Kinderen
alle pijlers
Introvert en kinderen
zondag 10 april 2022 om 15:21
Nou dat dus: hoe?
Hier een dreumes die van zes uur sochtends tot zeven savonds Heel Veel aandacht kan vragen, terwijl ik mijn energie haal uit alleen zijn, een boekje lezen etc. Eigenlijk alles wat je niet met een dreumes erbij kunt doen. Natuurlijk doet mijn man ook zijn deel, maar ik ervaar het als behoorlijk zwaar als ik een hele dag ‘aan’ moet staan.
Wachten tot baby meer zelf-entertainend wordt en momentjes voor mezelf pakken waar mogelijk doe ik al, maar misschien heeft iemand nog een goede tip voor me.
(En het kind kan niet meer teruggestopt worden, voor wie met de vraag komt waarom ik dan aan kinderen ben begonnen en wat ik dan van tevoren had verwacht
)
Hier een dreumes die van zes uur sochtends tot zeven savonds Heel Veel aandacht kan vragen, terwijl ik mijn energie haal uit alleen zijn, een boekje lezen etc. Eigenlijk alles wat je niet met een dreumes erbij kunt doen. Natuurlijk doet mijn man ook zijn deel, maar ik ervaar het als behoorlijk zwaar als ik een hele dag ‘aan’ moet staan.
Wachten tot baby meer zelf-entertainend wordt en momentjes voor mezelf pakken waar mogelijk doe ik al, maar misschien heeft iemand nog een goede tip voor me.
(En het kind kan niet meer teruggestopt worden, voor wie met de vraag komt waarom ik dan aan kinderen ben begonnen en wat ik dan van tevoren had verwacht
)
dinsdag 12 april 2022 om 07:50
Natuurlijk kun je de ander wel veranderen. Het gaat hier niet om een karaktertrek, het gaat om de manier waarop zaken verdeeld zijn. Als de een structureel weigert om zaken op zich te nemen en de ander daar overbelast door raakt, dan dient die ene dus te veranderen. En natuurlijk is de grens niet de dood, de grens ligt al bij verwaarlozing. Als de taken zijn verdeeld en man gaat nog steeds niet naar de logopedist/huisarts/tandarts met dat kind dan is dat niet een kwestie van smaak of prioriteiten die je loslaat omwille van de lieve vrede.
dinsdag 12 april 2022 om 08:28
Ceder schreef: ↑12-04-2022 07:42Dit klinkt nog een beetje passief-agressief. Het ontzettend goede en logische advies dat hiervoor op VF is gegeven: verdeel de taken en maak ieder niet alleen uitvoerend verantwoordelijk maar ook organisatorisch. En dan ook accepteren dat het kan gaan zoals de ander het doet en niet zoals je het zelf zou doen.
Boodschappen: A
Sociale contacten: ieder zijn eigen.
Kleding kind: B
Etcetera.
Ik bedoel hetzelfde, natuurlijk maak je globale afspraken maar je laat het vervolgens bij die ander en gaat het niet oplossen als het (dreigt) mis te gaan. En dat laatste zie ik veel mensen in mijn omgeving wel doen. De partner zou de sport regelen van het kind maar als kind geen voetbalschoenen heeft 2 dagen voor de start dan gaat de ander klagend en mopperend die schoenen regelen. Dat moet je dus niet doen.
dinsdag 12 april 2022 om 08:30
@Thalas; als je partner consequent gemaakte afspraken niet nakomt die belangrijk zijn voor de gezondheid van zijn kind dan heb je een heel ander probleem dan een slechte taakverdeling of een scheefgegroeide verhouding.
Dan zou ik aandringen dat die man zelf eens naar de huisarts gaat om zich te laten onderzoeken. Heeft hij geheugenproblemen?
Dan zou ik aandringen dat die man zelf eens naar de huisarts gaat om zich te laten onderzoeken. Heeft hij geheugenproblemen?
dinsdag 12 april 2022 om 08:43
Parella schreef: ↑12-04-2022 08:30@Thalas; als je partner consequent gemaakte afspraken niet nakomt die belangrijk zijn voor de gezondheid van zijn kind dan heb je een heel ander probleem dan een slechte taakverdeling of een scheefgegroeide verhouding.
Dan zou ik aandringen dat die man zelf eens naar de huisarts gaat om zich te laten onderzoeken.
