Kinderen
alle pijlers
Kind 7 luistert nooit
zaterdag 14 augustus 2021 om 14:35
Namens mijn zus wil ik jullie het volgende vragen. Wij zijn momenteel met haar en haar gezin op vakantie. Ze heeft meerdere kinderen, waarvan er een (zoon, 7 jaar) nooit luistert.
Zus besprak net haar frustraties met mij en nu ik haar gezin wat dagen achter elkaar meemaak, snap ik die frustraties heel goed. Haar andere kinderen luisteren best goed, maar deze zoon… Er vallen gewoon géén afspraken met hem te maken en hij maakt keer op keer dezelfde fouten.
Ik zou haar zo graag willen helpen, maar weet zelf geen oplossing. Jullie misschien wel? Hier wat voorbeelden om het wat duidelijker te maken:
Boven zijn bord eten. Elke dag meerdere keren benoemen, vragen, waarschuwen, het helpt niets. Echt halve boterhammen vallen onder zijn stoel en ‘s avonds zit de pastasaus overal. Slaat echt nergens op, want hij zit prima qua hoogte etc.
Handen wassen en doortrekken na de wc. Doet hij gewoon níet. Ook niet als je het vooraf tegen hem zegt. Als je hem er achteraf naar vraagt is het “oepsie vergeten”.
Als hij te hard (echt HARD, niet oké) gilt tijdens spelletjes, moet hij op een gegeven moment stoppen met spelen. Je zou toch denken dat hij daarvan leert, maar niet dus. De keer daarop doet hij het weer.
Dit gedrag speelt al jaren. Hij luistert gewoon nooit en leert niet van zijn fouten. De consequenties maken hem ook niets uit. Je kan hem iets zeggen niet te doen en 10 min later doet hij het gewoon rustig weer. En zo gaat het dus met ALLES. Hij zoekt continu dezelfde grenzen op, terwijl hij dondersgoed weet dat het vandaag niet mag, morgen niet en overmorgen ook niet ineens wel
Mijn zus heeft al beloningssystemen geprobeerd, maar na 1 dag vond hij dat niet meer interessant. Hij deed niet merkbaar zijn best om de beloningen te krijgen.
Wij zijn nu dus een paar dagen met hen samen en eerlijk? Ik zou compleet gek worden als hij mijn kind zou zijn
Help??
Zus besprak net haar frustraties met mij en nu ik haar gezin wat dagen achter elkaar meemaak, snap ik die frustraties heel goed. Haar andere kinderen luisteren best goed, maar deze zoon… Er vallen gewoon géén afspraken met hem te maken en hij maakt keer op keer dezelfde fouten.
Ik zou haar zo graag willen helpen, maar weet zelf geen oplossing. Jullie misschien wel? Hier wat voorbeelden om het wat duidelijker te maken:
Boven zijn bord eten. Elke dag meerdere keren benoemen, vragen, waarschuwen, het helpt niets. Echt halve boterhammen vallen onder zijn stoel en ‘s avonds zit de pastasaus overal. Slaat echt nergens op, want hij zit prima qua hoogte etc.
Handen wassen en doortrekken na de wc. Doet hij gewoon níet. Ook niet als je het vooraf tegen hem zegt. Als je hem er achteraf naar vraagt is het “oepsie vergeten”.
Als hij te hard (echt HARD, niet oké) gilt tijdens spelletjes, moet hij op een gegeven moment stoppen met spelen. Je zou toch denken dat hij daarvan leert, maar niet dus. De keer daarop doet hij het weer.
Dit gedrag speelt al jaren. Hij luistert gewoon nooit en leert niet van zijn fouten. De consequenties maken hem ook niets uit. Je kan hem iets zeggen niet te doen en 10 min later doet hij het gewoon rustig weer. En zo gaat het dus met ALLES. Hij zoekt continu dezelfde grenzen op, terwijl hij dondersgoed weet dat het vandaag niet mag, morgen niet en overmorgen ook niet ineens wel
Mijn zus heeft al beloningssystemen geprobeerd, maar na 1 dag vond hij dat niet meer interessant. Hij deed niet merkbaar zijn best om de beloningen te krijgen.
Wij zijn nu dus een paar dagen met hen samen en eerlijk? Ik zou compleet gek worden als hij mijn kind zou zijn
Help??
zaterdag 14 augustus 2021 om 15:56
Sloten blijven trekken. Wij hebben hier speciale wandelkleding en -schoenen, want hij eindigt altijd nat/vies.nina*89 schreef: ↑14-08-2021 15:49We proberen dan echt contact met hem te maken, maar kennelijk lukt het dan toch niet. Het is best vaak op een dag dat je ziet dat hij je wel aankijkt, maar dat de boodschap (positief/negatief maakt niet uit) niet binnenkomt. Mijn zus vindt dat wel opmerkelijk.
