Kinderen
alle pijlers
Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??
zondag 3 september 2023 om 12:37
Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
maandag 11 september 2023 om 12:01
Ik snap sowieso niet waarom mensen en plein public dingen posten of erop reageren, maar anderen doen dat bij elke scheet. Dus het is meer dat het jouw (en mijn) ding niet is om allerlei dingen in het openbaar te spuien dan dat andere mensen alleen reageren als ze zich er 100% in herkennen.NoPepsiPlease schreef: ↑11-09-2023 11:28Vanuit mijn eigen referentiekader kan ik alleen bedenken dat je je echt heel erg moet herkennen wil je er en plein public op reageren.
maandag 11 september 2023 om 12:11
Ik herken vooral veel van je stuk over social media TO. Ik lees dan ook al die reacties eronder en denk alleen maar; eeecht? Vind je het zoooo verschrikkelijk allemaal, dat ouderschap?
Maar als ik dan lees dat iemand hierboven schrijft; als ik ook even een rotdag heb dan zou ik ook zo’n reactie kunnen schrijven… dan schat ik dus de reacties op IG misschien wel verkeerd in. Ik lees het alsof hun dagelijks leven bestaat uit kommer en kwel en oooh wat fijn dat iemand dat eindelijk laat zien. En dát vind ik wel zorgelijk. Maar misschien valt het dus best mee.
Maar als ik dan lees dat iemand hierboven schrijft; als ik ook even een rotdag heb dan zou ik ook zo’n reactie kunnen schrijven… dan schat ik dus de reacties op IG misschien wel verkeerd in. Ik lees het alsof hun dagelijks leven bestaat uit kommer en kwel en oooh wat fijn dat iemand dat eindelijk laat zien. En dát vind ik wel zorgelijk. Maar misschien valt het dus best mee.
maandag 11 september 2023 om 12:33
Maar heel veel van de reacties op social media zijn toch sowieso verschrikkelijk? Of het nou gaat om ouderschap of nieuwsberichten. De raarste reacties en grootste overdrijvingen komen daar langs, waarvan ik denk: wil je nou echt dat al je vrienden en kennissen zien dat je dit soort belachelijke dingen schrijft? Of hartjes of andere smileys op alles wat maar los en vast zit. Volgens mij is het vooral een bepaald type mensen, op een bepaald moment, in een bepaalde gemoedstoestand, er wat uitflappend zonder er veel over na te denken. Ik zie dat absoluut niet als representatief voor de echte wereld. Dat hoop ik in ieder geval maar.zussel schreef: ↑11-09-2023 12:11Ik herken vooral veel van je stuk over social media TO. Ik lees dan ook al die reacties eronder en denk alleen maar; eeecht? Vind je het zoooo verschrikkelijk allemaal, dat ouderschap?
Maar als ik dan lees dat iemand hierboven schrijft; als ik ook even een rotdag heb dan zou ik ook zo’n reactie kunnen schrijven… dan schat ik dus de reacties op IG misschien wel verkeerd in. Ik lees het alsof hun dagelijks leven bestaat uit kommer en kwel en oooh wat fijn dat iemand dat eindelijk laat zien. En dát vind ik wel zorgelijk. Maar misschien valt het dus best mee.
maandag 11 september 2023 om 12:36
Ik denk dat ik jou een klein beetje beter begin te snappen (hoewel wij volgens mij in een hele andere bubbel zitten). Van alle tijd die je te verdelen hebt in je leven, kies je er voor om een deel aan werk, deel aan slapen, deel aan kinderen, deel aan sociale dingen etc. te besteden, maar bij sommige mensen ontstaat er daardoor tijdsgebrek en wordt de oorzaak hiervan bij de kinderen gelegd (i.p.v. bij de persoon zelf die die keuzes/tijdsbesteding heeft gemaakt). En als dat deel wat voor werk is, dan meer liefde en aandacht krijgt (in jouw bubbel?) dan de kinderen, dan steekt dat (terecht natuurlijk). Zoiets?72Jelle schreef: ↑11-09-2023 11:59Maar het grote verschil is dat je nu veel meer keuzes hebt. Je hoeft geen kinderen meer te krijgen, je kunt veel of weinig werken, sporten , druk sociaal leven enz.
En daar sloeg ik dus op aan. Kiezen voor heel veel drukte en dan klagen over de tijd met de kinderen. Want dat is het dus, kinderen hebben daar echt wel last van.
Dat staat echt los van alle andere problemen die er kunnen zijn met zowel ouders als kinderen.