Nee, dit is geen ander probleem, dit ìs het probleem. Schrikbarend veel mannen verwaarlozen hun kinderen en de reden dat dat meestal zonder schade blijft is omdat vrouwen die schade voorkomen.
De oorzaak voor dit probleem wordt steevast gezocht in onzinzaken: dat de hersenen van mannen anders werken, dat de vrouw alles naar zich toetrekt, dat ze perfectionistisch is, dat hij het kind niet wilde, dat hij ongelukkig is, dat vrouwen nu eenmaal biologisch gezien beter zorgen en mannen beter buitenshuis werken, dat de vrouw de man niet goed aangestuurd heeft of dat ze gewoon de verkeerde partner heeft gekozen. Of dat er iets mis is met hem. Maar dat zijn allemaal vergoeilijkingen die bijdragen aan die verwaarlozing. Want als de oorzaak niet beïnvloedbaar is, kun je er als man ook niets aan veranderen. Dan hóef je er niets aan te veranderen. Dit soort ideeën houdt de detachement van mannen in stand. Pas als we allemaal inzien dat verwaarlozing geen kwestie van mannelijke opvoedsmaak is, maar gewoon fout, kan er iets veranderen.
dinsdag 12 april 2022 om 09:51
Zo doen we het hier ook. Man is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor sport (en regelt daar alles voor), ik doe de muziekles.. man brengt naar school, ik haal op.Ceder schreef: ↑12-04-2022 07:42Dit klinkt nog een beetje passief-agressief. Het ontzettend goede en logische advies dat hiervoor op VF is gegeven: verdeel de taken en maak ieder niet alleen uitvoerend verantwoordelijk maar ook organisatorisch. En dan ook accepteren dat het kan gaan zoals de ander het doet en niet zoals je het zelf zou doen.
Boodschappen: A
Sociale contacten: ieder zijn eigen.
Kleding kind: B
Etcetera.
Gedeelde verantwoordelijkheid is gewoon lastig, omdat je dan het overzicht niet hebt. Als ik een keer in moet vallen omdat man in het buitenland zit moet hij mij echt even een briefing geven, want ik weet echt niet wanneer welk kind waar moet zijn.
Het feit dat je weet dat een ander volledig verantwoordelijk is voor een taak geeft ook wel rust denk ik.
dinsdag 12 april 2022 om 09:57
Thalas schreef: ↑12-04-2022 08:43Nee, dit is geen ander probleem, dit ìs het probleem. Schrikbarend veel mannen verwaarlozen hun kinderen en de reden dat dat meestal zonder schade blijft is omdat vrouwen die schade voorkomen.
De oorzaak voor dit probleem wordt steevast gezocht in onzinzaken: dat de hersenen van mannen anders werken, dat de vrouw alles naar zich toetrekt, dat ze perfectionistisch is, dat hij het kind niet wilde, dat hij ongelukkig is, dat vrouwen nu eenmaal biologisch gezien beter zorgen en mannen beter buitenshuis werken, dat de vrouw de man niet goed aangestuurd heeft of dat ze gewoon de verkeerde partner heeft gekozen. Of dat er iets mis is met hem. Maar dat zijn allemaal vergoeilijkingen die bijdragen aan die verwaarlozing. Want als de oorzaak niet beïnvloedbaar is, kun je er als man ook niets aan veranderen. Dan hóef je er niets aan te veranderen. Dit soort ideeën houdt de detachement van mannen in stand. Pas als we allemaal inzien dat verwaarlozing geen kwestie van mannelijke opvoedsmaak is, maar gewoon fout, kan er iets veranderen.
Wauw wat een afschuwelijke genderdiscriminatie spreidt jij hier tentoon...
"Mannen"? Waar héb je het over. De ene man is de andere man niet en de ene vrouw is de andere niet. Je doet hetzelfde als je in je tweede alinea (terecht) verafschuwt: doen alsof het aan het geslacht ligt.
Vrouwen verwaarlozen, mannen verwaarlozen. Vrouwen zorgen, mannen zorgen. Dat is karakter. De ene mens heeft meer gevoel voor verantwoordelijkheid dan de ander. De ene mens is perfectionistischer dan de ander. De ene mens pakt dingen sneller of efficiënter aan dan de ander. Dat staat los van sekse.
