Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??

NoPepsiPlease zondag 3 september 2023 om 12:37

Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.

Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.

Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?

Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.

Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.

"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"

Anoniem_65f028dcedbdc vrijdag 8 september 2023 om 17:52

Lila-Linda schreef: ↑
08-09-2023 17:20
Ik kan prima met kind met duplo spelen.
Maat ik zou het niet als tijd voor mezelf zien. Ik weet niet hoe vaak jij de duplo pakt ter vermaak van jezelf?

Niet echt heel vaak. Wat niet wegneemt dat ik kan genieten van spelen samen met een kind. Maar ik vind lego ook nog steeds leuk en speeltuinen en klimdingen en trampolineparken ook. Dus in feite ben ik denk ik de kleuterfase nooit ontgroeid (ik vind zelfs kiekeboe, strijkkralen en verstoppertje spelen nog steeds oprecht leuk.

Anoniem_65f028dcedbdc vrijdag 8 september 2023 om 17:59

Lila-Linda schreef: ↑
08-09-2023 17:23
Hoppa nog meer waardeoordelen
Wat zijn moeders toch lief voor andere moeders

Niks mis met jezelf af en toe op 1 zetten. Word je liever van, ook naar andere moeders

Je verdraait nu op een wat irritante manier mijn woorden. Nergens heb ik namelijk beweerd dat je jezelf niet af en toe op 1 mag zetten. Sterker nog, dat gaat veel beter en makkelijk als je je niet druk maakt over bepaalde taken/dingen die zouden moeten.

Voor mij betekent dat: als ik zin heb in sporten ga ik sporten. Als een avond bioscoop met vriend of kind op dat moment beter voelt (lees: ik geen zinnsporten heb of te moe ben, beide zijn valide reden, want meestal ben ik gewoon te moe als ik geen zin heb) doe ik dat ook net zo makkelijk en ik voel mij daar geen moment schuldig over. Net zo min als over een onopgeruimd huis.

In theorie zou ik nu moeten koken, maar ik ben moe en heb geen zin. Dus eten we om 20 uur pas. En misschien is mijn man wel zo lief om die kookbeurt over te nemen

.

Sjaantje37 vrijdag 8 september 2023 om 18:12

Enchine schreef: ↑
08-09-2023 17:52
Niet echt heel vaak. Wat niet wegneemt dat ik kan genieten van spelen samen met een kind. Maar ik vind lego ook nog steeds leuk en speeltuinen en klimdingen en trampolineparken ook. Dus in feite ben ik denk ik de kleuterfase nooit ontgroeid (ik vind zelfs kiekeboe, strijkkralen en verstoppertje spelen nog steeds oprecht leuk.

Eerlijk gezegd was ik echt te moe om leuk met mijn kind te spelen. Moest veel ballen in de lucht houden als alleenstaande moeder en eerlijk gezegd vond ik er ook geen bal aan zo'n klein kind.
Me time was voor mij echt out op de bank liggen als kind een weekend bij zijn vader was.

Ik heb mij eigenlijk alleen maar schuldig gevoeld naar mijn zoon toe, dat ik eigenlijk nooit echt aanwezig was.
Veel deed ik op de automatische piloot. Ouderschapsverlof vond ik echt een ramp, op deze dag was ik toe moe om wat met hem te ondernemen. Gelukkig trok dit later wel bij en heb ik een hoop met hem proberen in te halen, zoveel dat hij weer moe van mij werd

Maak mij nu juist veel zorgen, zijn autisme is echt wel een uitdaging.

Lila-Linda vrijdag 8 september 2023 om 18:29

Enchine schreef: ↑
08-09-2023 17:59
Je verdraait nu op een wat irritante manier mijn woorden. Nergens heb ik namelijk beweerd dat je jezelf niet af en toe op 1 mag zetten. Sterker nog, dat gaat veel beter en makkelijk als je je niet druk maakt over bepaalde taken/dingen die zouden moeten.

