Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??

NoPepsiPlease zondag 3 september 2023 om 12:37

Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.

Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.

Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?

Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.

Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.

"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"

Sjaantje37 zondag 10 september 2023 om 19:19

nicole123 schreef: ↑
10-09-2023 17:40
Ik vind het eerlijk gezegd best treurig om te zien hoe er in dit topic door sommigen gepost wordt. In plaats van andere moeders te steunen als ze het zwaar vinden worden andere moeders gebasht. Want die andere moeders janken zonder goede reden dat ze het zwaar vinden, ze zorgen niet goed genoeg voor hun kinderen, ze vinden hun eigen dingen te belangrijk, ze hebben er van tevoren niet goed genoeg over nagedacht. En de posters zelf doen het stuk voor stuk wel perfect, onder natuurlijk veel zwaardere omstandigheden. Maken wel de goede keuzes hebben wel de juiste levensinstelling. Is het nou echt zo nodig om anderen naar beneden te trappen? Ik vind het een nare houding, om op die manier in het leven te staan en naar anderen te kijken. Volgens mij probeert veruit het grootste deel van de moeders het goed te doen. Moeders die het zwaar vinden hebben begrip en steun nodig, niet nog een berg kritiek er bovenop.

Goede post, had het niet beter kunnen verwoorden.

Lisava zondag 10 september 2023 om 20:32

nicole123 schreef: ↑
10-09-2023 17:40
Ik vind het eerlijk gezegd best treurig om te zien hoe er in dit topic door sommigen gepost wordt. In plaats van andere moeders te steunen als ze het zwaar vinden worden andere moeders gebasht. Want die andere moeders janken zonder goede reden dat ze het zwaar vinden, ze zorgen niet goed genoeg voor hun kinderen, ze vinden hun eigen dingen te belangrijk, ze hebben er van tevoren niet goed genoeg over nagedacht. En de posters zelf doen het stuk voor stuk wel perfect, onder natuurlijk veel zwaardere omstandigheden. Maken wel de goede keuzes hebben wel de juiste levensinstelling. Is het nou echt zo nodig om anderen naar beneden te trappen? Ik vind het een nare houding, om op die manier in het leven te staan en naar anderen te kijken. Volgens mij probeert veruit het grootste deel van de moeders het goed te doen. Moeders die het zwaar vinden hebben begrip en steun nodig, niet nog een berg kritiek er bovenop.

-April- zondag 10 september 2023 om 20:56

Ik denk niet dat t zwaarder is dan 10-20 jaar geleden.
Man en ik hebben het even zwaar denk ik. Misschien ik iets zwaarder omdat ik meer uren werk (en thuis nog steeds m’n taken doe en kind meer naar mij toe trekt). Maar het scheelt niet veel.

Voor de rest kan ik nog niet meepraten over dit onderwerp. We hebben 1 peuter die bijna nooit ziek is en geen andere problemen heeft. Heb niet echt voor hete vuren gestaan

72Jelle maandag 11 september 2023 om 06:19

nicole123 schreef: ↑
10-09-2023 17:40
Ik vind het eerlijk gezegd best treurig om te zien hoe er in dit topic door sommigen gepost wordt. In plaats van andere moeders te steunen als ze het zwaar vinden worden andere moeders gebasht. Want die andere moeders janken zonder goede reden dat ze het zwaar vinden, ze zorgen niet goed genoeg voor hun kinderen, ze vinden hun eigen dingen te belangrijk, ze hebben er van tevoren niet goed genoeg over nagedacht. En de posters zelf doen het stuk voor stuk wel perfect, onder natuurlijk veel zwaardere omstandigheden. Maken wel de goede keuzes en hebben wel de juiste levensinstelling. Is het nou echt zo nodig om anderen naar beneden te trappen? Ik vind het een nare houding, om op die manier in het leven te staan en naar anderen te kijken. Volgens mij probeert veruit het grootste deel van de moeders het goed te doen. Moeders die het zwaar vinden hebben begrip en steun nodig, niet nog een berg kritiek er bovenop.