Maar meermaals je eigen kind niet naar de dokter, tandarts en logopedist brengen, zoals jij zegt, terwijl je weet dat dat jouw taak is.... Dan ben je gewoon een heel raar figuur met nul verantwoordelijkheidsbesef. Man of vrouw. Dan zou ik dus wel degelijk mijn man naar de huisarts of psycholoog sturen want dat is niet normaal hoor.
dinsdag 12 april 2022 om 09:59
We zijn het eens volgens mij.Parella schreef: ↑12-04-2022 08:28Ik bedoel hetzelfde, natuurlijk maak je globale afspraken maar je laat het vervolgens bij die ander en gaat het niet oplossen als het (dreigt) mis te gaan. En dat laatste zie ik veel mensen in mijn omgeving wel doen. De partner zou de sport regelen van het kind maar als kind geen voetbalschoenen heeft 2 dagen voor de start dan gaat de ander klagend en mopperend die schoenen regelen. Dat moet je dus niet doen.
Het topic dreigt weer een projectie-scherm te worden van een trouwens wel relevant aspect: verdeling van verantwoordelijkheden.
Ouder A vindt alles best zolang het kind nog ademt.
Ouder B wil dat het kind voor ieder traantje gaat kleien bij de therapeut.
Ouder A vindt ouder B overbezorgd en overspannen.
Ouder B vindt dat ouder A het kind verwaarloosd.
En de werkelijkheid ligt er vrijwel altijd tussenin en vereist overleg en een compromis.
TO: heb je met je andere ouder een verdeling van taalvelden/verantwoordelijkheden afgesproken?
dinsdag 12 april 2022 om 10:03
Goeie tips voor lastige echtgenoten, maar de mijne doet gewoon zijn deel hoor. Ik bedoelde meer dat hij op zijn ontspanmomenten zijn hoofd gewoon uit kan zetten en ontspannen, terwijl dat mij niet lukt. Hij gaat in zijn tijd vaak de deur uit naar vrienden, terwijl ik liever thuis ben. Maar daar is hij dan ook vaak met kind, waardoorheen ik niet lekker kan ontspannen en nog steeds met een half oor luister of dreumes huilt (terwijl ik verstandelijk weet dat hij dat gewoon in de gaten houd en er prima mee om gaat).
Misschien krijg ik het niet goed uitgelegd. Het is in ieder geval al fijn om wat herkenning te lezen
Misschien krijg ik het niet goed uitgelegd. Het is in ieder geval al fijn om wat herkenning te lezen
dinsdag 12 april 2022 om 10:06
Is dat niet meer iets voor oudere kinderen, met school, cadeaus, sport etc? Bij baby zie ik daar nog niet echt mogelijkheden, Of zie ik wat over het hoofd?Ceder schreef: ↑12-04-2022 09:59We zijn het eens volgens mij.
Het topic dreigt weer een projectie-scherm te worden van een trouwens wel relevant aspect: verdeling van verantwoordelijkheden.
Ouder A vindt alles best zolang het kind nog ademt.
Ouder B wil dat het kind voor ieder traantje gaat kleien bij de therapeut.
Ouder A vindt ouder B overbezorgd en overspannen.
Ouder B vindt dat ouder A het kind verwaarloosd.
En de werkelijkheid ligt er vrijwel altijd tussenin en vereist overleg en een compromis.
TO: heb je met je andere ouder een verdeling van taalvelden/verantwoordelijkheden afgesproken?
dinsdag 12 april 2022 om 10:14
Parella schreef: ↑12-04-2022 09:57Wauw wat een afschuwelijke genderdiscriminatie spreidt jij hier tentoon...
"Mannen"? Waar héb je het over. De ene man is de andere man niet en de ene vrouw is de andere niet. Je doet hetzelfde als je in je tweede alinea (terecht) verafschuwt: doen alsof het aan het geslacht ligt.
Niet ieder genderprobleem is een geslachtsprobleem en genderproblemen signaleren is niet hetzelfde als problemen toeschrijven aan geslacht.
