen naar huis zodra het even moeilijk wordt voor je man en je dochtertje. Ik kan me voorstellen dat je op die manier niet lekker ontspannen de deur uit gaat, maar je zult ergens moeten beginnen vrees ik. Want dit patroon doorbreek je waarschijnlijk niet vanzelf. En echt, je dochtertje zal haar vertrouwen in jou heus niet verliezen als jij er een keer een paar uur niet voor haar bent.
Voor wat betreft het slapen. Voor je dochtertje zijn de borst en in slaap vallen nu onlosmakelijk met elkaar verbonden als ik je verhaal zo lees. Met achtenhalve maand is er vooral sprake van gewenning. Zoals iemand anders ook al zei, de meeste baby's worden af en toe 's nachts wakker en je dochtertje weet niet hoe ze zonder jouw borst in slaap kan vallen. Dit zal ze dus moeten leren. Daarvoor heb je al diverse tips gekregen.
Je vroeg nog hoe je een allergie kunt herkennen. Een allergie kan zich op verschillende manieren uiten. Via luchtwegklachten, via darmklachten, via de huid of een combinatie hiervan. Heel veel verkouden en vol klinken, huiduitslag, maar ook veel huilen, onrust en slecht tegen (teveel) prikkels kunnen zijn mogelijk als uiting van de allergie. De huisarts kan op deze leeftijd nog niet testen op een allergie. Pas boven de 4 jaar kun je allergieën aantonen in het bloed. Er zijn wel homeopatische artsen die met een bepaalde manier van onderzoek kunnen testen op een allergie. Zo hebben ze bij mijn jongste zoontje toen hij een week of 5 oud was een notenallergie en mosterdallergie vast kunnen stellen.
Wat je zelf kunt doen is weer beginnen bij de basis. Dit betekent alle bijvoeding eraf en na een week of 2 alle voedingsmiddelen 1 voor 1 gaan introduceren. Dit betekent praktisch gezien 3 dagen lang hetzelfde voedingsmiddel geven (waarbij je de hoeveelheid per dag opvoert) Mocht je nou na 2 weken alleen borstvoeding geen verbetering zien in haar onrust en huilen dan is het waarschijnlijk geen voedselallergie geweest.
Heel veel succes. Ik hoop dat het snel lukt om het e.e.a. te doorbreken, want dit is voor jullie allemaal noet goed.
Het is begrijpelijk dat je dochtertje zich bij jou veel fijner en vertrouwder voelt dan bij je man, want jij hebt tot nu toe altijd de troostende rol op je genomen. Je man en je dochtertje zijn geen van beiden gewend dat hij ook degene kan zijn die troost biedt en dat zullen ze dus samen moeten leren. Tja en dat leren ze nou eenmaal het beste als ze het samen uit moeten zoeken doordat jij niet als veilige optie voorhanden bent. Dat betekend dus toch de deur uit gaan en niet terugrennen naar huis zodra het even moeilijk wordt voor je man en je dochtertje. Ik kan me voorstellen dat je op die manier niet lekker ontspannen de deur uit gaat, maar je zult ergens moeten beginnen vrees ik. Want dit patroon doorbreek je waarschijnlijk niet vanzelf. En echt, je dochtertje zal haar vertrouwen in jou heus niet verliezen als jij er een keer een paar uur niet voor haar bent.
Voor wat betreft het slapen. Voor je dochtertje zijn de borst en in slaap vallen nu onlosmakelijk met elkaar verbonden als ik je verhaal zo lees. Met achtenhalve maand is er vooral sprake van gewenning. Zoals iemand anders ook al zei, de meeste baby's worden af en toe 's nachts wakker en je dochtertje weet niet hoe ze zonder jouw borst in slaap kan vallen. Dit zal ze dus moeten leren. Daarvoor heb je al diverse tips gekregen.
