Kinderen
alle pijlers
Iris
woensdag 9 mei 2007 om 20:28
Voor Zoyla, Iris, Zoyman, Roos en Myrdin... Adres voor kaartjes![...] weblog: iris9.punt.nlEn hier is Zoyla's vorige topic...
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
bewerkt door moderator,
donderdag 24 mei 2007 om 21:53
Lieve Zoy,
Wat klote allemaal, ik leef zo met jullie mee! Oh, wat vreselijk dat mensen het je zo zuur maken als je ze het hardst nodig hebt...
Ik zit te denken, je kent me niet en het is nog wel even weg, maar ik wilde in juli valantie nemen. Kan ik jullie geen weekje komen helpen oid?
Ik heb toch geen plannen!
Echt, als ik iets kan doen?? Ik woon niet in de buurt, maar voor hulp van een week oid kan ik altijd komen, ik kan wel slaapruimte vinden in Drenthe!
Let me know!
Wat klote allemaal, ik leef zo met jullie mee! Oh, wat vreselijk dat mensen het je zo zuur maken als je ze het hardst nodig hebt...
Ik zit te denken, je kent me niet en het is nog wel even weg, maar ik wilde in juli valantie nemen. Kan ik jullie geen weekje komen helpen oid?
Ik heb toch geen plannen!
Echt, als ik iets kan doen?? Ik woon niet in de buurt, maar voor hulp van een week oid kan ik altijd komen, ik kan wel slaapruimte vinden in Drenthe!
Let me know!
donderdag 24 mei 2007 om 21:55
nee jongens laat maar.
laat gewoon maar.
en nee mars is niet ontslagen, dat kan ook helemaal niet.
laat gewoon maar.
ik had niets moeten zeggen.
maar ben gewoon echt zo teleurgesteld.
dat sommige mensen zo weinig gevoel en emphatie op kunnen brengen, of je het zelf zo bedacht heb.
maar ik wil niemand kwetsen.
want het zijn wel vrienden van ons.
en ik mag zijn vrouw ontzettend graag, ik hou zelfs van haar, al zie ik haar veel te weinig. en het spijt me voor haar, en voel me zo schuldig, maar hij is echt nu ook over mijn grens gegaan, heeft me op zo op mijn ziel getrapt. ik ben intens verdrietig, en snap die man niet. wat een gemis, zo weinig gevoel, zo alleen maar bezig met zijn zaak en niet met de mensen en hun dingen daaromheen, net of dit soort dingen te plannen zijn, of we het express doen.
het zal vast slecht uitkomen, kanker komt altijd en iedereen slecht uit. maar wie zou niet zijn gezin in zo'n situaties op de eerste plek zetten, you tell me?
mijn man gaat altijd door, werkt zonder morren over, is nooit ziek, en ja, het is kut dat hij nu thuis is om voor zijn doodzieke kind te zorgen, om het gezin draaiende te houden, om kapot te gaan van verdriet, zorgen, ellende, moeheid, totale wanhoop.
wat verwacht die man dan? dat hij dat maar eventjes opzij zet, voor de omzet van zijn zaak?
ja sorry hoor. ik zou dit helemaal niet hier neer moeten zetten, maar hij heeft even iets stuk gemaakt in mijn binneste. en ik heb de minste behoefte hem nu zelf te spreken.
de verwijten die gevallen zijn. ik zal ze hier niet neerzetten, maar ik ben vooral verbaasd, wat een gemis van zo'n man. wat zal zijn leven leeg zijn. werken werken werken werken.
veel plezier ermee zou ik zeggen.
en get al life!
mars is gelukkig lang zo boos niet, die is altijd de rustigheid en netheid zelve. maar ik, ik ben witheet, en dat mag ie weten ook.
maar ik zal dit wel weg laten halen door de angel, want ik heb vast morgen spijt van deze postings, ook naar zijn vrouw, die hier helemaal niets aan kan doen en echt ontzettend lief is, en heel erg met ons meeleeft.
