Kinderen
alle pijlers
Kind reageert verkeerd als hij het er niet mee eens is
maandag 7 juni 2021 om 22:36
Hoi,
Ik heb een zoon van 9 die niet tot tien kan tellen en alles er uitgooit wanneer hij het er niet mee eens is of iets oneerlijk vindt gaan. Ik vind zeer zeker dat hij voor zichzelf moet opkomen, maar de manier waarop is niet oké. Door die manier jaagt hij anderen al meteen in het harnas. Hij zegt het op een brutale manier. Hij slaat niet of schopt niet. Ik probeer het hem uit te leggen en dan snapt hij het. Alleen ‘ in the heat of the moment’ vergeet hij het gewoon. vervolgens is hij verdrietig dat mensen meer op zijn gedrag reageren dan het punt dat hij wil maken. Niet onbelangrijk, hij heeft ADHD.
Ik kan hem hierbij niet helpen, ik weet niet hoe. Wie of wat zou hem hierbij wel kunnen helpen? Heeft iemand een idee?
Ik heb een zoon van 9 die niet tot tien kan tellen en alles er uitgooit wanneer hij het er niet mee eens is of iets oneerlijk vindt gaan. Ik vind zeer zeker dat hij voor zichzelf moet opkomen, maar de manier waarop is niet oké. Door die manier jaagt hij anderen al meteen in het harnas. Hij zegt het op een brutale manier. Hij slaat niet of schopt niet. Ik probeer het hem uit te leggen en dan snapt hij het. Alleen ‘ in the heat of the moment’ vergeet hij het gewoon. vervolgens is hij verdrietig dat mensen meer op zijn gedrag reageren dan het punt dat hij wil maken. Niet onbelangrijk, hij heeft ADHD.
Ik kan hem hierbij niet helpen, ik weet niet hoe. Wie of wat zou hem hierbij wel kunnen helpen? Heeft iemand een idee?
dinsdag 8 juni 2021 om 09:22
Wat let je daar eens contact mee op te nemen?clubmedfan schreef: ↑08-06-2021 08:04Heb ik gedaan, de ADHD coach. Zij gaf mij dus alleen een lijst mee met therapeuten waar zij in het ziekenhuis goede ervaringen mee hadden. In mijn dorp, maar ook 50 km verder. En als ik 50 km moet rijden voor een goede therapeut doen we dat, alleen hoe maak ik de keuze?! Wie biedt dat wat hij nodig heeft. Is het een training met andere kinderen, zijn het individuele gesprekken? Ik ben dus nogal zoekend.
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 8 juni 2021 om 09:30
Huisarts?clubmedfan schreef: ↑08-06-2021 09:29Geen website met info en op school hebben ze ook niet eerder van haar gehoord.
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 8 juni 2021 om 09:40
Ja logisch. Maar merk je vanzelf, dat kan je ook niet uit een website opmaken gok hierclubmedfan schreef: ↑08-06-2021 09:37Nog niet gevraagd, maar kan het hem idd vragen. Ik ga hiermee aan de slag. Ik wil iets dat passend is en hij moet er een klik mee hebben.
Hier was suggestie van huisarts gelukkig direct goed.
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 8 juni 2021 om 09:41
Dit dus!viva-amber schreef: ↑08-06-2021 06:37To, ik zou stoppen met het bestempelen van zijn gedrag als verkeerd. Het levert alleen maar meer frustraties op. Ik zou met hem bespreken en vragen stellen zoals: wat is er gebeurd? Wat is de reden dat je boos werd? Wat heb je toen gedaan etc?
Ik zou begrip tonen voor zijn gevoelens en ook bespreken zou je het de volgende keer anders kunnen aanpakken? Hoe dan? ...etc
Oordelen als verkeerd, niet sociaal, ...etc zou ik niet neerleggen bij een kind van 9.
Het wordt er alleen maar erger door. Iets nog niet kunnen door een aandoening en/of je leeftijd hoef je niet te bestempelen als fout of slecht. Daar heeft hij niets aan.
