Kinderen
alle pijlers
Kinderen het huis uit en de band die je dan hebt/krijgt.
zondag 29 januari 2023 om 15:56
Mijn oudsten zijn allang het huis uit. Ze waren jong toen ze gingen studeren in een andere stad. Ik heb het heel moeilijk gevonden toen ze uitvlogen maar alles went en ze kwamen (zeker in het begin) vaak thuis. Inmiddels is er eentje afgestudeerd en werkt en heeft haar leven in die andere stad inmiddels met vrienden en weekendjes weg. De ander zit nog midden in het studentenleven en heeft in het weekend veel feestjes etc. Ik zie ze dus steeds minder. Ze komen graag thuis en als het maar even lukt zijn ze er ook maar alsnog kunnen er soms weken voorbij vliegen zonder dat we elkaar fysiek zien (we bellen en appen wel veel)
Onze band als gezin was altijd heel intens. We waren veel samen en heel close. Ik merk dat dat minder wordt. En dat vind ik lastig. Als we elkaar zo' n tijd niet gezien hebben moeten we allemaal weer even ' in' komen. Het kan zelfs even wat stroef lopen of ongemakkelijk. Soms weten we volgens mij aan beide kanten niet meer zo goed waar we het over moeten hebben. Zoals het was wordt het niet meer.
Als ze wat langer komen merk ik dat we er weer lekker in zitten en het weer meer vanzelfsprekend en ontspannen wordt. Wie herkent dit en is het normaal?
Onze band als gezin was altijd heel intens. We waren veel samen en heel close. Ik merk dat dat minder wordt. En dat vind ik lastig. Als we elkaar zo' n tijd niet gezien hebben moeten we allemaal weer even ' in' komen. Het kan zelfs even wat stroef lopen of ongemakkelijk. Soms weten we volgens mij aan beide kanten niet meer zo goed waar we het over moeten hebben. Zoals het was wordt het niet meer.
Als ze wat langer komen merk ik dat we er weer lekker in zitten en het weer meer vanzelfsprekend en ontspannen wordt. Wie herkent dit en is het normaal?
zondag 29 januari 2023 om 16:16
Ik herken het wel bij mijzelf. Ik heb nooit de behoefte gehad om veel naar huis terug te gaan. Je ontwikkelt wen eigen leven met vrienden, werk, relaties, hobby's etc. Natuurlijk ga ik wel maar niet zo vaak.
En dan is afstand ook een ding. Een bezoekje op 10 minuten afstand is anders dan op 1,5 uur rijden.
En dan is afstand ook een ding. Een bezoekje op 10 minuten afstand is anders dan op 1,5 uur rijden.
zondag 29 januari 2023 om 16:29
De oudste woont ook op 3 uur afstand. We hebben veel contact via de app en we zien elkaar eens in de 6/8 weken.
Prima, want het contact is goed en als we elkaar zien is het gezellig en net als vanouds.
Middelste woont weer even thuis, heeft z’n eigen ding en soms eet hij niet mee, maar dat weet ik ruim op tijd.
We zitten elkaar niet in de weg en het is gezellig.
Hij is wel weg geweest, vond ik iets lastiger, maar dat is omdat hij niet veel van zich laat horen. En ik ook niet die zeurkous wilde zijn, maar toen we er een poos terug over hadden zei hij dat hij het juist leuk vond. Dus als hij weer verhuist, komt dat helemaal in orde.
Ik ben zo trots op ze en geniet mee van de zijlijn hoe zij hun leven opbouwen. En de band is net zo sterk als hiervoor, we zien elkaar alleen niet elke dag en dat is ook ok.
Prima, want het contact is goed en als we elkaar zien is het gezellig en net als vanouds.
Middelste woont weer even thuis, heeft z’n eigen ding en soms eet hij niet mee, maar dat weet ik ruim op tijd.
We zitten elkaar niet in de weg en het is gezellig.
Hij is wel weg geweest, vond ik iets lastiger, maar dat is omdat hij niet veel van zich laat horen. En ik ook niet die zeurkous wilde zijn, maar toen we er een poos terug over hadden zei hij dat hij het juist leuk vond. Dus als hij weer verhuist, komt dat helemaal in orde.
