Kinderen
alle pijlers
Introvert en kinderen
zondag 10 april 2022 om 15:21
Nou dat dus: hoe?
Hier een dreumes die van zes uur sochtends tot zeven savonds Heel Veel aandacht kan vragen, terwijl ik mijn energie haal uit alleen zijn, een boekje lezen etc. Eigenlijk alles wat je niet met een dreumes erbij kunt doen. Natuurlijk doet mijn man ook zijn deel, maar ik ervaar het als behoorlijk zwaar als ik een hele dag ‘aan’ moet staan.
Wachten tot baby meer zelf-entertainend wordt en momentjes voor mezelf pakken waar mogelijk doe ik al, maar misschien heeft iemand nog een goede tip voor me.
(En het kind kan niet meer teruggestopt worden, voor wie met de vraag komt waarom ik dan aan kinderen ben begonnen en wat ik dan van tevoren had verwacht
)
Hier een dreumes die van zes uur sochtends tot zeven savonds Heel Veel aandacht kan vragen, terwijl ik mijn energie haal uit alleen zijn, een boekje lezen etc. Eigenlijk alles wat je niet met een dreumes erbij kunt doen. Natuurlijk doet mijn man ook zijn deel, maar ik ervaar het als behoorlijk zwaar als ik een hele dag ‘aan’ moet staan.
Wachten tot baby meer zelf-entertainend wordt en momentjes voor mezelf pakken waar mogelijk doe ik al, maar misschien heeft iemand nog een goede tip voor me.
(En het kind kan niet meer teruggestopt worden, voor wie met de vraag komt waarom ik dan aan kinderen ben begonnen en wat ik dan van tevoren had verwacht
)
zondag 10 april 2022 om 22:21
Op die manier kom je niet echt ergens. Ik denk niet dat opmerkingen als "wat had je dan gedacht?" per se kortzichtig zijn maar eerder een reactie op een negatieve reactie op bijvoorbeeld bewuste kinderloosheid. Ik heb dat zelf nl. weleens meegemaakt. Er werd dan heel emotioneel op gereageerd terwijl in feite de ander de eigen frustraties op mij zat te projecteren.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb dames die kinderen hebben nooit die vraag gesteld maar ik denk wel dat het bijstellen van verwachtingen wel een valide opmerking/vraag is die de vermoeide moeder kan helpen om verwachtingen bij te stellen om zelf minder geïrriteerd te zijn. Dat merkt een kind ook.
zondag 10 april 2022 om 22:33
En als je die mensen wel in je omgeving hebt, weet je het in theorie wel, maar hoe het in de praktijk daadwerkelijk vóelt, das andere koek.Dropdrop schreef: ↑10-04-2022 18:39Hoe moet je dan weten hoe het voelt om al 6 jaar geen nacht te hebben doorgeslapen dan?
Altijd zulke kul dit soort opmerkingen.
Ik had werkelijk géén idee hoe het zou zijn om continue zo geleefd te worden en zo moe te zijn.
Ik had geen mensen in mijn omgeving die de waarheid vertellen over de moeilijke dingen.
Is het het waard? Voor mij wel.
Wens ik af en toe een uur waarin ik niet op hoef te staan? Of een uur waarbij ik gewoon ongestoord met mijn eigen dingen bezig kan zijn? Ja graag.
zondag 10 april 2022 om 22:50
Dat klinkt als een hele ellendige kraamtijd en een hele ongelukkig combinatie van omstandigheden. Dat zal niet makkelijk geweest zijn.Parella schreef: ↑10-04-2022 22:13Ja, het is natuurlijk ook zo dat de rest van het leven gewoon doorgaat en óók je ervaring als ouder bepaalt.
Wij hadden de mantelzorg en overlijdens van ouders juist toen onze kinderen heel klein waren. Mijn kraamperiode was een regelrechte ramp met een huilbaby, een verschrikkelijke kraamzorg, veel zorgen over zieke ouders, bijna een pnd.
Je overige levensomstandigheden beïnvloeden in hoge mate de draagkracht die je als ouder hebt.