Ik lees nergens bashen of naar beneden trappen. We voeren een nette discussie over of dat moederschap echt zo zwaar is.
Ik heb nog geen goede argumenten bij gezonde moeders met gezonde kinderen gelezen. Behalve niet opladen of het geen me- time vinden van de tijd met je eigen kinderen. En dat mag natuurlijk ( gevoelens zijn subjectief) , maar dan mag ik dat ook verwend gezeur vinden.
En begrip en steun, iemand die verkouden is en klaagt alsof hij een beenamputatie krijgt, geef ik ook een zakdoekje en ik wil best even luisteren. Maar daarna is wat relativering en een schop onder de kont ook prima.
(En uiteraard hoop ik dat ouders die het echt zo zwaar ervaren hulp zoeken, want daar is misschien meer aan de hand)

florence13 maandag 11 september 2023 om 06:43

luiwammes schreef: ↑
10-09-2023 16:22
Als ik er nog eens over na denk en de discussie hier een beetje volg, hebben misschien juist de mannen (vaders) het zwaarder gekregen. En dan niet ten opzichte van 5/10/15 jaar geleden, maar nog wat langer terug.

Mijn ouders hadden een klassieke rolverdeling, moeder was thuis, vader werkte fulltime. Moeder had meer kinderen dan de meesten tegenwoordig en had daar best wat werk aan. Tel daarbij op dat alle winkels om 6 uur dicht gingen en geld moest worden gehaald bij het loket van de bank die ook niet altijd open was. Mijn vader hoefde alleen naar z’n werk, en kwam savonds thuis en het eten stond op tafel, de kinderen waren verzorgd en naar hun school/clubjes/vriendjes geweest en als er eens eentje ziek was, dan was dat verder niet een logistieke puzzel met z’n werk. Traktaties en kinderfeestjes, gevulde broodtrommels, allemaal niet zijn taak.

Mijn man heeft het volgens mij een stuk zwaarder. Wij hebben het thuis 50/50 verdeeld en werken allebei fulltime. Tegenwoordig betekent dat ook vaak nog savonds werken, want ja, je bent toch altijd bereikbaar. Bovenop die fulltime baan is hij (anders dan mijn vader vroeger) is net zo goed verantwoordelijk voor de kinderen en moet zorgen dat ie op tijd thuis is om te koken, de was en de plas.

Vrouwen hadden altijd al een langere werkweek (volgens onderzoek van de universiteit Groningen besteedden zij tussen 1975 en 1990 50 uur aan huishoudelijke taken). Die hebben vooral de taken zien veranderen. De mannen kregen er vooral taken bij.

Historisch genomen klopt dit niet. Er is eigenlijk maar een hele korte tijd geweest dat het zo werkte (de tijd die jij benoemt). Daarvoor werkten vrouwen, zowel als landarbeider als in de industrie (toen de industriele revolutie op gang kwam). En onderschat natuurlijk ook de last niet als je 12 kinderen had. We noemen de rolverdeling klassiek, maar er is eigenlijk niets klassieks aan. We zijn eigenlijk een soort van collectief vergeten dat vrouwen vroeger (dus voor de wereldoorlogen) ook al werkten.

florence13 maandag 11 september 2023 om 07:16

72Jelle schreef: ↑
11-09-2023 06:19
Ik lees nergens bashen of naar beneden trappen. We voeren een nette discussie over of dat moederschap echt zo zwaar is.
Ik heb nog geen goede argumenten bij gezonde moeders met gezonde kinderen gelezen. Behalve niet opladen of het geen me- time vinden van de tijd met je eigen kinderen. En dat mag natuurlijk ( gevoelens zijn subjectief) , maar dan mag ik dat ook verwend gezeur vinden.
En begrip en steun, iemand die verkouden is en klaagt alsof hij een beenamputatie krijgt, geef ik ook een zakdoekje en ik wil best even luisteren. Maar daarna is wat relativering en een schop onder de kont ook prima.
(En uiteraard hoop ik dat ouders die het echt zo zwaar ervaren hulp zoeken, want daar is misschien meer aan de hand)

Hier zit denk ik het probleem. Je gaat er (in mijn optiek) vanuit dat mensen zeuren, en moeten relativeren. Dat is leuk en aardig maar wat dan als het niet zo is? Wat dan als anderen het oprecht als zo zwaar ervaren? Je trekt een vergelijking met een verkoudheid, maar daarmee werkt dat ook zo. Natuurlijk als ik verkouden ben is dat rot, snot in je hoofd enzo. Maar wat nou als iemand die al astma heeft diezelfde verkoudheid krijgt? Dat is totaal onvergelijkbaar. Of als iemand die verkoudheid krijgt terwijl ze net in de drukste week van haar leven zit met een pratend beroep? Dat is heel erg problematisch. Etc.