Voor mij betekent dat: als ik zin heb in sporten ga ik sporten. Als een avond bioscoop met vriend of kind op dat moment beter voelt (lees: ik geen zinnsporten heb of te moe ben, beide zijn valide reden, want meestal ben ik gewoon te moe als ik geen zin heb) doe ik dat ook net zo makkelijk en ik voel mij daar geen moment schuldig over. Net zo min als over een onopgeruimd huis.

In theorie zou ik nu moeten koken, maar ik ben moe en heb geen zin. Dus eten we om 20 uur pas. En misschien is mijn man wel zo lief om die kookbeurt over te nemen .

Nee. Jij neemt gewoon gas terug
Nu ik je confronteer met je onhebbelijkheden

Anoniem_65f028dcedbdc vrijdag 8 september 2023 om 18:34

Lila-Linda schreef: ↑
08-09-2023 18:29
Nee. Jij neemt gewoon gas terug
Nu ik je confronteer met je onhebbelijkheden

Het was "gezellig" met je discussiëren. Ik laat het hier maar even bij

.

Anoniem_654671da134ff vrijdag 8 september 2023 om 19:53

Lila-Linda schreef: ↑
08-09-2023 18:29
Nee. Jij neemt gewoon gas terug
Nu ik je confronteer met je onhebbelijkheden

Maleficent vrijdag 8 september 2023 om 19:55

Pinaco schreef: ↑
08-09-2023 13:37
Uiteindelijk zullen veel ouders gebaat zijn bij wat professionele hulp. Maar ja, dat is weer een utopie.

Ja dat is er wel, van het consultatiebureau. Maar daar hebben veel mensen wisselende ervaringen mee. Je moet er geluk mee hebben of je er wat aan hebt.

Stressed is just desserts spelled backwards

Zwaluw1984 vrijdag 8 september 2023 om 20:00

Maleficent schreef: ↑
08-09-2023 19:55
Ja dat is er wel, van het consultatiebureau. Maar daar hebben veel mensen wisselende ervaringen mee. Je moet er geluk mee hebben of je er wat aan hebt.

Het CB komt bij ons niet verder dan: is het geen beter idee om een parttime baan te nemen. Maar dat zeggen ze standaard tegen iedere vriendin die meer dan 24 uur werkt. Man heeft het nog nooit gehoord.

Lisava vrijdag 8 september 2023 om 20:16

Pinaco schreef: ↑
08-09-2023 13:26
@Florence: Jij noemt het moeite met plannen, ik noem het moeite met accepteren. In mijn omgeving zijn dit namelijk geen mensen die moeite hebben met agenda management, maar mensen die geen rust vinden in de acceptatie dat die opleiding een paar jaar moet wachten. Of dat dit niet het moment is om promotie te maken. Of dat de staat van hun lijf een paar jaar moet wachten omdat de kindjes tijd behoeven. Ik ken eigenlijk best wel aardig wat ouders die op papier alles goed doen (qua planning), maar daar niet gelukkig mee zijn. Omdat ze geen rust en voldoening vinden in de acceptatie van het uitstellen.

@Enchine: Ik denk ook dat er een hoop te winnen is op dit vlak, maar daarmee zijn mijn vragen des te relevanter: Hoe accepteer je het simpelweg?

Hadden ze zich dat van tevoren niet gerealiseerd?

Lisava vrijdag 8 september 2023 om 20:26

Lila-Linda schreef: ↑
08-09-2023 18:29
Nee. Jij neemt gewoon gas terug
Nu ik je confronteer met je onhebbelijkheden

Waar lees je dat in vredesnaam?! Jeetje...

janis vrijdag 8 september 2023 om 21:45

Maleficent schreef: ↑
03-09-2023 13:01
Mijn oudste is bijna 18 en ik denk niet, als ik het zo vergelijk met wat ik nu lees op Viva bijvoorbeeld, dat het zwaarder of minder zwaar is.

er zijn wel veel meer mensen die een taboe willen doorbreken ofzo en het online delen.