Een op een tijd werkt inderdaad ook goed, maar dan alleen met dingen die hij leuk vindt om te doen en ook dan probeert hij weer te kijken of hij tijdens het wandelen toch niet bij de sloot kan komen of dat hij toch misschien onderweg in de lantarenpaal kan klimmen.
Als je zus vermoedt dat er andere dingen spelen, dan kun je altijd de huisarts om raad vragen. Voor een ander kind (hele andere problematiek) hebben we op een gegeven moment ook hulp in geroepen. Dit kan veel handvaten geven. Wij bleken het ook in principe goed te doen, maar ook dat is al fijn om als bevestiging te horen. Ik sluit niet it dat we voor jongste op een gegeven moment ook hulp in gaan schakelen om hem verder op weg te helpen.
zaterdag 14 augustus 2021 om 15:56
Mijn zus wil dat eigenlijk niet (of beter gezegd: tot op zekere hoogte). Ze wil hem niet meer aandacht geven dan haar andere kinderen die zichzelf wel kunnen vermaken. En ze is bang dat hij zichzelf dan nog slechter kan vermaken. Tja, wij weten het ook niet (zijn geen experts). Ik snap jullie punten allebei: het gaat inderdaad wat beter als ze samen leuke dingen doen. Maar wat voor verwend kind krijg je vervolgens als je alleen maar leuke dingen onderneemt? (Geen kritiek op die aanpak hoor, maar meer een angst van mijn zus en ik begrijp die angst wel een beetje. Dan “beloon” je dus eigenlijk zijn negatieve aandachtvragende gedrag?)Alecta schreef: ↑14-08-2021 15:52Dit herken ik wel. Juist op dat soort momenten kan het goed werken om even 1 op 1 iets te doen, wat je neefje leuk vindt. Voetballen, een museum bezoeken, naar de kringloopwinkel, een oud apparaat uit elkaar slopen, ik noem zo maar even wat dingen. Even de lucht klaren.
Misschien weet je neefje zelf iets wat hij leuk zou vinden?
zaterdag 14 augustus 2021 om 15:57
Als ik dit zo lees, dan heb je totaal zijn aandacht niet als je wat zegt. Zorg dat je zijn aandacht krijgt. Hoe krijg je aandacht door kort en duidelijk zijn naam te zeggen en oogcontact maken. Zeg: "Kijk me aan" en dan zeggen wat je wilt zeggen. Ook hierin een korte instructie. Laat hem herhalen wat je zegt. Voorbeeld: Ik wil dat je met de bal buiten speelt, (dan gaat er niets kapot- dit is eigenlijk al te lang-).nina*89 schreef: ↑14-08-2021 15:33Ja, daar zou nog wel winst te behalen zijn. Heel eerlijk: op dit moment zijn we allemaal blij als hij 10 min buiten is en we 10 min lang geen discussies hoeven te voeren of hem te corrigeren.
Verder geven we hem wel complimenten hoor, vrijwel dagelijks een aantal keer. Maar ook dat lijkt hem niet te boeien. Soms moeten we het compliment ook 3 keer herhalen omdat hij je wel aankijkt, maar dan heel glazig. Als je dan voor de zekerheid vraagt: wat zei ik net? Dan heeft hij dus geen idee
Waar mag je met de bal spelen?..... antwoord buiten.
En dan dus naar buiten gaan als hij dat goed doet. Krijg je geen contact laten gaan. Ziet hij je wel dan duim omhoog of even een heel korte opmerking. Of even samen spelen.
Komt hij met de bal naar binnen, en stuiter hij ermee, trapt ertegen. Bijvoorbeeld zeggen: net buiten maakte je een mooi doelpunt/ was je een goede keeper etc. Ga met de bal naar buiten en kan je me nog wat laten zien? Weer laten herhalen: met de bal gaan we naar buiten.... etc.
Consequenties niet te grote impact laten hebben voor de andere kinderen en hem. In plaats van weggaan bijvoorbeeld uit een speeltuin, hem even bij je op een bankje zetten met wat te drinken en of te eten, kleine time- out en dan weer verder. Hij kan blijkbaar niets met grote consequenties. Legt de verbanden niet, of vindt het dus inderdaad niet erg omdat hij thuis spelen ook weer leuk vindt.