florence13 maandag 11 september 2023 om 07:19

nicole123 schreef: ↑
10-09-2023 17:40
Ik vind het eerlijk gezegd best treurig om te zien hoe er in dit topic door sommigen gepost wordt. In plaats van andere moeders te steunen als ze het zwaar vinden worden andere moeders gebasht. Want die andere moeders janken zonder goede reden dat ze het zwaar vinden, ze zorgen niet goed genoeg voor hun kinderen, ze vinden hun eigen dingen te belangrijk, ze hebben er van tevoren niet goed genoeg over nagedacht. En de posters zelf doen het stuk voor stuk wel perfect, onder natuurlijk veel zwaardere omstandigheden. Maken wel de goede keuzes en hebben wel de juiste levensinstelling. Is het nou echt zo nodig om anderen naar beneden te trappen? Ik vind het een nare houding, om op die manier in het leven te staan en naar anderen te kijken. Volgens mij probeert veruit het grootste deel van de moeders het goed te doen. Moeders die het zwaar vinden hebben begrip en steun nodig, niet nog een berg kritiek er bovenop.

hele mooie post.
Daarbij, ik denk echt dat elke moeder, hoe goed ze het ook geregeld heeft en wat een fantastisch energie niveau ze ook heeft, ook momenten heeft gehad dat ze dacht 'pffff waar ben ik aan begonnen'. Ik geloof niet dat er mensen bestaan die dat werkelijk nooit gehad hebben.

Anoniem_65537e2e2c3d3 maandag 11 september 2023 om 07:42

Nou, echt... As we speak hoor ik onze buurjongetjes van onder de 4 weer het hele huis op stelten zetten. Echte peuterterreur en dat op maandagochtend. Bovendien is het ook net zo goed op zaterdagavond of dinsdagmiddag, het is echt wel 10 x per dag raak. Het is duidelijk dat het huwelijk van onze buren er inmiddels ook onder begint te lijden, want goeie bedoelingen worden inmiddels afgewisseld met verwijten en de strijd wie van de twee het zwaarst heeft. En onze buren zijn gezond en hebben ook twee gezonde kinderen, die er fris en leuk uitzien, leuke dingen doen, etc. Maar wij hebben oprecht met ze te doen.

72Jelle maandag 11 september 2023 om 08:15

florence13 schreef: ↑
11-09-2023 07:19
hele mooie post.
Daarbij, ik denk echt dat elke moeder, hoe goed ze het ook geregeld heeft en wat een fantastisch energie niveau ze ook heeft, ook momenten heeft gehad dat ze dacht 'pffff waar ben ik aan begonnen'. Ik geloof niet dat er mensen bestaan die dat werkelijk nooit gehad hebben.

Natuurlijk. Maar dat is ook volstrekt normaal, net als dat sommige periodes op je werk of in je relatie gewoon lastig kunnen zijn. Maar dat maakt nog niet dat je het objectief zwaar hebt en allerlei empatische steun zou moeten krijgen.
Juist de verwachting dat het allemaal alleen maar leuk gaat zijn, of dat je daar zelfs een soort van recht op hebt, vind ik bijzonder storend.
Er zijn heel veel mensen met problemen, maar daar valt een normale range van ongemak gewoon niet onder.

Anoniem_65b93a10517d3 maandag 11 september 2023 om 08:33

florence13 schreef: ↑
11-09-2023 07:19
hele mooie post.
Daarbij, ik denk echt dat elke moeder, hoe goed ze het ook geregeld heeft en wat een fantastisch energie niveau ze ook heeft, ook momenten heeft gehad dat ze dacht 'pffff waar ben ik aan begonnen'. Ik geloof niet dat er mensen bestaan die dat werkelijk nooit gehad hebben.

Dat denk ik zeker ook. En misschien niet allemaal de gedachte: 'waar ben ik aan begonnen?' Voor sommigen ook de vraag of het allemaal niet anders had gekund.

De vraag is voor mij alleen met wie je dit allemaal moet bespreken. De 'niet-klagen-maar-dragen-mentaliteit' lijkt aan het veranderen te zijn. Mensen bespreken nu makkelijker hun ellende zonder enig gevoel voor decorum. Niet specifiek over het ouderschap maar in het algemeen.

Als ik vraag naar de vakantie van de buren, wil ik niet het verhaal over haar stoelgang horen. Ik wil weten waar ze waren, wat ze gedaan hebben of wat voor een weer het was.

Pinaco maandag 11 september 2023 om 08:46

72Jelle schreef: ↑
11-09-2023 06:19
Ik heb nog geen goede argumenten bij gezonde moeders met gezonde kinderen gelezen.