Wanneer gaan mensen een keer begrijpen dat autisme een echte stoornis is en dat je "normale" gedragspatronen hierop niet kunt sturen.
dinsdag 8 juni 2021 om 09:48
Ik snap zelf niet wat je bedoelt met 'op een brutale manier'. Ik vermoed dat je kind dat ook niet begrijpt. De sleutel ligt waarschijnlijk bij het oefenen met wenselijk en niet-wenselijk gedrag. Je kind zal gemotiveerd zijn om dit samen met jou te willen oefenen als hij begrijpt dat hij daarmee serieuzer genomen zal worden in plaats van afgekapt omdat de manier waarop kennelijk een issue is.
dinsdag 8 juni 2021 om 10:04
Dus dan mag je het ook niet proberen, want het is nu eenmaal zo?vittello69 schreef: ↑08-06-2021 09:41Dit dus!
Wanneer gaan mensen een keer begrijpen dat autisme een echte stoornis is en dat je "normale" gedragspatronen hierop niet kunt sturen.
dinsdag 8 juni 2021 om 10:07
Hij heeft ADHD.vittello69 schreef: ↑08-06-2021 09:41Dit dus!
Wanneer gaan mensen een keer begrijpen dat autisme een echte stoornis is en dat je "normale" gedragspatronen hierop niet kunt sturen.
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 8 juni 2021 om 11:44
Ook kinderen met ADHD/autisme kunnen natuurlijk omgangsvormen leren, maar dat gaat meestal langzamer dan bij andere kinderen. De uitspraak ‘maar hij moet het toch leren’ zit hoog in mijn allergie. Vaak is dat een excuus voor leerkrachten maar soms ook ouders, om lekker repressief op te treden. Het is helemaal niet verkeerd om je kind aan te leren om weg te lopen voor hij een uitbarsting krijgt of nare opmerkingen maakt. Er zijn heel veel trainingen/settings waar kinderen ‘gewenst gedrag’ kunnen oefenen. De organisatie waar mijn dochter hulp van krijgt heeft bijvoorbeeld een kookclub voor jongeren met ADHD en/of autisme, waar ze leren samenwerken en met deskundige begeleiding die ook echt snapt wat de stoornis inhoudt.clubmedfan schreef: ↑08-06-2021 10:04Dus dan mag je het ook niet proberen, want het is nu eenmaal zo?
Je moet je doelen bijstellen. Jouw kind gaat waarschijnlijk niet op zijn 12e perfect leeftijdsconform gedrag vertonen, en het is jouw taak om te zorgen dat zijn omgeving geïnformeerd wordt en geen onrealistische eisen aan hem gaat stellen.
dinsdag 8 juni 2021 om 11:55
Er zit een verschil tussen proberen of je kind normaal kan zijn en proberen je kind de tools te geven om als adhd’er mee te komen in deze neurotypische maatschappij.clubmedfan schreef: ↑08-06-2021 10:04Dus dan mag je het ook niet proberen, want het is nu eenmaal zo?
Proberen of je kind normaal kan zijn wil zeggen dat het nooit genoeg is, dat zijn pogingen alleen goed zijn als ze perfect zijn en het resultaat ook nog is wat hem is beloofd (‘als jij rustiger praat, luistert de sportcoach wel naar je’). Gevolg: hij praat rustiger, maar de coach luistert niet, want die heeft de ervaring van gister nog in zijn hoofd. Zoon boos, verdrietig en teleurgesteld in zichzelf, want hij heeft enorm zijn best gedaan en kreeg niet de beloning. Vervolgens verwacht iedereen om zoon heen dat hij zijn best blijft doen zonder die beloning, en er moet ook steeds meer bij, ‘want dat kunnen de anderen ook’. Zoon lukt dat niet, waardoor zijn zelfbeeld nog lager wordt.