Als je familie in de buurt hebt waar je kind al is het maar een uurtje, kan zijn terwijl jij een boodschap doet of naar de huisarts moet, dat is al een wereld van verschil
met als je dat helemaal niet hebt.
Als je ouders of familie hebt waar je kind af en toe kan logeren, dat is een wereld van verschil met als je dat niet hebt.
Als je baby's hebt die doorslapen, dan is dat een wereld van verschil met 1,5 jaar chronisch slaaptekort.
Als je borstvoeding lekker loopt dan is dat een wereld van verschil met 5 weken non stop kolven, voeden met een spuitje en borstontstekingen.
Als je zorgen hebt over geliefden, gezondheid, zekerheden, dan is dat een wereld van verschil met mensen die die zorgen niet hebben, en misschien zelfs steun ontvángen ipv geven.
Bij jou was het leven prettig in de babyfase, bij mij misschien in de puberfase. Ieders leven loopt anders. Oordelen daarover en opmerkingen als: wat had je dan gedacht? vind ik echt zo kortzichtig.
Naar aanleiding van de rest van je post bedacht ik mij ineens: een ouder van mij is ver voordat ik kinderen kreeg overleden. Het verdriet was immens, maar mijn draagkracht was groter, waardoor ik het makkelijker kon verwerken (denk ik).
maandag 11 april 2022 om 00:46
.
maandag 11 april 2022 om 05:04
Mijn kinderen zijn raar, dus de basisschooltijd na 7 was ook zwaar. Ik ben heel bang geweest dat de oudste thuis zou komen te zitten; gelukkig kwam corona, dat was onze redding. Mijn kinderen doen het beter als ze niet naar school hoeven. Maar toch, als gezin zijn we heel goed en is het heel leuk. Hoewel het in iedere fase niet makkelijk was zijn de leuke momenten zo leuk dat ze er wel tegenop wegen, vind ik.
En over dat 'je wist het toch' gedoe: nee, je weet het niet. De enorme complexiteit van kinderen ging mijn pet te boven, voor ik ze kreeg. En zelfs de simpele problemen zoals niet slapen, die zijn onzichtbaar voor anderen. Mijn schoonzus heeft me jaren zien worstelen maar die was er oprecht van overtuigd dat ik gewoon een zwak gestel had. Wat ze ook regelmatig subtiel en minder subtiel liet doorschemeren. Tot ze zelf een kind kreeg.
Het is zo verleidelijk om sommige dingen tot persoonlijke zwakheden te maken, dat is makkelijker dan moeten erkennen dat er zaken zijn in onze maatschappij die zo normaal lijken maar toch zo niet-okee zijn. Slaapgebrek is een verboden martelmethode, en toch laten we als maatschappij duizenden jonge ouders dat ondergaan zonder dat we bedenken dat dat misschien onwenselijk is. We maken er persoonlijke prive problemen van, want dan hoeven we er niets mee. Dan hoeven we het niet erg te vinden, of verkeerd. Dan is het een persoonlijk falen dat je kunt oplossen als je maar de juiste keus maakt en als je dat niet doet dan had je beter moeten weten. Of dan ben je gewoon zwak.
En over dat 'je wist het toch' gedoe: nee, je weet het niet. De enorme complexiteit van kinderen ging mijn pet te boven, voor ik ze kreeg. En zelfs de simpele problemen zoals niet slapen, die zijn onzichtbaar voor anderen. Mijn schoonzus heeft me jaren zien worstelen maar die was er oprecht van overtuigd dat ik gewoon een zwak gestel had. Wat ze ook regelmatig subtiel en minder subtiel liet doorschemeren. Tot ze zelf een kind kreeg.
