Kinderen
alle pijlers
Iris zet door.
woensdag 30 mei 2007 om 22:23
Voor Zoyla, Iris, Zoyman, Roos en Myrdin...
[fgcolor=#9900cc]Adres voor kaartjes!
Iris
p/a Kiel 7
9733 EB Groningen
weblog: iris9.punt.nl[/fgcolor]
[fgcolor=#9900cc]Adres voor kaartjes!
Iris
p/a Kiel 7
9733 EB Groningen
weblog: iris9.punt.nl[/fgcolor]
Later is nu
woensdag 20 juni 2007 om 16:20
Ik heb nog nooit gereageerd in dit topic, maar leef wel mee met alles wat er bij jullie gebeurt, Zoyla. Daarom heb ik je een paar weken genomineerd als forummer van de maand en ik neem aan dat er nog veel meer mensen waren die dat gedaan hebben. De openhatige wijze waarop je beschrijft wat er op dit moment bij jullie aan de hand is, raakt me diep. Ik vind je een kanjer!
Laten we er met z'n allen voor zorgen dat je gekozen wordt uit de 5 genomineerden! Ik heb al een apart 'Stem voor Zoyla'-topic geopend. Een beetje positieve energie jullie kant op.
*;
Laten we er met z'n allen voor zorgen dat je gekozen wordt uit de 5 genomineerden! Ik heb al een apart 'Stem voor Zoyla'-topic geopend. Een beetje positieve energie jullie kant op.
*;
woensdag 20 juni 2007 om 20:46
Jezus (sorry voor de gelovigen onder ons) wat een amateuristisch gebeuren.
ik kan me niet voorstellen hoe enorm moeilijk het moet zijn om je eigen kind zo te zien lijden. ik bewonder je moed en doorzettingsvermogen en het helpt inderdaad als je af en toe het achterste van je tong laat zien. Jammer dat het noodzakelijk is, gelukkig heeft Iris een moeder die dat heel goed kan...;)
en het is nurse practitioner (tussen arts en verpleegkundige in geloof ik, hij of zij mag in ieder geval niet opereren maar is qua kennis en sociale vaardigheden te prefereren.....dat is dan mijn eigen ervaring hoor!)
ik kan me niet voorstellen hoe enorm moeilijk het moet zijn om je eigen kind zo te zien lijden. ik bewonder je moed en doorzettingsvermogen en het helpt inderdaad als je af en toe het achterste van je tong laat zien. Jammer dat het noodzakelijk is, gelukkig heeft Iris een moeder die dat heel goed kan...;)
en het is nurse practitioner (tussen arts en verpleegkundige in geloof ik, hij of zij mag in ieder geval niet opereren maar is qua kennis en sociale vaardigheden te prefereren.....dat is dan mijn eigen ervaring hoor!)
donderdag 21 juni 2007 om 00:14
donderdag 21 juni 2007 om 11:40
donderdag 21 juni 2007 om 13:57
Lief dat jullie er naar vragen. Met Iris gaat het lichamelijk beter. Geen migraine aanvallen na het horizontaal vervoeren na de puncties en de 24 uur daarna plat. Helemaal goed dus. Dat weten we meteen voor alle volgende keren!
Maar goed geestelijk en emotioneel gaat het minder met haar.
Ook is haar uiterlijk erg veranderd. Iris ziet er pafferig, wit en slecht uit. Ogen lodderig. Haren zijn maar een slap aftreksel van wat het ooit was. En haar huid is bobbelig. Natuurlijk zeg ik het niet tegen haar. Maar mijn hart huilt als ik haar vroegere foto's zie. Een blakend mooi gezond meiske. Knap, blozend, en prachtig.
En nu ziet ze er ziek uit. Slecht. ;(
Geestelijk zit ze in haar kind rol. Ze praat met een hoog stemmetje. Net of dat veiliger is. Als ze maar anders praat, dan is het ook iemand anders die ziek is. Niet zij.
Volgende week komt haar psych op de poli. Mss dat hij wat met haar kan.
De kinderthuiszorg mevr die er nu is. Dacht ook al dat er veel meer in dat koppie om gaat, dan wij weten. Het feit alleen al, dat ze, vorige week met haar, toen ze even met de rolstoel op het schoolplein gingen kijken toen het pauze was, al haar haren er uit ging lopen trekken, was wel typerend zei ze. Ze deed er erg laconiek over. Maar volgens die mevr. zit achter die aktie op het schoolplein, veel meer emotie, dan wij kunnen denken. Het klopt ergens niet. Maar hoe benader je dat dan hé?
