Kinderen
alle pijlers
Jong kind begeleiden nieuwe medicatie
woensdag 3 januari 2024 om 16:07
Binnenkort begint mijn kind (6.5) voor het eerst met medicatie.
Zoals alle medicatie kan het bijwerkingen geven en is het belangrijk om te weten of het goed voor hem werkt.
Hoe ga ik hier kind goed in begeleiden? Ik ben bang dat als ik hem de bijwerkingen noem waar hij op moet letten, hij gelijk die allemaal gaat noemen. Zn fantasie/werkelijkheid is ook nog niet altijd helemaal gescheiden.
Zelf denk ik aan een dagboekje waar we voordat we een pilletje slikken dingen kunnen aanvinken,:
Moe
Hoofdpijn
Honger
Blij
Misselijk
Linker pink kriebelt
En dat we die dan ook halverwege de werktijd en aan het eind langslopen
Of gewoon pilletje nemen, mama observeert en als er iets is zegt hij het wel?
Pilletjes leren slikken vind hij nog spannend, denk dat we dat met mini-smarties gaan oefenen. Zonder te kauwen 1 doorslikken
Toevoeging: het dik gedrukte gaat het worden, ik maakte me iets te druk.
Zoals alle medicatie kan het bijwerkingen geven en is het belangrijk om te weten of het goed voor hem werkt.
Hoe ga ik hier kind goed in begeleiden? Ik ben bang dat als ik hem de bijwerkingen noem waar hij op moet letten, hij gelijk die allemaal gaat noemen. Zn fantasie/werkelijkheid is ook nog niet altijd helemaal gescheiden.
Zelf denk ik aan een dagboekje waar we voordat we een pilletje slikken dingen kunnen aanvinken,:
Moe
Hoofdpijn
Honger
Blij
Misselijk
Linker pink kriebelt
En dat we die dan ook halverwege de werktijd en aan het eind langslopen
Of gewoon pilletje nemen, mama observeert en als er iets is zegt hij het wel?
Pilletjes leren slikken vind hij nog spannend, denk dat we dat met mini-smarties gaan oefenen. Zonder te kauwen 1 doorslikken
Toevoeging: het dik gedrukte gaat het worden, ik maakte me iets te druk.
-rosings- wijzigde dit bericht op 03-01-2024 21:40
4.64% gewijzigd
woensdag 3 januari 2024 om 19:21
woensdag 3 januari 2024 om 19:25
woensdag 3 januari 2024 om 19:27
woensdag 3 januari 2024 om 19:32
Kom ik na bedtijd op terug!Mangogo schreef: ↑03-01-2024 19:25Off topic maar mag ik vragen hoe diagnosetraject er voor je zoon uit zag? Ik zit zelf in diagnosetraject en we vermoeden het ook bij ons kind in groep 3. Hij loopt op dit moment niet vast, maar willen dat ook voor zijn en hem gewoon de juiste begeleiding kunnen bieden in een fijne jeugd.
woensdag 3 januari 2024 om 19:53
Eigenlijk is dat juist goed. Mensen doen altijd negatief over placebo’s, maar er wordt veel onderzoek gedaan naar het placebo-effect. Want eigenlijk is het ideaal, geen medicatie en toch verbetering!
woensdag 3 januari 2024 om 20:08
Zo is het ons verteld. Kan dat dat misschien niet exact de juiste uitleg is of dat ik het verkeerd verwoord.
Ikzelf merk in ieder geval verschil tussen wel of geen medicatie. Voor mij is dat een graadmeter.
[/quote]
Nee je hebt het vast gehoord, want dat is dus helaas een misvatting die je veel hoort.
Maar een heleboel mensen, wel én geen ADHD, kunnen zich beter concentreren met methylfenidaat. Niet voor niets doet het het goed onder studenten op de zwarte markt.
•
woensdag 3 januari 2024 om 20:47
Dit. Hier een kind dat veel medische behandelingen nodig heeft zoals operaties, infuusjes, bloedprikken, neussondes, medicatie, etc.