Het is zo verleidelijk om sommige dingen tot persoonlijke zwakheden te maken, dat is makkelijker dan moeten erkennen dat er zaken zijn in onze maatschappij die zo normaal lijken maar toch zo niet-okee zijn. Slaapgebrek is een verboden martelmethode, en toch laten we als maatschappij duizenden jonge ouders dat ondergaan zonder dat we bedenken dat dat misschien onwenselijk is. We maken er persoonlijke prive problemen van, want dan hoeven we er niets mee. Dan hoeven we het niet erg te vinden, of verkeerd. Dan is het een persoonlijk falen dat je kunt oplossen als je maar de juiste keus maakt en als je dat niet doet dan had je beter moeten weten. Of dan ben je gewoon zwak.
maandag 11 april 2022 om 07:25
Hier ben ik vrij extravert, maar put kind me ook uit hoor 
Je kunt idd je kind niet terugstoppen en dat wil ik ook helemaal niet, maar wij hebben het als volgt geregeld:
- We hebben een schoonmaakster en hoeven ons nooit druk te maken over het huishouden
- We werken beiden 4 dagen en hebben elk een dag met kind. Op die dag hoeven we dus niet schoon te maken, maar doen we gewoon leuke dingen. Ik ga eigenlijk altijd op pad, dat valt me het makkelijkst, ik vond de coronatijd wat dat betreft heel zwaar. Thuis zijn met dochter vind ik 10x heftiger.
- Iedereen om ons heen kreeg een 2e toen de oudste amper 1 was, maar ik wist al dat ik dat niet ging trekken. Dochter is nu net 4 en krijgt in juni een broertje. Dat had ook wel iets eerder gemogen, maar was helaas niet zo.
- En tot slot: mijn ouders doen veel. Dit hadden we ook van tevoren al wat besproken, want ik wist dat ik het anders nog 10x zwaarder zou vinden. Ze hebben een wekelijkse oppasdag en zijn er regelmatig een weekend, zodat wij samen op pad kunnen.
In jouw geval zou ik investeren in 2 dingen:
- Schoonmaakster
- Ga een dag(deel) minder werken, zodat je dan echt even bij kunt tanken
Je kunt idd je kind niet terugstoppen en dat wil ik ook helemaal niet, maar wij hebben het als volgt geregeld:
- We hebben een schoonmaakster en hoeven ons nooit druk te maken over het huishouden
- We werken beiden 4 dagen en hebben elk een dag met kind. Op die dag hoeven we dus niet schoon te maken, maar doen we gewoon leuke dingen. Ik ga eigenlijk altijd op pad, dat valt me het makkelijkst, ik vond de coronatijd wat dat betreft heel zwaar. Thuis zijn met dochter vind ik 10x heftiger.
- Iedereen om ons heen kreeg een 2e toen de oudste amper 1 was, maar ik wist al dat ik dat niet ging trekken. Dochter is nu net 4 en krijgt in juni een broertje. Dat had ook wel iets eerder gemogen, maar was helaas niet zo.
- En tot slot: mijn ouders doen veel. Dit hadden we ook van tevoren al wat besproken, want ik wist dat ik het anders nog 10x zwaarder zou vinden. Ze hebben een wekelijkse oppasdag en zijn er regelmatig een weekend, zodat wij samen op pad kunnen.
In jouw geval zou ik investeren in 2 dingen:
- Schoonmaakster
- Ga een dag(deel) minder werken, zodat je dan echt even bij kunt tanken
maandag 11 april 2022 om 07:42
Baby, dreumes en peuter vond ik ook zwaar. Ik heb nu een 7 jarige en hoe ouder hij wordt, hoe makkelijker.
Als ik nu moe of overprikkeld ben is het vaak door werk, niet door kind:)
Als baby, peuter en dreumes was hij soms best pittig en de dagen die daarbij hoorden vond ik toen ook echt zwaar. Sinds 3,5-4 jaar zag ik een omslag en is het echt een leuk en makkelijk kind geworden (leuk was hij natuurlijk altijd al wel:))
Enige waar ik soms moeite mee heb zijn speeldates. Twee of drie hyperactieve koters (vaak jongens) in je huis. Maar inmiddels kunnen ze ook zelf naar buiten, dat scheelt.
Toen zoonlief nog klein was, ging ik ook vaak op pad. Bieb, kinderboerderij, balorig, zwemmen en tussendoor een strak eet en drinkschema. Ook liet ik de boel soms de boel. Liever een wat rommeliger huis toen en net even dat uurtje op de bank meepakken, dan een net huis en minder tijd voor mijzelf.