( en die er inderdaad ook altijd al waren)
maandag 11 september 2023 om 13:25
Jaren 70 is 50 jaar terug, niet 5, 10 of 1572Jelle schreef: ↑11-09-2023 11:06Overal.
Ik zag toevallig een oude klassenfoto van mezelf in de jaren 70. Iedereen had een lelijk, zelfgeknipt kapsel en simpele kleding .En ik mocht nog gewoon mijn tong uitsteken:)
De klassenfoto's nu, dure, hippe kleding , allemaal in de gel en mooi gestileerde foto's.
Misschien nostalgie, maar dat simpele, de rust, veel minder verwachtingen, dat was fijn.
maandag 11 september 2023 om 13:25
Jaren 70 is 50 jaar terug, niet 5, 10 of 1572Jelle schreef: ↑11-09-2023 11:06Overal.
Ik zag toevallig een oude klassenfoto van mezelf in de jaren 70. Iedereen had een lelijk, zelfgeknipt kapsel en simpele kleding .En ik mocht nog gewoon mijn tong uitsteken:)
De klassenfoto's nu, dure, hippe kleding , allemaal in de gel en mooi gestileerde foto's.
Misschien nostalgie, maar dat simpele, de rust, veel minder verwachtingen, dat was fijn.
maandag 11 september 2023 om 13:31
Ik zie nu ook niet iedereen met enorm dure kleren op de klassenfoto staan. Ik heb nog een klassenfoto van mijn dochter met een meisje in skelettenverkleedpak. En dat is op een school met over het algemeen behoorlijk veel hoogopgeleide ouders met geld, maar ik vind de klassenfoto's echt niet overdreven gestileerd.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 11 september 2023 om 19:11
Eens.nicole123 schreef: ↑10-09-2023 17:40Ik vind het eerlijk gezegd best treurig om te zien hoe er in dit topic door sommigen gepost wordt. In plaats van andere moeders te steunen als ze het zwaar vinden worden andere moeders gebasht. Want die andere moeders janken zonder goede reden dat ze het zwaar vinden, ze zorgen niet goed genoeg voor hun kinderen, ze vinden hun eigen dingen te belangrijk, ze hebben er van tevoren niet goed genoeg over nagedacht. En de posters zelf doen het stuk voor stuk wel perfect, onder natuurlijk veel zwaardere omstandigheden. Maken wel de goede keuzes en hebben wel de juiste levensinstelling. Is het nou echt zo nodig om anderen naar beneden te trappen? Ik vind het een nare houding, om op die manier in het leven te staan en naar anderen te kijken. Volgens mij probeert veruit het grootste deel van de moeders het goed te doen. Moeders die het zwaar vinden hebben begrip en steun nodig, niet nog een berg kritiek er bovenop.
Vooral omdat er wel wordt verteld dat het ook zwaar was, maar dat het gewoon niet zo zwaar werd ervaren.
FV zegt bijvoorbeeld dat ze haar kind mee naar haar werk moest nemen en dat daar dan geen begrip voor is. Dat is toch gewoon een niet leuke situatie. Net als dat er niet altijd begrip voor was dat je wel de enige bent die het kind op kan halen en dat je dus wel weg moet, ook in situaties waarin je dat liever niet zou doen. Of carriere kansen die je voorbij moet laten gaan omdat je geen achterwacht hebt en het dus niet pakt. Dat zijn dingen die je moet laten voor je kinderen en het is haar bij gebleven. En ze noemt het hier. Dus misschien is dat gewoon wel zwaar, want anders hoef je het niet te noemen.
Ik vind het knap van haar dat ze het allemaal kan relativeren en het weinig invloed op haar welbevinden had, maar het zijn wel dingen die gewoon zwaar zijn.... want anders noemde ze wel dat haar kind een keer moest huilen omdat het geen ijsje mocht. Of dat haar kind een keer waterpokken heeft. Ook dingen die niet zo leuk zijn, maar toch anders.
maandag 11 september 2023 om 19:12
Wij zouden in het offline leven dus duidelijk geen vrienden zijn. Wat horkerig zeg.72Jelle schreef: ↑11-09-2023 06:19Ik lees nergens bashen of naar beneden trappen. We voeren een nette discussie over of dat moederschap echt zo zwaar is.
Ik heb nog geen goede argumenten bij gezonde moeders met gezonde kinderen gelezen. Behalve niet opladen of het geen me- time vinden van de tijd met je eigen kinderen. En dat mag natuurlijk ( gevoelens zijn subjectief) , maar dan mag ik dat ook verwend gezeur vinden.