Wat voor ons het beste werkt is er juist zo relaxt mogelijk mee omgaan. Niet teveel aandacht aan besteden en uitstralen dat het allemaal wel meevalt. Dat doen we natuurlijk niet als de behandeling heel naar is of echt pijn doet. Dan leiden we zoveel mogelijk af. Het is niet alsof er een keuze is namelijk. En we geven veel complimenten. Bijvoorbeeld als hij zonder een kick te geven een infuusje laat prikken zeggen we erna hoe goed hij het heeft gedaan.
Voor onze zoon werkt het heel goed. Hij is heel relaxt onder alles.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
woensdag 3 januari 2024 om 20:48
Ik zou er vooral niet teveel aandacht op vestigen, ik snap dat het spannend is maar je merkt vanzelf wel dingen aan je kind en dan kun je dat opschrijven. Hier ook een 6 jarige met ADHD, getest door een kinderpsychiater, gecombineerd beeld ernstig en daarom werd de mogelijkheid tot medicatie meteen open gesteld.
Wij hebben ervaring met kort werkend methhylfenidaat en dexamfetamine dus als je vragen hebt kun je me altijd een bericht sturen. Ik vind zelf Dr. Myr tv op YouTube ook wel helder.
Ik vind het zelf heel raar dat huisartsen medicatie uitschrijven voor kinderen met ADHD, dat een huisarts het overneemt als de medicatie ingesteld is ala. Het is een specialisatie van 6 jaar of iets dergelijks, dat is niet voor niets, de meeste huisartsen hebben daar gewoon geen kaas van gegeten.
Wij hebben ervaring met kort werkend methhylfenidaat en dexamfetamine dus als je vragen hebt kun je me altijd een bericht sturen. Ik vind zelf Dr. Myr tv op YouTube ook wel helder.
Ik vind het zelf heel raar dat huisartsen medicatie uitschrijven voor kinderen met ADHD, dat een huisarts het overneemt als de medicatie ingesteld is ala. Het is een specialisatie van 6 jaar of iets dergelijks, dat is niet voor niets, de meeste huisartsen hebben daar gewoon geen kaas van gegeten.
woensdag 3 januari 2024 om 20:50
Ik ben pas begonnen met ADHD medicatie dus kan je mijn ervaring geven qua bijwerkingen (geen Ritalin overigens). Het beginnen met medicatie vond ik heel erg spannend dus ik snap heel goed dat je de bijwerkingen wil bijhouden.
Ik had de eerste week erge hoofdpijn, vooral aan het begin of eind van de dag. Een kind van 6 zal dat wel aangeven. Dit ging na 1.5 week weg. Wat bij mij werkte was tijdelijk sportdrankjes (elektrolyten) en genoeg water en soms paracetamol. Ook nam ik wel eens een vitamine pil om 16:00 en dat hielp ook (kan ook sinaasappelsap ofzo). Vooral in het begin moest ik de pil met genoeg eiwitten nemen, dus echt op een volle maag. M’n honger is iets minder denk ik, minder behoefte aan suiker.
Mijn man merkt niet veel verschil in karakter behalve dat ik veel makkelijker taken in gang zet. De barrière om iets te ondernemen is een stuk lager. Ik ben ook minder snel overprikkeld, minder moe en kan me veel beter concentreren. M’n brein is niet meer hyper als het ware. Familie weet niet dat ik medicatie slikt en merken geen verschil, terwijl ik dat zelf dus wel echt merk.
De eerste twee maanden was de dosis iets te hoog en dat voelde soms wat spacey. Dan was ik er ook niet helemaal bij. Van de psychiater kreeg ik een lagere dosis en dat werkte heel goed. Het spacey zijn is wel lastiger te herkennen, genoeg eiwitten eten werkt daartegen.
Dat is mijn ervaring met beginnen aan medicatie wat natuurlijk heel anders voor je kind kan zijn. Ik denk dat een kind van 6.5 veel wel zal aangeven, misschien tussendoor, dus als je er alert op bent merk je het wel denk ik. Daarnaast misschien de leraar/lerares die je vertrouwt misschien vragen of ze je op de hoogte wil houden als kind erg veranderd in de klas.