Je vroeg nog hoe je een allergie kunt herkennen. Een allergie kan zich op verschillende manieren uiten. Via luchtwegklachten, via darmklachten, via de huid of een combinatie hiervan. Heel veel verkouden en vol klinken, huiduitslag, maar ook veel huilen, onrust en slecht tegen (teveel) prikkels kunnen zijn mogelijk als uiting van de allergie. De huisarts kan op deze leeftijd nog niet testen op een allergie. Pas boven de 4 jaar kun je allergieën aantonen in het bloed. Er zijn wel homeopatische artsen die met een bepaalde manier van onderzoek kunnen testen op een allergie. Zo hebben ze bij mijn jongste zoontje toen hij een week of 5 oud was een notenallergie en mosterdallergie vast kunnen stellen.
Wat je zelf kunt doen is weer beginnen bij de basis. Dit betekent alle bijvoeding eraf en na een week of 2 alle voedingsmiddelen 1 voor 1 gaan introduceren. Dit betekent praktisch gezien 3 dagen lang hetzelfde voedingsmiddel geven (waarbij je de hoeveelheid per dag opvoert) Mocht je nou na 2 weken alleen borstvoeding geen verbetering zien in haar onrust en huilen dan is het waarschijnlijk geen voedselallergie geweest.
Heel veel succes. Ik hoop dat het snel lukt om het e.e.a. te doorbreken, want dit is voor jullie allemaal noet goed.
vrijdag 21 december 2007 om 11:06
Sterkte meid, je staat echt op instorten hé. Laat dat huishouden gewoon! Dan komt echt wel weer. Vraag je wel eens om hulp? Dat is niet gek hoor, je bent nu bezig om je dochter weer lekker in d'r vel te laten zitten en jezelf ook dus dat heeft voorrang. Mensen om je heen zullen dat echt wel snappen.
Ga echt snel er even lekker uit, je dochtertje voelt je stress haarfijn aan juist omdat jullie zo'n sterke band hebben. Dit kan ook voor nog meer onrust bij haar zorgen. Een relaxe uitgeruste moeder is echt ook in haar belang. Het is even patronen doorbreken, maar dan is je hele gezin gelukkiger. Je rust niet zomaar uit, je zult daarvoor echt even eerst aan jezelf moeten denken. Het is ook fijn voor je man als hij nu investeerd in zijn relatie met jullie dochter (zonder dat jij als een havik over zijn schouder meekijkt), dat zal hem ook meer zelfvertrouwen geven. Voor je dochter is het ook een verrijking als ze op meer mensen leert te vertrouwen. En ze zal inderdaad echt niet verhongeren, het is gewoon protest vanwege een nieuwe situatie maar ze zal straks zelf ook veel blijer en uitgeruster zijn als je dit weet te doorbreken.
Kinderen zijn flexibel, ze heeft nu bepaalde dingen geleerd maar ze kan heus wel weer andere dingen leren. Ze wordt steeds ouder dus er zit nog van alles aan te komen wat ze nu eenmaal ook zal moeten leren. Dan kun je beter nu al beginnen anders wordt het alleen maar moeilijker. Veel sterkte!
Ga echt snel er even lekker uit, je dochtertje voelt je stress haarfijn aan juist omdat jullie zo'n sterke band hebben. Dit kan ook voor nog meer onrust bij haar zorgen. Een relaxe uitgeruste moeder is echt ook in haar belang. Het is even patronen doorbreken, maar dan is je hele gezin gelukkiger. Je rust niet zomaar uit, je zult daarvoor echt even eerst aan jezelf moeten denken. Het is ook fijn voor je man als hij nu investeerd in zijn relatie met jullie dochter (zonder dat jij als een havik over zijn schouder meekijkt), dat zal hem ook meer zelfvertrouwen geven. Voor je dochter is het ook een verrijking als ze op meer mensen leert te vertrouwen. En ze zal inderdaad echt niet verhongeren, het is gewoon protest vanwege een nieuwe situatie maar ze zal straks zelf ook veel blijer en uitgeruster zijn als je dit weet te doorbreken.