laat gewoon maar.
en nee mars is niet ontslagen, dat kan ook helemaal niet.
laat gewoon maar.
ik had niets moeten zeggen.
maar ben gewoon echt zo teleurgesteld.
dat sommige mensen zo weinig gevoel en emphatie op kunnen brengen, of je het zelf zo bedacht heb.
maar ik wil niemand kwetsen.
want het zijn wel vrienden van ons.
en ik mag zijn vrouw ontzettend graag, ik hou zelfs van haar, al zie ik haar veel te weinig. en het spijt me voor haar, en voel me zo schuldig, maar hij is echt nu ook over mijn grens gegaan, heeft me op zo op mijn ziel getrapt. ik ben intens verdrietig, en snap die man niet. wat een gemis, zo weinig gevoel, zo alleen maar bezig met zijn zaak en niet met de mensen en hun dingen daaromheen, net of dit soort dingen te plannen zijn, of we het express doen.
het zal vast slecht uitkomen, kanker komt altijd en iedereen slecht uit. maar wie zou niet zijn gezin in zo'n situaties op de eerste plek zetten, you tell me?
mijn man gaat altijd door, werkt zonder morren over, is nooit ziek, en ja, het is kut dat hij nu thuis is om voor zijn doodzieke kind te zorgen, om het gezin draaiende te houden, om kapot te gaan van verdriet, zorgen, ellende, moeheid, totale wanhoop.
wat verwacht die man dan? dat hij dat maar eventjes opzij zet, voor de omzet van zijn zaak?
ja sorry hoor. ik zou dit helemaal niet hier neer moeten zetten, maar hij heeft even iets stuk gemaakt in mijn binneste. en ik heb de minste behoefte hem nu zelf te spreken.
de verwijten die gevallen zijn. ik zal ze hier niet neerzetten, maar ik ben vooral verbaasd, wat een gemis van zo'n man. wat zal zijn leven leeg zijn. werken werken werken werken.
veel plezier ermee zou ik zeggen.
en get al life!
mars is gelukkig lang zo boos niet, die is altijd de rustigheid en netheid zelve. maar ik, ik ben witheet, en dat mag ie weten ook.
maar ik zal dit wel weg laten halen door de angel, want ik heb vast morgen spijt van deze postings, ook naar zijn vrouw, die hier helemaal niets aan kan doen en echt ontzettend lief is, en heel erg met ons meeleeft.
donderdag 24 mei 2007 om 21:58
we zitten nu wel met een MAJOR financieel ding.
godverdomme nog aan toe.
(*&^%$*()%$#$%^&*()_)(
*&^%$#@#$%^&*()_)(
*&^%$#@!~@#$%^&*()_+
godverdomme nog aan toe.
(*&^%$*()%$#$%^&*()_)(
*&^%$#@#$%^&*()_)(
*&^%$#@!~@#$%^&*()_+
donderdag 24 mei 2007 om 22:15
Ach meissie, dit is ook allemaal veel te veel voor een mens...*;
Wat een gedoe, dat Marcel nu ook nog stubelingen op zijn werk heeft...Begrip is soms ver te zoeken, helaas ;(
Ik zou met liefde iets voor jullie betekenen, ware het niet dat ik zover weg woon .
Is het niet te regelen dat er bijvoorbeeld elke week op een vaste dag, iemand voor jullie komt koken zodat je het niet zo hectisch hebt dan?
Mijn (stief-) moeder heeft kanker, en ik kook dagelijks hun warme hap, kook toch, dus dan maar extra. Scheelt weer. Er is vast iemand die dat ook af en toe voor jullie kan regelen! En hoe moeilijk het ook is, laat je dingen uit handen nemen. Het is vervelend om afhankelijk te zijn van andere mensen, maar het is nog vervelender om er doorheen te zitten! Dat kan je (jullie-) echt niet gebruiken!