Ook deed ik 1 maal per maand een verlof dag opnemen en zoon ging dan naar het kdv. Op die dag deed ik alleen ontspannende dingen. In bad, slapen, vriendinnen afspreken, hele dag in bed liggen met mijn partner van destijds, uitgebreid lunchen etc etc. Knapte ik echt van op.
Als ik nu moe of overprikkeld ben is het vaak door werk, niet door kind:)
Als baby, peuter en dreumes was hij soms best pittig en de dagen die daarbij hoorden vond ik toen ook echt zwaar. Sinds 3,5-4 jaar zag ik een omslag en is het echt een leuk en makkelijk kind geworden (leuk was hij natuurlijk altijd al wel:))
Enige waar ik soms moeite mee heb zijn speeldates. Twee of drie hyperactieve koters (vaak jongens) in je huis. Maar inmiddels kunnen ze ook zelf naar buiten, dat scheelt.
Toen zoonlief nog klein was, ging ik ook vaak op pad. Bieb, kinderboerderij, balorig, zwemmen en tussendoor een strak eet en drinkschema. Ook liet ik de boel soms de boel. Liever een wat rommeliger huis toen en net even dat uurtje op de bank meepakken, dan een net huis en minder tijd voor mijzelf.
Ook deed ik 1 maal per maand een verlof dag opnemen en zoon ging dan naar het kdv. Op die dag deed ik alleen ontspannende dingen. In bad, slapen, vriendinnen afspreken, hele dag in bed liggen met mijn partner van destijds, uitgebreid lunchen etc etc. Knapte ik echt van op.
maandag 11 april 2022 om 07:49
Ik vond de periode 7-10 ook best heftig hier. Heftiger als daarvoor. Een kind dat niet vrolijk uit school komt en aangeeft dat het voor haar allemaal niet meer hoeft... Je weet het niet wat er op je pad komt en elke fase heeft zijn mooie en minder mooie kanten.Parella schreef: ↑10-04-2022 22:21Ook daar kan je beter geen verwachtingen over hebben.
Ik ken meerdere mensen bij wie de zorgen pas begonnen toen ze naar school gingen. Niet elk kind gedijt lekker op elke school en ook zaken als adhd of ander afwijkend gedrag worden dan goed zichtbaar.
Speeldates met 4 jaar zijn ook geen gegeven trouwens, dat is hier pas gekomen met 6-7.
Ga maar uit van 7 jaar ellende. En na wat relatieve rust komt de puberteit.
Wat ik mij alleen afvraag bij de aanvulling van To: is het kind echt zo lastig of is het de combinatie van teleurstelling en frustratie omdat het anders is dan ze had gedroomd, gehoopt en had verwacht. Ik vind het jammer dat je je kind de schuld lijkt te geven van hoe je je voelt. Waarom is het niet de schuld van werken? Of vooral de oorzaak van To's verkeerde verwachtingen en vermoeidheid waardoor ze het niet meer overziet?
Kun je bijvoorbeeld tijdelijk minder werken? Kun je het huishouden en tuin uitbesteden door iemand er voor in te huren? Wat vind je man over hoe het gaat? Klopt die verdeling wel of kan de verdeling toch anders zonder dat het hem overbelast. Eerlijk is niet 50/50 en daarover struikelen omdat de een het niet trekt, maar kan ook 60/40 zijn als dat voor jullie werkt. Dus praat vooral met je man over wat je hier schrijft.
maandag 11 april 2022 om 08:10
Wat een prachtige omschrijving om iemand zich nog slechter over zichzelf te laten voelen. Goed gekozen!MrsDuck schreef: ↑11-04-2022 07:49
Wat ik mij alleen afvraag bij de aanvulling van To: is het kind echt zo lastig of is het de combinatie van teleurstelling en frustratie omdat het anders is dan ze had gedroomd, gehoopt en had verwacht. Ik vind het jammer dat je je kind de schuld lijkt te geven van hoe je je voelt. Waarom is het niet de schuld van werken? Of vooral de oorzaak van To's verkeerde verwachtingen en vermoeidheid waardoor ze het niet meer overziet?
