Kinderen
alle pijlers
Kind (14) suïcidaal en BOOS
donderdag 25 januari 2024 om 11:06
We zitten er helemaal doorheen thuis. Zoon van 14 met ASS heeft ongeveer 9 maanden geleden iets heftigs meegemaakt. Sindsdien is hij boos en depressief. Onlangs is hij afgewezen door zijn beste vriendin waarvan hij steeds dacht dat er wel verkering aan zat te komen. Hij is zich heftig en raar gaan gedragen op school waardoor zijn vriendengroep hem even zat is en afstand heeft genomen. Meisje heeft hem overal geblokkeerd.
Allemaal heel naar en heftig. Hij is vorige week op school weggelopen nadat hij mij appte dat hij dood wilde. Reageerde daarna nergens meer op. Enorme paniek en angst, mijn man was al onderweg naar school en op school zijn ze gaan rennen en zoeken rond het terrein. Godzijdank is hij gevonden. Psycholoog was al in beeld, na meer dan een half jaar wachtlijst, dus de eerste afspraken hadden we daar net al gehad. Intensieve hulp voor hem en ons is nu opgestart.
Wat ik zo moeilijk vind (naast alle angst om mijn kind te verliezen en het verdriet dat hij zich zo rot voelt) is zijn boosheid. Hij neemt mij en mijn man enorm kwalijk dat we hem niet gehoord hebben. Dat hebben we wel, maar er zijn wachtlijsten en ik heb er alles aan gedaan om hulp te krijgen en om hem zelf te helpen. Door hem af te leiden, leuke dingen met hem te doen, te praten, te relativeren, op school maatregelen te nemen etc. Hij ziet dit niet. Ook ziet hij zijn eigen aandeel niet. In zijn ogen zijn al zijn vrienden gek en sociopathen. Dat hij zich ook heel fout heeft gedragen de laatste tijd, ziet hij niet. Dat er een reden is dat mensen om hem heen afstand nemen, ziet hij niet. Dat zijn vrienden hem niet haten of dood wensen gelooft hij niet. Bespreekbaar is dit absoluut niet.
We hebben dus wel hulp, maar we zitten er zelf helemaal doorheen. We lopen op onze tenen want elk woord dat verkeerd valt, zorgt voor een uitbarsting. En wij zijn doodsbang dat hij dan gekke dingen gaat doen. We kunnen nergens over praten met hem. Hij zit thuis van school. De sfeer in huis is vreselijk. En dan zit er nog een kind tussenin. Die gelukkig wel naar school gaat en met vriendinnen afspreekt enzo. Maar ook voor haar is het heel naar.
Ik ga wel naar mijn werk af en toe, maar durf kind niet alleen te laten. Er is dus altijd 1 van ons thuis. Een netwerk qua familie is er niet. Vrienden wel maar die kunnen we niet inschakelen want zoon vertrouwt niemand op dit moment. We staan er volledig alleen voor.
Hoe komen we hier doorheen? Wie heeft hier ervaring mee?
Allemaal heel naar en heftig. Hij is vorige week op school weggelopen nadat hij mij appte dat hij dood wilde. Reageerde daarna nergens meer op. Enorme paniek en angst, mijn man was al onderweg naar school en op school zijn ze gaan rennen en zoeken rond het terrein. Godzijdank is hij gevonden. Psycholoog was al in beeld, na meer dan een half jaar wachtlijst, dus de eerste afspraken hadden we daar net al gehad. Intensieve hulp voor hem en ons is nu opgestart.
Wat ik zo moeilijk vind (naast alle angst om mijn kind te verliezen en het verdriet dat hij zich zo rot voelt) is zijn boosheid. Hij neemt mij en mijn man enorm kwalijk dat we hem niet gehoord hebben. Dat hebben we wel, maar er zijn wachtlijsten en ik heb er alles aan gedaan om hulp te krijgen en om hem zelf te helpen. Door hem af te leiden, leuke dingen met hem te doen, te praten, te relativeren, op school maatregelen te nemen etc. Hij ziet dit niet. Ook ziet hij zijn eigen aandeel niet. In zijn ogen zijn al zijn vrienden gek en sociopathen. Dat hij zich ook heel fout heeft gedragen de laatste tijd, ziet hij niet. Dat er een reden is dat mensen om hem heen afstand nemen, ziet hij niet. Dat zijn vrienden hem niet haten of dood wensen gelooft hij niet. Bespreekbaar is dit absoluut niet.