Ik ben zo trots op ze en geniet mee van de zijlijn hoe zij hun leven opbouwen. En de band is net zo sterk als hiervoor, we zien elkaar alleen niet elke dag en dat is ook ok.
airmaxlover wijzigde dit bericht op 29-01-2023 16:30
0.74% gewijzigd
zondag 29 januari 2023 om 16:29
Herkenbaar. Waar je voorheen een gezin was, ben je dan allemaal individuen met een eigen leven. Waarbij de band tussen broers/zussen ook niet vanzelfsprekend is. Ik merk dat mijn jongste moeite heeft met de oudste en als oudste bij mij of ons is, dan slaat ze liever over. En de band met oudste is moeizaam. De band met jongste loopt stukken vlotter, maar ze heeft ook steeds meer een eigen leven en ouders op 2 uur afstand zijn ook niet het belangrijkste voor haar in het leven, begrijpelijk. Dat gezinsleven verdwijnt daardoor en de close-heid die je vroeger had, verdwijnt. Misschien dat het ooit anders wordt als mijn kinderen zelf ook weer kinderen krijgen, maar de behoefte naar "thuis' is zeker niet meer hetzelfde. Het went wel, maar het gezin a la casa familia en het bij elkaar over de vloer komen en drukke tafelgesprekken met kinderen en aanhang zoals ik het me had voorgesteld toen ze klein waren, is absoluut niet uitgekomen. Terwijl het altijd vrij harmonieus was, dus daar ligt het niet aan zou je denken.
zondag 29 januari 2023 om 16:35
Hoewel het tussen mij en mijn ouders zo was, vind ik het bij mijn kinderen echt niet leuk als ze me steeds meer op afstand houden. Ik mag komen opdraven of financieel bijspringen als het niet zo lekker loopt, maar voor het overige wordt er steeds minder met me gedeeld. Ook door het thuiswonende kind trouwens.
Het is zoals het gaat, dus ik leg me er maar bij neer.
Het is zoals het gaat, dus ik leg me er maar bij neer.
zondag 29 januari 2023 om 16:39
Lijkt me lastig.
Onze 2 oudsten wonen op kamers en jongste woont nog thuis. Ik hoop dat als ze zo gaan werken en in een "echt huis" gaan wonen, dat dat redelijk dichtbij is.
Ik ben dat gewend want mijn siblings en ik wonen allemaal op 10 minuten rijden van ons ouderlijk huis.
Anderszijds willen we ook die ouders zijn die onze kinderen alle zelfstandigheid gunnen en dat ze vrijheid in keuzes hebben.
Maar het was even slikken toen een van onze oudsten vertelden dat haar verkering later écht in het buitenland wil gaan wonen.
Moeilijk hoor, gevoel en verstand....
Onze 2 oudsten wonen op kamers en jongste woont nog thuis. Ik hoop dat als ze zo gaan werken en in een "echt huis" gaan wonen, dat dat redelijk dichtbij is.
Ik ben dat gewend want mijn siblings en ik wonen allemaal op 10 minuten rijden van ons ouderlijk huis.
Anderszijds willen we ook die ouders zijn die onze kinderen alle zelfstandigheid gunnen en dat ze vrijheid in keuzes hebben.
Maar het was even slikken toen een van onze oudsten vertelden dat haar verkering later écht in het buitenland wil gaan wonen.
Moeilijk hoor, gevoel en verstand....
zondag 29 januari 2023 om 16:41
Mijn band met mijn ouders is beter sinds ik het huis uit ben (we hadden dat uurtje afstand een beetje nodig), ik zie ze regelmatig en dan is het contact meteen soepel.
Bij mijn zus ligt dat anders, die is meer afstand gaan nemen van mijn ouders (en van mij) in de loop van de tijd. Deelt relatief weinig en komt alleen langs als ze weet dat anderen het belangrijk vinden. Appt alleen als ze vragen heeft (advies zoekt oid). Kan ook.
Ieder vindt er zn eigen weg in, waar je maar beperkte invloed op hebt vermoed ik.
Bij mijn zus ligt dat anders, die is meer afstand gaan nemen van mijn ouders (en van mij) in de loop van de tijd. Deelt relatief weinig en komt alleen langs als ze weet dat anderen het belangrijk vinden. Appt alleen als ze vragen heeft (advies zoekt oid). Kan ook.
Ieder vindt er zn eigen weg in, waar je maar beperkte invloed op hebt vermoed ik.