Wat ik bij mijn kind elke avond doe is vragen wat ze het leukst vond vandaag en het minst leuk (grote kans dat zij ook ADHD heeft, lijkt erg veel op mij). Ik ben pas na m’n 30e gediagnosticeerd en ben begonnen met medicatie en het is voor mij een wereld van verschil. Of m’n cijfers op de basis/middelbare school veel beter waren geweest weet ik niet, maar ik denk dat het een stuk rustiger en minder emotioneel in m’n hoofd was geweest.
Ik had de eerste week erge hoofdpijn, vooral aan het begin of eind van de dag. Een kind van 6 zal dat wel aangeven. Dit ging na 1.5 week weg. Wat bij mij werkte was tijdelijk sportdrankjes (elektrolyten) en genoeg water en soms paracetamol. Ook nam ik wel eens een vitamine pil om 16:00 en dat hielp ook (kan ook sinaasappelsap ofzo). Vooral in het begin moest ik de pil met genoeg eiwitten nemen, dus echt op een volle maag. M’n honger is iets minder denk ik, minder behoefte aan suiker.
Mijn man merkt niet veel verschil in karakter behalve dat ik veel makkelijker taken in gang zet. De barrière om iets te ondernemen is een stuk lager. Ik ben ook minder snel overprikkeld, minder moe en kan me veel beter concentreren. M’n brein is niet meer hyper als het ware. Familie weet niet dat ik medicatie slikt en merken geen verschil, terwijl ik dat zelf dus wel echt merk.
De eerste twee maanden was de dosis iets te hoog en dat voelde soms wat spacey. Dan was ik er ook niet helemaal bij. Van de psychiater kreeg ik een lagere dosis en dat werkte heel goed. Het spacey zijn is wel lastiger te herkennen, genoeg eiwitten eten werkt daartegen.
Dat is mijn ervaring met beginnen aan medicatie wat natuurlijk heel anders voor je kind kan zijn. Ik denk dat een kind van 6.5 veel wel zal aangeven, misschien tussendoor, dus als je er alert op bent merk je het wel denk ik. Daarnaast misschien de leraar/lerares die je vertrouwt misschien vragen of ze je op de hoogte wil houden als kind erg veranderd in de klas.
Wat ik bij mijn kind elke avond doe is vragen wat ze het leukst vond vandaag en het minst leuk (grote kans dat zij ook ADHD heeft, lijkt erg veel op mij). Ik ben pas na m’n 30e gediagnosticeerd en ben begonnen met medicatie en het is voor mij een wereld van verschil. Of m’n cijfers op de basis/middelbare school veel beter waren geweest weet ik niet, maar ik denk dat het een stuk rustiger en minder emotioneel in m’n hoofd was geweest.
woensdag 3 januari 2024 om 21:20
Bij ons bestond het onderzoek uitMangogo schreef: ↑03-01-2024 19:25Off topic maar mag ik vragen hoe diagnosetraject er voor je zoon uit zag? Ik zit zelf in diagnosetraject en we vermoeden het ook bij ons kind in groep 3. Hij loopt op dit moment niet vast, maar willen dat ook voor zijn en hem gewoon de juiste begeleiding kunnen bieden in een fijne jeugd.
Vragenlijst moeder
Vragenlijst oma
Interview/intake gesprek moeder
Vragenlijst juf groep 2
Vragenlijst juffen groep 3
3 uur observatie op school
3x 3 uur opdrachtjes, gesprek, spelen met onderzoekster.
De uitkomst is een rapport geworden dat is besproken in 1 gesprek met mij, de juffen en ib-er van school.
woensdag 3 januari 2024 om 21:38
woensdag 3 januari 2024 om 21:46
In dit geval was er geen noemenswaardig verschil bij 60% in de placebo groep maar de groep met medicatie had wel beduidend minder symptomen. Dus in totaal merkte 70% wel een verschil. Daarnaast moet je bedenken dat veel meisjes niet gediagnosticeerd worden/werden en jongens veel vaker (de laatste vroeger misschien wel over gediagnosticeerd). En dat er meerdere ADHD vormen zijn die vooral vroeger minder herkenbaar waren. Ik weet bijna zeker dat leraren het bij mij niet doorhadden omdat ik niet de hyper variant had, terwijl ik veel symptomen had.
woensdag 3 januari 2024 om 21:49
Dat stond juist precies in het artikel.