En begrip en steun, iemand die verkouden is en klaagt alsof hij een beenamputatie krijgt, geef ik ook een zakdoekje en ik wil best even luisteren. Maar daarna is wat relativering en een schop onder de kont ook prima.
(En uiteraard hoop ik dat ouders die het echt zo zwaar ervaren hulp zoeken, want daar is misschien meer aan de hand)
maandag 11 september 2023 om 19:14
En dus is het heel fijn dat dat tegenwoordig ook gewoon gedeeld wordt. Dat je gewoon kunt zeggen, ik vind het momenteel pittig, want mijn vriend is even minder belastbaar en mijn kinderen vinden de start van het jaar altijd pittig. En dat iemand dan zegt, dat kan ik me voorstellen, red je het allemaal nog een beetje?72Jelle schreef: ↑11-09-2023 08:15Natuurlijk. Maar dat is ook volstrekt normaal, net als dat sommige periodes op je werk of in je relatie gewoon lastig kunnen zijn. Maar dat maakt nog niet dat je het objectief zwaar hebt en allerlei empatische steun zou moeten krijgen.
Juist de verwachting dat het allemaal alleen maar leuk gaat zijn, of dat je daar zelfs een soort van recht op hebt, vind ik bijzonder storend.
Er zijn heel veel mensen met problemen, maar daar valt een normale range van ongemak gewoon niet onder.
maandag 11 september 2023 om 21:11
Precies, goed verwoord.Premium schreef: ↑11-09-2023 12:36Ik denk dat ik jou een klein beetje beter begin te snappen (hoewel wij volgens mij in een hele andere bubbel zitten). Van alle tijd die je te verdelen hebt in je leven, kies je er voor om een deel aan werk, deel aan slapen, deel aan kinderen, deel aan sociale dingen etc. te besteden, maar bij sommige mensen ontstaat er daardoor tijdsgebrek en wordt de oorzaak hiervan bij de kinderen gelegd (i.p.v. bij de persoon zelf die die keuzes/tijdsbesteding heeft gemaakt). En als dat deel wat voor werk is, dan meer liefde en aandacht krijgt (in jouw bubbel?) dan de kinderen, dan steekt dat (terecht natuurlijk). Zoiets?
Ik werk met de kinderen, dus erg pro kind hier.
maandag 11 september 2023 om 21:16
Haha, geen idee. Als je dit al horkerig vindtKaaaaaaaatje schreef: ↑11-09-2023 19:12Wij zouden in het offline leven dus duidelijk geen vrienden zijn. Wat horkerig zeg.
waarschijnlijk niet. Maar misschien val ik in het echt wel mee.
maandag 11 september 2023 om 21:32
Ik denk dat iedereen het anders ervaart. Ik ben alleenstaand moeder geweest met best wel wat uitdagingen.Kaaaaaaaatje schreef: ↑11-09-2023 19:11
Ik vind het knap van haar dat ze het allemaal kan relativeren en het weinig invloed op haar welbevinden had, maar het zijn wel dingen die gewoon zwaar zijn.... want anders noemde ze wel dat haar kind een keer moest huilen omdat het geen ijsje mocht. Of dat haar kind een keer waterpokken heeft. Ook dingen die niet zo leuk zijn, maar toch anders.
Maar juist de waterpokken, die jij toch anders noemt, zijn mij bijgebleven als één van de zwaarste en naarste dingen die er toen waren.
Juist die andere, langduriger en ingrijpender dingen, vond ik minder zwaar. Omdat die voor mij zo vanzelfsprekend hoorden bij het krijgen van een kind. (Ik ben de eerste om toe te geven dat ik een idioot ben dat ik waterpokken niet vanzelfsprekend vond en ernstig onderschat heb)
Imagine
maandag 11 september 2023 om 21:36
Niet. Het is 20 jaar terug. Niet zulke rare dingen zeggen hoor
dinsdag 12 september 2023 om 06:59
Ach, mijn opa mepte er gewoon op los als hij het even niet meer aankon. Klagen op social media deed hij dan weer niet natuurlijk.72Jelle schreef: ↑11-09-2023 10:53Ik denk dat je die lagere belastbaarheid op alle gebieden ziet ( werknemers, studenten enz) en niet specifiek ouder/ kind gerelateerd is.
Waardoor dat komt?
Mijn eigen theorie is dat er vroeger een kleine, happy few was. De rest was gewoon middelmatig en dat was prima, daar hoefde je ook niks mee.
Het lijkt nu alsof iedereen VWO doet
( desnoods met allerlei bijlessen) , knap is ( desnoods met plastische chirurgie), iedereen fulltime werken kan combineren met 3 kinderen, leuk sociaal leven enz.