Heb lief, houd moed. Komt goed.
zondag 29 januari 2023 om 16:42
De tragiek van het ouderschap en ook wel herkenbaar. Het is dat ik zelf ook ooit kind van ben geweest uiteraard en ook weet hoe het voor een twintiger is. De meesten hebben weinig behoeften aan ouders. Je wilt zelf leven, zelf ontdekken, zelf volwassen zijn. En ja, die ouders die zijn er gewoon (dus ook voor om op terug te vallen). Daar sta je als jongere eigenlijk amper bij stil. Maar soms voel ik me idd vooral faciliteerder in het leven van mijn kinderen, terwijl ik het gevoel heb dat er amper iets terugkomt (en als dat gevoel te groot wordt, zet ik de rem erop).KamilleT schreef: ↑29-01-2023 16:35Hoewel het tussen mij en mijn ouders zo was, vind ik het bij mijn kinderen echt niet leuk als ze me steeds meer op afstand houden. Ik mag komen opdraven of financieel bijspringen als het niet zo lekker loopt, maar voor het overige wordt er steeds minder met me gedeeld. Ook door het thuiswonende kind trouwens.
Het is zoals het gaat, dus ik leg me er maar bij neer.
Voor mij is dit stiekem een verdriet waarvan ik nu pas begrijp dat het lege nest syndroom vooral hierop is gebaseerd. Het gaat er niet zozeer om dat je kinderen uitvliegen en niet meer onder je dak wonen. Het gaat erom dat je kinderen uitvliegen en je het gevoel hebt dat de intense band die je met elkaar had, verdwijnt. Het is net als een liefdes relatie die eenzijdig voorbij gaat. Dat komt met rouw gevoelens. Zo ervaar ik het zeker wel bij momenten. Het is alleen ook wel veelvoorkomend en daarmee normaal. Je moet er als ouders gewoon mee dealen, that's life.
zondag 29 januari 2023 om 16:44
Ik snap het en ik verwacht dat ik hier ook moeite mee ga hebben.
Maar ik lees dat je tussendoor alleen appcontact hebt. Waarom niet even een kwartiertje bellen met een kopje koffie? Dan zijn de gesprekken toch anders (indien nodig eerst vragen wanneer het uitkomt even bij te kletsen)
En wat ik anders ga doen dan mijn eigen ouders: waarom gaan zitten wachten tot ze thuis komen? Doe eens het voorstel daarheen te komen! Waarom zijn het altijd de kinderen die de reis moeten maken?
Ik had het fijn gevonden als er wat meer interesse was geweest in mijn leven daar. Als ik over iets vertelde, dat ze dan geweten hadden over wat/wie het ging. Geeft een gesprek toch nét wat meer diepgang. Al is het maar dat je het leuke lunchtentje om de hoek kent waar ze vaak komen.
Maar ik lees dat je tussendoor alleen appcontact hebt. Waarom niet even een kwartiertje bellen met een kopje koffie? Dan zijn de gesprekken toch anders (indien nodig eerst vragen wanneer het uitkomt even bij te kletsen)
En wat ik anders ga doen dan mijn eigen ouders: waarom gaan zitten wachten tot ze thuis komen? Doe eens het voorstel daarheen te komen! Waarom zijn het altijd de kinderen die de reis moeten maken?
Ik had het fijn gevonden als er wat meer interesse was geweest in mijn leven daar. Als ik over iets vertelde, dat ze dan geweten hadden over wat/wie het ging. Geeft een gesprek toch nét wat meer diepgang. Al is het maar dat je het leuke lunchtentje om de hoek kent waar ze vaak komen.
zondag 29 januari 2023 om 16:45
MIjn ouders moesten wennen dat mijn thuis, niet meer hun huis was, maar mijn eigen huis en dat het dus ook niet meer vanzelfsprekend was dat ik altijd naar hun kwam, maar het ook leuk vond als zij eens naar mij kamen. Zij hebben dus wel echt in dat opzicht moeten wennen dat de dynamiek anders was en we gelijkwaardiger waren met ieder een eigen leven ipv dat ik op hun leunde.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
zondag 29 januari 2023 om 16:50
Hier zijn mijn schoonouders dus het type dat bijna nooit uit zichzelf naar ons toe zal komen. Terwijl de opa van man juist wel weer belt als hij zin heeft langs te komen.Roxy21 schreef: ↑29-01-2023 16:45MIjn ouders moesten wennen dat mijn thuis, niet meer hun huis was, maar mijn eigen huis en dat het dus ook niet meer vanzelfsprekend was dat ik altijd naar hun kwam, maar het ook leuk vond als zij eens naar mij kamen. Zij hebben dus wel echt in dat opzicht moeten wennen dat de dynamiek anders was en we gelijkwaardiger waren met ieder een eigen leven ipv dat ik op hun leunde.