Kun je bijvoorbeeld tijdelijk minder werken? Kun je het huishouden en tuin uitbesteden door iemand er voor in te huren? Wat vind je man over hoe het gaat? Klopt die verdeling wel of kan de verdeling toch anders zonder dat het hem overbelast. Eerlijk is niet 50/50 en daarover struikelen omdat de een het niet trekt, maar kan ook 60/40 zijn als dat voor jullie werkt. Dus praat vooral met je man over wat je hier schrijft.
En natuurlijk zit er ook een element frustratie en teleurstelling bij, maar de situatie is wat ik nu kan aanpakken, die verwachtingen van een jaar terug kan ik niet meer veranderen.
Een schoonmaakster voelt wel erg decadent, maar misschien gaan we daar toch eens naar kijken. Die vrije dag neem ik ook mee, goeie tip!
maandag 11 april 2022 om 08:25
Tja, jij legt de oorzaak van je "aanstaan" bij je kind en niet bij je werk of je huishouden.... Ik niet. Daarmee lijk je dus je kind de schuld te geven van je oververmoeidheid. Ik vind het oprecht vervelend dat je je zo voelt maar ik ga er ook niet om heen draaien. Je kind voelt je vermoeidheid en emoties ook. Daar worden ze niet makkelijker van....
maandag 11 april 2022 om 08:32
Tja, de stofzuiger verwacht niet van me dat ik hem telkens optil als ik naar de prullenbak of de wc loop, ik hoef geen liedjes te zingen voor de vaatdoek en mijn collega’s kan ik met een druk op de teamsknop op mute zetten. Waar de oorzaak zit is dus onmiskenbaar.MrsDuck schreef: ↑11-04-2022 08:25Tja, jij legt de oorzaak van je "aanstaan" bij je kind en niet bij je werk of je huishouden.... Ik niet. Daarmee lijk je dus je kind de schuld te geven van je oververmoeidheid. Ik vind het oprecht vervelend dat je je zo voelt maar ik ga er ook niet om heen draaien. Je kind voelt je vermoeidheid en emoties ook. Daar worden ze niet makkelijker van....
Hoe ik vervolgens met die vermoeidheid en emoties omga is natuurlijk een tweede, dus als je daar nog tips voor hebt sta ik daar ook voor open. Man en ik hebben overigens alles goed verdeeld, dat zit wel goed
maandag 11 april 2022 om 08:43
Oh ik kan me nog heugen hoe pittig ik het vond, altijd aan staan. Ik heb geen tips behalve dat je goed voor jezelf moet zorgen en go with the flow, het wordt minder intensief ooit. Het wordt dan pittig op andere manieren maar gewoon goede nachten en je gedachten af kunnen maken scheelt al een heel stuk in draagkracht.
maandag 11 april 2022 om 08:47
Wat treurig dat overbelasting door kinderen hier tot taboe wordt gemaakt. Als een probleem er niet mag zijn, gaat het niet weg, dan wordt het alleen maar onzichtbaar. En onzichtbare problemen worden er doorgaans alleen maar erger op.
Maar goed, tips: als je de zorg eerlijk verdeeld hebt en je man is níet overbelast, zou ik de zorg toch anders verdelen. Want dan hebben jullie het naar draagkracht in ieder geval niet eerlijk verdeeld.
Maar goed, tips: als je de zorg eerlijk verdeeld hebt en je man is níet overbelast, zou ik de zorg toch anders verdelen. Want dan hebben jullie het naar draagkracht in ieder geval niet eerlijk verdeeld.
maandag 11 april 2022 om 08:47
En je dreumes slaapt nog midden op de dag. Wacht maar tot dat er ook niet meer is. Of dat ze tot 10 uur's avonds nog mee tv kijken en je dan pulp als the Voice kijkt ipv een thriller op Netflix waar kind nog te jong voor is. Je probleem zit bij jou niet bij je kind die gewoon kind is. Je hoeft niet op elke kick direct te reageren. Spotify zingt ook kinderliedjes.
Maar je werkt dus veel thuis? Misschien is het goed voor je om weer meer naar kantoor te gaan zodat je niet altijd thuis bent en de reis kunt gebruiken om even af te schakelen van werk en je kunt instellen op thuis ipv dat het nu door elkaar loopt of je zonder overgang van het een naar het ander gaat.
