Kinderen
alle pijlers
Ik vind mijn puber even helemaal niet leuk!
vrijdag 28 mei 2021 om 15:23
Ik erger mij de laatste tijd mateloos aan mijn dochter van 14, ik zou graag willen weten of dit normaal puber gedrag is of dat ik mij zorgen moet maken of dingen anders moet aanpakken.
Het gaat dus om mijn dochter van 14. Ons oudste kind. Ze vind iedereen binnen het gezin stom en wil het liefst niks met ons te maken hebben. Uitjes met het gezin verziekt ze door alsmaar te klagen dat het saai is en dat ze terug naar huis wil.
Ze zit altijd maar op haar kamer, neemt eten mee naar boven en laat dat dagen lang staan, moppert en klaagt over alles, niks is goed genoeg. Helpen in het huishouden of een taakje doen?? Ho maar!
Wanneer ik zeg dat ze iets moet doen zoals bijvoorbeeld de vaatwasser uitruimen maakt ze daar een ontzettend groot probleem van (roepen, weigeren, weglopen). Uiteindelijk doet ze het met tegenzin omdat ik ontzettend boos op haar word maar zodra ze klaar is loopt ze hard stampvoetend en al mopperend naar haar kamer.
Het is trouwens niet eens zo dat ze standaard vaste taken heeft, ik vraag haar eens in de zoveel tijd om even wat te doen maar alles is stom en onnodig en wil ze niet doen.
Vriendinnen buiten school om heeft ze niet echt en ze vind dat zelf helemaal prima, heeft ze geen behoefte aan zegt ze. Ze heeft wel 1 vriendin in de klas waar ze mee appt maar buiten school om zien ze elkaar dus niet.
Naar buiten gaan?? Wil ze nooit. Even naar de winkel? Durft ze niet. Iemand iets vragen? Durft ze ook niet. Buiten is ze dus eigenlijk een heel bang en timide kind...op school is ze net zo, heel stil en wil het liefst geen woord hoeven spreken met niemand. Haar schoolresultaten zijn wel heel goed.
Het lijkt haar ook allemaal niets te doen wanneer er iemand ziek is binnen het gezin of geblesseerd is en hulp nodig heeft.
Ik was een tijd geleden door mijn rug gegaan en wanneer ik ok haar hulp vroeg (iets oppakken van de grond bijvoorbeeld) deed ze echt met tegenzin even helpen. Ze is zo asociaal, lijkt geen gevoel te hebben voor anderen en alleen aan zichzelf te denken.
Ik voel mij haast schuldig om dit hier neer te zetten omdat het lijkt alsof ik haar alleen mar vervelend vind..ze doet het goed op school, neemt dat serieus. Verder veroorzaakt ze geen problemen, ze is erg opzichzelf. Ze heeft humor, vroeger konden we ontzettend lachen met elkaar en was ze een gezellig kind maar het afgelopen jaar is alles dus ontzettend anders geworden. Corona heeft natuurlijk ook niet geholpen...
Is dit normaal pubergedrag? Moet ik mij zorgen maken om het feit ze zo gesloten is en eigenlijk geen behoefte heeft aan contact met ons en anderen? Pak ik alles verkeerd aan door te dwingen om te helpen?
Het gaat dus om mijn dochter van 14. Ons oudste kind. Ze vind iedereen binnen het gezin stom en wil het liefst niks met ons te maken hebben. Uitjes met het gezin verziekt ze door alsmaar te klagen dat het saai is en dat ze terug naar huis wil.
Ze zit altijd maar op haar kamer, neemt eten mee naar boven en laat dat dagen lang staan, moppert en klaagt over alles, niks is goed genoeg. Helpen in het huishouden of een taakje doen?? Ho maar!
Wanneer ik zeg dat ze iets moet doen zoals bijvoorbeeld de vaatwasser uitruimen maakt ze daar een ontzettend groot probleem van (roepen, weigeren, weglopen). Uiteindelijk doet ze het met tegenzin omdat ik ontzettend boos op haar word maar zodra ze klaar is loopt ze hard stampvoetend en al mopperend naar haar kamer.