De thuiszorg mevr is er iig nu. Ze zijn nu samen naar de geitenboerderij. M en ik zijn vanmorgen met Myrdin even de stad in geweest. Niets bijzonders, maar er gewoon even uit. Wel 2 keer door Iris gebeld; waar we bleven. Want de thuiszorg was er voor de chemo door de vap. Ik zei: Dat kan E ( de kinderthuiszorg mevr) toch ook samen met jou doen? Ik had toch gezegt, dat we de stad in waren. Maar ze vond het niet leuk.
M is met de tuin bezig, met een vriend die die nu gaat ophalen van huis. Myrdin ligt nu even te slapen. Ik ga zo weer eens in de cijfertjes duiken, dat blijft ook een gebed zonder end. Dan zou de kleine wel wakker worden en moet Roos gehaald worden.
Ach ja, een doorsnee dagje al met al.
Ben allang blij dat Iris een beetje haar dag heeft.
Mijn moeder kwam gisteren bij ons langs, en had een met water gevuld Maria beeldje van plastic bij zich :P. Komt ze met een heel serieus verhaal bij Iris op bed zitten. Over Lourder, het bedevaartsoord. En de franse kindertjes. Die Maria zagen verschijnen in een grot, en dat er water aan haar voeten omhoog kwam met geneeskrachtige krachten. Iris hing aan haar lippen.
Nou, en een tante van haar oma, was daar vorige week geweest en had wat geneeskrachtig water voor haar gekocht. Dat moest ze elke dag een beetje op haar voorhoofd deppen, dan zou ze vast en zeker snel beter worden. Maar, zei ze erbij, je moet er wél in geloven, want anders werkt het niet. Uiteraard is Iris heel ijverig met het goedje aan de slag gegaan. Zegt ze vanmorgen: Kan ik dat ding niet gewoon in 1 keer naar binnen slaan? Ben ik gewoon in 1 keer beter. Ík geloof er wel in hoor :P ;)
SMART-ASS!!
( Iedereen weer bedankt voor de post en de spulletjes voor Iris en de kids. Ook de bikini is heel goed aangekomen. Rosa is er al mee onder de douche geweest, in bad, en heeft er vannacht zelfs in geslapen )
X
Maar goed geestelijk en emotioneel gaat het minder met haar.
Ook is haar uiterlijk erg veranderd. Iris ziet er pafferig, wit en slecht uit. Ogen lodderig. Haren zijn maar een slap aftreksel van wat het ooit was. En haar huid is bobbelig. Natuurlijk zeg ik het niet tegen haar. Maar mijn hart huilt als ik haar vroegere foto's zie. Een blakend mooi gezond meiske. Knap, blozend, en prachtig.
En nu ziet ze er ziek uit. Slecht. ;(
Geestelijk zit ze in haar kind rol. Ze praat met een hoog stemmetje. Net of dat veiliger is. Als ze maar anders praat, dan is het ook iemand anders die ziek is. Niet zij.
Volgende week komt haar psych op de poli. Mss dat hij wat met haar kan.
De kinderthuiszorg mevr die er nu is. Dacht ook al dat er veel meer in dat koppie om gaat, dan wij weten. Het feit alleen al, dat ze, vorige week met haar, toen ze even met de rolstoel op het schoolplein gingen kijken toen het pauze was, al haar haren er uit ging lopen trekken, was wel typerend zei ze. Ze deed er erg laconiek over. Maar volgens die mevr. zit achter die aktie op het schoolplein, veel meer emotie, dan wij kunnen denken. Het klopt ergens niet. Maar hoe benader je dat dan hé?
De thuiszorg mevr is er iig nu. Ze zijn nu samen naar de geitenboerderij. M en ik zijn vanmorgen met Myrdin even de stad in geweest. Niets bijzonders, maar er gewoon even uit. Wel 2 keer door Iris gebeld; waar we bleven. Want de thuiszorg was er voor de chemo door de vap. Ik zei: Dat kan E ( de kinderthuiszorg mevr) toch ook samen met jou doen? Ik had toch gezegt, dat we de stad in waren. Maar ze vond het niet leuk.
M is met de tuin bezig, met een vriend die die nu gaat ophalen van huis. Myrdin ligt nu even te slapen. Ik ga zo weer eens in de cijfertjes duiken, dat blijft ook een gebed zonder end. Dan zou de kleine wel wakker worden en moet Roos gehaald worden.
Ach ja, een doorsnee dagje al met al.
Ben allang blij dat Iris een beetje haar dag heeft.