Dat zoveel mannen hun kinderen verwaarlozen ligt uiteraard niet aan hun geslacht, hoewel hun geslacht de aanleiding is. Het ligt aan de boodschap die mannen van jongs af aan meekrijgen: dat gezinstaken niet hun verantwoordelijkheid zijn, om allerlei onzinredenen. En als die boodschap maar vaak genoeg herhaald en bekrachtigd wordt, zoals hier in dit topic, zoals dagelijks in allerlei maatschappelijke interacties en zoals jij doet, door er een individueel probleem van te maken, dan verandert dat idee nooit. Dat er veel meer mannen ontoereikend voor hun kinderen zorgen dan vrouwen is geen toeval, het is geen karaktertrek en het ligt niet aan hun biologische geslacht. Dat komt doordat mannen en vrouwen nog steeds overwegend menen dat kinderen grootbrengen de verantwoordelijkheid van de vrouwelijke ouder is. En als zaken niet je verantwoordelijkheid zijn, is het niet zo erg wanneer je ze niet doet, ook niet wanneer je had gezegd dat wel te doen. Het is les 1 in projectmanagement: een gevoel van eigenaarschap resulteert in succesvolle uitkomsten, gebrek aan eigenaarschap niet.
dinsdag 12 april 2022 om 12:01
Maar dan zou je misschien met je partner kunnen afspreken dat hij er wat vaker op uit trekt met kind, zodat jij echt even kunt ontspannen door alleen thuis te zijn.montblanc schreef: ↑12-04-2022 10:03Goeie tips voor lastige echtgenoten, maar de mijne doet gewoon zijn deel hoor. Ik bedoelde meer dat hij op zijn ontspanmomenten zijn hoofd gewoon uit kan zetten en ontspannen, terwijl dat mij niet lukt. Hij gaat in zijn tijd vaak de deur uit naar vrienden, terwijl ik liever thuis ben. Maar daar is hij dan ook vaak met kind, waardoorheen ik niet lekker kan ontspannen en nog steeds met een half oor luister of dreumes huilt (terwijl ik verstandelijk weet dat hij dat gewoon in de gaten houd en er prima mee om gaat).
Misschien krijg ik het niet goed uitgelegd. Het is in ieder geval al fijn om wat herkenning te lezen
dinsdag 12 april 2022 om 12:18
Ik denk dat juist dit de fase voor jullie is om het onderlinge patroon goed in de rails te zetten. Er zijn nu enkele dingen die eventueel persoonsgebonden zijn: fysiek herstel van zwangerschap en borstvoeding. Maar ook als je dat erkent kun je gewoon verantwoordelijkheden gelijk verdelen:
Borstvoeding: ouder A
...en dus:
Kleding (of luier, of vaatwasser): ouder B
Verder zou het kunnen dat je een sterkere evolutionaire respons hebt op kind-signalen, bijvoorbeeld toeschieten van melk. Aan jullie hoe je daar mee omgaat: als je dat patroon voedt, dan versterkt het zich makkelijk en kun je als borstvoeder de komende 10 jaar je bed uit als er 1 niet kan slapen. Je kunt het patroon ook sturen, en daarvoor zul je samen misschien aan de slag moeten. Bijvoorbeeld
"ik ruik de baby: kun jij die even verschonen". En misschien na 10 keer:
"Hee, jij hebt ook een neus: kun je dat even eerder en zelf oppakken."
Zoiets.
dinsdag 12 april 2022 om 12:20
Heel herkenbaar. Het komt denk ik doordat je al wat verder zit in de overbelasting. Dan is het steeds lastiger om nog los te laten. Misschien kun je weekendje weg in je eentje plannen? Echt even afstand helpt vaak wel. Ook kun je iets kleins te doen plannen op je ontspan momenten en jezelf (vriendelijk) trainen om je aandacht daarbij te houden en niet op kind te richten. Zal toch wel af en toe gebeuren, maar hoe vaker je het oefent hoe meer het went.montblanc schreef: ↑12-04-2022 10:03Goeie tips voor lastige echtgenoten, maar de mijne doet gewoon zijn deel hoor. Ik bedoelde meer dat hij op zijn ontspanmomenten zijn hoofd gewoon uit kan zetten en ontspannen, terwijl dat mij niet lukt. Hij gaat in zijn tijd vaak de deur uit naar vrienden, terwijl ik liever thuis ben. Maar daar is hij dan ook vaak met kind, waardoorheen ik niet lekker kan ontspannen en nog steeds met een half oor luister of dreumes huilt (terwijl ik verstandelijk weet dat hij dat gewoon in de gaten houd en er prima mee om gaat).