Het is trouwens niet eens zo dat ze standaard vaste taken heeft, ik vraag haar eens in de zoveel tijd om even wat te doen maar alles is stom en onnodig en wil ze niet doen.
Vriendinnen buiten school om heeft ze niet echt en ze vind dat zelf helemaal prima, heeft ze geen behoefte aan zegt ze. Ze heeft wel 1 vriendin in de klas waar ze mee appt maar buiten school om zien ze elkaar dus niet.
Naar buiten gaan?? Wil ze nooit. Even naar de winkel? Durft ze niet. Iemand iets vragen? Durft ze ook niet. Buiten is ze dus eigenlijk een heel bang en timide kind...op school is ze net zo, heel stil en wil het liefst geen woord hoeven spreken met niemand. Haar schoolresultaten zijn wel heel goed.
Het lijkt haar ook allemaal niets te doen wanneer er iemand ziek is binnen het gezin of geblesseerd is en hulp nodig heeft.
Ik was een tijd geleden door mijn rug gegaan en wanneer ik ok haar hulp vroeg (iets oppakken van de grond bijvoorbeeld) deed ze echt met tegenzin even helpen. Ze is zo asociaal, lijkt geen gevoel te hebben voor anderen en alleen aan zichzelf te denken.
Ik voel mij haast schuldig om dit hier neer te zetten omdat het lijkt alsof ik haar alleen mar vervelend vind..ze doet het goed op school, neemt dat serieus. Verder veroorzaakt ze geen problemen, ze is erg opzichzelf. Ze heeft humor, vroeger konden we ontzettend lachen met elkaar en was ze een gezellig kind maar het afgelopen jaar is alles dus ontzettend anders geworden. Corona heeft natuurlijk ook niet geholpen...
Is dit normaal pubergedrag? Moet ik mij zorgen maken om het feit ze zo gesloten is en eigenlijk geen behoefte heeft aan contact met ons en anderen? Pak ik alles verkeerd aan door te dwingen om te helpen?
zondag 30 mei 2021 om 11:17
Tsja. Ik kan zeggen wat ik wil, waarom ik het wil, wat ik verwacht en wat niet, het is uiteindelijk aan haar of zij het gaat doen of niet. En bij een hardcore puber als de mijne is de kans groot dat het toch niet gebeurt. Dan kan ik op mijn kop gaan staan maar de tijd dat ik haar op een nadenkkrukje kon zetten is al 12 jaar voorbij. En als ik telefoons moet gaan afpakken dan zijn we wel degelijk bezig met een strijd.FeeLucifer01 schreef: ↑30-05-2021 10:54
Of je ziet het niet als strijd, ik vind gewoon onderdeel van opvoeden en je kan zelf zo moeilijk en zwaar maken in je hoofd, ik blijf gewoon aangeven wat ik wil en waarom ik bepaalde zaken verwacht, zij gaat het doen. Soms onder luid protest. Of eigenlijk meestal...
En dan lach ik inwendig erom. En soms hardop. En soms zelfs met haar. Klaar.
En daar heb ik geen zin in dus ik laat het los, verleg mijn grens naar zo lang het ongedierte niet door de kamer loopt vind ik het goed en wacht op betere tijden. En die zijn nu met de komst van het vriendje aangebroken, althans die op opruimgebied. Nog genoeg andere uitdagingen hoor.
zondag 30 mei 2021 om 11:18
Hahah, ja dat heeft nooit gewerkt bij mijn kinderen.Marelyse schreef: ↑30-05-2021 11:17Tsja. Ik kan zeggen wat ik wil, waarom ik het wil, wat ik verwacht en wat niet, het is uiteindelijk aan haar of zij het gaat doen of niet. En bij een hardcore puber als de mijne is de kans groot dat het toch niet gebeurt. Dan kan ik op mijn kop gaan staan maar de tijd dat ik haar op een nadenkkrukje kon zetten is al 12 jaar voorbij. En als ik telefoons moet gaan afpakken dan zijn we wel degelijk bezig met een strijd.