Kinderen zijn flexibel, ze heeft nu bepaalde dingen geleerd maar ze kan heus wel weer andere dingen leren. Ze wordt steeds ouder dus er zit nog van alles aan te komen wat ze nu eenmaal ook zal moeten leren. Dan kun je beter nu al beginnen anders wordt het alleen maar moeilijker. Veel sterkte!
vrijdag 21 december 2007 om 13:48
Hoi Thirza,
Dat je niet weg wilt gaan, snap ik wel. Ik heb ook 11 maanden thuisgezeten omdat dochter alleen BV wilde en wel uit de borst en niet afgekolfd in een flesje (bah, speen, moet ik niet).
Maar ja, ik heb wel een verantwoordelijke baan dus soms moet ik gewoon werken en in sommige periodes van het jaar ook 's avonds. Overdag was dus geen probleem (genoeg alternatieven).
De reden was eigenlijk nog niet eens dat ik me zorgen maakte om haar, maar ik vond gewoon dat ik het niemand aan kon doen om met een krijsende baby te zitten die helemaal niet te troosten is en alleen maar tiet, tiet, tiet wil.
Bij mij ging het dus pas over toen ik er (door werk) gewoon een paar dagen niet was. Het waren een paar zware dagen, maar het patroon was doorbroken.
Ben wel meteen gestopt met de borstvoeding daarna. Dat hebben we dus moeten offeren.
Sterkte ermee!
Dat je niet weg wilt gaan, snap ik wel. Ik heb ook 11 maanden thuisgezeten omdat dochter alleen BV wilde en wel uit de borst en niet afgekolfd in een flesje (bah, speen, moet ik niet).
Maar ja, ik heb wel een verantwoordelijke baan dus soms moet ik gewoon werken en in sommige periodes van het jaar ook 's avonds. Overdag was dus geen probleem (genoeg alternatieven).
De reden was eigenlijk nog niet eens dat ik me zorgen maakte om haar, maar ik vond gewoon dat ik het niemand aan kon doen om met een krijsende baby te zitten die helemaal niet te troosten is en alleen maar tiet, tiet, tiet wil.
Bij mij ging het dus pas over toen ik er (door werk) gewoon een paar dagen niet was. Het waren een paar zware dagen, maar het patroon was doorbroken.
Ben wel meteen gestopt met de borstvoeding daarna. Dat hebben we dus moeten offeren.
Sterkte ermee!
zaterdag 22 december 2007 om 19:47
Lieve Thirza,
Voel heel erg met je mee als ik je bericht lees. Vind het zo ontzettend lief wat je doet, maar begrijp ook goed dat het erg vermoeiend is.
Mijn zoontje word begin januari 1 jaar, hij is mijn eerste kind. Hij heeft altijd borstvoeding op verzoek gekregen en krijgt dat nu, naast zijn vaste voedsel, nog steeds. Hij is een heerlijk ventje, vrolijk blij, eet goed maar ik ken jouw probleem..
Hij wil namelijk MIJ, DE HELE DAG. Die borstvoeding is hartstikke goed voor hem en ik vind het zo mooi dat ik hem die voeding kan geven..maar...mn kleine draakje wil wel heel vaak aan mama's tiet hangen. Een paar slokjes tussen de maaltijden door, als iets niet lukt wat hij in zn hoofd heeft ( op de bank klimmen ), als hij zich stoot of valt, of gewoon als mama toch op de grond zit en zo'n makkelijk shirtje draagt waar je zo bij de tiet kan komen...
Daarnaast is hij gewend om zichzelf in slaap te maken door de borstvoeding. Dit gaat met zijn ochtend-, middag- en nachtslaap zo. Papa laten proberen om hem naar bed te brengen levert krijsbuien, en overgeven op. Verder is hij wel hartstikke gek op zn papa, maar om te kunnen slapen heeft hij de tiet nodig en die heeft mama. Daarnaast word hij 's avonds, tussen wanneer hij naar bed gaat en ik, vaak wakker en heeft hij weer mama nodig om in slaap te komen...