En nogmaals, de stichting. Is daar al iemand voor aan het werk?
Ik stel echt voor dat we dat concreet gaan maken. Roep maar, wie dan ook. Ik help!
En meid, geef aan wat je kan gebruiken. Kleding, voor wie van je gezin dan ook. Andere dingen, zet het hier neer. Zeker weten dat we dan hier met elkaar kunnen regelen. Echt echt doen!
Hele dikke knuffel, voor jullie allemaal. Ik denk aan jullie, en vind jullie echt zo moedig en sterk!
*;O+ Art
Wat een gedoe, dat Marcel nu ook nog stubelingen op zijn werk heeft...Begrip is soms ver te zoeken, helaas ;(
Ik zou met liefde iets voor jullie betekenen, ware het niet dat ik zover weg woon .
Is het niet te regelen dat er bijvoorbeeld elke week op een vaste dag, iemand voor jullie komt koken zodat je het niet zo hectisch hebt dan?
Mijn (stief-) moeder heeft kanker, en ik kook dagelijks hun warme hap, kook toch, dus dan maar extra. Scheelt weer. Er is vast iemand die dat ook af en toe voor jullie kan regelen! En hoe moeilijk het ook is, laat je dingen uit handen nemen. Het is vervelend om afhankelijk te zijn van andere mensen, maar het is nog vervelender om er doorheen te zitten! Dat kan je (jullie-) echt niet gebruiken!
En nogmaals, de stichting. Is daar al iemand voor aan het werk?
Ik stel echt voor dat we dat concreet gaan maken. Roep maar, wie dan ook. Ik help!
En meid, geef aan wat je kan gebruiken. Kleding, voor wie van je gezin dan ook. Andere dingen, zet het hier neer. Zeker weten dat we dan hier met elkaar kunnen regelen. Echt echt doen!
Hele dikke knuffel, voor jullie allemaal. Ik denk aan jullie, en vind jullie echt zo moedig en sterk!
*;O+ Art
donderdag 24 mei 2007 om 22:27
Pfff, misschien dat ik beter niet kan reageren.. Ik krijg het gevoel dat ik nu tussen 2 vuren in sta...:?
De baas leeft heel erg mee met de ziekte van Iris en er is ook alle begrip voor het niet werken van M. Het enige wat volgens mij gevraagd werd is of hij af en toe wil reageren op mail, omdat er geen overdracht geweest is en er dingen zijn die alleen M. weet.
Verder heeft M. geen verlof opgenomen maar zich ziek gemeld, dus krijgt hij na de 1e week gewoon 70% door betaald en in contract staat idd dat bij ziekte auto zou moeten worden ingeleverd, maar dat wordt in deze situatie natuurlijk niet van hem verlangd.
Ik hoop dat de gemoederen zo weer iets bedaren.
xxx Mon
De baas leeft heel erg mee met de ziekte van Iris en er is ook alle begrip voor het niet werken van M. Het enige wat volgens mij gevraagd werd is of hij af en toe wil reageren op mail, omdat er geen overdracht geweest is en er dingen zijn die alleen M. weet.
Verder heeft M. geen verlof opgenomen maar zich ziek gemeld, dus krijgt hij na de 1e week gewoon 70% door betaald en in contract staat idd dat bij ziekte auto zou moeten worden ingeleverd, maar dat wordt in deze situatie natuurlijk niet van hem verlangd.
Ik hoop dat de gemoederen zo weer iets bedaren.
xxx Mon
donderdag 24 mei 2007 om 22:36
Lieve Zoy, tier maar ff lekker hoor.
Ik lees net dat je kleren hebt gekregen van Darsjhan voor Myrdin. Als je belang hebt bij nog meer, ik heb hier nog een hele doos staan van Kees. Dus roept u maar (moet je wel even zeggen wat voor maat je graag wil).
En Rosa mag ook best een keer met Kees komen spelen, als ze dat zelf wil iig (en jullie). Ze zal Kees wel niet meer kennen, maar dat is vast niet zo erg.