En daar heb ik geen zin in dus ik laat het los, verleg mijn grens naar zo lang het ongedierte niet door de kamer loopt vind ik het goed en wacht op betere tijden. En die zijn nu met de komst van het vriendje aangebroken, althans die op opruimgebied. Nog genoeg andere uitdagingen hoor.
Maar iedere puber is anders net als elke ouder, het is echt kijken wat werkt en voor hoe lang dat werkt inderdaad.
zondag 30 mei 2021 om 11:21
Wat de klusjes betreft: zijn het echt taakjes die ze dan NU moet uitvoeren? Daar kunnen veel mensen slecht tegen namelijk. Is het een idee er eerder een verantwoordelijkheid van te maken dan een taak, zoals bvb "ik zou graag hebben dat je de vaatwasser voor tijdstip X hebt leeggemaakt" en ze dan wel zelf kan bepalen wanneer ze dat doet?
zondag 30 mei 2021 om 11:23
Bij die van mij ook niet. Maar af en toe verlang ik wel terug naar die tijd dat mijn wil toch wel wet wasFeeLucifer01 schreef: ↑30-05-2021 11:18Hahah, ja dat heeft nooit gewerkt bij mijn kinderen.
Maar iedere puber is anders net als elke ouder, het is echt kijken wat werkt en voor hoe lang dat werkt inderdaad.
. Natuurlijk is iedere puber anders. Voor mij werkt loslaten en erop vertrouwen dat het op een dag beter gaat in elk geval goed.
zondag 30 mei 2021 om 11:24
Echt?Rosanna1985 schreef: ↑30-05-2021 11:21Wat de klusjes betreft: zijn het echt taakjes die ze dan NU moet uitvoeren? Daar kunnen veel mensen slecht tegen namelijk. Is het een idee er eerder een verantwoordelijkheid van te maken dan een taak, zoals bvb "ik zou graag hebben dat je de vaatwasser voor tijdstip X hebt leeggemaakt" en ze dan wel zelf kan bepalen wanneer ze dat doet?
Ik vind koken ook kut maar soms moet dat gewoon en inderdaad nu en niet over 5 uur.
zondag 30 mei 2021 om 11:24
Ik ben bekend met de weggooi-aanpak. Ik doe het zelf als ouder van een puber niet. Het was kenmerkend onderdeel van een opvoedstijl die ik niet erg prettig vond.
Het is wel lastig trouwens, een puber liefdevol opvoeden als je zelf een spartaanse opvoeding genoten hebt. Geduld is het sleutelwoord. En ik heb ook grenzen, maar ik dwing ze niet af door onveiligheid.
Het is wel lastig trouwens, een puber liefdevol opvoeden als je zelf een spartaanse opvoeding genoten hebt. Geduld is het sleutelwoord. En ik heb ook grenzen, maar ik dwing ze niet af door onveiligheid.
zondag 30 mei 2021 om 11:26
Volgens mij is het bij de meeste pubers zo dat je niet meer wil dat een ander voor je bepaald. Tegen je zegt dat je klusjes moet doen, je moet douchen etc. Hoe harder mijn moeder dat riep (mn vader vond t allang best) dat ik dit of dat moest doen des te meer ik mijn hakken in het zand zette. En ook als ze migraine had en de telefoon ging en vroeg of ik even wilde opnemen. (Ja doei! Jouw telefoon, jouw huis en het is voor jou).
En naar een winkel of iets aan een vreemde vragen vond ik ook doodeng! Zei ik uiteraard niet, daar had ik zo mijn smoesjes voor.
En naar een winkel of iets aan een vreemde vragen vond ik ook doodeng! Zei ik uiteraard niet, daar had ik zo mijn smoesjes voor.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zondag 30 mei 2021 om 11:27
Dat is niet helemaal hoe ik het bedoel. Je kan uiteraard niet om 23u met het avondeten komen. Maar je bepaalt wel nog altijd zelf op welke dag je iets maakt dat veel werk is en op welke dag iets dat minder werk is. Of je eventueel op voorhand al iets voorbereidt. Etc.FeeLucifer01 schreef: ↑30-05-2021 11:24Echt?
Ik vind koken ook kut maar soms moet dat gewoon en inderdaad nu en niet over 5 uur.