We hebben dus wel hulp, maar we zitten er zelf helemaal doorheen. We lopen op onze tenen want elk woord dat verkeerd valt, zorgt voor een uitbarsting. En wij zijn doodsbang dat hij dan gekke dingen gaat doen. We kunnen nergens over praten met hem. Hij zit thuis van school. De sfeer in huis is vreselijk. En dan zit er nog een kind tussenin. Die gelukkig wel naar school gaat en met vriendinnen afspreekt enzo. Maar ook voor haar is het heel naar.
Ik ga wel naar mijn werk af en toe, maar durf kind niet alleen te laten. Er is dus altijd 1 van ons thuis. Een netwerk qua familie is er niet. Vrienden wel maar die kunnen we niet inschakelen want zoon vertrouwt niemand op dit moment. We staan er volledig alleen voor.
Hoe komen we hier doorheen? Wie heeft hier ervaring mee?
donderdag 25 januari 2024 om 11:17
pfoe, wat zul jij je gegijzeld voelen door het gedrag van je zoon.
Sterkte.
Wat betreft je andere kind: misschien helpt het om richting haar te erkennen dat het echt een rotsituatie is waar jullie met zijn allen in beland zijn. En als ze een nachtje bij een vriendin wil logeren, dat dit altijd mag. Je kunt je best voorstellen dat zij af en toe pauze nodig heeft.
Als dit langer blijft doorgaan, en je vanwege de suicidale gedachten van je zoon hem niet alleen kunt laten. Zet dan in op een oppas of begeleider (wie weet kun je dit later aanvragen via PGB, maar kost ook tijd om dat aan te vragen + waarschijnlijk wachtlijsten voor je aanvraag aan de beurt is).
Zoon mag boos zijn, maar als het onveilig is voor zichzelf of voor anderen, dan is er toezicht nodig. Desnoods mag hij kiezen uit 2 potentiele oppassen, maar anders bepalen jullie.
Sterkte.
Wat betreft je andere kind: misschien helpt het om richting haar te erkennen dat het echt een rotsituatie is waar jullie met zijn allen in beland zijn. En als ze een nachtje bij een vriendin wil logeren, dat dit altijd mag. Je kunt je best voorstellen dat zij af en toe pauze nodig heeft.
Als dit langer blijft doorgaan, en je vanwege de suicidale gedachten van je zoon hem niet alleen kunt laten. Zet dan in op een oppas of begeleider (wie weet kun je dit later aanvragen via PGB, maar kost ook tijd om dat aan te vragen + waarschijnlijk wachtlijsten voor je aanvraag aan de beurt is).
Zoon mag boos zijn, maar als het onveilig is voor zichzelf of voor anderen, dan is er toezicht nodig. Desnoods mag hij kiezen uit 2 potentiele oppassen, maar anders bepalen jullie.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
donderdag 25 januari 2024 om 11:18
Pffft... heftig TO.
De hulp is opgestart voor zowel hem als voor jullie? Fijn dat ze jullie ook meenemen.
Geen verdere ervaring zelf.
Maar bedenk dat je voor nu maar 1 dag per keer door hoeft. Probeer jezelf niet gek te maken door te veel vooruit te kijken.
De hulp is opgestart voor zowel hem als voor jullie? Fijn dat ze jullie ook meenemen.
Geen verdere ervaring zelf.
Maar bedenk dat je voor nu maar 1 dag per keer door hoeft. Probeer jezelf niet gek te maken door te veel vooruit te kijken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 25 januari 2024 om 11:21
Wat ontzettend moeilijk, verdrietig en eng. 
Een voor jullie.
Ook voor je zoon een knuffel. Hij zegt zich niet gehoord te voelen. Mijn ervaring: dat is dan ook zo. Je kunt als ouder alles gedaan hebben, maar alsnog 'gefaald' hebben in de ander horen.
Het enige wat ik nu hierbij denk en voel : gebruik geen woorden, die raken zijn kern niet. Maar houd hem vast, laat vóelen dat hij er is. Zonder woorden, enkel vasthouden.