Zoon de tools geven om als adhd’er in deze wereld te leven is iets anders. In dat geval speel je, samen met zoon, open kaart bij de sportcoach: zoon heeft adhd, hij kan de impuls om in discussie te gaan moeilijk onderdrukken, dus daar zoeken we hulp voor. We hebben tot er hulp is de afspraak dat zoon X probeert als hij die impuls voelt. (Even weglopen en tot rust komen/zijn punt opschrijven ipv in discussie gaan/ons opzoeken ipv coach). Beloon zoon ook voor het proberen, niet voor het resultaat. En beloon hem meteen: een complimentje op het moment zelf is vaak krachtiger bij adhd’ers dan ‘we gaan morgen een ijsje halen’. Met behulp van een therapeut (huisarts kan je de weg wijzen in hulpverlening-land) kunnen jullie hem de tools geven die ervoor zorgen dat zijn rechtvaardigheidsgevoel wel gezien en gehoord wordt, zonder dat hij de band met ‘de ander’ verpest.
dinsdag 8 juni 2021 om 16:17
Ik heb het bij mezelf leren herkennen tijdens mijn lerarenopleiding. Daar ging het ook over de manier waarop je leerlingen benaderd wanneer zij op een manier reageren die wij maatschappelijk niet wenselijk vinden. Het gaat niet over terecht wijzen, maar om achterhalen waar gedrag vandaan komt. Wanneer je dat weet kun je een iemand helpen om zich te ontwikkelen zodat hij wel op een maatschappelijk gewenste manier kan reageren.clubmedfan schreef: ↑08-06-2021 07:44Je post raakt me. Ja, het klopt dat het vooral gaat om hoe hij overkomt bij anderen. Ik weet namelijk hoe hij is, waarom hij het doet. Ik wil hem niet afwijzen. Maar door zijn actie, komt reactie van een ander. Dat is nu eenmaal zo. Dus, dan gaat het idd over hoe hij overkomt bij de ander.
En heel eerlijk, hij kan bij mij veel potjes breken omdat hij mijn kind is, omdat ik weet wat er achter zit. Maar, als het een kind van een ander was, had ik hem ook terecht gewezen. Ik hoef geen grote mond van een ander of afgesnauwd te worden.
Hoe leerde jij herkennen dat je richting ‘rood’ ging?
Ik deed dit door compleet emotieloos en rationeel mijn gedrag te ontleden en me dan af te vragen wat me dit opleverde. Ik denk alleen dat je dit op jonge leeftijd nog niet zo goed kan.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
dinsdag 8 juni 2021 om 17:46
Ja, en daar ben ik naar op zoek, daarom opende ik dit topic. Ik ben op zoek naar ervaringen. Welke training anderen als goed ervaarden met ongeveer dezelfde problematiek. Zodat ik gerichter begeleiding kan zoeken. Ik zoek de tools omdat ik hem daar dus schijnbaar niet bij kan helpen, ondanks dat ik het wel geprobeerd heb. Hij hoeft niet 100% te veranderen. Ik gun het hem om er beter mee om te leren gaan.Celaena_Aelin schreef: ↑08-06-2021 11:55
Zoon de tools geven om als adhd’er in deze wereld te leven is iets anders. In dat geval speel je, samen met zoon, open kaart bij de sportcoach: zoon heeft adhd, hij kan de impuls om in discussie te gaan moeilijk onderdrukken, dus daar zoeken we hulp voor. We hebben tot er hulp is de afspraak dat zoon X probeert als hij die impuls voelt. (Even weglopen en tot rust komen/zijn punt opschrijven ipv in discussie gaan/ons opzoeken ipv coach). Beloon zoon ook voor het proberen, niet voor het resultaat. En beloon hem meteen: een complimentje op het moment zelf is vaak krachtiger bij adhd’ers dan ‘we gaan morgen een ijsje halen’. Met behulp van een therapeut (huisarts kan je de weg wijzen in hulpverlening-land) kunnen jullie hem de tools geven die ervoor zorgen dat zijn rechtvaardigheidsgevoel wel gezien en gehoord wordt, zonder dat hij de band met ‘de ander’ verpest.