Middelmatig is nu eigenlijk falen. Met als gevolg dat een groot deel van de bevolking chronisch op z'n tenen loopt.
dinsdag 12 september 2023 om 07:01
Ja inderdaad, of alle kinderen naar de achterkamer en opa en oma bijkomen in de voorkamer. En de huilbaby ook maar meteen in een achterafkamertje, zodat er tenminste geslapen kon worden door de rest.__appelbloesem__ schreef: ↑12-09-2023 06:59Ach, mijn opa mepte er gewoon op los als hij het even niet meer aankon. Klagen op social media deed hij dan weer niet natuurlijk.
dinsdag 12 september 2023 om 07:20
Natuurlijk is het af en toe zwaar vooral wanneer kinderen ziek zijn. Maar het is toch een gegeven dat wanneer je aan kinderen begint en je niet wilt dat ze 5 dagen door de opvang/opa/oma/gastouder oid worden opgevoed dat je dan (tijdelijk) concessies moet maken, zoals carrière op een lager pitje en/of minder sporten/uitgaan etc?Kaaaaaaaatje schreef: ↑11-09-2023 19:11Eens.
Vooral omdat er wel wordt verteld dat het ook zwaar was, maar dat het gewoon niet zo zwaar werd ervaren.
FV zegt bijvoorbeeld dat ze haar kind mee naar haar werk moest nemen en dat daar dan geen begrip voor is. Dat is toch gewoon een niet leuke situatie. Net als dat er niet altijd begrip voor was dat je wel de enige bent die het kind op kan halen en dat je dus wel weg moet, ook in situaties waarin je dat liever niet zou doen. Of carriere kansen die je voorbij moet laten gaan omdat je geen achterwacht hebt en het dus niet pakt. Dat zijn dingen die je moet laten voor je kinderen en het is haar bij gebleven. En ze noemt het hier. Dus misschien is dat gewoon wel zwaar, want anders hoef je het niet te noemen.
Ik vind het knap van haar dat ze het allemaal kan relativeren en het weinig invloed op haar welbevinden had, maar het zijn wel dingen die gewoon zwaar zijn.... want anders noemde ze wel dat haar kind een keer moest huilen omdat het geen ijsje mocht. Of dat haar kind een keer waterpokken heeft. Ook dingen die niet zo leuk zijn, maar toch anders.
Als je alles maar wilt blijven doen zoals voordat je kinderen had en de kinderen erbij ja dan kan ik me voorstellen dat het heel zwaar is.
Mijn sociale leven is nu heel bewust alleen met vriendinnen waar ik echt energie van krijg en ik oprecht gezellig vind. De koffie dates met vage kennissen heb ik gewoon laten vallen, jammer dan maar die tijd heb ik nodig voor mezelf en mijn gezin. Ik ben nu zwanger dus sport nu nog maar 1x per week maar na de zwangerschap ga ik gewoon in de avond of ochtend als de kinderen nog slapen een wandeling maken met een podcast in. Mijn baan is nog steeds wel op niveau maar stappen maken zit er nu gewoon niet in, dat doe ik wel weer wanneer ik 4 dagen ga werken wanneer de kinderen naar de basisschool gaan dus.
Als je niet bereid bent om iets aan te passen dan maak je het ook gewoon zelf zwaar voor jezelf.
dinsdag 12 september 2023 om 07:20
Natuurlijk is het af en toe zwaar vooral wanneer kinderen ziek zijn. Maar het is toch een gegeven dat wanneer je aan kinderen begint en je niet wilt dat ze 5 dagen door de opvang/opa/oma/gastouder oid worden opgevoed dat je dan (tijdelijk) concessies moet maken, zoals carrière op een lager pitje en/of minder sporten/uitgaan etc?Kaaaaaaaatje schreef: ↑11-09-2023 19:11Eens.
Vooral omdat er wel wordt verteld dat het ook zwaar was, maar dat het gewoon niet zo zwaar werd ervaren.
FV zegt bijvoorbeeld dat ze haar kind mee naar haar werk moest nemen en dat daar dan geen begrip voor is. Dat is toch gewoon een niet leuke situatie. Net als dat er niet altijd begrip voor was dat je wel de enige bent die het kind op kan halen en dat je dus wel weg moet, ook in situaties waarin je dat liever niet zou doen. Of carriere kansen die je voorbij moet laten gaan omdat je geen achterwacht hebt en het dus niet pakt. Dat zijn dingen die je moet laten voor je kinderen en het is haar bij gebleven. En ze noemt het hier. Dus misschien is dat gewoon wel zwaar, want anders hoef je het niet te noemen.