Dat idee heb ik ook. De laatste jaren is het gebruikelijker geworden om openlijk te praten over geestelijke gezondheid, zeker op social media. En ik denk dat het daardoor zichtbaarder is geworden dat er een groep vrouwen is die worstelt met het moederschap. Maar die vrouwen waren er altijd al.

Ik weet nog dat ik een paar maanden na de geboorte van mijn oudste op een roze wolk zat te zweven en een vriendin van vroeger sms'te: 'Houd vol, je mag het ook zeggen als het niet gaat.' Ik had geen idee waar ze het over had, herkende me niet in haar woorden. Ze vertelde me later dat ze het moederschap zelf erg pittig vond en was zichtbaar tegeleurgesteld toen bleek dat ik er juist van genoot. (Ik denk dat ze zich eenzaam voelde en had met haar te doen, maar onze beleving van het moederschap lag erg ver uit elkaar. Het is niet de reden dat die vriendschap later verwaterd is, maar het hielp ook niet.)

Ik juich het toe als mensen die het moeilijk hebben om hulp vragen, maar openlijke klaagzangen vind ik vooral sneu voor de kinderen. Een kennis van mij - getrouwd, gezonde kinderen - schakelt bijvoorbeeld meerdere keren per week haar zus in om haar te ondersteunen bij de opvoeding. Die zus blijft vaak ook slapen. Zij en haar man vinden het anders te zwaar, dat vertelt ze ook rustig waar haar kinderen bij staan. Leuk voor ze... Waarom begin je aan meerdere kinderen als je het zo overduidelijk niet aan kunt? Is het plaatje dan belangrijker?

Anoniem_654671da134ff vrijdag 8 september 2023 om 21:54

janis schreef: ↑
08-09-2023 21:45
Een kennis van mij - getrouwd, gezonde kinderen - schakelt bijvoorbeeld meerdere keren per week haar zus in om haar te ondersteunen bij de opvoeding. Die zus blijft vaak ook slapen. Zij en haar man vinden het anders te zwaar, dat vertelt ze ook rustig waar haar kinderen bij staan. Leuk voor ze... Waarom begin je aan meerdere kinderen als je het zo overduidelijk niet aan kunt? Is het plaatje dan belangrijker?

Leuk voor die kinderen inderdaad, zo duidelijk te horen krijgen dat ze eigenlijk altijd maar teveel zijn. En ja, vaak gaat het dan om het plaatje want ‘het hoort nou eenmaal zo’. Hou het dan lekker bij één kind als dat je blijkbaar al zo tegenviel.

nicole123 vrijdag 8 september 2023 om 22:09

Enchine schreef: ↑
08-09-2023 17:52
Niet echt heel vaak. Wat niet wegneemt dat ik kan genieten van spelen samen met een kind. Maar ik vind lego ook nog steeds leuk en speeltuinen en klimdingen en trampolineparken ook. Dus in feite ben ik denk ik de kleuterfase nooit ontgroeid (ik vind zelfs kiekeboe, strijkkralen en verstoppertje spelen nog steeds oprecht leuk.

Jij vindt dat leuk, maar niet alle ouders. Voor jou is het makkelijk om de speeltijd met je kinderen als me-time te beschouwen, want toevallig is het spelen van je kinderen ook jouw hobby. Maar voor mij en vele anderen niet. Jouw uitspraak 'Eerlijk gezegd denk ik dat het veel nuttiger is om tijd met je kinderen ook te (leren) beschouwen als tijd voor jezelf' gaat totaal voorbij aan de verschillen tussen ouders onderling en kinderen onderling. Ik snap op zich wel wat je bedoelt, maar het klinkt net wat sympathieker en genuanceerder als je het zou verwoorden als: je kunt proberen te zoeken of er een activiteit is die je kinderen leuk vinden en waar jij tegelijk van oplaadt. Of en in welke mate dat een optie is zal afhangen van waar je als ouder energie van krijgt, wat je kinderen leuk vinden en wat het karakter van je kinderen is. Als je zelf oplaadt door het kijken van horrorfilms of in stilte een boek lezen dan is de combi met kinderen een stuk lastiger dan als je van klimmen in speeltuinen en Duplo bouwen houdt.