Maar je werkt dus veel thuis? Misschien is het goed voor je om weer meer naar kantoor te gaan zodat je niet altijd thuis bent en de reis kunt gebruiken om even af te schakelen van werk en je kunt instellen op thuis ipv dat het nu door elkaar loopt of je zonder overgang van het een naar het ander gaat.
maandag 11 april 2022 om 08:50
Hebben jullie ook de verantwoordelijkheid en aanspreekbaarheid goed verdeeld? Dus dat jij de zaterdagmiddag volledig ‘uit’ kan staan bv? En dan niet eens een keertje, maar gewoon regelmatig?montblanc schreef: ↑11-04-2022 08:32Tja, de stofzuiger verwacht niet van me dat ik hem telkens optil als ik naar de prullenbak of de wc loop, ik hoef geen liedjes te zingen voor de vaatdoek en mijn collega’s kan ik met een druk op de teamsknop op mute zetten. Waar de oorzaak zit is dus onmiskenbaar.
Hoe ik vervolgens met die vermoeidheid en emoties omga is natuurlijk een tweede, dus als je daar nog tips voor hebt sta ik daar ook voor open. Man en ik hebben overigens alles goed verdeeld, dat zit wel goed
maandag 11 april 2022 om 09:02
Nog één tip, voor het geval.
Ga naar de huisarts en laat je HB (ijzer) en schildklierwaardes checken.
Mocht alles in orde zijn, dan weet je dat ook in ieder geval.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
(Pamela Druckerman)
maandag 11 april 2022 om 09:09
Dat is wel een goede. Mijn huisarts checkte net wat andere waarde , maar ik heb toen een afspraak gemaakt omdat ik zo moe was en zij heeft toen een lijst gemaakt wat gecheckt kon worden. Daar kwam D,B6 en ijzer aan de lage kant (op de grens) uit. Dat gecombineerd zorgde natuurlijk voor extra vermoeidheid.CatherineTheGreat schreef: ↑11-04-2022 09:02Nog één tip, voor het geval.
Ga naar de huisarts en laat je HB (ijzer) en schildklierwaardes checken.
Mocht alles in orde zijn, dan weet je dat ook in ieder geval.
Niet dat het dan meteen alles oplost trouwens, maar het hielp een beetje.
maandag 11 april 2022 om 09:20
Toen wij een tweede kregen vroeg ik me af hoe dat dan moest met de eerste. Want als hij iets wilde moest het en wel meteen. En dan ontdek je dat ie prima ook even kan wachten. Maar dat ik dat niet van hem vroeg en steeds meteen opsprong. Hij vond het niet direct ok, maar wende er toch erg snel aan. Dus kijk wat niet per se nodig is en zet door. Als hij het door heeft wordt het makkelijker voor jou.montblanc schreef: ↑11-04-2022 08:32Tja, de stofzuiger verwacht niet van me dat ik hem telkens optil als ik naar de prullenbak of de wc loop, ik hoef geen liedjes te zingen voor de vaatdoek en mijn collega’s kan ik met een druk op de teamsknop op mute zetten. Waar de oorzaak zit is dus onmiskenbaar.
Hoe ik vervolgens met die vermoeidheid en emoties omga is natuurlijk een tweede, dus als je daar nog tips voor hebt sta ik daar ook voor open. Man en ik hebben overigens alles goed verdeeld, dat zit wel goed
Bijv: als ik ergens naar toe loop til ik jou niet op. Ik zing een paar liedjes met jou en dan stop ik er even mee. Niet jezelf constant wegcijferen.
maandag 11 april 2022 om 09:44
Weet je wat het ook is met zorg? Er is zorg die je ziet en zorg die je niet ziet. De zorg die je ziet is makkelijk te verdelen: hij een dag, jij een dag, jij brengen, hij halen, allebei evenveel luiers en even vaak bad en bed. Maar dat is alleen maar de oppervlakte; daaronder zit de zorg die je niet ziet: in de gaten houden of je kind blij is, of het iets nodig heeft, zoals gezegd: het kinder-aanspreekpunt zijn, dus emotioneel beschikbaar zijn, in de gaten houden of je kind niet wegloopt, niets inslikt, contact houden met het kdv, gebeld worden, vooruit plannen, tassen pakken als je naar buiten gaat, het kind troosten en vermaken.