Je zegt het maar!
Ik lees net dat je kleren hebt gekregen van Darsjhan voor Myrdin. Als je belang hebt bij nog meer, ik heb hier nog een hele doos staan van Kees. Dus roept u maar (moet je wel even zeggen wat voor maat je graag wil).
En Rosa mag ook best een keer met Kees komen spelen, als ze dat zelf wil iig (en jullie). Ze zal Kees wel niet meer kennen, maar dat is vast niet zo erg.
Je zegt het maar!
donderdag 24 mei 2007 om 22:47
Mon lieved, het is ook niet naar jou toe he, dat weet je toch wel hoop ik?
Maar de baas had het echt ( tot 2 keer toe, vorige week nml ook al) erover dat M. zijn auto moest inleveren ( die hij notabene zelf betaald, maar goed) Hoe kunnen we hier nu zonder de auto? Met een kind die meer in dan uit het ziekenhuis leeft? Los daar nog van. M. probeert eens in de 1 a 2 dagen zijn mail te checken, maar heel vaak komt het er niet van. Of kan hij zich er niet toe zetten, omdat hij letterlijk overloopt. Viva is voor mij een rustmoment. Dan kan ik letterlijk van me afschrijven. Zo is M niet. Die kan niet inhoudelijk op werk gerelateerde zaken ingaan als er aan alle kanten thuis aan hem wordt getrokken. Alles hier is nu zo urgent, zo cruciaal, zo heftig, zo intens, zo overleven, dat werk wel het laatste is waar wij mee bezig zijn. Lullig voor de baas, maar wel behoorlijk logisch. Mijn man leeft niet om te werken, in tegenstelling tot sommige anderen. Werk is werk. Is inkomen, is ontwikkelen, groeien, weet ik het. Maar zijn gezin, ons gezin, is wel de nummer 1 in zijn en mijn leven.
Ja het komt slecht uit dat hij er nu niet is. En los van het feit dat Iris nu letterlijk doodziek is. Is M dat ook. Net als ik. We zitten op het randje van waanzin. Lopen te zwalken over straat. Halen woorden door mekaar heen. Zijn gewoon totaal gesloopt.
En als je dan verweten wordt, dat je je mail niet checkt, of niets van je laat horen, dan doet dat zeer. En als je baas dan zegt, dat ie al 2 weken vrij gehad had, en dat nu toch wel erg slecht uitkwam, dan voelt dat als een sneer. Net of we hém dwars zitten. En als er dan 2 keer wordt gezegt, dat dan die auto ook maar ingeleverd moet worden, dan breekt toch echt je klomp hoor.
En zo zijn er meer dingen, maar die weet je zelf ook wel. De baas is gewoon niet zo goed in woorden. Kan leuk verkopen, maar emoties delen, dat is een heel ander vak blijkt maar weer. Het valt mij iig erg van hem tegen. En dat mag ie best weten. Wij gaan hier echt kapot van verdriet. We weten van voor niet meer dat we van achteren leven. We rennen en vliegen continu de benen uit het lijf. We zweven tussen wanhoop en angst de hele dag door. We zijn alleen maar aan het zorgen, aan het regelen, en aan het handelen. Werk komt wel weer, echt wel. Je weet hoe M is. Als ie ook maar een beetje het gevoel heeft dat het weer kan, dan IS ie er!
Weet je wel dat hij de eerste dagen na de diagnose in het ziekenhuis bij Iris sliep en vanuit daar naar Kantoor ging, en dat ie na 2 dagen bijna instortte en toen eerder wegging en de baas zei: Heb je griep ofzo???
HALLO, mijn kind ligt in het ziekenhuis met kanker, hoe nou heb je griep!!
Dat is toch van de zotte, of ligt het nou aan mij??