“De onderzoekers analyseerden dossiers uit 2008 en uit 2012. Op zeven aspecten bekeken ze hoe het diagnostisch proces en het voorschrijven van Ritalin was verlopen. Eén daarvan was of de arts, zoals de ggz-richtlijn aanbeveelt, met de leerkracht had gesproken tijdens het diagnostisch onderzoek. Dat was in een kwart van de gevallen niet gebeurd. De aanbeveling om een semigestructureerd interview met de ouders af te nemen, waarbij de clinicus aan het einde scoort of de antwoorden voldoen aan de ADHD-criteria, vond al helemaal weinig navolging. ‘Zo’n interview heeft in ongeveer 75 procent van de gevallen niet plaatsgevonden’, zegt Hoekstra.’”
woensdag 3 januari 2024 om 23:01
Wij hebben bewust gekozen om geen medicatie te geven. Niemand kent de bijwerkingen op de langere termijn. Wij hebben met de gemeente en school ingezet om te leren omgaan met de beperkingen en kwaliteiten van ADHD en Autisme (deze worden helaas te vaak onderschat).
Resultaat veel leer momenten voor iedereen, weer volledig naar school (onder niveau), stage en geen hulpverlening.
Daarnaast vind ik diagnose te makkelijk word gegeven, ellendige vragen lijsten.
Elimineren van voedsel daar hebben wij ook aan mee gedaan in samenwerking met Nijmegen. Dat was voor ons al zo logisch dat het ook geen extra effect had op gedrag.
Laat jongens weer jongens zijn, meer bewegend onderwijs… ben zeker geen ontkenner van ADHD. Maar niemand leert van een pilletje. Veelal als deze is uitgewerkt, moet er toch een ontlading komen op welke vorm dan ook.
Resultaat veel leer momenten voor iedereen, weer volledig naar school (onder niveau), stage en geen hulpverlening.
Daarnaast vind ik diagnose te makkelijk word gegeven, ellendige vragen lijsten.
Elimineren van voedsel daar hebben wij ook aan mee gedaan in samenwerking met Nijmegen. Dat was voor ons al zo logisch dat het ook geen extra effect had op gedrag.
Laat jongens weer jongens zijn, meer bewegend onderwijs… ben zeker geen ontkenner van ADHD. Maar niemand leert van een pilletje. Veelal als deze is uitgewerkt, moet er toch een ontlading komen op welke vorm dan ook.
woensdag 3 januari 2024 om 23:12
woensdag 3 januari 2024 om 23:18
Ik snap niet dat je zoveel meningen over medicatie en ADHD hebt. “Niemand leert van een pilletje” “een diagnose wordt te makkelijk gegeven”. Als iemand met een kind met ADHD zou je toch moeten weten dat dit allemaal niet zo zwart wit is. Ik heb als kind 5 keer in de week gesport en het hielp weinig kan ik zeggen. Daarnaast heb ik pas op m’n 35e! een diagnose gekregen doordat ADHD alleen maar de hyperactieve vorm bij jongens kende. Je had kunnen lezen dat OP zelf al veel verschillende dingen doet om haar kind te helpen en daar heb ik alleen maar respect voor. Dus de tips zonder de oordelen over medicatie waren in mijn ogen genoeg geweest.Blossom schreef: ↑03-01-2024 23:01Wij hebben bewust gekozen om geen medicatie te geven. Niemand kent de bijwerkingen op de langere termijn. Wij hebben met de gemeente en school ingezet om te leren omgaan met de beperkingen en kwaliteiten van ADHD en Autisme (deze worden helaas te vaak onderschat).
Resultaat veel leer momenten voor iedereen, weer volledig naar school (onder niveau), stage en geen hulpverlening.
Daarnaast vind ik diagnose te makkelijk word gegeven, ellendige vragen lijsten.
Elimineren van voedsel daar hebben wij ook aan mee gedaan in samenwerking met Nijmegen. Dat was voor ons al zo logisch dat het ook geen extra effect had op gedrag.
Laat jongens weer jongens zijn, meer bewegend onderwijs… ben zeker geen ontkenner van ADHD. Maar niemand leert van een pilletje. Veelal als deze is uitgewerkt, moet er toch een ontlading komen op welke vorm dan ook.
woensdag 3 januari 2024 om 23:28
Klopt elk kind is verschillend. Wij werden als ouders wel erg “gepusht” tot medicatie zonder iets anders te proberen. Ontzettend veel geluk dat de gemeente en betrokkenen wilde inzetten/investeren, wat zich nú uitbetaald.Mangogo schreef: ↑03-01-2024 23:12Ik vind dat je nu iedereen over een Kam scheelt Blossom. De ene persoon met ADHD is de andere niet.
En wat nou voor meisjes met adhd? Want jongens moeten weer jongens kunnen zijnmaar vrouwen worden niet voor niks pas gemiddeld als ze eind 30 zijn gediagnostiseerd.
Dat betekent tegelijkertijd dat de manier van testen nu niet deugd.
Het is een echt verdienmodel. Wat al die diagnoses, medicatie, gesprekken cetera niet opleveren. Waar het kind veelal niks aan heeft.
Ik ben zeker geen ontkenner. Want elk ADHD’er is immers bijzonder en verdient gewoon een persoonlijke kijk.
woensdag 3 januari 2024 om 23:37
Precies en daarom zou er anders “getest” moeten worden.Belize schreef: ↑03-01-2024 23:18Ik snap niet dat je zoveel meningen over medicatie en ADHD hebt. “Niemand leert van een pilletje” “een diagnose wordt te makkelijk gegeven”. Als iemand met een kind met ADHD zou je toch moeten weten dat dit allemaal niet zo zwart wit is. Ik heb als kind 5 keer in de week gesport en het hielp weinig kan ik zeggen. Daarnaast heb ik pas op m’n 35e! een diagnose gekregen doordat ADHD alleen maar de hyperactieve vorm bij jongens kende. Je had kunnen lezen dat OP zelf al veel verschillende dingen doet om haar kind te helpen en daar heb ik alleen maar respect voor. Dus de tips zonder de oordelen over medicatie waren in mijn ogen genoeg geweest.
Diagnostiek vond ik erg beperkt en onpersoonlijk. Terwijl dit zo persoonlijk en uiteindelijk alleen helpend is met de juiste handvaten. Helaas kwam dit voor jou veel te laat en het zou fijn zijn als dat niet meer zou gebeuren.
Uiteraard heb ik respect voor elke ouder. Welke keuze of hulp je kind ook nodig heeft! Iedereen doet uiteindelijk het beste voor zijn kind.
donderdag 4 januari 2024 om 06:51
Misschien is dit topic dan niet jouw plek. Zoals ik kan lezen is er zeer uitgebreide gekeken bij het testen van kind van to.Blossom schreef: ↑03-01-2024 23:28Klopt elk kind is verschillend. Wij werden als ouders wel erg “gepusht” tot medicatie zonder iets anders te proberen. Ontzettend veel geluk dat de gemeente en betrokkenen wilde inzetten/investeren, wat zich nú uitbetaald.
Dat betekent tegelijkertijd dat de manier van testen nu niet deugd.
Het is een echt verdienmodel. Wat al die diagnoses, medicatie, gesprekken cetera niet opleveren. Waar het kind veelal niks aan heeft.
Ik ben zeker geen ontkenner. Want elk ADHD’er is immers bijzonder en verdient gewoon een persoonlijke kijk.
donderdag 4 januari 2024 om 07:36
Ik vond de testen voor kind heel persoonlijk en de onderzoekster heel erg betrokken. Mijn kind wordt gezien voor wie hij is inclusief alle goede kwaliteiten.
School biedt al vanaf groep 2 extra ondersteuning aan, vanaf groep 3 -een half jaar nu- een eigen leerlijn.
Kind is overduidelijk ongelukkig met zichzelf op school en je ziet hem langzaam aan verpieteren. Het is een normaal tot slim kind, die niet tot leren komt omdat er geen rust is in zijn hoofd. Hij sport 5 keer per week, rent /stuitert thuis smiddags en in het weekend alle energie er uit.
Op school geeft hij geen overlast met zn drukte aan andere kinderen, maar hij is zo verdrietig dat zij al boekjes lezen en hij geholpen moet blijven worden.
Taken kiezen, starten en afmaken lukt hem niet. Net als zn moeder.
Mijn eerste periode met medicatie (pas 3 jaar geleden) waar die dingen ineens wel lukte ging ik huilend naar bed. Waarom heb ik zolang tegen mezelf moeten vechten, kan iedereen het 'gewoon' zo?
Zijn diagnose, die na gedegen onderzoek is gesteld, herkend wordt door moeder, oma, familie, school en vrienden, is 'ernstig'.
En dan zouden we moeten blijven aanmodderen zoals het nu gaat terwijl het stofje wat hij in zn hersens tekort komt beschikbaar is om aan te vullen?
Als voor jullie het aanpassen van de leefwereld/omgeving voldoende is vind ik dat heel fijn voor jullie. Voor ons is dat het niet.
En ik ben zo enorm blij dat ik hem die vrijheid nu al kan geven.
School biedt al vanaf groep 2 extra ondersteuning aan, vanaf groep 3 -een half jaar nu- een eigen leerlijn.
Kind is overduidelijk ongelukkig met zichzelf op school en je ziet hem langzaam aan verpieteren. Het is een normaal tot slim kind, die niet tot leren komt omdat er geen rust is in zijn hoofd. Hij sport 5 keer per week, rent /stuitert thuis smiddags en in het weekend alle energie er uit.
Op school geeft hij geen overlast met zn drukte aan andere kinderen, maar hij is zo verdrietig dat zij al boekjes lezen en hij geholpen moet blijven worden.
Taken kiezen, starten en afmaken lukt hem niet. Net als zn moeder.
Mijn eerste periode met medicatie (pas 3 jaar geleden) waar die dingen ineens wel lukte ging ik huilend naar bed. Waarom heb ik zolang tegen mezelf moeten vechten, kan iedereen het 'gewoon' zo?
Zijn diagnose, die na gedegen onderzoek is gesteld, herkend wordt door moeder, oma, familie, school en vrienden, is 'ernstig'.
En dan zouden we moeten blijven aanmodderen zoals het nu gaat terwijl het stofje wat hij in zn hersens tekort komt beschikbaar is om aan te vullen?
Als voor jullie het aanpassen van de leefwereld/omgeving voldoende is vind ik dat heel fijn voor jullie. Voor ons is dat het niet.
En ik ben zo enorm blij dat ik hem die vrijheid nu al kan geven.
donderdag 4 januari 2024 om 07:42
Ik kan de bijwerkingen van 'geen medicatie' op de huidige termijn trouwens wel al benoemen,
hij is zichtbaar faalangst aan het ontwikkelen, noemt zichzelf dom, is veel verdrietig en boos dat het niet lukt. (Nogmaals, ondanks de veel ondersteuning die hij al krijgt)
Dan neem ik de risicos op lange termijn bijwerkingen op de koop toe.
hij is zichtbaar faalangst aan het ontwikkelen, noemt zichzelf dom, is veel verdrietig en boos dat het niet lukt. (Nogmaals, ondanks de veel ondersteuning die hij al krijgt)
Dan neem ik de risicos op lange termijn bijwerkingen op de koop toe.
donderdag 4 januari 2024 om 08:02
Ach Blossom, laat jongens jongens zijn schrijf je. En mijn meisje dan?
Ik heb mensen in mijn omgeving die net zoals jij denken.
Ook mensen die kinderen lange tijd blootstellen aan voedseleliminatie, omdat daar mogelijk een oorzaak of gevolg te ontdekken is. In de tussentijd gaat het met kind verder, bergafwaarts.
Ik heb het besproken hoor, met onze begeleiders. Want ook ik wil voor mijn kind het allerbeste. En stel je voor dat we dit over het hoofd zouden zien?
Met de psycholoog, met de orthopedagoog, met de jeugdpsychiater is het aan bod gekomen. En mij is verzekerd dat dat echt niet de aanpak van dit dilemma is. In de hersenen van mijn kind, van kinderen met ADHD in het algemeen, werken bepaalde processen anders. Er missen bepaalde stofjes. Het is een feit.
In mijn werksetting heb ik te maken met mensen die uitvallen in onderwijs en/of werk nav ongediagnosticeerde en/of onbehandelde AD(H)D.
Ik wil niemand bang maken, maar het aantal mensen dat op jonge leeftijd en de rest van hun leven tegen de gevolgen aanloopt van het uitblijven van de juiste behandeling en begeleiding van bovenstaande is schrikbarend. En medicatie is hierbij absoluut zeker weten een hele belangrijke factor.
Mensen die op jonge leeftijd met school stoppen/ tig opleidingen starten, maar niet afronden/ tig banen aangaan en na relatief korte tijd beëindigen/ niet weten wat ze willen en kunnen, maar wel weten dat ze eigenlijk bijvoorbeeld HAVO/VWO niveau hebben echter met pijn en moeite VMBO deels hebben doorlopen/ die onzeker zijn en een laag zelfbeeld hebben omdat ze al die tijd hebben gezworven tussen kunnen-willen-doen en weer loslaten vanuit de onmacht het af te maken. Het zijn voorbeelden die ik aan de lopende band mee maak. Geloof me, dit wil niemand voor zijn kind!
Ik merk dat jouw bericht me raakt. Ik heb met jouw kind te doen. Het voelt voor mij alsof jouw kind, zogenaamd vanuit de allerbeste bedoelingen, niet serieus wordt genomen. Terwijl jij mij, en andere ouders, die wel pro medicatie zijn, wegzet als wezens die onverstandige keuzes maken.
De berichten die je later schrijft laten mij niet anders kijken naar jouw eerste bericht waarin je je eigenlijke kijk op de situatie uit.
Ik heb mensen in mijn omgeving die net zoals jij denken.
Ook mensen die kinderen lange tijd blootstellen aan voedseleliminatie, omdat daar mogelijk een oorzaak of gevolg te ontdekken is. In de tussentijd gaat het met kind verder, bergafwaarts.
Ik heb het besproken hoor, met onze begeleiders. Want ook ik wil voor mijn kind het allerbeste. En stel je voor dat we dit over het hoofd zouden zien?
Met de psycholoog, met de orthopedagoog, met de jeugdpsychiater is het aan bod gekomen. En mij is verzekerd dat dat echt niet de aanpak van dit dilemma is. In de hersenen van mijn kind, van kinderen met ADHD in het algemeen, werken bepaalde processen anders. Er missen bepaalde stofjes. Het is een feit.
In mijn werksetting heb ik te maken met mensen die uitvallen in onderwijs en/of werk nav ongediagnosticeerde en/of onbehandelde AD(H)D.
Ik wil niemand bang maken, maar het aantal mensen dat op jonge leeftijd en de rest van hun leven tegen de gevolgen aanloopt van het uitblijven van de juiste behandeling en begeleiding van bovenstaande is schrikbarend. En medicatie is hierbij absoluut zeker weten een hele belangrijke factor.
Mensen die op jonge leeftijd met school stoppen/ tig opleidingen starten, maar niet afronden/ tig banen aangaan en na relatief korte tijd beëindigen/ niet weten wat ze willen en kunnen, maar wel weten dat ze eigenlijk bijvoorbeeld HAVO/VWO niveau hebben echter met pijn en moeite VMBO deels hebben doorlopen/ die onzeker zijn en een laag zelfbeeld hebben omdat ze al die tijd hebben gezworven tussen kunnen-willen-doen en weer loslaten vanuit de onmacht het af te maken. Het zijn voorbeelden die ik aan de lopende band mee maak. Geloof me, dit wil niemand voor zijn kind!
Ik merk dat jouw bericht me raakt. Ik heb met jouw kind te doen. Het voelt voor mij alsof jouw kind, zogenaamd vanuit de allerbeste bedoelingen, niet serieus wordt genomen. Terwijl jij mij, en andere ouders, die wel pro medicatie zijn, wegzet als wezens die onverstandige keuzes maken.
De berichten die je later schrijft laten mij niet anders kijken naar jouw eerste bericht waarin je je eigenlijke kijk op de situatie uit.
anoniem_65e9b0826cfac wijzigde dit bericht op 04-01-2024 08:15
3.10% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