Ik vind het knap van haar dat ze het allemaal kan relativeren en het weinig invloed op haar welbevinden had, maar het zijn wel dingen die gewoon zwaar zijn.... want anders noemde ze wel dat haar kind een keer moest huilen omdat het geen ijsje mocht. Of dat haar kind een keer waterpokken heeft. Ook dingen die niet zo leuk zijn, maar toch anders.
Als je alles maar wilt blijven doen zoals voordat je kinderen had en de kinderen erbij ja dan kan ik me voorstellen dat het heel zwaar is.
Mijn sociale leven is nu heel bewust alleen met vriendinnen waar ik echt energie van krijg en ik oprecht gezellig vind. De koffie dates met vage kennissen heb ik gewoon laten vallen, jammer dan maar die tijd heb ik nodig voor mezelf en mijn gezin. Ik ben nu zwanger dus sport nu nog maar 1x per week maar na de zwangerschap ga ik gewoon in de avond of ochtend als de kinderen nog slapen een wandeling maken met een podcast in. Mijn baan is nog steeds wel op niveau maar stappen maken zit er nu gewoon niet in, dat doe ik wel weer wanneer ik 4 dagen ga werken wanneer de kinderen naar de basisschool gaan dus.
Als je niet bereid bent om iets aan te passen dan maak je het ook gewoon zelf zwaar voor jezelf.
dinsdag 12 september 2023 om 08:58
Als ik een ding anders zou doen met mijn dochter als ik het over kon doen, zou dat de waterpokken vaccinatie zijn. Ik dacht ook: ach ja, waterpokken, hoort erbij. Maar dat hoeft dus helemaal niet, en kind was zo vreselijk ellendig. Niet gevaarlijk ziek, maar wel zo beroerd. Je blijft de littekens zien, en je houdt de kans op gordelroos (ook ellendig). Ik zou haar dus (op eigen kosten) hebben laten vaccineren.Klapstoel schreef: ↑11-09-2023 21:32Ik denk dat iedereen het anders ervaart. Ik ben alleenstaand moeder geweest met best wel wat uitdagingen.
Maar juist de waterpokken, die jij toch anders noemt, zijn mij bijgebleven als één van de zwaarste en naarste dingen die er toen waren.
Juist die andere, langduriger en ingrijpender dingen, vond ik minder zwaar. Omdat die voor mij zo vanzelfsprekend hoorden bij het krijgen van een kind. (Ik ben de eerste om toe te geven dat ik een idioot ben dat ik waterpokken niet vanzelfsprekend vond en ernstig onderschat heb)
dinsdag 12 september 2023 om 09:40
Waarom ga jij en een aantal andere mensen er steeds vanuit dat teveel voor jezelf kiezen de reden is waarom (sommige) vrouwen het moederschap (soms) zwaar vinden? Als het puur de combi van veel eigen dingen blijven doen en het ouderschap zou zijn dat het zwaar maakt dan zou je massaal vaders horen klagen dat het zo zwaar is. En die hoor je nauwelijks klagen over het ouderschap, juist omdát ze hun eigen dingen blijven doen en hun vrouw veel oppakt rondom de kinderen. Volgens mij komen de meeste ik-vind-het-zwaar moeders helemaal niet uit de groep moeders die fulltime werken of hun hobby blijven uitvoeren, maar juist uit de groep moeders die veel hebben opgegeven om bij hun kinderen te zijn. Het gemiddelde plaatje dat ik om me heen zie is een anderhalfverdienersmodel, waarin de vader veel eigen dingen blijft doen en de moeder haar eigen dingen flink heeft ingeperkt en het overgrote deel van de verantwoordelijkheid voor de kinderen draagt. En dat soms zwaar vindt. De oplossing is dan in mijn ogen niet om maar nóg meer eigen dingen op te geven als moeder, maar om het gelijker te verdelen. En voor ik door sommigen hier weer beticht wordt van anti-kind zijn, ik bedoel daarmee dus niet dat ook de moeder maar helemaal niets moet opgeven en beide ouders enkel voor hun eigen dingen zouden moeten gaan. Ik bedoel dat vaders een veel grotere rol zouden moeten nemen in de zorg en verantwoordelijkheid voor hun eigen kinderen. Op die manier ontstaat er meer lucht voor de moeders en wordt het voor hen minder zwaar.monstertje22 schreef: ↑12-09-2023 07:20Als je alles maar wilt blijven doen zoals voordat je kinderen had en de kinderen erbij ja dan kan ik me voorstellen dat het heel zwaar is.