Voor mijzelf waren/zijn bepaalde combi's wel mogelijk van activiteiten met de kinderen en me-time, zoals wandelen met de kinderwagen, een fietstochtje met dreumes voorop, een moeilijke puzzel maken of bepaalde boeken voorlezen die ik zelf ook leuk vind. Of tijdens hun sporttraining als ik moet wachten lekker in mijn eentje een boek lezen of op m'n telefoon bezig zijn. Als ik alleen met onze jongste ben kan ik op de bank een kop thee drinken en toekijken hoe zij heerlijk speelt. Bij de oudste twee was en is dat wel anders, het is enkel relaxed doordat de jongste hierin zo makkelijk is. Het grootste deel van de tijd met de kinderen kan ik echter niet als me-time beschouwen, hoezeer ik ook probeer om met Duplo spelen of ruzies sussen leuk te gaan vinden.

nicole123 wijzigde dit bericht op 08-09-2023 22:39

0.05% gewijzigd

Anoniem_65f028dcedbdc vrijdag 8 september 2023 om 22:31

nicole123 schreef: ↑
08-09-2023 22:09
Jij vindt dat leuk, maar niet alle ouders. Voor jou is het makkelijk om de speeltijd met je kinderen als me-time te beschouwen, want toevallig is het spelen van je kinderen ook jouw hobby. Maar voor mij en vele anderen niet. Jouw uitspraak 'Eerlijk gezegd denk ik dat het veel nuttiger is om tijd met je kinderen ook te (leren) beschouwen als tijd voor jezelf. gaat totaal voorbij aan de verschillen tussen ouders onderling en kinderen onderling. Ik snap op zich wel wat je bedoelt, maar het klinkt net wat sympathieker en genuanceerder als je het zou verwoorden als: je kunt proberen te zoeken of er een activiteit is die je kinderen leuk vinden en waar jij tegelijk van oplaadt. Of en in welke mate dat een optie is zal afhangen van waar je als ouder energie van krijgt, wat je kinderen leuk vinden en wat het karakter van je kinderen is. Als je zelf oplaadt door het kijken van horrorfilms of in stilte een boek lezen dan is de combi met kinderen een stuk lastiger dan als je van klimmen in speeltuinen en Duplo bouwen houdt.

Voor mijzelf waren/zijn bepaalde combi's wel mogelijk van activiteiten met de kinderen en me-time, zoals wandelen met de kinderwagen, een fietstochtje met dreumes voorop, een moeilijke puzzel maken of bepaalde boeken voorlezen die ik zelf ook leuk vind. Of tijdens hun sporttraining als ik moet wachten lekker in mijn eentje een boek lezen of op m'n telefoon bezig zijn. Als ik alleen met onze jongste ben kan ik op de bank een kop thee drinken en toekijken hoe zij heerlijk speelt. Bij de oudste twee was en is dat wel anders, het is enkel relaxed doordat de jongste hierin zo makkelijk is. Het grootste deel van de tijd met de kinderen kan ik echter niet als me-time beschouwen, hoezeer ik ook probeer om met Duplo spelen of ruzies sussen leuk te gaan vinden.

Je verwoordt het wat genuanceerder dan ik, maar zo bedoelde ik het ongeveer.
Nee natuurlijk viel met Duplo spelen in eerste instantie niet onder mijn idee van me-time (ik deed echt totaal andere dingen), maar het bleek voor mij, gecombineerd met wat dingen echt zonder kinderen, wel voldoende om met plezier de dag door te komen. Zou ik mij alleen maar gefocust hebben op mijn A-choice-zaken, dan was ik waarschijnlijk continu teleurgesteld, omdat het weer niet lukte, omdat ik weer gestoord werd, de kinderen weer niet wilden slapen, mijn man weer naar het buitenland moest enzovoorts.