dinsdag 8 juni 2021 om 17:50
Ik hoef geen perfect kind. Ben ik zelf ook niet. Coach weet trouwens dat hij ADHD heeft, daar doe ik niet geheimzinnig over. Kijk zoiets als een cursus koken, dat zou interessant zijn aangezien hij dat leuk vindt.KamilleT schreef: ↑08-06-2021 11:44Ook kinderen met ADHD/autisme kunnen natuurlijk omgangsvormen leren, maar dat gaat meestal langzamer dan bij andere kinderen. De uitspraak ‘maar hij moet het toch leren’ zit hoog in mijn allergie. Vaak is dat een excuus voor leerkrachten maar soms ook ouders, om lekker repressief op te treden. Het is helemaal niet verkeerd om je kind aan te leren om weg te lopen voor hij een uitbarsting krijgt of nare opmerkingen maakt. Er zijn heel veel trainingen/settings waar kinderen ‘gewenst gedrag’ kunnen oefenen. De organisatie waar mijn dochter hulp van krijgt heeft bijvoorbeeld een kookclub voor jongeren met ADHD en/of autisme, waar ze leren samenwerken en met deskundige begeleiding die ook echt snapt wat de stoornis inhoudt.
Je moet je doelen bijstellen. Jouw kind gaat waarschijnlijk niet op zijn 12e perfect leeftijdsconform gedrag vertonen, en het is jouw taak om te zorgen dat zijn omgeving geïnformeerd wordt en geen onrealistische eisen aan hem gaat stellen.
dinsdag 8 juni 2021 om 17:57
Er zijn verschillende methodes. Ik zou dit niet zelf uit gaan zoeken op basis van meningen/ervaringen maar in overleg met huisarts. Die heeft daar een betere kijk op en kan je de juiste weg wijzen.clubmedfan schreef: ↑08-06-2021 17:46Ja, en daar ben ik naar op zoek, daarom opende ik dit topic. Ik ben op zoek naar ervaringen. Welke training anderen als goed ervaarden met ongeveer dezelfde problematiek. Zodat ik gerichter begeleiding kan zoeken. Ik zoek de tools omdat ik hem daar dus schijnbaar niet bij kan helpen, ondanks dat ik het wel geprobeerd heb. Hij hoeft niet 100% te veranderen. Ik gun het hem om er beter mee om te leren gaan.
Gaandeweg kan er dan binnen de praktijk waar je terecht komt gekeken worden wat het best aansluit bij jouw zoon en waar op dit moment de hulpvraag ligt.
dinsdag 8 juni 2021 om 18:11
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik kind van een club heb gehaald waar ik merkte dat hij niet 'lekker lag'.clubmedfan schreef: ↑08-06-2021 17:50Ik hoef geen perfect kind. Ben ik zelf ook niet. Coach weet trouwens dat hij ADHD heeft, daar doe ik niet geheimzinnig over. Kijk zoiets als een cursus koken, dat zou interessant zijn aangezien hij dat leuk vindt.
Ik vond wel dat dat bij de sfeer van de club lag, het is een soort 'ook voor kinderen van de straat' dus aan de ene kant heel streng en veel herhalen 'wie is hier de baas! Trainer Jerrell is de baas!'
maar aan de andere kant een bepaalde humor. Zoals een jongetje dat steeds voordrong kreeg dan een knipoog 'zo jij hebt er zin in hahaha'.
Kind ging letterlijk uit de groep, had heel veel zin om de oefeningen te doen dus deed dat op afstand in zijn eentje.
Het is de bedoeling dat het leuk is, een hobby.
dinsdag 8 juni 2021 om 21:00
Wat een onzin.
Hij heeft moeite zijn gevoel op de juiste manier te uiten en heeft zelf al heel goed door dat de huidige manier hem erg tegenwerkt.
Als tot tien tellen niet lukt resten er op dat moment weinig andere opties dan (fysiek) afstand nemen van de situatie.