Ik ken het dus..dat niet weg durven gaan..omdat je weet dat je kleine ontroostbaar is als jij er niet bent als hij wakker word. Ik ben ook niet zo'n harde...ik wil er direct zijn als hij huilt..
Tis mn eigen schuld, dat weet ik ook wel...
En volgens mij zit daarin een hele belangrijke gedachte, altans het heeft mij goed geholpen..
Accepteren dat het nu eenmaal zo is, de kleine heeft je nodig, je bent nu onmisbaar. Er komt een tijd dat je zou willen dat je wat meer nodig bent, geniet er daarom nu van. Kleine koning slaapt bij ons in bed, als hij dan wakker word kan hij zelf de tiet pakken en slaap ik gewoon door..scheelt een hoop nachtrust...
Als ik er echt doorheen zit, van dat gehang aan me en die afhankelijkheid, neem ik een half valiumpje...heerlijk....word ik lekker rustig van..
Hoop dat je er wat mee kan..
Heel veel succes
Voel heel erg met je mee als ik je bericht lees. Vind het zo ontzettend lief wat je doet, maar begrijp ook goed dat het erg vermoeiend is.
Mijn zoontje word begin januari 1 jaar, hij is mijn eerste kind. Hij heeft altijd borstvoeding op verzoek gekregen en krijgt dat nu, naast zijn vaste voedsel, nog steeds. Hij is een heerlijk ventje, vrolijk blij, eet goed maar ik ken jouw probleem..
Hij wil namelijk MIJ, DE HELE DAG. Die borstvoeding is hartstikke goed voor hem en ik vind het zo mooi dat ik hem die voeding kan geven..maar...mn kleine draakje wil wel heel vaak aan mama's tiet hangen. Een paar slokjes tussen de maaltijden door, als iets niet lukt wat hij in zn hoofd heeft ( op de bank klimmen ), als hij zich stoot of valt, of gewoon als mama toch op de grond zit en zo'n makkelijk shirtje draagt waar je zo bij de tiet kan komen...
Daarnaast is hij gewend om zichzelf in slaap te maken door de borstvoeding. Dit gaat met zijn ochtend-, middag- en nachtslaap zo. Papa laten proberen om hem naar bed te brengen levert krijsbuien, en overgeven op. Verder is hij wel hartstikke gek op zn papa, maar om te kunnen slapen heeft hij de tiet nodig en die heeft mama. Daarnaast word hij 's avonds, tussen wanneer hij naar bed gaat en ik, vaak wakker en heeft hij weer mama nodig om in slaap te komen...
Ik ken het dus..dat niet weg durven gaan..omdat je weet dat je kleine ontroostbaar is als jij er niet bent als hij wakker word. Ik ben ook niet zo'n harde...ik wil er direct zijn als hij huilt..
Tis mn eigen schuld, dat weet ik ook wel...
En volgens mij zit daarin een hele belangrijke gedachte, altans het heeft mij goed geholpen..
Accepteren dat het nu eenmaal zo is, de kleine heeft je nodig, je bent nu onmisbaar. Er komt een tijd dat je zou willen dat je wat meer nodig bent, geniet er daarom nu van. Kleine koning slaapt bij ons in bed, als hij dan wakker word kan hij zelf de tiet pakken en slaap ik gewoon door..scheelt een hoop nachtrust...
Als ik er echt doorheen zit, van dat gehang aan me en die afhankelijkheid, neem ik een half valiumpje...heerlijk....word ik lekker rustig van..
Hoop dat je er wat mee kan..
Heel veel succes
zaterdag 22 december 2007 om 20:23
kan het neit zijn dat ze overvoed is? Ik bedoel, ze krijgt elke keer de borst als ze wakker, maar ze kan ook alleen zuigbehoefte hebben. Weet niet of ze een speen / duimpje wil?
Ik weet wel dat een kindje ook kan blijven huilen en veel wakker kan worden als het overvoed wordt.
In ieder geval veel succes!
Ik weet wel dat een kindje ook kan blijven huilen en veel wakker kan worden als het overvoed wordt.