En trouwens het is niet normaal hoor de 70% betalen bij ziekte. De meeste bazen legen zelf die 30% bij, de rest zijn ze volledig voor verzekerd. En ik vind het ook wel erg snel gehandeld van de baas, dat ie nu al bij de arbo-arts moet komen. Behoorlijk flauw.
Jullie zouden moeten weten dat 30% minder inkomen hier echt funest zou zijn. Dalijk komt M terug uit schuldgevoel, uit ellende, en omdat er brood op de plank moet komen, zou je zien dat ie na een paar dagen een totale burn out heeft, is ie mss wel een jaar uit de running. Willen jullie dát dan?
Goed voor je werknemers zorgen is ook een taak van een baas van een kleinschalig goed lopend bedrijf. Daar mee kweek je goodwill en een lekkere sfeer. Die is zo wel verpest. Want M voelt zich echt ontzettend verantwoordelijk. En wil zo snel als ook maar op zijn allerminst mogelijk is, weer aan het werk. Jullie weten hoe betrouwbaar en goed en hard werkend hij is. Hij IS de hele afdeling internet. Mss is het eens tijd voor een tweede meneertje erbij. Dan kan M tenminste eens ziek zijn, zonder zich schuldig te voelen. Want hij is meer dan eens met koorts en weet ik het wat, gewoon naar zijn werk gegaan hoor. Omdat ie 'niet gemist kan worden'. Lekker idee is dat voor hem...wat denk je zelf?
Iris is heel erg ziek en heeft de hele dag continu verzorging nodig. Ik verwacht niet dat jullie kunnen invoelen en letterlijk berijpen hoe dat is. Maar probeer je als baas zijnde in te leven. Natuurlijk komt het slecht uit dat hij nu thuis is. Maar dat komt het altijd! Kanker laat zich niet plannen. Dit bedénk je toch gewoon ook niet? Dit is zo niet te bevatten, zo unreal....
Sorry Mon, dat jij hiertussen zit. Ik vind je echt een topwijf en dat weet je. Maar ben echt zo teleurgesteld in je-weet-wel-wie. Dat het me pijn doet in mijn hart. Ik hoop dat je het een heel klein beetje kan begrijpen. Want we kunnen er gewoon niets meer bij hebben op het moment. Iris en ons gezin slokt ons volledig op. Financieel zitten we helemaal aan de grond en het ergste moet nog komen. We kunnen gewoon niet meer, echt niet......
Maar de baas had het echt ( tot 2 keer toe, vorige week nml ook al) erover dat M. zijn auto moest inleveren ( die hij notabene zelf betaald, maar goed) Hoe kunnen we hier nu zonder de auto? Met een kind die meer in dan uit het ziekenhuis leeft? Los daar nog van. M. probeert eens in de 1 a 2 dagen zijn mail te checken, maar heel vaak komt het er niet van. Of kan hij zich er niet toe zetten, omdat hij letterlijk overloopt. Viva is voor mij een rustmoment. Dan kan ik letterlijk van me afschrijven. Zo is M niet. Die kan niet inhoudelijk op werk gerelateerde zaken ingaan als er aan alle kanten thuis aan hem wordt getrokken. Alles hier is nu zo urgent, zo cruciaal, zo heftig, zo intens, zo overleven, dat werk wel het laatste is waar wij mee bezig zijn. Lullig voor de baas, maar wel behoorlijk logisch. Mijn man leeft niet om te werken, in tegenstelling tot sommige anderen. Werk is werk. Is inkomen, is ontwikkelen, groeien, weet ik het. Maar zijn gezin, ons gezin, is wel de nummer 1 in zijn en mijn leven.
Ja het komt slecht uit dat hij er nu niet is. En los van het feit dat Iris nu letterlijk doodziek is. Is M dat ook. Net als ik. We zitten op het randje van waanzin. Lopen te zwalken over straat. Halen woorden door mekaar heen. Zijn gewoon totaal gesloopt.