Dat is anders dan dat iemand je zegt: "je moet NU aardappelen schillen". Dat bedoel ik met het verschil tussen verantwoordelijkheden en taken.
zondag 30 mei 2021 om 11:46
Een van onze pubers geeft dat ook aan: 'Als jullie zo zeuren over dat afruimen, heb ik er helemaal geen zin meer in!' Die probeert na het eten naar boven te sluipen en zit dan midden in een game als je informeert wanneer hij de vaatwasser gaat vullen. Voorheen brulde hij dan dat hij door ons gezeur dood was. Maar tegenwoord stelt hij dus heel vriendelijk en volwassen voor dat het later die avond 'vanzelf' gebeurt. Komt goed. Als wij erover ophouden.Rosanna1985 schreef: ↑30-05-2021 11:21Wat de klusjes betreft: zijn het echt taakjes die ze dan NU moet uitvoeren? Daar kunnen veel mensen slecht tegen namelijk. Is het een idee er eerder een verantwoordelijkheid van te maken dan een taak, zoals bvb "ik zou graag hebben dat je de vaatwasser voor tijdstip X hebt leeggemaakt" en ze dan wel zelf kan bepalen wanneer ze dat doet?
Sure.
Bij voorkeur ver na bedtijd.
Of hij maakt er misbruik van dat ik nog wel eens eerder ga slapen dan hij. Waarop ik dan midden in de nacht ontdek dat de boel nog op tafel staat. Of 's ochtends vroeg.
Niet elke puber is hetzelfde. Als we bij hem niet consequent eisen dat hij de tafel afruimt voor hij naar boven gaat, hebben we er meer werk aan dan als we even duidelijk voet bij stuk houden.
zondag 30 mei 2021 om 11:53
Volgens mij ben ik wel een wat onconventionele opvoeder, of mijn kinderen zijn van een zwaarder kaliber. Als het gaat om de langste adem, is dat niet die van mij. Mijn oudste gaat gewoon weg, die gaat geen discussie aan maar verdwijnt gewoon. De jongste kan transformeren in een helse furie als dingen niet naar wens gaan en/of ik teveel aan haar hoofd zeur. Dat wil je niet meemaken, dus die laat ik dan ook afkoelen op haar kamer (waar ze zelf heen gaat, want zij wil dan ook rust en bijkomen).
Wat ze wel altijd doen is afspraken nakomen. Dus als ze zeggen dat ze bijv de vaatwasser uitruimen, gebeurt dat ook. Ze zijn dus heel selectief in hun toezeggingen en doen die alleen als ze ook zeker weten dat ze zich eraan houden. Vaste dingetjes als was in de wasmand en serviesgoed ‘s avonds naar de keuken zijn wel goed ingesleten. Ik mopper er wel over als ze dat incidenteel vergeten, maar dan neem ik het zelf mee.
Wat ze wel altijd doen is afspraken nakomen. Dus als ze zeggen dat ze bijv de vaatwasser uitruimen, gebeurt dat ook. Ze zijn dus heel selectief in hun toezeggingen en doen die alleen als ze ook zeker weten dat ze zich eraan houden. Vaste dingetjes als was in de wasmand en serviesgoed ‘s avonds naar de keuken zijn wel goed ingesleten. Ik mopper er wel over als ze dat incidenteel vergeten, maar dan neem ik het zelf mee.
zondag 30 mei 2021 om 11:53
Juist. Kunnen ze best hoor. Ze komen ook op tijd op school.
zondag 30 mei 2021 om 12:24
Dan zou ik er wel een tijdslimiet op plakken. Bvb het moet gedaan zijn voor 21u (ik zeg maar wat). Verantwoordelijkheden vs taken. Als hij het dan niet gedaan heeft om 21u dan heeft hij dus bewezen dat hij die verantwoordelijkheid niet aankan en dan wordt het dus wel een taak die gewoon "nu" moet.yette schreef: ↑30-05-2021 11:46Maar tegenwoord stelt hij dus heel vriendelijk en volwassen voor dat het later die avond 'vanzelf' gebeurt. Komt goed. Als wij erover ophouden.