En dan was spelen met de ikinderen eigenlijk niet zo erg. Ik verzon er mijn eigen grapjes bij die ze (nog) niet konden plaatsten (het hele kabinet kwam voorbij in ons Duplohuis en vond mijzelf dan ontzettend grappig.

En natuurlijk heb ik het op bepaalde momenten heel zwaar gehad (moeilijke vraagstukken op mijn werk met 4 uur slaap waren niet zo mijn ding) en ik vind het ouderschap met pubers soms heel leuk en soms ontzettend moeilijk (en soms doodeng). En ik ben stikjaloers geweest op baby's die gewoon een beetje om zich heen lagen te kijken, zonder te huilen.

Maar juist op die momenten werkte het voor mij prima om geen enkele verwachtingen/eisen aan mijzelf te stellen. Dus wat ik deed was allemaal meegenomen (en dat was best nog behoorlijk wat). En keuzes te maken. Man en ik hebben drastisch gesneden in hobby's en activiteiten buitenshuis. En we zijn minder gaan werken. Vooral voor vrouwen is dat not done hier op het forum (waar mannen nog net niet geridderd worden). Maar voor mijn mentale gesteldheid was het een hele goede keuze, waar ik volledig achter stond.

Ik zal de laatste zijn om te beweren dat ik alles goed deed. Maar bij mij zat veel in mijn hoofd. Het was zwaar omdat ik alle ballen hoog moest houden van mijzelf. Toen ik dat losliet was het een stuk relaxter. Wie weet, heeft iemand er wat aan. Of niet

.

nicole123 vrijdag 8 september 2023 om 22:38

janis schreef: ↑
08-09-2023 21:45
Ik juich het toe als mensen die het moeilijk hebben om hulp vragen, maar openlijke klaagzangen vind ik vooral sneu voor de kinderen.

Ik denk dat iedereen hier het daar over eens is. Dat openlijk (dus dat de kinderen het merken) klagen over hoe zwaar het is met je kinderen not done is en schadelijk kan zijn voor de kinderen. Zowel als dat is waar ze bij zijn als wanneer je onder je eigen naam op internet over ze klaagt waar het tot in eeuwigheid door hen gevonden kan worden.

Wel vind ik het persoonlijk fijn dat het taboe dat moederschap maar één grote roze wolk of passie moet zijn er wat af gaat. Iemand met een postnatale depressie of voor wie (bepaalde aspecten van) het moederschap tegenvallen zou niet weggezet moeten worden als janker of aansteller. Ik ben allergisch voor de uitspraak dat je moet genieten van je zwangerschap, kraamtijd of peuter. En ik vind dat het normaal is als een vrouw niet alleen haar voldoening en energie haalt uit haar moederschap. Prima en mooi voor degenen bij wie dat wel zo is, maar net zo logisch als een moeder ook wil gaan voor haar werk, vrienden of sport (net zoals de meeste vaders). Waarbij teveel tijd daarvoor of een 'en-en-en' vaak onhaalbaar is (ook voor vaders vind ik), maar enkel de focus op je kinderen voor velen toch wel flink beperkt voelt.