dinsdag 12 september 2023 om 10:15
dat denk ik eigenlijk ook. Zolang je genoeg dingen hebt in je leven waar je energie uit haalt is het niet erg dat je het druk hebt. Het wordt pas zwaar als er weinig is waar je energie uithaalt.nicole123 schreef: ↑12-09-2023 09:40Waarom ga jij en een aantal andere mensen er steeds vanuit dat teveel voor jezelf kiezen de reden is waarom (sommige) vrouwen het moederschap (soms) zwaar vinden? Als het puur de combi van veel eigen dingen blijven doen en het ouderschap zou zijn dat het zwaar maakt dan zou je massaal vaders horen klagen dat het zo zwaar is. En die hoor je nauwelijks klagen over het ouderschap, juist omdát ze hun eigen dingen blijven doen en hun vrouw veel oppakt rondom de kinderen. Volgens mij komen de meeste ik-vind-het-zwaar moeders helemaal niet uit de groep moeders die fulltime werken of hun hobby blijven uitvoeren, maar juist uit de groep moeders die veel hebben opgegeven om bij hun kinderen te zijn. Het gemiddelde plaatje dat ik om me heen zie is een anderhalfverdienersmodel, waarin de vader veel eigen dingen blijft doen en de moeder haar eigen dingen flink heeft ingeperkt en het overgrote deel van de verantwoordelijkheid voor de kinderen draagt. En dat soms zwaar vindt. De oplossing is dan in mijn ogen niet om maar nóg meer eigen dingen op te geven als moeder, maar om het gelijker te verdelen. En voor ik door sommigen hier weer beticht wordt van anti-kind zijn, ik bedoel daarmee dus niet dat ook de moeder maar helemaal niets moet opgeven en beide ouders enkel voor hun eigen dingen zouden moeten gaan. Ik bedoel dat vaders een veel grotere rol zouden moeten nemen in de zorg en verantwoordelijkheid voor hun eigen kinderen. Op die manier ontstaat er meer lucht voor de moeders en wordt het voor hen minder zwaar.
dinsdag 12 september 2023 om 10:15
dat had ik ook bedacht, krijgt zoon waterpokken 5 dagen voor de vaccinatie afspraaknausicaa schreef: ↑12-09-2023 08:58Als ik een ding anders zou doen met mijn dochter als ik het over kon doen, zou dat de waterpokken vaccinatie zijn. Ik dacht ook: ach ja, waterpokken, hoort erbij. Maar dat hoeft dus helemaal niet, en kind was zo vreselijk ellendig. Niet gevaarlijk ziek, maar wel zo beroerd. Je blijft de littekens zien, en je houdt de kans op gordelroos (ook ellendig). Ik zou haar dus (op eigen kosten) hebben laten vaccineren.
dinsdag 12 september 2023 om 10:32
Ik heb het over e.e.a aanpassen, niet alles aanpassen. En welke vader ken jij die en fulltime werkt, 0 zorg voor de kinderen en huishouden draagt, 3x per week sport en ieder weekend sociale afspraken heeft?nicole123 schreef: ↑12-09-2023 09:40Waarom ga jij en een aantal andere mensen er steeds vanuit dat teveel voor jezelf kiezen de reden is waarom (sommige) vrouwen het moederschap (soms) zwaar vinden? Als het puur de combi van veel eigen dingen blijven doen en het ouderschap zou zijn dat het zwaar maakt dan zou je massaal vaders horen klagen dat het zo zwaar is. En die hoor je nauwelijks klagen over het ouderschap, juist omdát ze hun eigen dingen blijven doen en hun vrouw veel oppakt rondom de kinderen. Volgens mij komen de meeste ik-vind-het-zwaar moeders helemaal niet uit de groep moeders die fulltime werken of hun hobby blijven uitvoeren, maar juist uit de groep moeders die veel hebben opgegeven om bij hun kinderen te zijn. Het gemiddelde plaatje dat ik om me heen zie is een anderhalfverdienersmodel, waarin de vader veel eigen dingen blijft doen en de moeder haar eigen dingen flink heeft ingeperkt en het overgrote deel van de verantwoordelijkheid voor de kinderen draagt. En dat soms zwaar vindt. De oplossing is dan in mijn ogen niet om maar nóg meer eigen dingen op te geven als moeder, maar om het gelijker te verdelen. En voor ik door sommigen hier weer beticht wordt van anti-kind zijn, ik bedoel daarmee dus niet dat ook de moeder maar helemaal niets moet opgeven en beide ouders enkel voor hun eigen dingen zouden moeten gaan. Ik bedoel dat vaders een veel grotere rol zouden moeten nemen in de zorg en verantwoordelijkheid voor hun eigen kinderen. Op die manier ontstaat er meer lucht voor de moeders en wordt het voor hen minder zwaar.