Hij verwerkt het waarschijnlijk nog niet op die manier in zijn hersenen en daarom lukt het je zus niet om op die manier door te dringen.
zaterdag 14 augustus 2021 om 15:58
nina*89 schreef: ↑14-08-2021 15:56Mijn zus wil dat eigenlijk niet (of beter gezegd: tot op zekere hoogte). Ze wil hem niet meer aandacht geven dan haar andere kinderen die zichzelf wel kunnen vermaken. En ze is bang dat hij zichzelf dan nog slechter kan vermaken. Tja, wij weten het ook niet (zijn geen experts). Ik snap jullie punten allebei: het gaat inderdaad wat beter als ze samen leuke dingen doen. Maar wat voor verwend kind krijg je vervolgens als je alleen maar leuke dingen onderneemt? (Geen kritiek op die aanpak hoor, maar meer een angst van mijn zus en ik begrijp die angst wel een beetje. Dan “beloon” je dus eigenlijk zijn negatieve aandachtvragende gedrag?)
Raar. kinderen vinden het fijn om 1 op 1 aandacht te krijgen. Ik heb 2 kinderen en beide krijgen zo nu en dan 1 op 1 aandacht. Ze genieten er van en ik voer de leukste gesprekken met ze.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:03
Het moet een goede balans zijn. Zoon zou het liefste hebben dat hij continu vermaakt wordt, maar ik ben niet zijn entertainmentsysteem. Wel kies ik minimaal 1 keer per dag een moment waarop ik echt mijn volle aandacht voor hem heb. Vooral op hele drukke dagen met werk, school, andere kinderen, moet ik dit wel bewust doen, want het sneeuwt snel onder (vooral omdat de andere kinderen hier ook recht op hebben). Daarnaast zijn er ook momenten, waarop hij niet vermaakt wordt en dus zelf iets moet zoeken. Vindt hij lastig, maar moet hij ook leren.nina*89 schreef: ↑14-08-2021 15:56Mijn zus wil dat eigenlijk niet (of beter gezegd: tot op zekere hoogte). Ze wil hem niet meer aandacht geven dan haar andere kinderen die zichzelf wel kunnen vermaken. En ze is bang dat hij zichzelf dan nog slechter kan vermaken. Tja, wij weten het ook niet (zijn geen experts). Ik snap jullie punten allebei: het gaat inderdaad wat beter als ze samen leuke dingen doen. Maar wat voor verwend kind krijg je vervolgens als je alleen maar leuke dingen onderneemt? (Geen kritiek op die aanpak hoor, maar meer een angst van mijn zus en ik begrijp die angst wel een beetje. Dan “beloon” je dus eigenlijk zijn negatieve aandachtvragende gedrag?)
Zoon is gek op mijn zelfverzonnen verhaaltjes voor het slapen gaan. Doe ik niet altijd: ik leg ook weleens uit dat ik echt te moe ben en ook mijn rust nodig heb. Maar dus regelmatig even wel, kost ook maar weinig tijd.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:03
Goede praktische post, thanks. Gaat zus mee aan de slag!paperlantern schreef: ↑14-08-2021 15:57Als ik dit zo lees, dan heb je totaal zijn aandacht niet als je wat zegt. Zorg dat je zijn aandacht krijgt. Hoe krijg je aandacht door kort en duidelijk zijn naam te zeggen en oogcontact maken. Zeg: "Kijk me aan" en dan zeggen wat je wilt zeggen. Ook hierin een korte instructie. Laat hem herhalen wat je zegt. Voorbeeld: Ik wil dat je met de bal buiten speelt, (dan gaat er niets kapot- dit is eigenlijk al te lang-).
Waar mag je met de bal spelen?..... antwoord buiten.
En dan dus naar buiten gaan als hij dat goed doet. Krijg je geen contact laten gaan. Ziet hij je wel dan duim omhoog of even een heel korte opmerking. Of even samen spelen.
Komt hij met de bal naar binnen, en stuiter hij ermee, trapt ertegen. Bijvoorbeeld zeggen: net buiten maakte je een mooi doelpunt/ was je een goede keeper etc. Ga met de bal naar buiten en kan je me nog wat laten zien? Weer laten herhalen: met de bal gaan we naar buiten.... etc.
Consequenties niet te grote impact laten hebben voor de andere kinderen en hem. In plaats van weggaan bijvoorbeeld uit een speeltuin, hem even bij je op een bankje zetten met wat te drinken en of te eten, kleine time- out en dan weer verder. Hij kan blijkbaar niets met grote consequenties. Legt de verbanden niet, of vindt het dus inderdaad niet erg omdat hij thuis spelen ook weer leuk vindt.