Misschien krijg ik het niet goed uitgelegd. Het is in ieder geval al fijn om wat herkenning te lezen
Noise canceling koptelefoon kan ook heel fijn zijn. Of gaan douchen, dan hoor je ook al minder.
Het is zoals het is
dinsdag 12 april 2022 om 13:20
Dit, vind ik een goeie tip! Ik heb ook tijden gehad, vooral tijdens corona, dat het mij allemaal wat veel werd (destijds dreumes en peuter), en ik herken het dat je wel in een andere kamer zit, maar toch gespitst blijft op geluiden enzo. Dat is echt een fysieke stress-respons, voor mij wel een teken dat ik tegen een grens aan liep.
Kan man baby een keer een (halve) dag meenemen, naar familie bijvoorbeeld?
dinsdag 12 april 2022 om 13:31
Thalas schreef: ↑12-04-2022 10:14Niet ieder genderprobleem is een geslachtsprobleem en genderproblemen signaleren is niet hetzelfde als problemen toeschrijven aan geslacht.
Dat zoveel mannen hun kinderen verwaarlozen ligt uiteraard niet aan hun geslacht, hoewel hun geslacht de aanleiding is. Het ligt aan de boodschap die mannen van jongs af aan meekrijgen: dat gezinstaken niet hun verantwoordelijkheid zijn, om allerlei onzinredenen. En als die boodschap maar vaak genoeg herhaald en bekrachtigd wordt, zoals hier in dit topic, zoals dagelijks in allerlei maatschappelijke interacties en zoals jij doet, door er een individueel probleem van te maken, dan verandert dat idee nooit. Dat er veel meer mannen ontoereikend voor hun kinderen zorgen dan vrouwen is geen toeval, het is geen karaktertrek en het ligt niet aan hun biologische geslacht. Dat komt doordat mannen en vrouwen nog steeds overwegend menen dat kinderen grootbrengen de verantwoordelijkheid van de vrouwelijke ouder is. En als zaken niet je verantwoordelijkheid zijn, is het niet zo erg wanneer je ze niet doet, ook niet wanneer je had gezegd dat wel te doen. Het is les 1 in projectmanagement: een gevoel van eigenaarschap resulteert in succesvolle uitkomsten, gebrek aan eigenaarschap niet.
Jaja. Je zegt eigenlijk: het is geen nature maar nurture waardoor mannen zich minder verantwoordelijk voelen. De generalisatie die je maakt blijft hetzelfde en is gewoon niet waar. Als de vader van jouw kinderen zich zo gedroeg dan is het gewoon een lul.
Ik ken zoveel hele betrokken, zorgzame vaders die minimaal de helft van de zorg doen (uit zichzelf en met liefde), allemaal mannen die in de jaren 70-80 zijn opgegroeid met ongeëmancipeerde vaders maar die andere behoeften hebben dan hun eigen vaders en andere keuzes maken.
Ik ken ook mannen die voornamelijk werken en waarvan de vrouw de zorg vooral doet, maar ook die mannen zouden niet consequent belangrijke afspraken vergeten die op hun takenlijst staan.
Lijkt wel alsof je dat normaal vindt ofzo. Heb je echt dat soort mensen in je omgeving? Die hun kind niet naar tandartsafspraken brengen of naar de dokter? Dan krijg je toch ook gewoon een rekening voor niet op komen dagen? Of ze bellen hem?
dinsdag 12 april 2022 om 13:33
montblanc schreef: ↑12-04-2022 10:03Goeie tips voor lastige echtgenoten, maar de mijne doet gewoon zijn deel hoor. Ik bedoelde meer dat hij op zijn ontspanmomenten zijn hoofd gewoon uit kan zetten en ontspannen, terwijl dat mij niet lukt. Hij gaat in zijn tijd vaak de deur uit naar vrienden, terwijl ik liever thuis ben. Maar daar is hij dan ook vaak met kind, waardoorheen ik niet lekker kan ontspannen en nog steeds met een half oor luister of dreumes huilt (terwijl ik verstandelijk weet dat hij dat gewoon in de gaten houd en er prima mee om gaat).
