Kinderen
alle pijlers
Jaloers gedrag peuter richting baby
zaterdag 8 mei 2021 om 21:24
We hebben twee kinderen, een zoontje van 3 jaar en een baby die binnenkort 1 jaar wordt. Nu is het zo dat onze oudste zoon sinds een half jaar nogal aan het peuteren is. Denk aan typisch peutergedrag als dingen absoluut niet willen (eten/slapen), soms driftbuien waarin hij met dingen gooit, etc.
Onze oudste zoon is echt heel gek op de jongste, wil veel knuffelen, kusjes geven, samen spelen, etc. Maar tegelijkertijd kan hij de baby ook geen moment met rust laten. Hij zoekt de baby telkens op en doet dan veel te wild of gewoon gemeen. Denk aan omrollen, (om)duwen, op de baby gaan staan of liggen (begint met willen knuffelen maar wordt al snel te wild), speelgoed (of andere onderwerpen) naar de baby toe gooien, handjes losmaken zodat baby (die net kan staan) valt, etc.
Dit gebeurt de hele dag door en we zijn er inmiddels behoorlijk moe van om continu politie agent te moeten spelen. Als we hem erop aanspreken en/of boos worden en op de gang zetten wordt hij vaak behoorlijk boos, wat de sfeer er ook niet beter op maakt. Daarna praten we met hem, maken we afspraken en toont hij berouw, maar na 5 minuten is hij dat alweer vergeten.
We proberen rustig te blijven, maar dat wordt steeds lastiger als het 50 keer op een dag gebeurt. De dagen thuis met 2 kinderen zijn momenteel gewoon niet leuk zo en we vertrouwen hem ook gewoon niet in de buurt van de baby.
De situatie is erger geworden sinds de baby nu een paar maanden kan kruipen. We denken dat er een stuk jaloezie achter zit, aangezien hij regelmatig aangeeft dat hij alleen bij papa of mama wil zijn. Daarnaast denken we dat hij de rol van grote broer misschien ook wel lastig vindt. Hij wil soms nog even een baby'tje zijn en vindt het fijn om dan weer even klein te zijn. Dan gedraagt hij zich ook zo (als een baby) en wil dan graag geknuffeld worden.
Ook als hij zich niet als een baby'tje gedraagt knuffelen we overigens veel met hem en geven we hem veel aandacht. Maar hij lijkt alle aandacht exclusief voor zichzelf te willen. Hij is veel liever en gezelliger als hij alleen met ons is (we doen ook veel 1-op-1 met hem) maar zodra zijn zusje er dan weer bij is slaat zijn gedrag vrijwel direct weer om.
Ik ben benieuwd of iemand een soortgelijke situatie herkend en misschien tips heeft hoe we hier het beste mee om kunnen gaan. Vooral om de sfeer in huis weer een beetje leuker te krijgen. Hopelijk is het een fase die snel weer over gaat.
Onze oudste zoon is echt heel gek op de jongste, wil veel knuffelen, kusjes geven, samen spelen, etc. Maar tegelijkertijd kan hij de baby ook geen moment met rust laten. Hij zoekt de baby telkens op en doet dan veel te wild of gewoon gemeen. Denk aan omrollen, (om)duwen, op de baby gaan staan of liggen (begint met willen knuffelen maar wordt al snel te wild), speelgoed (of andere onderwerpen) naar de baby toe gooien, handjes losmaken zodat baby (die net kan staan) valt, etc.
Dit gebeurt de hele dag door en we zijn er inmiddels behoorlijk moe van om continu politie agent te moeten spelen. Als we hem erop aanspreken en/of boos worden en op de gang zetten wordt hij vaak behoorlijk boos, wat de sfeer er ook niet beter op maakt. Daarna praten we met hem, maken we afspraken en toont hij berouw, maar na 5 minuten is hij dat alweer vergeten.
We proberen rustig te blijven, maar dat wordt steeds lastiger als het 50 keer op een dag gebeurt. De dagen thuis met 2 kinderen zijn momenteel gewoon niet leuk zo en we vertrouwen hem ook gewoon niet in de buurt van de baby.
De situatie is erger geworden sinds de baby nu een paar maanden kan kruipen. We denken dat er een stuk jaloezie achter zit, aangezien hij regelmatig aangeeft dat hij alleen bij papa of mama wil zijn. Daarnaast denken we dat hij de rol van grote broer misschien ook wel lastig vindt. Hij wil soms nog even een baby'tje zijn en vindt het fijn om dan weer even klein te zijn. Dan gedraagt hij zich ook zo (als een baby) en wil dan graag geknuffeld worden.