Mijn moeder kwam gisteren bij ons langs, en had een met water gevuld Maria beeldje van plastic bij zich :P. Komt ze met een heel serieus verhaal bij Iris op bed zitten. Over Lourder, het bedevaartsoord. En de franse kindertjes. Die Maria zagen verschijnen in een grot, en dat er water aan haar voeten omhoog kwam met geneeskrachtige krachten. Iris hing aan haar lippen.
Nou, en een tante van haar oma, was daar vorige week geweest en had wat geneeskrachtig water voor haar gekocht. Dat moest ze elke dag een beetje op haar voorhoofd deppen, dan zou ze vast en zeker snel beter worden. Maar, zei ze erbij, je moet er wél in geloven, want anders werkt het niet. Uiteraard is Iris heel ijverig met het goedje aan de slag gegaan. Zegt ze vanmorgen: Kan ik dat ding niet gewoon in 1 keer naar binnen slaan? Ben ik gewoon in 1 keer beter. Ík geloof er wel in hoor :P ;)
SMART-ASS!!
( Iedereen weer bedankt voor de post en de spulletjes voor Iris en de kids. Ook de bikini is heel goed aangekomen. Rosa is er al mee onder de douche geweest, in bad, en heeft er vannacht zelfs in geslapen )
X
donderdag 21 juni 2007 om 14:47
Ik zal je wat verklappen. Ik voel me heel vaak helemaal niet zo sterk hoor. Maar je MOET door! Je moet gewoon. En daardoor kan een mens veel meer aan dat ie denkt. Vanaf het moment dat je als moeder te horen krijgt dat je kind een levensbedreigende ziekte heeft, dan gá je ervoor! Hoe dan ook! Je hebt het gewoon maar te dóen! Te accepteren. Want er is gewoonweg geen weg terug. Je kan niet denken: ja, nee sorry hoor, hier heb ik nu echt even geen zin in. Het is een feit. Een nachtmerrie, maar een feit. Het is ineens je leven. Dag in dag uit, nacht in nacht uit. Alles staat in het teken van de ziekte van je kind. En je doet het gewoon. Je doet het.
Je stelt geen eisen, je stelt geen vragen. Je berust heel snel in die nieuwe situatie, omdat je geen kéus hebt. Geen keus. Het is een overweldigende tsunamie waarin je als een soort vacuum in meegezogen wordt. En je gaat er in mee. Je springt en zwemt.
En dat al elke moeder doen voor haar kind. Vechten als een leeuwin voor haar welpje. Dat vraag je je niet af, dat dóe je. Omdat dat normaal is. Omdat het je kind is.
En omdat je van je kind ten koste van alles altijd en overal onvoorwaardelijk houdt. Ziek of niet ziek.
Je kijkt niet achterom. Je leeft met de dag. Vragen als: waarom wij en waarom zij? Hebben geen zin. Het ís!
En daarom kan je het. Daarom doe je het. En daarom trek je het. Elke fucking dag opnieuw.
Je leert heel snel een nieuwe balans vinden. En je berust. In de situatie, het verdriet de onmacht, de onzekerheid. Je berust erin. Heel snel. En puur rationeel, berust je erin.
En dat zouden jij, en alle andere mama's hier OOK doen! Omdat je moeder bent.
Daarom!
*;
:R
En dus: ben ik niet sterk. Ik doe gewoon mijn plicht. Ik ben Iris haar moeder. Ik volg gewoon mijn gevoel. Iets wat voor mij, en alle andere mama's, vanzelfsprekend is ( hoort te zijn!!)
XXX
Je stelt geen eisen, je stelt geen vragen. Je berust heel snel in die nieuwe situatie, omdat je geen kéus hebt. Geen keus. Het is een overweldigende tsunamie waarin je als een soort vacuum in meegezogen wordt. En je gaat er in mee. Je springt en zwemt.
En dat al elke moeder doen voor haar kind. Vechten als een leeuwin voor haar welpje. Dat vraag je je niet af, dat dóe je. Omdat dat normaal is. Omdat het je kind is.
En omdat je van je kind ten koste van alles altijd en overal onvoorwaardelijk houdt. Ziek of niet ziek.
Je kijkt niet achterom. Je leeft met de dag. Vragen als: waarom wij en waarom zij? Hebben geen zin. Het ís!
En daarom kan je het. Daarom doe je het. En daarom trek je het. Elke fucking dag opnieuw.
Je leert heel snel een nieuwe balans vinden. En je berust. In de situatie, het verdriet de onmacht, de onzekerheid. Je berust erin. Heel snel. En puur rationeel, berust je erin.
En dat zouden jij, en alle andere mama's hier OOK doen! Omdat je moeder bent.
Daarom!