Misschien krijg ik het niet goed uitgelegd. Het is in ieder geval al fijn om wat herkenning te lezen
Ik ging ook wel eens in de auto zitten op een rustige parkeerplaats in de buurt. Gewoon, beetje op m'n telefoon zitten of radio luisteren of m'n ogen dicht doen. Je hoeft niet naar een café of vrienden te gaan, even buiten gehoorafstand van je kind kan al heel fijn zijn.
dinsdag 12 april 2022 om 13:44
Heb je een ruimte in huis waar je de baby niet hoort? Of anders een tuinhuisje of zo?montblanc schreef: ↑12-04-2022 10:03Goeie tips voor lastige echtgenoten, maar de mijne doet gewoon zijn deel hoor. Ik bedoelde meer dat hij op zijn ontspanmomenten zijn hoofd gewoon uit kan zetten en ontspannen, terwijl dat mij niet lukt. Hij gaat in zijn tijd vaak de deur uit naar vrienden, terwijl ik liever thuis ben. Maar daar is hij dan ook vaak met kind, waardoorheen ik niet lekker kan ontspannen en nog steeds met een half oor luister of dreumes huilt (terwijl ik verstandelijk weet dat hij dat gewoon in de gaten houd en er prima mee om gaat).
Misschien krijg ik het niet goed uitgelegd. Het is in ieder geval al fijn om wat herkenning te lezen
Wij doen altijd de babyfoondienst, diegene moet beschikbaar zijn en de ander is dan ook buiten gehoorafstand zodat je echt even uit kunt. Ik heb dus een hokje in de schuur met een electrisch kacheltje en hobbyspulletjes waar ik me zo nu en dan terugtrek om even uit te schakelen.
dinsdag 12 april 2022 om 14:14
Parella schreef: ↑12-04-2022 13:31Jaja. Je zegt eigenlijk: het is geen nature maar nurture waardoor mannen zich minder verantwoordelijk voelen. De generalisatie die je maakt blijft hetzelfde en is gewoon niet waar. Als de vader van jouw kinderen zich zo gedroeg dan is het gewoon een lul.
Ik ken zoveel hele betrokken, zorgzame vaders die minimaal de helft van de zorg doen (uit zichzelf en met liefde), allemaal mannen die in de jaren 70-80 zijn opgegroeid met ongeëmancipeerde vaders maar die andere behoeften hebben dan hun eigen vaders en andere keuzes maken.
Ik ken ook mannen die voornamelijk werken en waarvan de vrouw de zorg vooral doet, maar ook die mannen zouden niet consequent belangrijke afspraken vergeten die op hun takenlijst staan.
Lijkt wel alsof je dat normaal vindt ofzo. Heb je echt dat soort mensen in je omgeving? Die hun kind niet naar tandartsafspraken brengen of naar de dokter? Dan krijg je toch ook gewoon een rekening voor niet op komen dagen? Of ze bellen hem?
Fijn dat jij ze niet kent, die mannen die minder dan de helft doen, die patat halen als ze moeten koken, die niet weten hoe de leerkracht van hun kind heet en niet weten welke maat hun kind draagt. Maar het gaat niet om wat jij ziet in je omgeving, het gaat om wat je ziet als je van bovenaf kijkt. En nee, ik vind dit niet normaal, ik geloof ook niet dat ik dat zeg. In tegendeel. Ik vind het wèl essentieel om te erkennen wat er gebeurt, om niet weg te kijken en te doen alsof het er niet is of te doen alsof het een persoonlijk probleem is. Als maatschappelijke problemen niet gezien worden, worden ze ook niet opgelost. En zolang het probleem zowel niet-bestaand als biologisch-bepaald is en dus zowel verklaard wordt als ontkend, zónder dat we inzien dat dat uiteraard helemaal niet tegelijk werkelijkheid kan zijn, is er nog heel veel werk aan de winkel.
dinsdag 12 april 2022 om 15:17
Ik krijg bij jouw reacties op dit onderwerp altijd het gevoel dat je via een soort nationaal tribunaal uiteindelijk eigenlijk maar 1 of een paar personen ter verantwoording wil roepen. Want wat is nou jouw inhoudelijke advies aan TO? Haar probleem is natuurlijk inherent persoonlijk (haar niet-fijne gevoel is van haar alleen) en ze vraagt daarvoor advies. Of is jouw advies "heel hard klagen en wachten tot je gevoel via een tribunaal (of iets anders collectiefs) verbeterd wordt voor je"? Nee toch?Thalas schreef: ↑12-04-2022 14:14Fijn dat jij ze niet kent, die mannen die minder dan de helft doen, die patat halen als ze moeten koken, die niet weten hoe de leerkracht van hun kind heet en niet weten welke maat hun kind draagt. Maar het gaat niet om wat jij ziet in je omgeving, het gaat om wat je ziet als je van bovenaf kijkt. En nee, ik vind dit niet normaal, ik geloof ook niet dat ik dat zeg. In tegendeel. Ik vind het wèl essentieel om te erkennen wat er gebeurt, om niet weg te kijken en te doen alsof het er niet is of te doen alsof het een persoonlijk probleem is. Als maatschappelijke problemen niet gezien worden, worden ze ook niet opgelost.