Je hoeft gevoel en ervaring gelukkig niet te beargumenteren om het geldig te laten zijn. Ook als er geen enkel argument is dat jij geldig verklaart, kan het er gewoon zijn.

luiwammes maandag 11 september 2023 om 08:53

florence13 schreef: ↑
11-09-2023 06:43
Historisch genomen klopt dit niet. Er is eigenlijk maar een hele korte tijd geweest dat het zo werkte (de tijd die jij benoemt). Daarvoor werkten vrouwen, zowel als landarbeider als in de industrie (toen de industriele revolutie op gang kwam). En onderschat natuurlijk ook de last niet als je 12 kinderen had. We noemen de rolverdeling klassiek, maar er is eigenlijk niets klassieks aan. We zijn eigenlijk een soort van collectief vergeten dat vrouwen vroeger (dus voor de wereldoorlogen) ook al werkten.

Historisch gezien klopt dit wel, aangezien ik er toch duidelijk een tijdvak bij benoem. Het argument dat jij benoemt is vaak het tegenargument in de discussie dat vrouwen meer/minder moeten werken/thuis zijn. Dan wordt vaak gezegd: vroeger waren moeders ook thuis. En inderdaad, dat was niet zo, alleen voor een deel van de 20e eeuw. En al werkten de dames voor die tijd niet op het land of ergens anders, dan waren er thuis gouvernantes. Dus moeders waren een groot deel van de geschiedenis helemaal niet meer bij hun kinderen dan nu.

Maar goed, mijn reactie ging over het voorbeeld dat ik zelf kreeg, de tijd dat mijn ouders jonge kinderen hadden. Ik heb verder niet opgezocht hoeveel tijd men pak m beet 150 jaar geleden aan werk/huishouden/kinderen besteedde. Ik vermoed dat het destijds - voor de arbeidstijden wet en het kinderwetje van Van Houten mensen het inderdaad veel zwaarder hadden dan nu. Ze werden dan ook veel minder oud dan wij nu.

florence13 maandag 11 september 2023 om 08:59

luiwammes schreef: ↑
11-09-2023 08:53
Historisch gezien klopt dit wel, aangezien ik er toch duidelijk een tijdvak bij benoem. Het argument dat jij benoemt is vaak het tegenargument in de discussie dat vrouwen meer/minder moeten werken/thuis zijn. Dan wordt vaak gezegd: vroeger waren moeders ook thuis. En inderdaad, dat was niet zo, alleen voor een deel van de 20e eeuw. En al werkten de dames voor die tijd niet op het land of ergens anders, dan waren er thuis gouvernantes. Dus moeders waren een groot deel van de geschiedenis helemaal niet meer bij hun kinderen dan nu.

Maar goed, mijn reactie ging over het voorbeeld dat ik zelf kreeg, de tijd dat mijn ouders jonge kinderen hadden. Ik heb verder niet opgezocht hoeveel tijd men pak m beet 150 jaar geleden aan werk/huishouden/kinderen besteedde. Ik vermoed dat het destijds - voor de arbeidstijden wet en het kinderwetje van Van Houten mensen het inderdaad veel zwaarder hadden dan nu. Ze werden dan ook veel minder oud dan wij nu.

je hebt gelijk, in het tijdvlak dat jij benoemt klopt het helemaal. En zeker zal dat zwaar geweest zijn, hoogzwanger van kind nr 9 in een stinkende fabriek staan waar ongelukken wekelijks gebeuren omdat niemand ooit nog van veiligheid gehoord had, 10 uur werken en dan thuiskomen, in een een kamer woning (met al die 6 kinderen die zitten te gillen, 6 omdat er 2 doodgingen aan een of andere ziekte waar we nu voor inenten). Voorzichtig zijn dan je het pand niet in de fik stak als je het een petroleum lamp aanmaakte. Maar goed dat duurde inderdaad niet lang want de gemiddelde levensverwachting was 39 jaar voor vrouwen. Ja mensen, vroeger was alles beter!

nicole123 maandag 11 september 2023 om 09:08

72Jelle schreef: ↑
11-09-2023 08:15
Natuurlijk. Maar dat is ook volstrekt normaal, net als dat sommige periodes op je werk of in je relatie gewoon lastig kunnen zijn. Maar dat maakt nog niet dat je het objectief zwaar hebt en allerlei empatische steun zou moeten krijgen.

Dat vind ik dus geen prettige houding. Dat jij een soort ballotagecommissie bent die bepaalt wanneer anderen wel of geen empathische steun verdienen. Als er geen heel bijzondere objectieve omstandigheden zijn komen ze in het hokje ‘gezonde kinderen en zelf gezond’ en dan moeten ze maar niet zeuren.

Ik zie dat totaal anders. Bijna elke doodnormale moeder met doodnormale kinderen heeft het wel eens zwaar, daarin zijn we het eens. Maar waar jij dan vindt dat die moeders daarom dan geen begrip en steun hoeven te verwachten, vind ik juist dat je elkaar in dat soort dingen over en weer wel zou moeten steunen. Het is geen ‘wie heeft het het zwaarst’ wedstrijd waarbij enkel degene met het grootste objectieve leed wint. Als een mede-moeder er doorheen zit omdat haar baby niet doorslaapt, omdat haar peuter niet wil eten, omdat ze het gevoel om altijd ‘aan’ te staan als zwaar ervaart, dan zijn dat geen uitzonderlijke omstandigheden. Maar als ik zoiets ervaar dan vind ik het fijn om mijn ei kwijt te kunnen bij een vriendin, op een forum of in een app-groepje. En dat men dan geen kritiek op me heeft en vindt dat ik maar niet moet zeuren, maar dat ik herkenning kan vinden in dat andere moeders ook dat soort dingen lastig vinden of ermee geworsteld hebben.

Overigens vind ik ‘gezonde kinderen en zelf gezond’ ook een stempel die je niet zomaar op iemand kan drukken. Ik ken diverse situaties van moeders die er bijv doorheen zaten met het niet slapen en huilen van hun baby en dat later bleek dat de baby reflux of koemelkallergie had. Of moeders die het gedrag van hun peuter of kleuter heel slecht konden handelen, maar dat de puzzelstukjes in elkaar vielen toen later de diagnose ASS bleek. Een moeder die het in mijn ogen objectief minder zwaar had dan ik, maar het als enorm zwaar ervoer, en van wie het een tijd daarna bleek dat ze al heel lang een postnatale depressie had. Of kinderen en hun ouders helemaal gezond zijn, zowel fysiek als psychisch, kun je vaak pas achteraf stellen. Dat kunnen die ouders zelf pas achteraf en de buitenwereld al helemaal.

Veganlover maandag 11 september 2023 om 09:09

Ik zie steeds meer 4 om 4 dagen werken in gezinnen. Het heeft tijd nodig dat ook de man de verjaarskadootjes tot zich neemt en de sportschoenen koopt als de vorige te klein waren. Maar zolang we het blijven overnemen verandert er niets. ik werk fulltime, man ook. We hebben 2 kinderen. Ik voel me geen sec schuldig. Ik ben wel vaak moe. Maar dat is mijn man ook. Er is nog een hele slag te slaan dat is duidelijk

Pinaco maandag 11 september 2023 om 09:22

Stukje aanvulling op Nicole: Perspectief en context tellen ook mee. Als je beide ouders bent verloren en zelf kanker overleefd hebt zal je misschien niet zo snel klagen over een griepje of een kind dat erg aan de ouders hangt. Maar als je een rooskleuriger leven leidt kan tegenslag negatiever ervaren worden. Voelt dat oneerlijk, vooral voor zij die meer voor de kiezen hebben gekregen? Mogelijk. Maar dat maakt het niet minder waar of aanstelgedrag. Het is gewoon een andere ervaring.

pinaco wijzigde dit bericht op 11-09-2023 09:33

16.96% gewijzigd

nicole123 maandag 11 september 2023 om 09:27

Andersom schreef: ↑
11-09-2023 08:33
Dat denk ik zeker ook. En misschien niet allemaal de gedachte: 'waar ben ik aan begonnen?' Voor sommigen ook de vraag of het allemaal niet anders had gekund.

De vraag is voor mij alleen met wie je dit allemaal moet bespreken. De 'niet-klagen-maar-dragen-mentaliteit' lijkt aan het veranderen te zijn. Mensen bespreken nu makkelijker hun ellende zonder enig gevoel voor decorum. Niet specifiek over het ouderschap maar in het algemeen.

Als ik vraag naar de vakantie van de buren, wil ik niet het verhaal over haar stoelgang horen. Ik wil weten waar ze waren, wat ze gedaan hebben of wat voor een weer het was.

Dat herken ik helemaal niet. Maak jij dat echt zo vaak mee of maak je er nu een karikatuur van?

Misschien zit ik dan in een andere bubbel, maar ik word echt niet continu om mijn oren geslagen met verhalen over de stoelgang van de buurvrouw. De rem van het alles maar voor jezelf houden gaat er misschien een beetje af, maar voor zover ik zie gewoon netjes en meer onder bijvoorbeeld vriendinnen, op een forum, of in een app-groepje. En dat lijkt me alleen maar prima, dat we niet de schone schijn hoeven op te houden dat het met ons allemaal alleen maar fantástisch gaat. Want dat zorgt enkel ervoor dat je je alleen maar rotter voelt als het bij jou even niet zo geweldig is.

Op social media krijgen we overigens wel vooral het beeld dat het bij anderen fantastisch gaat. Op die paar ‘Instagram-huilers’ na worden op social media dingen bijna altijd net wat mooier voorgesteld dan ze zijn. Iedereen staat blij op de vakantiefoto’s, Pietjes eerste schooldag was helemaal super en hoera want Keesjes eerste tandje is door. Dat tijdens de vakantie de kinderen elkaar zo de tent uitvochten dat de ouders het liefst waren omgekeerd, dat Pietje de weken voor hij naar school ging zo gespannen was dat hij onhandelbaar was en dat Keesje nachtenlang gehuild heeft door die doorkomende tandjes, dat staat er over het algemeen niet bij. In sommige gevallen hoor je het wel achteraf in een persoonlijk gesprek, over de leuke en minder leuke kant van de vakantie, eerste schooldag of tandjes. Dat die gesprekken er zijn en het perfecte plaatje voor de buitenwereld wat relativeren vind ik alleen maar goed.

Anoniem_65b93a10517d3 maandag 11 september 2023 om 09:37

nicole123 schreef: ↑
11-09-2023 09:27
Dat herken ik helemaal niet. Maak jij dat echt zo vaak mee of maak je er nu een karikatuur van?

Misschien zit ik dan in een andere bubbel, maar ik word echt niet continu om mijn oren geslagen met verhalen over de stoelgang van de buurvrouw. De rem van het alles maar voor jezelf houden gaat er misschien een beetje af, maar voor zover ik zie gewoon netjes en meer onder bijvoorbeeld vriendinnen, op een forum, of in een app-groepje. En dat lijkt me alleen maar prima, dat we niet de schone schijn hoeven op te houden dat het met ons allemaal alleen maar fantástisch gaat. Want dat zorgt enkel ervoor dat je je alleen maar rotter voelt als het bij jou even niet zo geweldig is.

Op social media krijgen we overigens wel vooral het beeld dat het bij anderen fantastisch gaat. Op die paar ‘Instagram-huilers’ na worden op social media dingen bijna altijd net wat mooier voorgesteld dan ze zijn. Iedereen staat blij op de vakantiefoto’s, Pietjes eerste schooldag was helemaal super en hoera want Keesjes eerste tandje is door. Dat tijdens de vakantie de kinderen elkaar zo de tent uitvochten dat de ouders het liefst waren omgekeerd, dat Pietje de weken voor hij naar school ging zo gespannen was dat hij onhandelbaar was en dat Keesje nachtenlang gehuild heeft door die doorkomende tandjes, dat staat er over het algemeen niet bij. In sommige gevallen hoor je het wel achteraf in een persoonlijk gesprek, over de leuke en minder leuke kant van de vakantie, eerste schooldag of tandjes. Dat die gesprekken er zijn en het perfecte plaatje voor de buitenwereld wat relativeren vind ik alleen maar goed.

Niet dagelijks of wekelijks maar wel regelmatig. Dat van de 'buurvrouw' overkwam mij van de week. Ik was ramen aan het lappen op het moment dat zij hun auto parkeerden terug van vakantie.

Dus ik vroeg of ze een leuke vakantie hadden gehad. Niks leuks gehoord, alleen maar gezeur.

Oh nu het zo warm is, dat iemand zegt dat het lekker weer is, en dan een klaagverhaal met allerlei medische aandoening waarom het dus geen lekker weer zou zijn.

Dat duurt allemaal geen uren, maar wordt wel benoemd in situaties waarin dat niet past. (Kleedkamer van het zwembad/sportschool, de rij bij de supermarkt)

nicole123 maandag 11 september 2023 om 09:46

Andersom schreef: ↑
11-09-2023 09:37
Niet dagelijks of wekelijks maar wel regelmatig. Dat van de 'buurvrouw' overkwam mij van de week. Ik was ramen aan het lappen op het moment dat zij hun auto parkeerden terug van vakantie.

Dus ik vroeg of ze een leuke vakantie hadden gehad. Niks leuks gehoord, alleen maar gezeur.

Oh nu het zo warm is, dat iemand zegt dat het lekker weer is, en dan een klaagverhaal met allerlei medische aandoening waarom het dus geen lekker weer zou zijn.

Dat duurt allemaal geen uren, maar wordt wel benoemd in situaties waarin dat niet past. (Kleedkamer van het zwembad/sportschool, de rij bij de supermarkt)

Dat herken ik zelf eigenlijk helemaal niet zo dus. Kan dat niet ook komen door levensfase? Zijn het jonge moeders met kleine kinderen die zo hun ellende tegen je uitstorten terwijl ze je vrijwel niet kennen, of is het de categorie zestiger met medische kwaaltjes? Of alles door elkaar heen en geen specifieke fase aan te hangen?

Overigens zeg ik als mensen nu tegen me zeggen dat het zulk mooi weer is ook wel ‘Nou, van mij mag het wel wat graadjes koeler, ik trek dit weer niet zo heel goed’. Of op de vraag hoe mijn vakantie was dat we veel leuke dingen hebben gedaan, maar helaas ook wel flink wat regen hadden. Want waarom zou ik de schijn ophouden dat het allemaal super zou zijn, terwijl ik ook gewoon het eerlijke verhaal kan vertellen? Zonder overigens te beginnen over medische kwalen of in één grote klaagzang uit te barsten tegenover onbekenden in de supermarkt. Dat vind ik het andere uiterste.

Anoniem_65b93a10517d3 maandag 11 september 2023 om 10:00

nicole123 schreef: ↑
11-09-2023 09:46
Dat herken ik zelf eigenlijk helemaal niet zo dus. Kan dat niet ook komen door levensfase? Zijn het jonge moeders met kleine kinderen die zo hun ellende tegen je uitstorten terwijl ze je vrijwel niet kennen, of is het de categorie zestiger met medische kwaaltjes? Of alles door elkaar heen en geen specifieke fase aan te hangen?

Eigenlijk wel alles door elkaar heen. Bekenden maar geen mensen met wie ik een bakkie zou doen.

Overigens zeg ik als mensen nu tegen me zeggen dat het zulk mooi weer is ook wel ‘Nou, van mij mag het wel wat graadjes koeler, ik trek dit weer niet zo heel goed’. Of op de vraag hoe mijn vakantie was dat we veel leuke dingen hebben gedaan, maar helaas ook wel flink wat regen hadden. Want waarom zou ik de schijn ophouden dat het allemaal super zou zijn, terwijl ik ook gewoon het eerlijke verhaal kan vertellen? Zonder overigens te beginnen over medische kwalen of in één grote klaagzang uit te barsten tegenover onbekenden in de supermarkt. Dat vind ik het andere uiterste.

Ja, dat doe ik ook, wij hadden twee weken regen op drie weken vakantie, dat benoem ik dan wel, zonder er in te blijven hangen.

Op de en of andere manier duren dit soort gesprekken voor mij dan altijd te lang of zo. Maar misschien heb ik te weinig empathie, dat zou ook nog kunnen.

NoPepsiPlease maandag 11 september 2023 om 10:31

florence13 schreef: ↑
11-09-2023 07:19
hele mooie post.
Daarbij, ik denk echt dat elke moeder, hoe goed ze het ook geregeld heeft en wat een fantastisch energie niveau ze ook heeft, ook momenten heeft gehad dat ze dacht 'pffff waar ben ik aan begonnen'. Ik geloof niet dat er mensen bestaan die dat werkelijk nooit gehad hebben.

Maar dat was ook helemaal niet de insteek van dit topic. Natuurlijk denk je wel eens 'pffff, waar ben ik aan begonnen'. Dat lijkt me heel normaal. Net als balen van slechte nachten, zieke kinderen, de zoveelste mamamamamama slecht trekken.
Ik heb het over met name moeders (want bij vaders zie ik dit nooit) die echt zichzelf lijken te verliezen en die ik alleen hoor over de zware kanten. En dat baart me zorgen. Niet als waardeoordeel. Maar wat is nodig om het tij te keren?

Vandaag hoorde ik dat het Trimbos instituut naar buiten geeft gebracht dat 1 op de 4 kinderen opgroeit bij ouders met verslavingsproblematiek of psychische klachten. Ik moet dan aan dit topic denken. Misschien is het een maatschappelijk probleem dat het leven en sich psychisch zwaarder wordt gevonden. En daardoor het verzorgen van kinderen ook.

Ik zou het echt fijn vinden als we hier gewoon over kunnen praten zonder dat mensen zich aangevallen voelen omdat ze het ouderschap zwaarder vinden dan verwacht. Of in vergelijking met anderen.

Eerder werd al belastbaarheid genoemd. Dat de een een hogere belastbaarheid heeft dan de ander is geen verdienste.

Ik heb zelf weinig last van maatschappelijke druk. Het zal me echt worst zijn wat anderen van traktaties vinden, hoe mijn kinderen erbij lopen of dat ik mijn baby's destijds teveel verwende. Dat stuk van mijn persoonlijkheid maakt het ouderschap een stuk makkelijker. Is geen verdienste. Zo zit ik in elkaar. Op andere gebieden ondervind ik er weleens hinder van, maar daar gaat het nu niet over

"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"

Sjaantje37 maandag 11 september 2023 om 10:42

Vandaag hoorde ik dat het Trimbos instituut naar buiten geeft gebracht dat 1 op de 4 kinderen opgroeit bij ouders met verslavingsproblematiek of psychische klachten. Ik moet dan aan dit topic denken. Misschien is het een maatschappelijk probleem dat het leven en sich psychisch zwaarder wordt gevonden. En daardoor het verzorgen van kinderen ook.

Denk niet dat ouders aan de drugs gaan omdat ze kinderen hebben gekregen en dat niet aankunnen, dat probleem was er al.

nicole123 maandag 11 september 2023 om 10:44

Ik snap je insteek niet, TO. Juist jij lijkt het allemaal als één algemene maatschappelijke trend te zien en het op één hoop te gooien: Instagrammers die huilend hun verhaal doen, collega's die hun ei kwijt willen over gewone huis-tuin-en-keuken dingetjes die ze als zwaar ervaren, mensen met verslavingsproblematiek. Het voelt voor mij alsof je een idee of oordeel al klaar hebt en daar je feiten bij aan het zoeken bent.

NoPepsiPlease maandag 11 september 2023 om 10:51

nicole123 schreef: ↑
11-09-2023 09:27
De rem van het alles maar voor jezelf houden gaat er misschien een beetje af, maar voor zover ik zie gewoon netjes en meer onder bijvoorbeeld vriendinnen, op een forum, of in een app-groepje. En dat lijkt me alleen maar prima, dat we niet de schone schijn hoeven op te houden dat het met ons allemaal alleen maar fantástisch gaat.

Op social media krijgen we overigens wel vooral het beeld dat het bij anderen fantastisch gaat. Op die paar ‘Instagram-huilers’ na worden op social media dingen bijna altijd net wat mooier voorgesteld dan ze zijn.

Ik heb je quote even ingekort, maakt voor context niet uit. Ik denk eigenlijk dat we het best met elkaar eens zijn. Ik had je bovenste stukje zelf kunnen schrijven. Maar dan als laatste zin: dat het niet alleen maar kommer en kwel is. Want die fantastische dingen die worden mij door de buurvrouw, door de collega's, door de oudere nichtjes in de jonge kinderen nauwelijks meegedeeld. De "maar je krijgt er zoveel voor terug" hoor ik niet meer.

Ik ken ook maar een paar huilmommyinfluencers. En die zetten hun tranen vooral in om te verkopen. Maar de reacties daaronder, daar schrik ik dus van. Jij zegt wat ik voel! Jij snapt het! Dit exact! En dat zijn echt heel erg veel reacties. En hartjes bij zo'n post. En dan denk ik, hoe kan dit? Wat is er aan de hand?

"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"

NoPepsiPlease maandag 11 september 2023 om 10:52

Sjaantje37 schreef: ↑
11-09-2023 10:42
Vandaag hoorde ik dat het Trimbos instituut naar buiten geeft gebracht dat 1 op de 4 kinderen opgroeit bij ouders met verslavingsproblematiek of psychische klachten. Ik moet dan aan dit topic denken. Misschien is het een maatschappelijk probleem dat het leven en sich psychisch zwaarder wordt gevonden. En daardoor het verzorgen van kinderen ook.

Denk niet dat ouders aan de drugs gaan omdat ze kinderen hebben gekregen en dat niet aankunnen, dat probleem was er al.

Dat is ook totaal niet wat ik zeg.

"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"

Actieve topics