Kinderen
alle pijlers
Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??
zondag 3 september 2023 om 12:37
Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
zondag 10 september 2023 om 07:31
Oh ja, dit zinnetje heb 1oudere vrouwelijke collega die dat er elke keer bijhaalt en ook opmerkingen van dat ze het niet van deze tijd vindt dat ik (en de vrouwen van andere mannelijke collega’s) minder werken dan onze mannen. Dat mannen meer moeten doen en dan ook maar 36u of minder moeten werken, ja rot op dat bepalen we zelf wel.
zondag 10 september 2023 om 07:57
denk niet dat het daar iets mee te maken heeft, ik meen me te herinneren dat fv en ik in dezelfde stad wonen (maar ik zou me kunnen vergissen)
zondag 10 september 2023 om 08:39
Ik werk 4 dagen en hoor dit nog regelmatig (mijn kind is 1). Ook, verbazingwekkend genoeg, van vrouwen die zelf ook 4 dagen werken.fashionvictim schreef: ↑09-09-2023 23:24Nee, echt niet. Ik ken maar 3 moeders die minder dan 4 dagen werken. Een is al oud dus nog van de generatie die stopte met werken als ze kinderen kregen en haar kinderen zijn al lang uit huis. En dan 2 met kinderen in de onderbouw basisschool en die zijn allebei niet zo hoog opgeleid. Alle vrouwen die HBO of hoger zijn opgeleid werken 4 of 5 dagen.
Ik werk zelf nog meer dan dat en krijg er nooit vervelende opmerkingen over, juist veel complimenten. Dat gedoe over veel werken is echt meer iets van 20 jaar geleden toen mijn zoon geboren werd. Inmiddels speelt dat echt al lang niet meer.
zondag 10 september 2023 om 09:11
Pas wel op dat het niet juist een generalisatie wordt, onbedoeld. Je vindt het leuk om zo'n man zichtbaar van zijn kinderen te zien genieten wanneer hij de zorg één of twee dagen op zich neemt. Maar vinden we het als maatschappij net zo leuk om een moeder te zien genieten als ze haar kinderen twee dagen in de week naar school brengt of is er dan zo eentje die haar carrière weer heeft laten schieten?72Jelle schreef: ↑10-09-2023 07:23Oh en ik noemde de 'stoere bakfiets vaders ' niet omdat het zo goed van ze is. Maar omdat ik zie dat ze zichtbaar genieten van de omgang met hun kinderen. Daar word ik blij van, dat het niet meer alleen een moetje is, maar ook steeds meer een wil om er meer voor de kinderen te zijn.
Beetje zoals ik soms wel eens lees dat iemand vol trots kan zeggen "Mijn partner kookt elke dag, hij heeft meer tijd, doet het beter en lekker dan ik dus ik heb elke dag het gevoel of ik in een sterrenrestaurant zit. Zelf kan ik nog geen ei bakken. En ik heb een drukkere carrière dus ben later thuis."
Het is heel begrijpelijk dat dat dan prettig is voor die werkende vrouw toch?
Maar draai het om: "Ik kook elke dag voor mijn man. Ik doe het beter want hij kan nog geen ei bakken. Hij heeft een drukke carrière dus is altijd laat thuis." Dan komt er een hoop commentaar dat dat niet van deze tijd is, hij moet leren ook eens een maaltijd te verzorgen en dan krijgt ze niet dezelfde "veren" als die man die ook een sterrenmaaltijd voor zijn full time werkende vrouw serveert.
En ik snap dat wel hoor. Als patronen doorbroken moeten worden dan helpt het niet om juist het traditionele in stand te houden... Maar misschien is het wel belangrijk waakzaam te zijn niet steeds de veren bij de mannen neer te leggen.
zondag 10 september 2023 om 09:28
Maar men zegt het nu nog steeds niet tegen de man, dus blijkbaar gaat men er nog altijd vanuit dat de verantwoordelijkheid van de zorg bij de vrouw ligt.72Jelle schreef: ↑10-09-2023 07:21Het werd nooit tegen een man gezegd omdat de zorg voor de kinderen gewaarborgd was door de vrouw.
Dat voorbeeld van een ziek kind. Mij maakt het niet uit wie dat zieke kind komt ophalen, maar als ouders gewoon een koortsig, lamlendig kind brengen omdat ze allebei moeten werken ( dus ook geen achtrrvang hebben) dan vind ik daar wat van ( naar allebei de ouders) Of een baby van 3 maanden die 4 of 5 dagen naar de opvang moet en daar dagen ligt te huilen.
Ik probeer met wat mildheid te kijken, maar mijn perspectief ligt altijd bij het kind.
Zolang kinderen geen problemen hebben, prima. Maar niet elk kind gaat goed op alles wat ouders allemaal willen.
Het scenario dat jij schetst van beide ouders die nauwelijks naar hun kind omkijken dat herken ik dan weer totaal niet in mijn omgeving.
zondag 10 september 2023 om 09:45
Mooi dat dat langzaam maar zeker verandert72Jelle schreef: ↑10-09-2023 07:23Oh en ik noemde de 'stoere bakfiets vaders ' niet omdat het zo goed van ze is. Maar omdat ik zie dat ze zichtbaar genieten van de omgang met hun kinderen. Daar word ik blij van, dat het niet meer alleen een moetje is, maar ook steeds meer een wil om er meer voor de kinderen te zijn.
maar wat je schrijft betekent juist dat we er nog lang niet zijn. Vaders die genieten van het omgaan met hun kinderen zijn blijkbaar nog altijd iets benoemenswaardigs. Er is dus toch nog een heersende norm dat zichtbaar genieten van je kinderen voor vaders een optie is en voor moeders een must. Want de stoere bakfietsmoeders vind je een gegeven. Dat een ouder geniet van zijn bloedeigen kinderen en ervoor zorgt zou doodnormaal moeten zijn, niet iets bijzonders. En geheel onafhankelijk van m/v.
zondag 10 september 2023 om 09:49
Misschien komt het omdat ik alleen ben met mijn kinderen niet bewust overigens. Maar voordat ik zwanger werd, heb ik me afgevraagd of ik het kon , voor een kind zorgen, of ik het leuk vond die traktaties, kinderverjaardagen en gezonde maaltijden. Ik reken met dit soort dingen ( ook financieel) altijd alleen op mezelf.nicole123 schreef: ↑10-09-2023 09:28Maar men zegt het nu nog steeds niet tegen de man, dus blijkbaar gaat men er nog altijd vanuit dat de verantwoordelijkheid van de zorg bij de vrouw ligt.
Het scenario dat jij schetst van beide ouders die nauwelijks naar hun kind omkijken dat herken ik dan weer totaal niet in mijn omgeving.
Dus ik ervaar het ook niet als druk van de maatschappij, maar behorend bij een eigen keuze voor kinderen.
Want heel leuk zo rekenen op je partner ( en terecht ook dat die zijn deel doet), maar wat doe je als hij dood gaat of ziek wordt of met zijn soulmate naar Bali verhuist?
Of hebben jullie daar bij het kiezen voor een kind niet bij stilgestaan?
zondag 10 september 2023 om 09:51
zondag 10 september 2023 om 09:55
Ik vind dit eenheel belangrijk punt. Natuurlijk hoopt iedereen dat ze lang en gelukkig samenblijven. Maar dat is helaas niet altijd het geval. Ik heb dat wel meegenomen in de beslissing, want het zou betekenen dat ik mijn werk niet meer kan doen. De uren die ik maak samen met de verantwoordelijkheid die bij mijn baan komt kijken kan niet met een kind, als ik er alleen voor zou staan. Ik zou dan echt naar een andere functie/baan moeten, wat op zich prima kan, maar ik heb me wel afgevraagd of ik dat wel wilde (voor dat ik kinderen kreeg dus).72Jelle schreef: ↑10-09-2023 09:49Misschien komt het omdat ik alleen ben met mijn kinderen niet bewust overigens. Maar voordat ik zwanger werd, heb ik me afgevraagd of ik het kon , voor een kind zorgen, of ik het leuk vond die traktaties, kinderverjaardagen en gezonde maaltijden. Ik reken met dit soort dingen ( ook financieel) altijd alleen op mezelf.
Dus ik ervaar het ook niet als druk van de maatschappij, maar behorend bij een eigen keuze voor kinderen.
Want heel leuk zo rekenen op je partner ( en terecht ook dat die zijn deel doet), maar wat doe je als hij dood gaat of ziek wordt of met zijn soulmate naar Bali verhuist?
Of hebben jullie daar bij het kiezen voor een kind niet bij stilgestaan?
zondag 10 september 2023 om 09:55
Maar allebei een (bijna) full time baan is toch niet per se hetzelfde als niet naar je kind omkijken?fashionvictim schreef: ↑10-09-2023 09:51Ik herken dat juist wel. Ik denk inderdaad dat Jelle en ik een beetje in dezelfde bubbel verkeren.
zondag 10 september 2023 om 09:59
Overigens wordt beide full time werken denk ik net zo afgekeurd als beide part time werken. Vriendin van mij heeft een baan van 3,5 dag (kantoorfunctie en grotendeels vanuit huis) en haar vriend een baan van twee dagen in een winkel. Is heel lang werkloos geweest, ook toen hun kinderen er al waren. Die zijn dus allebei veel thuis maar zij ervaart ook veel commentaar vanuit de omgeving, en hij ook geloof ik.
zondag 10 september 2023 om 10:01
Conclusie, je kan het naar de omgeving toe toch nooit goed doen, dus kies voor jezelf, wat werkt voor jullie als gezin, en heb schijt aan de mening van een ander.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 10 september 2023 om 10:17
Ik heb het toch niet over werken gehad? Ik werk zelf meer dan fulltime en kijk zeker wel naar mijn kinderen om, ik zit eerder teveel bovenop mijn kinderen dan te weinig. Maar Jelle gaf als voorbeeld een koortsig kind naar het kdv brengen omdat geen van beide ouders thuis wil of kan blijven. Die mensen ken ik ook, net als mensen die hun kinderen juist in weekenden en vakanties uitbesteden omdat ze "zelf ook nog behoeften hebben".
Am Yisrael Chai!
zondag 10 september 2023 om 10:20
Ook dat vind ik niet "niet naar je kinderen omkijken". Soms is het niet anders als je allebei een drukke baan hebt.fashionvictim schreef: ↑10-09-2023 10:17Ik heb het toch niet over werken gehad? Ik werk zelf meer dan fulltime en kijk zeker wel naar mijn kinderen om, ik zit eerder teveel bovenop mijn kinderen dan te weinig. Maar Jelle gaf als voorbeeld een koortsig kind naar het kdv brengen omdat geen van beide ouders thuis wil of kan blijven. Die mensen ken ik ook, net als mensen die hun kinderen juist in weekenden en vakanties uitbesteden omdat ze "zelf ook nog behoeften hebben".
zondag 10 september 2023 om 10:20
Uiteindelijk valt er meestal wel een mouw aan te passen hoor, ik heb eigenlijk altijd wel veel gewerkt maar zie mijn kinderen ook heel veel.florence13 schreef: ↑10-09-2023 09:55Ik vind dit eenheel belangrijk punt. Natuurlijk hoopt iedereen dat ze lang en gelukkig samenblijven. Maar dat is helaas niet altijd het geval. Ik heb dat wel meegenomen in de beslissing, want het zou betekenen dat ik mijn werk niet meer kan doen. De uren die ik maak samen met de verantwoordelijkheid die bij mijn baan komt kijken kan niet met een kind, als ik er alleen voor zou staan. Ik zou dan echt naar een andere functie/baan moeten, wat op zich prima kan, maar ik heb me wel afgevraagd of ik dat wel wilde (voor dat ik kinderen kreeg dus).
Am Yisrael Chai!
zondag 10 september 2023 om 10:22
Ik heb ook een drukke baan maar heb nog nooit mijn kinderen ziek naar de opvang gebracht. En ik ben nota bene alleen, zonder opa's en oma's die opvangen. Als ik dat kan, moet in principe iedereen dat kunnen. Dat zijn echt wel gewoon keuzes die je maakt.
Am Yisrael Chai!
zondag 10 september 2023 om 10:22
zondag 10 september 2023 om 10:25
Helemaal niet herkenbaar. In mijn omgeving werken alle vrouwen fulltime en hun mannen ook. Er wordt eerder neergekeken op parttimers.YadaMada schreef: ↑09-09-2023 22:29Onze maatschappij vindt het nog steeds heel normaal, wat hiervoor al héél duidelijk wordt beschreven, dat een vrouw parttime werkt en een man fulltime.
Als men niet aan dat ideaalplaatje voldoet, kijkt men raar op.
Dan ben je als vrouw een workaholic als je fulltime werkt. Als man ben je dat niet.
Dan ben je altijd de kostwinner.
Als een vrouw een dag vrij is door de week, heeft ze dan ook een mamadag? Ik heb het nog nooit iemand horen zeggen. Waarom noemt men de dag dat de vader vrijs is, dan wel papadag?
Heeft iemand daar antwoord op?
zondag 10 september 2023 om 10:25
Doen ze dan ook helemaal niet. Het wordt alleen als geklaag opgevat. Maar het lijkt van buitenaf denk ik altijd dat een ander het pittiger heeft dan jijzelf.Paska schreef: ↑10-09-2023 10:22Het is juist veel makkelijker geworden. Je mag van veel bazen je eigen tijd indelen, het is normaler dat mannen ook meedoen en er zijn allerlei diensten die het makkelijker maken om huishoudelijke taken te doen. Dat geklaag van de huidige generatie vind ik een beetje lachwekkend.
zondag 10 september 2023 om 10:30
florence13 schreef: ↑10-09-2023 07:06Dat snap je toch zeker zelf? Omdat het zo ontzettend fantastisch is dat papa in zijn drukke schema tijd maakt voor zijn kind. Zie je niet hoe ontzettend geemancipeerd van papa dat is??? We zouden die man een medaille moeten geven voor wat hij doet voor alle vrouwen ter wereld, wat een voorbeeld functie heeft hij!
Precies!
zondag 10 september 2023 om 10:30
Ik ben piepjong moeder geworden en heb toen echt voor mezelf besloten dat ik niet 50% ouder wilde zijn, maar 100%. En dat ook besproken met de vader, die daar niets van begreep trouwens.
Ik heb het ouderschap, ook toen er later meer kinderen kwamen, echt bijna nooit als zwaar ervaren. Mijn oudste sliep slecht en toen die na jaren doorsliep namen de jongere kinderen dat slechtslaapstokje over. Het zal geluk zijn, maar ik heb dus geen moeite met gebroken nachten.
Ik heb wel bij mijn eerste zwangerschap gevonden dat ik het duidelijk veeel makkelijker had met mijn ‘ik loop wat studievertraging op met een goede reden’ dan de vrouwen met wie ik op zwangerschapsgymnastiek zat. Die hadden het lastiger met de combinatie zwangerschap/kind en baan.
Dat laatste (een baan) had ik bij mijn latere kinderen ook, maar toen was ik het hebben van kinderen al gewend.
Ik geloof dat kinderen nu niet moeilijker zijn dan eerder, maar merk wel dat veel mensen om mij heen het nu zwaarder hebben met de combinatie van kinderen en zorgen om hun ouders. Dat kan komen omdat er tegenwoordig meer zorg vanuit het privénetwerk verwacht wordt of omdat ik ouder (en de ouders van mijn leeftijdsgenoten die nu pas in de jonge kinderen zitten dus ook) ben.
Op mijn school, ik werk in het basisonderwijs, zijn ouders die beide werken de norm en zie ik weinig verschil tussen de inzet van vaders en moeders. Ik wordt wel geacht voor elke scheet ouderhulp te vragen en stoor me aan collega’s die vinden dat ouders te weinig doen voor school. (terwijl ze zelf op de school van hun kinderen ook niets doen “dat kan toch niet, ik wérk dan zelf”)
Ik heb het ouderschap, ook toen er later meer kinderen kwamen, echt bijna nooit als zwaar ervaren. Mijn oudste sliep slecht en toen die na jaren doorsliep namen de jongere kinderen dat slechtslaapstokje over. Het zal geluk zijn, maar ik heb dus geen moeite met gebroken nachten.
Ik heb wel bij mijn eerste zwangerschap gevonden dat ik het duidelijk veeel makkelijker had met mijn ‘ik loop wat studievertraging op met een goede reden’ dan de vrouwen met wie ik op zwangerschapsgymnastiek zat. Die hadden het lastiger met de combinatie zwangerschap/kind en baan.
Dat laatste (een baan) had ik bij mijn latere kinderen ook, maar toen was ik het hebben van kinderen al gewend.
Ik geloof dat kinderen nu niet moeilijker zijn dan eerder, maar merk wel dat veel mensen om mij heen het nu zwaarder hebben met de combinatie van kinderen en zorgen om hun ouders. Dat kan komen omdat er tegenwoordig meer zorg vanuit het privénetwerk verwacht wordt of omdat ik ouder (en de ouders van mijn leeftijdsgenoten die nu pas in de jonge kinderen zitten dus ook) ben.
Op mijn school, ik werk in het basisonderwijs, zijn ouders die beide werken de norm en zie ik weinig verschil tussen de inzet van vaders en moeders. Ik wordt wel geacht voor elke scheet ouderhulp te vragen en stoor me aan collega’s die vinden dat ouders te weinig doen voor school. (terwijl ze zelf op de school van hun kinderen ook niets doen “dat kan toch niet, ik wérk dan zelf”)
Imagine
zondag 10 september 2023 om 10:37
Ik ben een van die slechte moeders die dat dus een keer gedaan heeft. Nou ok, zoon had geen koorts, maar was ook niet lekker. Ik vind het zelf ook slecht en ik vraag me af of ouders daar gemakkelijk over denken. Ik kon die ochtend gewoon echt niet anders (man ook niet, die was in het buitenland), anders had ik het wel gedaan. Ik ben tussen de middag naar de crèche gegaan om te informeren of ik m niet weer moest halen, maar op de crèche zeiden ze gelukkig dat er niks aan de hand was. Ik denk dat ik die ochtend voor andere ouders een moeder was die haar kind niet op 1 heeft, terwijl daar dus heus wat nuance in zit. Ik denk echt niet dat er veel ouders zijn die hun kind meer dan eens ziek naar de crèche brengen omdat ze hun eigen belang laten prevaleren.fashionvictim schreef: ↑10-09-2023 10:22Ik heb ook een drukke baan maar heb nog nooit mijn kinderen ziek naar de opvang gebracht. En ik ben nota bene alleen, zonder opa's en oma's die opvangen. Als ik dat kan, moet in principe iedereen dat kunnen. Dat zijn echt wel gewoon keuzes die je maakt.
zondag 10 september 2023 om 10:40
Ik denk dat het me niet zou lukken, probleem is dat in mijn baan naast de planbare werktijden (door de dag) er ook vaak werk is in het weekend, avond of nacht en dat is altijd op stel en sprong. Natuurlijk heb ik wel een netwerk waar ik in een noodgeval kind zou kunnen brengen, maar dat is noodgeval en niet omdat ik opeens op zondag om 4 uur in de ochtend iets moet regelen. Daarbij zou ik het ook heel pittig vinden om daarnaast ook nog alleen een huishouden te moeten runnen. Ik zou echt wisselen van functie op het moment dat ik er alleen voor zou komen te staan.fashionvictim schreef: ↑10-09-2023 10:20Uiteindelijk valt er meestal wel een mouw aan te passen hoor, ik heb eigenlijk altijd wel veel gewerkt maar zie mijn kinderen ook heel veel.
zondag 10 september 2023 om 10:43
De kinderopvang waar mijn kind zat stuurde de kinderen die ziek waren gewoon naar huis, dus het idee van een kind met koorts brengen had daar helemaal geen zin.luiwammes schreef: ↑10-09-2023 10:37Ik ben een van die slechte moeders die dat dus een keer gedaan heeft. Nou ok, zoon had geen koorts, maar was ook niet lekker. Ik vind het zelf ook slecht en ik vraag me af of ouders daar gemakkelijk over denken. Ik kon die ochtend gewoon echt niet anders (man ook niet, die was in het buitenland), anders had ik het wel gedaan. Ik ben tussen de middag naar de crèche gegaan om te informeren of ik m niet weer moest halen, maar op de crèche zeiden ze gelukkig dat er niks aan de hand was. Ik denk dat ik die ochtend voor andere ouders een moeder was die haar kind niet op 1 heeft, terwijl daar dus heus wat nuance in zit. Ik denk echt niet dat er veel ouders zijn die hun kind meer dan eens ziek naar de crèche brengen omdat ze hun eigen belang laten prevaleren.
zondag 10 september 2023 om 10:46
Als we over de hele linie kijken en niet naar individuele gevallen denk ik wel dat het zwaarder is, er leven nu meer mensen in armoede dan 50 jaar geleden en ook de zorg is flink uitgekleed. Vroeger kreeg je een gezinsverzorgster als je bijvoorbeeld chronisch ziek was, nu moet je je dat maar zelf oplossen of met een paar uurtjes huishoudelijke hulp in de week. Ook voor mensen met psychiatrische problemen of een lichte verstandelijke handicap kreeg je meer hulp, zeker met praktische zaken. Dus ik denk zeker dat het in elk geval voor bepaalde groepen mensen echt lastiger is dan dat het was.Klapstoel schreef: ↑10-09-2023 10:30
Ik geloof dat kinderen nu niet moeilijker zijn dan eerder, maar merk wel dat veel mensen om mij heen het nu zwaarder hebben met de combinatie van kinderen en zorgen om hun ouders. Dat kan komen omdat er tegenwoordig meer zorg vanuit het privénetwerk verwacht wordt of omdat ik ouder (en de ouders van mijn leeftijdsgenoten die nu pas in de jonge kinderen zitten dus ook) ben.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
