Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??

03-09-2023 12:37 605 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.

Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.

Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?

Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.

Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
Alle reacties Link kopieren Quote
Nicole123, ik vind jouw uitgangspunt zo raar. Jij beoordeelt alles vanuit het perspectief van de ouders. De kinderen hebben zorg aandacht en liefde nodig , wie daar voldoening uit haalt, is helemaal niet relevant.

Als vrouw behoor je voldoening uit het moederschap te halen? Hoezo, je kunt prima kiezen om geen moeder te worden of andere afspraken te maken met je partner

Mannen hadden jarenlang ook geen keuze, behalve fulltime werken. Dat idealiseren omdat het jou toevallig heerlijk lijkt, is ook onzin. Voldoening halen uit je werk is voor een groot deel van de bevolking ook helemaal niet relevant. Er moet geld verdiend worden. Genoeg vrouwen die hun parttime baantjes heerlijk vinden. En alsof de hele financiële verantwoordelijkheid voor het gezin op je schouders niks doet met mannen.
Je doet net alsof vrouwen willoze slachtoffers zijn.
En ik vind het oprecht gezeur dat je kinderen in de wereld zet en daarna de maatschappij de schuld gaat geven omdat je verantwoordelijk bent voor hun verzorging.
Alle reacties Link kopieren Quote
nicole123 schreef:
09-09-2023 14:35
Dat klinkt in mijn oren echt heel anders dan hoe ik Bij ons waren de kinderen er gewoon en we leefden gewoon of Dat is gewoon zo opvatten. Dan snap ik je beter ja. Je voorbeelden maken het in dit geval een stuk duidelijker. En het helpt ook nu je het op een positieve manier brengt, dus 'je hoeft niet in alles de perfecte ouder te zijn en met een blik soep is het ook oké' ipv een meer beschuldigend 'mensen willen tegenwoordig maar dat alles voldoening geeft'. Als ik me een tekortschietende ouder voel die het door alle druk om me heen perfect wil doen en het moederschap zwaar vindt - wat momenteel niet heel erg zo is maar wel zo geweest is en soms nog wel de kop opsteekt - dan heb ik behoefte aan een schouder om me heen en het zien dat anderen het ook niet perfect doen en dat dat prima is. Kritiek dat ik slecht bezig zou zijn maakt het dan alleen nog maar zwaarder.
Zo bedoelde ik het de hele tijd al eigenlijk.
Met : we leefden gewoon zo bedoel ik, hou het simpel, lig gewoon een keer een hele dag in bed voor tv met de kinderen laat al die " opgelegde" dingen wat los.
Dus ik had niet door dat je het zo las, dat ik vond dat wij het beter deden ofzo.
Alle reacties Link kopieren Quote
72Jelle schreef:
09-09-2023 14:42
Nicole123, ik vind jouw uitgangspunt zo raar. Jij beoordeelt alles vanuit het perspectief van de ouders. De kinderen hebben zorg aandacht en liefde nodig , wie daar voldoening uit haalt, is helemaal niet relevant.

Als vrouw behoor je voldoening uit het moederschap te halen? Hoezo, je kunt prima kiezen om geen moeder te worden of andere afspraken te maken met je partner

Mannen hadden jarenlang ook geen keuze, behalve fulltime werken. Dat idealiseren omdat het jou toevallig heerlijk lijkt, is ook onzin. Voldoening halen uit je werk is voor een groot deel van de bevolking ook helemaal niet relevant. Er moet geld verdiend worden. Genoeg vrouwen die hun parttime baantjes heerlijk vinden. En alsof de hele financiële verantwoordelijkheid voor het gezin op je schouders niks doet met mannen.
Je doet net alsof vrouwen willoze slachtoffers zijn.
En ik vind het oprecht gezeur dat je kinderen in de wereld zet en daarna de maatschappij de schuld gaat geven omdat je verantwoordelijk bent voor hun verzorging.
Natuurlijk hebben kinderen zorg, aandacht en liefde nodig. En zij krijgen dat niet optimaal als hun moeder het ouderschap als zo zwaar ervaart dat ze er bijna aan onderdoor gaat. Dat levert echt geen gezellige, leuke moeder op. Ze krijgen het ook niet als hun vader het kostwinnerschap als vreselijk ervaart. In beide gevallen is er werk aan de winkel en verandering nodig. Ouders die goed in hun vel zitten zijn in staat om fijne ouders te zijn, ouders die allerlei sores hebben geven dat (onbewust) ook mee aan hun kinderen.