En als je dan verweten wordt, dat je je mail niet checkt, of niets van je laat horen, dan doet dat zeer. En als je baas dan zegt, dat ie al 2 weken vrij gehad had, en dat nu toch wel erg slecht uitkwam, dan voelt dat als een sneer. Net of we hém dwars zitten. En als er dan 2 keer wordt gezegt, dat dan die auto ook maar ingeleverd moet worden, dan breekt toch echt je klomp hoor.
En zo zijn er meer dingen, maar die weet je zelf ook wel. De baas is gewoon niet zo goed in woorden. Kan leuk verkopen, maar emoties delen, dat is een heel ander vak blijkt maar weer. Het valt mij iig erg van hem tegen. En dat mag ie best weten. Wij gaan hier echt kapot van verdriet. We weten van voor niet meer dat we van achteren leven. We rennen en vliegen continu de benen uit het lijf. We zweven tussen wanhoop en angst de hele dag door. We zijn alleen maar aan het zorgen, aan het regelen, en aan het handelen. Werk komt wel weer, echt wel. Je weet hoe M is. Als ie ook maar een beetje het gevoel heeft dat het weer kan, dan IS ie er!
Weet je wel dat hij de eerste dagen na de diagnose in het ziekenhuis bij Iris sliep en vanuit daar naar Kantoor ging, en dat ie na 2 dagen bijna instortte en toen eerder wegging en de baas zei: Heb je griep ofzo???
HALLO, mijn kind ligt in het ziekenhuis met kanker, hoe nou heb je griep!!
Dat is toch van de zotte, of ligt het nou aan mij??
En trouwens het is niet normaal hoor de 70% betalen bij ziekte. De meeste bazen legen zelf die 30% bij, de rest zijn ze volledig voor verzekerd. En ik vind het ook wel erg snel gehandeld van de baas, dat ie nu al bij de arbo-arts moet komen. Behoorlijk flauw.
Jullie zouden moeten weten dat 30% minder inkomen hier echt funest zou zijn. Dalijk komt M terug uit schuldgevoel, uit ellende, en omdat er brood op de plank moet komen, zou je zien dat ie na een paar dagen een totale burn out heeft, is ie mss wel een jaar uit de running. Willen jullie dát dan?
Goed voor je werknemers zorgen is ook een taak van een baas van een kleinschalig goed lopend bedrijf. Daar mee kweek je goodwill en een lekkere sfeer. Die is zo wel verpest. Want M voelt zich echt ontzettend verantwoordelijk. En wil zo snel als ook maar op zijn allerminst mogelijk is, weer aan het werk. Jullie weten hoe betrouwbaar en goed en hard werkend hij is. Hij IS de hele afdeling internet. Mss is het eens tijd voor een tweede meneertje erbij. Dan kan M tenminste eens ziek zijn, zonder zich schuldig te voelen. Want hij is meer dan eens met koorts en weet ik het wat, gewoon naar zijn werk gegaan hoor. Omdat ie 'niet gemist kan worden'. Lekker idee is dat voor hem...wat denk je zelf?
Iris is heel erg ziek en heeft de hele dag continu verzorging nodig. Ik verwacht niet dat jullie kunnen invoelen en letterlijk berijpen hoe dat is. Maar probeer je als baas zijnde in te leven. Natuurlijk komt het slecht uit dat hij nu thuis is. Maar dat komt het altijd! Kanker laat zich niet plannen. Dit bedénk je toch gewoon ook niet? Dit is zo niet te bevatten, zo unreal....
Sorry Mon, dat jij hiertussen zit. Ik vind je echt een topwijf en dat weet je. Maar ben echt zo teleurgesteld in je-weet-wel-wie. Dat het me pijn doet in mijn hart. Ik hoop dat je het een heel klein beetje kan begrijpen. Want we kunnen er gewoon niets meer bij hebben op het moment. Iris en ons gezin slokt ons volledig op. Financieel zitten we helemaal aan de grond en het ergste moet nog komen. We kunnen gewoon niet meer, echt niet......
donderdag 24 mei 2007 om 23:08
Zoy, je emotionele problemen kunnen we helaas niet wegnemen, we kunnen hier met je meelezen en je een hart onder de riem geven.