dinsdag 12 april 2022 om 15:24
Ik denk dat ze meer bedoelt dat bij veel gezinnen het de vrouw is die deze afspraken maakt, de agenda bijhoudt, de cadeautjes regelt voor verjaardagen, en de contacten doet met school, huisarts, consultatiebureau etc. etc. Als vervolgens die vrouw aan de man vraagt om naar die afspraak te gaan, doet hij dat wel, maar als zij niet denkt aan het maken van die afspraak en hem herinnert aan die afspraak, gebeurt er in veel gevallen niks. Daarmee ligt er dus een veel grotere geestelijke workload bij de vrouw.
Ik zie dat toch ook nog in heel veel gezinnen gebeuren. En om heel eerlijk te zijn, hier is de boel vrijwel 50/50 verdeeld, maar ook hier heeft het enige tijd geduurd voordat mijn man mede de verantwoordelijkheid nam voor de gezinsagenda.
dinsdag 12 april 2022 om 15:38
dinsdag 12 april 2022 om 21:17
Een los hokje heb ik helaas niet, noice cancelling oordopjes gelukkig wel, ga ik ook eens proberen!Pluma schreef: ↑12-04-2022 13:44Heb je een ruimte in huis waar je de baby niet hoort? Of anders een tuinhuisje of zo?
Wij doen altijd de babyfoondienst, diegene moet beschikbaar zijn en de ander is dan ook buiten gehoorafstand zodat je echt even uit kunt. Ik heb dus een hokje in de schuur met een electrisch kacheltje en hobbyspulletjes waar ik me zo nu en dan terugtrek om even uit te schakelen.
dinsdag 12 april 2022 om 21:20
Ik heb het niet over eigen schuld dikke bult, zo bedoelde ik het helemaal niet. Ik bedoelde juist dat TO als moeder wellicht veel te veel van zichzelf eist en heel erg bezig is met het leuk maken voor kind en daarmee zichzelf wellicht vergeet. Ik sloeg gewoon een beetje aan op dat zingen voor een vaatdoekje. Dat kan kind toch nooit zelf verzonnen hebben lijkt me. Dus ergens ben je daarmee begonnen en bij dat soort 'rituelen' moet je altijd even goed bedenken of je dat wel wil. Voor je het weet 'moet' je over alles zingen voor je kind. Dat bedoelde ik.
dinsdag 12 april 2022 om 21:25
Oh haha, ik lees nu dat je het heel anders bedoelde.montblanc schreef: ↑11-04-2022 20:52Ik bedoelde dat mijn vaatdoek niet van mij verwacht dat ik liedjes zing, in tegenstelling tot mijn kind.
Ik heb geen idee eigenlijk of ik teveel eis. Ik vind het wel heel lastig om te bepalen wanneer kind gaat snappen dat het wat geduld moet hebben en even zal moeten wachten op z’n flesje bijvoorbeeld. Of wanneer kind een kwartiertje alleen moet kunnen spelen. Of wanneer je eindelijk weer eens warme koffie zou kunnen drinken. Kind kan soms zo dramatisch huilen als je niet gelijk reageert.
Ah ja, dat is een lastige. Hier was en is mijn jongste een enorme aandachttrekker. Geduld hebben duurde echt nog wel even, dat was niet met één jaar al. Eten en drinken regelde ik altijd wel snel en een volle luier ook. Maar gewoon aandacht moest ze soms wel op wachten en dan was ze boos. Maar dat kon ik wel negeren.
Weet je, het is ook gewoon soms echt heel zwaar. Ik ben wel eens 10 minuten in de tuin gaan staan (en weer begonnen met roken*) terwijl zij binnen gilde om aandacht. Ik trok het gewoon echt even niet meer. Dus ik herken het wel hoor.
*gelukkig snel daarna weer gestopt