Ik idealiseer fulltime werken helemaal niet en het lijkt me ook niet heerlijk. Ik ben voor een eerlijke verdeling en voor een gedeelde verantwoordelijkheid voor het thuisfront. Vooral als degene die het leeuwendeel van die verantwoordelijkheid op zich neemt het te zwaar blijkt te vinden. Ik vind het raar en verkeerd als moeders maar niet moeten zeuren, want ze hebben toch zelf gekozen voor kinderen. Alsof dat voor vaders niet geldt. Als je het 50/50 verdeelt en het allebei of een van beiden dan nóg te zwaar vindt, ja, dan heb je een probleem (en externe hulp nodig). Als je het als moeder als zwaar ervaart omdat je 80% van de verantwoordelijkheid draagt en de wereld jou erop aankijkt of je het wel goed genoeg doet met je kinderen, dan is het zaak om taken eerlijker te verdelen. Niet alleen qua tijd, maar ook mentaal en de verantwoordelijkheid. En het wordt hoog tijd om als moeders elkaar minder te veroordelen en meer te steunen en vaders aan te spreken op hun wens om kinderen te krijgen en welke verantwoordelijkheid dat schept.
nicole123 wijzigde dit bericht op 09-09-2023 17:18
0.41% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
nicole123 schreef:
09-09-2023 14:55
Natuurlijk hebben kinderen zorg, aandacht en liefde nodig. En zij krijgen dat niet optimaal als hun moeder het ouderschap als zo zwaar ervaart dat ze er bijna aan onderdoor gaat. Dat levert echt geen gezellige, leuke moeder op. Ze krijgen het ook niet als hun vader het kostwinnerschap als vreselijk ervaart. In beide gevallen is er werk aan de winkel en verandering nodig. Ouders die goed in hun vel zitten kunnen fijne ouders zijn, ouders die allerlei sores hebben geven dat (onbewust) ook mee aan hun kinderen.