Sure.
Bij voorkeur ver na bedtijd.
Of hij maakt er misbruik van dat ik nog wel eens eerder ga slapen dan hij. Waarop ik dan midden in de nacht ontdek dat de boel nog op tafel staat. Of 's ochtends vroeg.
zondag 30 mei 2021 om 12:30
Denk dat wel mee valt hoor.KamilleT schreef: ↑30-05-2021 11:53Volgens mij ben ik wel een wat onconventionele opvoeder, of mijn kinderen zijn van een zwaarder kaliber. Als het gaat om de langste adem, is dat niet die van mij. Mijn oudste gaat gewoon weg, die gaat geen discussie aan maar verdwijnt gewoon. De jongste kan transformeren in een helse furie als dingen niet naar wens gaan en/of ik teveel aan haar hoofd zeur. Dat wil je niet meemaken, dus die laat ik dan ook afkoelen op haar kamer (waar ze zelf heen gaat, want zij wil dan ook rust en bijkomen).
Wat ze wel altijd doen is afspraken nakomen. Dus als ze zeggen dat ze bijv de vaatwasser uitruimen, gebeurt dat ook. Ze zijn dus heel selectief in hun toezeggingen en doen die alleen als ze ook zeker weten dat ze zich eraan houden. Vaste dingetjes als was in de wasmand en serviesgoed ‘s avonds naar de keuken zijn wel goed ingesleten. Ik mopper er wel over als ze dat incidenteel vergeten, maar dan neem ik het zelf mee.
zondag 30 mei 2021 om 12:36
Nou dat. Sommige dingen moeten gewoon nu. Ik kan ook niet als zij vragen of ik ze weg wil brengen zeggen ‘ja straks’ en dan 4 uur later zeggen ‘ja waarom moet het altijd NU?’FeeLucifer01 schreef: ↑30-05-2021 11:24Echt?
Ik vind koken ook kut maar soms moet dat gewoon en inderdaad nu en niet over 5 uur.
Als je met meer mensen in een huis woont moet je wel eens dingen doen die je niet tof vindt op een onhandig tijdstip. Maar ja de hond moet nu uit en nee dat kan niet 4 uur wachten en ja de vaatwasser moet nu leeg want ik wil koken. Wil je niet dat íets NU moet dan doe je het eerder en uit jezelf maar niet later. Of de vloer gestofzuigd is om 16:00 of 12:00 maakt me dan weer niet uit. Maaf sommige dingen moeten gewoon nu omdat anderen er anders last van hebben
zondag 30 mei 2021 om 12:38
Als ik dan lees over desnoods 200 keer zeggen dat een glas/jas/plas nú opgeruimd moet worden, denk ik ‘wat doe je jezelf aan?’. Daar wordt je leven toch niet gezelliger door, of denk je dat kinderen het nodig hebben om te weten wie de baas is in huis (of is dit de praktische uitvoering van ‘grenzen bieden veiligheid?’).
zondag 30 mei 2021 om 12:41
yette schreef: ↑30-05-2021 11:46Een van onze pubers geeft dat ook aan: 'Als jullie zo zeuren over dat afruimen, heb ik er helemaal geen zin meer in!' Die probeert na het eten naar boven te sluipen en zit dan midden in een game als je informeert wanneer hij de vaatwasser gaat vullen. Voorheen brulde hij dan dat hij door ons gezeur dood was. Maar tegenwoord stelt hij dus heel vriendelijk en volwassen voor dat het later die avond 'vanzelf' gebeurt. Komt goed. Als wij erover ophouden.
Sure.
Bij voorkeur ver na bedtijd.
Of hij maakt er misbruik van dat ik nog wel eens eerder ga slapen dan hij. Waarop ik dan midden in de nacht ontdek dat de boel nog op tafel staat. Of 's ochtends vroeg.
Niet elke puber is hetzelfde. Als we bij hem niet consequent eisen dat hij de tafel afruimt voor hij naar boven gaat, hebben we er meer werk aan dan als we even duidelijk voet bij stuk houden.