Staat je man ook altijd 'aan', of staat hij 'uit' als jij er bent? Als hij 'uit' staat als jij er bent, dan is de zorg niet eerlijk verdeeld. Dan is een weekend inderdaad een uitputtingsslag, want dan ben je non-stop aan het werk, zelfs als je man er is en zijn deel van de zichtbare zorg doet. Want de onzichtbare zorg gaat altijd door en als je die niet óók verdeelt, is het geen wonder dat je overbelast bent.
Staat je man ook altijd 'aan', of staat hij 'uit' als jij er bent? Als hij 'uit' staat als jij er bent, dan is de zorg niet eerlijk verdeeld. Dan is een weekend inderdaad een uitputtingsslag, want dan ben je non-stop aan het werk, zelfs als je man er is en zijn deel van de zichtbare zorg doet. Want de onzichtbare zorg gaat altijd door en als je die niet óók verdeelt, is het geen wonder dat je overbelast bent.
maandag 11 april 2022 om 09:51
Wij losten dat op door in het weekeind regelmatig 1 ouder met de kinderen (of met het meest bewerkelijke kind) op stap te laten gaan. Dan is de ander ook echt even vrij.Thalas schreef: ↑11-04-2022 09:44Weet je wat het ook is met zorg? Er is zorg die je ziet en zorg die je niet ziet. De zorg die je ziet is makkelijk te verdelen: hij een dag, jij een dag, jij brengen, hij halen, allebei evenveel luiers en even vaak bad en bed. Maar dat is alleen maar de oppervlakte; daaronder zit de zorg die je niet ziet: in de gaten houden of je kind blij is, of het iets nodig heeft, zoals gezegd: het kinder-aanspreekpunt zijn, in de gaten houden of je kind niet wegloopt, niets inslikt, contact houden met het kdv, gebeld worden, vooruit plannen, tassen pakken als je naar buiten gaat, het kind troosten en vermaken.
Staat je man ook altijd 'aan', of staat hij 'uit' als jij er bent? Als hij 'uit' staat als jij er bent, dan is de zorg niet eerlijk verdeeld. Dan is een weekend inderdaad een uitputtingsslag, want dan ben je non-stop aan het werk, zelfs als je man er is en zijn deel van de zichtbare zorg doet. Want de onzichtbare zorg gaat altijd door en als je die niet óók verdeelt, is het geen wonder dat je overbelast bent.
Verder met je eens trouwens
maandag 11 april 2022 om 09:55
Het is lastig hoor, een kind slurpt energie. Het liefst zou ik ook graag even in stilte op bank opladen, zonder enig geluid. In de praktijk lukt dat niet.
Driejarige krijgt nu af en toe een vriendinnetje te spelen. Dat is win-win. Ik hoef haar minder te vermaken en ze gaat soms ook 'terug' spelen.
Verder scheelt het om er vaak op uit te gaan. Geluid klinkt/voelt buiteninder hard, waardoor het minder overprikkelt.
Driejarige krijgt nu af en toe een vriendinnetje te spelen. Dat is win-win. Ik hoef haar minder te vermaken en ze gaat soms ook 'terug' spelen.
Verder scheelt het om er vaak op uit te gaan. Geluid klinkt/voelt buiteninder hard, waardoor het minder overprikkelt.
maandag 11 april 2022 om 11:53
Wat is dit voor een reactie zeg. Ik snap het echt niet dat sommige mensen op dit forum een TO nog graag een schop geven.MrsDuck schreef: ↑11-04-2022 08:47En je dreumes slaapt nog midden op de dag. Wacht maar tot dat er ook niet meer is. Of dat ze tot 10 uur's avonds nog mee tv kijken en je dan pulp als the Voice kijkt ipv een thriller op Netflix waar kind nog te jong voor is. Je probleem zit bij jou niet bij je kind die gewoon kind is. Je hoeft niet op elke kick direct te reageren. Spotify zingt ook kinderliedjes.