Ik idealiseer fulltime werken helemaal niet en het lijkt me ook niet heerlijk. Ik ben voor een eerlijke verdeling en voor een gedeelde verantwoordelijkheid voor het thuisfront. Vooral als degene die het leeuwendeel van die verantwoordelijkheid op zich neemt het te zwaar blijkt te vinden. Ik vind het raar en verkeerd als moeders maar niet moeten zeuren, want ze hebben toch zelf gekozen voor kinderen. Alsof dat voor vaders niet geldt. Als je het 50/50 verdeelt en het allebei of een van beiden dan nóg te zwaar vind, ja, dan heb je een probleem (en externe hulp nodig). Als je het als moeder als zwaar ervaart omdat je 80% van de verantwoordelijkheid draagt en de wereld jou erop aankijkt of je het wel goed genoeg doet met je kinderen, dan is het zaak om taken eerlijker te verdelen. Niet alleen qua tijd, maar ook mentaal en de verantwoordelijkheid. En het wordt hoog tijd om als moeders elkaar minder te veroordelen en meer te steunen en vaders aan te spreken op hun wens om kinderen te krijgen en welke verantwoordelijkheid dat schept.
Ik geloof niet in 50/50, want dat klinkt alsof je alle taken op een hoop gooit en ze naar tijdsinvestering door tweeen deelt. Voor mij in elk geval werkt dat niet. Ik heb bijvoorbeeld heel weinig slaap nodig maar man veel, dus ik vind de nachten draaien als kind ziek is geen enkel probleem, ook al moet ik de dag erna werken en heeft man vrij. Naar de supermarkt daarentegen vind ik de absolute hel, ik meen het serieus, ik ga liever naar de tandarts. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik ongeveer even vaak per jaar in de supermarkt kom als bij de tandarts. Man vindt de supermarkt wel prima, lekker op dinsdag ochtend. Ik kook graag en ik vind de was doen niet vervelend, man wel, dus die stofzuigt (wat ik niet leuk vind). Ik denk dat 50/50 meer zou moeten gaan over hoe vervelend of belastend vind je de taak en niet zo zeer over de tijdsinvestering. (maar misschien bedoelde je dat)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind de verdeling tussen partners inmiddels een privé aangelegenheid.
Ik herken niet dat 'de maatschappij ' oordeelt als de vrouw veel werkt en haar man veel thuis met de kinderen doet. Ik zie dat in mijn omgeving al steeds meer. Stoere vaders met bakfietsen.:)
Er wordt wel geoordeeld ( en m.i. terecht) als allebei de ouders veelal andere prioriteiten hebben ,dan er zijn voor de kinderen.
(Verder zou je er in een ver achterhoofd altijd rekening mee moeten houden dat als je partner wegvalt je het ook alleen moet kunnen )
Alle reacties Link kopieren Quote
florence13 schreef:
09-09-2023 15:21
Ik geloof niet in 50/50, want dat klinkt alsof je alle taken op een hoop gooit en ze naar tijdsinvestering door tweeen deelt. Voor mij in elk geval werkt dat niet. Ik heb bijvoorbeeld heel weinig slaap nodig maar man veel, dus ik vind de nachten draaien als kind ziek is geen enkel probleem, ook al moet ik de dag erna werken en heeft man vrij. Naar de supermarkt daarentegen vind ik de absolute hel, ik meen het serieus, ik ga liever naar de tandarts. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik ongeveer even vaak per jaar in de supermarkt kom als bij de tandarts. Man vindt de supermarkt wel prima, lekker op dinsdag ochtend. Ik kook graag en ik vind de was doen niet vervelend, man wel, dus die stofzuigt (wat ik niet leuk vind). Ik denk dat 50/50 meer zou moeten gaan over hoe vervelend of belastend vind je de taak en niet zo zeer over de tijdsinvestering. (maar misschien bedoelde je dat)
Ja, dat laatste bedoelde ik precies. Dat je het beiden als even grote belasting ervaart, je even goed inzet. Daarom noemde ik ook het verdelen 'mentaal en qua verantwoordelijkheid'. Je kunt namelijk heel goed allebei bijv 32 uur werken, maar dat toch één ouder steevast aan alles denkt, alles regelt, alert is op de ontwikkeling en het welzijn van de kinderen en aan de bel trekt als daarin iets mis lijkt te gaan. Juist die derde shift komt veelal op moeders aan en is in mijn ogen ook dat wat het ouderschap zwaar kan maken. Als de een boodschappen doen veel fijner vindt en de ander de medische afspraken, vooral zo verdelen zodat je beide de fijnste / minst vervelende taken doet natuurlijk. Maar als één van de twee het ouderschap als heel zwaar ervaart en de ander neemt daarin weinig taken en verantwoordelijkheden op zich, dan is dat wat er mis is lijkt me.
Alle reacties Link kopieren Quote
72Jelle schreef:
09-09-2023 15:48
Ik vind de verdeling tussen partners inmiddels een privé aangelegenheid.
Ik herken niet dat 'de maatschappij ' oordeelt als de vrouw veel werkt en haar man veel thuis met de kinderen doet. Ik zie dat in mijn omgeving al steeds meer. Stoere vaders met bakfietsen.:)
Er wordt wel geoordeeld ( en m.i. terecht) als allebei de ouders veelal andere prioriteiten hebben ,dan er zijn voor de kinderen.
(Verder zou je er in een ver achterhoofd altijd rekening mee moeten houden dat als je partner wegvalt je het ook alleen moet kunnen )
Natuurlijk is dat iets tussen de twee partners. Fijn dat jij zelf geen oordelen ervaart, wellicht hebben jullie een verdeling die men “normaal” vindt. Ik merk daar zelf wel wat van, maar misschien komt dat omdat ik meer dan fulltime werk in een vrij stevige functie terwijl ik ook moeder ben. Die oordelen kunnen heel subtiel zijn en ook goed bedoeld (“zou je niet parttime willen werken” of “hoe doen jullie dat dan” zonder dat ooit aan mijn eveneens fulltime werkende partner te vragen). Eigenlijk zit zon oordeel ook in jouw post, waarschijnlijk onbewust. Want waarom is een vader met een bakfiets stoer? De moeder dan niet? Dat is net zoiets als het van een vader zeggen “goed dat je parttime bent gaan werken” terwijl je dat niet tegen de
moeder zegt, want dat is immers de norm.