In ieder geval veel succes!
zondag 23 december 2007 om 21:45
Heel slim, mama neemt half valiumpje om ZELF rustig te worden ? Mijn moeder deed dat bij mijn jongste broertje met een paar glazen bessenjenever. Sliep ze prima op, en die kleine ook ???
Ik heb vanaf de geboorte tot aan de vierde maand een huilbaby gehad, ik begrijp hoe je er doorheen zit. Probeer het kolven door te zetten, tussen de voedingen door even aan de pomp, een heleboel kleine beetjes maken óók wel een fles. Vanaf dag 3 moest ik al kolven van de kraamhulp, omdat ze zag dat het niet goed ging. Tepel/speenverwarring is écht nooit opgetreden, waarschijnlijk omdat ik zélf nooit de fles gaf.
En ga zónder telefoon de deur uit, je kind valt echt niet ineens dood als het een uurtje alleen is met papa.
Heb je al geprobeerd in te bakeren ? Dat bleek hier een wondermiddel te zijn. Ik raad het iedereen aan. Onze zoon lag ingebakerd in een hoekje van ons bed, met zijn eigen wollen dekentje. Daar hadden we een plankje bevestigd zodat hij er niet uit kon rollen, en ook écht niet onder onze deken kon komen.
Ik heb vanaf de geboorte tot aan de vierde maand een huilbaby gehad, ik begrijp hoe je er doorheen zit. Probeer het kolven door te zetten, tussen de voedingen door even aan de pomp, een heleboel kleine beetjes maken óók wel een fles. Vanaf dag 3 moest ik al kolven van de kraamhulp, omdat ze zag dat het niet goed ging. Tepel/speenverwarring is écht nooit opgetreden, waarschijnlijk omdat ik zélf nooit de fles gaf.
En ga zónder telefoon de deur uit, je kind valt echt niet ineens dood als het een uurtje alleen is met papa.
Heb je al geprobeerd in te bakeren ? Dat bleek hier een wondermiddel te zijn. Ik raad het iedereen aan. Onze zoon lag ingebakerd in een hoekje van ons bed, met zijn eigen wollen dekentje. Daar hadden we een plankje bevestigd zodat hij er niet uit kon rollen, en ook écht niet onder onze deken kon komen.
zondag 23 december 2007 om 22:13
Steph79: Sorry, maar een half valiumpje nemen om rustig te worden. Ik ben zooo blij dat ik al vroeg ben begonnen met kolven (noodgedwongen weliswaar om mijn productie op gang te krijgen) en dat ik al vrij vroeg ben begonnen met het (laten) geven van bv uit de fles. Ik zou het echt niet zover laten komen dat mijn dochter de dienst uitmaakt in het gezin, hoeveel ik ook van haar houd en hoe lief ik haar ook vind. Ik zit met verbazing je berichtje te lezen. De 'koning' slaapt dus ook nog in jullie bed? Ben je niet heel erg bang dat het later een ontzettend vervelend kind wordt dat overal zijn zin in krijgt?
Ik vind het echt geen gezonde situatie, zou zeker hulp inschakelen om e.e.a te veranderen, dit kan toch niet goed blijven gaan?
Ik vind het echt geen gezonde situatie, zou zeker hulp inschakelen om e.e.a te veranderen, dit kan toch niet goed blijven gaan?
zondag 23 december 2007 om 23:21
Als eerste wil ik zeggen dat in alles (behalve de valium
) wat Steph hierboven heeft beschreven ik heel erg herken in mijn situatie. De emotionele binding enz. Ze pakt nu zelfs ook zelf de tiet maar dat is geen pretje hoor in combinatie met dr tandjes.
Nou, vanmiddag ben ik 4,5 uur weg geweest met mn oudste dochter en de kleine met papa gelaten.Het moest wel want we gingen naar een optreden.