Ook als hij zich niet als een baby'tje gedraagt knuffelen we overigens veel met hem en geven we hem veel aandacht. Maar hij lijkt alle aandacht exclusief voor zichzelf te willen. Hij is veel liever en gezelliger als hij alleen met ons is (we doen ook veel 1-op-1 met hem) maar zodra zijn zusje er dan weer bij is slaat zijn gedrag vrijwel direct weer om.
Ik ben benieuwd of iemand een soortgelijke situatie herkend en misschien tips heeft hoe we hier het beste mee om kunnen gaan. Vooral om de sfeer in huis weer een beetje leuker te krijgen. Hopelijk is het een fase die snel weer over gaat.
tvp wijzigde dit bericht op 08-05-2021 22:42
5.32% gewijzigd
zaterdag 8 mei 2021 om 21:35
Ik denk dat het voor een kind normaal is om jaloers te zijn en de aandacht voor zichzelf te willen. Wat niet normaal is, is het gemeen zijn en een baby pijn doen door erop te gaan staan of omduwen bijvoorbeeld.. Daar moeten jullie snel wat aan gaan doen en desnoods hulp inschakelen voordat het erger wordt.
zaterdag 8 mei 2021 om 21:45
Dat zijn we ook van plan, maar tips of ideeën kunnen nooit kwaad. Vaak duurt het enkele weken of maanden voordat zo iemand tijd heeft.
Hij gaat niet volledig op de baby staan, maar meer niet uitkijken en dan in het voorbij gaan op haar been staan bijvoorbeeld.
Beschermen doen we uiteraard, maar het is erg vermoeiend om er de hele dag bovenop te zitten. Boos worden gebeurt ook zeker. Dan toont hij berouw en belooft het niet meer te zullen doen, maar dat is hij na 5 minuten alweer vergeten.
zaterdag 8 mei 2021 om 21:51
Peuter (2,5) is ook dol op haar zusje van net 1 en wil ook de hele dag met haar knuffelen en doet ook te wild en soms echt een soort gemeen naar haar. Dan waarschuw ik en als ze dan doorgaat (toch duwen, iets afpakken, etc) dan word ik wel boos en zet ik haar even apart. Ze weet dat daar echt de grens ligt. Andersom mag ze wel ook naar mij komen als zusje iets afpakt of gemeen doet (die trekt aan haren en slaat ook) en dan moet zusje ook ‘apart’. Die snapt er vaak geen bal van maar ik heb wel voor peuter duidelijk dat zusje ook niet zomaar haar gang kan gaan. Ze moeten ook beiden sorry zeggen als ze elkaar pijn doen (al kan de jongste dat niet echt natuurlijk, maar die kan wel knuffelen/aaien/kusje geven om het goed te maken).
Ik geef ze dus beiden dezelfde positie, jongste krijgt niet altijd voorrang en oudste is niet altijd degene die het fout doet. Uiteraard komt het in de praktijk vaker voor dat de oudste een waarschuwing krijgt dan de jongste.
Als jouw jongste echt nog te kwetsbaar is, zou ik zorgen dat je er óf echt bij bent óf dat oudste en jongste niet bij elkaar kunnen. Jongste in de box bijvoorbeeld. Beetje net als met een huisdier. Je moet de veiligheid van je jongste absoluut voorop zetten.
Verder helpen met wat dan wél kan werkt hier ook goed. Dus laten zien hoe je wél samen kan spelen, oefenen met vragen of je het speelgoed van de ander even mag en wachten tot de ander het ook echt geeft, of bijvoorbeeld iets ruilen. Oudste actief betrekken bij sommige dingen als eten geven of een spelletje met z’n allen helpt ook. En in de situatie dat je met elkaar bent, ook dingen doen die de oudste kan en de jongste nog niet. Jongste moet ook soms wachten en dan neemt die niet de positie van de oudste volledig in. Ik kan bijvoorbeeld met oudste een taart bakken terwijl de jongste zichzelf dan even moet vermaken. Ik reageer ook niet op elke kik van de jongste als ik met de oudste bezig ben.