Oordelen over ouders met andere prioriteiten zijn mi doorgaans niet terecht, want vaak zijn die prioriteiten ook maar een aanname. Ik snap zoiets wel als beide ouders 10 uur per dat zouden gamen of iets anders extreems, maar in een normale situatie kun je eigenlijk niks zeggen over wat iemands prioriteiten werkelijk zijn.
72Jelle schreef:
09-09-2023 15:48
Ik vind de verdeling tussen partners inmiddels een privé aangelegenheid.
Ik herken niet dat 'de maatschappij ' oordeelt als de vrouw veel werkt en haar man veel thuis met de kinderen doet. Ik zie dat in mijn omgeving al steeds meer. Stoere vaders met bakfietsen.:)
Er wordt wel geoordeeld ( en m.i. terecht) als allebei de ouders veelal andere prioriteiten hebben ,dan er zijn voor de kinderen.
(Verder zou je er in een ver achterhoofd altijd rekening mee moeten houden dat als je partner wegvalt je het ook alleen moet kunnen )

Jij herkent niet dat een moeder die vertelt dat ze vier dagen werkt of gaat werken te horen krijgt: 'zo dat is veel!'
En een vader die hetzelfde vertelt te horen krijgt: 'wat goed, je hebt een papadag!'.
Alle reacties Link kopieren Quote
florence13 schreef:
09-09-2023 15:21
Ik denk dat 50/50 meer zou moeten gaan over hoe vervelend of belastend vind je de taak en niet zo zeer over de tijdsinvestering. (maar misschien bedoelde je dat)

Precies dit. Of eigenlijk hoeft het helemaal geen 50/50, zolang je ieder tevreden bent. Sommige mensen hebben meer tijd voor zichzelf nodig dan anderen. Mijn man heeft maar 6-7 uur slaap nodig en ik 8. Ja logisch dat hij smorgens de kinderen doet en het ontbijt en ze wegbrengt. Daar hoeft niet tegenover te staan dat ik een zelfde tijdsbesteding aan taken op me neem. Ik doe alle regel dingen, zoals veel vrouwen, want daar ben ik gewoon beter in dan hij. En hij doet alle klus dingen want dat zou bij mij 2x zoveel tijd kosten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Andersom schreef:
09-09-2023 17:36
Jij herkent niet dat een moeder die vertelt dat ze vier dagen werkt of gaat werken te horen krijgt: 'zo dat is veel!'
En een vader die hetzelfde vertelt te horen krijgt: 'wat goed, je hebt een papadag!'.
Dit vond ik de mooiste:
“Wanneer is jouw parttime dag?”