Ik zei tegen hem, je mag me alleen bellen als ze in het ziekenhuis ligt om hem duidelijk te maken dat ie het zelf moet oplossen en wat eten en tuitbeker drinken achter gelaten op tafel. Ik had haar op bed gelegd net voor ik weg ging. Ik ging met nog een vriendin met haar dochter, en we hebben veel plezier gehad.
Ik moet zeggen dat ik gewoon vergat te denken hoe het thuis zou gaan en voelde me rustig.
Pas op het einde toen we naar huis gingen en ik zag hoe laat het was kreeg ik het wel even benauwd en maakte toen wel vaart naar huis.
Thuis aangekomen lag de kleine half slapend in papa's armen. Hij zei; het ging geweldig, ik heb haar nog nooit zo rustig gezien als met mij vandaag. (opschepper:)), ze had geslapen van 12.45 tot 14.30 en daarna hebben ze samen lekker gegeten, gespeeld en ook alleen terwijl hij tv keek.
Toen hij zag dat ze in dr ogen begon te wrijven heeft ie haar in slaap gesust op zn arm en viel ze zo in slaap. En toen kwamen wij thuis.
Niks geen gehuil dus. Dit gaf zo'n enorme last van mn schouders en ik zie het als een opening om vaker een middagje weg te gaan.
De avond zal wel lastiger worden, want het was daarnet weer even raak.
Ik heb haar na de laatste voeding in bed gelegd en toen sliep ze al half aan de borst. Ze werd natuurlijk weer wakker toen ik haar in bed legde en krijste de boel bij elkaar. 15 minuten laten huilen en weer gepakt en geknuffeld. Ik had het gevoel dat ze het nodig had. Ik moet wel zeggen dat het me minder zwaar viel omdat ik natuurlijk ook ontspanning had gehad die middag. Alleen duurde het al met al bij elkaar wel 2 uur voordat ze echt sliep, en zo ging mijn planning om savonds te strijken niet door.
Maar goed, het is natuurlijk een verbetering. Wat ik wel merkte aan mn man is dat hij nadat ik thuis was gekomen snel zijn eigen ding weer wilde doen en savonds wat saggerijnig was naar mij toe. Misschien omdat ie voor 2 uurtjes zijn ding even niet kon doen? Dat is natuurlijk niks vergeleke bij 24 uur per dag, maar als dat de reden is hoop ik dat ie mij ook wat meer begrijpt nu.
Iemand zei hier nog iets over dat kolven. Dat helpt alleen als je snel begonnen ben met kolven en ik ben pas met 3 maanden begonnen en zo accepteerd ze tot op de dag van vandaag geen moedermelk uit een flesje, ook niet door een ander.
En overvoed zijn? Nou, zooo vaak geef ik de borst ook niet hoor, het is meer savonds en snachts veel kleine beetjes en dan dient mn borst snel voor fopspeen merk ik.
Overdag krijgt ze ook ander eten en de borst tussendoor maar wel zo min mogelijk natuurlijk. Verder ben ik overdag ook wel eens een wandelende speen.:)
) wat Steph hierboven heeft beschreven ik heel erg herken in mijn situatie. De emotionele binding enz. Ze pakt nu zelfs ook zelf de tiet maar dat is geen pretje hoor in combinatie met dr tandjes.
Nou, vanmiddag ben ik 4,5 uur weg geweest met mn oudste dochter en de kleine met papa gelaten.Het moest wel want we gingen naar een optreden.
Ik zei tegen hem, je mag me alleen bellen als ze in het ziekenhuis ligt om hem duidelijk te maken dat ie het zelf moet oplossen en wat eten en tuitbeker drinken achter gelaten op tafel. Ik had haar op bed gelegd net voor ik weg ging. Ik ging met nog een vriendin met haar dochter, en we hebben veel plezier gehad.
Ik moet zeggen dat ik gewoon vergat te denken hoe het thuis zou gaan en voelde me rustig.
Pas op het einde toen we naar huis gingen en ik zag hoe laat het was kreeg ik het wel even benauwd en maakte toen wel vaart naar huis.