Maar je werkt dus veel thuis? Misschien is het goed voor je om weer meer naar kantoor te gaan zodat je niet altijd thuis bent en de reis kunt gebruiken om even af te schakelen van werk en je kunt instellen op thuis ipv dat het nu door elkaar loopt of je zonder overgang van het een naar het ander gaat.
Het moederschap is vaak of voor velen gewoon zwaar, vooral de eerste jaren. Chronisch slaapgebrek en constant aan staan is gewoon super lastig. Punt. Laten we elkaar even steunen, oke?
Hakuna Matata
maandag 11 april 2022 om 12:46
Dit!spinnetje_ schreef: ↑11-04-2022 11:53Wat is dit voor een reactie zeg. Ik snap het echt niet dat sommige mensen op dit forum een TO nog graag een schop geven.
Het moederschap is vaak of voor velen gewoon zwaar, vooral de eerste jaren. Chronisch slaapgebrek en constant aan staan is gewoon super lastig. Punt. Laten we elkaar even steunen, oke?
She was brave and strong and broken, all at once.
maandag 11 april 2022 om 14:18
To, een schoonmaakster voelt misschien wel decadent, maar als je het kunt betalen, zou ik het zeker doen. Je werkt 4 dagen en je hebt de zorg voor een dreumes. Genoeg te doen dus, dus een schoonmaakster jou het huishoudelijke werk uit handen laten nemen is dan alleen maar verstandig.
Kijk verder eens wat voor jouw kind zorgt voor rustmomentjes. Hier werkte het bijvoorbeeld ook goed om hem een oud tijdschrift te geven en die lekker te laten slopen. Dan kon ik even 5 tot 10 minuten zitten en ging hij volledig op in zijn sloopsessie. Hetzelfde met een keukenkastje voor plastic bakjes. Als ik die open zette, was hij zeker 10 min zoet en kon ik even warme koffie drinken. Die minuut die het daarna kost om het op te ruimen is het zeker waard.
Voel je ook niet schuldig als je op een zware dag wat meer schermtijd geeft. Ik ben nu 32 weken zwanger en als ik er een halve dag op woensdag op heb zitten met de kinderen, dan moet ik echt even rustig kunnen zitten. Dan krijgen ze ook even de tablet met een dom filmpje. Nu zijn ze hier bijna 3 en 5, dus als ik wil kan ik ze uren filmpjes laten kijken, een dreumes houdt het waarschijnlijk minder lang vol, maar probeer gedurende de dag gewoon momentjes van 5 tot 10 minuten in te bouwen voor wat rust.
En neem echt af en toe vrij op een dag dat je kind naar de opvang gaat, dat is echt zo fijn. En ga dan ook geen achterstallig huishoudelijk werk doen, maar doe die dag alleen maar dingen voor jezelf.
Kijk verder eens wat voor jouw kind zorgt voor rustmomentjes. Hier werkte het bijvoorbeeld ook goed om hem een oud tijdschrift te geven en die lekker te laten slopen. Dan kon ik even 5 tot 10 minuten zitten en ging hij volledig op in zijn sloopsessie. Hetzelfde met een keukenkastje voor plastic bakjes. Als ik die open zette, was hij zeker 10 min zoet en kon ik even warme koffie drinken. Die minuut die het daarna kost om het op te ruimen is het zeker waard.
Voel je ook niet schuldig als je op een zware dag wat meer schermtijd geeft. Ik ben nu 32 weken zwanger en als ik er een halve dag op woensdag op heb zitten met de kinderen, dan moet ik echt even rustig kunnen zitten. Dan krijgen ze ook even de tablet met een dom filmpje. Nu zijn ze hier bijna 3 en 5, dus als ik wil kan ik ze uren filmpjes laten kijken, een dreumes houdt het waarschijnlijk minder lang vol, maar probeer gedurende de dag gewoon momentjes van 5 tot 10 minuten in te bouwen voor wat rust.
En neem echt af en toe vrij op een dag dat je kind naar de opvang gaat, dat is echt zo fijn. En ga dan ook geen achterstallig huishoudelijk werk doen, maar doe die dag alleen maar dingen voor jezelf.