zondag 29 januari 2023 om 16:51
Ik zeg niet dat alle ouders en jongeren hetzelfde doen. Maar de voorstellen vanuit mij belanden meestal in de ohja, ik zal eens kijken wanneer ik tijd heb en dan wordt het vergeten, waarna ik het zelf na 2 weken weer vraag. Puntje bij paaltje is er meestal niet echt tijd (druk druk). Dus ik probeer nu elke 3 maanden af te spreken, waarbij ik meestal richting mijn kinderen ga en in hun stad afspreek om uit eten te gaan en dan kletsen we op die manier bij. Soms kom ik dan ervoor nog eventjes bij hen thuis langs, maar oudste vind dat so wie so al niks en jongste woont klein en voelt zich op haar studentenkamertje in een studentenhuis ook niet heel gemakkelijk met haar ouders over de vloer. Haar vader biedt altijd aan dingen te repareren en dat is ook nog eens irritantmoizer schreef: ↑29-01-2023 16:44Ik snap het en ik verwacht dat ik hier ook moeite mee ga hebben.
Maar ik lees dat je tussendoor alleen appcontact hebt. Waarom niet even een kwartiertje bellen met een kopje koffie? Dan zijn de gesprekken toch anders (indien nodig eerst vragen wanneer het uitkomt even bij te kletsen)
En wat ik anders ga doen dan mijn eigen ouders: waarom gaan zitten wachten tot ze thuis komen? Doe eens het voorstel daarheen te komen! Waarom zijn het altijd de kinderen die de reis moeten maken?
Ik had het fijn gevonden als er wat meer interesse was geweest in mijn leven daar. Als ik over iets vertelde, dat ze dan geweten hadden over wat/wie het ging. Geeft een gesprek toch nét wat meer diepgang. Al is het maar dat je het leuke lunchtentje om de hoek kent waar ze vaak komen.
zondag 29 januari 2023 om 16:51
Ja hè?! In dat licht is de uitspraak ‘maar je krijgt er zoveel voor terug’ ook een rare. Juist op het moment dat ze op hun leukst worden, verdwijnen ze uit je gezin.Hoerabanaan schreef: ↑29-01-2023 16:42De tragiek van het ouderschap en ook wel herkenbaar. Het is dat ik zelf ook ooit kind van ben geweest uiteraard en ook weet hoe het voor een twintiger is. De meesten hebben weinig behoeften aan ouders. Je wilt zelf leven, zelf ontdekken, zelf volwassen zijn. En ja, die ouders die zijn er gewoon (dus ook voor om op terug te vallen). Daar sta je als jongere eigenlijk amper bij stil. Maar soms voel ik me idd vooral faciliteerder in het leven van mijn kinderen, terwijl ik het gevoel heb dat er amper iets terugkomt (en als dat gevoel te groot wordt, zet ik de rem erop).
Voor mij is dit stiekem een verdriet waarvan ik nu pas begrijp dat het lege nest syndroom vooral hierop is gebaseerd. Het gaat er niet zozeer om dat je kinderen uitvliegen en niet meer onder je dak wonen. Het gaat erom dat je kinderen uitvliegen en je het gevoel hebt dat de intense band die je met elkaar had, verdwijnt. Het is net als een liefdes relatie die eenzijdig voorbij gaat. Dat komt met rouw gevoelens. Zo ervaar ik het zeker wel bij momenten. Het is alleen ook wel veelvoorkomend en daarmee normaal. Je moet er als ouders gewoon mee dealen, that's life.
zondag 29 januari 2023 om 17:00
Snap ik! Want het is meteen een ‘aanval’ op haar thuis! Het is blijkbaar niet goed genoeg, want er moet iets gerepareerd worden! Dat scheefhangend keukenkastje is zo toch ook goed? Laat haar lekker! En als ze graag iets gerepareerd heeft dan vraagt ze er wel om!Hoerabanaan schreef: ↑29-01-2023 16:51jongste woont klein en voelt zich op haar studentenkamertje in een studentenhuis ook niet heel gemakkelijk met haar ouders over de vloer. Haar vader biedt altijd aan dingen te repareren en dat is ook nog eens irritant
zondag 29 januari 2023 om 17:05
Herkenbaar als kind, je moet toch even je eigen leven maken.