Milkefleur vrijdag 8 september 2023 om 22:59

Als je kinderen krijgt draait het nou eenmaal minder om jou. Dat is zwaar, vooral als je je dat van tevoren niet gerealiseerd hebt en je dacht dat je het er naast je huidige leven bij kon doen.
Je moet je (vooral als moeder) veel meer aanpassen en je hebt er een grote verantwoordelijkheid bij met zoveel extra taken. Het is als het ware learning on the job. De spaarzame minuten die overblijven naast het gewone boodschappen doen, koken, kortom huishouden , zijn bij lange na niet genoeg om echt op adem te komen.
Zeker niet als je partner niet evenredig meehelpt en je gebroken nachten moet doorstaan.
Als je ook geen back up hebt met Opa & Oma die graag en regelmatig oppassen lijkt het me een flinke kluif om ook nog met veel enthousiasme memory te spelen.

https://www.anababa.nl/jij-als-ouder/te ... r-gelukkig

Ik denk dus wel dat het zware van alle tijden is, maar de sm in 2 opzichten meespeelt.
Ten eerste omdat je van scrollen niet uitrust. Al helemaal niet als je je kind intussen een filmpje laat kijken want die is daarna juist wel uitgerust en wil zijn energie kwijt.
Ten tweede omdat het je onrustig maakt met al die beelden van de happy few die dingen doen die jij op dat moment niet kunt.

nicole123 vrijdag 8 september 2023 om 23:00

Enchine schreef: ↑
08-09-2023 22:31
Ik zal de laatste zijn om te beweren dat ik alles goed deed. Maar bij mij zat veel in mijn hoofd. Het was zwaar omdat ik alle ballen hoog moest houden van mijzelf. Toen ik dat losliet was het een stuk relaxter. Wie weet, heeft iemand er wat aan. Of niet .

Dit klinkt echt vele malen sympathieker dan 'anderen moeten maar leren om van het spelen met hun kinderen me-time te maken'. Ik denk dat het hierbij vooral de vraag is of je de ballen van jezelf moet hooghouden of wil hooghouden. Zijn sporten, bepaalde dingen bereiken in je werk of sociale activiteiten iets wat je jezelf verplicht, omdat je denkt dat dat hoort? Of zijn het dingen waar je energie van krijgt en waar je voldoening uit haalt? Voor jou bleek het het eerste, voor anderen is het het tweede. Dat maakt een enorm verschil in wat handig is in hoe ermee om te gaan.

En nogmaals denk ik dat of anderen wat kunnen met hoe jij kinderen en me-time combineerde erg afhangt van omstandigheden en persoonlijkheden. Jij kon dat spelen met Duplo omtoveren in iets wat jij leuk vond, heel fijn en creatief! Maar als iemand juist energie krijgt van rust en stilte en niet van gekke stemmetjes dan werkt dat dus niet.

nicole123 vrijdag 8 september 2023 om 23:14

Milkefleur schreef: ↑
08-09-2023 22:59
Als je kinderen krijgt draait het nou eenmaal minder om jou. Dat is zwaar, vooral als je je dat van tevoren niet gerealiseerd hebt en je dacht dat je het er naast je huidige leven bij kon doen.
Je moet je (vooral als moeder) veel meer aanpassen en je hebt er een grote verantwoordelijkheid bij met zoveel extra taken. Het is als het ware learning on the job. De spaarzame minuten die overblijven naast het gewone boodschappen doen, koken, kortom huishouden , zijn bij lange na niet genoeg om echt op adem te komen.
Zeker niet als je partner niet evenredig meehelpt

Dat laatste is dan toch waar het mis gaat? Eens met dat het niet meer volledig om jou draait als je kinderen krijgt, maar dat zou voor m/v gelijk moeten zijn. Hoezo heb je 'vooral als moeder' er een grote verantwoordelijkheid bij? Een moeder die spaarzame minuten voor zichzelf heeft en de vader die niet eens meehelpt lijkt me een recept voor ellende. Een vader die wel meehelpt overigens ook, alsof de moeder de hoofdverantwoordelijke is en de vader een soort extra hulpje. Dat lijkt me meer iets om aan te pakken dan dat de moeder de spaarzame minuten voor zichzelf gebruikt om te scrollen op internet.