Uiteraard is het in de praktijk iets genuanceerder maar ik vind het echt belangrijk dat ze gelijk zijn. Ze moeten beiden soms wachten, zijn beiden geweldig lief maar ook allebei weleens stout. Ik merk dat het sinds de jongste ietsje groter is en minder kwetsbaar ook echt steeds beter gaat (ze kan overigens nog lang niet lopen, dus wel echt nog baby achtig)
Ik geef ze dus beiden dezelfde positie, jongste krijgt niet altijd voorrang en oudste is niet altijd degene die het fout doet. Uiteraard komt het in de praktijk vaker voor dat de oudste een waarschuwing krijgt dan de jongste.
Als jouw jongste echt nog te kwetsbaar is, zou ik zorgen dat je er óf echt bij bent óf dat oudste en jongste niet bij elkaar kunnen. Jongste in de box bijvoorbeeld. Beetje net als met een huisdier. Je moet de veiligheid van je jongste absoluut voorop zetten.
Verder helpen met wat dan wél kan werkt hier ook goed. Dus laten zien hoe je wél samen kan spelen, oefenen met vragen of je het speelgoed van de ander even mag en wachten tot de ander het ook echt geeft, of bijvoorbeeld iets ruilen. Oudste actief betrekken bij sommige dingen als eten geven of een spelletje met z’n allen helpt ook. En in de situatie dat je met elkaar bent, ook dingen doen die de oudste kan en de jongste nog niet. Jongste moet ook soms wachten en dan neemt die niet de positie van de oudste volledig in. Ik kan bijvoorbeeld met oudste een taart bakken terwijl de jongste zichzelf dan even moet vermaken. Ik reageer ook niet op elke kik van de jongste als ik met de oudste bezig ben.
Uiteraard is het in de praktijk iets genuanceerder maar ik vind het echt belangrijk dat ze gelijk zijn. Ze moeten beiden soms wachten, zijn beiden geweldig lief maar ook allebei weleens stout. Ik merk dat het sinds de jongste ietsje groter is en minder kwetsbaar ook echt steeds beter gaat (ze kan overigens nog lang niet lopen, dus wel echt nog baby achtig)
zaterdag 8 mei 2021 om 21:58
Deels herkenbaar, onze peuter had dit heel erg met onze kat (die was er alleen al een paar jaar voordat peuter geboren werd). Ze stond expres op haar staart, trok aan haren en duwde haar overal vanaf, echt niet oké. Onze kat is een echte goedzak en doet nooit iets terug. Dit gedrag vertoonde peuter vooral als ze iets niet mocht, ze even geen aandacht kreeg, ik de kat aaide etc.
Zoeken naar negatieve aandacht dus, want gegarandeerd reactie van papa/mama, en hoe! Ook hier alles geprobeerd, van oeverloos uitleggen tot flink kwaad worden/in de hoek zetten. Ik heb haar in het moment zelfs een keer hardhandig van de kat afgetrokken, omdat ik er zo van schrok.
De oplossing was hier uiteindelijk haar gedrag compleet negeren, zonder woorden wegzetten en juist volledig op (in ons geval) de kat concentreren als zoiets gebeurt. “Ach poes, gaat het? Heeft *naam peuter* je pijn gedaan? Dat is echt niet fijn.” En lekker kroelen/knuffelen.
Geen idee of dit voor jullie ook werkt, maar ik kan me voorstellen dat dit een hele onwenselijke situatie is en hoop dat jullie snel een oplossing vinden.
Zoeken naar negatieve aandacht dus, want gegarandeerd reactie van papa/mama, en hoe! Ook hier alles geprobeerd, van oeverloos uitleggen tot flink kwaad worden/in de hoek zetten. Ik heb haar in het moment zelfs een keer hardhandig van de kat afgetrokken, omdat ik er zo van schrok.
De oplossing was hier uiteindelijk haar gedrag compleet negeren, zonder woorden wegzetten en juist volledig op (in ons geval) de kat concentreren als zoiets gebeurt. “Ach poes, gaat het? Heeft *naam peuter* je pijn gedaan? Dat is echt niet fijn.” En lekker kroelen/knuffelen.
Geen idee of dit voor jullie ook werkt, maar ik kan me voorstellen dat dit een hele onwenselijke situatie is en hoop dat jullie snel een oplossing vinden.
zaterdag 8 mei 2021 om 22:07
Goh, mensen hebben nog nooit een peuter van dichtbij gezien zie ik.
'oP dE BaBy sTAan ZoEK HuLp'
Het is een kind wat geen benul heeft. Het is inderdaad aan de ouders om de baby te beschermen maar dit is peutergedrag, net zoals mijn peuter toendertijd de kat aan de snorharen trok als hij de kans kreeg omdat er zo'n leuk geluid uitkwam.
Het enige dat helpt is er bovenop zitten en blijven herhalen en corrigeren.
'oP dE BaBy sTAan ZoEK HuLp'
Het is een kind wat geen benul heeft. Het is inderdaad aan de ouders om de baby te beschermen maar dit is peutergedrag, net zoals mijn peuter toendertijd de kat aan de snorharen trok als hij de kans kreeg omdat er zo'n leuk geluid uitkwam.
Het enige dat helpt is er bovenop zitten en blijven herhalen en corrigeren.
anoniem_669679bf76515 wijzigde dit bericht op 08-05-2021 22:16
1.20% gewijzigd
zaterdag 8 mei 2021 om 22:13
Deels herkenbaar in de zin dat onze oudste van 3 ook wel eens iets te lomp omgaat met baby van 9 maanden.
Vaak gebeurt dit hier in ieder geval wel uit goede bedoeling. Bv de baby tijgert naar de waterbak vd hond, peuter weet dat dit niet mag en sleept baby zo aan z'n been er van weg.
Niet goed en ik spreek hem erop aan. Vaak zeg ik " als je ziet dat baby ergens naartoe gaat waar baby niet mag komen dan zeg je dat tegen mij dan help ik"
Heel soms gebeurt er ook wel eens iets in of net buiten m'n ooghoek express (baby begint zich nu overal aan op te trekken dus ook aan bv speelgoed bakken waar dan net peuter mee speelt) en dan duwt hij baby omver.
En ja dan wordt ik boos, zeg ik duidelijk dat het niet mag, het pijn doet bij baby die ook huilt, wordt peuter dan driftig, ga maar afkoelen op je kamer, praten we er daarna over en kan je sorry zeggen tegen baby.
Daarnaast probeer ik tijdens slaaptijd van de baby echt maximaal aandacht te geven aan peuter en dingen samen te doen, zodat hij in de tijd dat ik met baby bezig ben even wat langer zelfstandig kan spelen.
Maar wat hier vooral werkt is peuter kleine klusjes geven om te helpen met baby of iets in het huishouden (met de kruimeldief rond, theedoeken opvouwen, eigen plastic borden en bekers in de vaatwasser zetten) of iets speciaals te spelen aan te bieden als ik met baby bezig ben (dus iets wat niet voor handen ligt zoals klei, moeilijkere puzzel, waterverf)
Wie weet kan je er iets mee...
Vaak gebeurt dit hier in ieder geval wel uit goede bedoeling. Bv de baby tijgert naar de waterbak vd hond, peuter weet dat dit niet mag en sleept baby zo aan z'n been er van weg.
Niet goed en ik spreek hem erop aan. Vaak zeg ik " als je ziet dat baby ergens naartoe gaat waar baby niet mag komen dan zeg je dat tegen mij dan help ik"
Heel soms gebeurt er ook wel eens iets in of net buiten m'n ooghoek express (baby begint zich nu overal aan op te trekken dus ook aan bv speelgoed bakken waar dan net peuter mee speelt) en dan duwt hij baby omver.
En ja dan wordt ik boos, zeg ik duidelijk dat het niet mag, het pijn doet bij baby die ook huilt, wordt peuter dan driftig, ga maar afkoelen op je kamer, praten we er daarna over en kan je sorry zeggen tegen baby.
Daarnaast probeer ik tijdens slaaptijd van de baby echt maximaal aandacht te geven aan peuter en dingen samen te doen, zodat hij in de tijd dat ik met baby bezig ben even wat langer zelfstandig kan spelen.
Maar wat hier vooral werkt is peuter kleine klusjes geven om te helpen met baby of iets in het huishouden (met de kruimeldief rond, theedoeken opvouwen, eigen plastic borden en bekers in de vaatwasser zetten) of iets speciaals te spelen aan te bieden als ik met baby bezig ben (dus iets wat niet voor handen ligt zoals klei, moeilijkere puzzel, waterverf)
Wie weet kan je er iets mee...
Tralalalala
zaterdag 8 mei 2021 om 22:17
Dit dus. Wat een dramatische reacties, alsof hier een compleet doorgedraaide peuter een baby stelselmatig mishandelt.Surebaby schreef: ↑08-05-2021 22:07Goh, mensen hebben nog nooit een peuter van dichtbij gezien zie ik.
'oP dE PeUtER sTAan ZoEK HuLp'
Het is een kind wat geen benul heeft. Het is inderdaad aan de ouders om de baby te beschermen maar dit is peutergedrag, net zoals mijn peuter toendertijd de kat aan de snorharen trok als hij de kans kreeg omdat er zo'n leuk geluid uitkwam.
Het enige dat helpt is er bovenop zitten en blijven herhalen en corrigeren.
TO, ik lees echt niks extreems en heel normaal peutergedrag, het wordt wel weer beter! En wat hierboven ook geschreven werd, door te observeren ontdekte ik dat mijn peuter ook heel vaak ‘gemeen’ deed maar het eigenlijk bedoelde om te helpen. Inderdaad baby ergens weg houden wat niet mag of baby die ergens staat en niet goed weer naar de grond terug kan komen, naar beneden ‘helpen’ maar dat ziet er dan uit als omver trekken.
zaterdag 8 mei 2021 om 22:22
Ik heb maar één kind (eerlijk gezegd, vooral ook om redenen zoals in de OP, daar zou ik écht niet tegen kunnen!) maar puur vanuit pedagogisch oogpunt zou ik inderdaad ook een soortgelijke aanpak kiezen. Dan is de boodschap heel duidelijk: je schenkt, naast het weghalen, geen aandacht aan negatief gedrag, en je laat zien dat jouw aandacht bij dit gedrag júist niet naar de baby-zitter gaat. Daarbij moet je er wel heel goed op letten dat je hem ook positieve aandacht geeft zodra hij iets goed doet.Celaena1 schreef: ↑08-05-2021 21:58Deels herkenbaar, onze peuter had dit heel erg met onze kat (die was er alleen al een paar jaar voordat peuter geboren werd). Ze stond expres op haar staart, trok aan haren en duwde haar overal vanaf, echt niet oké. Onze kat is een echte goedzak en doet nooit iets terug. Dit gedrag vertoonde peuter vooral als ze iets niet mocht, ze even geen aandacht kreeg, ik de kat aaide etc.
Zoeken naar negatieve aandacht dus, want gegarandeerd reactie van papa/mama, en hoe! Ook hier alles geprobeerd, van oeverloos uitleggen tot flink kwaad worden/in de hoek zetten. Ik heb haar in het moment zelfs een keer hardhandig van de kat afgetrokken, omdat ik er zo van schrok.
De oplossing was hier uiteindelijk haar gedrag compleet negeren, zonder woorden wegzetten en juist volledig op (in ons geval) de kat concentreren als zoiets gebeurt. “Ach poes, gaat het? Heeft *naam peuter* je pijn gedaan? Dat is echt niet fijn.” En lekker kroelen/knuffelen.
Geen idee of dit voor jullie ook werkt, maar ik kan me voorstellen dat dit een hele onwenselijke situatie is en hoop dat jullie snel een oplossing vinden.
zaterdag 8 mei 2021 om 22:24
Ja, eens. Met je eerste zin ook, maar dat komt ook wel door de woordkeuzes van to zelf. Ik snap dat wel.Minik schreef: ↑08-05-2021 22:17Dit dus. Wat een dramatische reacties, alsof hier een compleet doorgedraaide peuter een baby stelselmatig mishandelt.
TO, ik lees echt niks extreems en heel normaal peutergedrag, het wordt wel weer beter! En wat hierboven ook geschreven werd, door te observeren ontdekte ik dat mijn peuter ook heel vaak ‘gemeen’ deed maar het eigenlijk bedoelde om te helpen. Inderdaad baby ergens weg houden wat niet mag of baby die ergens staat en niet goed weer naar de grond terug kan komen, naar beneden ‘helpen’ maar dat ziet er dan uit als omver trekken.
Verder ook eens, kijk naar de intentie en probeer dat om te buigen naar iets positiefs.
zaterdag 8 mei 2021 om 22:31
Ik herken het babygedrag. Mijn zoontje (ook 3) praat soms ineens als een baby en noemt zichzelf klein. Ook kruipt hij vaker op schoot of bij ons in bed. En hij zoekt aandacht. Ook op een negatieve manier. En ik ben nog zwanger van zn zusje.
Tegen andere babies is hij over het algemeen heel lief maar pijn doen is bij ons meteen op de mat. Geen waarschuwing en dan laatste waarschuwing maar meteen met uitleg waarom hij daarheen gaat, met zn billen op de mat. Na 3min mag hij eraf en vragen we hem of hij weet waarom hij daar zat. Soms begrijpt hij het. Soms niet en krijgt hij nogmaal uitleg. Hij moet sorry zeggen en krijgt daarna een dikke knuffel. Hij kan hartverscheurend huilen als hij daar zit, maar ik geloof (hoop) dat dit werkt. Ook als ze er straks is.
Edit: Wel expres pijn doen. Dus blokjes naar een hoofd gooien of slaan. Soms doet hij zn neefje pijn doordat hij hem iets probeert te leren. Een beker te snel naar een mond. Of helpen met omrollen wat iets te lomp gaat. Dat is een hoop: Voorzichtig! Hij is nog klein!
Tegen andere babies is hij over het algemeen heel lief maar pijn doen is bij ons meteen op de mat. Geen waarschuwing en dan laatste waarschuwing maar meteen met uitleg waarom hij daarheen gaat, met zn billen op de mat. Na 3min mag hij eraf en vragen we hem of hij weet waarom hij daar zat. Soms begrijpt hij het. Soms niet en krijgt hij nogmaal uitleg. Hij moet sorry zeggen en krijgt daarna een dikke knuffel. Hij kan hartverscheurend huilen als hij daar zit, maar ik geloof (hoop) dat dit werkt. Ook als ze er straks is.
Edit: Wel expres pijn doen. Dus blokjes naar een hoofd gooien of slaan. Soms doet hij zn neefje pijn doordat hij hem iets probeert te leren. Een beker te snel naar een mond. Of helpen met omrollen wat iets te lomp gaat. Dat is een hoop: Voorzichtig! Hij is nog klein!
..
zaterdag 8 mei 2021 om 22:54
Jeetje, wat een reacties hier weer. Maar ja, twee jonge kinderen is erg intensief en er is weinig tijd en ruimte voor jezelf. Ik vond het in die tijd heftiger om thuis te zijn met de kinderen dan een dag te werken in het basisonderwijs!
Je oudste doet niks raars, hij is zich waarschijnlijk niet echt van kwaad bewust. Het is aan jou/jullie als ouder(s) dit gedrag te corrigeren en te leiden (of lijden
) Het wordt echt beter en rustiger! Neem ook tijd voor jezelf en geniet ook van je kindjes. En, als je dit lastig vindt, geef het aan bij een professional, wellicht kunnen ze je helpen. Succes.
Je oudste doet niks raars, hij is zich waarschijnlijk niet echt van kwaad bewust. Het is aan jou/jullie als ouder(s) dit gedrag te corrigeren en te leiden (of lijden
) Het wordt echt beter en rustiger! Neem ook tijd voor jezelf en geniet ook van je kindjes. En, als je dit lastig vindt, geef het aan bij een professional, wellicht kunnen ze je helpen. Succes.
zaterdag 8 mei 2021 om 22:57
Ik vind m tricky, omdat je de intentie van de peuter niet altijd goed kunt inschatten en omdat ik bij mijn dreumes zie dat ze ook heel hard kan gaan gillen terwijl er echt helemaal niks aan de hand is. Jongste heeft ook echt al wel door dat ze situaties kan manipuleren door heel dramatisch te doen, dan krijgt ze sneller wat ze wil. Ik zou bij deze aanpak echt bang zijn dat de jongste dan een soort heilige wordt die t nooit verkeerd kan doen. Iets wat klopt in de situatie bij de kat, maar als je niet 100% zeker weet wat er is gebeurd, is het met twee kinderen een stuk ingewikkelder. Positieve aandacht geven waar mogelijk ipv negatief is uiteraard wel een goede tip.Jufjoke schreef: ↑08-05-2021 22:22Ik heb maar één kind (eerlijk gezegd, vooral ook om redenen zoals in de OP, daar zou ik écht niet tegen kunnen!) maar puur vanuit pedagogisch oogpunt zou ik inderdaad ook een soortgelijke aanpak kiezen. Dan is de boodschap heel duidelijk: je schenkt, naast het weghalen, geen aandacht aan negatief gedrag, en je laat zien dat jouw aandacht bij dit gedrag júist niet naar de baby-zitter gaat. Daarbij moet je er wel heel goed op letten dat je hem ook positieve aandacht geeft zodra hij iets goed doet.
zaterdag 8 mei 2021 om 23:33
Heb je mijn kinderen toevallig
hier een dochter van 3,5 en een van bijna 1. En peuter is ook nogal lomp en we moeten 1000x per dag zeggen dat ze zachtjes moet doen, dat zo hard knuffelen dat baby omvalt niet zachtjes is, en ongeveer alles wat je beschrijft. Inclusief zelf 'baby spelen'.
Je zou verwachten dat het wel eens blijft hangen bij peuter na al die tijd, maar helaas.
Ik probeer het ook wel aan te pakken zoals beschreven: baby op zo'n moment aandacht geven, peuter ook positieve aandacht geven. Ook zeker wel streng zijn en baby beschermen. Als peuter ' baby speelt', dan mag ze ook echt wel even baby zijn. Ik heb het gevoel dat peuter altijd veel meer aandacht vraagt en krijgt dan baby. Maar het is nooit genoeg ofzo. Erg vermoeiend soms.
Alle mensen die roepen dat je professionele hulp moet zoeken, boos worden, niet te soft zijn, sancties enzovoorts. Beetje overdreven hoor. Je kan peuter moeilijk vastbinden ofzo. En als een keertje goed boos worden, zou helpen, dan was het geen probleem geweest.
Beter kan je kijken naar de behoeften van peuter: laat hem lekker baby spelen, help hem met leren hoe je wel met zusje om kan gaan, geeft hem positieve aandacht, geef hem die verbinding die hij nodig heeft. En laat ze binnen bepaalde grenzen maar gewoon maar samen spelen. Baby is zo te zien ook geen mini meer en bijna dreumes, die moet ook leren hoe met peuter om te gaan.
Maar ik heb zeker niet de oplossing helaas.
hier een dochter van 3,5 en een van bijna 1. En peuter is ook nogal lomp en we moeten 1000x per dag zeggen dat ze zachtjes moet doen, dat zo hard knuffelen dat baby omvalt niet zachtjes is, en ongeveer alles wat je beschrijft. Inclusief zelf 'baby spelen'.Je zou verwachten dat het wel eens blijft hangen bij peuter na al die tijd, maar helaas.
Ik probeer het ook wel aan te pakken zoals beschreven: baby op zo'n moment aandacht geven, peuter ook positieve aandacht geven. Ook zeker wel streng zijn en baby beschermen. Als peuter ' baby speelt', dan mag ze ook echt wel even baby zijn. Ik heb het gevoel dat peuter altijd veel meer aandacht vraagt en krijgt dan baby. Maar het is nooit genoeg ofzo. Erg vermoeiend soms.
Alle mensen die roepen dat je professionele hulp moet zoeken, boos worden, niet te soft zijn, sancties enzovoorts. Beetje overdreven hoor. Je kan peuter moeilijk vastbinden ofzo. En als een keertje goed boos worden, zou helpen, dan was het geen probleem geweest.
Beter kan je kijken naar de behoeften van peuter: laat hem lekker baby spelen, help hem met leren hoe je wel met zusje om kan gaan, geeft hem positieve aandacht, geef hem die verbinding die hij nodig heeft. En laat ze binnen bepaalde grenzen maar gewoon maar samen spelen. Baby is zo te zien ook geen mini meer en bijna dreumes, die moet ook leren hoe met peuter om te gaan.
Maar ik heb zeker niet de oplossing helaas.
zondag 9 mei 2021 om 00:30
Oef ik zou dat wel heel lastig vinden.
Ik denk dat ik heel boos zou worden als mijn oudste de baby echt pijn zou doen express.
Hier 4,5 en 15 maanden.
Twee meiden. Oudste is echt wel lief voor de baby maar wil de laatste tijd nog wel is boos op baby worden omdat ze spullen afpakt, op haar kamer dingen omgooit ect. Aan haar haren trekt. Ik probeer daar op te letten maar als t keer toch gebeurd en oudste schreeuwt moord in brand zeg ik wel streng dat ze mij om hulp moet vragen. Ze mag prima zusje uit de kamer willen om rustig te spelen maar roep mij dan even dan regel ik het. Andere momenten hebben ze de grootste lol samen maar expres pijn doen zie ik haar echt niet doen. Misschien verschil meisje jongetje?
Ik zou er echt bovenop zitten qua toezicht of baby in de box. En t gedrag negeren vind ik ook wel een goede optie
Ik denk dat ik heel boos zou worden als mijn oudste de baby echt pijn zou doen express.
Hier 4,5 en 15 maanden.
Twee meiden. Oudste is echt wel lief voor de baby maar wil de laatste tijd nog wel is boos op baby worden omdat ze spullen afpakt, op haar kamer dingen omgooit ect. Aan haar haren trekt. Ik probeer daar op te letten maar als t keer toch gebeurd en oudste schreeuwt moord in brand zeg ik wel streng dat ze mij om hulp moet vragen. Ze mag prima zusje uit de kamer willen om rustig te spelen maar roep mij dan even dan regel ik het. Andere momenten hebben ze de grootste lol samen maar expres pijn doen zie ik haar echt niet doen. Misschien verschil meisje jongetje?
Ik zou er echt bovenop zitten qua toezicht of baby in de box. En t gedrag negeren vind ik ook wel een goede optie
where ever you go, go with your heart
zondag 9 mei 2021 om 01:01
Wat lastig zeg TO, er zal vast een stukje spel en ook een stukje jaloezie/aandacht in zitten.
Voor het staan op de baby zou ik wel straffen, als mijn (bijna) 3 jarige dat zou doen zou ik hem direct op zn stoeltje zetten (time out). Dit zou ook niet iets zijn waar ik m steeds voor zou waarschuwen. Op een gegeven moment is dat gewoon hup meteen op die stoel.
Wild spelen zit m denk ik ook deels in de leeftijd. Naast het zeggen wat ie niet mag kan je ook zeggen wat hij allemaal wel goed doet. Natuurlijk moet je het ook zeggen als hij te wild is, maar zeg je dan niet zo wild doen, of doe maar zachtjes met de baby. Deze manier van dingen zeggen heeft op onze peuter een veel effectiever effect.
Ik denk omdat ie niet meteen het gevoel heeft dat hij iets fout doet. Maar elk kindje is anders natuurlijk!
Die van ons is gelukkig nog heel lief voor zijn broertje, af en toe ook wat te wild, dat zit in zijn karakter. Maar ook hij heeft echt wel eens moeite met het niet altijd meer op de eerste plaats staan. Als de kleine slaapt doen we dan ook altijd iets leuks met hem!
Het is een lastige leeftijd, ze begrijpen al veel, maar ook weer niet.
Probeer in ieder geval die 1 op 1 tijd lekker veel met m te doen. Het is voor een kind dat 2 jaar alle aandacht heeft gehad een hele verandering.
Voor het staan op de baby zou ik wel straffen, als mijn (bijna) 3 jarige dat zou doen zou ik hem direct op zn stoeltje zetten (time out). Dit zou ook niet iets zijn waar ik m steeds voor zou waarschuwen. Op een gegeven moment is dat gewoon hup meteen op die stoel.
Wild spelen zit m denk ik ook deels in de leeftijd. Naast het zeggen wat ie niet mag kan je ook zeggen wat hij allemaal wel goed doet. Natuurlijk moet je het ook zeggen als hij te wild is, maar zeg je dan niet zo wild doen, of doe maar zachtjes met de baby. Deze manier van dingen zeggen heeft op onze peuter een veel effectiever effect.
Ik denk omdat ie niet meteen het gevoel heeft dat hij iets fout doet. Maar elk kindje is anders natuurlijk!
Die van ons is gelukkig nog heel lief voor zijn broertje, af en toe ook wat te wild, dat zit in zijn karakter. Maar ook hij heeft echt wel eens moeite met het niet altijd meer op de eerste plaats staan. Als de kleine slaapt doen we dan ook altijd iets leuks met hem!
Het is een lastige leeftijd, ze begrijpen al veel, maar ook weer niet.
Probeer in ieder geval die 1 op 1 tijd lekker veel met m te doen. Het is voor een kind dat 2 jaar alle aandacht heeft gehad een hele verandering.
zondag 9 mei 2021 om 03:07
Bij gezinnen om ons heen zie ik dat eigenlijk standaard gebeuren. Met een standaard reactie: blijven opletten en niet alleen laten.
Het is een fase. En vervelend want tijdrovend en ogen tekort. Ik ken één gezin waar de ouders indien alleen thuis met de twee kinders, de baby/dreumes zelfs meenemen als ze naar de wc gaan. Het is even niet anders totdat die fase voorbij is.
Om daar nu professionele hulp voor te zoeken lijkt mij wel heel zwaar aangezet.
Het is een fase. En vervelend want tijdrovend en ogen tekort. Ik ken één gezin waar de ouders indien alleen thuis met de twee kinders, de baby/dreumes zelfs meenemen als ze naar de wc gaan. Het is even niet anders totdat die fase voorbij is.
Om daar nu professionele hulp voor te zoeken lijkt mij wel heel zwaar aangezet.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 9 mei 2021 om 06:14