Aan je financiële problemen kunnen we wel wat doen, dat hebben we al voorgesteld en misschien is het nu tijd om je trots opzij te zetten.
Eerder in dit topic heeft Cejo (als ik het goed onthouden heb) al voorgesteld dat haar man tegen inkoopsprijs een wc voor je kan regelen en het evt. ook kan plaatsen.
Wij willen je graag steunen met z'n allen en geld storten. Meissie, zet je trots opzij, hoe moeilijk dat ook is, en neem ons aanbod aan!
Geloof me, we willen graag helpen en we verwachten daar geen knievallen of diepe dankbaarheid voor terug.
We willen jullie helpen ook omdat we verder zo machteloos zijn.
*;
Aan je financiële problemen kunnen we wel wat doen, dat hebben we al voorgesteld en misschien is het nu tijd om je trots opzij te zetten.
Eerder in dit topic heeft Cejo (als ik het goed onthouden heb) al voorgesteld dat haar man tegen inkoopsprijs een wc voor je kan regelen en het evt. ook kan plaatsen.
Wij willen je graag steunen met z'n allen en geld storten. Meissie, zet je trots opzij, hoe moeilijk dat ook is, en neem ons aanbod aan!
Geloof me, we willen graag helpen en we verwachten daar geen knievallen of diepe dankbaarheid voor terug.
We willen jullie helpen ook omdat we verder zo machteloos zijn.
*;
donderdag 24 mei 2007 om 23:11
Zoy, bah bah bah!
Echt de wanhoop, vreselijk. Ik weet niet hoe het zit met een rekening mbt geld storten, maar zet hier een rekeningnummer neer. Dat geeft jullie lucht, er zitten hier zoveel mensen die willen storten.
Ik hoop hier morgen een nummer te zien zodat ik kan gaan storten!
We vragen erom, doe het alsjeblieft!
Echt de wanhoop, vreselijk. Ik weet niet hoe het zit met een rekening mbt geld storten, maar zet hier een rekeningnummer neer. Dat geeft jullie lucht, er zitten hier zoveel mensen die willen storten.
Ik hoop hier morgen een nummer te zien zodat ik kan gaan storten!
We vragen erom, doe het alsjeblieft!
donderdag 24 mei 2007 om 23:19
Wat een ellende allemaal, ik ben er ook helemaal kapot van ... heb nooit geweten dat het er zo in hakt als zoiets je overkomt. En dan inderdaad werk waar ook nog eens aan je getrokken wordt . ..... Laat die jongen gewoon toch ff thuis de zaakjes op orde krijgen, werk is in dit geval toch totaal niet belangrijk. Het gaat hiet om een doodziek meisje die moet vechten om beter te worden! En dat je dan begint over een auto inleveren en terugvalt in inkomen ... dat is echt te erg voor woorden en behoorlijk tactloos van een baas!Echt afschuwelijk, wat een hel zijn jullie in terecht gekomen! :(
Het is gewoon echt schrijnend om te lezen allemaal!
*; Zoy,
liefs,
Risotje
Het is gewoon echt schrijnend om te lezen allemaal!
*; Zoy,
liefs,
Risotje
donderdag 24 mei 2007 om 23:56
vrijdag 25 mei 2007 om 07:32
Lieve Zoy,
Ik kan je niet meer dan heel heel heel veel sterkte wensen....
Ik denk constant aan jullie, het is verschrikkelijk wat jullie door moeten maken...
Nu iets praktisch. Je hebt kleren nodig voor Myrdin? Welke maat heeft hij?
Zeg het even en ik ga hier aan de slag!
Wat heb je nodig?
Wat moet je hebben?