nicole123 wijzigde dit bericht op 08-09-2023 23:18

30.61% gewijzigd

Anoniem_65f028dcedbdc vrijdag 8 september 2023 om 23:18

nicole123 schreef: ↑
08-09-2023 23:00
Dit klinkt echt vele malen sympathieker dan 'anderen moeten maar leren om van het spelen met hun kinderen me-time te maken'. Ik denk dat het hierbij vooral de vraag is of je de ballen van jezelf moet hooghouden of wil hooghouden. Zijn sporten, bepaalde dingen bereiken in je werk of sociale activiteiten iets wat je jezelf verplicht, omdat je denkt dat dat hoort? Of zijn het dingen waar je energie van krijgt en waar je voldoening uit haalt? Voor jou bleek het het eerste, voor anderen is het het tweede. Dat maakt een enorm verschil in wat handig is in hoe ermee om te gaan.

En nogmaals denk ik dat of anderen wat kunnen met hoe jij kinderen en me-time combineerde erg afhangt van omstandigheden en persoonlijkheden. Jij kon dat spelen met Duplo omtoveren in iets wat jij leuk vond, heel fijn en creatief! Maar als iemand juist energie krijgt van rust en stilte en niet van gekke stemmetjes dan werkt dat dus niet.

Volgens mij heb ik nergens geschreven dat mensen van mij maar moeten leren om van spelen met kinderen me-time te maken.
Ik gaf het als een tip, die mij geholpen heeft (en uiteraard moest ik ook even een drempel over). En ja, ik ben iemand die enorm oplaadt van rust en stilte (ik zou mijzelf introvert kunnen noemen).

Tweede vraag: jazeker, mijn man en ik hebben beide activiteiten opgegeven waarvan wij heel veel energie kregen, maar die eenvoudigweg niet zo goed in een leven met kinderen pasten. Dat heeft er voor gezorgd dat we echt jaren over het ouderschap getwijfeld hebben, want hoe zouden we ooit een leuk leven kunnen leiden zonder die dingen, waar we zo voor leefde en zoveel plezier in hadden? Ik zag er als een berg tegenop (en man ook wel).

Uiteindelijk bleek het best mee te vallen (behalve zwanger zijn dan, wat niet mijn ding was), omdat er andere dingen voor in de plaats kwamen. En door gezondheidsproblematiek zijn sommige van die dingen ook weer afgevallen en daar zijn weer andere zaken voor in de plaats gekomen, waar ik net zoveel lol in heb. Er komt altijd wel weer iets wat energie geeft.

En alhoewel de dagen soms eindeloos duurden toen mijn kinderen jong waren, vind ik het nu absurd snel gaan. 20 jaar ouderschap is hier omgevlogen. Bizar gewoon.

Lisava vrijdag 8 september 2023 om 23:18

nicole123 schreef: ↑
08-09-2023 22:38
Ik denk dat iedereen hier het daar over eens is. Dat openlijk (dus dat de kinderen het merken) klagen over hoe zwaar het is met je kinderen not done is en schadelijk kan zijn voor de kinderen. Zowel als dat is waar ze bij zijn als wanneer je onder je eigen naam op internet over ze klaagt waar het tot in eeuwigheid door hen gevonden kan worden.

Wel vind ik het persoonlijk fijn dat het taboe dat moederschap maar één grote roze wolk of passie moet zijn er wat af gaat. Iemand met een postnatale depressie of voor wie (bepaalde aspecten van) het moederschap tegenvallen zou niet weggezet moeten worden als janker of aansteller. Ik ben allergisch voor de uitspraak dat je moet genieten van je zwangerschap, kraamtijd of peuter. En ik vind dat het normaal is als een vrouw niet alleen haar voldoening en energie haalt uit haar moederschap. Prima en mooi voor degenen bij wie dat wel zo is, maar net zo logisch als een moeder ook wil gaan voor haar werk, vrienden of sport (net zoals de meeste vaders). Waarbij teveel tijd daarvoor of een 'en-en-en' vaak onhaalbaar is (ook voor vaders vind ik), maar enkel de focus op je kinderen voor velen toch wel flink beperkt voelt.