Maar ik merk ook nu we gesetteld zijn, en zeker sinds we zelf kinderen hebben, dat de band weer sterker is geworden. Zowel met mijn zus als met mijn ouders en als gezin in z’n geheel.
Anders dan vroeger natuurlijk maar ik zie ze weer vaker dan tijdens mijn studententijd en vlak daarna.
Maar ik merk ook nu we gesetteld zijn, en zeker sinds we zelf kinderen hebben, dat de band weer sterker is geworden. Zowel met mijn zus als met mijn ouders en als gezin in z’n geheel.
Anders dan vroeger natuurlijk maar ik zie ze weer vaker dan tijdens mijn studententijd en vlak daarna.
zondag 29 januari 2023 om 17:06
Hoerabanaan schreef: ↑29-01-2023 16:51Ik zeg niet dat alle ouders en jongeren hetzelfde doen. Maar de voorstellen vanuit mij belanden meestal in de ohja, ik zal eens kijken wanneer ik tijd heb en dan wordt het vergeten, waarna ik het zelf na 2 weken weer vraag. Puntje bij paaltje is er meestal niet echt tijd (druk druk). Dus ik probeer nu elke 3 maanden af te spreken, waarbij ik meestal richting mijn kinderen ga en in hun stad afspreek om uit eten te gaan en dan kletsen we op die manier bij. Soms kom ik dan ervoor nog eventjes bij hen thuis langs, maar oudste vind dat so wie so al niks en jongste woont klein en voelt zich op haar studentenkamertje in een studentenhuis ook niet heel gemakkelijk met haar ouders over de vloer. Haar vader biedt altijd aan dingen te repareren en dat is ook nog eens irritant
Hier vinden ze dat maar wat handig. Als we aankondigen dat we een bakkie komen doen, moeten we altijd wel iets meenemen om iets te repareren, iets op te hangen, etc.
zondag 29 januari 2023 om 17:17
De kinderen die hier niet meer thuis wonen, wonen niet heel ver en zien we regelmatig.
Ze komen voornamelijk hier want wonen heel klein en eentje niet helemaal zelfstandig. Band is (nog) niet veranderd. Met zoon was het even heel lastig omdat zijn vriendin het allemaal nogal lastig vond dat hij ouders had. Inmiddels is dat redelijk bijgedraaid.
Ze komen voornamelijk hier want wonen heel klein en eentje niet helemaal zelfstandig. Band is (nog) niet veranderd. Met zoon was het even heel lastig omdat zijn vriendin het allemaal nogal lastig vond dat hij ouders had. Inmiddels is dat redelijk bijgedraaid.
zondag 29 januari 2023 om 17:27
Mijn kind ging het huis uit met 19 jaar, en een tijd later was ik degene die in een andere stad ging wonen. Ik denk dat we elkaar wel vaker zouden zien als ik was gebleven waar ik was, maar dat weet je toch niet. Zij heeft het ook druk met werk, partner, vrienden, hobby's etc etc. We zien elkaar om de paar maanden. Ik had me vroeger wel iets anders voorgesteld van het contact met een volwassen kind, het is inderdaad best afstandelijk.
zondag 29 januari 2023 om 17:28
Ja natuurlijk, vind er maar weer wat van. Je zit echt op de wip hé, om lullige dingen over mijn uitspraken te zeggen. Beleef je daar nu veel plezier aan?
zondag 29 januari 2023 om 17:30
Hier wonen ze heel dichtbij en waaien we over en weer zomaar even aan. Het is dus nooit “ op visite “ . We komen elkaar ook spontaan tegen in de supermarkt . Als ze met de kinderwagens gaan wandelen lopen ze ook vaak even langs ; werp ik een blik in de wagen en gaan ze weer.
Het is wel op zo’n afstand dat een beroep op ons doen ( even auto lenen, kwartiertje oppassen , iets meenemen uit de winkel etc ) wel heel handig blijkt.
Het is wel op zo’n afstand dat een beroep op ons doen ( even auto lenen, kwartiertje oppassen , iets meenemen uit de winkel etc ) wel heel handig blijkt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