Wat heb je buiten kleren om nodig? Laat het me even weten aub!
XXXXXXXXXXXXX
Sterkte van ons!!!!!
Monica & Martin
Jeremy
Damian
Daisy
Dani
Ik kan je niet meer dan heel heel heel veel sterkte wensen....
Ik denk constant aan jullie, het is verschrikkelijk wat jullie door moeten maken...
Nu iets praktisch. Je hebt kleren nodig voor Myrdin? Welke maat heeft hij?
Zeg het even en ik ga hier aan de slag!
Wat heb je nodig?
Wat moet je hebben?
Wat heb je buiten kleren om nodig? Laat het me even weten aub!
XXXXXXXXXXXXX
Sterkte van ons!!!!!
Monica & Martin
Jeremy
Damian
Daisy
Dani
vrijdag 25 mei 2007 om 07:36
Kan ik je op een andere manier ook ontlasten?
Ik bedoel, als ik een dag kom helpen, heb je daar wat aan?
Of loop ik in de weg?
Dat ik een dag op de kids pas zodat jullie kunnen slapen ofzo, zeg het maar!
Dan probeer ik mijn kroost ergens onder te brengen, ik kan ze wel verdelen onder vriendinnen en familie, dat lukt wel! Dan kom ik met de trein in m'n uppie (durf niet auto te rijden waar ik de weg niet ken :$) en dan doe ik wat je wilt dat ik doe!
Geen enkel probleem lieverd, geen enkel probleem. Dan neem ik mee wat ik voor je mee moet nemen.
Maar laat het effe weten he! Zeg het effe wat ik voor je kan doen!
Draai er niet omheen, wees niet bescheiden of verlegen, geen gelul, gewoon ZEGGEN wat ik voor je kan doen want ik wéét het niet!
Zeg het gewoon even!
Ik kom zo jouw kant op, geen probleem. Ik stap zo op de trein en ik ben dr een halve dag later ofzo. :P Dan neem ik de eerste trein wel 's morgens. :P
Maar ZEG wat ik kan doen voor je! Want ik weet het niet! Ik ben niet goed in raden...
Okee? Zeg wat ik voor je kan halen, kleren, speelgoed, weet ik veel wat en wat ik voor je kan DOEN!
Je huis schoonmaken, oppas voor de kids zodat jullie kunnen slapen, of uitgaan, of wat dan ook!
Zeg het me okee?
XXXXXXXX
Ik bedoel, als ik een dag kom helpen, heb je daar wat aan?
Of loop ik in de weg?
Dat ik een dag op de kids pas zodat jullie kunnen slapen ofzo, zeg het maar!
Dan probeer ik mijn kroost ergens onder te brengen, ik kan ze wel verdelen onder vriendinnen en familie, dat lukt wel! Dan kom ik met de trein in m'n uppie (durf niet auto te rijden waar ik de weg niet ken :$) en dan doe ik wat je wilt dat ik doe!
Geen enkel probleem lieverd, geen enkel probleem. Dan neem ik mee wat ik voor je mee moet nemen.
Maar laat het effe weten he! Zeg het effe wat ik voor je kan doen!
Draai er niet omheen, wees niet bescheiden of verlegen, geen gelul, gewoon ZEGGEN wat ik voor je kan doen want ik wéét het niet!
Zeg het gewoon even!
Ik kom zo jouw kant op, geen probleem. Ik stap zo op de trein en ik ben dr een halve dag later ofzo. :P Dan neem ik de eerste trein wel 's morgens. :P
Maar ZEG wat ik kan doen voor je! Want ik weet het niet! Ik ben niet goed in raden...
Okee? Zeg wat ik voor je kan halen, kleren, speelgoed, weet ik veel wat en wat ik voor je kan DOEN!
Je huis schoonmaken, oppas voor de kids zodat jullie kunnen slapen, of uitgaan, of wat dan ook!
Zeg het me okee?
XXXXXXXX