Ik stuur expres geen geboortekaartjes waarop al voorgedrukt staat: geniet ervan! Dat stoort mij ook, er zijn van die dingen waar je kennelijk per se van moet genieten: je kraamtijd, de vakantie, het weekend. Het voelt haast als opdracht en extra lullig als dat hele genieten dan voor geen meter lukt.

nicole123 vrijdag 8 september 2023 om 23:22

Enchine schreef: ↑
08-09-2023 23:18
Uiteindelijk bleek het best mee te vallen, omdat er andere dingen voor in de plaats kwamen. En door gezondheidsproblematiek zijn sommige van die dingen ook weer afgevallen en daar zijn weer andere zaken voor in de plaats gekomen, waar ik net zoveel lol in heb. Er komt altijd wel weer iets wat energie geeft.

Voor jou.

nicole123 vrijdag 8 september 2023 om 23:27

Lisava schreef: ↑
08-09-2023 23:18
Ik stuur expres geen geboortekaartjes waarop al voorgedrukt staat: geniet ervan! Dat stoort mij ook, er zijn van die dingen waar je kennelijk per se van moet genieten: je kraamtijd, de vakantie, het weekend. Het voelt haast als opdracht en extra lullig als dat hele genieten dan voor geen meter lukt.

Inderdaad. Ik schrijf vaak 'succes!' op een geboortekaartje, of 'veel geluk gewenst'. Al begrijp ik ook dat veel mensen 'geniet ervan' eigenlijk bedoelen als 'veel genot gewenst!' en niet zo dwingend als dat het bij mij door mijn allergie hiervoor soms overkomt.

Anoniem_65f028dcedbdc vrijdag 8 september 2023 om 23:28

nicole123 schreef: ↑
08-09-2023 23:22
Voor jou.

Uiteraard. De hele post was aan mijzelf gewijd

.

nicole123 vrijdag 8 september 2023 om 23:44

Enchine schreef: ↑
08-09-2023 23:28
Uiteraard. De hele post was aan mijzelf gewijd .

Maar dat hoeft voor een ander dus niet zo te gelden. Sommigen zullen wat aan je ervaring hebben, anderen helemaal niet. In een topic als deze (zie nog even de titel), moet je in mijn ogen oppassen om bij die groep niet over te komen als 'als je het nou gewoon even doet of ervaart zoals ik dan heb je geen probleem meer', m.a.w. 'je zeurt of doet het jezelf aan als je het dan nog steeds als zwaar ervaart'. Zeker met of in combinatie met een uitspraak als 'Eerlijk gezegd denk ik dat het veel nuttiger is om tijd met je kinderen ook te (leren) beschouwen als tijd voor jezelf.', die echt gericht is aan anderen. Ik snap nu dat je het goed bedoelt en anderen alleen maar wil helpen door je eigen oplossing en ervaring te beschrijven, die voor sommigen mogelijk helpend kan zijn. Maar dit soort uitspraken en voorbeelden kunnen - zeker zonder de nuances en de worstelingen erbij die je in de latere posts beschrijft - voor mensen die zich er niet in herkennen juist een averechts effect hebben.

kataravrouw vrijdag 8 september 2023 om 23:50

Mijn moeder zei altijd, als kind herinner je je niet die altijd keurig opgeruimde kledingkast, wel de gezelligheid van samen dingen doen, ook al zijn ze erg simpel.

Dat zeg ik nu ook tegen mijn dochter, met haar 2 kinderen.

Ik kan makkelijk dingen loslaten en genieten van knutselen en weet ik wat nog meer dat ik deed. Me time dacht ik niet aan. Had ik ook niet nodig.

Nu is het me time, nu mijn kinderen volwassen zijn.

Mss is het loslaten van verwachtingen het meest lastige. Accepteren dat het vaak niet gaat zoals je graag zou willen. Geeft rust. Het leven is geen status quo....het veranderd voortdurend.

Actieve topics