Thuis aangekomen lag de kleine half slapend in papa's armen. Hij zei; het ging geweldig, ik heb haar nog nooit zo rustig gezien als met mij vandaag. (opschepper:)), ze had geslapen van 12.45 tot 14.30 en daarna hebben ze samen lekker gegeten, gespeeld en ook alleen terwijl hij tv keek.
Toen hij zag dat ze in dr ogen begon te wrijven heeft ie haar in slaap gesust op zn arm en viel ze zo in slaap. En toen kwamen wij thuis.
Niks geen gehuil dus. Dit gaf zo'n enorme last van mn schouders en ik zie het als een opening om vaker een middagje weg te gaan.
De avond zal wel lastiger worden, want het was daarnet weer even raak.
Ik heb haar na de laatste voeding in bed gelegd en toen sliep ze al half aan de borst. Ze werd natuurlijk weer wakker toen ik haar in bed legde en krijste de boel bij elkaar. 15 minuten laten huilen en weer gepakt en geknuffeld. Ik had het gevoel dat ze het nodig had. Ik moet wel zeggen dat het me minder zwaar viel omdat ik natuurlijk ook ontspanning had gehad die middag. Alleen duurde het al met al bij elkaar wel 2 uur voordat ze echt sliep, en zo ging mijn planning om savonds te strijken niet door.
Maar goed, het is natuurlijk een verbetering. Wat ik wel merkte aan mn man is dat hij nadat ik thuis was gekomen snel zijn eigen ding weer wilde doen en savonds wat saggerijnig was naar mij toe. Misschien omdat ie voor 2 uurtjes zijn ding even niet kon doen? Dat is natuurlijk niks vergeleke bij 24 uur per dag, maar als dat de reden is hoop ik dat ie mij ook wat meer begrijpt nu.
Iemand zei hier nog iets over dat kolven. Dat helpt alleen als je snel begonnen ben met kolven en ik ben pas met 3 maanden begonnen en zo accepteerd ze tot op de dag van vandaag geen moedermelk uit een flesje, ook niet door een ander.
En overvoed zijn? Nou, zooo vaak geef ik de borst ook niet hoor, het is meer savonds en snachts veel kleine beetjes en dan dient mn borst snel voor fopspeen merk ik.
Overdag krijgt ze ook ander eten en de borst tussendoor maar wel zo min mogelijk natuurlijk. Verder ben ik overdag ook wel eens een wandelende speen.:)
maandag 24 december 2007 om 10:26
Thirza,
Fijn dat je gisteren een leuke middag hebt gehad. Zo zie je maar dat het heel goed kan gaan als je zelf niet in de buurt bent. Als ik je stukje zo lees denk ik dat je zelf heel moeilijk je kindje los kunt laten. Je bent ongetwijfeld een geweldige moeder, maar het zorgt wel voor spanningen in je relatie denk ik. Ik was in het begin toen ik nog thuis was ook heel erg op mijn dochter gefocust, zat bij ieder huiltje gelijk naast haar bed, maar daar ging ik zelf aan onderdoor.Ik had zelf het idee dat niemand beter voor mijn dochter kon zorgen dan ik, dat proef ik ook een beetje uit jouw stukje. Toen ik weer ging werken ging het gelijk een stuk beter met me en daardoor ook met mijn dochter, want die voelde die spanningen ook heel goed aan. Ik zou echt proberen om als ze huilt haar niet direct uit bed te halen, maar haar gewoon in haar bedje te troosten, ga desnoods met een stoeltje naast haar bed zitten in het begin. Maak geen direct oogcontact, aai haar over haar bolletje en maak sus geluidjes. Als ze rustig is en niet meer huilt kun je uit haar kamertje weggaan.Als ze weer huilt kun je weer hetzelfde doen, op die manier leert ze dat je toch heel dichtbij bent om haar te troosten als het nodig is. Wat ik zelf deed is klusjes doen op de bovenverdieping (strijken, badkamer schoonmaken) dan was ik snel bij mijn dochter als het nodig was. De eerste avonden zal het wel even duren voordat ze zelf in leert slapen, maar je zult zien dat het steeds beter gaat. Ik leg mijn dochter nu op bed en dan speelt ze nog een beetje met haar knuffeltje en valt dan vanzelf in slaap.