Ik ken er geen. De meeste vaders die ik ken helpen ook mee in het huishouden of nemen in het weekend wat over zodat moeder dan wat tijd voor zichzelf heeft.
Je kan ook iets voor jezelf hebben door 1 keer per week te sporten Ipv 3 keer. Of eens in de maand met vriendinnen af te spreken in plaats van wekelijks. Daarnaast kan je ook ontspanning halen door tijd met je kinderen te besteden.
Het is echt niet zo dat wanneer je een leuke tijd hebt met je kinderen dat je dan nog steeds niet toe komt aan rust. Ik geniet gewoon van zwemuitjes met mijn dreumes en wanneer hij dan een langer dutje doet dan kunnen mijn man en ik uitgebreid samen lunchen als quality time.
Tegelijkertijd heeft mijn man een beter inkomen, voor ons is het beter dat hij dus meer werkt en minder in het huishouden doet zodat er meer geld binnenkomt wat wij kunnen gebruiken om leuke dingen te doen. Maar als ik hulp nodig heb in het huishouden dan vraag ik dat gewoon en dan doet hij dat ook. Het is ook gewoon communiceren met je partner, als je niets bespreekt kan je man ook niet weten wat jij nodig hebt. Als ik te veel van mijn man vraag dan geeft hij dat ook aan.
Het is echt niet per se de oplossing dat mannen maar minder moeten gaan werken zodat vrouwen meer tijd voor zichzelf hebben. Nee, je moet met je partner bespreken wie doet wat en wanneer gaan we dat doen. Nogmaals dingen aanpassen hoort erbij. En als je daartoe niet bereid bent en alleen maar naar je man gaat wijzen tjah dan had je serieus beter na moeten denken voordat je aan een gezin begon.
dinsdag 12 september 2023 om 10:32
Ik heb het over e.e.a aanpassen, niet alles aanpassen. En welke vader ken jij die en fulltime werkt, 0 zorg voor de kinderen en huishouden draagt, 3x per week sport en ieder weekend sociale afspraken heeft?nicole123 schreef: ↑12-09-2023 09:40Waarom ga jij en een aantal andere mensen er steeds vanuit dat teveel voor jezelf kiezen de reden is waarom (sommige) vrouwen het moederschap (soms) zwaar vinden? Als het puur de combi van veel eigen dingen blijven doen en het ouderschap zou zijn dat het zwaar maakt dan zou je massaal vaders horen klagen dat het zo zwaar is. En die hoor je nauwelijks klagen over het ouderschap, juist omdát ze hun eigen dingen blijven doen en hun vrouw veel oppakt rondom de kinderen. Volgens mij komen de meeste ik-vind-het-zwaar moeders helemaal niet uit de groep moeders die fulltime werken of hun hobby blijven uitvoeren, maar juist uit de groep moeders die veel hebben opgegeven om bij hun kinderen te zijn. Het gemiddelde plaatje dat ik om me heen zie is een anderhalfverdienersmodel, waarin de vader veel eigen dingen blijft doen en de moeder haar eigen dingen flink heeft ingeperkt en het overgrote deel van de verantwoordelijkheid voor de kinderen draagt. En dat soms zwaar vindt. De oplossing is dan in mijn ogen niet om maar nóg meer eigen dingen op te geven als moeder, maar om het gelijker te verdelen. En voor ik door sommigen hier weer beticht wordt van anti-kind zijn, ik bedoel daarmee dus niet dat ook de moeder maar helemaal niets moet opgeven en beide ouders enkel voor hun eigen dingen zouden moeten gaan. Ik bedoel dat vaders een veel grotere rol zouden moeten nemen in de zorg en verantwoordelijkheid voor hun eigen kinderen. Op die manier ontstaat er meer lucht voor de moeders en wordt het voor hen minder zwaar.
Ik ken er geen. De meeste vaders die ik ken helpen ook mee in het huishouden of nemen in het weekend wat over zodat moeder dan wat tijd voor zichzelf heeft.
Je kan ook iets voor jezelf hebben door 1 keer per week te sporten Ipv 3 keer. Of eens in de maand met vriendinnen af te spreken in plaats van wekelijks. Daarnaast kan je ook ontspanning halen door tijd met je kinderen te besteden.