Eh… ik werk fulltime?
Alle reacties Link kopieren Quote
Andersom schreef:
09-09-2023 17:36
Jij herkent niet dat een moeder die vertelt dat ze vier dagen werkt of gaat werken te horen krijgt: 'zo dat is veel!'
En een vader die hetzelfde vertelt te horen krijgt: 'wat goed, je hebt een papadag!'.
Nee, niet meer, maar hier in de omgeving veel carrière/ werkende vrouwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
72Jelle schreef:
09-09-2023 15:48
Ik vind de verdeling tussen partners inmiddels een privé aangelegenheid.
Ik herken niet dat 'de maatschappij ' oordeelt als de vrouw veel werkt en haar man veel thuis met de kinderen doet. Ik zie dat in mijn omgeving al steeds meer. Stoere vaders met bakfietsen.:)
Er wordt wel geoordeeld ( en m.i. terecht) als allebei de ouders veelal andere prioriteiten hebben ,dan er zijn voor de kinderen.
(Verder zou je er in een ver achterhoofd altijd rekening mee moeten houden dat als je partner wegvalt je het ook alleen moet kunnen )
Nou, zie de posts van Florence, dat die oordelen er wel degelijk zijn. Ik zie en hoor ze zelf ook. Toen ik 4 dagen per week werkte hoorde ik heel vaak 'Poeh, dat is wel pittig'. Als ik antwoordde 'Hoezo?' dan zei men 'Nou, met je kinderen.' Denk je dat mannen dat vaak horen? Mijn man werkte ook 4 dagen per week, maar tegen hem zei men het nooit. Van mannen vindt men het al heel wat als ze als stoere man hun kind af en toe met de bakfiets naar school brengen. Gisteren hoorde ik nog van een vrouw die solliciteerde op een ambitieuze leidinggevende baan. Door een man in de sollicitatiecommissie werd gevraagd of ze dat wel aankon, aangezien ze 3 kinderen had. Denk je dat zoiets ooit over een man met 3 kinderen gezegd wordt?

En als je om je heen kijkt, hoe is de man/vrouw verhouding als het gaat om wie bijhoudt of de gymschoenen nog wel passen? Wie bedenkt en regelt de traktaties? Wie onthoudt wanneer er een kinderfeestje is en regelt een cadeautje? Wie ligt er wakker of het kind mogelijk dyslectisch is, vraagt een gesprek aan met de IBer en bijt zich jarenlang erin vast om voor het kind dat te bereiken op school wat het nodig heeft? Wie zoekt uit of zwembad A of B beter is voor zwemles? Wie leest boeken en artikelen over opvoeding? Wie bedenkt de Sinterklaascadeaus? Wie is luizenouder op school, of behandelt thuis de kinderen als ze luizen blijken te hebben? In mijn omgeving liggen dit soort dingen voor 90% bij de vrouw, ongeacht hoeveel uur ze werken. En het erge is dat de meeste mensen dat als heel normaal zien, dat dit soort verantwoordelijkheden massaal bij moeders liggen.

Verder zie ik in de maatschappij dat moeders in artikelen en soms ook door elkaar opgehitst worden aan een perfect plaatje te voldoen. Kijk eens in een vrouwen/moedertijdschrift: 'de 10 origineelste traktaties', 'het perfecte uitje met je peuter', 'zo maak je van de kinderkamer een paradijsje', 'je kind gezond laten eten doe je zo', etc etc. Die perfectie wordt enkel aan vrouwen opgedrongen, die zie ik niet in mannentijdschriften. Die gaan überhaupt niet eens over kinderen. En lees hier op Viva eens als een moeder het waagt om haar kinderen een tosti voor te zetten als avondeten. Krijgen mannen daar ook zulke kritiek op?

En als allebei de ouders andere prioriteiten hebben, wie wordt daar dan het meest op aangesproken? In mijn ervaring eigenlijk altijd de vrouw. Als een man 50 uur per week werkt, elk weekend 1 of 2 dagdelen voor zichzelf weg is, veel op reis moet voor zijn werk, niet erg gezond kookt of niet meehelpt op school dan is er meestal geen haan die daar naar kraait. Florence schreef het al: hij is een man, dus hij wordt daar niet op aangekeken. Doet een vrouw dit, dan is de kritiek alom aanwezig.

Dat samen, die verantwoordelijkheden die massaal bij de vrouw liggen, het perfecte plaatje waarmee vrouwen opgehitst worden en het aanspreken van enkel de vrouw als beide partners steken laten vallen (of zelfs als de man het oppakt, maar men dat niet weet of het de taak van de vrouw vindt): dat zorgt voor een druk waarvan ik het heel logisch vindt dat vrouwen die als te zwaar ervaren.
nicole123 wijzigde dit bericht op 09-09-2023 21:14
0.09% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Antwoord op vraag in topictitel: voor ons wel, want 15 jaar geleden had ik nog maar 1 kind, 10 jaar geleden 2 en nu 4, waarvan 2 onder de 4 jaar. Tropenjaren zijn bij ons dus op wat latere leeftijd en het gaat goed, maar dat maakt het voor ons dus wel zwaarder dan 5 jaar geleden.

Maar dat is niet hoe je het bedoelde natuurlijk!
72Jelle schreef:
09-09-2023 18:07
Nee, niet meer, maar hier in de omgeving veel carrière/ werkende vrouwen.

Mijn jongste is twintig, twee kinderen de deur uit. Ik kreeg vorig jaar de kans om van 28 naar 32 uur te gaan. Zelfs toen kreeg ik dat te horen. Als ik dan zei dat man 36 werkte in vier dagen dan was dat goed dat hij een parttime dag had.

Helaas weer terug in uren.....
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 09-09-2023 18:22
1.56% gewijzigd
nicole123 schreef:
09-09-2023 18:13
<Knip>

En als allebei de ouders andere prioriteiten hebben, wie wordt daar dan het meest op aangesproken? In mijn ervaring eigenlijk altijd de vrouw. Als een man 50 uur per week werkt, elk weekend 1 of 2 dagdelen voor zichzelf weg is, veel op reis moet voor zijn werk, niet erg gezond kookt of niet meehelpt op school dan is er meestal geen haan die daarnaar kraait. Florence schreef het al: hij is een man, dus hij wordt daar niet op aangekeken. Doet een vrouw dit, dan is de kritiek alom aanwezig.

<Knip>

Mijn man presteerde het maanden lang om op zijn parttime-dag friet te serveren. Friet, met knakworsten en oké, omdat ik dat zo graag wilde voor mij ook nog wat sla.

Als ik daarover wat zei tegen bijvoorbeeld mijn moeder dan was het al rete knap dat hij überhaupt eten klaar had als ik thuis kwam. Dat ik ook wel eens de gemaksdag wilde was gezeur want ik was een vrouw en kon prima iets anders koken. :nut:
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 09-09-2023 21:16
0.29% gewijzigd
@Nicole123; ik vind jouw posts echt een verademing. Er spreekt veel mildheid en begrip uit. Heel fijn!
Alle reacties Link kopieren Quote
Premium schreef:
09-09-2023 21:08
@Nicole123; ik vind jouw posts echt een verademing. Er spreekt veel mildheid en begrip uit. Heel fijn!
Eens!
Onze maatschappij vindt het nog steeds heel normaal, wat hiervoor al héél duidelijk wordt beschreven, dat een vrouw parttime werkt en een man fulltime.
Als men niet aan dat ideaalplaatje voldoet, kijkt men raar op.
Dan ben je als vrouw een workaholic als je fulltime werkt. Als man ben je dat niet.
Dan ben je altijd de kostwinner.

Als een vrouw een dag vrij is door de week, heeft ze dan ook een mamadag? Ik heb het nog nooit iemand horen zeggen. Waarom noemt men de dag dat de vader vrijs is, dan wel papadag?

Heeft iemand daar antwoord op?
nicole123 schreef:
09-09-2023 18:13
Nou, zie de posts van Florence, dat die oordelen er wel degelijk zijn. Ik zie en hoor ze zelf ook. Toen ik 4 dagen per week werkte hoorde ik heel vaak 'Poeh, dat is wel pittig'. Als ik antwoordde 'Hoezo?' dan zei men 'Nou, met je kinderen.' Denk je dat mannen dat vaak horen? Mijn man werkte ook 4 dagen per week, maar tegen hem zei men het nooit. Van mannen vindt men het al heel wat als ze als stoere man hun kind af en toe met de bakfiets naar school brengen. Gisteren hoorde ik nog van een vrouw die solliciteerde op een ambitieuze leidinggevende baan. Door een man in de sollicitatiecommissie werd gevraagd of ze dat wel aankon, aangezien ze 3 kinderen had. Denk je dat zoiets ooit over een man met 3 kinderen gezegd wordt?

En als je om je heen kijkt, hoe is de man/vrouw verhouding als het gaat om wie bijhoudt of de gymschoenen nog wel passen? Wie bedenkt en regelt de traktaties? Wie onthoudt wanneer er een kinderfeestje is en regelt een cadeautje? Wie ligt er wakker of het kind mogelijk dyslectisch is, vraagt een gesprek aan met de IBer en bijt zich jarenlang erin vast om voor het kind dat te bereiken op school wat het nodig heeft? Wie zoekt uit of zwembad A of B beter is voor zwemles? Wie leest boeken en artikelen over opvoeding? Wie bedenkt de Sinterklaascadeaus? Wie is luizenouder op school, of behandelt thuis de kinderen als ze luizen blijken te hebben? In mijn omgeving liggen dit soort dingen voor 90% bij de vrouw, ongeacht hoeveel uur ze werken. En het erge is dat de meeste mensen dat als heel normaal zien, dat dit soort verantwoordelijkheden massaal bij moeders liggen.

Verder zie ik in de maatschappij dat moeders in artikelen en soms ook door elkaar opgehitst worden aan een perfect plaatje te voldoen. Kijk eens in een vrouwen/moedertijdschrift: 'de 10 origineelste traktaties', 'het perfecte uitje met je peuter', 'zo maak je van de kinderkamer een paradijsje', 'je kind gezond laten eten doe je zo', etc etc. Die perfectie wordt enkel aan vrouwen opgedrongen, die zie ik niet in mannentijdschriften. Die gaan überhaupt niet eens over kinderen. En lees hier op Viva eens als een moeder het waagt om haar kinderen een tosti voor te zetten als avondeten. Krijgen mannen daar ook zulke kritiek op?

En als allebei de ouders andere prioriteiten hebben, wie wordt daar dan het meest op aangesproken? In mijn ervaring eigenlijk altijd de vrouw. Als een man 50 uur per week werkt, elk weekend 1 of 2 dagdelen voor zichzelf weg is, veel op reis moet voor zijn werk, niet erg gezond kookt of niet meehelpt op school dan is er meestal geen haan die daar naar kraait. Florence schreef het al: hij is een man, dus hij wordt daar niet op aangekeken. Doet een vrouw dit, dan is de kritiek alom aanwezig.

Dat samen, die verantwoordelijkheden die massaal bij de vrouw liggen, het perfecte plaatje waarmee vrouwen opgehitst worden en het aanspreken van enkel de vrouw als beide partners steken laten vallen (of zelfs als de man het oppakt, maar men dat niet weet of het de taak van de vrouw vindt): dat zorgt voor een druk waarvan ik het heel logisch vindt dat vrouwen die als te zwaar ervaren.

Heel duidelijk en ik ben het helemaal met je eens.

Men vindt het heel normaal dat al dit soort taken vij moeders liggen en niet bij vaders.
Alle reacties Link kopieren Quote
Andersom schreef:
09-09-2023 17:36
Jij herkent niet dat een moeder die vertelt dat ze vier dagen werkt of gaat werken te horen krijgt: 'zo dat is veel!'
En een vader die hetzelfde vertelt te horen krijgt: 'wat goed, je hebt een papadag!'.
Nee, echt niet. Ik ken maar 3 moeders die minder dan 4 dagen werken. Een is al oud dus nog van de generatie die stopte met werken als ze kinderen kregen en haar kinderen zijn al lang uit huis. En dan 2 met kinderen in de onderbouw basisschool en die zijn allebei niet zo hoog opgeleid. Alle vrouwen die HBO of hoger zijn opgeleid werken 4 of 5 dagen.

Ik werk zelf nog meer dan dat en krijg er nooit vervelende opmerkingen over, juist veel complimenten. Dat gedoe over veel werken is echt meer iets van 20 jaar geleden toen mijn zoon geboren werd. Inmiddels speelt dat echt al lang niet meer.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren Quote
fashionvictim schreef:
09-09-2023 23:24
Nee, echt niet. Ik ken maar 3 moeders die minder dan 4 dagen werken. Een is al oud dus nog van de generatie die stopte met werken als ze kinderen kregen en haar kinderen zijn al lang uit huis. En dan 2 met kinderen in de onderbouw basisschool en die zijn allebei niet zo hoog opgeleid. Alle vrouwen die HBO of hoger zijn opgeleid werken 4 of 5 dagen.