Veel sterkte!
Fijn dat je gisteren een leuke middag hebt gehad. Zo zie je maar dat het heel goed kan gaan als je zelf niet in de buurt bent. Als ik je stukje zo lees denk ik dat je zelf heel moeilijk je kindje los kunt laten. Je bent ongetwijfeld een geweldige moeder, maar het zorgt wel voor spanningen in je relatie denk ik. Ik was in het begin toen ik nog thuis was ook heel erg op mijn dochter gefocust, zat bij ieder huiltje gelijk naast haar bed, maar daar ging ik zelf aan onderdoor.Ik had zelf het idee dat niemand beter voor mijn dochter kon zorgen dan ik, dat proef ik ook een beetje uit jouw stukje. Toen ik weer ging werken ging het gelijk een stuk beter met me en daardoor ook met mijn dochter, want die voelde die spanningen ook heel goed aan. Ik zou echt proberen om als ze huilt haar niet direct uit bed te halen, maar haar gewoon in haar bedje te troosten, ga desnoods met een stoeltje naast haar bed zitten in het begin. Maak geen direct oogcontact, aai haar over haar bolletje en maak sus geluidjes. Als ze rustig is en niet meer huilt kun je uit haar kamertje weggaan.Als ze weer huilt kun je weer hetzelfde doen, op die manier leert ze dat je toch heel dichtbij bent om haar te troosten als het nodig is. Wat ik zelf deed is klusjes doen op de bovenverdieping (strijken, badkamer schoonmaken) dan was ik snel bij mijn dochter als het nodig was. De eerste avonden zal het wel even duren voordat ze zelf in leert slapen, maar je zult zien dat het steeds beter gaat. Ik leg mijn dochter nu op bed en dan speelt ze nog een beetje met haar knuffeltje en valt dan vanzelf in slaap.
Veel sterkte!
maandag 24 december 2007 om 16:45
Hai Thirza,
Ik heb dit ook meegemaakt en wat bij ons na 2 nachten resultaat gaf was toch het laten huilen 's nachts. Voordat je hieraan begint moet je er allebei helemaal achter staan anders hou je het niet vol.
Ik heb veel gehad aan het boek 'leer uw kind 's nachts door te slapen' van Charles E Schaefer. Je kunt het evt. bij bol bestellen.
In dit boek wordt heel duidelijk uitgelegd hoe het werkt en worden alle vragen die er in je opkomen als je nadenkt over laten huilen s nachts beantwoord.
Heel veel succes verder!
Ik heb dit ook meegemaakt en wat bij ons na 2 nachten resultaat gaf was toch het laten huilen 's nachts. Voordat je hieraan begint moet je er allebei helemaal achter staan anders hou je het niet vol.
Ik heb veel gehad aan het boek 'leer uw kind 's nachts door te slapen' van Charles E Schaefer. Je kunt het evt. bij bol bestellen.
In dit boek wordt heel duidelijk uitgelegd hoe het werkt en worden alle vragen die er in je opkomen als je nadenkt over laten huilen s nachts beantwoord.
Heel veel succes verder!
maandag 24 december 2007 om 18:00
Ik vind laten huilen echt zielig, maar ieder z'n ding zullen we maar zeggen. Wat mij betreft ondermijn je er ook het veiligheidsgevoel van je kind mee. Kind zal beseffen dat huilen kennelijk geen zin heeft, dat hij z'n ouders dus niet om hulp kan roepen als hij s'nachts eenzaam is of bang of pijn heeft o.i.d. Zelf vind ik dat geen fijn gevoel en heb liever niet dat mijn dohcter dat idee krijgt. Huilen om aandacht of troost vind ik heel legitiem en wordt gewoon gehonoreerd. Vind het net zo'n basisbehoefte als voeding of een schone luier, ook s'nachts.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook
