Kinderen
alle pijlers
Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??
zondag 3 september 2023 om 12:37
Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
zaterdag 9 september 2023 om 10:57
Dit lijkt me stiekem zo heerlijk (en dan liefst ook nog zwanger zijn/bevallen/borstvoeding kunnen uitbesteden aan mijn partner).florence13 schreef: ↑09-09-2023 06:23dat vind ik niet. Natuurlijk is het voor iedereen zwaar, maar er is gewoon een mogelijkheid dat ouders ook gewoon dingen leuk gaan vinden die ze dachten niet leuk te vinden. Ik vind het echt leuk om met de lego te spelen, en dat is prima, dat mag gewoon gezegd worden. En als iemand anders dat niet leuk vindt: even goede vrienden. Je zei het misschien wat onhandig waardoor het voor sommigen fout voelde, maar de kern van: sommige dingen die je kind speelt, zijn voor volwassenen eigenlijk soms ook best geinig, deel ik wel.
Nou heb ik makkelijk praten, want hiervoor werd door iemand al gezegd: dood moe, ballen in de lucht houden etc. Dat heb ik niet, en dat komt niet omdat ik zo'n enorm fitte ubermoeder ben, dat komt omdat ik fulltime werk en mijn man parttime. Wij hebben een klassiek rollenpatroon, maar andersom zeg maar. Nu doe ik wel meer dan alleen op zondag het vlees snijden, maar ik merk wel dat ik minder moe ben dan de meeste moeders om me heen omdat ik simpelweg minder verschillende taken heb.
zaterdag 9 september 2023 om 11:20
Wat ik vooraf niet had zien aankomen, dat ik een verpletterend gevoel van verantwoordelijkheid voelde, toen kind zich aandiende en dat is nooit meer weggegaan. Hij is nu veertien. Dat gevoel is nu wel veel beter hanteerbaar.
Als ik om mij heen zie, hoeveel (volwassen) kinderen worstelen met hun jeugd, denk ik: dat wil ik mijn kind echt niet aandoen.
Als ik om mij heen zie, hoeveel (volwassen) kinderen worstelen met hun jeugd, denk ik: dat wil ik mijn kind echt niet aandoen.
zaterdag 9 september 2023 om 11:27
Dit! Ik ben een kleine vijf jaar zonder echte baan geweest en merkte dat ik het huishouden nog maar net aan elke week gedaan kreeg.
Ik ving twee kinderen thuis op als informele gastouderopvang. Maakte bij iemand schoon en verder dus heel veel tijd voor de rest.
Toen ik ineens een baan voor vier dagen vond leek dat heel veel, maar had ik dat in twee weken gewoon goed op de rit.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 09-09-2023 12:15
0.23% gewijzigd
zaterdag 9 september 2023 om 12:13
Ik heb het helemaal niet per se over mezelf. Voor mezelf vind ik de balans heel redelijk momenteel. Is wel anders geweest in het verleden, ik heb wel periodes gekend waarin ik het heel zwaar vond. Ik heb het over het algemeen. Over mensen die het al zwaar hebben ook nog eens aanpraten dat ze nóg minder voor zichzelf moeten kiezen en maar moeten doorploeteren en zichzelf wegcijferen voor hun kinderen. Volgens mij werk je met zulk onbegrip en maar doorgaan juist depressies en burn-outs in de hand. Bij mannen die het kostwinnerschap of hun baan verschrikkelijk vinden ook trouwens. Ook dan vind ik een 'niet aanstellen' houding minder helpend dan de taken anders verdelen.72Jelle schreef: ↑09-09-2023 10:50Ja, ik vind oprecht dat je best wat mag klagen, of mag kijken naar andere oplossingen, maar verder moet doorploeteren. Dat is namelijk ook het leven. Nergens staat dat het allemaal leuk moet zijn, dat is een luxe verwachting.
Er zijn onder mannen trouwens ook genoeg die het kostwinnerschap zwaar vinden of hun baan verschrikkelijk. Ook die zullen door moeten ploeteren.
Mijn kinderen zijn nu groter, maar nu komt de zorg voor mijn ouders. Dat is ook echt jezelf wegcijferen.
Ik hoop oprecht dat je een fijne balans gaat vinden.
Ik denk dat je als je het moederschap als heel zwaar ervaart je beter kunt proberen dingen zo te veranderen dat je meer dingen doet waar je energie en vokdoening uit haalt. Zoals bijv een dag meer werken en je man een dag minder, of een dag meer opvang en zo minder te hoeven ploeteren. Of dat je man de seizoenkaart van zijn voetbalclub opgeeft en je als moeder daarmee de ruimte krijgt om te gaan trainen voor een marathon.
Daarnaast heeft het mij in moeilijke periodes geholpen dat ik niet de enige was. Dat veel anderen het ook als zwaar ervoeren. Dat ik mijn ei erover kwijt kon en niet weggezet werd als aansteller.
zaterdag 9 september 2023 om 12:15
Dat zei ik niet, maar maak er maar van wat je zelf graag wil lezen hoor.nicole123 schreef: ↑09-09-2023 10:08Ik heb het helemaal niet over kinderen als project. Ik heb het erover dat er genoeg vrouwen zijn voor wie tijd met hun kinderen doorbrengen niet de manier is waardoor ze opladen, waar ze energie van krijgen. En dat zij juist wel van andere dingen, los van hun kinderen, energie krijgen. Dus ja, me-time en tijd met de kinderen zijn voor veel mensen 2 verschillende dingen. Tegen die mensen zeggen dat dat aanstelleritis is of ze zich nog maar meer weg moeten cijferen helpt echt niet.
En houd alsjeblieft op met dat 'ik had het objectief veel zwaarder, dus anderen zijn aanstellers'. Denk je nou echt dat dat helpend is voor moeders die het wel als zwaar ervaren of wil je vooral jezelf even op de borst kloppen? Wat meer empathie zou je niet misstaan.
zaterdag 9 september 2023 om 12:17
Dat laatste is een goed punt denk ik. Voor sommigen die hier reageren ligt de tijd van kleine kinderen ver achter ze en in je herinnering gaan de scherpe kantjes er vaak wat vanaf. Ik merk dat soms bij hoe mijn moeder erover praat hoe het vroeger bij ons thuis was. Sommige dingen heeft ze veel rooskleuriger onthouden dan dat het volgens mij was. Achteraf is relativeren en zeggen hoe anderen het zouden moeten doen veel makkelijker dan wanneer je er middenin zit.
zaterdag 9 september 2023 om 12:18
Dat zei je niet letterlijk, maar droop er in mijn ogen wel vanaf.Tafelkleed schreef: ↑09-09-2023 12:15Dat zei ik niet, maar maak er maar van wat je zelf graag wil lezen hoor.
zaterdag 9 september 2023 om 12:19
Dat zegt niemand hier.nicole123 schreef: ↑09-09-2023 10:36Je schrijft: 'Gewoon voor je ( zelf gewenste) kinderen zorgen, zonder je af te vragen of dit in het schema onder me- time valt of niet.' Daar staat toch echt: als moeder moet je maar doorploeteren en niet zeuren.
En ik maak er juist wel een man-vrouw ding van, omdat het voor mannen wél maatschappelijk geaccepteerd is dat ze hun energie niet puur uit hun kinderen halen, maar uit hun werk, sport of biertje met hun vrienden. Als een vrouw het het zwaar vindt met de kinderen ligt de oplossing er vaak veel meer in dat taken en verantwoordelijkheden gelijker verdeeld worden dan roepen dat de vrouw maar niet zo moet zeuren en zichzelf moet wegcijferen. Daarmee maak je het alleen maar erger. Hoezo 'als de vader het oppakt is dat prima', maar over de vrouw zeggen dat ze die kinderen toch zelf gewenst heeft dus haar tijd eraan spenderen heeft ze maar te doen? Alsof voor vrouwen hun leven compleet in het teken van de kinderen zetten een must is en voor mannen een optie. Als we daar nou gelijker in gaan denken en handelen, dan is volgens mij dat hele probleem van het zwaar vinden met de kinderen opgelost.
Maar het wordt alleen maar een groter " ding" als het steeds benoemt moet worden. Bekijk het gewoon op dat moment, wat je nodig hebt.
En als de kinderen klein zijn is daar gewoon meer tijd voor nodig.
zaterdag 9 september 2023 om 12:23
Punt is dat niemand zegt dat iemand een aansteller is, dat is wat jij leest.nicole123 schreef: ↑09-09-2023 12:13Ik heb het helemaal niet per se over mezelf. Voor mezelf vind ik de balans heel redelijk momenteel. Is wel anders geweest in het verleden, ik heb wel periodes gekend waarin ik het heel zwaar vond. Ik heb het over het algemeen. Over mensen die het al zwaar hebben ook nog eens aanpraten dat ze nóg minder voor zichzelf moeten kiezen en maar moeten doorploeteren en zichzelf wegcijferen voor hun kinderen. Volgens mij werk je met zulk onbegrip en maar doorgaan juist depressies en burn-outs in de hand. Bij mannen die het kostwinnerschap of hun baan verschrikkelijk vinden ook trouwens. Ook dan vind ik een 'niet aanstellen' houding minder helpend dan de taken anders verdelen.
Ik denk dat je als je het moederschap als heel zwaar ervaart je beter kunt proberen dingen zo te veranderen dat je meer dingen doet waar je energie en vokdoening uit haalt. Zoals bijv een dag meer werken en je man een dag minder, of een dag meer opvang en zo minder te hoeven ploeteren. Of dat je man de seizoenkaart van zijn voetbalclub opgeeft en je als moeder daarmee de ruimte krijgt om te gaan trainen voor een marathon.
Daarnaast heeft het mij in moeilijke periodes geholpen dat ik niet de enige was. Dat veel anderen het ook als zwaar ervoeren. Dat ik mijn ei erover kwijt kon en niet weggezet werd als aansteller.
Je hoeft niet uit alles wat je doet, voldoening of energie te halen.
Sommige dingen zijn ruk, sommige tijden zijn moeilijk. Daar mag je best wat over zeggen of klagen.
zaterdag 9 september 2023 om 12:29
nicole123 schreef: ↑09-09-2023 12:17Dat laatste is een goed punt denk ik. Voor sommigen die hier reageren ligt de tijd van kleine kinderen ver achter ze en in je herinnering gaan de scherpe kantjes er vaak wat vanaf. Ik merk dat soms bij hoe mijn moeder erover praat hoe het vroeger bij ons thuis was. Sommige dingen heeft ze veel rooskleuriger onthouden dan dat het volgens mij was. Achteraf is relativeren en zeggen hoe anderen het zouden moeten doen veel makkelijker dan wanneer je er middenin zit.
En achteraf maak je de balans op, en kun je zien of de periode die je als zeer zwaar ervaarde ook echt de zwaarste uit het tijdperk met je kinderen was.
Als je er middenin zit lijkt het dat het nooit zwaarder zou kunnen, maar later blijkt dat soms toch wel mogelijk.
Ik vond een peuter en een dreumes best zwaar op het moment zelf. Later twee kinderen op school en één thuis en dat vond ik eigenlijk drukker. Toen had ik echt meer te doen en lagen ze niet meer om 19:00 uur allemaal in bed. Waarna ik aan mezelf toe kwam.
En toen kwamen er clubjes en het halen en brengen. Was ook weer drukker. En nu, de jongste is twintig, vond ik dat toch echt het meest druk.
zaterdag 9 september 2023 om 13:17
Ja, dan zijn we het eens. Ik ervaar dat binnen de tijd met mijn kinderen trouwens ook. Ik wilde ooit de perfecte moeder zijn (en heb die neiging nog wel eens) en ervoer veel druk daarvoor vanuit de buitenwereld. Je moet ze gezond laten eten, 2 uur per dag buiten laten spelen, vanaf groep 3 elke dag zelf laten lezen maar dat moet je dan wel op een leuke manier doen, zelf watervrij maken voor ze naar zwemles gaan, op tijd naar bed layen gaan, je moet met ze knutselen en koekjes bakken en laten helpen bij het koken, ze moeten netjes leren eten en rustig zijn in restaurants, leren fietsen als ze 4 zijn, je moet ze meenemen naar musea, je moet fantasiespel met ze doen als dat niet uit hen zelf komt want dat is goed voor hun sociale ontwikkeling, ze moeten een originele traktatie mee, etc. (Als het gaat over tijdschriften en artikelen gericht op moeders: daar word je echt mee doodgegooid vind ik, wat je allemaal wel niet geacht wordt om te doen voor optimaal gezonde, blije en ontwikkelde kinderen.) Maar van veel van die dingen kreeg ik absoluut geen energie en ervoer ik als flinke druk. Bepaalde dingen zijn wel 'mijn ding', zoals meenemen naar musea en leuke manieren verzinnen om het lezen te stimuleren. Andere dingen vind ik vreselijk, zoals vingerverven met peuters of koekjes bakken met 3 kinderen. Dus dat heb ik zoveel mogelijk overgelaten aan de kinderopvang. Gelukkig hebben ze juffen die dat wel heel graag met ze doen. Andere dingen doe ik absoluut niet perfect, zoals het buitenspelen, netjes leren eten, een originele traktatie en fantasiespel met ze doen. Dat soort dingen loslaten vind ik moeilijk, maar zorgt voor veel minder druk. Daarvoor helpt het wel als moeders onderling elkaar niet gaan aanpraten dat al die dingen zo vreselijk belangrijk zijn en je een slechte moeder bent als je X of Y niet of maar half doet. Mijn man heeft in deze dingen veel meer een laissez-faire houding. Maar op mannen ligt dan ook veel minder druk om de perfecte ouder te zijn, dus voor hem is het ook makkelijk om die druk niet te voelen.Enchine schreef: ↑09-09-2023 10:55Dat bedoel ik dus met dat de focus voor iedereen anders zal liggen. Als iemand heel veel energie van zijn of haar werk krijgt, dan richt je je leven rond je werk in. Een ander zal minder lol uit zijn werk halen en dan leg je meer focus op dingen die je wel energie geven. Daar ligt wat mij betreft helemaal geen waardeoordeel in, het ene is niet beter dan het andere (uiteraard zal er wel altijd een minimum inkomen nodig zijn).
zaterdag 9 september 2023 om 13:22
Nou snap ik je niet meer, moet je het nou niet benoemen of mag je er wel over klagen? Jij maakt er een karikatuur van, door te stellen dat mensen uit álles wat ze doen voldoening zouden willen halen. Het gaat hier over moeders die het moederschap als zwaar ervaren. Roepen dat ze maar gewoon door moeten gaan verandert daar niets aan en helpt ze geen moer. Ik vind dat echt hetzelfde als 'stel je maar niet zo aan' roepen.Tafelkleed schreef: ↑09-09-2023 12:23Punt is dat niemand zegt dat iemand een aansteller is, dat is wat jij leest.
Je hoeft niet uit alles wat je doet, voldoening of energie te halen.
Sommige dingen zijn ruk, sommige tijden zijn moeilijk. Daar mag je best wat over zeggen of klagen.
zaterdag 9 september 2023 om 13:23
Ja, neem lekker een extreme uitzondering en doe alsof dat over de hele groep moeders gaat die het ouderschap zwaar vinden. Flauw vind ik dat.Tafelkleed schreef: ↑09-09-2023 12:24Tegenwoordig willen mensen ook zelf overal " iets aan hebben" was toen een topic van iemand die niet graag bij haar bejaarde moeder op bezoek ging, want het " bracht" haar niets.
zaterdag 9 september 2023 om 13:30
oh ja dat had ik ook wel graag uitbesteed, toch had ik het niet willen missen. Ik ben echt heel blij met hoe wij het thuis doen, het past bij ons, dus dan is het goed. Natuurlijk heeft het ook zijn negatieve kanten, het is voor mij ook niet altijd makkelijk maar dat is het bij niemand.tortelduif schreef: ↑09-09-2023 10:57Dit lijkt me stiekem zo heerlijk (en dan liefst ook nog zwanger zijn/bevallen/borstvoeding kunnen uitbesteden aan mijn partner).
zaterdag 9 september 2023 om 14:05
Dat is waar. Ik vond een baby hebben best zwaar en achteraf dacht ik: eigenlijk was hij best makkelijk en was het jaren daarna veel zwaarder toen ik moest dealen met een baby, peuter en 6-jarige tegelijk en die baby ook nog eens dramatisch sliep, flesweigeraar bleek, zich niet in alles goed ontwikkelde, peuter en kleuter heel veel ruzie maakten en niet zelf konden spelen, etc. Maar wás het daarmee ook echt minder zwaar? Ik ervoer het wel als zwaar, omdat ik de switch maakte van alle vrijheid hebben naar beperkt worden, vast zitten aan slaapjes, altijd 'aan' staan, er tegenaan lopen dat ik me sommige dingen als veel makkelijker had voorgesteld dan ze waren. Ik wist nog niks van krampjes, van hoe je kunt tobben met borstvoeding, van de zorgen die je je kunt maken over je kind en hoe dat voelt. Ik zit nu in de fase van de kinderen op 100 clubjes en dat valt me eigenlijk dan wel weer mee. Maar misschien druk ik achteraf wel weer: poeh, wat was dat eigenlijk hectisch allemaal. Aan de ene kant kun je achteraf veel makkelijker overzien wat er nou echt zwaar was, aan de andere kant bezie je dat ook weer met je kennis en ervaring van nu en doet dat niet altijd recht aan je gevoel van destijds.Andersom schreef: ↑09-09-2023 12:29En achteraf maak je de balans op, en kun je zien of de periode die je als zeer zwaar ervaarde ook echt de zwaarste uit het tijdperk met je kinderen was.
Als je er middenin zit lijkt het dat het nooit zwaarder zou kunnen, maar later blijkt dat soms toch wel mogelijk.
zaterdag 9 september 2023 om 14:18
Ik vind dit heel erg en een grote oorzaak van het probleem. Dat het voor een vader prima wordt gevonden om veel te werken en de verwachtingen rondom hun kinderen laag liggen voor hen, en voor moeders andersom. Precies dit is in mijn ogen een hoofdoorzaak van die grote druk die veel vrouwen voelen en waarom ze het als zwaar ervaren. Als je als man voldoening vooral uit je werk haalt is het volgens de heersende normen helemaal prima, maar als vrouw hoor je toch nog vooral die voldoening uit het moederschap te halen. Mooi als je ernaast ook werkt hoor, maar je kinderen horen echt op nummer 1 te staan. Hoe vaak zegt iemand zoiets tegen een man? En wat doet dat met de kansen die je als moeder krijgt en de verantwoordelijkheid die je voelt?florence13 schreef: ↑09-09-2023 09:00Al die zaken waar vriendinnen die parttime werken tegen aanlopen die worden simpelweg gewoon niet van mij verwacht want ik werk veel en ook niet van mijn man (want dat is een man).
Natuurlijk heeft dat ook een keerzijde, want ik ben wel moeder, en dat moet gecombineerd met dat werk en dat is ook flink aanpoten, en ik moet het gezeur aanhoren dat het oneerlijk zou zijn voor kind dat ik veel werk (terwijl nooit iemand dat zou zeggen als de rollen omgedraaid waren)
nicole123 wijzigde dit bericht op 09-09-2023 14:22
1.36% gewijzigd
zaterdag 9 september 2023 om 14:19
Of beter schrijven.
zaterdag 9 september 2023 om 14:21
Nee je snapt het niet, maar prima hoor.nicole123 schreef: ↑09-09-2023 13:22Nou snap ik je niet meer, moet je het nou niet benoemen of mag je er wel over klagen? Jij maakt er een karikatuur van, door te stellen dat mensen uit álles wat ze doen voldoening zouden willen halen. Het gaat hier over moeders die het moederschap als zwaar ervaren. Roepen dat ze maar gewoon door moeten gaan verandert daar niets aan en helpt ze geen moer. Ik vind dat echt hetzelfde als 'stel je maar niet zo aan' roepen.
Ik roep nergens dat ze maar door moeten gaan. Dat maak jij ervan.
zaterdag 9 september 2023 om 14:24
Maar dat is dus wat ik bedoel, waarom " moet" er zoveel tegenwoordig. Het lijkt wel of kinderen niet meer compleet zinloos in de modder mogen spelen, alles moet een doel hebben, alles moet verantwoord.nicole123 schreef: ↑09-09-2023 13:17Ja, dan zijn we het eens. Ik ervaar dat binnen de tijd met mijn kinderen trouwens ook. Ik wilde ooit de perfecte moeder zijn (en heb die neiging nog wel eens) en ervoer veel druk daarvoor vanuit de buitenwereld. Je moet ze gezond laten eten, 2 uur per dag buiten laten spelen, vanaf groep 3 elke dag zelf laten lezen maar dat moet je dan wel op een leuke manier doen, zelf watervrij maken voor ze naar zwemles gaan, op tijd naar bed layen gaan, je moet met ze knutselen en koekjes bakken en laten helpen bij het koken, ze moeten netjes leren eten en rustig zijn in restaurants, leren fietsen als ze 4 zijn, je moet ze meenemen naar musea, je moet fantasiespel met ze doen als dat niet uit hen zelf komt want dat is goed voor hun sociale ontwikkeling, ze moeten een originele traktatie mee, etc. (Als het gaat over tijdschriften en artikelen gericht op moeders: daar word je echt mee doodgegooid vind ik, wat je allemaal wel niet geacht wordt om te doen voor optimaal gezonde, blije en ontwikkelde kinderen.) Maar van veel van die dingen kreeg ik absoluut geen energie en ervoer ik als flinke druk. Bepaalde dingen zijn wel 'mijn ding', zoals meenemen naar musea en leuke manieren verzinnen om het lezen te stimuleren. Andere dingen vind ik vreselijk, zoals vingerverven met peuters of koekjes bakken met 3 kinderen. Dus dat heb ik zoveel mogelijk overgelaten aan de kinderopvang. Gelukkig hebben ze juffen die dat wel heel graag met ze doen. Andere dingen doe ik absoluut niet perfect, zoals het buitenspelen, netjes leren eten, een originele traktatie en fantasiespel met ze doen. Dat soort dingen loslaten vind ik moeilijk, maar zorgt voor veel minder druk. Daarvoor helpt het wel als moeders onderling elkaar niet gaan aanpraten dat al die dingen zo vreselijk belangrijk zijn en je een slechte moeder bent als je X of Y niet of maar half doet. Mijn man heeft in deze dingen veel meer een laissez-faire houding. Maar op mannen ligt dan ook veel minder druk om de perfecte ouder te zijn, dus voor hem is het ook makkelijk om die druk niet te voelen.
Je kan rustig een keer een blik soep eten of 2 keer per week friet.
Dat probeer ik te zeggen. Een aantal mensen maken er echt een veel te ingewikkeld iets van.
zaterdag 9 september 2023 om 14:35
Dat klinkt in mijn oren echt heel anders dan hoe ik Bij ons waren de kinderen er gewoon en we leefden gewoon of Dat is gewoon zo opvatte. Dan snap ik je beter ja. Je voorbeelden maken het in dit geval een stuk duidelijker. En het helpt ook nu je het op een positieve manier brengt, dus 'je hoeft niet in alles de perfecte ouder te zijn en met een blik soep is het ook oké' ipv een meer beschuldigend 'mensen willen tegenwoordig maar dat alles voldoening geeft'. Als ik me een tekortschietende ouder voel die het door alle druk om me heen perfect wil doen en het moederschap zwaar vindt - wat momenteel niet heel erg zo is maar wel zo geweest is en soms nog wel de kop opsteekt - dan heb ik behoefte aan een schouder om me heen en het zien dat anderen het ook niet perfect doen en dat dat prima is. Kritiek dat ik slecht bezig zou zijn maakt het dan alleen nog maar zwaarder.Tafelkleed schreef: ↑09-09-2023 14:24Maar dat is dus wat ik bedoel, waarom " moet" er zoveel tegenwoordig. Het lijkt wel of kinderen niet meer compleet zinloos in de modder mogen spelen, alles moet een doel hebben, alles moet verantwoord.
Je kan rustig een keer een blik soep eten of 2 keer per week friet.
Dat probeer ik te zeggen. Een aantal mensen maken er echt een veel te ingewikkeld iets van.
nicole123 wijzigde dit bericht op 09-09-2023 14:44
3.38% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in