Hij verwerkt het waarschijnlijk nog niet op die manier in zijn hersenen en daarom lukt het je zus niet om op die manier door te dringen.
Over dat contact maken: soms lukt het zelfs niet bij “naam, kijk me aan”. Hij kijkt je aan, maar kijkt ook dwars door je heen.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:04
Dit vind ik een zorgelijke post. Want dat voelen kinderen wel van binnen. En ook voor je zus lijkt me dit een heel moeilijk gevoel. Dat wil je eigenlijk helemaal niet en als ik het zo lees, doet ze juist ontzettend haar best. Het zou goed zijn als er of professionele hulp wordt gezocht of iemand die hem wel leuk vindt bijvoorbeeld opa, oma, oom, tantes etc. hem even meeneemt zodat je zus zich weer kan opladen en ook weer zijn leuke kanten gaat zien. En dat hij ook in een positieve sfeer zit en zijn broers/ zussen ook.nina*89 schreef: ↑14-08-2021 15:44Goede post. Komt hier ook wel binnen, want op dit moment vindt niemand hem eigenlijk nog leuk. Dat is wel heel verdrietig… Dat is wat ik bedoelde met: hij drukt een stempel op de sfeer in huis. Het is heel gezellig als hij er even niet is, en gelijk gedoe en gezeur en geschreeuw als hij er wel is. Daardoor is het voor iedereen lastig om zijn positieve kanten te zien en wordt het misschien ook wel een vicieuze cirkel. Mijn zus probeert het echt hoor, ook met het geven van die complimenten. Maar ik zie dat het haar zwaar valt en dat vind ik moeilijk
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:05
Nee klopt, mee eens. Alleen zou hij toch niet meer aandacht moeten krijgen dan zijn zusje en broer, omdat hij zichzelf niet kan vermaken? Dan wordt hij juist daarvoor beloond. Zijn zusje en broer zouden ook wel meer dingen met papa en mama willen ondernemen, maar dat kan dan niet omdat broer(tje) die tijd “inpikt”.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:07
Ja. Ik zie aan mijn zus dat het niet goed met haar gaat. Ze vindt het zwaar. Ik ben bang dat het misgaat (overspannen, burn out) als het nog langer zo doorgaatpaperlantern schreef: ↑14-08-2021 16:04Dit vind ik een zorgelijke post. Want dat voelen kinderen wel van binnen. En ook voor je zus lijkt me dit een heel moeilijk gevoel. Dat wil je eigenlijk helemaal niet en als ik het zo lees, doet ze juist ontzettend haar best. Het zou goed zijn als er of professionele hulp wordt gezocht of iemand die hem wel leuk vindt bijvoorbeeld opa, oma, oom, tantes etc. hem even meeneemt zodat je zus zich weer kan opladen en ook weer zijn leuke kanten gaat zien. En dat hij ook in een positieve sfeer zit en zijn broers/ zussen ook.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:07
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:09
Die balans is inderdaad lastig. Zus merkt dat zodra ze hem wat meer een op een tijd geeft, hij ook meer gaat “afwachten” totdat zij hem vermaakt. In die zin werkt het dus averechts. Ook als ze hem bijvoorbeeld belooft om om 17:00 samen iets te doen, dat hij dan steeds op de klok kijkt of het al tijd is en verder de hele dag niets doet. Dus dan probeert ze het maar eerder op de dag met hem te doen, maar dat gaat niet altijd en de rest van de dag vermaakt en gedraagt hij zich dan ook niet echt beter dan op andere dagenAlecta schreef: ↑14-08-2021 16:03Het moet een goede balans zijn. Zoon zou het liefste hebben dat hij continu vermaakt wordt, maar ik ben niet zijn entertainmentsysteem. Wel kies ik minimaal 1 keer per dag een moment waarop ik echt mijn volle aandacht voor hem heb. Vooral op hele drukke dagen met werk, school, andere kinderen, moet ik dit wel bewust doen, want het sneeuwt snel onder (vooral omdat de andere kinderen hier ook recht op hebben). Daarnaast zijn er ook momenten, waarop hij niet vermaakt wordt en dus zelf iets moet zoeken. Vindt hij lastig, maar moet hij ook leren.
Zoon is gek op mijn zelfverzonnen verhaaltjes voor het slapen gaan. Doe ik niet altijd: ik leg ook weleens uit dat ik echt te moe ben en ook mijn rust nodig heb. Maar dus regelmatig even wel, kost ook maar weinig tijd.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:11
Ja dat maakt het dus extra lastig. Soms helpt even een aanraking, even een arm aanraken, zodat ze merken dat je er bent en wat zegt (horen, tast, zien allemaal zintuigelijke prikkels).
Bij sommige kinderen helpt het om voor bepaalde belangrijke regels pictogrammen te maken om het visueel te maken voor ze. Dit kan je samen met ze doen. Dus bal - picto 1 die leg je naast picto 2 buiten.
Als hij de bal pakt kun je daarnaar verwijzen in plaats van grammofoon zijn. En zo kun je de belangrijkste 2 tot 3 regels in picto's op een goed zichtbare plek hangen.
Het is belangrijk om te zoeken wat werkt voor hem. Vraag aan de juf/ meester op school hoe zij zijn aandacht krijgen.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:12
Hebben we het ook over gehad. Maar dat betekent dan dus dat je bijvoorbeeld 6 weken bezig bent met netjes in de pot plassen, vervolgens 6 weken bezig bent met doortrekken, dan nog 6 weken met handen wassen enzovoort? En ondertussen negeer je dingen omtrent het vies eten, bord niet naar de keuken brengen enzo? Niet om deze aanpak belachelijk te maken (helemaal niet juist! Echt niet. Zelf ook aan gedacht en we waarderen het meedenken alleen maar), maar we zien het niet helemaal voor onsDS1971 schreef: ↑14-08-2021 16:07Doet mij enorm aan mijn oudste denken. 8 is ze en ja, vergeet ook heel veel dingen. Niets kwaads in de zin: het is voor haar gewoon een enorme uitdaging.
Wij kiezen steeds 1 ding wat we corrigeren. En dat kost tijd. Meer dingen simultaan corrigeren is gewoon haar overvragen.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:16
Als moeder vooraf aangeeft dat naar huis gaan de consequentie van zijn gedrag is, dan moet ze wel naar huis gaan als zoon het ongewenst gedrag vertoont. Anders ondermijnt moeder zichzelf.FeeLucifer01 schreef: ↑14-08-2021 14:55Niet alle kinderen zijn hetzelfde nee, dat snapt jij en je zus toch wel
En veel kinderen vinden bedtijd een ding en gaan dat soort discussies aan. Of bedenken dingen om later te gaan. Zelf kinderen voor kinderen heeft er ooit een liedje over gemaakt.
En wat doet hij dan voor ergs dat er meteen naar huis gegaan moet worden? Is het gevaarlijk of vals/gemeen/onaardig? Vind allemaal beetje te vaag om te zeggen dat het wel of geen normaal kindergedrag is.
Ik heb dit zelf ook een aantal keren gedaan. Leuk is het niet maar kinderen hebben soms die 'harde' grens nodig om te weten waar ze aan toe zijn.
Ik krijg de indruk dat zoon heel veel moeite heeft met moeders authoriteit en moeder, ook al denkt ze duidelijk en consequent te zijn, onbewust veel te veel ruimte laat zodat zoon de 'strijd' aan kan gaan.
Heb de indruk dat zoon de middelste van het gezin is? Schijnt een moeilijke positie te zijn
Mijn advies is om contact op te nemen met het CJG van de gemeente. Laat eens meekijken door een neutrale professional. Het kán zijn dat er wat aan de hand is / speelt maar je het niet ziet omdat je midden in zit en je je laat leiden door je emoties. Het kán ook zijn dat het '' gewoon '' in het karakter zit en dat je kind hierin overheen moet groeien.
Misschien heeft zus van TO wat aan het opvoedboekje van Dr Spock, vanaf 1984 NL bewerking door Robert van Andel en Pim van der Pol. Aangepast aan de NL maatschappij. Misschien op een aantal zaken / punten zeer ouderwets, maar soms nog erg actueel.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:17
Ik zou als ik je zus was, echt gaan kijken naar waar je je druk over gaat maken en wat je laat gaan.
Ik moet mijn 11 jarige ook nog regelmatig vragen; heb je je handen gewassen? nadat hij naar de wc is geweest. Ik geloof echt dat het geen onwil is maar dat hij het gewoon vergeet. Ik geloof niet dat straf dan wat toevoegt. Ik benoem het, hij doet het alsnog en er komt vast een dag dat ie het niet meer vergeet
Maar echt zonde van de tijd en de sfeer om daar steeds zo'n nadruk op te leggen.
Zelfde met knoeien. Hij vergeet boven zijn bord te eten, ik wijs hem er af en toe op en er komt vast een moment dat hij dat onthoudt.
Mijn jongste doet heel veel van dit soort dingen uit zichzelf en onthoudt het, dus dat is mijn bewijs dat het niks met opvoeding te maken heeft.
Ik moet mijn 11 jarige ook nog regelmatig vragen; heb je je handen gewassen? nadat hij naar de wc is geweest. Ik geloof echt dat het geen onwil is maar dat hij het gewoon vergeet. Ik geloof niet dat straf dan wat toevoegt. Ik benoem het, hij doet het alsnog en er komt vast een dag dat ie het niet meer vergeet
Maar echt zonde van de tijd en de sfeer om daar steeds zo'n nadruk op te leggen.
Zelfde met knoeien. Hij vergeet boven zijn bord te eten, ik wijs hem er af en toe op en er komt vast een moment dat hij dat onthoudt.
Mijn jongste doet heel veel van dit soort dingen uit zichzelf en onthoudt het, dus dat is mijn bewijs dat het niks met opvoeding te maken heeft.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:17
Als een kind constant faalt, constant niet aan verwachtingen voldoet, constant gecorrigeerd moet worden. Dat is het best een goede inschatting van zo’n kind dat het geen enkele zin heeft om zijn of haar best te doen om aan verwachtingen te voldoen voor een beloning.
Dan kan je natuurlijk zeggen dat hij of zij niet gemotiveerd is, maar je zou ook kunnen bekijken of het met die verwachtingen wel klopt.
Als je denkt dat je een kind beloont in negatief gedrag door hem of haar een aanpak te geven die wel past en die wel in balans doorslaat naar een positieve kant… dan zou je eens heel kritisch moeten kijken naar wat steeds corrigeren jou of de andere kinderen oplevert.
Je kunt elke avond opnieuw balen dat dit ene lastige kind weer de discussie over de bedtijd aangaat. Of je kunt je s avonds instellen op de te verwachten discussie met dit ene kind. Vermaak je eens met creatieve argumenten, vier dat het maar negen minuten duurde in plaats van de gebruikelijke 15.
Je kunt steeds benadrukken voor jezelf, de kinderen en de ongeveinsd dat dit ene kind zo lastig is, de sfeer bepaald en niet zo lief en makkelijk is als de anderen.
Of je kunt benadrukken dat alle kinderen verschillend zijn, soms overeenkomsten hebben en dat sommige kinderen heel volhardend zijn en veel herhaling nodig hebben.
Natuurlijk wordt je er soms knettergek van. Maar jullie lijken nu wel in een heel negatief, zichzelf versterkend patroon vast te zitten. En dat is verdrietig voor alle betrokkenen.
Dan kan je natuurlijk zeggen dat hij of zij niet gemotiveerd is, maar je zou ook kunnen bekijken of het met die verwachtingen wel klopt.
Als je denkt dat je een kind beloont in negatief gedrag door hem of haar een aanpak te geven die wel past en die wel in balans doorslaat naar een positieve kant… dan zou je eens heel kritisch moeten kijken naar wat steeds corrigeren jou of de andere kinderen oplevert.
Je kunt elke avond opnieuw balen dat dit ene lastige kind weer de discussie over de bedtijd aangaat. Of je kunt je s avonds instellen op de te verwachten discussie met dit ene kind. Vermaak je eens met creatieve argumenten, vier dat het maar negen minuten duurde in plaats van de gebruikelijke 15.
Je kunt steeds benadrukken voor jezelf, de kinderen en de ongeveinsd dat dit ene kind zo lastig is, de sfeer bepaald en niet zo lief en makkelijk is als de anderen.
Of je kunt benadrukken dat alle kinderen verschillend zijn, soms overeenkomsten hebben en dat sommige kinderen heel volhardend zijn en veel herhaling nodig hebben.
Natuurlijk wordt je er soms knettergek van. Maar jullie lijken nu wel in een heel negatief, zichzelf versterkend patroon vast te zitten. En dat is verdrietig voor alle betrokkenen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:24
Ik zie zelf veel meer in een totaal andere aanpak, meer kijken naar zijn (onderliggende) behoeften en niet verbieden maar zoeken naar alternatieven (Gordon). Mijn jongste is precies zo en als ik daar bovenop zou zitten, raakt ze geïrriteerd, gaat er nog meer mis, en krijgt ze in het ergste geval een woede-aanval die zijn weerga niet kent. Als ik haar een beetje haar gang liet gaan, had ik een ontspannen gezeglijk kind. Dan moet je alleen na het eten even met een washand en een doekje in de weer, maar blijft de sfeer wel goed.Kleppeboxx schreef: ↑14-08-2021 16:16Als moeder vooraf aangeeft dat naar huis gaan de consequentie van zijn gedrag is, dan moet ze wel naar huis gaan als zoon het ongewenst gedrag vertoont. Anders ondermijnt moeder zichzelf.
Ik heb dit zelf ook een aantal keren gedaan. Leuk is het niet maar kinderen hebben soms die 'harde' grens nodig om te weten waar ze aan toe zijn.
Ik krijg de indruk dat zoon heel veel moeite heeft met moeders authoriteit en moeder, ook al denkt ze duidelijk en consequent te zijn, onbewust veel te veel ruimte laat zodat zoon de 'strijd' aan kan gaan.
Heb de indruk dat zoon de middelste van het gezin is? Schijnt een moeilijke positie te zijn
Mijn advies is om contact op te nemen met het CJG van de gemeente. Laat eens meekijken door een neutrale professional. Het kán zijn dat er wat aan de hand is / speelt maar je het niet ziet omdat je midden in zit en je je laat leiden door je emoties. Het kán ook zijn dat het '' gewoon '' in het karakter zit en dat je kind hierin overheen moet groeien.
Misschien heeft zus van TO wat aan het opvoedboekje van Dr Spock, vanaf 1984 NL bewerking door Robert van Andel en Pim van der Pol. Aangepast aan de NL maatschappij. Misschien op een aantal zaken / punten zeer ouderwets, maar soms nog erg actueel.
Dat kind heeft ook gewoon de pech dat hij brave brusjes heeft. Een met meer temperament valt dan heel snel op.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:25
Helemaal mee eens. Te veel verschillende dingen vragen, daarmee overvraag je hem.DS1971 schreef: ↑14-08-2021 16:07Doet mij enorm aan mijn oudste denken. 8 is ze en ja, vergeet ook heel veel dingen. Niets kwaads in de zin: het is voor haar gewoon een enorme uitdaging.
Wij kiezen steeds 1 ding wat we corrigeren. En dat kost tijd. Meer dingen simultaan corrigeren is gewoon haar overvragen.
En dus zorgen dat je op een manier dat voor hem werkt (moet je uitzoeken wat bij hem werkt) zijn aandacht hebt en dan kort zeggen wat je van hem wilt.
(Als je aan een volwassene zegt: denk niet aan een roze olifant met paarse oren en een groene staart........ dat lukt je dus niet, want je ziet die olifant dus meteen ook in je hoofd. Dan pas zet je de stap, oh ik moet dat juist niet doen.... Je kunt in je hoofd in een plaatje/ visueel denken het woordje niet niet inpassen in je beeld.).
Daarom probeer altijd wat je van je kind wilt te formuleren in hetgeen je ook wilt: Met de bal speel je buiten (korte versie)/ ik wil dat je met de bal buiten gaat spelen (langere versie)/ met de bal speel je buiten zodat binnen de spullen heel blijven (nog langere en complexere versie).
En dan navragen wat je zei, en dan compliment geven als hij het goed doet. Zo ga je het inslijpen, zie je zelf weer positief gedrag van je kind terug (anders ben je telkens op het negatieve gefocust, is voor niemand leuk).
Even een time- out voor jezelf inbouwen zodat je weer positief naar je kind kunt kijken en voelen is geen luxe maar een must. Voor je kind en voor jezelf. Dat is geen beloning voor slecht gedrag. Zo houd je meer positieve aandacht over voor je andere kinderen. En hij krijgt positieve aandacht van iemand anders die misschien ook weer anders tegen hem aankijkt en een andere dynamiek met hem heeft.
Dit is win-win. Je kunt ook aan bijvoorbeeld scouting denken, of een ander soortgelijk alternatief.
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:25
Nee, je negeert niet de rest, maar je legt de nadruk op 1 ding, wat je met belonen doet en de rest gaat met herinneren. Dus bv: we zijn nu bezig met na het eten zelf bord, bestek en beker in de vaatwasser zetten. Dan is dat waar ze plus en minpunten mee kan verdienen (dat werkt goed bij haar) en als ze dan niet heeft doorgespoeld zeggen we daar wat van en moet ze het alsnog doen, maar er ligt niet meer focus op dan dat.nina*89 schreef: ↑14-08-2021 16:12Hebben we het ook over gehad. Maar dat betekent dan dus dat je bijvoorbeeld 6 weken bezig bent met netjes in de pot plassen, vervolgens 6 weken bezig bent met doortrekken, dan nog 6 weken met handen wassen enzovoort? En ondertussen negeer je dingen omtrent het vies eten, bord niet naar de keuken brengen enzo? Niet om deze aanpak belachelijk te maken (helemaal niet juist! Echt niet. Zelf ook aan gedacht en we waarderen het meedenken alleen maar), maar we zien het niet helemaal voor ons
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:31
Ik denk, afgaande op wat TO schrijft, het laatste.FeeLucifer01 schreef: ↑14-08-2021 14:56Maar ligt dat geheel aan hem of misschien ook aan onmacht van de vader en moeder om dit om te buigen?
Honey, you should see me in a crown
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:36
Of mss een indirecte vraag om aandacht? Derde kind, mss niet zoveel echte 1 op 1 tijd met ouder? Da's een aanname maar mss kan TO deze vraag beantwoorden?FeeLucifer01 schreef: ↑14-08-2021 15:22Op zich wel hoor.
Ik kan zo een aantal dingen benoemen waar ik net zo goed een bandje voor kan inspreken.
Maar dat met die bal zou mij ook flink storen en lijkt misschien wel een beetje expres de grens opzoeken.
Ik zou als ik haar was strakjes als school weer begint daar eens overleggen, kijken of ze het herkennen of niet.
Honey, you should see me in a crown
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:38
Ah, hier lijkt een antwoord op mijn vraag te staan. Jochie wil gewoon spelen.nina*89 schreef: ↑14-08-2021 15:56Mijn zus wil dat eigenlijk niet (of beter gezegd: tot op zekere hoogte). Ze wil hem niet meer aandacht geven dan haar andere kinderen die zichzelf wel kunnen vermaken. En ze is bang dat hij zichzelf dan nog slechter kan vermaken. Tja, wij weten het ook niet (zijn geen experts). Ik snap jullie punten allebei: het gaat inderdaad wat beter als ze samen leuke dingen doen. Maar wat voor verwend kind krijg je vervolgens als je alleen maar leuke dingen onderneemt? (Geen kritiek op die aanpak hoor, maar meer een angst van mijn zus en ik begrijp die angst wel een beetje. Dan “beloon” je dus eigenlijk zijn negatieve aandachtvragende gedrag?)
En al die andere posts over niet aankijken etc., als je denkt dat er iets met dat kind is, ga naar de huisarts. Vreemd gedoe wel.
Honey, you should see me in a crown
zaterdag 14 augustus 2021 om 16:41
Ik kan me voorstellen dat jullie er moeite mee hebben. Toch lees ik niet echt uitzonderlijk gedrag. Misschien is deze jongen ook nog erg " jong" voor zijn leeftijd, en valt hij meer op omdat zijn broer en zus anders zijn en misschien simpelweg erg makkelijke kinderen zijn waardoor hij meer opvalt.
Mijn zoon is 8 en eet als een hork terwijl zijn zusje van 5 keurig met bestek eet en nauwelijks knoeit, ik heb ze hetzelfde opgevoed maar elk kind is anders en pakt het anders op.
Wat mij wel opvalt in al je reacties, waar welicht ook een stukje reactie van je zus in zit, dat je positief begint met bedanken maar vervolgens voornamelijk de gegeven adviezen tegenspreekt of beargumenteerd dat het allemaal niet werkt. Misschien bepaalde dingen wat langer proberen zodat er meer doorgaande lijn in komt voor zoon. Je noemde bv een beloningssysteem waar na 1 dag al mee gestopt werd omdat zoon er geen interesse in had. Die interesse moet natuurlijk wel gekweekt worden en zoon moet er in mee groeien het is immers iets nieuws wat hij niet kent. Nieuwe dingen werken vrijwel nooit binnen 1 dag. Succes in ieder geval.
Mijn zoon is 8 en eet als een hork terwijl zijn zusje van 5 keurig met bestek eet en nauwelijks knoeit, ik heb ze hetzelfde opgevoed maar elk kind is anders en pakt het anders op.
Wat mij wel opvalt in al je reacties, waar welicht ook een stukje reactie van je zus in zit, dat je positief begint met bedanken maar vervolgens voornamelijk de gegeven adviezen tegenspreekt of beargumenteerd dat het allemaal niet werkt. Misschien bepaalde dingen wat langer proberen zodat er meer doorgaande lijn in komt voor zoon. Je noemde bv een beloningssysteem waar na 1 dag al mee gestopt werd omdat zoon er geen interesse in had. Die interesse moet natuurlijk wel gekweekt worden en zoon moet er in mee groeien het is immers iets nieuws wat hij niet kent. Nieuwe dingen werken vrijwel nooit binnen 1 dag. Succes in ieder geval.
snoops2 wijzigde dit bericht op 14-08-2021 17:27
14.36% gewijzigd