Het is echt niet zo dat wanneer je een leuke tijd hebt met je kinderen dat je dan nog steeds niet toe komt aan rust. Ik geniet gewoon van zwemuitjes met mijn dreumes en wanneer hij dan een langer dutje doet dan kunnen mijn man en ik uitgebreid samen lunchen als quality time.
Tegelijkertijd heeft mijn man een beter inkomen, voor ons is het beter dat hij dus meer werkt en minder in het huishouden doet zodat er meer geld binnenkomt wat wij kunnen gebruiken om leuke dingen te doen. Maar als ik hulp nodig heb in het huishouden dan vraag ik dat gewoon en dan doet hij dat ook. Het is ook gewoon communiceren met je partner, als je niets bespreekt kan je man ook niet weten wat jij nodig hebt. Als ik te veel van mijn man vraag dan geeft hij dat ook aan.
Het is echt niet per se de oplossing dat mannen maar minder moeten gaan werken zodat vrouwen meer tijd voor zichzelf hebben. Nee, je moet met je partner bespreken wie doet wat en wanneer gaan we dat doen. Nogmaals dingen aanpassen hoort erbij. En als je daartoe niet bereid bent en alleen maar naar je man gaat wijzen tjah dan had je serieus beter na moeten denken voordat je aan een gezin begon.
dinsdag 12 september 2023 om 11:19
Hoewel ik het erg met je eens ben over het minder willen doen en ik ook geen vaders ken die alles blijven doen en de moeder moet opofferen… kan ik niet zoveel met het ‘helpen’ van vader.monstertje22 schreef: ↑12-09-2023 10:32Ik heb het over e.e.a aanpassen, niet alles aanpassen. En welke vader ken jij die en fulltime werkt, 0 zorg voor de kinderen en huishouden draagt, 3x per week sport en ieder weekend sociale afspraken heeft?
Ik ken er geen. De meeste vaders die ik ken helpen ook mee in het huishouden of nemen in het weekend wat over zodat moeder dan wat tijd voor zichzelf heeft.
Je kan ook iets voor jezelf hebben door 1 keer per week te sporten Ipv 3 keer. Of eens in de maand met vriendinnen af te spreken in plaats van wekelijks. Daarnaast kan je ook ontspanning halen door tijd met je kinderen te besteden.
Het is echt niet zo dat wanneer je een leuke tijd hebt met je kinderen dat je dan nog steeds niet toe komt aan rust. Ik geniet gewoon van zwemuitjes met mijn dreumes en wanneer hij dan een langer dutje doet dan kunnen mijn man en ik uitgebreid samen lunchen als quality time.
Tegelijkertijd heeft mijn man een beter inkomen, voor ons is het beter dat hij dus meer werkt en minder in het huishouden doet zodat er meer geld binnenkomt wat wij kunnen gebruiken om leuke dingen te doen. Maar als ik hulp nodig heb in het huishouden dan vraag ik dat gewoon en dan doet hij dat ook. Het is ook gewoon communiceren met je partner, als je niets bespreekt kan je man ook niet weten wat jij nodig hebt. Als ik te veel van mijn man vraag dan geeft hij dat ook aan.
Het is echt niet per se de oplossing dat mannen maar minder moeten gaan werken zodat vrouwen meer tijd voor zichzelf hebben. Nee, je moet met je partner bespreken wie doet wat en wanneer gaan we dat doen. Nogmaals dingen aanpassen hoort erbij. En als je daartoe niet bereid bent en alleen maar naar je man gaat wijzen tjah dan had je serieus beter na moeten denken voordat je aan een gezin begon.
Hier wordt niet geholpen door man hoor, we doen het samen. Hij een deel, ik een deel. Ik denk dat ik wel meer voor de kinderen doe qua derde shift maar eerlijk is eerlijk, ik kan dat ook niet loslaten (en vind het leuk) dus dikke prima. Andere dingen (boodschappen, bestellen, auto, tuin, huis, de was, bedden verschonen) kan ik dan weer prima loslaten. Hij dus een deel, ik een deel, een deel samen (vooral keuzes maken).
Maar van de mensen die ik hoor klagen (zowel man als vrouw) zijn het vooral mensen die vanalles van zichzelf eisen. 3x sporten, 1x datenight, 2x vriendinnen, 32 uur werken. En dan hebben ze meestal nog geen mantelzorg gelukkig. Nouja ik ben zo dus niet; kinderen nu klein, ik combineer zoveel mogelijk (afspreken met kinderen en vriendinnen, wandelen overal naartoe telt nu als sport, etc).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