Ik werk zelf nog meer dan dat en krijg er nooit vervelende opmerkingen over, juist veel complimenten. Dat gedoe over veel werken is echt meer iets van 20 jaar geleden toen mijn zoon geboren werd. Inmiddels speelt dat echt al lang niet meer.
Ik krijg dat echt wel heel vaak naar mijn hoofd geslingerd: 'vind je dat niet zielig voor je kind?' Paar weken geleden was kind ziek, mensen zijn dan werkelijk stom verbaasd dat ik geen vrij neem, 'want je moet toch bij je kind zijn?' En de mooiste vind ik altijd 'waarom ben je dan aan kinderen begonnen?' net alsof ik geen kind 'mag' als ik veel werk. Al die dingen zijn volgens mij nog nooit tegen een man gezegd.
Alle reacties Link kopieren Quote
YadaMada schreef:
09-09-2023 22:29
Onze maatschappij vindt het nog steeds heel normaal, wat hiervoor al héél duidelijk wordt beschreven, dat een vrouw parttime werkt en een man fulltime.
Als men niet aan dat ideaalplaatje voldoet, kijkt men raar op.
Dan ben je als vrouw een workaholic als je fulltime werkt. Als man ben je dat niet.
Dan ben je altijd de kostwinner.

Als een vrouw een dag vrij is door de week, heeft ze dan ook een mamadag? Ik heb het nog nooit iemand horen zeggen. Waarom noemt men de dag dat de vader vrijs is, dan wel papadag?

Heeft iemand daar antwoord op?
Dat snap je toch zeker zelf? Omdat het zo ontzettend fantastisch is dat papa in zijn drukke schema tijd maakt voor zijn kind. Zie je niet hoe ontzettend geemancipeerd van papa dat is??? We zouden die man een medaille moeten geven voor wat hij doet voor alle vrouwen ter wereld, wat een voorbeeld functie heeft hij!
Alle reacties Link kopieren Quote
Het werd nooit tegen een man gezegd omdat de zorg voor de kinderen gewaarborgd was door de vrouw.
Dat voorbeeld van een ziek kind. Mij maakt het niet uit wie dat zieke kind komt ophalen, maar als ouders gewoon een koortsig, lamlendig kind brengen omdat ze allebei moeten werken ( dus ook geen achtrrvang hebben) dan vind ik daar wat van ( naar allebei de ouders) Of een baby van 3 maanden die 4 of 5 dagen naar de opvang moet en daar dagen ligt te huilen.
Ik probeer met wat mildheid te kijken, maar mijn perspectief ligt altijd bij het kind.
Zolang kinderen geen problemen hebben, prima. Maar niet elk kind gaat goed op alles wat ouders allemaal willen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh en ik noemde de 'stoere bakfiets vaders ' niet omdat het zo goed van ze is. Maar omdat ik zie dat ze zichtbaar genieten van de omgang met hun kinderen. Daar word ik blij van, dat het niet meer alleen een moetje is, maar ook steeds meer een wil om er meer voor de kinderen te zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
fashionvictim schreef:
09-09-2023 23:24
Nee, echt niet. Ik ken maar 3 moeders die minder dan 4 dagen werken. Een is al oud dus nog van de generatie die stopte met werken als ze kinderen kregen en haar kinderen zijn al lang uit huis. En dan 2 met kinderen in de onderbouw basisschool en die zijn allebei niet zo hoog opgeleid. Alle vrouwen die HBO of hoger zijn opgeleid werken 4 of 5 dagen.

Ik werk zelf nog meer dan dat en krijg er nooit vervelende opmerkingen over, juist veel complimenten. Dat gedoe over veel werken is echt meer iets van 20 jaar geleden toen mijn zoon geboren werd. Inmiddels speelt dat echt al lang niet meer.
Hier dus ook. Maar ik denk dat wij een beetje in dezelfde omgeving vertoeven.
Misschien dat dat in andere delen van het land nog anders is.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven