Kinderen
alle pijlers
Je kind op het speciaal onderwijs
donderdag 11 juni 2020 om 13:49
Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
zondag 28 april 2024 om 12:07
En weet: het is nu vooral een lange adem hebben, maar het wordt beter! Echt!
Onze zoon gaat nu al bijna 3 jaar naar school. Met een schooltaxi. Ik heb gejankt, want dat kon mijn kleine guppie toch niet aan??? En tussen al die kinderen met verschillende beperkingen? Hoorde hij daar nou echt tussen? Ik heb veel moeite gehad met de acceptatie.
Maar hij is zo gelukkig daar! De leerkrachten zijn zo lief voor hem. En ondanks dat mijn zoon weinig contact maakt met andere kinderen, is iedereen dol op hem.
En hij leert. Kleine stapjes, soms gewoon een nieuw woordje. Maar hij leert!
Onze zoon gaat nu al bijna 3 jaar naar school. Met een schooltaxi. Ik heb gejankt, want dat kon mijn kleine guppie toch niet aan??? En tussen al die kinderen met verschillende beperkingen? Hoorde hij daar nou echt tussen? Ik heb veel moeite gehad met de acceptatie.
Maar hij is zo gelukkig daar! De leerkrachten zijn zo lief voor hem. En ondanks dat mijn zoon weinig contact maakt met andere kinderen, is iedereen dol op hem.
En hij leert. Kleine stapjes, soms gewoon een nieuw woordje. Maar hij leert!
She was brave and strong and broken, all at once.
zondag 28 april 2024 om 20:51
Mooi bericht Woez!
Sowieso mooi om te lezen dat iedereen zo’n ander pad gelopen heeft. Onze zoon heeft eerst nog op regulier gezeten en heeft uiteindelijk schooltrauma opgelopen. Hadden we maar meer met die onderbuikgevoelens gedaan denk ik nu wel eens. Maar afgelopen tijd heb ik ook veel gesprekken gehad met ex-hulpverleners en iedereen zegt: toen week hij nog niet genoeg af voor speciaal onderwijs. Ik heb afgelopen 1.5 jaar in een burn-out gezeten door alles wat er gebeurd is en hier ook veel op gereflecteerd.
Bij ons heeft het dus eerst heel erg mis moeten gaan voor so4 aan de orde was. En in die 2 jaar dat de twijfel er was vond ik die acceptatie wel moeilijk. Want wat had ik hem graag op een regulier school gehad. Maar eenmaal op so4 en eenmaal op de zorgboerderij was het gelijk goed. Het voelde voor iedereen als thuiskomen. Hier hoorde hij, deze kinderen zijn precies zoals hem.
Sowieso mooi om te lezen dat iedereen zo’n ander pad gelopen heeft. Onze zoon heeft eerst nog op regulier gezeten en heeft uiteindelijk schooltrauma opgelopen. Hadden we maar meer met die onderbuikgevoelens gedaan denk ik nu wel eens. Maar afgelopen tijd heb ik ook veel gesprekken gehad met ex-hulpverleners en iedereen zegt: toen week hij nog niet genoeg af voor speciaal onderwijs. Ik heb afgelopen 1.5 jaar in een burn-out gezeten door alles wat er gebeurd is en hier ook veel op gereflecteerd.
Bij ons heeft het dus eerst heel erg mis moeten gaan voor so4 aan de orde was. En in die 2 jaar dat de twijfel er was vond ik die acceptatie wel moeilijk. Want wat had ik hem graag op een regulier school gehad. Maar eenmaal op so4 en eenmaal op de zorgboerderij was het gelijk goed. Het voelde voor iedereen als thuiskomen. Hier hoorde hij, deze kinderen zijn precies zoals hem.
maandag 29 april 2024 om 08:48
Dat is waar ik ook op hoop, een plekje waar hij thuis is. Zal wellicht niet makkelijk worden, afgelopen zomer zijn mijn schoonouders en zwager met ons mee op vakantie geweest en pas sindsdien kan ik hem een paar uur bij hen achterlaten. Dat gaat dan redelijk, hij huilt maar even, speelt dan wel enzo, maar zij geven ook aan dat hij dan nog steeds wel timide blijft en dat hij zeker niet zo vrij is als op vakantie.
dinsdag 30 april 2024 om 07:18
De basisschool waar mijn zoon officieel staat ingeschreven heeft hem nog nooit gezien. Ik ben met behulp van een orthopedagoog met hen het gesprek aangegaan, heb een vuistdik dossier op tafel gelegd, waarna zij al snel besloten dat dit veel te complex voor ze was. Uiteindelijk is hij rond zijn 4e verjaardag aangemeld voor het samenwerkingsverband en ging hij met 4,5 naar het speciaal basisonderwijs. Tot die tijd hebben we hem thuis gehad (het was de eerste lockdown, dus het maakte allemaal niet zoveel uit).CHL schreef: ↑27-04-2024 20:33Ik had naar aanleiding van de reactie van Woez al gegoogled naar het samenwerkingsverband hier en zij geven wel aan op de website dat de aanmelding uitsluitend door een school gedaan kan worden en dat het dan wordt aangevuld met stukken van professionals. Die zijn er nu nog niet natuurlijk, op de rapportage van de peuterspeelzaal na dan, maar ja, zijn gedrag valt natuurlijk meteen heel erg op, dus ik ga er ergens (wellicht heel naïef) ook wel vanuit dat regulier onderwijs gewoon geen optie gaat zijn volgens welke professional dan ook.
Het wordt wel zo gebracht alsof je als ouder alleen kunt afwachten en als je het er niet mee eens bent kun je bezwaar indienen. Nou ja, ik loop er ook wel op vooruit natuurlijk, a) hij is 2,5 en b) er is nog niks van hulp/diagnose etc. Maar ik ben niet zo goed in afwachten
Ik dacht ook altijd: ojee, als hij maar naar het regulier kan. Maar hij is zo gelukkig en blij op zijn school (SBO = regulier programma, maar kleinere klassen en meer ondersteuning). Hij heeft er 1,5 jaar taalachterstand ingehaald, zit nu in groep 4 en gaat als een speer. Ik ben heel blij dat hij daar zit. Maar het is wel vermoeiend hoeveel tijd en moeite het heeft gekost om hem daar te krijgen en ook om hem daar te houden.
dinsdag 30 april 2024 om 07:52
Het zou ook mijn voorkeur hebben als ik ook maar enigszins zou denken dat hij dat aan zou kunnen, gewoon hier in het dorp naar dezelfde school als zijn broer en zus. Vooral ook qua aansluiting met de andere kinderen in de buurt. Dat stukje heb ik wel moeite mee, mijn middelste (4) heeft bv een vriendinnetje van 10 met ASS die op het SBO zit, dat meisje vindt geen aansluiting bij de kinderen van haar eigen leeftijd. Het is nu al vaker voorgekomen dat kinderen mijn jongste raar noemden en dan ben ik ergens blij dat hij zelf totaal nog geen interesse in andere kinderen toont.
maandag 13 mei 2024 om 11:11
Mijn zoon is vandaag jarig. Hij is 13 geworden.
Hij beseft helemaal niet meer dat hij jarig is, het zegt hem niets, hij wordt er niet blij van. Vroeger wel, toen hij klein was en misschien nog wel tot hij een jaar of 10 was, was hij heel blij en trots als hij jarig was. Hij vond het heel leuk om cadeautjes uit te pakken en genoot van de slingers en het zingen.
Ik word er heel verdrietig van...
Hij beseft helemaal niet meer dat hij jarig is, het zegt hem niets, hij wordt er niet blij van. Vroeger wel, toen hij klein was en misschien nog wel tot hij een jaar of 10 was, was hij heel blij en trots als hij jarig was. Hij vond het heel leuk om cadeautjes uit te pakken en genoot van de slingers en het zingen.
Ik word er heel verdrietig van...
maandag 13 mei 2024 om 11:24
Mijn zoon zat op een reguliere basisschool hier in de wijk en daar is veel gebeurd. Dingen waar ze niks aan konden doen (zieke juf, zieke invaljjf! 5 invaljuffen voor de zieke invaljuf in 1 week!) maar ook dingen waar ze wel wat aan konden doen. (In gr 4 kreeg hij geen schriften ed want “hij doet toch niks” en de kinderen vertellen om hem te negeren ed) Uiteindelijk hebben wij een sbo school uitgezocht en na een half jaar groep 4 ging hij over naar een sbo school.
Van een “wegloop kind” (ik vond hem soms ineens thuis in de tuin terwijl hij op school hoorde te zitten) naar een blij huppelend kind in zeer korte tijd. Ik heb de tranen uit mn kop gehuild, ik vond het heel erg dat hij ging wisselen maar we hebben er wel goed aan gedaan. Hij heeft er zelf geen moment om getreurd, geen moment gehad dat hij naar de oude school terug wou etc, dus hij was meteen blij en tevreden.
Van een “wegloop kind” (ik vond hem soms ineens thuis in de tuin terwijl hij op school hoorde te zitten) naar een blij huppelend kind in zeer korte tijd. Ik heb de tranen uit mn kop gehuild, ik vond het heel erg dat hij ging wisselen maar we hebben er wel goed aan gedaan. Hij heeft er zelf geen moment om getreurd, geen moment gehad dat hij naar de oude school terug wou etc, dus hij was meteen blij en tevreden.
maandag 13 mei 2024 om 13:54
Lieve moederkatrienduck24 schreef: ↑13-05-2024 11:11Mijn zoon is vandaag jarig. Hij is 13 geworden.
Hij beseft helemaal niet meer dat hij jarig is, het zegt hem niets, hij wordt er niet blij van. Vroeger wel, toen hij klein was en misschien nog wel tot hij een jaar of 10 was, was hij heel blij en trots als hij jarig was. Hij vond het heel leuk om cadeautjes uit te pakken en genoot van de slingers en het zingen.
Ik word er heel verdrietig van...
Wat shit he? En wat had je het allemaal anders voor je gezien toen hij net geboren was.
Verjaardagen vieren, kerst en sinterklaas.
Maar we moeten ons aanpassen aan hun wereld, en niet andersom. En dat doet pijn.
Onze zoon is ook binnenkort jarig. Hij heeft geen idee van verjaren. Maar een feestje vindt hij wel leuk. Trakteren en een verjaardagsmuts op.
Maar ik loop weer met een knoop in m'n maag.
Een jaar ouder, maar eigenlijk hetzelfde mannetje nog als een jaar geleden.
Geen grote jongens fiets. Geen mooie kinderboeken om zelf te lezen. Geen mooie Legoset of Playmobile.
Maar weer een nieuw kinderboekje met flapjes uit zijn favoriete serie.
En verder weten we het nog niet. Want hij vindt nog precies hetzelfde leuk als vorig jaar. En het jaar daarvoor. En dat hebben we nu allemaal al wel.
She was brave and strong and broken, all at once.
maandag 13 mei 2024 om 14:27
Dank je, Woez. Je beschrijft het goed.
Ik ben dit weekend met mijn zoon naar de Blokker en de plaatselijke boekwinkel gegaan en heb hem zelf cadeautjes laten 'kiezen'. Ik koop de dingen die hij leuk lijkt te vinden. Hij was in elk geval erg blij met zijn zelfuitgekozen grote prentenboek met flapjes. En daarnaast koop ik meestal wat kleding.
Ik ben dit weekend met mijn zoon naar de Blokker en de plaatselijke boekwinkel gegaan en heb hem zelf cadeautjes laten 'kiezen'. Ik koop de dingen die hij leuk lijkt te vinden. Hij was in elk geval erg blij met zijn zelfuitgekozen grote prentenboek met flapjes. En daarnaast koop ik meestal wat kleding.
maandag 13 mei 2024 om 14:41
katrienduck24 schreef: ↑13-05-2024 14:27Dank je, Woez. Je beschrijft het goed.
Ik ben dit weekend met mijn zoon naar de Blokker en de plaatselijke boekwinkel gegaan en heb hem zelf cadeautjes laten 'kiezen'. Ik koop de dingen die hij leuk lijkt te vinden. Hij was in elk geval erg blij met zijn zelfuitgekozen grote prentenboek met flapjes. En daarnaast koop ik meestal wat kleding.
En we kunnen elkaar 100x vertellen hoe goed we het doen voor onze jongens. Maar toch he?
She was brave and strong and broken, all at once.
maandag 13 mei 2024 om 14:44
En van harte met je bink uiteraard!katrienduck24 schreef: ↑13-05-2024 11:11Mijn zoon is vandaag jarig. Hij is 13 geworden.
Hij beseft helemaal niet meer dat hij jarig is, het zegt hem niets, hij wordt er niet blij van. Vroeger wel, toen hij klein was en misschien nog wel tot hij een jaar of 10 was, was hij heel blij en trots als hij jarig was. Hij vond het heel leuk om cadeautjes uit te pakken en genoot van de slingers en het zingen.
Ik word er heel verdrietig van...
She was brave and strong and broken, all at once.
maandag 13 mei 2024 om 14:48
Gefeliciteerd met je zoon Katrienduck. Het blijft pijnlijk. Ik sta op dit moment op de parkeerplaats voor een intakegesprek voor speciaal voortgezet onderwijs, 3 vwo zit mijn knapperd inmiddels. In groep 7 naar speciaal basisonderwijs gegaan. Toen naar een officieel reguliere middelbare (maar wel kleine klassen en veel regelmaat, afkoelplekken enzo). Maar weet niet gered, nu dus een thuiszitter en na de zomer naar speciaal. En ja, beter voor hem etc etc, maar het is niet makkelijk.
maandag 13 mei 2024 om 15:20
Hey,
Graag zou ik ook willen meeschrijven!
Zoon is begin dit jaar 4 geworden en is sinds een paar weken begonnen op cluster 2 school van Kentalis vanwege TOS.
Zoon sprak rond 2 jaar nog niet. Iedereen zei "komt wel", maar ergens voelde ik al dat dit niet "vanzelf" zou komen.
Na een lange weg van logopedie, vele onderzoeken (gehoor, iq, logopedisch)
Gehoor en IQ zijn helemaal prima. Ook geen aanwijzingen voor andere ontwikkeling stoornissen. Maar wel duidelijk TOS
heeft hij een jaar op de vroegbehandeling van Kentalis gezeten.
Eind vorig jaar begonnen de onderzoeken en het aanmeldprocedure voor het cluster 2 onderwijs van Kentalis. Dit heb ik echt als behoorlijk stressvol ervaren.
Hij heeft wel een paar wenochtenden op. Een reguliere basisschool gehad. Maar daar gaven ze aan dat ze hem niet genoeg zouden kunnen ondersteunen.
Godzijdank heeft hij het arrangement gekregen voor cluster 2.
Hij heeft het enorm naar zijn zin en de school voelt als een warm bad.
Maar ik ben echt helemaal op. Burn-out verschijnselen van het al meer dan twee jaar zorgen maken en hopen dat hij op een goede school komt!
Graag zou ik ook willen meeschrijven!
Zoon is begin dit jaar 4 geworden en is sinds een paar weken begonnen op cluster 2 school van Kentalis vanwege TOS.
Zoon sprak rond 2 jaar nog niet. Iedereen zei "komt wel", maar ergens voelde ik al dat dit niet "vanzelf" zou komen.
Na een lange weg van logopedie, vele onderzoeken (gehoor, iq, logopedisch)
Gehoor en IQ zijn helemaal prima. Ook geen aanwijzingen voor andere ontwikkeling stoornissen. Maar wel duidelijk TOS
heeft hij een jaar op de vroegbehandeling van Kentalis gezeten.
Eind vorig jaar begonnen de onderzoeken en het aanmeldprocedure voor het cluster 2 onderwijs van Kentalis. Dit heb ik echt als behoorlijk stressvol ervaren.
Hij heeft wel een paar wenochtenden op. Een reguliere basisschool gehad. Maar daar gaven ze aan dat ze hem niet genoeg zouden kunnen ondersteunen.
Godzijdank heeft hij het arrangement gekregen voor cluster 2.
Hij heeft het enorm naar zijn zin en de school voelt als een warm bad.
Maar ik ben echt helemaal op. Burn-out verschijnselen van het al meer dan twee jaar zorgen maken en hopen dat hij op een goede school komt!
maandag 13 mei 2024 om 15:38
Wat verdrietig Katrien, de tranen springen me in de ogen van je bericht. En dan het bericht van Woez er achteraan. 
Mijn middelste is binnenkort jarig en is er ook heel veel mee bezig, was voor ons wel het moment dat we tegen elkaar zeiden dat we dat voor de jongste wel anders gaan invullen allemaal, die vindt feestjes helemaal niet leuk.
Mijn middelste is binnenkort jarig en is er ook heel veel mee bezig, was voor ons wel het moment dat we tegen elkaar zeiden dat we dat voor de jongste wel anders gaan invullen allemaal, die vindt feestjes helemaal niet leuk.
maandag 13 mei 2024 om 21:07
Gefeliciteerd, Katrienduck! 13 jaar alweer... Het gaat snel.
Die van mij wordt binnenkort 3. Cadeaus uitpakken is al een hele opgave, dat lukt gewoon niet. Zingen vindt ze dan wel weer leuk. De taart is het belangrijkst, want dat is eten
Overprikkeling ligt vaak op de loer als er veel mensen zijn, dan gaat ze slaan en bijten. Ze kan immers niet zeggen wat ze voelt. Dat is wel eens moeilijk, maar ze is te jong voor een Klinc-traject bij Stichting Milo.
Qua speelgoed vind ik het ook lastig. We hebben prachtig houten speelgoed staan, waar ze niets mee kan. Ze begrijpt net hoe haar trein werkt die ze als baby heeft gekregen. Dat is een doorbraak.
Het lastigste vind ik misschien de hele tijd dat gezeur van familieleden die zeggen dat ze niet weten wat ze Wilgentwijgje moeten geven. Dat het ook voor hun lastig is dat ze geen normale ontwikkeling doormaakt.
Die van mij wordt binnenkort 3. Cadeaus uitpakken is al een hele opgave, dat lukt gewoon niet. Zingen vindt ze dan wel weer leuk. De taart is het belangrijkst, want dat is eten
Overprikkeling ligt vaak op de loer als er veel mensen zijn, dan gaat ze slaan en bijten. Ze kan immers niet zeggen wat ze voelt. Dat is wel eens moeilijk, maar ze is te jong voor een Klinc-traject bij Stichting Milo.
Qua speelgoed vind ik het ook lastig. We hebben prachtig houten speelgoed staan, waar ze niets mee kan. Ze begrijpt net hoe haar trein werkt die ze als baby heeft gekregen. Dat is een doorbraak.
Het lastigste vind ik misschien de hele tijd dat gezeur van familieleden die zeggen dat ze niet weten wat ze Wilgentwijgje moeten geven. Dat het ook voor hun lastig is dat ze geen normale ontwikkeling doormaakt.
maandag 13 mei 2024 om 21:17
Gefeliciteerd Katrien. En wat verdrietig tegelijk. En ook voor jou Woez.
Onze zoon wordt binnenkort 8. Kinderfeestje komt dan weer aan bod, maar ik begin het steeds meer te zien. Hij maakt niet echt vriendjes. Hij speelt wel heel veel met kinderen uit de buurt (vooral wat jongere), maar echt connectie is er niet. Ik heb wel een paar kinderen die we kunnen uitnodigen. Maar ik ben zo bang voor het moment dat hij het zichzelf gaat realiseren. Hij is nu nog behoorlijk onbevangen daarin en lijkt het zich niet te realiseren.
Onze zoon wordt binnenkort 8. Kinderfeestje komt dan weer aan bod, maar ik begin het steeds meer te zien. Hij maakt niet echt vriendjes. Hij speelt wel heel veel met kinderen uit de buurt (vooral wat jongere), maar echt connectie is er niet. Ik heb wel een paar kinderen die we kunnen uitnodigen. Maar ik ben zo bang voor het moment dat hij het zichzelf gaat realiseren. Hij is nu nog behoorlijk onbevangen daarin en lijkt het zich niet te realiseren.
donderdag 16 mei 2024 om 13:17
Wij hebben vanmorgen een kennismakingsgesprek had op de school (SO) waar mijn zoontje na de zomervakantie naar toe zal gaan. Hij is nu ruim 4. Hoewel het niet uit de lucht komt vallen dat hij naar speciaal onderwijs zou gaan, vind ik het toch wel confronterend nu het zo definitief wordt.
Soms vraag ik me af of hij hier wel echt thuis hoort. Al weet ik rationeel gezien wel dat dit een school is waar ze hem de begeleiding kunnen bieden die hij nodig heeft.
Nog een praktische vraag: Hoe doen jullie het met BSO / vakantieopvang? Mijn zoontje gaat nu naar een ontwikkelgroepje waar we eigenlijk met hetzelfde probleem zitten. Omdat hij niet terecht kon bij een regulier KDV/BSO en ik ook geen gastouder kon vinden die hem daar ook kan ophalen heb ik een oppas via internet gevonden die we 'zwart' betalen. Dit bevalt prima, maar straks gaat hij alle schoolvakanties krijgen. Hoe komen jullie de vakanties door?
Soms vraag ik me af of hij hier wel echt thuis hoort. Al weet ik rationeel gezien wel dat dit een school is waar ze hem de begeleiding kunnen bieden die hij nodig heeft.
Nog een praktische vraag: Hoe doen jullie het met BSO / vakantieopvang? Mijn zoontje gaat nu naar een ontwikkelgroepje waar we eigenlijk met hetzelfde probleem zitten. Omdat hij niet terecht kon bij een regulier KDV/BSO en ik ook geen gastouder kon vinden die hem daar ook kan ophalen heb ik een oppas via internet gevonden die we 'zwart' betalen. Dit bevalt prima, maar straks gaat hij alle schoolvakanties krijgen. Hoe komen jullie de vakanties door?
donderdag 16 mei 2024 om 15:19
Welkom Asimov. Het is heel confronterend als je kind op zijn 4e meteen die afslag naar speciaal onderwijs neemt. Hopelijk bevalt het hem daar goed en voor is het jullie ook een fijne school. Dat verzacht het verdriet een beetje...
Mijn zoon heeft geloof ik vanaf zijn 5e of 6e een pgb. Aanvankelijk een paar uurtjes per week via de gemeente (Jeugdwet), en nu alweer een heel aantal jaren een wlz-indicatie en dus een heel ruim budget. We hebben een paar vaste pgb'ers die we op vaste momenten inzetten, en zo nu en dan vragen we ook een pgb'er als we een keer 's avonds weg zijn of in het weekend iets hebben.
Verder heb ik het geluk dat ik als freelancer werkte toen mijn zoon geboren werd en daardoor heb ik altijd een beetje kunnen blijven werken. Ik werk thuis en ben er dus altijd voor mijn oudste, en ook voor de andere twee. In schoolvakanties werk ik minder of helemaal niet.
Sommige scholen voor speciaal onderwijs hebben een bso en wellicht is er een zorginstelling bij jullie in de buurt die vakantieopvang biedt?
Informeer jezelf goed voordat je hulp vraagt aan de gemeente! Veel gemeentes doen er erg moeilijk over, dus het is van belang om de juiste woorden te kiezen. Op de website van Per Saldo vind je veel betrouwbare informatie. Het is hoe dan ook een goed idee om een onafhankelijk cliëntondersteuner in te schakelen als je (voor het eerst) in gesprek gaat met de gemeente. Gratis via Stichting MEE maar er zijn ook zzp'ers. Soms krijg je in dat geval een deel van de kosten vergoed via je verzekering.
Er is helaas op veel plekken en voor veel kinderen geen geschikte bso of vakantieopvang te vinden. Het is niet voor niets dat heel veel ouders, vooral moeders, stoppen of minderen met werken. Hopelijk lukt het jullie om een oplossing te vinden.
Mijn zoon heeft geloof ik vanaf zijn 5e of 6e een pgb. Aanvankelijk een paar uurtjes per week via de gemeente (Jeugdwet), en nu alweer een heel aantal jaren een wlz-indicatie en dus een heel ruim budget. We hebben een paar vaste pgb'ers die we op vaste momenten inzetten, en zo nu en dan vragen we ook een pgb'er als we een keer 's avonds weg zijn of in het weekend iets hebben.
Verder heb ik het geluk dat ik als freelancer werkte toen mijn zoon geboren werd en daardoor heb ik altijd een beetje kunnen blijven werken. Ik werk thuis en ben er dus altijd voor mijn oudste, en ook voor de andere twee. In schoolvakanties werk ik minder of helemaal niet.
Sommige scholen voor speciaal onderwijs hebben een bso en wellicht is er een zorginstelling bij jullie in de buurt die vakantieopvang biedt?
Informeer jezelf goed voordat je hulp vraagt aan de gemeente! Veel gemeentes doen er erg moeilijk over, dus het is van belang om de juiste woorden te kiezen. Op de website van Per Saldo vind je veel betrouwbare informatie. Het is hoe dan ook een goed idee om een onafhankelijk cliëntondersteuner in te schakelen als je (voor het eerst) in gesprek gaat met de gemeente. Gratis via Stichting MEE maar er zijn ook zzp'ers. Soms krijg je in dat geval een deel van de kosten vergoed via je verzekering.
Er is helaas op veel plekken en voor veel kinderen geen geschikte bso of vakantieopvang te vinden. Het is niet voor niets dat heel veel ouders, vooral moeders, stoppen of minderen met werken. Hopelijk lukt het jullie om een oplossing te vinden.
zaterdag 18 mei 2024 om 08:56
zondag 19 mei 2024 om 22:41
Van harte KatrienDuck! Overigens betalen wij ook zwart een oppas aan huis en daarnaast gaat zoon sinds een tijdje naar een speciale BSO die aan de school (SBO) is gekoppeld (met gespecialiseerd personeel). Verder heb ik op mijn werk de deal dat ik elke week 4 uur onbetaald werk, in ruil daarvoor bouw ik extra verlof op voor de vakanties.
@Aurora: welkom! het ís ook zwaar als je niet weet wat er is, waar het heen gaat en wat het perspectief is. wel fijn dat hij nu op een goede plek zit.
Hier gaat het redelijk. M’n man is een ruime week weg (vakantie) dus moet het alleen doen. Zoon is er nogal van slag van en heeft de eerste twee nachten zo slecht geslapen dat hij deze week z’n proefzwemmen niet heeft gehaald. Hij voelde zich daar heel rot over, maar heb hem gezegd dat het echt niet erg is. Hij zwemt immers al drie jaar, dus of hij er nu een maand (of drie) langer over doet maakt ook niet meer zoveel uit. Maar of hij me ook gelooft is een tweede… Hoe dan ook, ik ben heel trots. Van totaal panisch niet eens het water in willen naar zwemmen door een gat onder water.
@Woez: hoe is het bij jullie?
@Aurora: welkom! het ís ook zwaar als je niet weet wat er is, waar het heen gaat en wat het perspectief is. wel fijn dat hij nu op een goede plek zit.
Hier gaat het redelijk. M’n man is een ruime week weg (vakantie) dus moet het alleen doen. Zoon is er nogal van slag van en heeft de eerste twee nachten zo slecht geslapen dat hij deze week z’n proefzwemmen niet heeft gehaald. Hij voelde zich daar heel rot over, maar heb hem gezegd dat het echt niet erg is. Hij zwemt immers al drie jaar, dus of hij er nu een maand (of drie) langer over doet maakt ook niet meer zoveel uit. Maar of hij me ook gelooft is een tweede… Hoe dan ook, ik ben heel trots. Van totaal panisch niet eens het water in willen naar zwemmen door een gat onder water.
@Woez: hoe is het bij jullie?
zondag 19 mei 2024 om 22:43
Ik worstel hier ook mee, al heb ik het idee dat het zoon niet zoveel uitmaakt. Die had zijn kinderfeestje en kwam niet verder dan twee vriendjes. De derde heb ik zelf maar uitgenodigd en heb z’n zusje nog een vriendinnetje laten uitnodigen. Ze hebben wel een heerlijke dag gehad.Tinkeltje33 schreef: ↑13-05-2024 21:17Onze zoon wordt binnenkort 8. Kinderfeestje komt dan weer aan bod, maar ik begin het steeds meer te zien. Hij maakt niet echt vriendjes. Hij speelt wel heel veel met kinderen uit de buurt (vooral wat jongere), maar echt connectie is er niet. Ik heb wel een paar kinderen die we kunnen uitnodigen. Maar ik ben zo bang voor het moment dat hij het zichzelf gaat realiseren. Hij is nu nog behoorlijk onbevangen daarin en lijkt het zich niet te realiseren.
maandag 20 mei 2024 om 17:51
Och jee ja, de feestjes. Verschrikkelijk. Mijn zoon is in groep 2 (regulier onderwijs toen nog) een keer niet uitgenodigd voor het feestje van het meisje waar hij het meest mee omging. Ze speelden echt vaak bij elkaar en ze woonde om de hoek. De moeder deelde de kaartjes voor het feestje in de klas uit, en mijn zoon kreeg er dus geen terwijl hij zo vaak met het meisje speelde. Hij stak zijn handje al naar die moeder uit om zijn kaartje in ontvangst te nemen, maar ze zei 'de kaartjes zijn op'. Mijn zoon barstte in huilen uit, natuurlijk. Dat is de pijnlijkste herinnering die ik heb aan zijn kindertijd. Die vrouw - die nota bene taxichauffeur was voor kinderen in het speciaal onderwijs - haat ik nog altijd tot diep in de grond. Als ik langs hun huis kom - en dat is vaak - moet ik er altijd weer aan denken. Ik heb ook weleens een brief aan haar geschreven en mijn gevoel daarin verwoord, vooral mijn frustratie om uitnodigingen IN de klas uit te delen voor slechts een aantal kinderen, waarom??!! - maar niet opgestuurd, dat was meer voor mezelf.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 mei 2024 om 18:37
Oh herkenbaar. Juist het gezin waar ze een neurodivers kind hadden, mocht het andere kind niet met mijn zoon spelen. En ze hielden het al een jaar met wat smoesjes af. Dus ik had het allang door wat de reden was, ik ben ook niet op mijn achterhoofd gevallen. Tot ik hem uitnodigde voor zoons kinderfeestje. Voor zoon was het zijn favoriete vriendje. Toen vertelden ze dus waarom niet. Mijn man zei dat ik ze maar moest bedanken voor hun eerlijkheid. Niet gedaan, ze hebben er een jaar omheen gedraaid. Was gewoon eerlijk geweest.
Jongetje kwam hier in het begin ook nog aan de deur om te spelen. Ik heb ze gewoon laten spelen, niet mijn verantwoordelijkheid.
Jongetje kwam hier in het begin ook nog aan de deur om te spelen. Ik heb ze gewoon laten spelen, niet mijn verantwoordelijkheid.
Geldt ook voor jouw bericht Tinkeltje, wat zijn er toch een vreselijke mensen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