Een voor jullie. Ook voor je zoon een knuffel. Hij zegt zich niet gehoord te voelen. Mijn ervaring: dat is dan ook zo. Je kunt als ouder alles gedaan hebben, maar alsnog 'gefaald' hebben in de ander horen.
Het enige wat ik nu hierbij denk en voel : gebruik geen woorden, die raken zijn kern niet. Maar houd hem vast, laat vóelen dat hij er is. Zonder woorden, enkel vasthouden.
donderdag 25 januari 2024 om 11:27
Ja hij heeft ons volledig in de tang. Niet bewust natuurlijk, maar hij heeft de macht op dit moment.Zoccellia schreef: ↑25-01-2024 11:17pfoe, wat zul jij je gegijzeld voelen door het gedrag van je zoon.
Sterkte.
Wat betreft je andere kind: misschien helpt het om richting haar te erkennen dat het echt een rotsituatie is waar jullie met zijn allen in beland zijn. En als ze een nachtje bij een vriendin wil logeren, dat dit altijd mag. Je kunt je best voorstellen dat zij af en toe pauze nodig heeft.
Als dit langer blijft doorgaan, en je vanwege de suicidale gedachten van je zoon hem niet alleen kunt laten. Zet dan in op een oppas of begeleider (wie weet kun je dit later aanvragen via PGB, maar kost ook tijd om dat aan te vragen + waarschijnlijk wachtlijsten voor je aanvraag aan de beurt is).
Zoon mag boos zijn, maar als het onveilig is voor zichzelf of voor anderen, dan is er toezicht nodig. Desnoods mag hij kiezen uit 2 potentiele oppassen, maar anders bepalen jullie.
Met dochter heb ik dit inderdaad zo besproken en ik zorg voor veel afleiding. Inderdaad logeren bij vriendinnen, afgelopen weekend en komend weekend weer. En ik probeer ook met haar even eruit te gaan, of even op haar kamer met haar te kletsen of te gamen.
Pgb hebben we niet. We hebben maandag de tweede afspraak bij de psych. Eerst met het hele gezin, dus ook dochter erbij. En dan nog een uur voor mijn man en mijzelf.
We proberen wel een soort ritme aan te houden voor hem. Dus op tijd opstaan. Thuis aan school werken. Twee avonden bijbaantje. Drie keer per week sporten. Afgelopen weekend is een vriend langs geweest. Dan kan hij de knop redelijk omzetten en doorgaan. Maar zodra er geen afleiding is, dan gaat hij malen. En hij vertikt het om over lastige dingen te praten met ons. Hij wordt woest om alles.
Ik vraag me echt af hoe de psych tot hem kan gaan doordringen. Want wat hem is overkomen is echt heftig en naar. Maar niet het hele leven is afgrijselijk. Niet iedereen haat hem. En hij heeft zelf ook een aandeel in bepaalde dingen.
Slapen doe ik amper. Ik zie steeds beelden voor me van mijn kind hangend in de kast met een riem om zijn nek. Of met doorgesneden polsen. Als ik ‘s ochtends wakker word dan kijk ik eerst of hij nog leeft. De psych denkt niet dat hij nu acuut iets zal doen (nu de triggers in de vorm van school met daar vriendengroep/afwijzende meisje en ex-vriendin even weg zijn). Zegt zoon zelf ook. Maar ik ben zo bang.
donderdag 25 januari 2024 om 11:27
Hier ben ik het mee eens. Vasthouden. Niet lijflijk maar energetisch, meer kun je niet doen.
...
donderdag 25 januari 2024 om 11:29
Wat ik ook nog dacht: zet niet in op elkaar begrijpen, maar wel op nog enigszins succesvol samenwonen. Hij voelt zich nu eenmaal niet begrepen en boos. En jullie voelen je machteloos.
Misschien is een heel voorspelbaar huisritme een idee? Wie is wanneer thuis, hoe laat wordt er gegeten, en andere heldere regels zodat veiligheid en vertrouwen voort kan komen uit de voorspelbaarheid.
Ook gedrag: wel begrenzen. Boos doen = even uitrazen op je kamer. Normale toon kunnen praten = weer welkom aan tafen.
Maar, geen oordeel hierover. Dus even niet 'opvoeden' dat het beter/anders moet. De dingen gaan zoals ze gaan, maar als ze over grenzen gaan zijn er consequenties. En die zijn dus voorspelbaar.
Misschien is een heel voorspelbaar huisritme een idee? Wie is wanneer thuis, hoe laat wordt er gegeten, en andere heldere regels zodat veiligheid en vertrouwen voort kan komen uit de voorspelbaarheid.
Ook gedrag: wel begrenzen. Boos doen = even uitrazen op je kamer. Normale toon kunnen praten = weer welkom aan tafen.
Maar, geen oordeel hierover. Dus even niet 'opvoeden' dat het beter/anders moet. De dingen gaan zoals ze gaan, maar als ze over grenzen gaan zijn er consequenties. En die zijn dus voorspelbaar.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
donderdag 25 januari 2024 om 11:29
Ik ontken ook niet dat hij zich niet gehoord voelt. Ik snap dat hij dat zo voelt. Ik weet alleen niet hoe ik het anders had kunnen doen. Niemand hielp ons.Rabarber schreef: ↑25-01-2024 11:21Wat ontzettend moeilijk, verdrietig en eng.
Ook voor je zoon een knuffel. Hij zegt zich niet gehoord te voelen. Mijn ervaring: dat is dan ook zo. Je kunt als ouder alles gedaan hebben, maar alsnog 'gefaald' hebben in de ander horen.
Het enige wat ik nu hierbij denk en voel : gebruik geen woorden, die raken zijn kern niet. Maar houd hem vast, laat vóelen dat hij er is. Zonder woorden, enkel vasthouden.
Lichamelijk vasthouden heeft hij een hekel aan. Ik probeer hem te laten voelen dat we er zijn, dat hij nu rust krijgt en hulp van een professional. Maar ik weet het ook allemaal niet.
donderdag 25 januari 2024 om 11:32
Slecht slapen maakt alles erger.Lente19251003- schreef: ↑25-01-2024 11:27Slapen doe ik amper. Ik zie steeds beelden voor me van mijn kind hangend in de kast met een riem om zijn nek. Of met doorgesneden polsen. Als ik ‘s ochtends wakker word dan kijk ik eerst of hij nog leeft. De psych denkt niet dat hij nu acuut iets zal doen (nu de triggers in de vorm van school met daar vriendengroep/afwijzende meisje en ex-vriendin even weg zijn). Zegt zoon zelf ook. Maar ik ben zo bang.
Ik heb het enorm met je te doen, schiet ook in een oplossingen modus. Helpt vast niet, maar hopelijk voel je je gesteund.
Neem alsjeblieft iets van oxazepam, of wissel nachten om met je partner. Dit is zo'n zuurstofmasker situatie, zorg voor jezelf, anders kun je niet goed voor je kinderen zorgen.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
donderdag 25 januari 2024 om 11:33
Je doet het wel goed hoor, dat het voor hem nog niet goed voelt is niet de graadmeter. Het hoort er ook bij dat in het begin van de therapie dingen meestal eerst erger voelen voordat ze langzaam verbeteren. Enige commentaar dat ik heb; Het op je tenen lopen begrijp ik goed maar daar zou ik mee proberen te stoppen eigenlijk want dat creëert ook een rare sfeer. Stel hij wordt boos om iets dat jij doet, dan ben je toch niet bang voor die emotie, je bent bang dat hij niet kan omgaan met die emotie en iets erg doet. Door je zo te gedragen als je nu doet laat je niet zien dat boosheid er best mag zijn. Boosheid is een prima emotie als iedereen het even laat gaan en er na het stoom afblazen ruimte is om erover te praten. Afleiden steeds zou mij ook op den duur het gevoel geven dat iemand mijn gevoelsleven probeert te vermijden en in te dammen. Je wil het juist beheersen door het samen te beleven. Stompen op een kussen, stampen op de grond. Scheldwoorden verzinnen misschien. Er zijn vast betere tips hiervoor. Maar waarschijnlijk zit er achter de boosheid nog een andere emotie. Angst, teleurstelling, verwarring misschien. Nu mis je die emoties door alles maar steeds op de vlakte te willen houden....
Lorem Ipsum
donderdag 25 januari 2024 om 11:33
Wat vreselijk voor jullie, allemaal.
Hier (deels) herkenning en ik snap dus ook volledig de angst die niet weggaat. En dat sloopt je echt.
Goed dat je zoon hulp krijgt, probeer te vertrouwen dat hij er wel doorheen komt bij je zoon.
Goed dat jullie oog hebben voor je dochter en dat zij zich gezien voelt en ook een netwerk om zich heen heeft.
Goed dat je soms naar je werk gaat, zelf is afleiding ook heel belangrijk.
Het enige wat hier geholpen heeft voor mij is werken (afleiding), praten met vrienden om mijn verhaal kwijt te kunnen en (tijdelijk) kalmerende medicatie voor mezelf. Ik was zo intens gestresst 24/7 en kon daardoor de rest van mijn gezin ook niet dragen. De angst is hier nog steeds altijd aan het sluimeren, maar we zijn over de piek heen en kijken weer vooruit. Probeer hoop te houden dat het beter gaat worden. Bij een vriendin ook gezien, daar zaten ze in een situatie als de jouwe en inmiddels, een aantal jaren later, gaat het goed met haar zoon.
Heel veel sterkte en stuur me vooral een privébericht als je verder wil praten.
Hier (deels) herkenning en ik snap dus ook volledig de angst die niet weggaat. En dat sloopt je echt.
Goed dat je zoon hulp krijgt, probeer te vertrouwen dat hij er wel doorheen komt bij je zoon.
Goed dat jullie oog hebben voor je dochter en dat zij zich gezien voelt en ook een netwerk om zich heen heeft.
Goed dat je soms naar je werk gaat, zelf is afleiding ook heel belangrijk.
Het enige wat hier geholpen heeft voor mij is werken (afleiding), praten met vrienden om mijn verhaal kwijt te kunnen en (tijdelijk) kalmerende medicatie voor mezelf. Ik was zo intens gestresst 24/7 en kon daardoor de rest van mijn gezin ook niet dragen. De angst is hier nog steeds altijd aan het sluimeren, maar we zijn over de piek heen en kijken weer vooruit. Probeer hoop te houden dat het beter gaat worden. Bij een vriendin ook gezien, daar zaten ze in een situatie als de jouwe en inmiddels, een aantal jaren later, gaat het goed met haar zoon.
Heel veel sterkte en stuur me vooral een privébericht als je verder wil praten.
donderdag 25 januari 2024 om 11:35
Ik ga zeker een pb sturen.hamertje schreef: ↑25-01-2024 11:33Wat vreselijk voor jullie, allemaal.
Hier (deels) herkenning en ik snap dus ook volledig de angst die niet weggaat. En dat sloopt je echt.
Goed dat je zoon hulp krijgt, probeer te vertrouwen dat hij er wel doorheen komt bij je zoon.
Goed dat jullie oog hebben voor je dochter en dat zij zich gezien voelt en ook een netwerk om zich heen heeft.
Goed dat je soms naar je werk gaat, zelf is afleiding ook heel belangrijk.
Het enige wat hier geholpen heeft voor mij is werken (afleiding), praten met vrienden om mijn verhaal kwijt te kunnen en (tijdelijk) kalmerende medicatie voor mezelf. Ik was zo intens gestresst 24/7 en kon daardoor de rest van mijn gezin ook niet dragen. De angst is hier nog steeds altijd aan het sluimeren, maar we zijn over de piek heen en kijken weer vooruit. Probeer hoop te houden dat het beter gaat worden. Bij een vriendin ook gezien, daar zaten ze in een situatie als de jouwe en inmiddels, een aantal jaren later, gaat het goed met haar zoon.
Heel veel sterkte en stuur me vooral een privébericht als je verder wil praten.
donderdag 25 januari 2024 om 11:39
Serieus weerwoord geven. Hij heeft nog niet alle mensen ontmoet, hij kan afgewezen worden, mensen kunnen hem niet leuk vinden en hij is niet bijzonder. Hij gaat uit zijn plaat omdat het kan. Dat op eieren lopen werkt contraproductief. Dat voelt als een indirecte afwijzing van zijn boosheid. Dat het dusdanig 'erg' is dat mensen niet meer met hem willen praten. En daarachter zit zijn verdriet. Remi.
Laat hem zien dat jullie cool blijven, ongeacht harde toeter. Hou hem bij de les met reflecterende en ontnuchterende vragen waar hij over moet nadenken.
En heel veel sterkte TO.
Laat hem zien dat jullie cool blijven, ongeacht harde toeter. Hou hem bij de les met reflecterende en ontnuchterende vragen waar hij over moet nadenken.
En heel veel sterkte TO.
It won't stop until you wise up
donderdag 25 januari 2024 om 11:46
Er is hem iets overkomen en daardoor is zijn gedrag veranderd. Ik neem aan dat jullie die twee zaken van elkaar kunnen scheiden. En, hij is pas 14, dan is emotie, woede in dit geval, iets wat zijn hele gedrag kan gaan beheersen. Dat is, zeker gezien zijn leeftijd een stuk onmacht. Wat wil hij zelf van jullie? Heeft hij überhaupt een hulpvraag? Welke volwassene vertrouwt hij wel genoeg om af en toe mee te kunnen praten?Lente19251003- schreef: ↑25-01-2024 11:27Ik vraag me echt af hoe de psych tot hem kan gaan doordringen. Want wat hem is overkomen is echt heftig en naar. Maar niet het hele leven is afgrijselijk. Niet iedereen haat hem. En hij heeft zelf ook een aandeel in bepaalde dingen.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
donderdag 25 januari 2024 om 11:54
Wat wil hij het liefst nu? Voor zich zelf? En wat wil hij van jullie, van zijn omgeving? Kun je hem daar enigszins in tegemoet komen?
En hang een bokszak op in de garage, of iets waar hij tegenaan kan slaan/schoppen. Laat hem hout hakken of een half uur met de muziek mee schreeuwen. Laat hem naar de sportschool gaan voor boksles. Of geef hem een racefiets en laat hem tegen de wind in stoempen. Die woede, die energie moet er uit. Dwing hem niet om dat in te slikken en binnen te houden, die vulkaan gaat een keer barsten en dat gaat altijd op het verkeerde moment zijn. Zorg dat hij zijn energie in lichamelijke dingen kwijt kan en dat hij daar moe van wordt.
En hang een bokszak op in de garage, of iets waar hij tegenaan kan slaan/schoppen. Laat hem hout hakken of een half uur met de muziek mee schreeuwen. Laat hem naar de sportschool gaan voor boksles. Of geef hem een racefiets en laat hem tegen de wind in stoempen. Die woede, die energie moet er uit. Dwing hem niet om dat in te slikken en binnen te houden, die vulkaan gaat een keer barsten en dat gaat altijd op het verkeerde moment zijn. Zorg dat hij zijn energie in lichamelijke dingen kwijt kan en dat hij daar moe van wordt.
donderdag 25 januari 2024 om 12:02
Wat heftig zeg, sterkte.
Van een 14-jarige mag je geen zelfinzicht verwachten. Dat hij niet naar zijn aandeel kijkt vind passend bij zijn leeftijd. Het is ook gewoon een puber.
Passende hulp vinden hiervoor lijkt mij ontzettend moeilijk te vinden. Kan hij voor hetgeen hij heeft meegemaakt ook hulp krijgen van slachtofferhulp? Ik weet natuurlijk niet wat hij heeft meegemaakt en of je dus bij slachtofferhulp kunt aankloppen. Dit als optie naast de psycholoog uiteraard. Is deze gespecialiseerd in ASS?
Zorg goed voor je dochter. In ons gezin was ook een van de kinderen zeer dominant, het heeft mij echt beschadigd en was een van de redenen waarom ik op mijn 18e het huis uit wilde. Ondanks de warme band met mijn moeder.
Van een 14-jarige mag je geen zelfinzicht verwachten. Dat hij niet naar zijn aandeel kijkt vind passend bij zijn leeftijd. Het is ook gewoon een puber.
Passende hulp vinden hiervoor lijkt mij ontzettend moeilijk te vinden. Kan hij voor hetgeen hij heeft meegemaakt ook hulp krijgen van slachtofferhulp? Ik weet natuurlijk niet wat hij heeft meegemaakt en of je dus bij slachtofferhulp kunt aankloppen. Dit als optie naast de psycholoog uiteraard. Is deze gespecialiseerd in ASS?
Zorg goed voor je dochter. In ons gezin was ook een van de kinderen zeer dominant, het heeft mij echt beschadigd en was een van de redenen waarom ik op mijn 18e het huis uit wilde. Ondanks de warme band met mijn moeder.
donderdag 25 januari 2024 om 12:03
Sorry, iemand die boos is, leren dat het goed is om dit op een agressieve manier te uiten, lijkt mij persoonlijk niet het constructief...yoshe schreef: ↑25-01-2024 11:54Wat wil hij het liefst nu? Voor zich zelf? En wat wil hij van jullie, van zijn omgeving? Kun je hem daar enigszins in tegemoet komen?
En hang een bokszak op in de garage, of iets waar hij tegenaan kan slaan/schoppen. Laat hem hout hakken of een half uur met de muziek mee schreeuwen. Laat hem naar de sportschool gaan voor boksles. Of geef hem een racefiets en laat hem tegen de wind in stoempen. Die woede, die energie moet er uit. Dwing hem niet om dat in te slikken en binnen te houden, die vulkaan gaat een keer barsten en dat gaat altijd op het verkeerde moment zijn. Zorg dat hij zijn energie in lichamelijke dingen kwijt kan en dat hij daar moe van wordt.
Maar ik kan het verkeerd hebben.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 25 januari 2024 om 12:09
Boksen kan heel goed werken bij traumaverwerking. Bokstherapie is toch algemeen bekend dacht ik. Dat is wel iets anders dan in die post wordt beschreven, maar an sich kan bokstherapie heel goed werken voor deze jongen.
donderdag 25 januari 2024 om 12:11
Ik heb ook twee kinderen met ASS, die ook niet graag lichamelijke contact willen, de één nog minder dan de ander. Maar uit observaties (en hulp van de speltherapie) weet ik op welke manier ik wel met ze contact kan maken.Lente19251003- schreef: ↑25-01-2024 11:29
Lichamelijk vasthouden heeft hij een hekel aan. Ik probeer hem te laten voelen dat we er zijn, dat hij nu rust krijgt en hulp van een professional. Maar ik weet het ook allemaal niet.
Bij de één is dat samen filosoferen en ver doordenken. Voor de ander is dat stoeien.
Weet jij hoe hij contact prettig ervaart?
Verder heel veel sterkte met deze situatie. Een knuffel voor hem en voor jou
martje55 wijzigde dit bericht op 25-01-2024 12:12
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
6.33% gewijzigd
donderdag 25 januari 2024 om 12:24
Dat klinkt als een reactie op trauma. De professionele hulp gaat misschien nu (pas) starten, maar er zijn best veel tips te vinden op hoe je (lijf) reageert op trauma en wat je zelf kan doen.
Google eens op polyvagaal theorie en trauma bijvoorbeeld, of op trauma en lichaam.
Wat bovendien helpt als je zelf er meer over leert is dat je ook aan zoon kan uitleggen wat er met hem gebeurt wat zijn gedrag verklaart. Dat geeft vaak wel wat rust.
Sterkte hoor!
Google eens op polyvagaal theorie en trauma bijvoorbeeld, of op trauma en lichaam.
Wat bovendien helpt als je zelf er meer over leert is dat je ook aan zoon kan uitleggen wat er met hem gebeurt wat zijn gedrag verklaart. Dat geeft vaak wel wat rust.
Sterkte hoor!
•
donderdag 25 januari 2024 om 12:27
Wat heftig voor jullie! Ik kan me goed voorstellen dat jullie er doorheen zitten
Wat ik me afvroeg, omdat je schrijft over lange wachtlijsten, is er weer al aangeklopt bij de huisarts? Is de naar doorverwezen psycholoog wel de juiste, gezien de problematiek?
Je zou verwachten dat er, omdat er ASS is, er ook een psychiater bij betrokken zou worden. En schroom vooral niet om de crisisdienst te bellen als er echt accuut weer iets speelt. Misschien dat dat de hulp wat sneller op gang kan brengen.
Wat ik me afvroeg, omdat je schrijft over lange wachtlijsten, is er weer al aangeklopt bij de huisarts? Is de naar doorverwezen psycholoog wel de juiste, gezien de problematiek?
Je zou verwachten dat er, omdat er ASS is, er ook een psychiater bij betrokken zou worden. En schroom vooral niet om de crisisdienst te bellen als er echt accuut weer iets speelt. Misschien dat dat de hulp wat sneller op gang kan brengen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