Dat betekent helemaal niet dat hij zijn gevoel niet mag of kan uiten. Het geeft hem de gelegenheid om te bedenken hoe hij zijn gevoel wil uiten en/of zijn gevoel te uiten zónder dat het zijn relaties met anderen in de weg zit.
dinsdag 8 juni 2021 om 21:05
Jij bent degene die er slikken of stikken van maakt. Niemand die dat doet.Cateautje schreef: ↑07-06-2021 23:18Aan de ene kant snap ik wat je wilt zeggen, maar aan de andere kant, als het slikken of stikken wordt, dan wordt het er ook niet beter op, integendeel, dus lijkt het mij dat hem de gelegenheid geboden wordt om dat te ontgroeien in plaats van sociaal wenselijk gedrag af te dwingen.
Weglopen is niet hetzelfde als opgeven of opkroppen.
Jouw methode lijkt te zijn: “het ligt niet aan hem, de wereld moet zich maar aanpassen aan zijn driftbuien.”
Allemaal prachtig, maar nota bene hijzelf realiseert zich donders goed dat dit zo niet werkt in de echte wereld. Dan kun je je eigen principiële visie wel opleggen aan zo’n kind, maar dat is in jouw belang en niet in dat van hem.
dinsdag 8 juni 2021 om 21:14
Vanuit eigen ervaring: dat heb je vrij snel door. Maar er vervolgens naar handelen is de uitdaging. Ik heb daar zelf ook veel last van gehad en wist al vrij jong (basisschool) op die momenten donders goed dat mijn reactie echt helemaal niets beter ging maken. Maar dat vond ik ondergeschikt aan de situatie. Denk dat het een combinatie is van niet willen toegeven aan de (in mijn ogen) belachelijke situatie die wordt volgehouden door de aanwezigen.
Maar... je leert daar ook wel weer mee omgaan. Mijn ouders hebben de aandacht helemaal van de ADHD afgehaald. Geen medicatie, geen andere behandeling. Wel heel veel clubjes, activiteiten en cognitieve uitdagingen.
En in de praktijk werkt mijn eerdere tip: weglopen (inmiddels hoef ik dat niet meer heel vaak te doen of zelfs fysiek, maar kan het ook mentaal) van de situatie. Dat geeft je kans even na te denken over de consequenties.
Hoewel andere mensen hier blijkbaar het idee hebben dat het belangrijk is dat als je dat nu eenmaal voelt je prima je collega op de werkvloer helemaal naar huis kunt schelden
, omdat je anders je gevoel onderdrukt...
vrijdag 11 juni 2021 om 10:02
Ken je kinderen in je omgeving met adhd of soortgelijke vraagstukken? Vraag rond, bijvoorbeeld op school of in een Facebook groep. Via via krijg je vaak de beste tips weet ik uit ervaring. Want ga je online zoeken dan zie je door de bomen het bos niet meer… probeer een instantie te zoeken die verschillende opties biedt, dus zowel behandeling en begeleiding/coaching, individueel en in groepsverband en ga met hen in gesprek. Zo vindt je niet alleen de juiste partij maar ook hulp op maat voor jouw kind.clubmedfan schreef: ↑08-06-2021 08:04Heb ik gedaan, de ADHD coach. Zij gaf mij dus alleen een lijst mee met therapeuten waar zij in het ziekenhuis goede ervaringen mee hadden. In mijn dorp, maar ook 50 km verder. En als ik 50 km moet rijden voor een goede therapeut doen we dat, alleen hoe maak ik de keuze?! Wie biedt dat wat hij nodig heeft. Is het een training met andere kinderen, zijn het individuele gesprekken? Ik ben dus nogal zoekend.
En het impulsieve gedrag klinkt erg herkenbaar… Het is goed om je daar bewust van te zijn en handvatten te zoeken. Anderzijds vraag ik mij ook af als ik je verhaal zo lees of “ de omgeving” zich ook bewust is van de reden achter de uitbarstingen. Daarmee wil ik niet zeggen dat een coach alles maar moet pikken maar weten wat er speelt en daar met het kind ( en ouders) over in gesprek gaan om het voor iedereen makkelijker te maken zou fijn zijn. Tegen een kind dat doof is blijf je immers ook niet schreeuwen dat ie maar gewoon moet leren luisteren