*;
:R
En dus: ben ik niet sterk. Ik doe gewoon mijn plicht. Ik ben Iris haar moeder. Ik volg gewoon mijn gevoel. Iets wat voor mij, en alle andere mama's, vanzelfsprekend is ( hoort te zijn!!)
XXX
donderdag 21 juni 2007 om 14:50
donderdag 21 juni 2007 om 15:47
Mooi gezegd Zoy
Ik begrijp dat jullie zo Iris ook weer een beetje loslaten, voor haar gevoel. Je laat haar alleen met de thuiszorg en de thuiszorg en je bent er niet bij als ze haar medicijnen geeft. Dat zal ze ook weer moeten leren. Dat ze dan wel véél aandacht krijgt, maar dat ook jij, M en de andere kinderen af en toe de aandacht moeten. Moeilijk voor haar, want zelf is ze ineens weer middelpunt van het universum en nu moet ze weer terug naar 'hoe het was' maar anders, want wel erg ziek en natuurlijk nog redelijk middelpunt..
(ben ik helder? hmm, waarschijnlijk niet, maar dit reageervenstertje staat ook al enige tijd open)
*;
Ik begrijp dat jullie zo Iris ook weer een beetje loslaten, voor haar gevoel. Je laat haar alleen met de thuiszorg en de thuiszorg en je bent er niet bij als ze haar medicijnen geeft. Dat zal ze ook weer moeten leren. Dat ze dan wel véél aandacht krijgt, maar dat ook jij, M en de andere kinderen af en toe de aandacht moeten. Moeilijk voor haar, want zelf is ze ineens weer middelpunt van het universum en nu moet ze weer terug naar 'hoe het was' maar anders, want wel erg ziek en natuurlijk nog redelijk middelpunt..
(ben ik helder? hmm, waarschijnlijk niet, maar dit reageervenstertje staat ook al enige tijd open)
*;
Later is nu
donderdag 21 juni 2007 om 16:53
...Ik zit er ook vaak genoeg WEL doorheen trouwens. Zoals nu bijv.
Iris over de zeik. Wordt haar klas volgend jaar uit mekaar gerukt. Terwijl normaliter groep 6,7,8 bij mekaar blijven ( tot groep 8 overgaat naar de middelbare, en er een nieuwe groep 6 bij komt natuurlijk)
Maar nu gaan haar vriendinnetjes uit haar groep die niet naar de middelbare gaan ineens allemaal naar andere klassen.
Net de groepsindeling gezien op papier.
Iris is helemaal over de zeik, en jankt haar ogen uit haar kop. Nu is ze volgend jaar wéér alleen :( ;(
Iris over de zeik. Wordt haar klas volgend jaar uit mekaar gerukt. Terwijl normaliter groep 6,7,8 bij mekaar blijven ( tot groep 8 overgaat naar de middelbare, en er een nieuwe groep 6 bij komt natuurlijk)
Maar nu gaan haar vriendinnetjes uit haar groep die niet naar de middelbare gaan ineens allemaal naar andere klassen.
Net de groepsindeling gezien op papier.
Iris is helemaal over de zeik, en jankt haar ogen uit haar kop. Nu is ze volgend jaar wéér alleen :( ;(
donderdag 21 juni 2007 om 17:08
donderdag 21 juni 2007 om 18:58
Als ze de meiden ui elkaar gehaald hebben is er niet over te praten denk ik, moeten ze de hele planning omgooien en dat doen ze toch niet.
Je kunt wel vragen of Iris naar een andere, door haarzelf gekozen, klas kan.
Daar is meestal wel ruimte voor, in individuele kwesties kan er wel veel.
Ik hoop dat ze morgen mee mag op schoolreis, namens ons : Veel plezier Iris en een dikke kus!
Je kunt wel vragen of Iris naar een andere, door haarzelf gekozen, klas kan.
Daar is meestal wel ruimte voor, in individuele kwesties kan er wel veel.
Ik hoop dat ze morgen mee mag op schoolreis, namens ons : Veel plezier Iris en een dikke kus!
donderdag 21 juni 2007 om 21:08
wat een rottigheid weer deze week. Petje af, Zoyla! Ik hoop dat het morgen lukt met 't schoolreisje en dat Iris er een beetje van kan genieten.
(ben bezig met inzameling tijdschriften en probeer volgende week gaatje te vinden om ze te brengen. Hoop dat er intussen al iets meer keus is op de afdeling)
(ben bezig met inzameling tijdschriften en probeer volgende week gaatje te vinden om ze te brengen. Hoop dat er intussen al iets meer keus is op de afdeling)