Ja. Staat er 2 uur lang een bord met kruimels en bestek en vieze glazen en leg verpakkingen op tafel. Ik zeg niks. Na 2 uur: ruim je dat even op? ‘Ja ik wilde dat dus net doen maar nou begin jij meteen weer te zeuren en dan heb ik er dus geen zin meer in, ik wilde dat nét gaan doen hoor’
Ja jammer dan dan doe je het maar met tegenzin. Zin is niet verplicht, opruimen wel. En als je geen gezeur wilt dan had je 2 uur de tijd om die zooi op te ruimen zonder gezeur. Kies maar.
Nog bozer? Ach popje, wat loop je prachtig op schema qua ontwikkeling en volwassen worden, heel gezond dit gemopper en gesputter! Ruim je nu even op?
zondag 30 mei 2021 om 12:44
De tijdslimiet is nu 'voordat je naar boven gaat'. En hij is toch echt zelf degene die 's avonds zo snel mogelijk boven wil gaan gamenRosanna1985 schreef: ↑30-05-2021 12:24Dan zou ik er wel een tijdslimiet op plakken. Bvb het moet gedaan zijn voor 21u (ik zeg maar wat). Verantwoordelijkheden vs taken. Als hij het dan niet gedaan heeft om 21u dan heeft hij dus bewezen dat hij die verantwoordelijkheid niet aankan en dan wordt het dus wel een taak die gewoon "nu" moet.
Verder zijn er, vind ik, zat dingen waarbij hij laat zien dat hij prima verantwoordelijk om kan gaan met taken waarvoor hij een ruimere deadline heeft. Van cadeautjes kopen tot zijn vuile was aanleveren. Maar ook het dekken van de tafel doet hij gewoonlijk keurig voordat het eten klaar is. Dus die verantwoordelijkheid hoef ik hem niet meer te leren. Het probleem zit hem erin dat hij die vieze vaat opruimen zó vervelend vindt dat hij er onder uit probeert te komen. En daar valt weinig aan te doen. Het is ook een van de stommere taken.
zondag 30 mei 2021 om 12:44
Ik denk dat veel ouders evengoed heel veel zooi opruimen. Voor elk bord waar ik 200 keer over zeur zet ik heel veel schoenen zelf ff weg, ruim ik wat lege verpakkingen op en haal ik zelf een doekje over het aanrecht. Dat hebben ze helemaal niet door. Want als ik over alles de hele tijd strijd zou maken zou niemand een leven hebben hier in huis. Maar ik vertik het om alles te doen onder het motto ‘anders krijg je maar strijd en dat is vermoeiend’. Ik ga niet over elke futiliteit de strijd aan maar ik vertik het om de huissloof te worden van een stel wezens die er wel wonen, niks bijdragen en de sfeer en de omgeving verpesten.KamilleT schreef: ↑30-05-2021 12:38Als ik dan lees over desnoods 200 keer zeggen dat een glas/jas/plas nú opgeruimd moet worden, denk ik ‘wat doe je jezelf aan?’. Daar wordt je leven toch niet gezelliger door, of denk je dat kinderen het nodig hebben om te weten wie de baas is in huis (of is dit de praktische uitvoering van ‘grenzen bieden veiligheid?’).
zondag 30 mei 2021 om 12:45
Ik bedoelde niet elke keer, meer alles bij elkaar na een paar jaar puberen, gewoon omdat je nu eenmaal veel moet herhalen. Dus ook dat valt echt wel mee hoor.KamilleT schreef: ↑30-05-2021 12:38Als ik dan lees over desnoods 200 keer zeggen dat een glas/jas/plas nú opgeruimd moet worden, denk ik ‘wat doe je jezelf aan?’. Daar wordt je leven toch niet gezelliger door, of denk je dat kinderen het nodig hebben om te weten wie de baas is in huis (of is dit de praktische uitvoering van ‘grenzen bieden veiligheid?’).
En ik vind dat je zelf allemaal heel zwaar maakt, wat ik al zei eerder, met er zelf allemaal niet zo zwaar aan tillen en humor kom ik hier ook een end. En soms moeten dingen gewoon wel nu.
Ik vind veel van wat anderen tikken hier juist jezelf heel moeilijk maken.
